Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2012 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku, VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mirosław Irzycki

Protokolant: Monika Schwenderling

przy udziale Prokuratora: Pawła Rapacza

po rozpoznaniu dnia 24 marca 2011 roku, 11 maja 2011 roku, 04 sierpnia 2011 roku, 15 września 2011 roku, 02 listopada 2011 roku, 07 grudnia 2011 roku, 26 stycznia 2012 roku, 29 lutego 2012 roku, 04 kwietnia 2012 roku, 17 maja 2012 roku, 23 sierpnia 2012 roku, 04 października 2012 roku i 12 grudnia 2012 roku

sprawy karnej

1. M. W. (1), ur. (...) w B.

syna K. i A. zd. O.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 10 do 16 czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 140,15 grama netto;

to jest o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.)

1. M. W. (1), ur. (...) w B.

syna K. i A. zd. O.

2. M. D. (1), ur. (...) w B.

syna A. i C. zd. K.

oskarżonych o to, że:

II.  w okresie od początku 2008 roku do maja 2009 roku w S., powiatu (...), działając wspólnie i w porozumieniu, z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielali K. Ł. środka odurzającego w postaci amfetaminy;

to jest o czyn z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) w zw. z art. 12 kk

a nadto M. W. (1)

oskarżonego o to, że:

III.  w dniu 11 czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), posiadał wbrew przepisom ustawy substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 0,74 grama netto;

to jest o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) w zw. z art. 12 kk

oraz M. D. (1)

oskarżonego o to, że:

IV.  w okresie od lata 2008 roku do czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), działając z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy co najmniej kilkakrotnie udzielił B. B. (1) środki odurzające w postaci amfetaminy;

to jest o czyn z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) w zw. z art. 12 kk

V.  w okresie od lata 2008 roku do czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy co najmniej kilkakrotnie udzielił B. B. (1) środki odurzające w postaci amfetaminy po 30 złotych za jedną działkę, uzyskując kwotę w łącznej wysokości nie mniejszej niż 150 złotych;

to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) w zw. z art. 12 kk

VI.  w dniu 11 czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), znajdując się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny O. (...) o nr rej. (...);

to jest o czyn z art. 178a§1 kk

I.  Oskarżonego M. W. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od dnia 10 czerwca 2009 roku do dnia 11 czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci siarczanu amfetaminy w ilości 7,30 gramów, to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) wymierza karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Oskarżonego M. W. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od początku 2008 roku do maja 2009 roku w S., powiatu (...), działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wielokrotnie udzielił K. Ł. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 12 kk wymierza karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

III.  Oskarżonego M. D. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od początku 2008 roku do czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii:

- wielokrotnie udzielił K. Ł. i B. B. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy;

- w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co najmniej kilkakrotnie udzielił B. B. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, sprzedając mu ją po 30 złotych za jedną działkę, uzyskując kwotę nie mniejszą niż 150 złotych;

to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występków określonych art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 11§2 kk i art. 12 kk i za to na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 11§3 kk i art. 12 kk wymierza karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

IV.  Oskarżonego M. D. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 11 czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), znajdując się pod wpływem substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), to jest popełnienia występku określonego art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a§1 kk wymierza karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 2 (dwóch).

V.  Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk za zbiegające się przestępstwa wymierza oskarżonemu M. D. (1) karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a oskarżonemu M. W. (1) wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

VI.  Na podstawie art. 69§1 i 2 kk w zw. z art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonemu M. W. (1) warunkowo zawiesza tytułem próby na okres lat 5 (pięciu).

VII.  Na podstawie art. 73§1 kk w okresie próby oddaje oskarżonego M. W. (1) pod dozór kuratora sądowego.

VIII.  Na podstawie art. 45§1 kk orzeka wobec oskarżonego M. D. (1) przepadek osiągniętej z popełnienia przestępstwa korzyści majątkowej w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych.

IX.  Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) orzeka przepadek i zarządza zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych na karcie 249 akt sprawy, a ujętych w depozycie Komisariatu Policji w L..

X.  Zasądza od oskarżonych M. D. (1) i M. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa po ½ kosztów sądowych, w tym kwoty po 300 złotych tytułem opłat sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 11 czerwca 2009 roku w S., na ulicy (...), funkcjonariusze policji Komisariatu Policji w L. B. B. (2) i G. P., w wyniku i w następstwie wcześniej uzyskanej informacji, zatrzymali do kontroli drogowej samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...) (...), a prowadzony przez oskarżonego M. D. (1), którym to samochodem osobowym przewoził on, siedzącego na przednim siedzeniu pasażera, którym był oskarżony M. W. (1).

Funkcjonariusze policji oskarżonego M. D. (1) do kontroli drogowej zatrzymujący, dokonali przeszukania tego przez niego prowadzonego samochodu osobowego, jak i również jego oraz i pasażera tego przez niego przewożonego, a to oskarżonego M. W. (1), i w wyniku którego to przeszukania u oskarżonego M. W. (1), w majtkach jego, znaleziono, ujawniono i zabezpieczono woreczek foliowy z zawartością białego proszku o wadze 0,74 grama netto, zawierającego substancję psychotropową w postaci amfetaminy, a to konkretnie w postaci soli amfetaminy. Wówczas też to oskarżonych M. D. (1) i M. W. (1) zatrzymano, poddając ich też badaniu urządzeniem kontrolno-pomiarowym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, a które to badania nie wykazały zawartości alkoholu w wydychanym przez nich powietrzu, jak również poddano oskarżonych badaniu na zawartość narkotyków w ślinie za pomocą wielopanelowego testera (...) Id-NO 6 - (...), a które to badanie wykazało, że oskarżeni znajdują się pod wpływem narkotyków.

Od oskarżonych M. D. (1) i M. W. (1) pobrano również też krew ich celem poddania jej badaniu na zawartość w niej narkotyków, a którą następnie przedstawiono do badania Laboratorium (...) Komendy Wojewódzkiej Policji we W..

dowód: zeznania świadka B. B. (2) - karta 45-45, 309, 331-332 i 516 akt sprawy, protokoły przeszukania osoby - karta 9-10 i 13-15 akt sprawy, protokół przeszukania – karta 11-12 akt sprawy, protokoły użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu – karta 7-8 akt sprawy, protokoły zatrzymania osoby – karta 5 i 6 akt sprawy, protokół oględzin – karta 17-18 akt sprawy, materiał poglądowy – karta 19 akt sprawy, protokół użycia wagi – karta 20 akt sprawy, protokół użycia testera narkotykowego – karta 21 akt sprawy, pisma Komisariatu Policji w L. z dnia 11 czerwca 2009 roku – karta 3-4 akt sprawy, notatki urzędowe z dnia 11 czerwca 2009 roku – karta 1-2 i 16 akt sprawy, protokół pobrania krwi – karta 43 akt o pierwotnej sygn. II K 394/09, zeznania świadka G. K. – karta 659-660 akt sprawy, opinia z przeprowadzonych badań z zakresu chemii Nr H–V–C 5480-64/10/AB Komendy Wojewódzkiej Policji we W., Laboratorium Kryminalistycznego, Sekcji Chemii z dnia 20 stycznia 2010 roku - karta 323-234 akt sprawy.

W wyniku badania krwi oskarżonego M. D. (1) na zawartość w niej narkotyków, wówczas właśnie w dniu 11 czerwca 2009 roku prowadzącego samochód osobowy marki O. (...), stwierdzono obecność substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o stężeniu 120 ng/ml, a która działać miała pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy oskarżonego, przejawiając się między innymi bólami i zawrotami głowy, bezsennością, rozszerzeniem źrenic, drżeniem i pobudzeniem psychoruchowym oraz halucynacjami oraz która miała znosić uczucie głodu i zwiększać jego wydolność fizyczną, natomiast w krwi oskarżonego M. W. (1), pasażera samochodu osobowego przez oskarżonego M. D. (1) prowadzonego, stwierdzono obecność substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o stężeniu 125ng/ml.

dowód: opinia toksykologiczna Instytutu Ekspertyz Sądowych, Zakładu (...) w K. z dnia 24 sierpnia 2009 roku, wydana odnośnie oskarżonego M. D. (1) - karta 44-45 akt sprawy o pierwotnej sygn. II K 394/09 oraz opinia toksykologiczna Instytutu Ekspertyz Sądowych, Zakładu (...) w K. z dnia 24 sierpnia 2009 roku, wydana odnośnie oskarżonego M. W. (1) – karta 268-270 akt sprawy, protokół pobrania krwi od oskarżonego M. W. (1) – karta 267 akt sprawy.

Takie stężenie substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w organizmie, w krwi oskarżonego M. D. (1) stwierdzone i ustalone specjalistycznym badaniem, niewątpliwie miało bezpośredni wpływ na jego sprawność psychofizyczną i psychomotoryczną w zakresie jego zdolności prawidłowego i bezpiecznego prowadzenia pojazdu mechanicznego, a biegli sądowi lekarze psychiatrzy opinią sądowo-psychiatryczną też przyjęli i wskazali, że amfetamina należy do grupy substancji o bardzo silnym działaniu pobudzającym ośrodkowy układ nerwowy i, że wynik badania oskarżonego M. D. (1) wskazuje niewątpliwie, że zażywał on amfetaminę, a u którego także w trakcie pobierania krwi stwierdzono podwyższone tętno i rozszerzenie źrenic, i wprawdzie nie zaburzała ona świadomości oskarżonego, to jednak miała niewątpliwy wpływ na jego sprawność psychofizyczną pod kątem zdolności do prowadzenia pojazdu mechanicznego, a której jej przyjmowanie powoduje również wzrost agresji i stopniowe wyniszczenie organizmu, z uwagi na to, że nie ma potrzeby snu i jedzenia, i stąd też stan taki, ta niekontrolowana agresja w sytuacjach drogowych staje się niebezpieczną dla bezpieczeństwa ruchu drogowego i uczestników tego ruchu drogowego.

dowód: opinia sądowo-psychiatryczna biegłych lekarzy psychiatrów - karta 337-340 i 364 akt sprawy, opinia biegłego T. N., reprezentującego Laboratorium (...) Komendy Wojewódzkiej Policji we W. – karta 789-791 akt sprawy. W dniu 12 czerwca 2009 roku funkcjonariusze policji Komisariatu Policji w L. K. G., B. B. (2) oraz G. P. dokonali przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez oskarżonego M. W. (1) w mieszkaniu usytuowanym w S. przy ulicy (...), przy wykonywaniu której to czynności przeszukania brał również udział funkcjonariusz Straży Granicznej w K. Z. J. wraz z psem przeszkolonym do poszukania i odnajdywania narkotyków. W. też pies ten węsząc koło telewizora tam znajdującego się w tym przeszukiwanym mieszkaniu spowodował, że wówczas funkcjonariusze policji sprawdzili pojemnik po odżywkach dla kulturystów stojący koło tego telewizora i tam w nim stwierdzili i ujawnili substancję w postaci białego proszku. Pies w dalszym ciągu węszył po przeszukiwanym mieszkaniu oskarżonego M. W. (1), i w toku dalszych wykonywanych czynności przeszukania funkcjonariusze policji rozkręcili głośnik, jednak w nim nie znaleziono jakiś substancji w tym i narkotyków, przy czym telewizora nie wyciągnęli, też nie sprawdzając czy za nim nie znajdują się jakieś rzeczy, przedmioty, pakunki.

Wówczas w wyniku tego przeszukania mieszkania oskarżonego M. W. (1) ujawniono i zabezpieczono substancję w postaci proszku o ogólnej wadze netto 58,35 grama brutto, a która to substancja zawierała substancję psychotropową w postaci amfetaminy, a konkretnie w postaci soli amfetaminy – siarczanu amfetaminy, natomiast substancja o ogólnej wadze 53,95 grama netto zawierała cukier. Tak więc wówczas ujawniona i zabezpieczona substancja psychotropowa zawierała łącznie 2,33 grama czystej substancji psychotropowej właśnie w postaci siarczanu amfetaminy, z której to ilości uzyskać można było około 582 najmniejszych porcji handlowych, tak zwanych działek proszku zawierającego substancję psychotropową przeznaczoną do spożycia, a zwyczajowo nazywaną amfetaminą.

Funkcjonariusze policji uznali wówczas także, że węszenie pasa wyszkolonego do wykrywania narkotyków jest spowodowane śladem zapachowym jakim pozostawiły tam przechowywane i ujawnione już narkotyki, i stąd też już nie kontynuowali dalej w tym dniu przeszukania mieszkania zajmowanego przez oskarżonego M. W. (1).

Wówczas wtedy podjęte i przeprowadzone przez funkcjonariuszy policji czynności procesowe, w tym i czynność przeszukania mieszkania oskarżonego M. W. (1), były spowodowane i zainicjowane wcześniej uzyskiwanymi informacjami wskazującymi, że oskarżeni M. D. (1) i M. W. (1) trudnią się i zajmują się handlem narkotykami oraz faktem, że w dniu 11 czerwca 2009 roku w trakcie kontroli drogowej stwierdzono, że oskarżeni znajdują się w stanie po spożyciu narkotyków. W trakcie zatrzymywania oskarżonych M. W. (1) i M. D. (1) w dniu 11 czerwca 2009 roku, zajęto i zabezpieczono również telefon komórkowy oskarżonego M. W. (1), a z którego to telefonu komórkowego wcześniej wysłał on kilkanaście sms-ów o treści „jest kozacki gwiezdny pył”.

dowód: zeznania świadków: Z. J. - karta 332 i 517 akt sprawy, K. G. – karta 333 i 638-639 akt sprawy, G. P. – karta 516-517 akt sprawy, B. B. (2) - karta 45-45, 309, 331-332 i 516 akt sprawy, protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych - karta 23-26 akt sprawy, notatka (...) o użyciu psa służbowego do tropienia, rozpoznania zapachów, wyszukania z dnia 12 czerwca 2009 roku – karta 126 akt sprawy, protokół oględzin telefonu komórkowego o nr (...) - karta 31-33 akt sprawy, protokoły użycia wagi – karta 37 i 38 akt sprawy, protokoły użycia testera narkotykowego – karta 39-40 akt sprawy, opinie z przeprowadzonych badań z zakresu chemii Komendy Wojewódzkiej Policji we W., Laboratorium (...), Sekcji (...) o Nr H-V-C-5480-403/09/RB z dnia 31 sierpnia 2009 roku - karta 254-255 akt sprawy, z dnia 27 stycznia 2010 roku o Nr H-C-5480-9/10/AB – karta 327-328 akt sprawy i o Nr H-V-C-5480-88/12/TN z dnia 20 lutego 2012 roku - karta 698-701 akt sprawy oraz opinia z dnia 23 sierpnia 2012 roku – karta 789-791 akt sprawy.

Po przeszukaniu mieszkania oskarżonego M. W. (1), funkcjonariusze policji zwrócili klucze od tegoż mieszkania świadkowi N. P. (1), wówczas dziewczynie oskarżonego M. W. (1), z nim wówczas to mieszkanie wynajmującej. W późniejszym okresie czasu świadek N. P. (2) dwukrotnie przyszła i przebywała w tym mieszkaniu, i to w towarzystwie innych osób, a to w dniu 12 czerwca 2009 roku oraz w dniu 15 czerwca 2009 roku, i tak ona, jak i towarzyszący jej znajomi jej nie pozostawili w mieszkaniu tym, nie chowali i nie schowali tam za telewizorem jakichś przedmiotów, rzeczy czy też torby bądź reklamówki z zawartością narkotyków.

dowód: zeznania świadka N. P. (1) - karta 103-104, 312 i 569 akt sprawy.

Kiedy funkcjonariusz policji Komisariatu Policji w L. B. B. (2) uzyskał informację, że w mieszkaniu oskarżonego M. W. (1) za telewizorem znajdującym się w meblościance znajdują się dalsze większe ilości narkotyków, to w następstwie tak uzyskanej informacji w dniu 16 czerwca 2009 roku funkcjonariusze policji B. B. (2) i G. P. ponownie dokonali przeszukania mieszkania oskarżonego M. W. (1), i w wyniku którego to ponownego przeszukania mieszkania oskarżonego M. W. (1), za telewizorem tam znajdującym się, faktycznie odnaleziono, ujawniono i zabezpieczono reklamówkę koloru zielonego z zawartością woreczka foliowego w którym z kolei znajdowało się 25 woreczków foliowych strunowych, a zawierających substancję w postaci białego proszku, a ta zawierająca z kolei 80,92 gramów substancji psychotropowej w postaci soli amfetaminy, a konkretnie 4,97 siarczanu amfetaminy, z której to ilości tej substancji psychotropowej uzyskać można około 809 tak zwanych działek proszku zawierającego substancję psychotropową przeznaczona do spożycia, a zwyczajowo nazywanego amfetaminą.

dowód: zeznania świadków: G. P. – karta 516-517 akt sprawy i B. B. (2) - karta 45-45, 309, 331-332 i 516 akt sprawy, protokół przeszukania - karta 100-102 akt sprawy, protokół oględzin – karta 105-106 akt sprawy, materiał poglądowy – karta 111-112 akt sprawy, notatka urzędowa z dnia 16 czerwca 2009 roku – karta 99 akt sprawy, opinie z przeprowadzonych badań z zakresu chemii Komendy Wojewódzkiej Policji we W., Laboratorium (...), Sekcji (...) Nr H-V-C-5480-403/09/RB z dnia 31 sierpnia 2009 roku - karta 254-255 akt sprawy, o Nr H-V-C-5480-88/12/TN z dnia 20 lutego 2012 roku - karta 698-701 akt sprawy oraz o nr H-V-C-656/12/MD z dnia 30 października 2012 roku – karta 829-831 akt sprawy i opinia z dnia 23 sierpnia 2012 roku – karta 789-791 akt sprawy.

Świadek K. Ł. utrzymywała znajomość oraz relacje towarzyskie i koleżeńskie z oskarżonymi M. D. (2) oraz M. W. (1), tego znając tego również ze szkoły.

W okresie od początku 2008 roku do maja 2009 roku świadkowi K. Ł. oskarżeni M. W. (1) i M. D. (1) wielokrotnie udzieli jej substancję psychotropową w postaci amfetaminy, i do udzielania jej przez oskarżonych tej substancji psychotropowej z reguły dochodziło podczas urządzanych imprez i spotkań towarzyskich w S., w trakcie których to imprez i spotkań towarzyskich udzielał jej amfetaminy oskarżony M. D. (1), innym razem z kolei tylko oskarżony M. W. (1), a to w zależności od sytuacji w towarzystwie którego z nich w czasie takiego spotkania towarzyskiego przebywała, w czasie kiedy i również oni narkotyki zażywali.

Ponadto w ówczesnym czasie świadek K. Ł. też utrzymywała stosunki seksualne z oskarżonym M. D. (1), jednak nie uważała ona, że w zamian za to otrzymuje od niego do zażywania narkotyki.

W dniu 11 czerwca 2009 roku świadek K. Ł. otrzymała od oskarżonego M. W. (1) sms-a o treści: „jest kozacki gwiezdny pył”, co dla niej ta informacja oznaczała nic innego jak tylko zaproszenie jej do zażywania narkotyków, i dlatego też w odpowiedzi na tego sms-a odpisała oskarżonemu M. W. (1) „jak co i jak gdzie ma być degustacja”. Świadek K. Ł. niewątpliwie w tej sytuacji domyślała się, że oskarżeni M. W. (1) i M. D. (1) zajmują się handlem narkotykami, a konkretnie amfetaminą, nie posiadając jednak jakiejś pełnej, konkretnej wiedzy na ten temat, nie wiedząc też gdzie i skąd ją uzyskują, gdzie ją zakupywali oraz za ile, a którzy mieli udawać się po nią razem, i którą następnie przechowywali w mieszkaniu oskarżonego M. W. (1), i też następnie która sprzedawana była po 30 złotych za gram.

dowód: zeznania świadka K. Ł. - karta 79-81, 309-310 oraz częściowo – karta 679-681 akt sprawy.

Świadek B. B. (1) również utrzymywał znajomość i relacje koleżeńskie z oskarżonym M. D. (1), i podczas jednej z wizyt jego u niego, kiedy to do późnych godzin grali na konsoli, i był zmęczony, spytał się go o możliwość otrzymania czegoś na zmęczenie, na wzmocnienie. Wówczas też został on poczęstowany przez niego amfetaminą, i było to latem 2008 roku. Następnie od tego tegoż czasu, aż do czerwca 2009 roku, oskarżony M. D. (1) świadkowi B. B. (1) co najmniej kilkakrotnie udzielił substancji psychotropowej w postaci amfetaminy oraz kilkakrotnie udzieł substancji psychotropowej w postaci amfetaminy sprzedając mu ją po 30 złotych za jedną działkę, uzyskując z tego tytułu kwotę nie mniejszą niż 150 złotych, której sprzedaż urządzoną była tak, że dzwonił on do oskarżonego informując go o zamiarze zakupienia narkotyków, w następstwie czego oskarżony przychodził do niego do domu i ją mu sprzedawał oczywiście bez udziału osób trzecich, i w tej sytuacji domyślając się, że tak on jak i M. W. (1) zajmują się handlem narkotykami.

Na rozprawie głównej w dniu 11 maja 2011 roku świadek B. B. (1), przesłuchiwany na okoliczności przedmiotu postępowania sądowego, również w celu wykonania zaleceń Sądu Okręgowego w Świdnicy wskazanych w motywach uzasadnienia wyroku z dnia 26 października 2010 roku (sygn. akt IV Ka 580/10 – karta 441 akt sprawy), zeznał, że: „Sprzedawał mi amfetaminę, przeważnie kupowałem 1 gram, czasami były 2 gramy, czasami 0,5 grama, zależało, to od ilości pieniędzy, którymi dysponowałem.” I dalej świadek ten wówczas zeznał, też że: „Nie jestem w stanie tego określić, ile amfetaminy kupiłem od M. D. (1), nie jestem w stanie podać granic tej zakupionej amfetaminy, kilkanaście razy kupiłem te narkotyki. Trudno mi jest mi jest powiedzieć, ile to jest kilkanaście razy tej zakupionej amfetaminy, pewnie bliżej 19 razy. Za gram amfetaminy płaciłem 30 złotych.”

dowód: zeznania świadka B. B. (1) – karta 85-86, 310 i 514-516 akt sprawy.

Oskarżony M. D. (1) był już karany sądownie i to, trzykrotnie, również za przestępstwa określone ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, na kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia ich wykonania.

dowód: karta karna - karta 799-801 akt sprawy, akta spraw Sądu Rejonowego w Kłodzku o sygn.: II K 25/11, II K 176/09 oraz II K 1066/10. Oskarżony M. W. (1) nie był karany sądownie.

dowód: karta karna - 798 akt sprawy.

Oskarżony M. D. (1) do winy nie przyznał się i na rozprawie głównej skorzystał z uprawnienia odmowy składania wyjaśnień (karta 484 akt sprawy), a odnośnie ujawnionych mu jego wyjaśnień w sprawie złożonych (karta 56-60, 61-62, 192-195, 294, 310, 313 akt sprawy oraz 34-37 akt sprawy o pierwotnej sygn. II K 394/09) wyjaśnienia te potwierdził, podając też, że są jego i wówczas wyjaśniając zaprzeczył by miał sprzedawać i udzielać narkotyków świadkowi B. B. (1), podając również, że to świadek B. B. (1) doprowadził do jego uzależnienia od narkotyków i, że to on dostarczał mu narkotyki, oraz również zaprzeczył by miał udzielać narkotyków świadkowi K. Ł.. Nie przyznał się również oskarżony do prowadzenia pojazdu mechanicznego pod wpływem narkotyków, i w tym zakresie oskarżony wyjaśniając podał, że wypił wówczas napój, który w samochodzie przez niego prowadzonym, pozostawiły przewożone przez niego autostopowiczki.

Oskarżony M. W. (1) do winy nie przyznał się i na rozprawie głównej skorzystał z uprawnienia odmowy składania wyjaśnień (karta 483 akt sprawy), a odnośnie ujawnionych mu jego wyjaśnień w sprawie złożonych (karta 50-53, 64-65, 199-200, 294, 332 akt sprawy) wyjaśnienia te potwierdził, podając, że są jego i wówczas wyjaśniając przyznał się do posiadania narkotyków znalezionych przy nim w samochodzie osobowym przez niego prowadzonym w ilości 0,74 grama oraz przyznał się do posiadania narkotyków znalezionych i ujawnionych w mieszkaniu jego podczas pierwszego przeszukania w ilości 56 gramów, natomiast nie przyznał do posiadania narkotyków znalezionych i ujawnionych podczas drugiego przeszukania jego mieszkania, a także nie przyznał się do udzielania narkotyków świadkowi K. Ł..

Sąd zważył co następuje.

Odnośnie czynu opisanego pod pkt IV wyroku.

Oceniając zebrany w tym zakresie materiał dowodowy, to tenże w sposób niewątpliwy i niepodlegający jakiemukolwiek kwestionowaniu wykazał winę i sprawstwo oskarżonego M. D. (1) odnośnie popełnienia tego przypisanego mu czynu, a wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 178a§1 kk. Przede wszystkim potwierdzeniem zasadności tezy oskarżenia w tym powyższym zakresie jak i zasadność przypisania temu oskarżonemu tegoż czynu, są wyniki badania krwi jego, prawidłowo według wymaganych przepisami prawa procedur i zasad lekarskich pobranej (zeznania świadka G. K. – karta 659-660 akt sprawy, protokół pobrania krwi – karta 43 akt o pierwotnej sygn. II K 394/09), na zawartość w niej narkotyków (opinia toksykologiczna Instytutu Ekspertyz Sądowych, Zakładu (...) w K. z dnia 24 sierpnia 2009 roku - karta 44-45 akt o pierwotnej sygn. II K 394/09), a wskazujące jednoznacznie, że oskarżony M. D. (1) przed podjęciem jazdy samochodem osobowym zażywał narkotyki w postaci amfetaminy i pod ich wpływem prowadził ten samochód osobowy, w stężeniu niewątpliwie w sposób bezpośredni wpływającym na jego cechy psychofizyczne i psychomotoryczne jako kierowcy jako prowadzącego pojazd mechaniczny, powodującym w ten sposób realne i bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego i dla bezpieczeństwa jego uczestników, skoro substancja psychotropowa w postaci amfetaminy wpływa przede wszystkim pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy, objawiając się między innymi bólami i zawrotami głowy, bezsennością, rozszerzeniem źrenic, drżeniem i pobudzeniem psychoruchowym oraz halucynacjami oraz znosząc uczucie głodu i zwiększając jego wydolność fizyczną, jak również przyjmowanie amfetaminy powoduje także wzrost agresji i stopniowe wyniszczenie organizmu, z uwagi na to, że nie ma potrzeby snu i jedzenia, i stąd też stan taki, ta niekontrolowana agresja w sytuacjach drogowych staje się niebezpieczną właśnie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego i uczestników tego ruchu drogowego, i powyższe znajduje pełne potwierdzenie we wskazanej już opinii toksykologicznej Instytutu Ekspertyz Sądowych, Zakładu (...) w K. z dnia 24 sierpnia 2009 roku, ale i również w opinii sądowo-psychiatrycznej biegłych lekarzy psychiatrów (karta 337-340 i 364 akt sprawy) oraz także w opinii biegłego T. N., reprezentującego Laboratorium (...) Komendy Wojewódzkiej Policji we W. (karta 789-791 akt sprawy). W tym powyższym zakresie wskazać ponadto należy, że za stan pod wpływem środka odurzającego uznać należy taki stan, który wywołuje, w zakresie oddziaływania na ośrodkowy układ nerwowy, zwłaszcza zakłócenia czynności psychomotorycznych, takie same skutki jak spożycie alkoholu powodujące stan nietrzeźwości, Od tego stanu odróżnia się stan po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu, a więc i środka odurzającego, który w zakresie skutków jest równoważny stanowi po użyciu alkoholu, Stan taki jest znamieniem wykroczeń określonych w art. 86§2 kw, art. 87§1 i 2 kw oraz art. 96§1 kw ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 lutego 2007 roku, sygn. akt V KK 128/06). W tym zakresie także również w tej sytuacji wskazać należy, że jak wynika ze wskazanej już opinii sądowo-psychiatrycznej stężenie amfetaminy w krwi oskarżonego M. D. (1) było na tyle wysokie, że właśnie ta substancja psychotropowa miała bezpośredni wpływ na zdolność do prowadzenia przez tego oskarżonego pojazdu mechanicznego i odpowiadało stanowi prowadzenia tego pojazdu pod wpływem środka odurzającego. Uprawnienie do prezentowania takiego poglądu wynika i również z faktu, że stan nietrzeźwości, a niewiele przekraczający stężenie 0,5% lub stan po spożyciu alkoholu wynikający z zawartości we krwi alkoholu, w pojęciu przepisu art. 46 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 października 1982 roku (Dz. U. 2012 roku, Nr 1356) może nie prowadzić do skutecznego wpływu na zdolność psychomotoryczną kierowcy do bezpiecznego dla ruchu drogowego prowadzenia pojazdu w tym i mechanicznego, to jednak już możliwość takiego wpływu na te cechy psychomotoryczne kierowcy stanowi już zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego i bezpieczeństwa jego uczestników, i stąd też przyjęta penalizacja tego rodzaju zachowań.

Pojęcie środka odurzającego w rozumieniu art. 178a§1 kk obejmuje nie tylko środki wskazane w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485), lecz również inne substancje pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działające na ośrodkowy układ nerwowy, których użycie powoduje obniżenie sprawności w zakresie kierowania pojazdem (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2007 roku, sygn. akt 147/06), i stąd też uprawnionym jest pogląd, że stwierdzony faktyczny i realny wpływ zażytego przez kierowcę narkotyku na jego ośrodkowy układ nerwowy, a skutkujący zakłóceniem jego zdolności psychofizycznych i psychomotorycznych, uznać należy jako za adekwatny do stanu po spożyciu alkoholu, stanu nietrzeźwości, a rodzącego wtedy odpowiedzialność karną z art. 178a§1 kk, i taka też sytuacja w odniesieniu do oskarżonego M. D. (1) zaistniała w przedmiotowej sprawie.

Konkludująco w kontekście powyższego podnieść i wskazać należy, że amfetamina i jej pochodne zwiększają skłonność do ryzykownych i agresywnych zachowań, zwiększa zaufanie kierowcy do własnych sił i umiejętności, intensyfikując w tym zakresie poczucie bezkrytycyzmu, zmniejsza kontrolę emocji i instynktu samozachowawczego, podzielność uwagi oraz koncentracji, a ponadto wzbudza nerwowość, gadatliwość, i też prowadzi do zaburzeń funkcji poznawczych i ocennych.

W kontekście powyższego wersja zaprezentowana przez oskarżonego M. D. (1), a twierdzącego, że narkotyk mógł się znajdować w napoju, który podały mu autostopowiczki, nie może być uznaną za oskarżonego ekskulpującą go od popełnienia zarzucanego i przypisanego mu występku określonego art. 178a§1 kk, zaprezentowanej w tej treści nieprzypadkowo, a to właśnie w sytuacji niemożliwości zanegowania i zakwestionowania przez oskarżonego M. D. (1) faktu, że wówczas w dniu 11 czerwca 2009 roku pod wpływem amfetaminy faktycznie się znajdował, i dalej wskazać należy, że z całości zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że oskarżony ten też zażywający narkotyków, trudnił się ich handlem, udzielając i sprzedając je osobom je zażywające.

Wobec powyższego Sąd uznał oskarżonego M. D. (1) za winnego tego, że w dniu 11 czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), znajdując się pod wpływem substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), to jest popełnienia występku określonego art. 178a§1 kk, i za to na podstawie art. 178a§1 kk wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 42§2 kk orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 2.

Odnośnie czynu opisanego pod pkt I wyroku.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy w powyższym zakresie, to tenże w sposób niewątpliwy i niepodlegający kwestionowaniu pozwala na ustalenie oraz na przyjęcie jednego i jedynego poglądu, że oskarżony M. W. (1) w okresie od dnia 10 czerwca 2009 roku do dnia 11 czerwca 2009 roku posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, a to jej soli, to jest konkretnie siarczanu amfetaminy w łącznej ilości 7,30 gramów, i potwierdzeniem tego jest przede wszystkim fakt, że ta substancja psychotropowa znaleziona i ujawniona została w mieszkaniu oskarżonego tego, w wynika przeszukania jego przez funkcjonariuszy policji, i dalej podnieść należy, że oskarżony przyznał się do posiadania narkotyków znalezionych i zabezpieczonych podczas pierwszego przeszukania jego mieszkania. Sąd przyjął również jako nie budzący jakichkolwiek wątpliwości fakt, że narkotyki ujawnione i zabezpieczone podczas drugiego przeszukania mieszkania oskarżonego M. W. (1) w dniu 16 czerwca 2009 roku także stanowiły jego własność i posiadane przez niego były już w dniu co najmniej 11 czerwca 2009 roku, i wówczas w czasie przeszukania mieszkania jego w dniu 12 czerwca 2009 roku po prostu nie zostały wykryte, znalezione przez funkcjonariuszy policji, ponieważ nie ma żadnych podstaw i przesłanek do przyjęcia poglądu, że te narkotyki właśnie znalezione i ujawnione podczas tego drugiego przeszukania jego mieszkania zostały oskarżonemu przez kogoś tam podrzucone pod jego nieobecność, podczas pobytu jego już wówczas w Zakładzie Karnym, tam przebywającego po zastosowaniu wobec niego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.

Wskazać i podnieść wobec powyższego należy, że dokonujący tych przeszukań mieszkania oskarżonego M. W. (1) funkcjonariusze policji B. B. (2) i Z. J. zeznając podali i wskazali w sposób jednoznaczny, że po znalezieniu i ujawnieniu narkotyków, pies tropiący wtedy narkotyki, w dalszym ciągu węszył po mieszkaniu, co też spowodowało i skutkowało to tym, że funkcjonariusze policji rozkręcili głośnik tam nic nie ujawniając i znajdując, ostatecznie także jednak uznając, że pies tropiący był już wtedy pod wpływem śladów zapachowych pozostawionych przez narkotyki, a już wtedy ujawnionych i zabezpieczonych, i stąd też nie dokonano sprawdzenia powierzchni za telewizorem znajdującej się oraz pod nim, a sam telewizor nie był wyciągany z meblościanki.

Następnie dalej z zeznań funkcjonariusza policji B. B. (2) wynika też to, że ponowne przeszukanie mieszkania oskarżonego M. W. (1) nie było przypadkowym ponieważ nastąpiło ono w czasie i sytuacji po uzyskaniu przez niego informacji, że w mieszkaniu oskarżonego znajduje się jeszcze dalsza większa ilość narkotyków, i przekazujący mu tą informację wskazał dokładnie miejsce gdzie te narkotyki w mieszkaniu tym mają się znajdować, a miały być one właśnie schowane, przechowywane za telewizorem, a ta informacja została potwierdzona w sposób procesowy, skoro faktycznie w wyniku ponowionego przeszukania mieszkania oskarżonego tego w miejscu tym wskazanym znaleziono i ujawniono dalszą większą ilość narkotyków.

Podrzucenie przez kogoś tych narkotyków w tym miejscu wykluczył i odrzucił praktycznie również świadek N. P. (1), dysponująca wówczas kluczami do mieszkania tego, a która zeznając podała, że w mieszkaniu tym była dwukrotnie w dniu 12 czerwca 2009 roku i w dniu 15 czerwca 2009 roku i to w obecności innych osób, a to najpierw z K. K. (2), M. W. (2), N. G. i T. P., a później już tylko tym razem z K. K. (2), wskazując i podając w sposób jednoznaczny, że nikt wówczas żadnych rzeczy i przedmiotów nie chował za telewizorem, też podając, że nie stwierdziła uszkodzenia zamku drzwi wejściowych do mieszkania. Sąd przyjął, że oskarżony M. W. (1) w okresie od dnia 10 czerwca 2009 roku do dnia 11 czerwca 2009 roku posiadał substancję psychotropową w postaci siarczanu amfetaminy w łącznej ilości 7,30 gramów, opierając to ustalenie na opiniach z przeprowadzonych badań z zakresu chemii Komendy Wojewódzkiej Policji we W., Laboratorium (...), Sekcji (...) ( karta 184-186, 254-255, 698-701, 789-791 i 829-831 akt sprawy), uznając tą ilość tej substancji psychotropowej za znaczną w rozumieniu przepisu art. 62 ust. 2 ustawny z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, nr 124, j.t.), i jeżeli chodzi o znamię „znacznej ilości” środków odurzających lub substancji psychotropowych, to jest ono ocenne i w sposób różnoraki, niejednolity definiowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych, przy czym kryterium ilościowe pojęcia „znaczna ilość” winno być zawsze ocenione przez pryzmat ilości porcji jakie mogą być przygotowane bezpośredniego użycia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 22 stycznia 2008 roku, II Aka 300/07), z tym, że też przy ocenie czy ilość narkotyku jest znaczna powinno się uwzględniać nie tylko masę wagową, ale także rodzaj narkotyku (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 marca 2007 roku, II Aka 182/06) .

I tak Sąd Apelacyjny w Krakowie wymaga ilości wystarczającej do odurzenia jednorazowo kilkudziesięciu tysięcy osób (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 01 lutego 2011 roku, sygn. akt II Aka 142/10), Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wymaga ilości niezbędnej do odurzenia kilkuset osób ilością środków odurzających lub substancji psychotropowych pozwalających na sporządzenie kilkaset jednorazowych porcji (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2008 roku, sygn. akt II Aka 10/08), ale już wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 08 marca 2012 roku, sygn. akt II Aka 45/12 przyjęto, że znaczną ilość narkotyków należy rozumieć jako ilość wystarczającą do jednorazowego zaspokojenia potrzeb co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych i podobnie Sąd Najwyższy uznaje za wystarczającą ilość niezbędną do odurzenia co najmniej kilkudziesięciu osób (wyrok Sądy Najwyższego z dnia 01 marca 2006 roku, sygn. akt II KK 47/05, OSNKW 2006, zeszyt 6, poz. 57, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 01 lutego 2007 roku, sygn. akt III KK 257/06, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 roku, sygn. akt I KZP 10/09, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2011 roku, sygn. akt IV KK 127/11), i taki też pogląd jako dominujący, Sąd uznał jako za rozstrzygający i decydujący w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego, przyjmując też, że czyn opisany pod pkt III części wstępnej wyroku jest elementem czynu opisanego pod pkt I wyroku, to Sąd uznał oskarżonego M. W. (1) za winnego tego, że w okresie od dnia 10 czerwca 2009 roku do dnia 11 czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci siarczanu amfetaminy w ilości 7,30 gramów, to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.), i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) wymierzył karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Odnośnie czynów opisanych pod pkt II i III wyroku.

Na winę i sprawstwo oskarżonych M. W. (1) i M. D. (1) w zakresie udzielania środków psychotropowych w postaci amfetaminy świadkowi K. Ł. oraz przez oskarżonego M. D. (1) świadkowi B. B. (1), wskazują przede wszystkim zeznania świadka K. Ł., te jej zeznania przede wszystkim przez nią złożone w toku postępowania przygotowawczego w dniu 14 czerwca 2009 roku (karta 79-81 akt sprawy), kiedy to wówczas zeznając ona w sposób praktycznie precyzyjny, dokładny, szczegółowy i usystematyzowany, a i więc przemyślany, opisała ona zachowanie i postępowanie oskarżonych M. W. (1) i M. D. (1) oraz także wskazała czas, miejsce oraz okoliczności, a i także motywację w jakich udzielali oni jej narkotyków, wskazując też, że w niektórych przypadkach było to w obecności jednego tylko z oskarżonych i, a w innych w obecności i towarzystwie obydwu oskarżonych.

Ponadto świadek K. Ł. potwierdziła również fakt otrzymania sms-a od oskarżonego M. W. (1) o treści: „jest kozacki gwiezdny pył”, podając w tym zakresie również, że jednoznacznie jego i treść zrozumiała i, że chodziło wówczas o poinformowanie jej i zarazem zaproszenie na zażywanie narkotyków. Zeznania te, które świadek K. Ł. praktycznie potwierdziła na rozprawie głównej w dniu 08 stycznia 2010 (karta 309-310 akt sprawy) oraz na rozprawie głównej w dniu 26 stycznia 2012 roku (karta 679-681 akt sprawy), Sąd uznał za pełne, spójne, logiczne i przemyślane oraz pozbawione nielogiczności i niejasności, i faktycznie odnoszące się do faktów i okoliczności które w rzeczywistości zaistniały, stąd też mających przymiot wiarygodnych, w sytuacji też kiedy nie miała ona żadnych powodów, by wówczas bezpodstawnie obciążać, pomawiać oskarżonych, przecież swych znajomych, swych kolegów udzielaniem jej narkotyków, zwłaszcza, że prezentując taką wersję i siebie obciążała faktem przyjmowania i zażywania narkotyków.

Sąd odrzucił pogląd zaprezentowany przez świadka K. Ł. na rozprawie głównej złożonych w toku postępowania sądowego w treści, że podczas przesłuchania jej wówczas była zastraszaną przez przesłuchujących ją funkcjonariuszy policji, w sytuacji kiedy funkcjonariusze policji dysponowali przecież zapisem wiadomości sms-a wskazującej na propozycję do niej kierowaną, a odnoszącą się do zażywania narkotyków, a w sprawie było przesłuchanych wielu świadków, którzy otrzymali sms-a o takiej samej treści i tylko ona jednak złożyła obciążające oskarżonych zeznania, co jest najlepszym i jednoznacznym przykładem wykazującym, że zeznania jej nie były wymuszanymi przez funkcjonariuszy policji i, że złożyła ona je w warunkach nie wyłączających swobodę wypowiedzi jej oraz, że w tej sytuacji niewątpliwym jest i niepodlegającym kwestionowaniu fakt, że podane przez nią fakty i okoliczności faktycznie w rzeczywistości zaistniały. Tak więc i w konsekwencji w kontekście powyższego również nie zasługują na uznanie za wiarygodne jej zeznania złożone w toku postępowania sądowego kiedy to zaprezentowała ona i wersję, że nie wie, czy biały proszek jej podawany, a który zażywała, był narkotykiem w postaci amfetaminy i, że nie odczuwała żadnej zmiany, objawów po jego zażyciu, skoro właśnie zeznając w toku postępowania przygotowawczego nie miała żadnych, jakichkolwiek wątpliwości, że substancja jej udzielana przez oskarżonych była narkotykiem, a to amfetaminą. Wskazać należy przy tym, że przecież u oskarżonego M. W. (1) ujawniono i zabezpieczono substancje zawierające substancję psychotropową w postaci soli amfetaminy, a konkretnie siarczanu amfetaminy, i w tej sytuacji poza logiką pozostawał by pogląd, że oskarżony ten posiadający narkotyki i to w znacznych ilościach, zasadnie podejrzewany i kojarzony z procederem dystrybucji narkotyków do zażycia ich osobom zapraszanym między innymi do swego mieszkania w tym i świadka K. Ł., podawał im i jej cukier puder na przykład, spożywanie jego w sposób utajniony wręcz konspiracyjny organizując, anonsując to wcześnie wysyłanymi sms-ami, których treść nie była wskazującą na szykującą się „konsumpcję cukru”, ale właśnie narkotyków.

Inna, odmienna analiza i ocena zeznań świadka K. Ł., prowadziła by do złamania i naruszenia zasad logiki i logicznego rozumowania, i właśnie dokonując oceny wiarygodności zeznań świadka K. Ł., przede wszystkim tych złożonych w toku postępowania sądowego, w powiązaniu z zeznaniami przede wszystkim w pierwszej kolejności świadków: P. S. (karta 87-88 i 311 akt sprawy), U. G. (karta 91-92, 311 i 569 akt sprawy), A. B. (karta 93-94 i 311 akt sprawy), M. M. (karta 95-96, 311 i 602 akt sprawy), K. K. (3) (karta 97-98, 311-312 i 603 akt sprawy), N. P. (2) (karta 103-104, 312 i 569 akt sprawy), D. B. (karta 167, 312 i 606 akt sprawy), P. J. (karta 169 i 312 akt sprawy), M. B. (karta 170-171, 313 i 570 akt sprawy), M. W. (3) (karta 172, 313 i 569 akt sprawy), T. P. (karta 173 i 313 akt sprawy), S. T. (karta 174, 313 i 570 akt sprawy) i F. D. (karta 188, 313 i 571 akt sprawy), i też z zeznaniami świadków R. P. (karta 164, 331 i 604 akt sprawy) oraz J. F. (karta 168 i 312 akt sprawy), to należy wskazać i podkreślić, że pomiędzy osobami udzielającymi narkotyków, a osobami je przyjmującymi czy też zakupującymi niejednokrotnie istnieją relacje koleżeńskie, towarzyskie, a i też towarzyskie, i stąd też właśnie osoby przyjmujące i zakupujące narkotyki i następnie je zażywające ze zrozumiałych względów nie są w jakiś sposób zainteresowane, by ten fakt rozpowszechniać i upubliczniać, co też powoduje niejako stan solidarności i wzajemnego zaufania pomiędzy osobami udzielającymi i sprzedającymi narkotyki oraz przyjmującymi i kupującymi te narkotyki, i w dalszej kolejności w wypadku jakiegoś zagrożenia ujawnienia tych ich relacji i wzajemnych powiązań towarzyskich i przestępczych, prowadzi do wzajemnej ochrony i obrony, również poprzez negację i zaprzeczenia nawet oczywistym faktom i okolicznościom, a takie działania przede wszystkim są intensyfikowane w sytuacji zagrożenia odpowiedzialnością karną, i dalej podnieść należy, że zeznania tych wskazanych świadków nie mogą być uznanymi za ekskulpujące oskarżonych od popełnienia zarzucanych im i przypisanych czynów. Na winę i sprawstwo oskarżonego M. D. (1) w zakresie udzielania środków psychotropowych w postaci amfetaminy, też poprzez ich sprzedaż świadkowi B. B. (1) wskazują przede wszystkim właśnie zeznania tegoż świadka B. B. (1) (karta 85-86, 310-311 i 514 akt sprawy), a który co najmniej kilkukrotnie udzielił oraz ora kilkakrotnie udzielił sprzedając temuż świadkowi substancję psychotropową w postaci amfetaminy, sprzedając mu ją za 30 złotych za gram, też za jedną działkę handlową, i ten proceder polegający na sprzedawaniu i udzielaniu mu środka psychotropowego w postaci amfetaminy polegał na tym, że kiedy świadek B. B. (1) potrzebował narkotyku, to dzwonił do oskarżonego M. D. (1) i ten przynosił mu narkotyk do jego miejsca zamieszkania. Zeznania świadka tego Sąd uznał za logiczne, pełne, spójne i konsekwentne, zwłaszcza te złożone w toku postępowania sądowego na rozprawie głównej w dniu 11 maja 2011 roku (karta 514-516 akt sprawy), kiedy to świadek ten w sposób dokładny i precyzyjny starał się określić czas, rodzaj i ilość oraz cenę zakupywanych od oskarżonego M. D. (1) narkotyków, co oczywiście nie było możliwym i skutecznym z uwagi na fakt, że przecież tak sprzedający narkotyki jak i je kupujący tego w żaden sposób nie dokumentują, z tych transakcji nie sporządzają jakiejkolwiek dokumentacji, adnotacji chociażby. Cała taka w gruncie rzeczy przestępcza transakcja opierała się na zaufaniu i dorozumianej akceptacji w pozostawieniu tajemnicy jej przez ją dokonujących.

W kontekście powyższego oceniając w tym zakresie zebrany materiał dowodowego, to uznać należy, że brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia poglądu by oskarżeni M. D. (1) i M. W. (1) udzielając amfetaminy świadkowi K. Ł. działać mieli wspólnie i w porozumieniu, z wcześniej podjętym w tym zakresie zamiarem, ponieważ do udzielania temu świadkowi narkotyków dochodziło w różnym czasie, w różnych miejscach oraz w różnych okolicznościach, i to w sytuacjach kiedy to wówczas byli obecni obaj oskarżeni albo jedynie tylko jeden z nich. Taka sytuacja wyklucza w tej sytuacji możliwość przyjęcia konstrukcji współsprawstwa oskarżonych w tym powyższym zakresie i koniecznym jest potraktowanie czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku jako dwóch czynów odrębnie popełnionych przez oskarżonych.

Dalej podnieść należy, że dla bytu występku określonego art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) bez znaczenia jest fakt przede wszystkim w jakiej ilości udzielono narkotyku, a decydującym i rozstrzygającym jest jedynie fakt udzielenia narkotyku, a dopiero fakt udzielenia jego w znacznych ilościach skutkować może zakwalifikowaniem takiego czynu z art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.), co jednak w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca. Wobec powyższego Sąd uznał oskarżonego M. W. (1) za winnego tego, że w okresie od początku 2008 roku do maja 2009 roku w S., powiatu (...), działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wielokrotnie udzielił K. Ł. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 12 kk wymierzył karę 1 roku pozbawienia wolności.

Natomiast oskarżonego M. D. (1) Sąd uznał za winnego tego, że w okresie od początku 2008 roku do czerwca 2009 roku w S., powiatu (...), działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii:

- wielokrotnie udzielił K. Ł. i B. B. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy;

- w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co najmniej kilkakrotnie udzielił B. B. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, sprzedając mu ją po 30 złotych za jedną działkę, uzyskując kwotę nie mniejszą niż 150 złotych; to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występków określonych art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 11§2 kk i art. 12 kk i za to na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.) w zw. z art. 11§3 kk i art. 12 kk wymierzył karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W kontekście powyższego Sąd przyjął, że skoro czyny zarzucane oskarżonemu M. D. (1) polegające na odpłatnym i nieodpłatnym udzielaniu środków odurzających świadkom B. B. (1) i K. Ł. pokrywały się czasowo i w każdym z tych czynów odrębnie przyjęto z góry powzięty zamiar, to w pełni uprawnionym było przyjęcie przestępstwa ciągłego, natomiast z uwagi na dyspozycję przepisu art. 443 kpk Sąd wbrew zeznaniom świadka B. B. (1) złożonym na rozprawie głównej w dniu 11 maja 2011 roku (karta 514-515 akt sprawy), procesowo i prawnie zobowiązanym został do przyjęcia poglądu, że oskarżony M. D. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co najmniej kilkakrotnie udzielił B. B. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, sprzedając mu ją po 30 złotych za jedną działkę, uzyskując z tego tytułu kwotę nie mniejszą niż 150 złotych, ponieważ wyrok Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 15 czerwca 2010 roku (sygn. akt II K 356/09) zaskarżony został na korzyść oskarżonego tak w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o winie, jaki i rozstrzygnięcia o karze.

W kontekście powyższego nie zasługują również na wiarę zeznania świadka A. D. (karta 29-30, 308-309 i 514 akt sprawy), ojca oskarżonego M. D. (1), a który potwierdzając wersję swego syna w zakresie znajomości jego ze świadkiem B. B. (1), w zamiarze ekskulpowania swego syna świadka tego obciążył uzależnieniem swego syna od narkotyków, a która to wersja, też i przez oskarżonego prezentowana, w kontekście zebranego w sprawie materiału dowodowego nie znalazła potwierdzenia. Z uwagi na dyspozycję przepisu art. 45 kk Sąd zobligowany został do orzeczenia przepadku osiągniętej z przestępstwa przez oskarżonego M. D. (1) korzyści majątkowej, i ta w przedmiotowej sprawie wyniosła kwotę nie mniejszą niż 150 złotych, i takiej też kwoty Sąd orzekł przepadek.

Sąd wymierzając oskarżonym kary jednostkowe pozbawienia wolności oraz karę łączną: oskarżonemu M. D. (1) w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności oraz oskarżonemu M. W. (1) w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 5 uznał, że kary te oraz orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, w pełni realizują wymogi zasad prewencji ogólnej i szczególnej oraz sprawiedliwej odpłaty, jak również Sąd wziął pod uwagę fakt, że czyny przypisane oskarżonym cechują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości i są nagminnie popełnianymi, i dalej wskazać należy, że prowadzenie działalności przestępczej polegającej na udzielaniu narkotyków, ich sprzedaży rodzi również dalej idące skutki, a związane z uzależnianiem przede wszystkich młodych ludzi od narkotyków i stąd też wymaga to surowej reakcji prawno-karnej.

Ponadto wskazać należy, że stosowane represje karne w zakresie i w charakterze czynów jak przypisanych oskarżonym w ramach realizacji zasady prewencji ogólnej mają również realizować charakter ostrzegawczy dla potencjalnych sprawców takich czynów, którzy licząc na „łatwy zarobek i łatwe pieniądze” poprzez prowadzenie tego rodzaju działalności przestępczej, mogą spotkać się właśnie z taką surową reakcją prawno-karną, a mogącą właśnie również skutkować poddaniem resocjalizacji izolacyjnej wskutek wymierzenia kary pozbawienia wolności.

Odnośnie oskarżonego M. W. (1) Sąd zastosował dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności ustalając maksymalny możliwy prawnie do ustalenia okres próby na okres lat 5 uznając, że w stosunku do tego oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminalna umożliwiająca sformułowanie uprawnionego poglądu, że ta orzeczona wobec niego kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczającą dla osiągnięcia wobec niego celów kary oraz zasad i dyrektyw sądowego wymiary kary wskazanych w dyspozycji przepisu art. 53 kk, a w szczególności też celowi mającego skutkować zapobieżeniem powrotowi jego do przestępstwa i w tym zakresie wskazać należy, że jak wynika z informacji Ministerstwa Sprawiedliwości, Krajowego Rejestru Karnego (karta 798 akt sprawy) oskarżony M. W. (1) nie figuruje w Kartotece Karnej Krajowego Rejestru Karnego, a więc posiada on status osoby niekaranej sądownie, i dalej podnieść należy, że od czasu popełniania przypisanych mu przestępstw, a mających być popełnionych w latach 2008 i 2009 roku, do chwili obecnej przestrzegał on porządku prawnego, nie wszedł ponownie w konflikt z obowiązującymi przepisami prawnymi, nie dopuścił się ponownie popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa, co dodatkowo potwierdza zasadność przyjętego poglądu o prawdopodobieństwie graniczącym z pewnością, że ponownie przestępstwa on już nie popełni. Fakty mogące wskazywać na naruszanie przez oskarżonego M. W. (1) nie wskazał również kurator sądowy wywiad środowiskowy wobec oskarżonego przeprowadzający (karta 735 akt sprawy). Nie bez znaczenia również dla zastosowanej represji karnej wobec oskarżonego M. W. (1) ma i fakt, że oskarżony M. W. (1) w toku postępowania przygotowawczego w okresie od dnia 11 czerwca 2009 roku do dnia 04 września 2009 roku był tymczasowo aresztowany, i wprawdzie ten jego pobyt w zakładzie karnym wówczas w tym okresie nastąpił w ramach zastosowanego środka zapobiegawczego, ale i niewątpliwie ten jego pobyt był również formą represji karnej i on również zrealizował wymogi zasad prewencji ogólnej oraz sprawiedliwej odpłaty, a przede wszystkim i również wymogi zasad prewencji szczególnej, gdyż już wówczas oskarżony stał się świadomym możliwości poddania go resocjalizacji izolacyjnej.

Natomiast odnośnie oskarżonego M. D. (1) Sąd uznał, że brak jest podstaw do przyjęcia poglądu o możliwości resocjalizowania oskarżonego w warunkach wolnościowych, właśnie z uwagi na brak spełniania przesłanek określonych art. 69§1 kk, w rezultacie uniemożliwiającym zastosowanie wobec tegoż oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, również z uwagi na fakt dalszej karalności sądowej oskarżonego, dotychczas karanego sądownie już trzykrotnie, co jednoznacznie wynika z informacji Ministerstwa Sprawiedliwości Krajowego Rejestru Karnego (karta 799-801 akt sprawy). W tym zakresie wskazać należy, że oskarżony M. D. (1) został prawomocnie skazany wyrokami:

- Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 10 listopada 2010 roku (sygn. akt II K 176/09) za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 282 kk i art. 245 kk w zw. z art. 11§2 kk, a popełniony w dniu 09 lutego 2009 roku, na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn określony art. 217§1 kk, a popełniony w dniu 09 lutego 2009 roku, na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, i łącznie na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 5;

- Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 06 grudnia 2010 roku (sygn. akt II K 1066/10) za ciąg przestępstw określonych art. 190§1 kk, popełnionych w dniu 07 sierpnia 2008 roku, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 3;

- Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 16 września 2011 roku (sygn. akt II K 25/11) za czyny z art. 59 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§3 kk, popełniony w dniu 26 kwietnia 2010 roku i w nocy z 26 na 27 kwietnia 2010 roku, na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres lat 5; i w tym powyższym zakresie wskazać należy, że czynów tych oskarżony dopuścił się w okresie prowadzonej działalności przestępczej, a mu przypisanej, a czynów określonych art. 59 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§3 kk dopuścił się w czasie już wobec niego praktycznie prowadzonego postępowania przygotowawczego w przedmiotowej sprawie (śledztwa), a w wszczętego w dniu 12 czerwca 2009 roku (karta – 44 akt sprawy), i więc w tej sytuacji odrzucić należy pogląd, że oskarżony M. D. (1) jest przestępcą przypadkowym, incydentalnym, a wręcz przeciwnie uprawnionym jest przyjęcie poglądu, że na drogę przestępstwa wszedł on w sposób umyślny i w pełni świadomy oraz na trwałe, w tej upatrując też uzyskiwanie korzyści majątkowych z prowadzonego handlu narkotykami, i to na dużą i szeroką skalę, uzależniając niewątpliwie młodych ludzi, którym udzielał bądź też sprzedawał narkotyki, sam je też zażywając i od nich się uzależniając. To trwałe wejście oskarżonego M. D. (1) na drogę przestępstwa właśnie uniemożliwia zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, wobec braku uzasadnionego przewidywania, że na drogę przestępstwa on już nie wejdzie. Odnosząc się do faktu trzykrotnego już karania sądownie oskarżonego za popełnione przestępstwa i to zawsze z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonych kar pozbawienia wolności niewątpliwie musiało w jakiś sposób zdemoralizować oskarżonego i wzbudzić w nim przekonanie o swoistej bezkarności jego, przejawiającej się niewymierzaniem mu izolacyjnych kar pozbawienia wolności, liczącego w tej sytuacji na to, że zawsze z taką łaskawością Sądu będzie się spotykał. Sąd wziął oczywiście pod uwagę ustalenia kuratora sądowego wywiad środowiskowy wobec oskarżonego przeprowadzającego (karta 747-748 akt sprawy) oraz ustalenia T. H. specjalistę (...) w O. przedstawiającego informację trybie art. 70a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.), (karta 756-757 akt sprawy), a które to ustalenia jednak nie mogły być rozstrzygającymi i decydującym również w zakresie przyjęcia poglądu o możliwości zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Orzeczenie o przepadku dowodów rzeczowych w postaci zabezpieczonych narkotyków znajduje uzasadnienie w przepisie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku, Nr 124, j.t.), natomiast orzeczenie o oddaniu oskarżonego M. W. (1) w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, mającego zintensyfikować też proces resocjalizacyjny oskarżonego, znajduje uzasadnienie w przepisie art. 73§1 kk.

Zasądzenie od oskarżonych po ½ kosztów sądowych znajduje uzasadnienie w przepisie art. 627 kpk, a opłaty wymierzono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 roku Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

Sygn. akt VI K 1245/10

POSTANOWIENIE

Dnia 15 lutego 2013 roku

Sąd Rejonowy, VI Wydział Karny w K. w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SR Mirosław Irzycki

Protokolant Monika Schwenderling

po rozpoznaniu w sprawie M. W. (1) i M. D. (1)

z urzędu;

w przedmiocie sprostowania oczywistych omyłek pisarskich

na podstawie art.105§1 kpk

p o s t a n a w i a

sprostować oczywiste omyłki pisarskie w wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 13 grudnia 2012 roku (sygn. akt VI K 1245/10) oraz w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 13 grudnia 2012 roku (sygn. akt VI K 1245/10) w ten sposób, że zamiast zapisów „ustawy z dnia 29 lipca 2009 roku o przeciwdziałaniu narkomanii” winny być zapisy „ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii”.

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią art. 105§1 kpk oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie. Nie ulega wątpliwości, że błędne zapisy co do określenia daty aktu prawnego stanowią oczywiste omyłki pisarskie, które to należało sprostować.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.