Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny
w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk

Protokolant: Aneta Łokaj

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...)Funduszu (...) z siedzibą w W.

przeciwko C. R.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego C. R.na rzecz powoda (...)Funduszu (...) z siedzibą w W.kwotę 115 499,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26.10.2013 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego C. R.na rzecz powoda (...)Funduszu (...) z siedzibą w W.kwotę 9 375 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 252/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...)Fundusz (...) z siedzibą w W.w pozwie z dnia 26 października 2013 r. wniosła o zasądzenie od pozwanego C. R.kwoty 115 499,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 18.10.2011 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu swojego żądania strona powodowa wskazała, że pozwanego łączyła z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowa pożyczki gotówkowej zawarta w dniu 12.10.2009 r. Pozwany jednak nie wywiązywał się z warunków zawartej umowy i dlatego Bank wypowiedział pozwanemu umowę. W skutek rozwiązania umowy należność główna stała się wymagalna wraz z kwotą należnych Bankowi odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny na podstawie art. 97 Prawa bankowego, któremu Sąd nadał klauzulę wykonalności. Przy czym roszczenie stało się wymagalne w dniu 18.10.2011 r. Jednak działania Banku zmierzające do wyegzekwowania powyższej należności od pozwanego okazały się bezskuteczne.

W dniu 15.04.2013 r. Bank zawarł ze stroną powodową umowę przelewu wierzytelności cedując na powoda całość praw i obowiązków wynikających z umowy pożyczki zawartej z pozwanym. Zatem zgodnie z art. 509 k.c. powód jest uprawniony do swobodnego dysponowania przysługującą mu wierzytelnością, w tym dochodzenia wierzytelności na drodze sądowej wraz z odsetkami.

Przy czym w rozpoznawanej sprawie strona powodowa dochodzi należności głównej (kapitału) w wysokości 72 947,52 zł wraz z kwotą odsetek karnych za opóźnienie w spłacie wymagalnego kapitału, które na dzień sporządzenia pozwu wynoszą 42 351,98 zł i zostały wyliczone zg. ze stopą procentową ustaloną w umowie. Nadto powód dochodzi od pozwanego kwoty 200 zł tytułem opłat manipulacyjnych naliczonych przez Bank za podjęte czynności windykacyjne w związku z opóźnieniem w spłacie należności, a których wysokość również została określona w umowie.

Pozwany C. R. na rozprawie w dniu 16.10.2014 r. wniósł o oddalenie powództwa. Przy czym nie kwestionował zobowiązania co do wysokości podając jedynie, że obecnie nie ma z czego spłacać pożyczki, którą zaciągnął, a nadto, że jego żona, z którą teraz ma rozdzielność majątkową, nie wyraziła zgody na zaciągniecie przez niego zobowiązania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12.10.2009 r. pozwany C. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. w W. umowę pożyczki gotówkowej kwoty 81 452 zł z nominalnym oprocentowaniem w wysokości 19,99%. Zgodnie z umową pożyczka miała być spłacana w 84 równych ratach po 1 823 zł, poczynając od dnia 16.11.2009 r. do dnia 16.10.2016 r.

( dowód: umowa pożyczki gotówkowej z dnia 12.10.2009 r. k. 38,39);

Pozwany nie spłacał jednak pożyczki zgodnie z umową i Bank w dniu 17.10.2011 r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, na który Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu postanowieniem z dnia 05.12.2011 r. nadał klauzulę wykonalności w zakresie kwoty 72 947,52 zł tytułem niespłaconej pożyczki, odsetek umownych w wysokości 19,99% w stosunku rocznym liczonych od kwoty 72 947,52 zł od dnia 14.02.2011 r. do dnia zapłaty, kwoty 6 413,85 zł tytułem odsetek umownych za faktyczne opóźnienia wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty liczonymi od dnia 17.10.2011 r. do dnia zapłat oraz co do kwoty 200 zł tytułem opłat manipulacyjnych z odsetkami ustawowymi od tej kwoty od dnia
17.10.2011 r. do dnia zapłaty.

(dowód: bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 17.10.2011 r. k. 36, postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 05.12.2011 r. k. 37);

W dniu 15 kwietnia 2013 r. Bank (...)w W.zawarł z (...)Funduszem (...) z siedzibą w W.umowę sprzedaży wierzytelności, między innymi wynikającej z umowy pożyczki gotówkowej z dnia 12.10.2009 r. zawartej przez Bank z C. R..

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 15.04.2013 r. wraz z załącznikiem k. 26-30 i 18);

(...)Fundusz (...) z siedzibą w W.jest wpisany do rejestru funduszy inwestycyjnych prowadzony przez Sąd Okręgowy w Warszawie, a jego celem jest realizacja wierzytelności, praw do świadczeń z tytułu wierzytelności, w tym wynikających z umów o subpartycję oraz papierów wartościowych inkorportujących wierzytelności pieniężne oraz ochrona realnej wartości pozostałych lokat Funduszu.

(dowód: wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych k. 22);

Dnia 26.10.2013 r. został sporządzony przez osobę do tego upoważnioną i opatrzony pieczęcią, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, z którego wynika, że na ten dzień wymagalna wierzytelność wobec dłużnika C. R. z tytułu umowy pożyczki gotówkowej zawartej w dniu 12.10.2009 r. wynosi łącznie 115 499,50 zł (72 947,52 zł z tytułu kapitału, 42 351 zł z tytułu odsetek i 200 zł z tytułu opłat).

( dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego k. 17, pełnomocnictwo z dnia 28.06.2013 r. k. 21).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w rozpoznawanej sprawie musiało być uwzględnione w całości, w szczególności wobec stanowiska pozwanego, który nie kwestionował faktu zawarcia umowy pożyczki gotówkowej, zaprzestania jej spłaty oraz wysokości zadłużenia powstałego z tego tytułu oraz faktu przelewu wierzytelności.

Natomiast powód na okoliczność zasadności powstałego zobowiązania i jego wysokości przedstawił szereg dokumentów prywatnych, a w szczególności wystawiony na podstawie art. 194 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego.

Przeszkodą do uwzględnienia żądania powoda nie może być okoliczność, że pozwany obecnie nie ma z czego spłacać powstałego z tytułu umowy pożyczki gotówkowej zadłużenia.

Również drugi z argumentów pozwanego, że jego żona nie wyraziła zgody na zawarcie przez niego w dniu 12.10.2009 r. umowy pożyczki nie może stanowić skutecznej obrony przez pozwanego.

Nawet jeśli dać wiarę twierdzeniom pozwanego, że w dacie zawierania umowy pozostawał w związku małżeńskim i obowiązywał go ustrój wspólności małżeńskiej, czego pozwany nie wykazał, to brak zgody współmałżonka na zawarcie umowy nie skutkuje jej nieważnością.

Zgodnie z art. 37 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w treści obowiązującej również w dacie zawierania umowy pożyczki gotówkowej przez pozwanego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna jedynie do dokonania:

1) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków;

2) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia prawa rzeczowego, którego przedmiotem jest budynek lub lokal;

3) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa;

4) darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.

Tylko zatem co do czynności wyżej wskazanych ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka (art. 37 § 2 kr i op).

Tym samym zawarta przez pozwanego z Bankiem umowa pożyczki gotówkowej nie jest dotknięta nieważnością, a jedynie wierzyciel może żądać zaspokojenia z majątku osobistego dłużnika, z wynagrodzenia za pracę lub z dochodów uzyskanych przez dłużnika z innej działalności zarobkowej, jak również z korzyści uzyskanych z jego praw, o których mowa w art. 33 pkt 9, a jeżeli wierzytelność powstała w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa, także z przedmiotów majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, a nie z majątku wspólnego małżonków (art. 42 § 1 i 2kr i op.).

Mając powyższe na uwadze, brak jest jakichkolwiek podstaw aby pozwany mógł zwolnić się od odpowiedzialności za swoje zadłużenie wobec Banku, a które na podstawie umowy przelewu wierzytelności ( art. 509 k.c.) zostało skutecznie przeniesione na stronę powodową.

Przy czym przepis art. 509 k.c. stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 §1 k.c.), w wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.).

W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o odsetkach oparto na treści art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 §1 i 2 k.c.

Orzeczenie o kosztach procesu w punkcie II sentencji wyroku wynika z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), a do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Na zasądzone koszty składają się opłata sądowa od pozwu w wysokości 5 775 zł oraz koszty zastępstwa procesowego wysokości 3 600 zł ustalone na podstawie § 6 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.