IV KO 59/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KO 10/04 V Ko 2/96
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 59/12
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)
w sprawie Z. D.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej,
na posiedzeniu w dniu 21 listopada 2012 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 listopada 2009 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego
z dnia 29 stycznia 2009 r.,
na podstawie art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. a contrario
postanawia:
1. oddalić wniosek o wznowienie postępowania;
2. obciążyć skazanego Z. D. kosztami sądowymi
postępowania wznowieniowego.
UZASADNIENIE
Z.D. wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 29 stycznia 2009 r., został skazany
za popełnienie przestępstwa z art. 197 § 3 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. i art. 189 §
2
1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 lat pozbawienia
wolności. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 18 listopada 2009 r., po rozpoznaniu
apelacji obrońcy skazanego oraz prokuratora zmienił zaskarżony wyrok wobec tego
skazanego w ten sposób, że na podstawie art. 41a § 2 k.k. orzekł środek karny
zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną na okres 6 lat, a w pozostałej części
utrzymał wyrok w mocy. Sąd Najwyższy w dniu 12 sierpnia 2010 r. oddalił kasację
obrońcy skazanego jako oczywiście bezzasadną.
Z wnioskiem o wznowienie postępowania w niniejszej sprawie wystąpił
obrońca skazanego Z. D. powołując się na przepis art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. W
uzasadnieniu wniosku, nader lakonicznym podniósł, że „według skazanego w
sprawie istnieje nowy dowód, który uzasadnia wznowienie postępowania w postaci
dokumentu otrzymanego ze Stacji Pogotowia Ratunkowego (przesłany do Sądu
Najwyższego przez Z. D. i znajdujący się w aktach). Zdaniem D. dokument może
podważać ustalenia poczynione przez Sąd w zakresie sprawstwa skazanego.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek o wznowienie postępowania nie zasługuje na uwzględnienie.
Należy przypomnieć, że wyrok prawomocny ma być w swym założeniu
trwałym rozstrzygnięciem przez sąd rozpatrywanej i prawomocnie zakończonej
sprawy. Przysługuje mu więc cecha domniemania prawdziwości przyjętych w nim
ustaleń faktycznych. Do wznowienia może dojść natomiast tylko wtedy, gdy
wnioskodawca wykaże duży stopień prawdopodobieństwa błędności poprzedniego
orzeczenia, a więc w wiarygodny sposób podważy prawidłowość przyjętych tamże
ustaleń, wykazując przy tym, że orzeczenie to było oczywiście nietrafne (wyrok SN
z 24 kwietnia 1996 r., V Ko 2/96, OSNKW 1996, z. 7-8, poz. 47; postanowienie SN
z dnia 15 lutego 2005 r., III KO 10/04, LEX nr 142541). Wzruszenie takiego
domniemania, a co za tym idzie i prawomocnego wyroku w drodze wznowienia
postępowania może nastąpić między innymi, gdy ujawnią się nowe fakty lub
dowody nieznane przedtem sądowi, a które mogą w sposób zasadniczy i
wiarygodny podważyć prawdziwość przyjętych w nim ustaleń faktycznych.
Zdaniem Sądu Najwyższego w przedmiotowej sprawie, wbrew twierdzeniom
obrońcy skazanego, nie zachodzą przesłanki do wznowienia postępowania
określone w art. 540 § 1 pkt 2a k.p.k. Jedynym, jak wynika z wniosku o wznowienie,
nowym dowodem jest dołączony do akt przez skazanego odpis Karty Informacyjnej
nr 4749 Stacji Pogotowia Ratunkowego. O ile stwierdzić należy, iż dokumentu tego
3
faktycznie nie ma w aktach sprawy, o tyle w żadnym razie nie można z tego
wnioskować, iż dokument ten ujawnia jakiekolwiek nowe fakty, które mogłyby
prowadzić do wniosku, że skazany Z. D. nie popełnił przypisanego mu
przestępstwa. Przypomnieć należy, że skazany już na etapie postępowania przez
Sądem I instancji, a następnie obrońca w apelacji oraz w kasacji wskazywali na
zaginięcie pierwszego zaświadczenia lekarskiego wydanego w sprawie i Sąd I
instancji przeprowadził w tym zakresie postępowanie dowodowe, a Sąd II instancji
uzupełniająco przesłuchał biegłych lekarzy /…/ na okoliczności związane z
odniesionymi przez pokrzywdzoną obrażeniami ciała (k. 1251). Dołączona przez
skazanego obecnie Karta Informacyjna, jak należy sądzić, jest właśnie tym
pierwszym zaginionym dokumentem. Analiza treści tego dokumentu wskazuje
natomiast jedynie, kiedy, gdzie i komu udzieliło Pogotowie Ratunkowe pomocy, co
nie jest w sprawie w jakikolwiek sposób kwestionowane. Nie podważany jest
również fakt, że w chwili przyjazdu Pogotowia na miejscu była już Policja, co wynika
również z zeznań świadka E. ,która wezwała Policję na prośbę pokrzywdzonej, a
następnie Policja wezwała karetkę Pogotowia (k. 791). Okoliczność, wskazaną
również w Karcie Informacyjnej, że pokrzywdzona została przetransportowana
przez karetkę Pogotowia Ratunkowego do Wojewódzkiego Szpitala
Specjalistycznego, potwierdza natomiast dokumentacja z tego Szpitala znajdująca
się w aktach sprawy (k. 13, 243 i 1044- 1047). Ta dokumentacja, zeznania świadka
Z. S. (k. 1035), opinia biegłego z zakresu chirurgii M.K. (k. 247, 976) oraz opinia
biegłej z zakresu ginekologii i położnictwa K. W. (k. 219, 927) potwierdzają wstępne
rozpoznanie opisane w Karcie Informacyjnej, że pokrzywdzana została pobita oraz
zgwałcona. Z uzasadnienia wyroków natomiast wynika, iż Sąd I instancji
przeprowadził analizę i ocenę tych dowodów, które Sąd Odwoławczy ocenił jako
prawidłowe.
Powyższe wskazuje, że obrońca skazanego nie przedstawił dowodu, który
uprawdopodobniłby wystąpienie określonych błędów lub wad prawnych wyroku,
którego dotyczy wniosek o wznowienie
Z tych względów i wobec braku podstaw do uwzględnienia wniosku o
wznowienie postępowania, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)
w sprawie Z. D.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej,
na posiedzeniu w dniu 21 listopada 2012 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 listopada 2009 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego
z dnia 29 stycznia 2009 r.,
na podstawie art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. a contrario
postanawia:
1. oddalić wniosek o wznowienie postępowania;
2. obciążyć skazanego Z. D. kosztami sądowymi
postępowania wznowieniowego.
UZASADNIENIE
Z.D. wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 29 stycznia 2009 r., został skazany
za popełnienie przestępstwa z art. 197 § 3 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. i art. 189 §
2
1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 lat pozbawienia
wolności. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 18 listopada 2009 r., po rozpoznaniu
apelacji obrońcy skazanego oraz prokuratora zmienił zaskarżony wyrok wobec tego
skazanego w ten sposób, że na podstawie art. 41a § 2 k.k. orzekł środek karny
zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną na okres 6 lat, a w pozostałej części
utrzymał wyrok w mocy. Sąd Najwyższy w dniu 12 sierpnia 2010 r. oddalił kasację
obrońcy skazanego jako oczywiście bezzasadną.
Z wnioskiem o wznowienie postępowania w niniejszej sprawie wystąpił
obrońca skazanego Z. D. powołując się na przepis art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. W
uzasadnieniu wniosku, nader lakonicznym podniósł, że „według skazanego w
sprawie istnieje nowy dowód, który uzasadnia wznowienie postępowania w postaci
dokumentu otrzymanego ze Stacji Pogotowia Ratunkowego (przesłany do Sądu
Najwyższego przez Z. D. i znajdujący się w aktach). Zdaniem D. dokument może
podważać ustalenia poczynione przez Sąd w zakresie sprawstwa skazanego.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek o wznowienie postępowania nie zasługuje na uwzględnienie.
Należy przypomnieć, że wyrok prawomocny ma być w swym założeniu
trwałym rozstrzygnięciem przez sąd rozpatrywanej i prawomocnie zakończonej
sprawy. Przysługuje mu więc cecha domniemania prawdziwości przyjętych w nim
ustaleń faktycznych. Do wznowienia może dojść natomiast tylko wtedy, gdy
wnioskodawca wykaże duży stopień prawdopodobieństwa błędności poprzedniego
orzeczenia, a więc w wiarygodny sposób podważy prawidłowość przyjętych tamże
ustaleń, wykazując przy tym, że orzeczenie to było oczywiście nietrafne (wyrok SN
z 24 kwietnia 1996 r., V Ko 2/96, OSNKW 1996, z. 7-8, poz. 47; postanowienie SN
z dnia 15 lutego 2005 r., III KO 10/04, LEX nr 142541). Wzruszenie takiego
domniemania, a co za tym idzie i prawomocnego wyroku w drodze wznowienia
postępowania może nastąpić między innymi, gdy ujawnią się nowe fakty lub
dowody nieznane przedtem sądowi, a które mogą w sposób zasadniczy i
wiarygodny podważyć prawdziwość przyjętych w nim ustaleń faktycznych.
Zdaniem Sądu Najwyższego w przedmiotowej sprawie, wbrew twierdzeniom
obrońcy skazanego, nie zachodzą przesłanki do wznowienia postępowania
określone w art. 540 § 1 pkt 2a k.p.k. Jedynym, jak wynika z wniosku o wznowienie,
nowym dowodem jest dołączony do akt przez skazanego odpis Karty Informacyjnej
nr 4749 Stacji Pogotowia Ratunkowego. O ile stwierdzić należy, iż dokumentu tego
3
faktycznie nie ma w aktach sprawy, o tyle w żadnym razie nie można z tego
wnioskować, iż dokument ten ujawnia jakiekolwiek nowe fakty, które mogłyby
prowadzić do wniosku, że skazany Z. D. nie popełnił przypisanego mu
przestępstwa. Przypomnieć należy, że skazany już na etapie postępowania przez
Sądem I instancji, a następnie obrońca w apelacji oraz w kasacji wskazywali na
zaginięcie pierwszego zaświadczenia lekarskiego wydanego w sprawie i Sąd I
instancji przeprowadził w tym zakresie postępowanie dowodowe, a Sąd II instancji
uzupełniająco przesłuchał biegłych lekarzy /…/ na okoliczności związane z
odniesionymi przez pokrzywdzoną obrażeniami ciała (k. 1251). Dołączona przez
skazanego obecnie Karta Informacyjna, jak należy sądzić, jest właśnie tym
pierwszym zaginionym dokumentem. Analiza treści tego dokumentu wskazuje
natomiast jedynie, kiedy, gdzie i komu udzieliło Pogotowie Ratunkowe pomocy, co
nie jest w sprawie w jakikolwiek sposób kwestionowane. Nie podważany jest
również fakt, że w chwili przyjazdu Pogotowia na miejscu była już Policja, co wynika
również z zeznań świadka E. ,która wezwała Policję na prośbę pokrzywdzonej, a
następnie Policja wezwała karetkę Pogotowia (k. 791). Okoliczność, wskazaną
również w Karcie Informacyjnej, że pokrzywdzona została przetransportowana
przez karetkę Pogotowia Ratunkowego do Wojewódzkiego Szpitala
Specjalistycznego, potwierdza natomiast dokumentacja z tego Szpitala znajdująca
się w aktach sprawy (k. 13, 243 i 1044- 1047). Ta dokumentacja, zeznania świadka
Z. S. (k. 1035), opinia biegłego z zakresu chirurgii M.K. (k. 247, 976) oraz opinia
biegłej z zakresu ginekologii i położnictwa K. W. (k. 219, 927) potwierdzają wstępne
rozpoznanie opisane w Karcie Informacyjnej, że pokrzywdzana została pobita oraz
zgwałcona. Z uzasadnienia wyroków natomiast wynika, iż Sąd I instancji
przeprowadził analizę i ocenę tych dowodów, które Sąd Odwoławczy ocenił jako
prawidłowe.
Powyższe wskazuje, że obrońca skazanego nie przedstawił dowodu, który
uprawdopodobniłby wystąpienie określonych błędów lub wad prawnych wyroku,
którego dotyczy wniosek o wznowienie
Z tych względów i wobec braku podstaw do uwzględnienia wniosku o
wznowienie postępowania, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
4