Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 lutego 2012 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Kałucka

Protokolant: Katarzyna Szypuła

Prokurator Prok. Rej. Wrocław Fabryczna – nie stawił się- zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu na posiedzeniu

w sprawie o czyn z art. 296 § 3 k.k.

zażalenia pełnomocnika pokrzywdzonej (...) S.A. na postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 28 grudnia 2011 r. o zawieszeniu śledztwa (2 Ds. 182/11)

na podstawie art. 329 § 1 i 2 k.p.k. i art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 465 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę niniejszą przekazać Prokuraturze Rejonowej dla Wrocławia Fabrycznej celem dalszego prowadzenia postępowania przygotowawczego.

UZASADNIENIE

Komisariat Policji W. prowadził powierzone mu śledztwo pod sygn. akt 2 Ds. 182/11 w sprawie działania w okresie od 2003 do 206 roku na szkodę Spółki (...) S.A. przez członków jej zarządu, w wyniku czego powstała szkoda w wielkich rozmiarach, tj. o czyn z art. 296 § 3 k.k.

Postanowieniem z dnia z dnia 28 grudnia 2011 r. śledztwo w sprawie zostało zawieszone na podstawie art. 22 § 1 k.p.k. do czasu ustalenia, jak zostało zakończone postępowanie prowadzone przez prokuraturą w W. przeciwko M. F. (1). W uzasadnieniu tego postanowienia organ prowadzący śledztwo wskazał, że w celu ustalenia, czy nie zachodzi przeszkoda do prowadzenia postępowania zwrócono się Wydziału Koordynacji (...) Biura (...) Komendy Głównej Policji.

Powyższe postanowienie zostało zatwierdzone w dniu 28 grudnia 2011r. przez prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Fabrycznej.

Zażalenie na to postanowienie złożył w dniu 11 stycznia 2012 r. pełnomocnik pokrzywdzonej spółki, który zarzucił organowi prowadzącemu śledztwo obrazę przepisów postępowania, a w szczególności art. 22 § 1 k.p.k. przez uznanie, że oczekiwanie na informację z Wydziału Koordynacji (...) Biura (...) Komendy Głównej Policji w przedmiocie ustalenia zakresu i sposobu zakończenia postępowania prowadzonego przez Prokuraturę (...) przeciwko jednej z osób objętych zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa stanowi długotrwałą przeszkodę uniemożliwiającą dalsze prowadzenie postępowania.

Sąd zważył co następuje:

Zażalenie pełnomocnika prokurenta pokrzywdzonej Spółki zawiera trafne argumenty i zasługuje na uwzględnienie.

Pojęcie długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej prowadzenie postępowania, będącej w myśl art. 22 § 1 k.p.k. przesłanką zawieszenia postępowania, należy rozumieć jako istnienie przeszkody, której czas trwania wedle racjonalnego przewidywania nie pozwala na zakończenie dochodzenia lub śledztwa w terminach przewidzianych dla ich trwania w odpowiednich przepisach kodeksu postępowania karnego (tak m. in. Jan Grajewski (red.), Lech K. Paprzycki, Sławomir Steinborn, do art. 1-424 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego, LEX/el., 2011).

W ocenie Sądu, słusznie podniósł pełnomocnik pokrzywdzonej Spółki, że ewentualność zaistnienia przeszkody natury procesowej w stosunku do jednej z osób wskazanych w zawiadomieniu o przestępstwie jako sprawca, nie uzasadnia samo przez się zawieszenia postępowania w danej sprawie. Organ prowadzący postępowanie przygotowawcze nie wykazał, uzasadniając zaskarżone postanowienie, że ustalenia dotyczące M. F. (2) i wyników prowadzonego przeciwko niemu postępowania poza granicami kraju stanowią czynność, od której wyniku zależy prowadzenie również innych czynności postępowania przygotowawczego. Na tym etapie postępowania organ ścigania może, do czasu uzyskania wskazanej informacji, dokonywać innych czynności zmierzających do zgromadzenia dowodów w sprawie. Zawieszenie postępowania może bowiem powodować tylko taka okoliczność, która uniemożliwia prowadzenie postępowania, nie zaś okoliczność, która to postępowanie tylko utrudnia. Przeszkoda powinna mieć charakter długotrwałej, a długotrwałość ta musi wynikać z poczynionych ustaleń, których brak jest w niniejszej sprawie. Organ prowadzący postępowanie przygotowawcze nie poczynił prób ustalenia, ile będzie trwało pozyskiwanie informacji w sprawie wyników toczącego się za granicą postępowania przeciwko M. F. (2).

Dodać należy, że samą okoliczność prowadzenia innego postępowania przeciwko jednej z osób wskazanych w zawiadomieniu o przestępstwie jako sprawca, o ten sam czyn, nie sposób zaliczyć do przesłanek zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie do czasu jego zakończenia, gdyż, zgodnie z przeważającym w doktrynie i orzecznictwie poglądem, przeszkodę w rozumieniu art. 22 § 1 k.p.k. stanowią przyczyny natury faktycznej, nie zaś przyczyny natury prawnej, z wyjątkiem zwrócenia się z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem (tak. m. in. Tomasz Grzegorczyk, Komentarz do art.22 Kodeksu postępowania karnego, Zakamycze, 2003, Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2003 r., SNO 30/03, LEX nr 471878, Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2010 r., WZ 45/10, OSNwSK 2010/1/1999).

Mając powyższe na uwadze, Sąd postanowił jak na wstępie.