Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący	SSA Marek Charuza (spr.)
Sędziowie	SSA Robert Kirejew SSA Aleksander Sikora
Protokolant	Oktawian Mikołajczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej del. W. O.

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2013 r. sprawy

1.  A. N. , s. M. i M., ur. (...) roku
w Z., oskarżonego z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i inne;

2.  I. N. , c. K. i E., ur. (...)
w P., oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk;

3.  A. B. (1) , s. A. i Z., ur. (...) w C., oskarżonego z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk
i art. 65 § 1 kk;

4.  A. B. (2) , c. Z. i W., ur. (...) w S., oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk, art. 54 § 1 przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 oraz art. 6 § 2 kks, art. 258 § 1 kk;

5.  M. N. , s. K. i B., ur. (...) w T., oskarżonego z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk
i art. 65 § 1 kk, art. 54 § 1 przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 oraz art. 6 § 2 kks, art. 258 § 1 kk

6.  I. W. , c. B. i I., 9 lutego 1976 roku w K., oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk, art. 54 § 1 przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 oraz art. 6 § 2 kks, art. 258 § 1 kk

7.  P. Ś. , s. S. i M., ur. (...) w M., oskarżonego z art. 54 § 1 przy zast. art. 37 § 1 i 5 oraz art. 6 § 2 kks, art. 258 § 1 kk;

8.  K. K. , s. F.i Z., ur. (...)w K., oskarżonego z art. 286 § 1 kk i art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk i inne;

9.  R. D. , s. Z. i A., ur. (...) we W., oskarżonego z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i inne;

10.  M. K. , s. J. i H., ur. (...) w O., oskarżonego z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i inne;

11.  G. G. , s. M. i B., ur. (...) we W., oskarżonego z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk;

12.  M. T. (1) , c. Z. i M., 26 kwietnia 1978 roku we W., oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk, art. 258 § 1 kk;

13.  A. D. , c F. i B., ur. (...) w O., oskarżonej z art. 299 § 1 kk przy zast. art. 12 kk;

14.  A. K. , s. A. i J., ur. (...) we W., oskarżonego z art. 299 § 1 kk przy zast. art. 12 kk;

15.  E. M. , s. F. i I., ur. (...) we W., oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk
i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i inne;

16.  E. B. , c. T.i W., ur. (...)w C., oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk
i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i inne;

17.  D. W. (1) (poprzednio B.), c. J. i H., ur. (...) w S., oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i inne;

18.  M. W. , s. K. i D., ur. (...) w K., oskarżonego z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk
i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i inne;

19.  D. W. (2) , c. Z. i K., ur. (...) w K.,
oskarżonej z art. 299 § 1 i 5 kk i art. 271 § 1 i 3 kk i art. 273 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i art. 65 § 1 kk inne;

20.  R. K., s. A. i B., ur. (...) w K., oskarżonego z art. 54 § 1 przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 oraz art. 6 § 2 kks i inne

na skutek apelacji prokuratora i obrońców oskarżonych A. N., I. N., A. B. (1), M. N., P. Ś.i K. K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 7 września 2011 r., sygn. akt. XXI K 97/06

I.  zaskarżony wyrok w części dotyczącej oskarżonych A. i I. N. :

- zmienia w pkt 3 w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu przypisanego oskarżonym wskazanie, że obejmuje on i zarzut opisany w pkt III aktu oskarżenia,

- zmienia w pkt 5 w ten sposób, że w miejsce ustalenia, iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r., jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- uchyla pkt 4, 5 oraz 9 wyroku i w zakresie odnoszącym się do zarzutów opisanych
w pkt I, III oraz V aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu
w Katowicach do ponownego rozpoznania,

- uchyla rozstrzygnięcia zawarte w pkt 6, 7 oraz 43 zaskarżonego wyroku,

- na podstawie art. 39 k.k.s. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji
z dnia 17 grudnia 2005 r. oraz na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 2 kk. w miejsce kar pozbawienia wolności i grzywny wymierzonych oskarżonym za przypisane im w pkt 1, 2 i 3 zaskarżonego wyroku przestępstwa skarbowe orzeka wobec A. N. i I. N. kary łączne po 3 (trzy) lata pozbawienia wolności oraz po 1000 (tysiąc) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 1000 (tysiąca) złotych,

- na podstawie art. 63 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r. zalicza oskarżonym na poczet wymierzonych im kar łącznych pozbawienia wolności okresy ich rzeczywistego pozbawienia wolności
w sprawie, a to oskarżonemu A. N. od dnia 8 lipca 2003 r. do dnia 22 października 2003 r. zaś oskarżonej I. N. od dnia 8 lipca
2003 r. do dnia 21 października 2003 r.,

II.  zaskarżony wyrok w części dotyczącej oskarżonego A. B. (1) :

- zmienia w pkt 12 w ten sposób, że w miejsce ustalenia , iż przypisany oskarżonemu czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r., jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- uchyla pkt 16 wyroku i w zakresie zarzutu określonego w pkt VI aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

III. zaskarżony wyrok w części dotyczącej oskarżonego M. N. :

- zmienia w pkt 20 w ten sposób, że w miejsce ustalenia , iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r., jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- zmienia w pkt 22 w ten sposób, że jako podstawę warunkowego zawieszenia wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i oddania go pod dozór kuratora sądowego przyjmuje przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r.,

- uchyla pkt 24 wyroku i w zakresie zarzutu określonego w pkt IX aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

IV. w części dotyczącej oskarżonego P. Ś. zaskarżony wyrok:

- zmienia w ten sposób, że na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umarza postępowanie odnośnie czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 26 i 27 wyroku (odpowiednio pkt XV i XVI aktu oskarżenia) , przy czym odnośnie czynu określonego w pkt 27 wyroku w miejsce ustalenia, że czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r., jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- uchyla orzeczenia zawarte w pkt 28, 29, 30 i 31 wyroku oraz odnoszące się do oskarżonego P. Ś. orzeczenie o opłacie i kosztach postępowania ujęte
w pkt 122 zaskarżonego wyroku,

- na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania
w części dotyczącej oskarżonego P. Ś.,

V.  w części dotyczącej oskarżonego K. K. :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 39 w ten sposób, że eliminując z opisu czynu wskazanie, że obejmuje on i zarzut opisany w pkt XXI aktu oskarżenia, na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umarza postępowanie odnośnie przypisanego oskarżonemu występku z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art.6 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji
z dnia 17 grudnia 2005r., i na podstawie art. 630 k.p.k. wydatkami postępowania w tej części obciąża Skarb Państwa,

- uchyla pkt 40 wyroku i w zakresie odnoszącym się do zarzutów opisanych w pkt XXI i XXIII aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

- uchyla rozstrzygnięcia zawarte w pkt 41, 42, 43, 116 oraz odnoszące się do oskarżonego K. K.orzeczenie o opłacie i kosztach postępowania ujęte w pkt 122 zaskarżonego wyroku,

VI.  w części dotyczącej oskarżonego R. D. :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 50 w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu wskazanie , że obejmuje on i zarzut opisany w pkt XXIX aktu oskarżenia,

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 51 w ten sposób, że w miejsce stwierdzenia, iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r., jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 53 w ten sposób, że jako podstawę warunkowego zawieszenia wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i oddania go pod dozór kuratora sądowego przyjmuje przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r.,

- uchyla pkt 56 wyroku i w zakresie odnoszącym się do zarzutów opisanych w pkt XXVIII i XXIX aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu
w Katowicach do ponownego rozpoznania,

VII.  w części dotyczącej oskarżonego M. K. :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 57 w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu wskazanie , że obejmuje on i zarzut opisany w pkt XXXIII aktu oskarżenia,

- zmienia w pkt 58 w ten sposób, że w miejsce ustalenia, iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r. , jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- zmienia w pkt 60 w ten sposób, że jako podstawę warunkowego zawieszenia wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i oddania go pod dozór kuratora sądowego przyjmuje przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia
17 grudnia 2005 r.,

- uchyla pkt 63 wyroku i w zakresie odnoszącym się do zarzutów opisanych w pkt XXXII i XXXIII aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu
w Katowicach do ponownego rozpoznania,

VIII. w części dotyczącej oskarżonego G. G. :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 64 w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu wskazanie , że obejmuje on i zarzut opisany w pkt XXXVII aktu oskarżenia,

- zmienia w pkt 65 w ten sposób, że w miejsce stwierdzenia, iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r. , jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- zmienia w pkt 67 w ten sposób, że jako podstawę warunkowego zawieszenia wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i oddania go pod dozór kuratora sądowego przyjmuje przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r.,

- uchyla pkt 70 wyroku i w zakresie odnoszącym się do zarzutów opisanych w pkt XXXVI i XXXVII aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu
w Katowicach do ponownego rozpoznania,

IX.  w części dotyczącej oskarżonej M. T. (1) :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 71 w ten sposób, że na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umarza postępowanie odnośnie przypisanego oskarżonej występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art.6 § 2 k.k.s. oraz art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r.,

– zmienia zaskarżony wyrok w pkt 72 w ten sposób, że na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umarza postępowanie odnośnie przypisanego oskarżonej czynu z art. 258 § 1 k.k. , przy czym w miejsce stwierdzenia, że czyn ten wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r. , jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- uchyla rozstrzygnięcia zawarte w pkt 73, 74 i 75 i 76 zaskarżonego wyroku oraz odnoszące się do oskarżonej M. T. (1) orzeczenie o opłacie i kosztach postępowania ujęte w pkt 122 zaskarżonego wyroku,

- na podstawie art. 630 k.p.k. obciąża Skarb Państwa wydatkami postępowania w części dotyczącej oskarżonej M. T. (1),

- uchyla pkt 77 wyroku i w zakresie odnoszącym się do zarzutu opisanego w pkt XL aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

X.  w części dotyczącej oskarżonych E. M. , E. B. i D. W. (1)(poprzednio B.):

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 81 w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu wskazanie , że obejmuje on i zarzut opisany w pkt XLVI aktu oskarżenia,

- zmienia w pkt 82 w ten sposób, że w miejsce ustalenia , iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r. , jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- zmienia w pkt 84 w ten sposób, że jako podstawę warunkowego zawieszenia wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności i oddania ich pod dozór kuratora sądowego przyjmuje przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r.,

- uchyla pkt 87 wyroku i w zakresie określonym w pkt XLIV i XLVI aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

XI. w części dotyczącej oskarżonego M. W. :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 89 w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu wskazanie, że obejmuje on i zarzut opisany w pkt LI aktu oskarżenia,

- zmienia w pkt 90 w ten sposób, że w miejsce stwierdzenia, iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r. , jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- zmienia w pkt 92 w ten sposób, że jako podstawę warunkowego zawieszenia wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i oddania go pod dozór kuratora sądowego przyjmuje przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005r.,

- uchyla zaskarżony wyrok w pkt 95 i w zakresie dotyczącym czynów zarzuconych w pkt XLIX i LI aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

XII.  w części dotyczącej oskarżonej D. W. (2) :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 96 w ten sposób, że eliminuje z opisu czynu wskazanie, że obejmuje on i zarzut opisany w pkt LV aktu oskarżenia,

- zmienia w pkt 97w ten sposób, że w miejsce stwierdzenia, iż czyn wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r. , jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- zmienia w pkt 99 w ten sposób, że jako podstawę warunkowego zawieszenia wymierzonej oskarżonej kary pozbawienia wolności i oddania jej pod dozór kuratora sądowego przyjmuje przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005r.,

- uchyla pkt 101 wyroku i w zakresie odnoszącym się do zarzutów opisanych w pkt LIV i LV aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

XIII.  w części dotyczącej oskarżonego R. K. :

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 102 w ten sposób, że na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umarza postępowanie odnośnie przypisanego oskarżonemu występku z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art.6 § 2 k.k.s. oraz art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r.,

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 103 w ten sposób, że eliminując z opisu czynu wskazanie , że obejmuje on i zarzut opisany w pkt LX aktu oskarżenia, na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umarza postępowanie odnośnie przypisanego oskarżonemu występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s oraz art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art.6 § 2 k.k.s. oraz art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 r.,

- zmienia zaskarżony wyrok w pkt 104 w ten sposób, że na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. umarza postępowanie odnośnie przypisanego oskarżonemu czynu, przy czym
w miejsce stwierdzenia, że czyn ten wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 01.04.2004 r. , jako datę nowelizacji wskazuje dzień 1 maja 2004 r.,

- uchyla rozstrzygnięcia zawarte w pkt 105, 106, 107 i 108 zaskarżonego wyroku oraz odnoszące się do oskarżonego R. K. orzeczenie o opłacie i kosztach postępowania ujęte w pkt 122 zaskarżonego wyroku,

- na podstawie art. 630 k.p.k. obciąża Skarb Państwa wydatkami postępowania w części dotyczącej oskarżonego R. K.,

- w zakresie określonym zarzutami z pkt LVIII i LX aktu oskarżenia sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania,

XIV. w pozostałej części, przy czym w odniesieniu do oskarżonych A. B. (2), I. W., A. D. oraz A. K. w całości , zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

XV. obciąża oskarżonych A. N. i I. N. kosztami postępowania odwoławczego, w tym opłatą na rzecz Skarbu Państwa za obie instancje w kwotach po 200 400 ( dwieście tysięcy czterysta ) złotych,

XVI. obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania odwoławczego w części dotyczącej oskarżonych A. B. (2), I. W., A. D. oraz A. K..

Sygn. akt II AKa 330/12

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2005 roku Prokuratura Okręgowa w Katowicach wniosła do Sądu Rejonowego Katowice-Wschód w Katowicach akt oskarżenia przeciwko A. N. oraz 25 innym oskarżonym.

W toku procesu przed Sądem Okręgowym w Katowicach – któremu przekazano sprawę do rozpoznania w trybie art. 25 § 3 k.p.k. – zmarł oskarżony D. P.,
a sprawę oskarżonego A. M. (1) przekazano do odrębnego postępowania – zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 4 listopada 2010 roku
sygn. akt 46/10, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 kwietnia 2011 roku.

W dniu 7 września 2011 roku Sąd Okręgowy w Katowicach wydał wyrok
w przedmiotowej sprawie sygn. akt XXI K 97/06, obejmującej zarzuty stawiane ostatecznie 24 oskarżonym, przy czym już po wydaniu tegoż wyroku zmarł kolejny oskarżony, a to M. T. (2).

I tak zaskarżonym wyrokiem:

1.  A. N. oraz I. N. zostali skazani za:

-

wystawienie szeregu nierzetelnych faktur, tj. za czyn z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 9 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. przy zast. art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. oraz art.
37 § 1 pkt 5 k.k.s. na kary grzywny – A. N. w wysokości 200 stawek dziennych po 1 000 złotych a I. N. 100 stawek dziennych po 1 000 złotych stawka (pkt 1 zaskarżonego wyroku),

-

narażenie na uszczuplenie podatku akcyzowego (pkt II aktu oskarżenia), tj. za czyn
z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na kary po
2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz po 700 stawek dziennych grzywny
w wysokości po 1 000 złotych stawka (pkt 2 zaskarżonego wyroku),

-

narażenie na uszczuplenie podatku VAT (pkt III i IV aktu oskarżenia), tj. za jeden występek z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na kary po 2 lata pozbawienia wolności oraz po 700 stawek dziennych grzywny
w wysokości po 1 000 złotych stawka (pkt 3 zaskarżonego wyroku),

-

przelanie w celu ukrycia kwoty 1 950 000 złotych, tj. za czyn z art. 299 § 1 i 5 k.k. na kary po 1 roku pozbawienia wolności (pkt 4 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na kary po 1 roku pozbawienia wolności (pkt 5 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tych oskarżonych kary łączne po 3 lata i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz po 1 000 stawek dziennych grzywny w wysokości po 1 000 złotych, a nadto orzeczono wobec nich środki karne w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z produkcją i handlem paliwami na okres po 5 lat
i w postaci przepadku korzyści pochodzącej z przestępstwa (pkt 8, 43 i 115 zaskarżonego wyroku).

Tychże oskarżonych uniewinniono od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi
w wysokości 37 299 088,30 złotych z wykorzystaniem rachunków firmy (...)
w K. (pkt 9 wyroku).

2.  A. B. (1) został skazany za:

-

wystawienie szeregu nierzetelnych faktur przy faktycznym kierowaniu działalnością spółki cywilnej (...) w K., tj. za czyn z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 9 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. przy zast. art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. oraz
art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. na karę 100 stawek dziennych grzywny w wysokości po 500 złotych stawka (pkt 10 zaskarżonego wyroku)

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku akcyzowego, tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz po 500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 500 złotych stawka (pkt 11 zaskarżonego wyroku)

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności (pkt 12 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną 500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 500 złotych stawka, środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z produkcją
i handlem paliwami na okres 3 lat.

Nadto uniewinniono tegoż oskarżonego od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi
w wysokości 29 118 500 złotych z wykorzystaniem rachunków firmy (...)
w K. (pkt 16 wyroku).

3.  A. B. (2) uniewinniono od popełnienia wszystkich zarzuconych jej aktem czynów – z pkt IX, X i XI aktu oskarżenia (pkt 17 zaskarżonego wyroku).

4.  M. N. został skazany za:

-

wystawienie szeregu nierzetelnych faktur jako współwłaściciel firmy (...) s.c., tj. za czyn z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 9 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. przy zast.
art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. oraz art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. na karę 100 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 18 zaskarżonego wyroku),

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku akcyzowego, tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz po 500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 19 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 20 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 4 lat, karę łączną 500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z produkcją
i handlem paliwami na okres 2 lat.

Nadto uniewinniono tegoż oskarżonego od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi
w wysokości 29 118 500 złotych z wykorzystaniem rachunków firmy (...)
w K. (pkt 24 wyroku).

5.  I. W. uniewinniono od popełnienia wszystkich zarzuconych jej aktem czynów – z pkt XII, XIII i XIV aktu oskarżenia (pkt 25 zaskarżonego wyroku).

6.  P. S. został skazany za:

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku akcyzowego, tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz po 500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 26 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 27 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, a nadto środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej
z produkcją i handlem paliwami na okres 2 lat.

7.  K. K. (2) został skazany za:

-

narażenie na uszczuplenie podatku VAT (pkt XXI i XXII aktu oskarżenia), tj. za jeden występek z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 250 stawek dziennych grzywny w wysokości po 50 złotych stawka
(pkt 39 zaskarżonego wyroku),

-

przyjęcie kwoty 1 950 000 złotych, tj. za czyn z art. 299 § 1 i 5 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat (pkt 40 i 41 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego na mocy art. 299 § 7 k.k. środek karny
w postaci przepadku korzyści pochodzącej z przestępstwa (pkt 43 i 116 zaskarżonego wyroku).

8.  R. D. został skazany za:

-

narażenie na uszczuplenie podatku VAT (pkt XXIX i XXX aktu oskarżenia), tj. za jeden występek z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 550 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 50 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 51 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, a nadto środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej
z produkcją i handlem paliwami na okres 2 lat oraz środek karny w postaci przepadku korzyści pochodzącej z przestępstwa (pkt 118 zaskarżonego wyroku).

Uniewinniono tego oskarżonego od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi
w wysokości 5 502 281,81 złotych z wykorzystaniem rachunków firm (...)
w K. oraz K. (...) w R. (pkt 56 wyroku).

9.  M. K. został skazany za:

-

narażenie na uszczuplenie podatku VAT (pkt XXXIII i XXXIV aktu oskarżenia), tj. za jeden występek z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz 600 stawek dziennych grzywny
w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 57 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 58 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, a nadto środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej
z produkcją i handlem paliwami na okres 2 lat oraz środek karny w postaci przepadku korzyści pochodzącej z przestępstwa (pkt 119 zaskarżonego wyroku).

Uniewinniono tego oskarżonego od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi
w wysokości 2 432 484,21 złotych z wykorzystaniem rachunków firm (...)
w K., K. (...) w R. i (...) w W. (pkt 63 wyroku).

10.  G. G. został skazany za:

-

narażenie na uszczuplenie podatku VAT (pkt XXXVII i XXXVIII aktu oskarżenia),
tj. za jeden występek z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art.
6 § 2 k.k.s. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz 600 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 64 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 65 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, a nadto środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej
z produkcją i handlem paliwami na okres 2 lat oraz środek karny w postaci przepadku korzyści pochodzącej z przestępstwa (pkt 120 zaskarżonego wyroku).

Uniewinniono tego oskarżonego od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi
w wysokości 1 892 946,02 złotych z wykorzystaniem rachunków firm (...)
w K. oraz K. (...) w R. (pkt 70 wyroku).

11.  M. T. (1) została skazana za:

-

narażenie na uszczuplenie podatku VAT, tj. za jeden występek z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 600 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 71 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 72 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tej oskarżonej karę łączną 1 roku pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, a nadto środek karny
w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z produkcją i handlem paliwami na okres 2 lat.

Uniewinniono tą oskarżoną od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi w wysokości 4 352 042,59 złotych z wykorzystaniem rachunków firm (...) w K., (...) w W. oraz K. (...) w R. (pkt 77 wyroku).

12.  A. D. uniewinniono od popełnienia czynu zarzuconego jej w pkt XLII aktu oskarżenia (pkt 78 zaskarżonego wyroku).

13.  A. K. uniewinniono od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt XLIII aktu oskarżenia (pkt 79 zaskarżonego wyroku).

14.  E. M., E. B. (1) i D. W. (1) zostały skazane za:

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku akcyzowego, tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na kary po 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz po 500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 80 zaskarżonego wyroku),

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku VAT (pkt XLVI i XLVII aktu oskarżenia), tj. za czyn z art.
18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na kary po 1 rok pozbawienia wolności oraz 600 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 8 1 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na kary po 1 rok pozbawienia wolności (pkt 82 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tych oskarżonych karę łączne po 2 lata pozbawienia wolności których wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okresy po 4 lata, a nadto środki karne w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej
z produkcją i handlem paliwami na okresy po 2 lata.

Uniewinniono te oskarżone od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi w wysokości 33 499 088,30 złotych z wykorzystaniem rachunków firmy (...) w K.,
(pkt 87 wyroku).

15.  M. W. został skazany za:

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku akcyzowego, tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 1 roku miesięcy pozbawienia wolności oraz 300 stawek dziennych grzywny
w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 88 zaskarżonego wyroku),

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku VAT (poprawnie winno być pkt LVI i LVII aktu oskarżenia),
tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę po 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 89 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 1 rok pozbawienia wolności (pkt 90 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, karę łączną 300 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka, a nadto środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej
z produkcją i handlem paliwami na okres 2 lat.

Uniewinniono tego oskarżonego od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. polegającego na obrocie środkami finansowymi
w wysokości 66 258,81 złotych z wykorzystaniem rachunków firmy (...)
w K., (pkt 95 wyroku).

16.  D. W. (2) została skazana za:

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku VAT (pkt LV i LVI aktu oskarżenia), tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 50 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 96 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 97 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tej oskarżonej karę łączną 1 roku pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, a nadto środe karny
w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z produkcją i handlem paliwami na okres 2 lat.

Uniewinniono tę oskarżoną od popełnienia czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. zarzuconego jej w pkt LIV aktu oskarżenia (pkt 101 wyroku).

17.  R. K. został skazany za:

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku akcyzowego, tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz 500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 102 zaskarżonego wyroku),

-

pomocnictwo dla A. N. oraz I. N. w narażeniu na uszczuplenie podatku VAT (pkt LX i LXI aktu oskarżenia), tj. za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. przy zast. art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 6 § 2 k.k.s. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka (pkt 103 zaskarżonego wyroku),

-

czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 104 zaskarżonego wyroku).

Orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 lat, karę łączną500 stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 złotych stawka, a nadto środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z produkcją
i handlem paliwami na okres 2 lat.

Przedmiotowym wyrokiem skazano za odpowiednie czyny także oskarżonych J. C., W. N. oraz A. S. , odnośnie których
w stosownych częściach wyrok już uprawomocnił się.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli prokurator oraz obrońcy oskarżonych A. N., I. N., A. B. (1), M. N., P. Ś.i K. K..

Prokurator, zaskarżając wyrok w części dotyczącej całości rozstrzygnięć dotyczących oskarżonych A. N., I. N., A. B. (1), A. B. (2), M. N., I. W., K. K., R. D., M. K., G. G., A. D., M. T. (1), A. K., E. M., E. B., D. W. (1), M. W., D. W. (2)oraz R. K.wniósł
o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach.

Orzeczeniu zarzucił:

I.  obrazę prawa materialnego, a to art. 8 § 1 k.k.s., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. poprzez przyjęcie przez Sąd, że:

-

czyny opisane w pkt III i IV aktu oskarżenia dotyczące A. N.
i I. N.,

-

czyny opisane w pkt XXI i XXII aktu oskarżenia dotyczące K. K.,

-

czyny opisane w pkt XXIX i XXX aktu oskarżenia dotyczące R. D.,

-

czyny opisane w pkt XXXIII i XXXIV aktu oskarżenia dotyczące M. K.,

-

czyny opisane w pkt XXXVII i XXXVIII aktu oskarżenia dotyczące G. G.,

-

czyny opisane w pkt XLVI i XLVII aktu oskarżenia dotyczące E. M., E. B.oraz D. W. (1),

-

czyny opisane w pkt LI i LII aktu oskarżenia dotyczące M. W.,

-

czyny opisane w pkt LX i LXI aktu oskarżenia dotyczące R. K.,

stanowią jedno przestępstwo, które zostało zakwalifikowane w pkt 3, 39, 50, 57, 64, 81, 89 i 103 wyroku wyłącznie w oparciu o przepisy kodeksu karnego skarbowego,
z wyłączeniem kwalifikacji z kodeksu karnego, podczas gdy prawidłowo zastosowany
art. 8 § 1 k.k.s. nakazuje zastosowanie w takim przypadku zarówno przepisów z kodeksu karnego skarbowego jak i przepisów kodeksu karnego,

II.  obrazę prawa materialnego, a to art. 271 § 1 k.k. i art. 273 k.k. poprzez przyjęcie, że zachowanie oskarżonych polegające na wystawianiu fikcyjnych faktur opisanych
w zarzutach pkt I, VI oraz IX aktu oskarżenia zostało

-

w punkcie 1 wyroku odnośnie A. N. i I. N.,

-

w punkcie 10 wyroku odnośnie A. B. (1),

-

w punkcie 18 wyroku odnośnie M. N.,

zakwalifikowane z art. 62 § 2 k.k.s. z wyłączeniem kwalifikacji z kodeksu karnego, a to art. 271 § 1 k.k. i art. 273 k.k.

III.  obrazę prawa materialnego, a to art. 299 § 1 k.k. poprzez błędne przyjęcie, że zachowanie oskarżonych nie wyczerpało znamion czynu z art. 299 § 1 k.k. co skutkowało uniewinnieniem ich z zarzutu art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k.,
a to:

-

w punkcie 9 wyroku A. N. i I. N.,

-

w punkcie 16 wyroku A. B. (1),

-

w punkcie 24 wyroku M. N.,

-

w punkcie 56 wyroku R. D.,

-

w punkcie 63 wyroku M. K.,

-

w punkcie 70 wyroku G. G.,

-

w punkcie 77 wyroku M. T. (1),

-

w punkcie 87 wyroku E. M., E. B.oraz D. W. (1),

-

w punkcie 95 wyroku M. W.,

-

w punkcie 101 wyroku D. W. (2),

Podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny wskazuje, że oskarżeni wyczerpali ustawowe znamiona czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k.

IV.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia o winie oskarżonych A. B. (2), I. W., A. D. i A. K. i mający wpływ na jego treść, a polegający na wyrażeniu poglądu, że dowody ujawnione na rozprawienie nie są wystarczające do uznania ich za winnych zarzucanych im czynów opisanych
w punktach aktu oskarżenia:

-

IX, X, XI odnośnie A. B. (2),

-

XII, XIII, IV odnośnie I. W.,

-

XLII odnośnie A. D.,

-

XLIII odnośnie A. K.,

jakkolwiek dowody i okoliczności rozważone we wzajemnym powiązaniu prowadzą do odmiennego wniosku, że wskazani oskarżeni dopuścili się zarzucanych im czynów

V.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę skazania A. N.i I. N.w punkcie 4 wyroku oraz K. K.w punkcie 40 wyroku i mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że oskarżeni ci wspólnie i w porozumieniu w dniu 12 maja 2003 roku wyprali kwotę 1 950 000 złotych pochodzących z korzyści pochodzących z czynu zabronionego w ten sposób, że przelali je z konta (...)na rachunek K. K., przy jednoczesnym uznaniu że brak podstaw do przyjęcia, że przelana na rachunek K. K.w dniu 13 maja 2003 roku kwota 1 850 000 złotych z konta I. N.pochodzi z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, podczas gdy okoliczności sprawy wskazują, że także kwota 1 850 000 złotych pochodziła z korzyści związanych
z popełnieniem czynu zabronionego, co powinno skutkować przypisaniem oskarżonym wyprania łącznie 3 800 000 złotych, a nie jak to błędnie przyjęto tylko 1 950 000 złotych

VI.  obrazę przepisów postępowania która miała wpływ na treść orzeczenia, wyrażającą się
w naruszeniu przepisów art. 424 § 1 k.p.k. poprzez niedostateczne wyjaśnienie
w uzasadnieniu wyroku podstaw rozstrzygnięcia w sposób uniemożliwiąjący merytoryczną kontrolę tego rozstrzygnięcia, polegającą na braku w uzasadnieniu wyroku odniesienia się do instytucji idealnego zbiegu przestępstw z art. 8 § 1 k.k.s., który został przez oskarżenia wskazany jako podstawa przyjętych kwalifikacji prawnych czynów zarzucanych oskarżonym.

Obrońca oskarżonych A. N. i I. N. zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze pkt 1 – 6 wyroku i zarzucił:

1.  obrazę przepisów prawa materialnego polegającą na niezastosowaniu przez Sąd wobec oskarżonych przepisów art. 60 § 3 i 5 k.k. oraz art. 13 § 1 i 2 k.k.s i art. 36 § 3 k.k.s.,

2.  rażącą niewspółmierność wymierzonych oskarżonym kar podczas gdy wzgląd na cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara powinna osiągnąć w stosunku do skazanych, a w szczególności w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości oraz winy, postawy sprawców w trakcie postępowania, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa uzasadniają wymierzenie kar łagodniejszych.

Stawiając te zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonym wskazanym w apelacji kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania oraz kar grzywny.

Obrońca oskarżonego A. B. (1) zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o winie w zakresie pkt 10 – 15 w całości na korzyść oskarżonego i zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść a polegający na uznaniu, że dowody ujawnione na rozprawie i ustalone na ich podstawi okoliczności są wystarczające do uznania za udowodniony fakt, że:

-

oskarżony dostarczając w imieniu firm (...), EPSILON I. W. oraz (...) s.c. do firmy (...) komponenty paliw, działał
w celu uszczuplenia przez firmę (...) podatku akcyzowego dużej wartości na rzecz Skarbu Państwa, poprzez nieujawnienie przez tę firmę Urzędowi Skarbowemu w Z. przedmiotu i podstawy opodatkowania z tytułu produkcji paliw płynnych, podczas gdy prawidłowa ocena wyjaśnień oskarżonego, którym sąd odmówił wiarygodności wskazuje, że A. B. (1) nie miał świadomości, że firma (...) nie dokonuje rozliczeń z właściwymi organami finansowymi z tego tytułu,

-

kierował działaniem innych ustalonych osób, polecając im wystawienie stwierdzających nieprawdę faktur potwierdzających rzekomą sprzedaż przez firmę (...) s.c. komponentów firmie (...) w K., podczas gdy w rzeczywistości nie miał wpływu na zarządzanie sprawami finansowymi wymienionej spółki, na co wskazują wyjaśnienia I. W.
i M. N.,

2.  obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k., poprzez dowolną, jednostronną i wybiórczą, niezgodną ze wskazaniami wiedzy i zasadami prawidłowego i logicznego rozumowania ocenę motywów działania oskarżonego, poprzez przyjęcie błędnego założenia, że swoim zamiarem świadomie obejmował fakt uczestniczenia w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych, podczas gdy faktycznie poprawna analiza materiału dowodowego, w tym i wyjaśnień oskarżonego i innych osób przesłuchanych w niniejszej sprawie wskazuje, że oskarżony nie dysponował wiedzą w zakresie rozmiarów grupy i zakresu jej dzielności, a tym samym nie mógł wypełnić swoim zachowaniem znamion strony przedmiotowej czynu z art. 258 § 1 k.k.

3.  obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art. 4 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie przez Sąd zasady obiektywizmu przy ocenie dowodów w zakresie zachowania oskarżonego A. B. (1) w przedmiotowej sprawie oraz budowanie przez Sąd części ustaleń faktycznych w oparciu o fałszywe zeznania świadka R. S., za które świadek ten został skazany prawomocnie wyrokiem Sądu Rejonowego Katowice-Wschód w Katowicach z dnia 22 grudnia 2008 roku sygn. akt III K 976/08.

Stawiając te zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od sprawstwa przypisanych mu czynów, ewentualnie przekazanie przedmiotowej sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca oskarżonego M. N. zaskarżył wyrok w części dotyczącej tego oskarżonego w całości i zarzucił orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych będących jego podstawą, a polegający na wyrażeniu poglądu, że oskarżony dopuścił się popełnienia przypisanych mu w wyroku czynów, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności stanowczych i konsekwentnych wyjaśnień oskarżonego D. P., ustaleń organów kontroli skarbowej we wzajemnym powiązaniu, winna prowadzić do wniosku, że w czynie tegoż oskarżonego brak jest elementów umyślności, świadomości bezprawności działania, a zatem w czynie tym brak jest cech przestępstwa.

Wniósł zatem ten skarżący o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego lub ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca oskarżonego P. Ś. zaskarżył wyrok w części dotyczącej tego oskarżonego również w całości i zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a to:

-

art. 2 § 1 pkt 1 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 9 k.p.k., art. 167 k.p.k., art. 391 § 2 k.p.k., art. 389 k.p.k., art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie w rozważaniach całokształtu dowodów ujawnionych w toku postępowania, a w szczególności protokołów z kontroli Urzędu Kontroli Skarbowej przeprowadzonej w firmie (...) za okres objęty aktem oskarżenia, zeznań świadka E. B. złożonych w sprawie Sądu Okręgowego w Katowicach sygn.akt XXI K 6/10 przez nieprzeprowadzenie dowodu z tychże, a nadto przez nieoczytanie świadkowi A. M. (1) wyjaśnień złożonych przez tegoż w charakterze oskarżonego w sprawie wyłączonej z niniejszego postępowania do odrębnego rozpoznania i nie odebranie oświadczenia co do treści tychże złożonych wyjaśnień,

-

art. 404 § 2 k.p.k. polegającego na rażącym naruszeniu zasady koncentracji i ciągłości procesu przez błędne przyjęcie przez Sąd, że zachodzą nadzwyczajne okoliczności umożliwiające prowadzenie rozprawy głównej w dalszym ciągu, pomimo upływu jedenastomiesięcznego okresu odroczenia,

-

art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez brak szczegółowego omówienia przeprowadzonych dowodów, określenia znaczenia dla przyjętych ustaleń, we wzajemnym ich powiązaniu, wskazania które dowody legły u podstaw przyjęcia przez Sąd I instancji świadomości po stronie oskarżonego P. Ś. przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej oraz produkowania przez firmę (...) paliwa płynnego z dostarczanej do niej blendy nieodprowadzania podatku akcyzowego przez I. N. w związku z produkcją tegoż paliwa,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku polegający na przyjęciu, że oskarżony P. Ś., jako współwłaściciel firmy (...) sp. z o.o. w M., wspólnie z A. M. (1) – także wspólnikiem tejże spółki, działając także z innymi osobami w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych, dostarczając komponenty firmie (...) pomógł I. N. do uchylenia się od zapłaty podatku akcyzowego, doprowadzając do jego uszczuplenia na kwotę 2 897 039 złotych, a nadto mającej na celu popełnianie przestępstw związanych z nielegalną produkcją i obrotem paliwami płynnymi, wyłudzenia podatku VAT, wystawianiem fikcyjnych faktur –realizując znamiona zarzucanych mu aktem oskarżenia przestępstw – pomimo iż przeprowadzone postępowanie dowodowe przy wzajemnym powiązaniu dowodów
i faktów z nich wynikających oraz właściwej ocenie wartości dowodowej tychże, nakazywały ustalenia odmienne, co miało istotny wpływ na treść wyroku.

Wniósł zatem ten obrońca o zmianę wyroku w zaskarżonej części i uniewinnienie oskarżonego P. Ś. od zarzuconych mu czynów, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Nadto, na zasadzie art. 452 § 2 k.p.k., wniósł o przeprowadzenie dowodu z:

-

wyjaśnień świadka A. M. (1) złożonych w charakterze oskarżonego w sprawie Sądu Okręgowego w Katowicach sygn. akt XXI K 6/10 przez ich odczytanie na zasadzie art. 391 § 2 k.p.k. oraz odebranie od świadka oświadczenia w trybie art. 389 § 2 k.p.k.
w zw. z art. 391 § 3 k.p.k.,

-

wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 4 listopada 2010 roku sygn. akt
XXI K 6/10 oraz wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 kwietnia 2011 roku sygn. akt II AKa 90/11 zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach, którym to wyrokiem A. M. (1) został uniewinniony od tożsamego czynu do czynu zarzuconego oskarżonemu P. Ś. opisanego w pkt XVI aktu oskarżenia, a mającym być popełnionym wspólnie i w porozumieniu z P. Ś..

Obrońca oskarżonego K. K. zaskarżył wyrok w całości w zakresie odnoszącym się do tego oskarżonego i zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania które miały wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

a)  art. 7 k.p.k. przez dokonanie ustaleń niepełnych i nieodniesienie się do wszystkich istotnych faktów i do dowodów zgromadzonych w sprawie mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, co w konsekwencji doprowadziło do oceny materiału dowodowego
z naruszeniem zasady wyrażonej w powołanym przepisie, wyrażającej się
w szczególności w przypisanym oskarżonemu działaniu mającym udaremnienie stwierdzenia przestępczego pochodzenia pieniędzy z uszczupleń podatkowych,
a w konsekwencji odpowiedzialności za czyn z art. 299 k.k., w sytuacji gdy:

-

brak dowodów wskazujących na to, że oskarżony mógł mieć świadomość posługiwania się wartościami majątkowymi pochodzącymi z nielegalnej produkcji paliwa i związanym z tym uchyleniem się od uiszczania należności publicznoprawnych w postaci podatku akcyzowego przez firmę (...),

-

istniały nie budzące wątpliwości dowody wskazujące na fakt, że oskarżony mógł się zasadnie domagać od oskarżonych I. N. i A. N. rozliczeń z tytułu jego udziału w spółce cywilnej, którą to działalność przejęli małżonkowie N. ora zwrotu pożyczonych im kwot na uruchomienie i dokapitalizowanie działalności firmy (...),
a w konsekwencji dowody świadczące o tym, że oskarżony K. K. (2) mógł zasadnie domniemywać, że środki pieniężne w kwocie 3 800 000 złotych przekazane na jego rachunek bankowy przez I. N. oraz A. N. stanowią należne mu rozliczenie,

b)  art. 410 k.p.k. polegającą na nierozważeniu i nieuwzględnieniu przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy,

c)  art. 4 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie przy wyrokowaniu okoliczności korzystnych dla oskarżonego,

d)  art.424 § 1 i 2 k.p.k. poprzez niedokonanie w uzasadnieniu wyroku analizy i oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, zaniechanie wskazania, które
z faktów zostały uznane za udowodnione i dlaczego oraz dlaczego nie uznano dowodów przeciwnych,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku a mający wpływ na jego treść polegający na:

a)  niezasadnym przyjęciu, że środki pieniężne w kwocie 1 950 000 złotych przekazane
z rachunku firmy (...) stanowiły korzyść związaną z popełnieniem czynu zabronionego, a polegającego na uchylaniu się od zapłaty podatku akcyzowego w związku z nieujawnioną produkcją i sprzedażą paliw płynnych,

b)  wadliwym przyjęciu, że oskarżony miał świadomość tego, że I. N.
i A. N. prowadzą działalność polegającą na nielegalnej produkcji paliw oraz uchylają się od zapłaty podatku akcyzowego w związku z nieujawnioną produkcją i sprzedażą paliw płynnych,

c)  niesłusznym stwierdzeniu woli udaremnienia lub znacznego utrudnienia identyfikacji przelanych na jego rachunek środków pieniężnych,

d)  niezasadnym przyjęciu, że oskarżony współdziałał z I. N. i A. N. w popełnieniu przestępstwa prania brudnych pieniędzy,

3.  naruszenie prawa materialnego poprzez przypisanie oskarżonemu popełnienie przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 k.k. w sytuacji, gdy oskarżony nie podejmował żadnych działań zmierzających do ukrycia pochodzenia środków pieniężnych przekazanych mu przez I. N. oraz A. N., zważywszy w szczególności, że żadne działania tego oskarżonego, w szczególności polegające n wypłacie ze swojego rachunku pieniędzy i przechowywaniu ich w gotówce w żaden sposób nie udaremnić ani utrudnić identyfikacji pochodzenia przekazanych mu pieniędzy.

W oparciu o te zarzuty wniósł obrońca o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Rozpoznając przedmiotową sprawę jako częściowo trafne ocenić należało zarzuty bądź wnioski zawarte w apelacjach prokuratora oraz obrońców oskarżonych A. N., I. N., P. Ś.i K. K..

W wyniku rozpoznania tychże apelacji - a także z uwagi na uwzględnione z urzędu przedawnienie karalności niektórych z czynów przypisanych dalszym oskarżonym, a to M. T. (1) i R. K. - dokonano bądź to odpowiednich zmian zaskarżonego wyroku, bądź też jego częściowego uchylenia i przekazania sprawy
w stosownym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach.

Rozpocząć należy od oceny apelacji prokuratora, rozpoznanie której spowodowało konieczność najszerszych zmian zaskarżonego wyroku.

Największą uwagę skarżący poświęcił przedstawionym zarzutom obrazy prawa materialnego, a dotyczyło to głównie:

-

zakwalifikowania przez Sąd czynów mających polegać na wystawianiu fikcyjnych faktur sprzedaży paliw i komponentów jedynie z art. 62 § 2 k.k.s. przy pominięciu wskazanej
w akcie oskarżenia kwalifikacji z art. 271 § 1 k.k. i z art. 273 k.k.,

-

uznania przez Sąd za jeden występek z art. 56 § 1 k.k.s. odrębnie zarzuconych w akcie oskarżenia czynów polegających na wyłudzaniu podatku VAT na podstawie fikcyjnych faktur VAT (kwalifikowanych w akcie oskarżenia z art. 286 § 1 k.k.) oraz narażenia na uszczuplenie podatku VAT wynikającego z tych samych faktur (kwalifikowanego w akcie oskarżenia z art.56 § 1 k.k.s.).

Zaprezentowane w uzasadnieniu apelacji racje, odwołujące się powołanych orzeczeń Sądu Najwyższego (między innymi wyroków z dnia 12 lipca 2007r., IV KK 171/07 oraz
z dnia 1 marca 2004 roku. V K 248/03, OSNKW 2004,5,51) sprowadzają się do przekonania, że sąd orzekający – przywołując odmienne od poprzednich poglądy Sądu Najwyższego ujęte w orzeczeniach z dnia 19 marca 2008 roku (II KK 347/07) oraz z dnia 12 sierpnia 2008 roku (V KK 76 08) - niezasadnie pominął konstrukcję idealnego zbiegu przestępstw z art. 8 k.k.s.
i stosując jedną z reguł wyłączania wielości ocen potraktował przepisy kodeksu karnego skarbowego jako przepisy lex specialis w stosunku do przepisów kodeksu karnego.

Spowodowało to – zdaniem skarżącego - nietrafne zakwalifikowanie wymienionych wyżej czynów jedynie z art. 62 § 2 k.k.s. oraz z art. 56 § 1 k.k.s., przy pominięciu odpowiednich kwalifikacji z art. 271 § 1 k.k. i z art. 273 k.k. oraz z art. 286 § 1 k.k.

Zaznaczyć wypada, że w ostatnich latach dominowała koncepcja oparta na założeniu, że reguły wyłączania wielości ocen – a zatem i zastosowana przez sąd orzekający reguła specjalności – mają charakter ogólnosystemowy znajdując zastosowanie także na gruncie konstrukcji idealnego zbiegu przestępstw z art. 8 k.k.s. (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 30 września 2003 roku, I KZP 22/03, OSNKW 2003,9-10, poz.75), acz jednocześnie podnieść wypada, że poza orzeczeniami przytoczonymi w apelacji prokuratora i w innych rozstrzygnięciach prezentowane były przeciwne do dominującego stanowiska – między innymi postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 sierpnia 2011 roku, II KK 45/11.

Już po wydaniu zaskarżonego wyroku Sąd Najwyższy – odpowiadając na pytanie Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie rozstrzygnięcia rozbieżności
w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych – wydał w składzie 7 sędziów uchwałę stanowiącą, że: reguły wyłączania wielości ocen mają zastosowanie jedynie
w wypadku zbiegu przepisów ustawy, natomiast nie stosuje się ich w razie idealnego zbiegu czynów zabronionych, o którym mowa w art. 8 § 1 k.k.s. (uchwała z dnia 24 stycznia
2013 roku, I KZP 19/12).

Skoro zatem w przedmiotowej materii Sąd Najwyższy przedstawił ostatnio wielce doniosłe stanowisko rozbieżne z kwestionowanym w apelacji prokuratora poglądem wyrażonym przez sąd orzekający, konieczne stało się uchylenie zaskarżonego wyroku
i w odpowiedniej części przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a to w odniesieniu do szczegółowo opisanych w części dyspozytywnej wyroku Sądu Apelacyjnego czynów zarzuconych oskarżonym: A. N., I. N., A. B. (1), M. N., K. K., R. D., M. K., G. G., M. T. (1), E. M., E. B. (1), D. W. (1), M. W., D. W. (2)i R. K..

W toku kolejnego rozpoznania sprawy, sąd orzekający winien przeprowadzić ponowną analizę problemu kwalifikacji prawnej odpowiednich czynów zarzuconych wymienionym oskarżonym w kontekście brzmienia ostatniej uchwały Sądu Najwyższego
z dnia 24 stycznia 2013 roku, i o ile zaaprobuje pogląd tam wyrażony, mając na uwadze
i potrzebę jednolitej praktyki w zakresie stosowania przepisu art. 8 k.k.s., dokonać trafnej subsumcji poczynań wyliczonych wyżej oskarżonych.

Podkreślić wypada konieczność odniesienia się przez sąd orzekający do wszystkich okoliczności wskazanych w odpowiednich zarzutach, tak aby poza przyszłym orzeczeniem nie pozostały żadne działania zarzucone oskarżonym.

Otóż w odniesieniu do zarzutów z art. 299 § 1 i 5 kk., art.271 § 1 i 3 kk., art. 273 k.k. i inne stawianych oskarżonym R. D. (pkt XXVIII aktu oskarżenia) M. K. (pkt XXXII) i G. G. (pkt XXXVI aktu oskarżenia), nie zawarto żadnego rozstrzygnięcia co do zarzuconych tym oskarżonym działań związanych z fakturami – kwalifikowanymi przez oskarżyciela z art. 271 k.k. i art. 273 k.k., wydając jedynie rozstrzygnięcia w przedmiocie uniewinnienia tych oskarżonych od czynów
z art. 299 k.k. – odpowiednio punkty 56, 63 oraz 70 zaskarżonego wyroku.

Zaznaczyć wypada, że w odniesieniu do analogicznych czynów zarzuconych oskarżonym A. i I. N. (pkt I aktu oskarżenia) oraz A. B. (3) (pkt VI aktu oskarżenia) sąd orzekający wydał stosowne rozstrzygnięcia zmieniając opis czynów w zakresie faktur i uznając, że były one nierzetelne skazał tych oskarżonych za czyny z art. 62 § 2 k.k.s. i inne (punkty 1 oraz 10 zaskarżonego wyroku) jednocześnie uniewinniając tych oskarżonych od czynów z art. 299 k.k. (punkty 9 i 16 wyroku).

Dla porządku nadmienić wypada, że w odniesieniu do oskarżonych A. i I. N. wydano dalsze, odrębne rozstrzygnięcie w przedmiocie jednego z działań objętych kwalifikacją z art. 299 k.k. z pkt I aktu oskarżenia – pkt 4 zaskarżonego wyroku.

A zatem w przypadku tych oskarżonych wydano w sumie trzy orzeczenia w przedmiocie czynu zarzuconego A. i I. N. w punkcie I aktu oskarżenia – o czym jeszcze poniżej.

Zanim dokonana zostanie ocena zarzutów zawartych w apelacji prokuratora oraz
w apelacjach obrońców dotyczących poszczególnych oskarżonych, podnieść należy dalsze kwestie odnoszące się w równym stopniu do wielu oskarżonych.

Spośród tych zagadnień największe znaczenie ma problem przedawnienia karalności, jaki pojawił się w odniesieniu do czynów z 56 § 1 k.k.s. ustawy karno skarbowej
w brzemieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 roku odpowiednio przypisanych oskarżonym K. K., M. T. (1)i R. K., czynów z art. 258 § 1 k.k. w brzemieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 roku przypisanych oskarżonym P. Ś., M. T. (1)i R. K.oraz czynów z art. 54 § 1 k.k.s. w brzemieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 roku przypisanych oskarżonym P. Ś.i R. K..

Odnośnie występku z art. 56 § 1 k.k.s. do dnia 17 grudnia 2005 roku zagrożony on był między innymi karą pozbawienia wolności do lat 2, zaś występek z art. 54 § 1 k.k.s. do dnia 17 grudnia 2005 roku zagrożony był obok kary grzywny karą pozbawienia wolności do 3 lat, stąd zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 44 § 1 pkt 1 i § 5 k.k.s. karalność tych występków ustawała z upływem łącznie 10 lat od czasu ich popełnienia.

Z kolei występek z art. 258 § 1 k.k. do dnia 1 maja 2004 roku zagrożony był karą do
3 lat pozbawienia wolności, dlatego na zasadzie art. 101 § 1 pkt 4 k.k. oraz art. 102 k.k. karalność i tego występku ustawała z upływem łącznie 10 lat od czasu jego popełnienia.

I tak skoro:

-

P. Ś. do dnia 20 listopada 2002 roku (pkt 26 zaskarżonego wyroku) zaś R. K. do sierpnia 2002 roku (pkt 102 zaskarżonego wyroku) mieli się dopuścić występków z art. 18 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art.
54 § 1 k.k.s. w brzemieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 roku,

-

K. K. (2) do dnia 8 czerwca 2002 roku (pkt 39 zaskarżonego wyroku), M. T. (1) do dnia 14 listopada 2002 roku (pkt 71 zaskarżonego wyroku) oraz R. K. do sierpnia 2002 roku (pkt 103 zaskarżonego wyroku) dopuścić się mieli odpowiednich występków z art. 56 § 1 k.k.s. w brzemieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 roku,

-

P. Ś. do listopada 2002 roku (pkt 27 zaskarżonego wyroku), M. T. (1) do grudnia 2002 roku (pkt 72 zaskarżonego wyroku) a R. K. do sierpnia
2002 roku (pkt 104 zaskarżonego wyroku) mieli się dopuścić występków z art. 258 § 1 k.k. w brzemieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 roku,

to w wymienionych przypadkach zaistniała bezwzględna ujemna przesłanka procesowa określona w art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. związana z przedawnieniem karalności przypisanych tym oskarżonym czynów, co spowodowało obowiązek odpowiedniego umorzenia postępowania (art. 414 § 1 k.p.k.).

Podnieść trzeba odnośnie czynu z art. 62 § 1 k.k.s. i inne przypisanego oskarżonym A. i I. N. w pkt 1 zaskarżonego wyroku, że choć w stosunku do zarzutu z aktu oskarżenia zmieniono okres jego popełnienia do dnia 31 grudnia 2002r. to jednak w tym przypadku nie doszło jeszcze do przedawnienia karalności. Z opisu czynu ujętego w wyroku wynika bowiem, że działania oskarżonych dotyczyły faktur wystawionych do dnia 14 kwietnia 2003r., a zatem zgodnie z regułą art. 44 § 3 k.k.s. bieg przedawnienia tego przestępstwa rozpoczął się z końcem 2003r. i jeszcze nie upłynął.

W tym miejscu zasygnalizować wypada, że ponieważ w apelacjach obrońców oskarżonych P. Ś.oraz K. K.zawarte są zarzuty zmierzające w pierwszej kolejności do uniewinnienia tychże oskarżonych od przypisanych im czynów, zagadnienia te omówione zostaną pokrótce w dalszej części niniejszych wywodów.

Kolejna zmiana zaskarżonego wyroku, dyktowana była potrzebą sprecyzowania podstawy prawnej oddania pod dozór kuratora sądowego oraz warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności wymierzonym wskazanym oskarżonym co do których zaskarżony wyrok utrzymany został częściowo w mocy, lecz przyznać należy, że zmiana ta jest niezasadna, albowiem nie uwzględniła ona trafnie zastosowanego przez Sąd Okręgowy obowiązującego do dnia 1 maja 2004 roku brzmienia normy art. 65 k.k., mającej na zasadzie art. 20 § 2 k.k.s. do dnia 17 grudnia 2005 roku odpowiednie zastosowanie i do przestępstw skarbowych, choć norma art. 65 k.k. nie zawierała w odpowiednim czasie przepisu § 2 dotyczącego sprawców czynów z art. 258 k.k.

Następna korekta w odniesieniu do wymienionych w wyroku oskarżonych – zasadniczo odnosząca się do oczywistej omyłki pisarskiej – dotyczyła daty odpowiedniej nowelizacji normy art. 258 § 1 k.k., która weszła w życie w dniu 1 maja 2004 roku, a nie w dniu
1 kwietnia 2005 roku jak to omyłkowo ujęto w zaskarżonym wyroku.

Przechodząc już do oceny zarzutów dotyczących poszczególnych oskarżonych, co do oskarżonych A. N. oraz I. N. podnieść trzeba, że częściowo zasadne okazały się uwagi ujęte w apelacji obrońcy tych oskarżonych dotyczące kwestii stosowania normy art. 60 § 3 k.k., acz jedynie w kontekście braku odpowiednich rozważań sądu orzekającego w zakresie przypisanego tym oskarżonym czynu z art. 258 § 1 k.k.

Choć w kilku miejscach uzasadnienia zaskarżonego wyroku znalazły się wskazania, że wyjaśnienia oskarżonych pozwoliły odtworzyć przebieg większości zdarzeń (tak na stronach 204 i 354), zwracano uwagę i na to, że oskarżeni deklarowali chęć skorzystania
z dobrodziejstwa z art. 60 § 3 k.k. (strony 73 – 74), to jednak sąd orzekający nie podjął rozważań dotyczących tego, czy oskarżeni A. i I. N. spełniają czy też nie spełniają warunki konieczne do zastosowania obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary za przypisane im przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.

Z tego też względu do ponownego rozpoznania uchylić należało zaskarżony wyrok
w pkt 5 – dotyczącym zarzutu z pkt V aktu oskarżenia, a to celem uzupełnienia przedstawionego braku w toku przyszłego postępowania.

Jako zasadne ocenić należało i uwagi zawarte w apelacji prokuratora odnoszące się do rozstrzygnięć ujętych w pkt 4 i 9 zaskarżonego wyroku, a dotyczących kwestii zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 k.k., art.271 § 1 i 3 k.k., art. 273 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k., art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. (punkt I aktu oskarżenia).

Ponieważ sąd orzekający osobno rozstrzygnął kwestię dotyczącą przelania na rachunek oskarżonego K. K.kwoty 3 800 000 złotych (częściowe skazanie ujęte w punkcie 4 wyroku), i uczestniczenia w obrocie środkami finansowymi w łącznej wysokości co najmniej 37 299 088,30 złotych od czego oskarżeni zostali uniewinnieni
(pkt 9 wyroku), zagadnienia te wymagają odrębnego omówienia.

I tak w przedmiocie przekazania pieniędzy na rachunek oskarżonego K. K.(ojca oskarżonej I. N.i teścia oskarżonego A. N.) sąd orzekający przyjął, że przedmiotem przestępstwa była jedynie suma 1 950 000 złotych przelana z konta firmy (...)prowadzonego w Raiffeisen Bank w W..

Reszta pieniędzy przelanych na rachunek oskarżonego K. K.wpłacona została z rachunku osobistego I. N., a brak jest podstaw do stanowczego twierdzenia, że środki zdeponowane na tym rachunku miały związek z działalnością firmy (...)– strona 237 uzasadnienia wyroku.

Ustalenia sądu orzekającego w tym zakresie zdają się jednak przedwczesne, dokonane bez wykorzystania wszystkich możliwości dowodowych, przede wszystkim w postaci wyjaśnień oskarżonych A. N. i I. N..

Możliwe jest bowiem podjęcie próby uzyskania od nich pełnych informacji odnośnie pochodzenia środków znajdujących się na rachunku osobistym I. N., jeśli zważyć i na to, że z poczynionych ustaleń faktycznych wynika praktyka traktowania przez oskarżonych środków firmy (...).H.U. (...) I. N. w S. jako majątku osobistego A. i I. N., a oskarżona I. N. ze swego konta osobistego korzystała w okresie przypisanej jej przestępczej działalności.

Odnośnie uczestnictwa przez tych oskarżonych w obrocie środkami finansowymi
w łącznej wysokości co najmniej 37 299 088,30 złotych – również wyodrębnionego przez sąd orzekający z zarzutu zawartego w pkt I aktu oskarżenia – uniewinnienie wynikało z przyjęcia przez Sąd Okręgowy, że żaden z podmiotów uczestniczących w obiegu tymi środkami finansowymi nie kierował się zamiarem określonym w art. 299 § 1 k.k.

Jednocześnie zwrócono uwagę, że ze względu na strukturę przepływu środków na poszczególnych rachunkach nie sposób wyodrębnić jaki procent z kwot na rachunku (...) mógłby być podstawą do uznania za zysk (korzyść w rozumieniu art. 299 k.k.)
z tytułu zapłaty za paliwo wyprodukowane w tej firmie – strony 340 – 341 pisemnych motywów zaskarżonego wyroku.

Rozważania sądu orzekającego pomijają jednak ustalenia tegoż sądu (strony 37 – 44 uzasadnienia) dotyczące zorganizowania przez oskarżonych całej struktury sporządzania fikcyjnych faktur, na podstawie których dokonywano przepływu środków finansowych między firmami (...), (...) i EPSILON właśnie po to aby potwierdzić, że rzekome transakcje dotyczące obrotu komponentami miały miejsce. Rozwinięciem tego procederu miało być włączenie do niego firm z tzw. struktury (...) to jest (...) i K. (...) kierowanych przez oskarżonego M. T. (2), które zaprzestały płacenia gotówką za paliwo wyprodukowane w firmie (...), a dokonywały przelewy na rachunek (...) w K., skąd dopiero dalej były one przelewane na rachunek (...) strony 54 – 55 uzasadnienia wyroku.

Zaznaczyć wypada, że sąd orzekający wskazał w swych ustaleniach, że celem tworzenia pozorów, iż dochodziło do takich transakcji było ukrycie faktu produkcji paliwa
w bazie w S. (strona 55 uzasadnienia), a nadto przepływ pieniędzy między firmami (...), (...) i EPSILON miał za zadanie zalegalizowanie fikcyjnych transakcji dotyczących obrotu komponentami (strona 37 uzasadnienia).

Przypomniane ustalenia dają podstawę do podjęcia przez sąd orzekający rozważań co do tego, czy obrót środkami finansowymi obok wskazanego w zaskarżonym wyroku celu zakupu produktów do prowadzenia działalności przestępczej nie miał jeszcze kolejnego celu, a mianowicie nadania owym działaniom pozorów legalności aby ukryć przestępcze pochodzenie środków finansowych.

Z tego więc względu uchylić należało zaskarżony wyroku i w pkt 6, zaś powyższy fragment rozważań odnosi się i do pozostałych oskarżonych, co do których prokurator przedstawił zarzut obrazy prawa materialnego, a to art. 299 § 1 k.k. (pkt III apelacji prokuratora).

W toku kolejnego rozpoznania w zakresie dotyczącym oskarżonych A. i I. N. przedmiotowa sprawa rozpoznawana będzie zatem w zakresie dotyczącym zarzutów z pkt I, III i V aktu oskarżenia – odnośnie przestępstw określonych w kodeksie karnym.

Zaskarżony wyrok został natomiast utrzymany w mocy w pkt 1, 2 i 3, to jest co do skazań za przestępstwa skarbowe.

Ponieważ apelacja obrońcy oskarżonych zawiera i zarzuty dotyczące kar wymierzonych A. i I. N. za przestępstwa skarbowe, odnosząc się do tych uwag stwierdzić wypada, że są one bezzasadne.

Brak jest podstaw do przyjęcia, aby określając wymiar kar za poszczególne przestępstwa skarbowe sąd orzekający naruszył wymienione przez skarżącego przepisy
art. 13 § 1 i 2 k.k.s. oraz art. 36 § 3 k.k.s.

Z motywów zaskarżonego wyroku wynika, że wymierzając poszczególne kary sąd orzekający wziął pod uwagę postawę oskarżonych, którzy opisali przebieg zdarzeń wskazując na rolę i udział poszczególnych osób – strony 354-355 uzasadnienia wyroku.

Zważywszy na wyjątkowo szeroką skalę przestępczej działalności przypisanej oskarżonym, długi okres tej działalności prowadzonej w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wspomniane wyżej okoliczności dotyczące postawy oskarżonych w toku prowadzonego przeciwko nim postępowania zostały we właściwym stopniu uwzględnione przy wymiarze kar pozbawienia wolności i grzywny.

Zaznaczyć przy tym wypada, że sąd orzekający na zasadzie art. 57 § 2 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 17 grudnia 2005 roku miał swobodę
w korzystaniu z możliwości bądź to nadzwyczajnego zaostrzenia bądź też nadzwyczajnego złagodzenia kar grożących oskarżonym za popełnione przez nich przestępstwa skarbowe,
z której to możliwości trafnie i w sposób właściwie umotywowany skorzystał.

Wymierzając oskarżonym A. N. i I. N. za popełnione przez nich przestępstwa skarbowe kary łączne po 3 lata pozbawienia wolności oraz po 1000 stawek dziennych grzywny w wysokości po 1000 złotych stawka, miano na uwadze bliski związek tak czasowy jak i przedmiotowy poszczególnych przestępstw.

Zadecydowało to o zastosowaniu dominującej przy określaniu wymiaru kar łącznych zasady asperacji, a kary łączne pozbawienia wolności i grzywny w określonym wyżej wymiarze są niezbędne dla osiągnięcia ich celów tak w zakresie prewencji szczególnej jak
i w odniesieniu do społecznego oddziaływania kary.

Na zasadzie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. obciążono oskarżonych koszami procesu za postępowanie odwoławcze, w tym stosownymi opłatami za obie instancje w kwotach po 20 400 złotych, nie znajdując podstaw do zwolnienia tych oskarżonych od zapłaty tychże kosztów.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego A. B. (1) sformułowane w niej zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych, oraz obrazy przepisów prawa procesowego, a to
art. 7 k.p.k. oraz art. 4 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.k. ocenić należało jako nietrafne.

Wbrew zdaniu skarżącego sąd orzekający ocenił dowody wnikliwie, w niczym nie odbiegając od podstawowej zasady zawartej w przepisie art.7 k.p.k.

Pozwoliło to Sądowi I instancji dokonać trafnych ustaleń faktycznych, co znalazło odpowiedni wyraz w odpowiedniej części uzasadnieniu orzeczenia, spełniającego zresztą w tym zakresie wymogi określone w art. 424 k.p.k., a jednocześnie lektura akt przedmiotowej sprawy świadczy o tym, że w toku przeprowadzonego procesu nie doszło do uchybień normom procedury karnej wskazanym w apelacji obrońcy.

Skarżący w uzasadnieniu apelacji przedstawia twierdzenia mające wykazać, że oskarżony w firmie (...) s.a. (dostarczyciel komponentów do firmy (...)) nie podejmował samodzielnych decyzji, podobnie jak później w firmach (...) oraz (...) s.c., pełniąc jedynie funkcje przedstawiciela handlowego którego zadaniem było pozyskiwanie i obsługa klientów.

Dalej skarżący utrzymuje, że oskarżony w firmie (...) nie nadzorował procesu mieszania komponentów, nie miał świadomości, że oskarżeni A. i I. N. nie odprowadzają należności podatkowych, brak jest także podstaw do przypisania oskarżonemu działania w grupie przestępczej.

Odnosząc się do uwag apelacji zasadniczo stwierdzić trzeba, że skarżący prezentując swe twierdzenia odwołuje się do wyjaśnień oskarżonego zaprzeczającego swemu sprawstwu, krytycznie oceniając wyjaśnienia oskarżonych A. i I. N. oraz D. P., które stanowiły dla sądu orzekającego bazę do poczynienia ustaleń faktycznych odnośnie zawinienia oskarżonego A. B. (1).

Skarżący poza negowaniem wyjaśnień oskarżonych opisujących udział oskarżonego A. B. (1) w przestępczym procederze, nie przedstawił żadnych realnych przyczyn, które nakazywałyby uznać te obciążające A. B. (1) wyjaśnienia jako niewiarygodne.

Okolicznością taką nie może być wcześniejsze aresztowanie tych oskarżonych którzy później obciążali A. B. (1), albowiem nie tylko podtrzymali oni swe twierdzenia przesłuchiwaniu już po opuszczeniu aresztu, ale i dodatkowo podawali szczegółowe informacje o całym przestępczym procederze.

I tak zawarty w apelacji szeroki opis praktyk oraz struktury organizacyjnej firmy (...) s.a., w niczym nie sprzeciwia się poczynionym przez sąd orzekający ustaleniom co do roli oskarżonego jako koordynatora działań (...) s.a. w kontaktach z (...) oraz firmami z K. nadzorowanymi przez D. P..

Odnośnie znaczącego udziału oskarżonego A. B. (1) w procesie mieszania komponentów w bazie firmy (...) w S. przypomnieć wypada, że poza wyjaśnieniami oskarżonych A. i I. N. mowa jest o tym również
w zeznaniach pracowników tejże firmy, i to nie tylko w kwestionowanych w apelacji zeznaniach świadka R. S., ale nadto w pominiętych już przez skarżącego zeznaniach A. M. (2) – k. 462 -476 t. III ( proporcje mieszania miał od B.. Jeszcze przed zatrudnieniem B. kontaktował się z nim w sprawie zamówionych komponentów, benzyny, olejów napędowych. Wcześniej B. z ramienia NIK PLUS zamawiał towar dla (...). Wszystkie składniki do mieszania podawał im B. – k.474), D. R. – k.496-499 t. III ( B. już jako pracownik (...) wydawał polecenia), A. P. –k. 17 594 – 17 596 ( ilości komponentów do mieszania podawał mu N. a potem B.), 457-459 t. III ( B. podawał komponenty do mieszania) oraz częściowo A. B. (4) – k. 512 t. III ( B. zajmował się sprzedażą do (...)ów, nadzorował komponenty, zarządzał firmą po aresztowaniu N. ).

Akcentowane przez skarżącego okoliczności dotyczące wcześniejszego mieszania komponentów jeszcze w okresie współpracy A. N. z K. K. (2) oraz informacji uzyskanych przez A. N. od pierwszego właściciela bazy w S. C., nie mogą zmienić ustaleń sądu orzekającego co do roli jaką od określonego czasu pełnił w tym procederze oskarżony A. B. (1), podobnie jak i to, że istotnie nie był on jedyną osobą w firmie (...) dysponującą wiedzą o mieszaniu komponentów.

Skazanie świadka R. S. za czyn z art. 233 § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego Katowice – Wschód w Katowicach z dnia 22 grudnia 2008 roku – a zatem jeszcze w trakcie przedmiotowego postępowania – nie może mieć prostego wpływu na ocenę wiarygodności całych zeznań tegoż świadka złożonych w niniejszej sprawie.

Skazanie to obejmuje fragment zeznań świadka, dotyczący kwestii ewentualnego nakłaniania go do składania fałszywych zeznań przez oskarżonego B., a zatem pomijając kwestię braku związania ustaleniami poczynionymi na użytek odrębnego postępowania zauważyć wypada, że owo skazanie nie obejmuje tych treści zeznań świadka R. S., które dotyczyły działań oskarżonego A. B. (1) w zakresie sprowadzania i mieszania komponentów w firmie (...) oraz jego roli w tej firmie.

W kwestii świadomości oskarżonego A. B. (1) co do nieuiszczania przez (...) należności podatkowych jasne informacje przynoszą wyjaśnienia oskarżonego A. N., a zatem zastrzeżenia skarżącego i w tym zakresie okazały się nietrafne.

Odnośnie działań oskarżonego A. B. (1) już w ramach firm (...) oraz (...) s.c., klarowne wyjaśnienia oskarżonego D. P. choćby o tym, że z owych firm do kontrolowanych przezeń firm tzw. struktury (...) nigdy nie przychodził żaden towar – k.17 295 – 17 296, dają przejrzysty obraz tego fragmentu przestępczej działalności będącej udziałem oskarżonych.

Głębokie umiejscowienie oskarżonego A. B. (1) w strukturach przestępczych, jego coraz istotniejsza pozycja jaką z biegiem czasu zaczął zajmować
w kluczowej firmie (...), dobitnie świadczą i o tym, że trafnie przypisano mu
w zaskarżonym wyroku popełnienie występku z art. 258 § 1 k.k.

Aprobując i odpowiednie racje naprowadzone przez sąd orzekający w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w zakresie oceny dowodów, ustaleń faktycznych, kwalifikacji prawnej czynów prawomocnie już przypisanych oskarżonemu A. B. (1) a także wymierzonych mu kar pozbawienia wolności i grzywny oraz środka karnego (strony
222-223, 239-246, 357-358 pisemnych motywów zaskarżonego wyroku), których to argumentów nie ma już potrzeby ponownie w całości prezentować, utrzymano wyrok w mocy odnośnie tego oskarżonego w punktach 10-15, 122 (poza opisaną już powyżej zmianą
pkt 12 odnośnie daty nowelizacji normy art. 258 § 1 k.k.).

A zatem tylko zarzut ujęty w pkt VI aktu oskarżenia będzie przedmiotem ponownego rozpoznania w sprawie przeciwko oskarżonemu A. B. (1) przed Sądem
I instancji, zaś w pozostałej części zaskarżony wyrok co do tego oskarżonego utrzymany został w mocy.

Jako bezzasadny ocenić należało zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przedstawiony w apelacji obrońcy oskarżonego M. N. .

Twierdzenia skarżącego, że oskarżony dostarczając komponenty do firmy (...) z firmy (...) prowadził zwyczajną działalność gospodarczą, a obciążające oskarżonego M. N. wyjaśnienia osk. A. N. są niewiarygodne
z tego powodu, że podyktowane były chęcią złagodzenia kary, uznać należało jako twierdzenia stanowiące li tylko polemikę z ustaleniami sądu orzekającego.

I w tym przypadku Sąd Okręgowy ocenił dowody wnikliwie, w niczym nie odbiegając od podstawowej zasady zawartej w przepisie art.7 k.p.k., co w rezultacie pozwoliło temu sądowi dokonać trafnych ustaleń faktycznych odnośnie udziału oskarżonego M. N. w przestępczym procederze.

Jak to wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku, poza uwagą sądu orzekającego nie pozostały wyjaśnienia oskarżonego M. N. zaprzeczającego swemu sprawstwu.

Krytyczna ocena tychże wyjaśnień dokona przez Sąd I instancji wsparta została na wszechstronnie przeanalizowanych wyjaśnieniach oskarżonego A. N.
z których jasno wynika, że oskarżony M. N. informowany był choćby o uzgodnieniach czynionych z oskarżonym D. P. co do wystawiania faktur przez firmę (...) s.c. na rzecz firmy (...) odnośnie komponentów dostarczanych faktycznie firmie (...).

Brak osobistych kontaktów pomiędzy oskarżonym M. N. a oskarżonym D. P. nie sprzeciwia się przytoczonym twierdzeniom oskarżonego A. N..

Nie istnieją nadto realne podstawy aby zgodzić się z poglądem skarżącego, że to brak osobistego przesłuchania oskarżonego przez prokuratora w toku postępowania przygotowawczego spowodował skierowanie aktu oskarżenia przeciwko oskarżonemu M. N..

Na aprobatę zasługuję natomiast argumenty wskazane przez sąd orzekający co do oceny dowodów, dokonanych na ich podstawie ustaleń faktycznych, następnie kwalifikacji prawnej czynów prawomocnie już przypisanych oskarżonemu M. N. oraz wymierzonych mu kar i środka karnego (strony 246-250, 358-360 pisemnych motywów zaskarżonego wyroku), których to argumentów nie ma już potrzeby ponownie w całości prezentować.

Co do tego oskarżonego utrzymano zatem w mocy zaskarżony wyrok w punktach
18-23 oraz w pkt 122.

Ze względów powołanych na początku niniejszych rozważań uchylono natomiast wyrok w pkt 24, stąd też zakres ponownego rozpoznania sprawy przeciwko oskarżonemu M. N. obejmować będzie zarzut określony w pkt IX aktu oskarżenia.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego P. Ś. jako trafny oceniono przedstawiony na rozprawie apelacyjnej dalszy wniosek o umorzenie postępowania ze względu na przedawnienie karalności czynów zarzuconych temu oskarżonemu, natomiast bezzasadne okazały się przedstawione w apelacji zarzuty obrazy przepisów postępowania (art.2 § 1 pkt 1 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 9 k.p.k., 167 k.p.k., art. 391 § 2 k.p.k., art. 389 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 404 § 2 k.p.k., art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.) oraz błędu w ustaleniach faktycznych zasadniczo mające doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku
i uniewinnienia oskarżonego.

Ogólnie stwierdzić trzeba, że wbrew zdaniu tego skarżącego sąd orzekający ocenił dowody wnikliwie, w niczym nie odbiegając od podstawowej zasady swobodnej oceny dowodów zawartej w przepisie art.7 k.p.k.

Umożliwiło to Sądowi Okręgowemu dokonanie trafnych ustaleń faktycznych, co znalazło odpowiedni wyraz w odpowiedniej części uzasadnieniu orzeczenia, spełniającego zresztą w tym zakresie wymogi określone w art. 424 k.p.k.

Nadto analiza akt niniejszej sprawy świadczy o tym, że podczas przeprowadzonego procesu nie doszło do uchybień normom postępowania karnego wymienionym środku odwoławczym obrońcy oskarżonego.

W toku postępowania odwoławczego uzupełniono postępowanie dowodowe poprzez dodatkowe przesłuchanie świadka A. M. (1), a zeznania tego świadka nie przyniosły treści w istocie odmiennych od przedstawionych przezeń podczas postępowania przed Sądem I instancji. Nie mogły zatem dodatkowe zeznania świadka A. M. (1) doprowadzić do ocen odmiennych od tych których dokonał Sąd Okręgowy.

Generalnie zaaprobować zatem należało racje powołane przez sąd orzekający (strony 251-253 uzasadnienia zaskarżonego wyroku) odnoszące się do działań oskarżonego P. Ś..

Przypomnieć jedynie można, że oskarżony A. N. odnośnie firmy (...) podał, że działała ona tak jak firma (...), opisał poczynania oskarżonego P. Ś., przekazywane mu pieniądze za sprzedawane paliwo, udział
w rozmowach z A. B. (1). Podobnie wyjaśniła oskarżona I. N., wskazując konkretne kwoty pieniędzy jakie dostawał oskarżony P. Ś..

Zaznaczyć wypada, że uniewinnienie A. M. (1) (pierwotnie współoskarżonego w przedmiotowej sprawie) w odrębnie prowadzonym postępowaniu od zarzutu popełnienia czynu z art. 258 § 1 k.k., nie może bezpośrednio prowadzić do analogicznego rozstrzygnięcia co do oskarżonego P. Ś., albowiem odmienna jest ocena dowodów dokonana przez sądy orzekające w różnych sprawach.

W sprawie niniejszej Sąd Okręgowy wyczerpująco i zgodnie z regułą ujętą w art. 7 k.pk. uzasadnił dlaczego działania oskarżonego stanowiły jego udział w grupie przestępczej – strona 253 uzasadnienia wyroku.

Skoro brak jest podstaw do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego P. Ś., brak jest także okoliczności czyniących celowym uchylenie zaskarżonego wyroku po to, aby w przyszłym postępowaniu przeprowadzić czynności mogące doprowadzić do uniewinnienia oskarżonego, tym samym z przyczyn powołanych już powyżej należało umorzyć postępowanie co do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 26 i 27 zaskarżonego wyroku, a to ze względu na wystąpienie bezwzględnej ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego K. K. częściowo podzielono przedstawiony na rozprawie odwoławczej wniosek o umorzenie postępowania
w zakresie rozstrzygnięcia z pkt 39 zaskarżonego wyroku, acz nie jak wniósł obrońca w całości, lecz w części dotyczącej przypisanego temu oskarżonemu występku z art. 56 § 1 k.k.s. i inne – o czym była już mowa powyżej.

Na zasadzie art. 436 k.p.k. ograniczyć należało rozpoznanie tego środka odwoławczego, albowiem w przedmiocie pozostałych rozstrzygnięć dotyczących oskarżonego K. K.– ujętych w pkt 39 co do zarzutu opisanego w pkt XXI aktu oskarżenia oraz w pkt 40 w zakresie czynu zarzuconego w pkt XXIII aktu oskarżenia – zaskarżony wyrok podlec musiał uchyleniu a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania, i to niezależnie od oceny zarzutów wskazanych w apelacji obrońcy K. K..

Przyczyny tego stanu rzeczy zasadniczo przedstawione zostały już powyżej.

W części dotyczącej zarzutu z pkt XXI aktu oskarżenia spowodowane to zostało treścią uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2013 roku, która niezależnie od jej krytycznej oceny zaprezentowanej na rozprawie odwoławczej przez obrońcę oskarżonego, stać się musi z racji na wagę rozstrzygnięcia przedmiotem rozważań
w toku kolejnego rozpoznania niniejszej sprawy.

Co do przyczyn uchylenia wyroku i w pkt 40 odwołać się należy do tej części niniejszych rozważań, która dotyczy powodów uchylenia wyroku w pkt 4 odnośnie czynu z art. 299 k.k. przypisanego oskarżonym A.i I. N., które to okoliczności odnoszą się i do rozstrzygnięcia dotyczącego oskarżonego K. K..

Stwierdzić jednak należy, że racje i argumenty przedstawione w apelacji obrońcy oskarżonego K. K.winny być wzięte pod uwagę w przyszłych rozważaniach Sądu I instancji co do odpowiedzialności tego oskarżonego, a uchylenie wyroku zasadniczo
z uwagi na treść zarzutów prokuratora nie narzuca sądowi orzekającemu kierunku kolejnego rozstrzygnięcia kwestii zakresu odpowiedzialności oskarżonego K. K..

Sąd rozważyć też winien istotne okoliczności które w ocenianym postępowaniu zadecydowały o przyjęciu winy oskarżonego w zakresie kwoty 1 950 000 złotych - a to działania oskarżonego z pieniędzmi polegające na ich zakopaniu i ukryciu w szambie, treść jednych z jego wyjaśnień w których przyznał, iż wiedział że pieniądze pochodziły
z działalności (...) (k.8713- 8715) a także miał wiedzę co do mieszania paliw (k. 8699 -8702).

Na koniec tej części rozważań dla porządku stwierdzić trzeba, że odnośnie oskarżonego K. K., poza częścią co do której postępowanie zostało umorzone na zasadzie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k., zaskarżony wyrok został uchylony a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Jako bezzasadne ocenić należało zarzuty apelacji prokuratora w części dotyczącej uniewinnienia oskarżonych A. B. (2), I. W., A. D. i A. K. od popełnienia zarzuconych im w akcie oskarżenia czynów.

Argumenty prokuratora w tym zakresie sprowadzają się do polemiki z oceną sądu orzekającego, a skarżący nie przedstawił żadnych okoliczności pominiętych przez Sąd Okręgowy w jego rozważaniach co do kwestii odpowiedzialności tych oskarżonych.

Poglądy sądu orzekającego, że oskarżona A. B. (2) osobiście nie podejmowała żadnych przestępczych działań (strona 374 uzasadnienia wyroku), że w przypadku firmy (...) s.c. to nie oskarżona I. W. lecz oskarżeni A. B. (1) oraz M. N. poza świadomością oskarżonej prowadzili inkryminowany proceder (strony 374-375 uzasadnienia wyroku), że oskarżona A. D. nie znała szczegółów działalności syna R. D. i wszakże sama wystąpiła do prokuratora prowadzącego postępowanie
o zgodę na udostępnienie konta syna po to by zapłacić jego należności podatkowe
(strony 375-376 uzasadnienia wyroku), a oskarżony A. K. wypłacając pieniądze na prośbę oskarżony M. T. (1) był przypadkowym uczestnikiem zdarzeń nie mając świadomości i żadnej wiedzy co do pochodzenia wypłacanych pieniędzy oraz działalności prowadzonej przez oskarżonych M. T. (1) i M. T. (2) (strony 376-377 uzasadnienia wyroku), są ocenami opartymi na zebranym w pełni materiale dowodowym
i w niczym nie wykraczającymi poza granice swobodnej oceny dowodów zakreślone
w zasadzie ujętej w art. 7 k.p.k., i jako takie podlegają stosownej ochronie.

Z tych względów w części dotyczącej oskarżonych A. B. (2), I. W., A. D. i A. K. zaskarżony wyrok w całości utrzymano w mocy.

Odbiegając już od oceny zarzutów sformułowanych w apelacjach oraz okoliczności rozważonych z urzędu przez sąd odwoławczy, aby uniknąć ewentualnych niejasności sprecyzować wypada kierunek rozstrzygnięć jakie zapadły co do pozostałych oskarżonych objętych niniejszym postępowaniem odwoławczym.

Odnośnie oskarżonego R. D. zaskarżony wyrok został częściowo utrzymany w mocy, a to w zakresie pkt 50 (w tym przypadku również częściowo), pkt 51-55, 118 oraz 122, zaś co do zarzutów ujętych w pkt XXVIII i XXIX aktu oskarżenia sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Co do oskarżonego M. K. także częściowo utrzymano w mocy zaskarżony wyrok – w pkt 57 (częściowo), pkt 58-62, 119 oraz 122, a co do zarzutów z pkt XXXII i XXXIII aktu oskarżenia sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.

W przypadku G. G. częściowo utrzymano w mocy zaskarżony wyrok – w pkt 64 (częściowo), pkt 65-69, 120 i 122, a odnośnie zarzutów z pkt XXXVI oraz XXXVII aktu oskarżenia sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.

W odniesieniu do oskarżonej M. T. (1) poza częściami co do których postępowanie zostało umorzone na zasadzie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k., zaskarżony wyrok został uchylony a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji odnośnie zarzutu opisanego w pkt XL aktu oskarżenia.

W części dotyczącej oskarżonych E. M., E. B. i D. W. (1) zaskarżony wyrok utrzymano w mocy co do pkt 80, 81 (częściowo), pkt 82-86, 121 i 122, a w odniesieniu do zarzutów z pkt XLIV i XLVI aktu oskarżenia sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W zakresie dotyczącym oskarżonego M. W. zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w pkt 88, 89 (częściowo), pkt 90-94,121 i 122, a odnośnie zarzutów zawartych w pkt XLIX i LI aktu oskarżenia sprawę przekazano do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Wobec oskarżonej D. W. (2) zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w pkt 96 (częściowo), pkt 97-100, 121 i 122, zaś co do czynów zarzuconych w pkt LIV i LV aktu oskarżenia sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Na koniec co do oskarżonego R. K. poza częściami, w których postępowanie zostało umorzone na zasadzie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k., zaskarżony wyrok został uchylony a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji odnośnie zarzutów opisanych w pkt LVIII i LX aktu oskarżenia.

Z uwagi na powyższe orzec należało jak w wyroku, o kosztach postępowania rozstrzygając na podstawie powołanych w orzeczeniu przepisów.