Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa Towarzystwa(...)Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przy udziale Gminy P.

przeciwko M. W.

o eksmisję z lokalu

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie

z dnia 18 grudnia 2014 roku, sygn. akt I C 432/14

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 126/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Opocznie po rozpoznaniu sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółka z o.o. w P. przy udziale Gminy P. przeciwko M. W. o eksmisję z lokalu

1.  nakazał pozwanemu M. W. opuszczenie i opróżnienie z rzeczy stanowiących jego własność lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w P. przy ul. (...) i wydane go powodowi Towarzystwu (...)Spółka z o.o. w P.;

2.  przyznał pozwanemu M. W. prawo do lokalu socjalnego i wstrzymuje wykonanie opróżnienia lokalu opisanego w punkcie 1 do czasu złożenia pozwanemu przez Gminę P. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

3.  nie obciążył pozwanego M. W. kosztami procesu.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

Powódka jest dzierżawcą, uprawnioną do używania i pobierania pożytków m. in. z nieruchomości stanowiącej własność Miasta P. położonej przy ulicy (...) w P..

W dniu 19.05.2005 r. pomiędzy (...) Spółką z o.o. w P. a M. W. została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...), znajdującego się na (...) piętrze budynku położonego w P. przy ulicy (...), składającego się z jednego pomieszczenia o powierzchni użytkowej 13,50 m2 . Umowa została zawarta na czas nieoznaczony.

W związku z nieuiszczaniem przez pozwanego czynszu i innych należnych opłat, powódka pismem z dnia 13.04.2010 r. nr WN- (...)-/ (...) wezwała pozwanego do uregulowania zaległych i bieżących należności w łącznej kwocie 4.055.70 zł w terminie 1 miesiąca od dnia otrzymania wezwania.

Z uwagi na brak spłaty zadłużenia, (...) Spółka z o.o. pismem z dnia 05.07.20H) r. wypowiedziała pozwanemu z dniem 31.07.2010 r. umowę najmu przedmiotowego lokalu mieszkalnego, z zachowaniem 1 - miesięcznego okresu wypowiedzenia do dnia 31.08.2010 r. i wezwała pozwanego do opróżnienia i przekazania lokalu po upływie okresu wypowiedzenia.

Pozwany M. W. od 26 stycznia 2010 r. przebywał w Domu Pomocy Społecznej w D., który na własne żądanie opuścił w dniu 01.09.2012 r. i powrócił do lokalu przy ul (...) w P..

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2013 r. w sprawie sygn. akt III RNs 129/13 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim III Wydział Rodzinny i Nieletnich skierował pozwanego do domu pomocy społecznej bez jego zgody.

Od dnia 19 sierpnia 2013 r. pozwany przebywa w Domu Pomocy Społecznej w N. gm. Ż..

W toku jest sprawa z wniosku M. W. sygn. akt III RNs 141/13 o zmianę orzeczenia w przedmiocie umieszczenia w domu pomocy społecznej.

W styczniu 2014 r. pozwany przy udziale pracownika (...) udostępnił lokal administracji budynku. Pozwany zabrał z lokalu jedynie swoje rzeczy osobiste, ubrania, radio, telewizor. Część jego rzeczy stanowiących wyposażenie mieszkania dalej pozostaje w lokalu. Pozwany posiada klucze do lokalu.

Pozwany M. W. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Porusza się na wózku inwalidzkim bądź o dwóch kulach. Pobiera stały zasiłek z opieki w kwocie około 470 zł oraz zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł.

Sąd Rejonowy zważył, iż okolicznością bezsporną jest. że łącząca strony umowa najmu lokalu mieszkalnego położonego w P. przy ulicy (...) została pozwanemu skutkiem wypowiedziana i nie ma on tytułu prawnego do zajmowania przedmiotowego lokalu Wypowiedzenie najmu nastąpiło zgodnie z uregulowaniem § 14 ust. 1 pkt 2 umowy najmu z maja 2005 r. oraz art. 11 ust. 1 i ust. 2 pkt 2) ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie pian lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (tekst jednolity I)/ 11 / 2014 r. poz. 150).

Pozwany przebywa tymczasowo w DPS w N.. Dalej jednak dysponuje kluczami od przedmiotowego lokalu przy ul. (...), gdzie znajdują się jego rzeczy.

W świetle powyższych ustaleń powództwo o opróżnienie lokalu i wydanie go powódce jest w pełni uzasadnione. Dlatego Sąd orzekł jak w punkcie 1. wyroku.

Na podstawie art. 14 ust. 1, ust. 4 pkt 2) i ust. 7 powołanej wyżej ustawy z dnia 21. 06. 2001 r. Sąd orzekł o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego i nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia pozwanemu przez Gminę P. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego (art. 14 ust. 6 ustawy).

Mając na uwadze wyjątkowo ciężką sytuację pozwanego, zarówno finansową jak i zdrowotną. Sąd na mocy art. 102 k.p.c. nie obciążył go kosztami procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik powoda zaskarżając go w części tj. pkt. 2, zarzucając mu:

1.  naruszenie przez sąd art. 233 § 1 kpc poprzez niewłaściwą ocenę materiału dowodowego w sprawie polegającą na uchybieniu przez sąd zasadom logicznego rozumowania i doświadczenie życiowego poprzez przyznanie pozwanemu prawa do lokalu socjalnego i wstrzymania wykonania opróżnienia loka!u do czasu złożenia pozwanym oferty zawarcia urnowy najmu lokalu socjalnego mimo, iż pozwany nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu a jednocześnie przebywa w innym lokalu niż zajmowany przez niego bez tytułu prawnego

2.  naruszenie art. 14 ust. 1,2,3,4 ustawy z dnia 21.06.2001 r. o ochronie lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące niezasadnym przyznaniem pozwanemu prawa do otrzymania lokalu socjalnego mimo iż przebywa on i zamieszkuje w innym lokalu niż dotychczas używany.

Wskazując na powyższe apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie, iż pozwanemu nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd l- szej instancji oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie jest uzasadniona, a podnoszone w niej zarzuty obrazy zaskarżonym wyrokiem prawa materialnego są całkowicie chybione.

Treść wniesionego środka odwoławczego wskazuje, że jego autor kwestionuje rozstrzygnięcie o ustaleniu, że pozwanemu służy prawo do lokalu socjalnego. Skarżący zarzucił, iż wydając wyrok Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy art. 14 ust. 1,2,3 i 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. Apelacja podnosi, że brak było podstaw do przyznania pozwanemu prawa do lokalu socjalnego, gdyż swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokaja w innym lokalu niż dotychczas używany. Z takim zapatrywaniem- w realiach niniejszej sprawy nie można się zgodzić.

Poza porem jest, że pozwany z uwagi na wysokość uzyskiwanych dochodów oraz stan zdrowia spełnia przesłanki wyrażone w w/w przepisie do przyznania mu lokalu socjalnego. Okoliczności dotyczące stanu zdrowia eksmitowanego oraz jego sytuacja majątkowo- dochodowa nie były przedmiotem sporu.

Twierdzenia natomiast, że przebywanie pozwanego w domu pomocy społecznej stanowi ujemną przesłankę uzasadniającą odmowę przyznania prawa do lokalu socjalnego, są pozbawione racji.

Dla potrzeb niniejszej sprawy należy posiłkować się definicją miejsca zamieszkania określoną w art. 25 k.c. Przepis ten stanowi, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z powyższego wynika więc, że przesłanki miejsca zamieszkania stanowią kumulatywnie: przebywanie w określonym miejscu (miejscowości) oraz zamiar stałego w niej pobytu. Nie ma tej zmiany, gdy ktoś przebywa na dłuższy czas w określonym miejscu, ale nie zamierza stale w nim pozostać (por. np. orzeczenie SN z 21 XI 1966 roku, II PR 512/66, PZS 1968/1/49).

Z akt sprawy wynika, że pozwany został umieszczony w domu pomocy społecznej bez jego zgody. Nastąpiło to na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 25 czerwca 2013 roku wydanego w sprawie III RNs 129/13 (por. postanowienie k. 40). Powyższe musi oznaczać, że nie została spełniona przesłanka w postaci zamiaru pozwanego do zamieszkiwania w tym ośrodku. Przebywanie w domu pomocy społecznej jest co prawda bezterminowe, jednakże nie oznacza to, że jest to docelowe i ostateczne miejsce pobytu.

Wydając w/w orzeczenie Sąd Rejonowy orzekał w oparciu o materiał dowodowy istniejący w dacie orzekania. W ocenie tego Sądu rehabilitacja pozwanego winna się odbywać w warunkach oferowanych w domu pomocy społecznej. Nie można jednak przyjąć, że ów stan rzeczy nie ulegnie zmianie w przyszłości, jeżeli stan zdrowia pozwanego się poprawi i zajdzie konieczność kontynuacji leczenia w warunkach ambulatoryjnych.

Reasumując, przebywanie w domu pomocy społecznej nie ma znamion zamieszkiwania w znaczeniu w/w przepisu. Powyższe musi prowadzić do wniosku, że nie zaistniała przesłanka, której istnienia warunkuje odmową przyznania eksmitowanemu prawa do lokalu socjalnego. Odmienny pogląd prowadziłby do wniosku, że w razie ustalenia przymusowego pobytu w ośrodku, pozwany pozbawiony zostałby prawa do jakiegokolwiek lokalu. Akceptacja tego, tym bardziej jest niedopuszczalna, z uwagi na stan jego zdrowia oraz na bardzo niskie jego dochody.

Z tych więc przyczyn i na podstawie art. 385 k.p.c. należało orzec, jak w wyroku.