Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KZ 65/12
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski
w sprawie z wniosku skazanego R. H.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 21 listopada 2012 r.
zażalenia skazanego
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 18 września 2012 r., o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
R. H. za czyn z art. 224 § 1 k.k. i z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. został
skazany przez Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 3 listopada 2011 r., utrzymanym w
mocy wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 14 lutego 2012 r. Pismem datowanym 19
lutego 2012 r. skazany złożył wniosek o wznowienie postępowania w tej sprawie,
jednakże wobec tego, że wbrew wymogowi art. 545 § 2 k.p.k. wniosek nie został
sporządzony i podpisany przez podmiot fachowy, nadto nie został opłacony,
skazanego wezwano do usunięcia tych braków w terminie 7 dni, pod rygorem
odmowy przyjęcia wniosku. Po otrzymaniu wezwania R. H. zwrócił się o
wyznaczenie mu adwokata z urzędu w celu sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania. Po sprawdzeniu, że skazany rzeczywiście nie ma
środków na opłacenie adwokata, Zastępca Przewodniczącego II Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego wyznaczył wskazanego imiennie adwokata do sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie postępowania lub poinformowania Sądu o braku
podstaw do wznowienia postępowania. Wyznaczony adwokat złożył pismo, w
2
którym – motywując swoje stanowisko – stwierdził brak podstaw do sporządzenia
wniosku o wznowienie postępowania w sprawie R. H. Skazany został
powiadomiony o treści tego pisma (przesłano mu także samo pismo) i na podstawie
art. 120 § 1 k.p.k. ponownie wezwany do złożenia w terminie 7 dni wniosku o
wznowienie postępowania sporządzonego i podpisanego przez adwokata z wyboru,
pod rygorem odmowy przyjęcia wniosku, który sam złożył. Zarazem poinformowano
wnioskodawcę, że skoro zapewniono mu możliwość skorzystania z pomocy
prawnej, inny adwokat z urzędu nie zostanie wyznaczony. Po bezskutecznym
upływie zakreślonego terminu, zarządzeniem z dnia 18 września 2012 r. Zastępca
Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 530
§ 2 k.p.k. i art. 120 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. odmówił przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania złożonego przez R. H., wobec nieuzupełnienia w
terminie wspomnianego braku formalnego wniosku.
Zażalenie na to zarządzenie złożył skazany. Nie wskazał, by było ono
niezgodne z przepisami prawa, natomiast stwierdził, że został skazany niesłusznie,
że nie zgadza się z opinią sporządzoną przez obrońcę z urzędu, że nie odniosło
skutku jego pismo o wyznaczenie innego obrońcy, a z braku środków nie jest w
stanie ustanowić obrońcy w wyboru, jak też że właściwa prokuratura wszczęła
śledztwo w sprawie przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza Policji
pokrzywdzonego przypisanym mu przestępstwem, co „daje nowe okoliczności i
fakty w sprawie sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania”. W konkluzji
skarżący zwrócił się o „rozpatrzenie oraz przeanalizowanie” zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, zaś jego treść każe przyjąć, że
jego autor błędnie postrzega rolę sądu odwoławczego. Jego zadaniem jest
skontrolowanie, czy zaskarżone zarządzenie znajduje oparcie w przepisach prawa,
natomiast w niniejszym postępowaniu zażaleniowym Sąd Najwyższy z pewnością
nie może badać zasadności skazania, jak też istnienia przesłanek do wznowienia
postępowania. Na marginesie można jednak wspomnieć, iż myli się skazany
sądząc, że okolicznością uzasadniającą wznowienie postępowanie w jego sprawie
jest wszczęcie śledztwa w sprawie przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza
Policji. Badając prawidłowość zaskarżonego zarządzenia należy natomiast
stwierdzić, że jest ono zgodne z prawem, zresztą autor zażalenia nie podniósł, że
powołane w jego treści przepisy zostały wadliwie zastosowane lub zinterpretowane
3
przez sędziego, który podjął kwestionowaną decyzję. Przepis art. 545 § 2 k.p.k.
stanowczo wskazuje, że „wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli nie pochodzi
od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę
prawnego”. W takim razie słusznie za dotknięty brakiem formalnym został uznany
wniosek sporządzony przez skazanego, a skoro skazany, wezwany do usunięcia
braku i odpowiednio pouczony nie uczynił tego w zakreślonym terminie,
prawidłową decyzją była odmowa przyjęcia wniosku. Wymaga podkreślenia, że
przedtem umożliwiono skazanemu skorzystanie z pomocy prawnej, zaś fakt, że nie
był on usatysfakcjonowany stanowiskiem adwokata nie musiało prowadzić do
wyznaczenia następnego adwokata z urzędu. Skazany nie może bowiem
oczekiwać, że zapewnienie mu pomocy prawnej powinno polegać na wyznaczaniu i
opłacaniu ze środków Skarbu Państwa kolejnych adwokatów, aż znajdzie się taki,
który podzieli jego przekonanie o istnieniu podstaw do wznowienia postępowania.
Wypada przy tym zauważyć, że w sporządzonej opinii adwokat przytoczył treść
przepisów regulujących wznowienie postępowania i stwierdził, że żaden z nich nie
uzasadnia wznowienia postępowania, natomiast kwestionując prawidłowość
wykonania czynności przez adwokata, skazany nie wskazał, który z przytoczonych
przepisów mógłby stanowić podstawę prawną dla wznowienia.
Złożenie wniosku o wznowienie postępowania na korzyść nie jest
ograniczone żadnym terminem, zatem skazany może to uczynić po zebraniu
odpowiednich środków i zleceniu sporządzenia wniosku ustanowionemu przez
siebie adwokatowi, o ile znajdzie takiego, który uzna, że powody do wznowienia
rzeczywiście zachodzą.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.