Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, Wydział III Cywilny Odwoławczy w składzie

następującym:

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 r. w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. R. (1)

przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N., K. Ś.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N.

od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

z dnia 18 listopada 2014 r., sygn. akt I C 129/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. na rzecz powódki kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt III Ca 92/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18.11.2014r. Sąd Rejonowy w Nowym Sączu oddalił powództwo K. R. (1) przeciwko K. Ś. o zapłatę (punkt I sentencji), zasądził od pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. na rzecz powódki K. R. (1) kwotę 4.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23.01.2013 r. do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił (punkt II sentencji), zasądził od pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. na rzecz powódki K. R. (1) kwotę 1599,18 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt III sentencji) oraz nakazał zwrócić powódce K. R. (1) ze środków Skarbu Państwa kwotę 17,82 zł (punkt IV sentencji).

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka K. R. (1)jest właścicielką lokalu mieszkalnego w N., przy ul. (...), oznaczonego nr (...). Powódka nie mieszka w przedmiotowym lokalu, lecz od wielu lat lokal ten wynajmuje najemcy. Nad lokalem powódki położony jest lokal mieszkalny oznaczony nr (...), należący obecnie do pozwanej K. Ś.. Administrację i zarząd budynku, w którym znajdują się te lokale, prowadzi pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowaw N..

W listopadzie 2008r. doszło do wylewu wody z instalacji centralnego ogrzewania z lokalu nr (...), należącego wówczas do firmy (...) sp. z o.o. w N. i zalania mieszkania należącego do powódki. (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa ustaliła wówczas, że wyciek z instalacji centralnego ogrzewania z lokalu nr (...) był wynikiem samowolnego dokonania przez właściciela tego lokalu przeróbki tej instalacji, zrealizowanej sprzecznie z projektem.

W toku postępowania prowadzonego przed Sądem Rejonowym w Nowym Sączu pod sygnaturą akt V GC 731/10 ustalono, iż odpowiedzialnym za w/w zalanie mieszkania powódki był ówczesny właściciel mieszkania pod nr (...) – spółka (...).

(...) Spółdzielnia Mieszkaniowa mimo wiedzy, iż po zalaniu z roku 2008 jedynie prowizorycznie usunięto przyczynę zalania, nie doprowadziła instalacji w lokalu nr (...) do stanu zgodnego z projektem. Nie przymuszono również właściciela lokalu do usunięcia wadliwości w instalacji, ani nie zawiadomiono o powyższym nadzoru budowlanego.

Pozwana K. Ś.nabyła lokal nr(...) umową z dnia 28.03.2011r. Nie była informowana o wadliwości instalacji centralnego ogrzewania w tym lokalu.

W dniu 3.02.2012r. nastąpiło kolejne zalanie mieszkania powódki, którego przyczyną była awaria instalacji centralnego ogrzewania w lokalu nr (...). W lokalu powódki zalaniu uległy ściany średniego i małego pokoju oraz przedpokoju, sufity, meble, dywany i wykładziny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa usunęła awarię. Pozwanej K. Ś. tytułem naprawienia szkody wyrządzonej w jej mieszkaniu wskutek zalania z dnia 3.02.2012r. wypłacono kwotę 1 288,19 zł z polisy ubezpieczeniowej pozwanej Spółdzielni.

Biegły ds. kosztorysowania i wyceny obiektów budowlanych J. S. ustalił wartość szkody poniesionej przez powódkę wskutek zalania jej mieszkania w dniu 3.02.2012r. na kwotę 3859,86 zł netto.

Powódka udzieliła najemcy lokalu ulgi w opłatach czynszowych w kwocie 1 000 zł w związku z koniecznością znoszenia przez niego stanu lokalu po zalaniu.

Sąd Rejonowy ustalił, iż zgodnie z pkt IV. 8 Regulaminu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. dokonywanie jakichkolwiek przeróbek związanych z instalacją wodociągowo-kanalizacyjną, gazową, elektryczną lub centralnego ogrzewania wymaga zgody Spółdzielni. Z kolei do obowiązków użytkownika lokalu należy użytkowanie instalacji gazowej, elektrycznej, wodociągowo - kanalizacyjnej i centralnego ogrzewania oraz kanałów wentylacyjnych i spalinowych zgodnie z projektem technicznym danej instalacji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przeprowadzone w sprawie dowody z dokumentów, zeznania świadków, opinię biegłego J. S. oraz dowód z przesłuchania powódki i pozwanej K. Ś..

Sąd wskazał, że zeznania świadka W. L. nie miały większego znaczenia dla ustalenia istotnych okoliczności sprawy, gdyż w oparciu o jego twierdzenia, iż w lokalu nr (...) przebywała przed jego zakupem pozwana K. Ś. nie sposób wywieść tezy, że wiedziała ona o wadliwości instalacji centralnego ogrzewania w tym lokalu.

Sąd Rejonowy wskazał, iż powódka dochodzi od pozwanych (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. oraz K. Ś. naprawienia szkody wyrządzonej w jej lokalu wskutek przelania się w dniu 3.02.2012r. wody z lokalu pozwanej K. Ś..

Sąd Rejonowy powołując orzecznictwo Sądu Najwyższego, w tym uchwałę składu 7 sędziów z dnia 19.02.2013r., III CZP 63/12 wskazał, że przepis art. 433 k.c. nie ma zastosowania do odpowiedzialności za szkodę polegającą na zalaniu lokalu położonego niżej z lokalu znajdującego się na wyższej kondygnacji i przyjął, że odpowiedzialność użytkownika lokalu położonego wyżej za szkodę spowodowaną zalaniem lokalu położonego na niższej kondygnacji oparta jest na zasadzie winy – zgodnie z art. 415 k.c.

Oceniając stan faktyczny sprawy w świetle przesłanek z art. 415 k.c. Sąd Rejonowy wskazał, że przyczyną zalania lokalu powódki była niezgodna z zasadami sztuki budowlanej przeróbka instalacji centralnego ogrzewania w lokalu nr (...) dokonana przez poprzedniego właściciela lokalu. Sąd I instancji podał, że w sprawie nie wykazano, by obecna właścicielka lokalu K. Ś. dysponowała wiedzą o tych usterkach i pozostała bierna w ich usunięciu. Jedyne pismo, które przedstawiła pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa, skierowane do K. Ś. jest datowane na 5.03.2012 roku, zatem już po zalaniu z lutego 2012 roku (ponadto jego doręczenie było przez K. Ś. kwestionowane). Sąd Rejonowy uznał zatem, że nie można pozwanej K. Ś. przypisać odpowiedzialności za zalanie lokalu znajdującego się poniżej w wyniku wadliwie funkcjonującej instalacji z jej lokalu – na zasadzie winy określonej w art. 415 k.c. i z tych przyczyn powództwo w stosunku do niej oddalił.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo okazało się uzasadnione w stosunku do pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N..

Sąd I instancji wskazał, że pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa mając wiedzę o wadliwości instancji w lokalu przy ulicy (...) mającej wpływ na bezpieczeństwo innych lokali, jak i części wspólnych budynku, która ujawniła się po pierwszym zalaniu z 2008r., nie usunęła usterki instalacji we własnym zakresie, ani nie przymusiła do tego właściciela lokalu nr (...), choćby poprzez zawiadomienie nadzoru budowlanego. Sąd Rejonowy podniósł, iż zgodnie z postanowieniem pkt V.8 Regulaminu Spółdzielni, do obowiązków Spółdzielni należy naprawa lub wymiana instalacji c.o., w tym naprawa grzejników i kaloryferów, z wyjątkiem zaworów termostatycznych i podzielników kosztów.

W konsekwencji Sąd Rejonowy uznał, iż po pierwszym zalaniu mającym miejsce w 2008r. Spółdzielnia pozostała bierna, nie realizując obowiązku zawartego w pkt. V.8 Regulaminu, a zaniechanie to pozostało w związku przyczynowo- skutkowym ze szkodą doznaną przez powódkę w dniu 3.02.2012r.

Dodatkowo Sąd Rejonowy wskazał na niekonsekwencje w działaniu Spółdzielni, która nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za szkodę, skoro ze swojej polisy OC zlikwidowała szkodę powstałą w wyniku zalania w dniu 3.02.2012r. w lokalu pozwanej K. Ś., a w niniejszym postępowaniu utrzymuje, że w stosunku do powódki odpowiedzialność ponosi właściciel lokalu nr (...).

Z tych przyczyn Sąd Rejonowy uznał, że powództwo wobec Spółdzielni Mieszkaniowej należało uwzględnić – jako wykazane co do zasady, jak i co do wysokości należności głównej. Oddalenie powództwa w pozostałym zakresie jest wynikiem przyjęcia, że odsetki od należności głównej należą się powódce od daty wniesienia pozwu, bowiem nie wykazała ona, że roszczenie stało się wymagalne z datą wcześniejszą.

Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu wskazał Sąd Rejonowy przepis art. 98 k.p.c. i podał, że na zasądzone na rzecz powódki koszty złożyły się opłata od pozwu, poniesione przez nią wydatki na wynagrodzenie biegłego oraz koszty zastępstwa procesowego powódki. Jednocześnie Sąd zarządził zwrot na rzecz powódki nadwyżki wynikającej z uiszczonej przez nią zaliczki a rzeczywistymi kosztami opinii biegłego.

Wyrok powyższy, za wyjątkiem rozstrzygnięcia o oddaleniu powództwa w pozostałym zakresie, zaskarżyła pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w N. apelacją, w której zarzuciła:

1.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 433 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i niezastosowanie tego przepisu w niniejszej sprawie i w efekcie błędne przyjęcie, iż istnieją podstawy do oddalenia powództwa w stosunku do pozwanej K. Ś. w sytuacji, gdy przepis ten winien mieć zastosowanie i powództwo przeciwko K. Ś. nie powinno być oddalone;

2.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 415 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie i w efekcie błędne przyjęcie, iż odpowiedzialność deliktową ponosi pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w N. w sytuacji, gdy przepis ten nie powinien mieć zastosowania w sprawie, a powództwo przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. powinno być oddalone;

3.  błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i błędne przyjęcie, że odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 3.02.2012r., tj. kolejne zalanie mieszkania powódki ponosi na podstawie art. 415 k.c. pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w N., zamiast prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i prawidłowego przyjęcia, iż odpowiedzialność za zdarzenie ponosi pozwana K. Ś. na zasadzie art. 433 k.c.;

4.  naruszenie przepisu prawa procesowego, mającego wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 233 k.p.c. poprzez pominięcie (nierozpoznanie) wniosku pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. o wezwanie do sprawy w charakterze strony pozwanej (...) S.A., gdzie pozwana Spółdzielnia posiada polisę ubezpieczeniową.

Podnosząc powyższe zarzuty apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa w całości w stosunku do (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. i zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu za obie instancje oraz przez zasądzenie żądanych przez powódkę kwot od pozwanej K. Ś.. Ewentualnie apelująca domagała się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i zasądzenia od powódki na rzecz apelującej kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Okręgowy akceptuje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy i przyjmuje je za swoje.

W apelacji podniesiono zarzut błędnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i naruszenia art. 233 k.p.c.

Przepis art. 233 § 1 k.p.c. stanowi, iż sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Strona chcąca podważyć sędziowską ocenę dowodów powinna wskazać przyczyny, dla których ocena dowodów nie spełnia kryteriów określonych w art. 233 § 1 k.p.c., czyli np. błędy sądu w logicznym rozumowaniu, sprzeczność oceny z doświadczeniem życiowym, brak wszechstronności, czy też bezzasadne pominięcia dowodów, które prowadziłyby do odmiennych wniosków.

Apelacja nie spełnia powyższych wymogów. Z uzasadnienia podniesionych zarzutów nie wynika bowiem jednoznacznie, jakich konkretnie uchybień w zakresie oceny materiału dowodowego dopuścił się Sąd I instancji. W apelacji zawarto z jednej strony stwierdzenie, iż „Sąd I instancji wydając zaskarżony wyrok dokonał prawidłowego ustalenia stanu faktycznego”, a w dalszej części twierdzi się, iż „dokonał błędnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego…” (k. 198), ale nie wskazuje się, na czym miałyby polegać uchybienia w zakresie oceny dowodów.

Apelująca utrzymuje, że odpowiedzialność pozwanej K. Ś. za zalanie w dniu 3.02.2012r. lokalu mieszkalnego powódki powinna opierać się na przepisie art. 433 k.c. Niemniej w apelacji znalazły się stwierdzenia odnoszące się do ustaleń Sądu Rejonowego w przedmiocie okoliczności istotnych dla odpowiedzialności pozwanej K. Ś. na podstawie art. 415 k.c. W szczególności w apelacji podnosi się, że pozwana K. Ś. „lokal nabyła na tak zwanym „wolnym rynku”, znała jego stan techniczny, co wynika z umowy z dnia 28.03.2011r. gdzie stwierdzono, że zna ona stan techniczny i prawny lokalu oraz że nie wnosi do niego żadnych zastrzeżeń, nadto jak wykazano w toku postępowania, w lokalu tym uprzednio K. Ś. często przebywała, o stanie lokalu był również zobowiązany poinformować pozwaną zbywca lokalu” (k.197 – 198). Powyższe stwierdzenia apelacji mogą wskazywać, iż apelująca nie zgadza się z ustaleniem Sądu Rejonowego odnośnie tego, iż pozwana K. Ś. nie wiedziała o wadliwości instalacji centralnego ogrzewania w nabytym przez nią lokalu i tym samym kwestionuje ocenę, iż nie można postawić pozwanej skutecznego zarzutu, że zaniechała ona naprawienia instalacji.

Uznać jednak trzeba, że Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż pozwana K. Ś. nie wiedziała, że instalacja centralnego ogrzewania w nabytym przez nią lokalu działa wadliwie. Jeśli pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w N. twierdziła inaczej, na niej – zgodnie z art. 6 k.c. – spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie. Tymczasem z dowodów przedstawionych przez nią przed Sądem Rejonowym okoliczność ta nie wynika.

Świadek E. K. zeznała, iż „… nie przypomina sobie, aby Spółdzielnia pisemnie informowała panią Ś. o wadach w jej lokalu w instalacji centralnego ogrzewania w okresie kiedy ona przejmowała ten lokal. Sądzę, iż korespondencja w tym przedmiocie miała miejsce po zalaniu z lutego 2012r…” (k. 82). Świadek K. R. (2) zeznał, iż „…Podczas przeglądu nie można było ocenić wadliwości instalacji w mieszkaniu pani Ś., gdyż wadliwości te były ukryte pod podłogą. Mając wiedzę, iż instalacja nie była naprawiona w sposób właściwy po pierwszym zalaniu wysyłaliśmy pisma do pani Ś., by przywróciła instalację do stanu pierwotnego…Przed zalaniem w 2012r. Spółdzielnia kierowała do pani Ś., a także do jej poprzednika, pisma ponaglające do wykonania naprawy instalacji C.O….” (k. 133). Świadek W. L. zeznał, że K. Ś. zamieszkiwała w lokalu przed datą jego formalnego nabycia oraz że przed 2009r. zastał w tym lokalu pozwaną (k. 133).

Powyższe dowody ocenione zostały przez Sąd Rejonowy w sposób nie naruszający reguł z art. 233 § 1 k.p.c.

W szczególności prawidłowo uznał Sąd I instancji, że nie jest prawdą, by wiedza pozwanej K. Ś. o wadliwości instalacji miała wynikać z pism kierowanych do niej przez Spółdzielnię przed 2012r. Takie stanowisko Sądu pozostaje w zgodzie z zeznaniami świadka E. K.. Z kolei zeznania świadka K. R. (2) w powyższym zakresie nie zasługiwały na wiarę, jeśli się zważy, że Spółdzielnia nie przedłożyła do akt sprawy żadnych pism kierowanych do pozwanej przed 2012r., mimo iż dołączyła pisma kierowane do poprzedniego właściciela lokalu – (...) Spółki z o.o. oraz pismo adresowane do pozwanej, ale datowane na dzień 5.03.2012r., a więc już po dacie zalania mającego miejsce w lutym 2012r. Trafnie Sąd Rejonowy ocenił zeznania świadka W. L.. Z zeznań świadka wynika, że twierdzenia co do zamieszkiwania pozwanej w lokalu przed datą jego formalnego nabycia opiera na tym, że przed 2009r., w związku z podejmowanymi w imieniu Spółdzielni czynnościami windykacyjnymi, zastał pozwaną w przedmiotowym lokalu. W ocenie Sądu fakt jednorazowego zastania pozwanej w lokalu przed 2009r. nie może jeszcze świadczyć o zamieszkiwaniu pozwanej w lokalu, ani tym bardziej o posiadaniu przez nią wiedzy o wadliwości instalacji centralnego ogrzewania.

Nieskutecznie zarzuca apelująca, iż o wiedzy pozwanej na temat wadliwie działającej instalacji świadczy treść umowy sprzedaży z dnia 28.03.2011r., Rep. A Nr (...), którą dołącza do apelacji.

Po pierwsze wskazać należy, iż w świetle art. 381 k.p.c. sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.

W niniejszej sprawi Sąd Okręgowy jest uprawniony do pominięcia dowodu z załączonej do apelacji umowy, bowiem apelująca nie podnosi, iż dowodu tego nie mogła powołać w postępowaniu przed Sądem I instancji, a nie powinno ulegać wątpliwości, że skoro okoliczność posiadania przez K. Ś. wiedzy na temat wadliwie działającej instalacji centralnego ogrzewania była sporna między stronami, to potrzeba powołania tego dowodu istniała już w Sądzie Rejonowym. Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż z zawartego w umowie oświadczenia K. Ś. co do tego, że „znany jest jej stan techniczny, prawny i konfiguracja przedmiotowego lokalu mieszkalnego oraz że nie wnosi do niego żadnych zastrzeżeń” nie można jeszcze wyciągnąć wniosku, że wymieniona wiedziała o nieprawidłowo działającej instalacji centralnego ogrzewania, zwłaszcza że – jak wynika z zeznań świadka K. R. (2) – dla stwierdzenia istnienia tych wadliwości konieczny był demontaż podłogi.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut pozostawienia bez rozpoznania przez Sąd Rejonowy wniosku pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze strony pozwanej (...) S.A.

Jak wynika z akt sprawy, w piśmie z dnia 26.02.2013r. (k. 27- 29) pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa w N. wniosła o wezwanie do sprawy (...) S.A. z siedzibą w Ł. wskazując, że z wymienionym Towarzystwem pozwana Spółdzielnia ma zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, w związku z czym „Towarzystwo winno również być pozwanym w sprawie”.

Wskazać należy, że w sprawie nie zachodziły podstawy do wezwania (...) S.A. z siedzibą w Ł. w charakterze pozwanego. Zgodnie bowiem z art. 194 § 3 k.p.c. jeżeli powództwo o to samo roszczenie mogłoby być wytoczone przeciwko innym jeszcze osobom, które nie występują w sprawie w charakterze pozwanych, sąd na wniosek powoda może wezwać te osoby do wzięcia udziału w sprawie. W niniejszej sprawie nie zachodziły zatem podstawy do wezwania wskazanego przez pozwaną Towarzystwa do udziału w sprawie, bowiem wniosek o jego wezwanie pochodził od pozwanej, a nie od powoda.

W świetle powyższego Sąd Rejonowy prawidłowo potraktował powyższy wniosek pozwanej jako wniosek o uruchomienie instytucji przypozwania z art. 84 k.p.c. Sąd Rejonowy wymienione wyżej pismo pozwanej z dnia 26.02.2013r. doręczył Towarzystwu, jak również zawiadomił je o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 2.07.2013r. (dowody doręczeń – k. 60, 80). Towarzystwo (...) nie zgłosiło jednak przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego.

W konsekwencji uznać należało, że Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów postępowania, ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy stosownie do reguł z art. 233 § 1 k.p.c. i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd I instancji zastosował w niniejszej sprawie prawidłowe przepisy prawa materialnego. W szczególności nie ma racji apelująca, gdy podnosi, że podstawę odpowiedzialności pozwanej K. Ś. powinien stanowić przepis art. 433 k.c.

Trafnie uznał Sąd I instancji, iż przepis art. 433 k.c. nie ma zastosowania do odpowiedzialności za szkodę polegającą na zalaniu lokalu położonego niżej z lokalu znajdującego się na wyższej kondygnacji. Pogląd taki wyrażany był w orzecznictwie Sądu Najwyższego, w tym w uchwale składu 7 sędziów z dnia 19.02.2013r., III CZP 63/12, OSNC 2013/7-8/81. Sąd Okręgowy akceptuje powyższe stanowisko i przychyla się do argumentacji wskazanej przez Sąd Najwyższy. Obecnie nie ma potrzeby jej powtarzania, zwłaszcza że została ona przytoczona także w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Wobec powyższego Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że podstawą odpowiedzialności za zalanie lokalu położonego niżej z lokalu położonego na wyższej kondygnacji jest przepis art. 415 k.c. statuujący odpowiedzialność odszkodowawczą na zasadzie winy.

Sąd Rejonowy poprawnie przeanalizował przesłanki odpowiedzialności wskazane w przepisie art. 415 k.c. i trafnie uznał, że w ustalonym stanie faktycznym sprawy brak jest podstaw do przypisania pozwanej K. Ś. winy za spowodowanie szkody w lokalu mieszkalnym powódki w wyniku zalania z dnia 3.02.2012r.

Podkreślić należy, że winę można byłoby przypisać pozwanej wówczas, gdyby istniały podstawy do negatywnej oceny jej zachowania z punktu widzenia zarówno obiektywnego, jak i subiektywnego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.09.2003r., IV CK 32/02).

Zgodnie z postanowieniem pkt IV. 1 Regulaminu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej użytkownik lokalu obowiązany jest utrzymać swój lokal we właściwym stanie technicznym i sanitarnym.

W niniejszej sprawie nie wykazano jednak, by pozwana K. Ś. posiadała, bądź powinna była posiadać wiedzę na temat wadliwej instalacji centralnego ogrzewania w nabytym przez nią lokalu. W związku z tym nie można zarzucić jej, iż zaniechała usunięcia wady, mimo ciążącego na właścicielu lokalu obowiązku utrzymania lokalu we właściwym stanie technicznym i sanitarnym. Z tych przyczyn zasadne jest oddalenie powództwa w stosunku do pozwanej K. Ś. z uwagi na niewykazanie przesłanek odpowiedzialności z art. 415 k.c.

Natomiast należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, iż istnieją podstawy do przypisania pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. odpowiedzialności za wyrządzoną powódce szkodę na podstawie art. 415 k.c.

W sprawie było niespornym, iż zalanie z dnia 3.02.2012r. było wynikiem samowolnej przeróbki instalacji centralnego ogrzewania dokonanej w lokalu mieszkalnym nr (...) bez zgody Spółdzielni przez (...) Spółkę z o.o. w 2008 r. Po zalaniu z 2008r. Spółdzielnia zobowiązała lokatora lokalu mieszkalnego nr (...) do naprawy instalacji centralnego ogrzewania. Lokator podjął działania w celu usunięcia usterek instalacji, ale prace nie zostały wykonane właściwie. Pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa wiedziała, że instalacja centralnego ogrzewania w lokalu nr (...) – po zalaniu z 2008r. – nie została doprowadzona do należytego stanu, ponieważ dochodziło do późniejszych wycieków wody z tejże instalacji. Spółdzielnia posiadała wiedzę, iż takie wycieki miały miejsce, a dobitnie świadczy o tym chociażby treść jej pism z dnia 9.02.2011r., z dnia 10.02.2011r. skierowanych do (...) Spółki z o.o. i zobowiązujących tę Spółkę do usunięcia przecieku i doprowadzenia instalacji centralnego ogrzewania do stanu pierwotnego (k. 39 i 40).

W świetle art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15.12.2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. – Dz. U. z 2013r., poz. 1222) pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków. Postanowienie § 99 ust. 2 Statutu pozwanej Spółdzielni stanowi, że Spółdzielnia jest obowiązana do zapewnienia działania urządzeń technicznych w budynku umożliwiających korzystanie m.in. z ogrzewania, kanalizacji, wody. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w N. do obowiązków pozwanej Spółdzielni należy m.in. dokonywanie okresowych przeglądów technicznych budynków, jak i wszystkich instalacji oraz naprawa lub wymiana instalacji centralnego ogrzewania, w tym naprawa grzejników (kaloryferów), za wyjątkiem zaworów termostatycznych i podzielników kosztów (pkt V. 1 i 8 Regulaminu).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić trzeba, że pozwana Spółdzielnia nie dopełniła ciążących na niej obowiązków w zakresie zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie i mienie jej członków, w szczególności obowiązków wskazanych w powołanych wyżej postanowieniach § 99 ust. 2 Statutu oraz pkt V.1 i 8 Regulaminu. Po pierwszym zalaniu z 2008r. pozostała bierna, bowiem nie usunęła usterki instalacji we własnym zakresie, ani nie przymusiła do wykonania naprawy w sposób należyty właściciela lokalu nr (...), nie uczyniła tego także w kolejnych latach, mimo że wycieki z instalacji centralnego ogrzewania z lokalu nr (...) powtarzały się. Powyższe zaniechanie pozwanej Spółdzielni pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym ze szkodą doznaną przez powódkę w dniu 3.02.2012r. i uzasadnia jej odpowiedzialność w oparciu o przepis art. 415 k.c.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy prawidłowo uwzględnił powództwo w stosunku do pozwanej (...) spółdzielni Mieszkaniowej zasądzając od niej dochodzoną pozwem kwotę, do wysokości której apelująca nie podnosi żadnych zarzutów.

Uznając apelację za niezasadną Sąd Okręgowy oddalił ją na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego obejmujących zwrot kosztów zastępstwa prawnego powódki orzeczono w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 6 pkt 3 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarn Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. – Dz. U. z 2013r., poz. 461).

(...)