Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Marzena Foltyn-Banaszczyk

Protokolant stażysta Emilia Łopatowska

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

z udziałem zainteresowanego A. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. z siedzibą w Z.

o podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. z siedzibą w Z. z dnia 27 sierpnia 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1382/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 sierpnia 2013 roku numer (...) Ko Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. stwierdził, że A. K. (1) z tytułu zatrudnienia w firmie (...) Sp. z o.o. w T.podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 18.06.2010 roku do 20.04.2013 roku.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, że kontrola organu rentowego oraz PIP u płatnika składek wykazała, iż A. K. (1) wykonywał pracę na rzecz płatnika (...) Sp z o.o. od 2010 roku jako kierowca. Nie została zawarta umowa o pracę na piśmie, ubezpieczony ustalał warunki pracy z K. N. – właścicielem firmy. A. K. (1) pracował codziennie minimum 8 godzin, otrzymywał wynagrodzenie 10 złotych netto za godzinę a w przypadku wycieczek 130 złotych netto za godzinę. Wynagrodzenie to wypłacał najczęściej K. N.. Praca polegała na przewożeniu pracowników z firmy (...) do S.. Ponadto w sezonie od kwietnia do listopada przewoził wycieczki krajowe i zagraniczne. W trakcie kontroli przeprowadzonej przez PIP ujawniono karty pracy kierowcy, które potwierdziły wykonywanie pracy przez A. K. (1) w okresach od czerwca 2010 roku.

Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. w T. wniósł odwołanie od powyższej decyzji w dniu 30 września 2013 roku. ( mylnie podano numer sprawy zamiast numeru decyzji). Wnioskodawca wniósł o uchylenie decyzji i umorzenie postępowania albo o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie art. 7,77,80,107 § 3 k.p.a. Z posiadanej dokumentacji wynika, że A. K. (1) został zatrudniony w dniu 24 lutego 2012 roku. Dane cyfrowe z pobranych kart kierowcy świadczy jedynie o tym, iż kierowca wykonywał przewozy, jednakże nie rozstrzyga o charakterze przewozów oraz o formie zatrudnienia lub ewentualnej współpracy z A. K. (1).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

W piśmie procesowym z dnia 17 czerwca 2014 roku wnioskodawca podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2015 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanego A. K. (1).

Na rozprawie wnioskodawca popierał odwołanie.

Zainteresowany wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. zajmuje się przewozem osób, w tym pracowników, wycieczek krajowych i zagranicznych. Posiadała własne samochody, które obsługiwały linie dalekobieżne i podmiejskie. Zajmowała się obsługą wycieczek krajowych i zagranicznych – (...), organizowanych przez biura podróży np. A., (...). Wynajmowała również autokary i autobusy wraz z kierowcami innym podmiotom.

Spółka wykonywała regularne przewozy osób w krajowym transporcie drogowym na postawie zezwolenia wydanego przez Prezydenta Miasta Ł. – na trasach J. – Ł. przez J., Ł. – B., B.- Ł. oraz przewozy pracowników firm na trasie Ł. – S..

(dowód: zeznania Z. K. (1) z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.10.48 do minuty 00.18.47 płyta CD k. 54; zeznania A. S. protokół z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.27.50 do minuty 00.33.39 płyta CD k. 54; zeznania P. R. (1) z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.18.47 do minuty 00.27.50 płyta CD k. 54;zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131 ; protokół kontroli PIP k. 150-161)

W dniu 30 października 2006 roku między (...) Sp. z o.o. w Ł. a (...) Sp. z o.o. w T. została zawarta umowa o świadczenie usług przewozów pracowniczych w zakresie codziennych przewozów pracowników zamawiającego – tj. 3 kursy w ciągu doby na trasach Ł.- S.-Ł.; Ł. – S.- Ł.; Ł. – S. – Ł.; Ł. – S. – Ł.. Umowa została rozwiązana z dniem 31 marca 2013 roku

(dowód: umowa k. 135-137; protokół kontroli PIP k. 155)

Były trasy, które były obsadzane stale tymi samymi kierowcami. Spółka w spornym okresie posiadała 9 samochodów turystycznych i 15 busów podmiejskich.

(dowód: zeznania P. R. (2) protokół z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.18.47 do minuty 00.27.50 płyta CD k. 54)

A. K. (1) został zatrudniony przez K. N. – właściciela (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T.od dnia 18 czerwca 2010 roku na postawie ustnej umowy o pracę na stanowisko kierowcy w pełnym wymiarze czasu pracy – 8 godzin dziennie. Strony ustaliły stanowisko pracy A. K. (1) – kierowca, wynagrodzenie – 10 złotych netto za godzinę przy przewozie krajowym, 130 złotych netto na dzień przy przewozie zagranicznym. Jako miejsce pracy strony określiły Europę oraz Polska.

Pracę u wnioskodawcy A. K. (1) rozpoczął od dnia 18 czerwca 2010 roku. Pracował minimum 8 godzin dziennie.

(dowód: zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131; protokół kontroli PIPk. 150-161; decyzja akta ZUS – akta ZUS)

Pracodawca w osobie Z. S. w związku z zawarciem umowy o pracę z A. K. (1) wydał mu zaświadczenie o działalności z dnia 18 czerwca 2010 roku. W zaświadczeniu pracodawca poświadczył spełnienie przez A. K. (1) wymagań określonych w art. 39 a ust. 1 pkt 35 ustawy o transporcie drogowym.

Wnioskodawca takie zaświadczenie wydawał osobie, która była przyjęta do pracy w Spółce. W trakcie zatrudnienia nie wydaje się takich zaświadczeń.

(dowód: zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131v; zaświadczenie – koperta k. 26; częściowo zeznania Z. S. k. 131)

P. R. (2) u wnioskodawcy zajmuje się logistyką, w tym organizowaniem pracy kierowców, ustalaniem grafików pracy kierowców i wysyłaniem kierowców w trasy. P. R. (2) organizował również czas pracy i trasy przewozów wykonywane przez A. K. (1).

(dowód:zeznania P. R. (1) z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.18.47 do minuty 00.27.50 płyta CD k. 54, k. 129; zeznania A. K. (1) k. protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131)

W 2010 roku A. K. (1) pracował na umowę o pracę.

(dowód: zeznania Z. S. k. 131)

A. K. (1) wykonywał przewozy na rzecz wnioskodawcy przed zdarzeniem z dnia 27 lutego 2012 roku. Jeździł na samochodach podmiejskich i turystycznych na trasy zagraniczne. Jeździł również z pracownikami do S.. Pracował na takich samych zasadach jak każdy inny kierowca.

(dowód: częściowe zeznania A. U. protokół z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.33.39 do minuty 00.45.54 płyta CD k. 54, częściowe zeznania P. R. (1) z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.18.47 do minuty 00.27.50 płyta CD k. 54, k. 129; częściowe zeznania Z. K. (1) z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.10.48 do minuty 00.18.47 płyta CD k. 54; zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131v)

A. K. (1) przewoził pracowników firmy (...) do S. w godzinach 6.00, 14.00, 22.00. Jeden kurs w obie strony trwał około 3 godzin. Pomiędzy kursami A. K. (1) wracał do domu. Wówczas parkował pojazd przed domem.

(dowód: częściowo zeznania J. protokół z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.07.19 do minuty 00.10.48 płyta CD k. 54; zeznania P. R. (2) protokół z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.18.47 do minuty 00.27.50 płyta CD k. 54; częściowo zeznania P. R. (2) k. 129; zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131v; zeznania Z. S. k. 131)

W sezonie letnim, tj. od kwietnia do października, A. K. (1) przewoził wycieczki zagraniczne oraz krajowe.

Były to zorganizowane wyjazdy. Samochody ze Spółki (...) wynajmowali organizatorzy wycieczek np. A.. Wówczas zainteresowany jeździł wraz ze zmiennikiem. W 2011 roku zmiennikiem A. K. (1) na trasie zagranicznej we Francji, w Hiszpanii, do Włoch był A. S., który był zatrudniony u wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę. A. K. (1) z A. S. byli na około 5 trasach jako zmiennicy w 2011 roku. Ich zakresy obowiązków były takie same.

(dowód: zeznania A. S. protokół z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.27.50 do minuty 00.33.39 płyta CD k. 54; zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131v)

A. K. (1) wykonywał przewozy pojazdami Spółki. Posiadał kartę kierowcy. Niektóre pojazdy posiadały tachograf cyfrowy.

Przed rozpoczęciem danego wyjazdu A. K. (1) otrzymywał imienne zaświadczenia o działalności tzw. „urlopówki”, w których pracodawca (...) Sp. z o.o. w zaświadczał, że A. K. (1) jako kierowca miał czas wolny od pracy i wpisywał dni wolne od pracy lub urlop. Zaświadczenia te wydaje się przed wyjazdami kierowców w trasy na potrzeby kontroli.

W zaświadczeniach jako datę rozpoczęcia pracy A. K. (1) w przedsiębiorstwie pracodawca zawsze wskazywał dzień 18 czerwiec 2010 roku.

W zaświadczeniach były wpisane dane A. K. (1) oraz dane pracodawcy.

Zaświadczenia podpisywał P. R. (2) lub K. N., na zaświadczeniach widniała pieczęć pracodawcy.

A. K. (1) otrzymał zaświadczenie o działalności m.in.

- z dnia 10 września 2010 roku ( dni wolne od 3 września 2010 roku do dnia 17 września 2010 roku);

- z dnia 17 września 2010 roku ( dni wolne od 3 września 2010 roku do dnia 18 września 2010 roku);

- z dnia 20 lipca 2011 roku ( dni wolne od 19 lipca 2011 roku do dnia 21 lipca 2011 roku);

- z dnia 4 sierpnia 2011 roku ( dni wolne od 2 sierpnia 2011 roku do dnia 4 sierpnia 2011 roku);

- z dnia 8 sierpnia 2011 roku ( dni wolne od 6 sierpnia 2011 roku do dnia 8 sierpnia 2011 roku);

- z dnia 17 sierpnia 2011 roku ( dni wolne od 12 sierpnia 2011 roku do dnia 17 sierpnia 2011 roku);

- z dnia 2 września 2011 roku ( dni wolne od 22 sierpnia 2011 roku do dnia 2 września 2011 roku);

- z dnia 3 listopada 2011 roku ( dni wolne od 3 października 2011 roku do dnia 4 listopada 2011 roku),

(dowód: zeznania A. K. (1) k. 131v; zaświadczenia – koperta k. 26; k.120-127; częściowo zeznania P. R. (2) k.129)

Z kart kierowcy, wykresówek, tachografu i zaświadczeń o działalności wynika, iż A. K. (1) w okresie zatrudnienia u wnioskodawcy wykonał przewozy samochodami Spółki w dniach:

1.  W 2010 roku - 23 czerwca 2010 roku, 11 lipca 2010 roku, 12 lipca 2010 roku, 24 lipca 2010 roku, 30 lipca 2010 roku, 31 lipca 2010 roku, 1 sierpnia 2010 roku, 7 sierpnia 2010 roku,14 sierpnia 2010 roku, 21 sierpnia 2010 roku, 23 sierpnia 2010 roku, 26 sierpnia 2010 roku, 3 września 2010 roku;

2.  W 2011 roku – 18 marca 2011 roku, 19 marca 2011 roku, 27 marca 2011 roku, 5 kwietnia 2011 roku, 8 kwietnia 2011 roku, 12 kwietnia 2011 roku, 13 kwietnia 2011 roku, 14 kwietnia 2011 roku, 17 kwietnia 2011 roku, 22 kwietnia 2011 roku - 25 kwietnia 2011 roku, 30 kwietnia 2011 roku, 1 maja 2011 roku, 2 maja 2011 roku, 3 maja 2011 roku, 4 maja 2011 roku, 8 maja 2011 roku, 14 maja 2011 roku, 16 maja 2011 roku - 18 maja 2011 roku, 20 maja 2011 roku - 25 maja 2011 roku, 30 maja 2011 roku, 31 maja 2011 roku, 1 czerwca 2011 roku, 2 czerwca 2011 roku, 3 czerwca 2011 roku, 4 czerwca 2011 roku, 5 czerwca 2011 roku, 24 czerwca 2011 roku - 28 czerwca 2011 roku, 3 lipca 2011– 19 lipca 2011 roku, 21 lipca 2011 roku – 25 lipca 2011 roku, 30 lipca 2011 roku - 2 sierpnia 2011 roku, 4 sierpnia 2011 roku - 6 sierpnia 2011 roku, 8 sierpnia 2011 roku – 12 sierpnia 2011 roku, 17 sierpnia 2011 roku, 18 sierpnia 2011 roku – 22 sierpnia 2011 roku, 2 września 2011 roku, 4 listopada 2011 roku, 28 listopada 2011 roku, 29 listopada 2011 roku, 1 grudnia 2011 roku, 2 grudnia 2011 roku, 7 grudnia 2011 roku, 8 grudnia 2011 roku, 9 grudnia 2011 roku, 13 grudnia 2011 roku, 14 grudnia 2011 roku,

3.  W 2012 roku – w dniu 22 stycznia 2012 roku.

(dowód:protokół kontroli PIP k.150-161;wykresówki i tarcze tacho k. 167-168, k. 171)

Wynagrodzenie za pracę płacił A. K. (1) K. N., sporadycznie także wynagrodzenie wypłacał P. R. (2).

(dowód: zeznania A. K. (2) z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131v; protokół kontroli PIP k. 150-161)

Mimo wielokrotnych monitów ze strony A. K. (1) K. N. ani Z. (...) nie podpisali z A. K. (1) umowy o pracę na piśmie.

(dowód: zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131v)

W dniu 27 lutego 2012 roku A. K. (1) miał obsługiwać linię Ł. – J. – Ł.. Nie pierwszy raz jechał w tę trasę. W trakcie pracy A. K. (1) zasłabł i doznał zawału serca. Jako zmiennika P. R. (2) wysłał wówczas Z. K. (2). Wcześniej też A. K. (1) i Z. K. (2) byli zmiennikami na trasach podmiejskich. Mieli ten sam zakres obowiązków. Z. K. (2) był zatrudniony na umowę o pracę u wnioskodawcy.

(okoliczność bezsporna; dowód: zeznania A. K. (1) protokół z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, k. 131v; zeznania Z. K. (2) protokół z dnia 29 maja 2014 roku k. 52 nagranie od minuty 00.10.48 do minuty 00.18.47 płyta CD k. 54)

W szpitalu w dniu 29 lutego 2012 roku doszło do podpisania między stronami umowy o pracę na piśmie od dnia 24 lutego 2012 roku, w celu objęcia A. K. (1) ubezpieczeniem. Z. S. przyniósł wówczas do szpitala w celu podpisania przez A. K. (1) umowy o pracę, orzeczenie lekarskie, przeprowadzenie szkolenia i inne dokumenty - wszystkie dokumenty z datą 24 lutego 2012 roku. Na umowie o pracę wskazano wymiar czasu pracy - ½ etatu, wysokość wynagrodzenia 750,00 złotych.

Z załączonych rocznych kart ewidencji czasu pracy wynikało, iż w dniu 24 lutego 2010 roku (piątek) A. K. (1) pracował 8 godzin.

(dowód: zeznania A. K. (2) z dnia 19 lutego 2014 roku k. 27-28 nagranie od minuty 00.03.41 do minuty 00.09.56 płyta CD k. 29 w związku z k. 131, zeznania (...) protokół kontroli PIP; umowa o pracę z dnia 24.02.2012 roku– w aktach ZUS, kwestionariusz osobowy – w aktach ZUS; oświadczenia – w aktach ZUS; orzeczenie lekarskie – w aktach ZUS; karta szkolenia wstępnego – w aktach ZUS; roczna karta ewidencji czasu pracy k. 77)

A. K. (1) był zarejestrowany w PUP w Ł. jako osoba bezrobotna poszukująca pracy bez prawa do zasiłku w okresie od dnia 28 kwietnia 2010 roku do 11 października 2010 roku.

(dowód; pismo PUP k. 73)

Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z A. K. (1) w drodze wypowiedzenia w dniu 2 kwietnia 2013 roku za dwutygodniowym okresem wypowiedzenia, który upłynął w dniu 20 kwietnia 2013 roku.

(okoliczność bezsporna; dowód: wypowiedzenie umowy – akta ZUS)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dokonał następującej oceny materiału dowodowego i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd poczynił w oparciu o dokumenty zawarte w aktach rentowych i kontroli przeprowadzonej przez PIP, dokumenty w postaci tarczek, wykresówek, zaświadczeń tzw. urlopówek, zaświadczenia z dnia 18 czerwca 2010 roku oraz o zeznania zainteresowanego, a także częściowo w oparciu o zeznania świadków P. R. (2), A. U., Z. K. (2), A. S., D. J. oraz samego wnioskodawcy – w jego imieniu Prezesa Zarządu Z. S., w takim zakresie w jakim zeznania świadków znalazły potwierdzenie w obiektywnych dowodach w postaci dokumentów i w jakim zakresie nie pozostawały z nimi w sprzeczności.

Spór w sprawie dotyczył podlegania przez A. K. (1) ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy o pracę w okresie od dnia 18 czerwca 2010 roku do dnia 20 kwietnia 2013 roku. Organ rentowy bowiem ustalił, iż wnioskodawca zawarł z A. K. (1) umowę o pracę od dnia 18 czerwca 2010 roku i w sposób nieprzerwany umowa ta wiązała strony aż do dnia jej rozwiązania w dniu 20 kwietnia 2013 roku.

Wnioskodawca kwestionował zaś powyższe ustalenia organu rentowego.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że podnoszone w odwołaniu zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania administracyjnego (art. 7 k.p.a. , art. 77 k.p.a., art. 80 k.p.a., 107 k.p.a.) pozostają poza postępowaniem sądowym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Postępowanie sądowe skupia się bowiem na wadach wynikających z naruszenia prawa materialnego, a co za tym idzie ewentualne formalne wady decyzji administracyjnych wynikające z naruszenia przepisów postępowania administracyjnego nie mają wpływu na rozstrzygnięcie odwołania.

Odnosząc się do zarzutów merytorycznych wnioskodawcy należało stwierdzić, iż odwołanie wnioskodawcy nie mogło odnieść żadnego skutku, gdyż wnioskodawca nie podważył żadnym dowodem prawdziwości ustaleń organu rentowego, w konsekwencji nie podważył prawidłowości zaskarżonej decyzji.

Natomiast organ rentowy oraz zainteresowany wykazali w postępowaniu dowodowym, w tym również w oparciu o dokumenty zebrane w postępowaniu przed organem rentowym i podczas kontroli przez PIP, iż A. K. (1) podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy o pracę w okresie od dnia 18 czerwca 2010 roku do dnia 20 kwietnia 2013 roku.

W szczególności należało podkreślić, iż wnioskodawca nie wykazał, że strony zawarły umowę o pracę w dniu 24 lutego 2012 roku. Dokumenty oznaczone datą 24 lutego 2012 roku, w tym umowa o pracę, oświadczenia pracownika i pracodawcy, orzeczenie lekarskie, szkolenie – w tym przeprowadzenie instruktażu stanowiskowego w okresie od dnia 24 lutego 2012 roku do 27 lutego 2012 roku przez K. N., były bowiem całkowicie niewiarygodne zarówno co do treści łączącej strony umowy o pracę, jak i w szczególności daty nawiązania stosunku pracy między stronami.

W sprawie bowiem faktycznie było niesporne, że strony w dacie 24 lutego 2012 roku nie podpisały takiej umowy. Wynikało to z zeznań A. K. (1). Sam Z. S. przyznał tę okoliczność. Okoliczności podpisania tych dokumentów, w dniu 29 lutego 2012 roku – w szpitalu, również nie były sporne. Jak zeznał przy tym Z. S. strony podpisały tę umowę z datą 24 lutego 2012 roku, aby objąć ubezpieczeniem zainteresowanego. Kolejne zaś dokumenty miały datę 24 lutego 2012 roku aby były spójne z datą wskazaną na pisemnej umowie o pracę. Jednocześnie Z. S. zeznał, że przed dniem 29 lutego 2012 roku, przed wypadkiem z dnia 27 lutego 2012 roku, nie rozmawiali z A. K. (1) o umowie o pracę, nie umawiali jej warunków. Zeznania te są nie tylko absurdalne i nielogiczne, ale również sprzeczne nawet z tymi dokumentami, którymi okazuje się wnioskodawca na potwierdzenie swojego stanowiska. Skoro bowiem strony nie umawiały żadnych warunków umowy przez wyjazdem A. K. (1) w trasę Ł. – J., na której doszło do zdarzenia, brak było jakiegokolwiek uzasadnienia dla którego A. K. (1) znalazł się jako kierowca na tej trasie. Co więcej wnioskodawca w żaden logiczny sposób nie potrafił wyjaśnić, podobnie jak i odpowiedzialny za logistykę P. R. (2), dlaczego i na jakiej podstawie A. K. (1) w dniu 27 lutego 2012 roku był kierowcą na przedmiotowej trasie, skoro w danym dniu, zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy, nie był pracownikiem wnioskodawcy – nie miał umowy o pracę, a pracodawca nie umawiał warunków zatrudnienia przed wyjazdem w tę trasę.

Zarówno wnioskodawca – Prezes Zarządu, jak i P. R. (2) nie wyjaśnili również na jakiej podstawie A. K. (1) pracował w dniu 24 lutego 2012 roku. Tymczasem z ewidencji czasu prawy złożonej przez samego wnioskodawcy, wynika iż w dniu 24 lutego 2012 roku zainteresowany pracował – 8 godzin.

Z powyższego wynika zatem, iż przedstawiane przez wnioskodawcę organowi rentowemu i PIP dokumenty dotyczące zawarcia umowy o pracę z A. K. (1), były całkowicie niewiarygodne i stwierdzały okoliczności, które nie miały potwierdzenia w rzeczywistości.

Należało zatem ustalić faktyczną datę nawiązania stosunku prawnego między stronami oraz charakter tego stosunku prawnego, w szczególności zaś czy i od kiedy wiązała strony umowa o pracę

Należy w tym miejscu podkreślić, iż z treści odwołania wynikało, że wnioskodawca nie kwestionował samej okoliczności współpracy z A. K. (1). Co więcej, w odwołaniu i następnie w piśmie procesowym z dnia 17 czerwca 2014 roku wnioskodawca przyznawał, że dowód z kart kierowcy świadczy, że kierowca wykonywał przewozy, jednak nie rozstrzyga o charakterze tych przewozów oraz o formie zatrudnienia lub ewentualnej współpracy z A. K. (1).

Powyższe stanowiło istotę sporu, gdyż zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. z Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są pracownikami.

Art. 13 tej ustawy stanowi zaś w punkcie 1, że pracownicy podlegają wskazanym ubezpieczeniom społecznym od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Z przepisów tych wynika, że podstawową przesłanką objęcia zakresem ubezpieczenia społecznego jest posiadanie statusu pracownika. Pracownikiem zostaje się przez nawiązanie stosunku pracy. Stosownie do treści art. 22§1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Na treść stosunku pracy składają się zatem wzajemne prawa i obowiązki stron stosunku pracy (pracownika i pracodawcy). Zasadniczym elementem konstrukcyjnym stosunku pracy jest zobowiązanie pracownika do osobistego wykonywania pracy na rzecz pracodawcy za wynagrodzeniem. Kolejna cecha tego stosunku to zawłaszczanie wyniku pracy przez pracodawcę i wykonywanie pracy w warunkach podporządkowania czyli pod kierownictwem pracodawcy. Pracownik nie odpowiada jednak za wynik pracy , ale za samo staranne świadczenie pracy.

W przypadku stosunku pracy opartym na umowie o pracę odbywa się zatem praca skooperowana. Pracownik zobowiązany jest pełnić pracę w zorganizowanym kolektywie pracowniczym, podporządkowanym kierownictwu podmiotu zatrudniającego w granicach wynikających z odpowiednio określonego rodzaju pracy, słusznych potrzeb pracodawcy i zastrzeżonych ustawowo praw pracownika. Zasada podporządkowania jest jedną z podstawowych cech odróżniających stosunek pracy od stosunków opartych na innych umowach o świadczenie usług. Obowiązek osobistego wykonywania pracy należy też do jednej z podstawowych cech stosunku pracy, chociaż znów nie jest to cecha wyłączna i decydująca. Cechą charakterystyczną dla stosunku opartego na umowie o pracę jest też to, że ryzyko przedsięwzięcia ciąży na podmiocie zatrudniającym. W konsekwencji skutki niemożności wykonywania pracy z przyczyn dotyczących podmiotu zatrudniającego nie pozbawiają pracownika roszczeń zarobkowych. Przy stosunku pracy opartym na umowie o pracę obowiązuje bezwzględna zasada odpłatności.

W sprawie zatem należało ustalić od kiedy strony nawiązały współpracę i czy był to stosunek pracy.

Z analizy materiału dowodowego i ustaleń poczynionych przez Sąd wynikało, iż współpraca między A. K. (1) i wnioskodawcą datowała się od 18 czerwca 2010 roku.

Na powyższe wskazują w szczególności dowody w postaci dokumentów – zaświadczenia z dnia 18 czerwca 2010 roku oraz licznych zaświadczeń o działalności.

Odnośnie zaświadczenia z dnia 18 czerwca 2010 roku należy podnieść, iż przepis art. 5 ustawy z dnia 17 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym stanowi , że kierowcy, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 1, do czasu uzyskania wpisu do prawa jazdy potwierdzającego odbycie szkolenia okresowego, obowiązani są mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu wydane przez przewoźnika drogowego zaświadczenie potwierdzające zatrudnienie i spełnianie wymagań określonych w ustawie z dnia 17 listopada 2006 r., nowelizującej ustawę o transporcie drogowym, oraz w ustawie o transporcie drogowym. Przepis ten stosuje się także odpowiednio do przewoźnika drogowego wykonującego osobiście przewozy oraz do niezatrudnionego przez przewoźnika drogowego kierowcy wykonującego przewozy na jego rzecz.

Wbrew przy tym stanowisku wnioskodawcy zarówno z zeznań A. K. (1), jak i zeznań samego Z. S., jednoznacznie wynikało, iż zaświadczenie to wnioskodawca wydawał w momencie przyjmowania pracownika do pracy. Absurdalne jest zatem twierdzenie, iż wnioskodawca jedynie wydał takie zaświadczenie. Co więcej Z. S. w zeznaniach przyznał, iż A. K. (1) na pewno pracował u wnioskodawcy w 2010 roku i to w oparciu o umowę o pracę (k.131). Do takiej umowy o pracę, wcześniejszej niż ta rzekomo zawarta w lutym 2012 roku, odnosił się w zeznaniach kilkakrotnie. Podał, że skoro jest to zaświadczenie z 2010 roku to wtedy też pracował. Z. S. wiązał wykonywanie przez zainteresowanego pracy w 2010 roku z wykonywaniem przewozów na rzecz firmy (...). Zeznał, że wówczas A. K. (1) pracował codziennie wykonując przewozy, była to umowa o pracę, parkował wówczas przed domem.

Okoliczności podane w zeznaniach Z. S. odnośnie zatrudnienia A. K. (1) w 2010 roku znalazły przy tym potwierdzenie nie tylko w ww. zaświadczeniu czy tzw. urlopówkach, ale również w dokumentach w postaci wykresówek, kart kierowcy. Wynika z nich, iż w 2010 roku A. K. (1) wykonywał przewozy na rzecz wnioskodawcy. Ponadto okoliczność, iż w 2010 roku wiązała wnioskodawcę z firmą (...) umowa o przewozy pracowników wynikała z załączonej umowy o świadczenie usług, która jak wynikało z protokołu kontroli PIP, obowiązywała do 31 marca 2013 roku. Okoliczność zaś, że A. K. (1) wykonując przewozy na trasie Ł. – S. parkował przed domem wynikała również z zeznań A. K. (1), P. R. (2), częściowo D. J..

Z tych względów jako niewiarygodne należało uznać twierdzenia Z. S. czy zeznania P. R. (2), że data rozpoczęcia pracy przez A. K. (1) wskazana na urlopówkach – tj. 18 czerwca 2010 roku, była wzięta z głowy czy powielona w komputerze, że inni pracownicy mieli takie same daty. Powyższe nie znalazło bowiem żadnego potwierdzenia w dokumentach, np. urlopówkach innych pracowników – wnioskodawca nie złożył takich dowodów. Ponadto data ta jest zbieżna z datą wskazaną na zaświadczeniu z dnia 18 czerwca 2010 roku.

Z tych względów Sąd uznał datę 18 czerwca 2010 roku jako datę nawiązania stosunku prawnego między stronami. Stosunek ten był przy tym, jak zeznał sam Z. S. – umową o pracę. Opis wykonywanych czynności przez A. K. (1) w zeznaniach ww. stron i świadków przy tym wykazał wszystkie cechy stosunku pracy. A. K. (1) bowiem wykonywał pracę co dziennie, według grafiku sporządzonego przez P. R. (2), wyjeżdżał w trasę przypisanym mu pojazdem, w stałym czasie pracy. Pracę tę wykonywał osobiście, w sposób podporządkowany, pod kierownictwem pracodawcy.

Na okoliczność, że również w kolejnych miesiącach roku 2010 i 2011 A. K. (1) wykonywał przewozy wskazują dowody w postaci kart kierowcy, wykresówek, „urlopówek”. Należy podkreślić, iż dokumenty te pozostają w korelacji ze sobą. W dni wolne – wynikające z urlopówek – A. K. (1) nie wykonywał przewozów, co znajdowało potwierdzenie w kartach kierowcy. Analiza tych dokumentów pozwala zatem uznać, iż w sposób ciągły A. K. (1) wykonywał przewozy na rzecz pracodawcy. Zeznania A. K. (1) w tym zakresie znajdują potwierdzenie nie tylko ww. dokumentach, ale również w zeznaniach świadka A. S., który w 2011 roku był zmiennikiem A. K. (1) na trasach wycieczek zagranicznych do Hiszpanii, Francji czy W.. Takich tras świadek pamiętał około 5.

Również P. R. (2) i A. U. zeznali, że przed 2012 rokiem A. K. (1) jeździł na rzecz wnioskodawcy. Co prawda nie potrafili dokładnie podać okresu czasu, jednakże P. R. (2) podał okres około pół roku.

Powyższe zeznania i dokumenty znalazły również potwierdzenie w zeznaniach świadka Z. K. (2), który również przyznał, że przed rzekomo zawartą umową o pracę w dniu 24 lutego 2012 roku A. K. (1) wykonywał przewozy na rzecz wnioskodawcy i przez okres około 1 miesiąca świadek był zmiennikiem A. K. (1).

Zeznania zatem Z. S., że w 2011 roku A. K. (1) nie pracował na rzecz wnioskodawcy były zatem niewiarygodne i sprzeczne z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym w postaci dokumentów – wykresówek, kart kierowców, wydruków z tarcz tacho, urlopówek wydawanych w 2011 roku, zeznaniami ww. świadków. Tym bardziej niczym niepotwierdzone są dywagacje świadka K. N. i wnioskodawcy Z. S., że kierowcy pożyczają sobie wykresówki czy kary kierowców. Wnioskodawca bowiem na potwierdzenie takich okoliczności i to w odniesieniu do A. K. (1) nie przedstawił żadnych dowodów.

Należało zatem uznać, że również w okresie 2011 roku strony wiązał stosunek prawny. Wnioskodawca przy tym nie przedstawił żadnych dowodów, że wcześniej zawarta przez strony umowa o pracę wiążąca strony od dnia 18 czerwca 2010 roku została rozwiązana czy że zmienił się charakter współpracy między stronami. A. K. (1) zeznał jakie obowiązki ciążyły na nim jako kierowcy. Z zeznań wynikało, że charakter stosunku prawnego nie zmienił się. Strony wiązała nadal umowa o pracę. Na powyższe wskazują również zeznania świadków A. S. i Z. K. (2), którzy byli zmiennikami A. K. (1) na trasach odpowiednio zagranicznych i krajowych. Zakres obowiązków świadków i zainteresowanego był taki sam. Świadkowie byli zaś zatrudnieni na podstawie umów o pracę. Skoro zaś A. K. (1) wykonywał takie same obowiązki jak osoby zatrudnione na podstawie pisemnych umów o pracę, w taki sam sposób, w ciągłości stosunku prawnego zawartego w dniu 18 czerwca 2010 roku, należało uznać, iż w 2011 roku strony wiązała nadal ustna umowa o pracę z dnia 18 czerwca 2010 roku. Stosunek prawny łączący strony wykazywał bowiem wszystkie cechy stosunku pracy.

Sąd jako całkowicie niewiarygodne ocenił zeznania K. N.. Pozostawały one bowiem w sprzeczności nie tylko z zeznaniami stron oraz świadków, ale również z dokumentami załączonymi do akt. Nielogiczne i absurdalne były zeznania świadka, który zeznał, że nie wystawił urlopówki dla A. K. (1) w sierpniu 2011 roku. Na dokumencie bowiem widnieje podpis świadka. Co więcej świadek przyznał w innej części zeznań, że jest to jego podpis i pieczątka, jedynie podnosił, że nie wie skąd jego podpis i pieczątka znaglały się na tym zaświadczeniu. Zeznał też, że dopiero po zawale serca A. K. (1) dowiedział się, że ma takiego pracownika. Tymczasem z dokumentów załączonych przez samego wnioskodawcę do PIP dotyczących zatrudnienia A. K. (1) z datą 24 lutego 2010 roku znajduje się m.in. dokument podpisany przez K. N. o przeprowadzonym przez K. N. w dniach 24 lutego 2012 roku do 27 lutego 2012 roku szkoleniu stanowiskowym kierowcy autobusu i zapoznania z przepisami BHP A. K. (1). Również dokument pt. informacja pracodawcy o ryzyku zawodowym i wydaniu A. K. (1) rękawic ochronnych został podpisany przez K. N.. Zeznania zaś, iż A. K. (1) nie był zatrudniony przed 24 lutego 2012 roku – „u nas nie było pana K.”, pozostawała w całkowitej sprzeczności z całym materiałem dowodowym, w tym zeznaniami Z. S. oraz stanowiskiem wnioskodawcy, który co do zasady w odwołaniu od decyzji kwestionował nie tyle okoliczność wykonywania przewozów przez A. K. (1) na rzecz wnioskodawcy, ile charakter stosunku prawnego łączącego strony.

W danej sprawie z ww. materiału dowodowego i poczynionych ustaleń fabrycznych wynikało, iż strony od 18 czerwca 2010 roku do dnia 20 kwietnia 2013 roku pozostawały w stosunku pracy. Łączący strony stosunek posiadał wszystkie cechy stosunku pracy, charakter zatrudnienia w ciągu jego trwania nie zmienił się. Praca wykonywana przez A. K. (1) nie różniła się niczym od pracy innych kierowców zatrudnionych przez wnioskodawcę na podstawie umów o pracę. A. K. (1) był ich zmiennikiem czy to podczas obsługi trasy zagranicznej czy krajowej. Miał przypisane trasy, godziny pracy, zakres obowiązków. Jego czasem pracy dysponował zwierzchnik – P. R. (2), który sporządzał grafiki jazdy. Przewozy na rzecz wnioskodawcy A. K. (1) wykonywał za pomocą pojazdów należących do wnioskodawcy i rozliczał się z czasu pracy za pomocą tarczek i kart kierowców. Praca wykonywana przez A. K. (1) miała zatem wszystkie cechy stosunku pracy. Twierdzenia wnioskodawcy, iż mógł być to stosunek prawny o innym charakterze, np. umowy zlecenia, nie znalazły potwierdzenia. Okoliczność, że strony nie zawały umowy o pracę na piśmie nie miała znaczenia, skoro z materiału dowodowego wynikało, że A. K. (1) wykonywał we wskazanym okresie przewozy na rzecz Spółki.

Na marginesie tylko należało podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. z Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej zleceniobiorcami.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, iż decyzja organu rentowego z dnia 27 sierpnia 2013 roku numer (...)-Ko odpowiadała prawu.

Skoro zaś stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.) osoby pozostające w stosunku pracy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu oraz wypadkowemu. Zaś zgodnie z art. 13 pkt 1 ustawy pracownicy podlegają wskazanym ubezpieczeniom społecznym od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku, A. K. (1) podlegał ubezpieczeniu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę z wnioskodawcą od dnia 18 czerwca 2010 roku do dnia 20 kwietnia 2013 roku, jak prawidłowo orzekł organ rentowy w zaskarżonej decyzji.

Reasumując Sąd Okręgowy uznał całkowitą bezzasadność odwołania (...) Spółki z o.o. w T. i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.