Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKz 247/14

POSTANOWIENIE

Dnia 17 lipca 2014 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:

SSA Tomasz Duski (spr.)

Sędziowie:

SSA Krzysztof Marcinkowski

SSA Jacek Polański

Protokolant:

sekr. sądowy Konrad Kraszewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Barbary Jasińskiej

po rozpoznaniu w sprawie

S. G.

o wydanie wyroku łącznego

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 5 marca 2014 roku, sygn. akt III K 340/13 umarzające postępowanie

na podstawie art. 437 § 1 kpk, art. 636 § 1 kpk oraz art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze

postanawia

I. Utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

II. Zasądzić od skazanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 167,60 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych 60/100) tytułem uiszczenia wydatków za postępowanie odwoławcze.

III. Zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. P. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych 60/100) w tym 23% VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Krakowie postanowieniem z dnia 5 marca 2014 roku sygn. III K 340/13 umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego wobec S. G..

W treści zaskarżonego postanowienia Sąd Okręgowy wymienił dotychczasowe wyroki wskazując miedzy innymi ich daty oraz daty poszczególnych czynów. Sąd stwierdził w konsekwencji, że porównanie tych dat jest przeszkodą do wydania wyroku łącznego zgodnie z wnioskiem skazanego wobec braku warunków do wydania takiego wyroku. W szczególności Sąd I instancji podkreślił, że przestępstwo z art. 242 § 3 kk, którego dotyczył wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie z dnia 31 maja 2012 roku zostało popełnione w okresie od 8 września 2003 roku do 30 marca 2012 roku i w sytuacji takiego przestępstwa, mającego charakter trwały (w tym przypadku trwającego 9 lat), za datę jego popełnienia przyjmuje się ostatni dzień, czyli – 30 marca 2012 roku.

Na postanowienie to zażalił się skazany i nie formułując konkretnych zarzutów wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, wydanie wyroku łącznego obejmującego wszystkie zapadłe wobec niego skazania, a ewentualnie wniósł o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Uzasadnił swoje stanowisko treścią uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 roku, powołał się również na judykaturę i doktrynę odnosząc się do „zdecydowanej większości komentarzy kpk” oraz dodał, że dąży do uzyskania korzystnej sytuacji prawnej, aby została dokonana zmiana kolejności odbywanych kar, mimo, że nie zmieniłaby się końcowa data odbywania kary.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie jest bezzasadne i to w stopniu oczywistym.

Treść zaskarżonego postanowienia należy ocenić jako w pełni słuszną. Zostały w nim jasno przedstawione przyczyny niemożności wydania nowego wyroku łącznego z powodu braku warunków w tym zakresie, a w szczególności z powodu faktu, że przestępstwo z art. 242 § 3 kpk należało potraktować jako popełnione w dniu 30 marca 2012 roku, już po wydaniu wcześniejszych wyroków. Podobnie nie mogły wejść w skład wyroku łącznego skazania w sprawach o sygn. akt II K 59/93 b. Sądu Wojewódzkiego w Krakowie i II K 390/97/P Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, gdyż przestępstwo, którego dotyczył drugi z powyższych wyroków zostało popełnione już po wydaniu pierwszego z powyższych wyroków. Natomiast w stosunku do przestępstwa, którego dotyczył wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie o sygn. akt III K 183/08, Sądu Rejonowego w Myślenicach o sygn. akt II K 130/00, Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórza w Krakowie II K 850/00/P został wydany wyrok łączny przez Sąd Okręgowy w Krakowie w dniu 13 maja 2005 roku, sygn. akt III K 282/04, gdyż istniały warunki do wydania wyroku łącznego co do przestępstw objętych tymi wyrokami.

Z kolei treść uzasadnienia wniesionego środka odwoławczego w żaden sposób nie może być uznana za zasadną. Skarżący całkowicie nietrafnie powołał się na uchwałę 7 sędziów SN z dnia 25 lutego 2005 roku oraz na judykaturę i doktrynę, gdyż zacytowane fragmenty nie stoją w żadnej sprzeczności z brakiem zaistnienia warunków do wydania wyroku łącznego obejmującego skazanie wyrokiem z dnia 31 maja 2012 roku za przestępstwo z art. 242 § 3 kk. Poprzednio natomiast, gdy zaistniały warunki do wydania wyroku łącznego co do wskazanych powyżej wyroków – wyrok łączny został wydany w sprawie o sygn. akt III K 282/04 Sądu Okręgowego w Krakowie.

Z treści uzasadnienia zażalenia wynika natomiast, że skazany dąży do zmiany określenia kolejności odbywania kar powołując się na przepisy kkw. Procedowanie w tym zakresie jest rzeczą odrębną i nie ma związku z postępowaniem w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

W konsekwencji orzeczono jak na wstępie, na podstawie powołanych przepisów. Na wydatki postępowania składają się wynagrodzenie dla obrońcy oraz 20 zł tytułem ryczałtu.

II AKz 247/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE