Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Edyta Gajgał SO Andrzej Tekieli

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Macieja Prabuckiego

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015r.

sprawy A. D.

oskarżonego z art. 289 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i inne

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 19 września 2014 r. sygn. akt II K 647/14

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. D. w ten sposób, że:

1. orzeczoną w pkt I części dyspozytywnej karę pozbawienia wolności obniża do 1 (jednego) roku,

2. stwierdza, że orzeczenie o karze łącznej z pkt IV części dyspozytywnej straciło moc i na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. kwotę 516,60 zł w tym 96,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

IV. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VIKa 578/14

UZASADNIENIE

A. D. został oskarżony o to, że:

1.  w nocy na dzień 14 sierpnia 2013r. we W. wykorzystując nieobecność pokrzywdzonego D. Ś. (1), przy użyciu pozostawionego oryginalnego kluczyka, dostał się do wnętrza pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) wartości 9000 zł a następnie zabrał go w celu przywłaszczenia wraz z mieniem w postaci torby podróżnej wartości 50 zł, ubrań i kosmetyków wartości 150 zł, portfela wartości 30 zł, dowodu osobistego i prawa jazdy wystawionych na nazwisko D. Ś. (1), dowodu rejestracyjnego pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...), umowy kupna sprzedaży pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...), karty debetowej I. banku (...) S.A. J. Z., tj. mienie o łącznej wartości 9.230 zł czym działał na szkodę D. Ś. (2), B. W. i J. Z. przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 16 października 2013r. do dnia 27 lutego 2014r. kary dwóch lat i miesiąca pozbawienia wolności na poczet której zaliczono okresy pozbawienia wolności od dnia 09 grudnia 2010r. do dnia 10 grudnia 2010r. od dnia 26 maja 2011r. do dnia 12 grudnia 2012r. od dnia 15 grudnia 2012r. do dnia 14 lutego 2013r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15 marca 2011r. sygn. akt II K 180/11 za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w warunkach art. 91 § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 278 § 5 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

2.  w dniu 14 sierpnia 2013r. na ul. (...) w P. prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,76 mg alkoholu w dm3 wydychanego powietrza,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 19 września 2014r. w sprawie sygn. akt IIK 647/14:

I.  uznał oskarżonego A. D. winnym tego, że w nocy z 13/14 sierpnia 2013 r. we W. dokonał zaboru w celu krótkotrwałego użycia pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) o wartości 9.000 zł w ten sposób, że posługując się oryginalnym kluczykiem otworzył w/w pojazd i odjechał nim, czym działał na szkodę D. Ś. (3) i B. W., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym:

- wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 29 października 1999 r. w sprawie sygn. akt III K 187/99 m.in. za występek z art. 278 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności, która została objęta karą łączną 15 lat pozbawienia wolności, który został objęty wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 27 września 2001 r. w sprawie III K 196/01, którym wymierzona została kara łączna 15 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 29.12.1998 r. do 18.09.2009 r.

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15 marca 2011 r. w sprawie sygn. akt II K 180/11 za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 09.12.2010 r. do 10.12.2010 r., od 26.05.2011 r. do 12.12.20012 r., od 15.12.2012.r do 14.02.2013 r.

tj. występku z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 289 § 2 k.k. wymierzył mu karę 2 /dwóch/ lat pozbawienia wolności;

II.  uznał oskarżonego A. D. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku tj. występku z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. D. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 /dwóch/ lat;

IV.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego A. D. kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 2 /dwóch/ lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu A. D. okres zatrzymania w dniu 14 sierpnia 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. kwotę 504 zł plus 115,92 VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego A. D. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Powyższy wyrok zaskarżył apelacją oskarżony.

Zarzucił rażącą surowość orzeczonej kary i wniósł o wymierzenie kary łagodniejszej, niż orzekł ją Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego w części dotyczącej orzeczenia o karze za pierwszy z przypisanych oskarżonemu czynów, a kwalifikowany z art. 289 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, jest zasadna.

Za przypisany oskarżonemu czyn Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności. Prawdą jest, że zaskarżony wyrok wydano przy zastosowaniu art. 387 kpk. Wydanie wyroku w tym trybie nie zwalniało jednak Sądu Orzekającego od kontroli wniosków obrońcy oskarżonego, złożonego w imieniu oskarżonego i wniosku prokuratora. Proponowana bowiem przez prokuratora kara 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 289 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk raziła swoją surowością. Sąd winien był rozważyć, czy karę proponowaną zaakceptować, czy też przeprowadzić postępowanie dowodowe i po jego przeprowadzeniu wydać sprawiedliwy wyrok. Kara 2 lat pozbawienia wolności jest karą nieadekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, nawet jeśli uwzględnić dotychczasową karalność oskarżonego. Kara w tym wymiarze adekwatna byłaby do czynu zarzucanego oskarżonemu, a kwalifikowanego z art. 279 § 1 kk i inne w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 64 § 2 kk. Czyn przypisany oskarżonemu, a kwalifikowany z art. 289 § 2 kk charakteryzuje dużo niższy ładunek społecznej szkodliwości, niż czynu z art. 279 § 1 kk. Znajduje to m.in. odzwierciedlenie w ustawowym zagrożeniu za te dwa przestępstwa. Okoliczności czynu przypisanego oskarżonemu ustalone przez Sąd Rejonowy, a więc zabór w celu krótkotrwałego użycia samochodu należącego do kolegi oskarżonego, z którym razem przebywali na dyskotece i spożywali alkohol w sytuacji, gdy oskarżony samochodem tym wracał na dyskotekę, gdzie przebywał jego kolega tj. właściciel samochodu z pieniędzmi na dalszą ich wspólną zabawę, przemawiają za tym, iż stopień społecznej szkodliwości czynu nie był znaczny. Sąd Odwoławczy uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu i przyznanie się oskarżonego do winy, wyrażoną skruchę, a z drugiej strony wielokrotną karalność oskarżonego obniżył za przypisany mu czyn z art. 289 § 2 kk karę pozbawienia wolności z 2 lat do 1 roku (art. 437 § 2 kpk).

Kara wymierzona oskarżonemu za drugi z przypisanych mu czynów, a kwalifikowany z art. 178a § 1 kk nie razi swoją surowością. Jest ona adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu wynikającej głównie z faktu dużego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu lądowym, jakie oskarżony stworzył prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,76 mg alkoholu na dm ³ w wydychanym powietrzu. Okoliczność ta w zestawieniu z dotychczasową wielokrotną karalnością oskarżonego powodowały, że kara 6 miesięcy pozbawienia wolności była karą sprawiedliwą. Z tych względów zaskarżony wyrok w tej części utrzymano w mocy (art. 437 § 1 kpk).

Orzeczenie o zmianie wyroku w zakresie wymiaru kary za czyn z art. 289 § 2 kk powodowało konieczność orzeczenia nowej kary łącznej za dwa przypisane oskarżonemu przestępstwa.

Sąd Rejonowy orzekając o karze łącznej w zaskarżonym wyroku zastosował zasadę pełnej absorpcji. Sąd Okręgowy mając na uwadze kierunek apelacji oskarżonego zobligowany był do orzeczenia kary łącznej przy zastosowaniu tej samej zasady, nie mógł bowiem w tym zakresie orzekać na niekorzyść oskarżonego. Orzekł zatem na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądzono koszty obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego na zasadach słuszności od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego.