Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 57/13
POSTANOWIENIE
Dnia 19 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Agnieszka Piotrowska
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej "M. " w O.
przeciwko T. Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 19 czerwca 2013 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 13 lutego 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w O. wyrokiem z dnia 2 listopada 2011 r. oddalił powództwo
Wspólnoty Mieszkaniowej przeciwko T. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o
zapłatę 51 015,64 zł. Pełnomocnik strony powodowej otrzymał odpis tego wyroku
z uzasadnieniem w dniu 23 listopada 2011 r. Dwutygodniowy termin do wniesienia
apelacji od tego wyroku upływał więc w dniu 7 grudnia 2011 r., i tego dnia apelacja
od niego została wniesiona, ale na adres Sądu Rejonowego w P. Przekazanie jej
Sądowi Rejonowemu w O. nastąpiło w dniu 4 stycznia 2012 r., a więc już po
upływie terminu do zaskarżenia wyroku wniesioną apelacją. Strona powodowa
wniosła o przywrócenie tego terminu. We wniosku o przywrócenie terminu
powołała się na pomyłkę, polegającą na potraktowaniu dwóch odrębnych apelacji
jako jednej i „podłączeniu” apelacji od wyroku Sądu Rejonowego w O. (sygn. akt I C
4…/11) do apelacji od wyroku Sądu Rejonowego w P. (sygn. akt I C …/11).
Postanowieniem z dnia 17 lipca 2012 r. Sąd Rejonowy w O. przywrócił stronie
powodowej termin do wniesienia apelacji od wyroku z dnia 2 listopada 2011 r.
Postanowieniem z dnia 13 lutego 2013 r. Sąd Okręgowy, po dokonaniu
kontroli postanowienia Sądu Rejonowego w O. z dnia 17 lipca 2012 r., odrzucił
apelację strony powodowej od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 2 listopada
2011 r. Orzekając tak, wskazał, że omyłkowe wysłanie apelacji w niniejszej
sprawie wraz z apelacją w innej sprawie obciążało pełnomocnika strony
powodowej. Stanowiło okoliczność zawinioną. Nie usprawiedliwiało więc
przywrócenia terminu.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 13 lutego 2013 r.
strona powodowa zarzuciła naruszenie art. 373 w związku z art. 168 § 1 k.p.c.
Podniosła, że przesyłka zawierająca apelację została skierowana do niewłaściwego
sądu nie w wyniku działania niedbałego. Podkreśliła także, że natychmiast po
wykryciu pomyłki podjęte zostały kroki w celu jej naprawienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W ramach przewidzianej w art. 373 w związku z art. 370 k.p.c. kontroli
dopuszczalności apelacji Sąd drugiej instancji powinien dokonać oceny, czy
3
niezachowany przez skarżącego termin do wniesienia apelacji został zasadnie
przywrócony przez sąd pierwszej instancji. Jednakże podważenie zasadności
przywrócenia terminu przez sąd drugiej instancji może być zaakceptowane tylko
wtedy, gdy zachodzi ku temu pewna, jednoznaczna podstawa (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia: 25 sierpnia 1999 r., III CKN 695/99; z dnia 19 sierpnia
2004 r., V CZ 82/04; 23 marca 2007 r., V CZ 16/07; 12 marca 2009 r., V CZ 7/09;
24 czerwca 2010 r., IV CZ 32/10; 19 grudnia 2012 r., II CZ 146/12).
W ocenie Sądu Najwyższego w składzie orzekającym, warunek ten nie
został w sprawie spełniony. Zaskarżone postanowienie cechuje automatyzm oceny
zawinienia niedotrzymania terminu, a ocena ta powinna być dokonywana
z uwzględnieniem całokształtu okoliczności sprawy.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. postanowił jak w sentencji, pozostawiając orzeczenie o kosztach
postępowania zażaleniowego końcowemu rozstrzygnięciu, zgodnie z art. 108 § 2
w związku z art. 39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c.
es