Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jan Bartniak

Ławnicy : -------------------------------

Protokolant: st. sekr. sąd. Stella Michalska

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2015 roku w Koninie

sprawy z powództwa D. W. (1)

przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A. w W.

o zapłatę i ustalenie

1.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. W. (1) kwotę 86.895,98 zł (osiemdziesiąt sześć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt pięć złotych i 98/100) z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 32.400 zł od dnia 1 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 50.000 zł od dnia 29 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 232,53 zł od dnia 18 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 4.263,45 zł od dnia 18 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty.

2.  Ustala, że pozwany ponosi odpowiedzialność za mogące się ujawnić
w przyszłości na zdrowiu powoda ujemne skutki pozostające w związku
ze zdarzeniem z dnia 12 czerwca 2011 roku.

3.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

4.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Koninie
od: powoda D. W. (1) z zasądzonego mu roszczenia kwotę 339 zł (trzysta trzydzieści dziewięć złotych) i od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. kwotę 5.400,66 zł (pięć tysięcy czterysta złotych i 66/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

5.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. W. (1) kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu

SSO Jan Bartniak

sygn. akt I C 889/13

UZASADNIENIE

Powód D. W. (1) w dniu 13 grudnia 2012 roku wystąpił do Sądu Rejonowego w T. o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. kwot:

- 32.400 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty,

- 232,53 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- 4.263,45 zł tytułem utraconego dochodu wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- 209,62 zł tytułem comiesięcznej renty, płatnej do 10. dnia każdego miesiąca, począwszy od dnia 1 grudnia 2012 roku wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

a także ustalenia odpowiedzialności pozwanego wobec powoda na przyszłość za skutki zdarzenia z dnia 12 czerwca 2010 roku oraz zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 4.800 zł oraz opłatę skarbową od udzielonych pełnomocnictw w kwocie 34 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 12 czerwca 2011 roku w miejscowości C. gm. U. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w którym kierujący pojazdem osobowym marki N. (...) o nr rej. (...) J. K. nie zachował szczególnej ostrożności wykonując manewr wyprzedzania nieustalonych motorowerzystów, wjechał na przeciwny pas ruchu i doprowadził do zderzenia bocznego z prawidłowo nadjeżdżającego z naprzeciwka motocyklem marki H. (...) o nr rej. (...). Pojazd sprawcy posiadał ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie. W następstwie zdarzenia powód – kierujący motocyklem- doznał złamania wyrostka łokciowego lewego, złamania podgłówkowego V kości śródręcza lewego, złamania paliczka bliższego i środkowego palca V, złamania paliczka bliższego palca IV ręki lewej, rany uda lewego, brzeżnej martwicy ran uda lewego, co skutkowało powikłaniami stawów rzekomych wyrostka łokciowego lewej kości łokciowej oraz paliczka środkowego palca V ręki lewej oraz przekurczu całkowitego kończyny górnej lewej. Powód został zabrany z miejsca zdarzenia do szpitala w Ł., przeszedł tam zabieg, a następnie został skierowany do dalszego leczenia w Poradni chirurgii urazowej ZOZ w T., gdzie był hospitalizowany oraz poddany dalszym zabiegom. Wskutek powikłań pooperacyjnych w kwietniu 2012 roku powód ponownie przebywał w szpitalu, następnie podjął leczenie w Gabinecie Neurologicznym i (...). Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda kwotę łącznie 17.600 zł tytułem zadośćuczynienia, 1.138,21 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, 460 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu, 2.100 zł tytułem zwrotu kosztów opieki. Pozostałe kwoty nie zostały uwzględnione. Uzasadniając roszczenie w zakresie zadośćuczynienia powód wskazał, że przed wypadkiem prowadził aktywne życie zawodowe i osobiste, zaś od dnia wypadku jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Powód został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, a rokowania na przyszłość są niekorzystne. Uzasadniając zaś żądanie kosztów utraconego dochodu powód wskazał, iż przed wypadkiem pracował za wynagrodzeniem w wysokości 1.032,34 zł miesięcznie, a obecnie stał się osobą niezdolną do pracy. Wnioskowana kwota stanowi zaś różnicę między zaktualizowaną kwotą minimalnego wynagrodzenia a rzeczywiście osiąganymi dochodami za okres do listopada 2012 roku. W taki sam sposób powód wyliczył wysokość renty, która stanowi różnicę między potencjalnym dochodem (1.111,86 zł) a dochodem rzeczywistym (902,24 zł). Ustalenie odpowiedzialności na przyszłość znajduje podstawę w treści art. 189 k.p.c. (k. 2-12).

Pozwany (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwany przyznał okoliczności zdarzenia z dnia 12 czerwca 2011 roku, jednocześnie podkreślił, że wypłacona powodowi kwota zadośćuczynienia i odszkodowania jest adekwatna do doznanej przez niego szkody. Pozwany podkreślił, iż wypłacona kwota 17.600 zł zadośćuczynienia była odpowiednia do okoliczności zdarzenia, nadto podkreślił, że umowa o pracę powoda (zawarta na czas określony) rozwiązywała się w sierpniu 2011 roku – a więc powód i tak nie kontynuowałby zatrudnienia. Powód – w ocenie pozwanego -nie wykazał w żaden sposób, że świadczyłby dalej pracę, stąd uzasadnione jest również żądanie oddalenia roszczeń związanych z utraconym dochodem i rentą. Pozwany wskazał również, że dolegliwości powoda - w zakresie zdrowia psychicznego - zostały ocenione jako „o łagodnym stopniu nasilenia”. Pozwany wskazał na fakt, iż powód nie wykazał interesu prawnego w żądaniu ustalenia odpowiedzialności na przyszłość, nadto wniósł o oddalenie roszczenia o odsetki od żądanego zadośćuczynienia wskazując, że winny być one zasądzone co najwyżej od daty wyrokowania oraz zanegował żądanie kosztów zastępstwa adwokackiego w podwójnej wysokości stawki minimalnej(k. 139-143).

W toku postępowania – pismem wniesionym dnia 28 sierpnia 2013 roku – powód rozszerzył żądanie pozwu i wniósł ostatecznie o zasądzenie kwoty 82.400 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 32.400 zł od dnia 1 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty i od kwoty 50.000 zł od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty, podtrzymał roszczenia dotyczące zwrotu kosztów leczenia, utraconego dochodu, renty i ustalenia odpowiedzialności na przyszłość, a także wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 7.200 zł oraz opłatą skarbową od udzielonych pełnomocnictw w kwocie 34 zł (k. 279-282).

Pozwany pismem z dnia 29 sierpnia 2013 roku – odnosząc się do rozszerzenia powództwa – wniósł o oddalenie żądań pozwu również w zakresie rozszerzonego powództwa(k. 292-294).

Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2013 roku Sąd Rejonowy w T. uznał się niewłaściwym rzeczowo i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Koninie do ponownego rozpoznania (k. 284).

Na rozprawie w dniu 7 listopada 2014 roku powód wskazał, że początkowo datą żądania renty jest dzień 1 grudnia 2012 roku (k. 435v).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12 czerwca 2011 roku w miejscowości C. gm. U. w woj. (...) miał miejsce wypadek – doszło do zderzenia motocyklu kierowanego przez powoda D. W. (1) z samochodem osobowym marki N. (...) kierowanym przez J. K.. Kierujący samochodem osobowym w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania wjechał na przeciwny pas ruchu i doprowadził do zderzenia z motocyklem kierowanym przez powoda (dowód: zeznania powoda D. W. k. 135v, k. 451-452).

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2011 roku Sąd Rejonowy w Ł. VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w P. sygn. akt VII K 449/10 warunkowo umorzył wobec J. K. postępowanie karne o czyn z art. 177 § 1 k.k., polegające na tym, że w dniu 12 czerwca 2011 roku w miejscowości C. gm. U. woj. (...) J. K. prowadząc samochód osobowy marki N. (...) nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania motorowerzystów, wjechał na przeciwny pas ruchu i doprowadził do zderzenia bocznego z prawidłowo nadjeżdżającym z naprzeciwka motocyklem marki H. (...) o nr rej. (...) prowadzonym przez powoda D. W. (1), w wyniku czego nieumyślnie spowodował u niego obrażenia ciała w postaci ran szarpanych uda lewego, złamania wyrostka łokciowego lewego, złamania palców IV ręki lewej oraz 5 kości śródręcza lewego, które to obrażenia naruszyły czynności narządu jego ciała na czas dłuższy niż siedem dni - na okres próby 1 roku (dowód: kserokopia pisma z dnia 22 września 2011 roku k. 26, kserokopia odpisu wyroku z dnia 17 listopada 2011 roku k. 27).

J. K. był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego (bezsporne).

Po zdarzeniu powód D. W. (1) został przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł. na Oddział (...) Urazowo-Ortopedycznej i Nowotworów Narządu (...), z rozpoznaniem złamanie wyrostka łokciowego lewego, złamanie podgłowowe V kości śródręcza lewego, złamanie paliczka bliższego i środkowego palca V, złamanie paliczka bliższego palca IV ręki lewej, rany uda lewego, brzeżna martwica ran uda lewego. W dniu 12 czerwca 2011 roku powód przeszedł zabieg otwartego nastawienia i stabilizacji wewnętrznej sposobem Webera złamania wyrostka łokciowego lewego, zamkniętego nastawienia i stabilizacji wewnętrznej złamań V kości śródręcza, paliczka bliższego palca IV oraz paliczka bliższego i środkowego palca V ręki lewej, chirurgicznie zaopatrzono rany uda lewego. Przeprowadzono rehabilitację – pionizację, naukę chodzenia o kulach i ćwiczenia mięśni i stawów operowanej kończyny. Powód był nadto konsultowany neurologicznie, gdyż skarżył się na zawroty głowy. Z dniem 28 czerwca 2011 roku wypisano go w stanie ogólnym dobrym z brzeżną martwicą ran uda lewego, po zdjęciu szwów, z zakresem ruchów w stawach operowanej kończyny zbliżonym do prawidłowego, zalecono kontrolę w (...) (dowód: kserokopia karty informacyjnej z dnia 18 lipca 2011 roku k. 28-29, kserokopia skierowań do poradni k. 30-31).

W dniu 1 lipca 2011 roku powód podjął leczenie w Poradni Urazowo-Ortopedycznej ZOZ w T., gdzie stosowano zmiany opatrunków w celu wygojenia ran uda lewego. Z powodu opóźniającego się zrostu wyrostka łokciowego kości łokciowej lewej od dnia 31 lipca 2011 roku był hospitalizowany w SP ZOZ w T., gdzie rozpoznano zrost opóźniony wyrostka łokciowego kości łokciowej lewej, stan po złamaniu V kości śródręcza lewego, stan po złamaniu paliczka bliższego i środkowego palca V ręki lewej. Zastosowano leczenie operacyjne polegające na usunięciu drutów i podaniu szpiku w szczelinę złamania, założono opatrunek gipsowy, w dniu 2 sierpnia 2011 roku powód został wypisany do domu z zaleceniem zmian opatrunku w (...) (dowód: kserokopia historii choroby z poradni ortopedycznej k. 32-43, k. 51-58, k. 177, kserokopia karty informacyjnej z dnia 2 sierpnia 2011 roku k. 44, dokumentacja obrazowa k. 178)

W dniu 17 sierpnia 2011 roku powód podjął leczenie w Poradni Neurologicznej (dowód: kserokopia historii choroby k. 48-50).

W dniu 27 września 2011 roku powód podjął leczenie w (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w W., gdzie rozpoznano u niego zaburzenia adaptacyjne depresyjne, zaburzenia obsesyjno-lękowe, reakcję na stres. Powód odbył kilka wizyt w ww.poradni(dowód: kserokopia historii choroby k. 59-68).

W okresie od 30 listopada 2011 roku do 3 grudnia 2011 roku powód przebywał w SP ZOZ w T. na Oddziale (...), gdzie rozpoznano staw rzekomy kości łokciowej lewej. Powód przeszedł zabieg operacyjny – podanie szpiku z talerza kości biodrowej do kości łokciowej lewej + opatrunki + tarfazolin (dowód: kserokopia karty informacyjnej z dnia 3 grudnia 2012 roku k. 45-46).

W okresie od 4 kwietnia 2012 roku do 7 kwietnia 2012 roku powód przebywał w SP ZOZ w T. na Oddziale (...), gdzie rozpoznano staw rzekomy wyrostka łokciowego lewej kości łokciowej i staw rzekomy paliczka środkowego palca V ręki lewej. W dniu 5 kwietnia 2012 roku powód przeszedł zabieg operacyjny polegający na przeszczepie kostnym z kości talerza biodrowego prawego do paliczka środkowego palca V ręki lewej oraz stabilizacji drutem K, przeszczepie kostnym do kości łokciowej lewej (dowód: kserokopia karty informacyjnej z dnia 7 kwietnia 2012 roku k. 47).

W dniu 3 maja 2012 roku powód wydatkował na środki opatrunkowe kwotę 32,53 zł. W dniu 11 lipca 2012 roku powód odbył wizytę lekarską w Gabinecie Ortopedycznym prof. L. R., z którą zapłacił 200 zł (dowód: kserokopia dowodu wpłaty k. 88, kserokopia faktury VAT nr (...) z dnia 3 maja 2012 roku k. 89)

Orzeczeniem (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w K. z dnia 12 października 2011 roku powód D. W. (1) został uznany za osobę o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (dowód: kserokopia orzeczenia z dnia 12 października 2011 roku k. 87).

Powód D. W. (1) w chwili wypadku miał 24 lata, mieszkał z matką M. W. (1), z zawodu jest technikiem mechanikiem. Powód lubił chodzić na basen, jeździć na rowerze i motorze. W trakcie rekonwalescencji był dowożony przez matkę do szpitala. Od dnia 6 lutego 2009 roku do dnia 1 sierpnia 2011 roku (na podstawie dwóch umów o pracę na czas określoiny) był zatrudniony w PHU (...) na stanowisku monter stolarki otworowej za wynagrodzeniem początkowo 1.317 zł, a od 2011 roku 1.386 zł brutto (tj. 1.032,34 zł netto). Powód miał być zatrudniony na dalszy czas w tej firmie (dowód: kserokopia umowy o pracę z dnia 1 czerwca 2011 roku k. 90, kserokopii świadectwa pracy k. 91, kserokopia zaświadczenia z dnia 16 kwietnia 2012 roku k. 92, kserokopia kartoteki wynagrodzeń k. 93-99, zeznania świadka M. W. k. 136, zeznania powoda D. W. k. 135v, k. 451-452).

W okresie od dnia 12 czerwca 2011 roku do 14 lipca 2011 roku powód pobierał wynagrodzenie chorobowe: za czerwiec powód otrzymał kwotę 909,44 zł netto (w tym wynagrodzenie chorobowe 605,91 zł brutto), za lipiec 432,49 zł netto, za sierpień 710,56 zł netto (ekwiwalent za urlop), od 15 lipca do 10 grudnia 2011 roku zasiłek chorobowy: od 15 do 28 lipca 2011 roku – 366,60 zł netto, od 30 do 31 sierpnia 2011 roku - 51,80 zł netto, od 19 listopada do 10 grudnia 2011 roku – 575,80 zł netto, a następnie od dnia od 11 grudnia 2011 roku do 4 grudnia 2012 roku świadczenie rehabilitacyjne: od 11 do 31 grudnia 2011 roku – 617,48 zł netto, od 1 stycznia do 31 stycznia 2012 roku 987,04 zł netto, od 1 do 29 lutego 2012 roku 923,36 zł netto, od 1 do 31 marca 2012 roku – 870,48 zł netto, od 1 do 30 kwietnia 2012 roku – 795,80 zł netto, za okres od 8 czerwca do 31 lipca 2012 roku w kwocie 1.433,44 zł netto, od 1 do 31 sierpnia 2012 roku – 822,16 zł netto, od 1 do 31 września 2012 roku – 795,80 zł netto, od 1 do 31 października 2012 roku – 822,16 zł netto, od 1 listopada do 3 grudnia 2012 roku – 902,24 zł netto (dowód: kserokopia karty zasiłkowej k. 100, kserokopie zwolnień lekarskich k. 101-106, kserokopia orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 3 stycznia 2012 roku k. 107-108, kserokopia decyzji z dnia 11 stycznia 2012 roku k. 109-110, kserokopia decyzji z dnia 19 lipca 2012 roku k. 111-112, kserokopie przelewów k. 113-116, kserokopia orzeczenia z dnia 16 lipca 2012 roku k. 117-118).

Do dnia 31 stycznia 2014 roku Powód miał orzeczona częściową niezdolność do pracy ostatecznie do dnia 31 stycznia 2014 roku (dowód: kserokopia pisma ZUS z dnia 24 grudnia 2013 roku k. 457).

Od lutego 2014 roku powód pracuje we Francji jako pracownik magazynu na kontraktach polegających na tym, że u tego samego pracodawcy pracuje osiem tygodni, a kolejne dwa tygodnie ma wolne. Powód zarabia 1.200 euro miesięcznie plus premia ok. 200 euro miesięcznie, nie płaci za mieszkanie we Francji. Nie korzystał z leczenia psychiatrycznego i psychologicznego – za wyjątkiem wizyt bezpośrednio po wypadku w 2011 roku (dowód: kserokopia umowy o pracę k. 458-460, zeznania powoda D. W. k. 135v, k. 451-452).

D. W. (1) w wyniku wypadku doznał złamania wyrostka łokciowego lewego powikłane stawem rzekomym, złamania kości ręki lewej, kości śródręcza 5 podgłowowego z zagięciem kątowym 25 º, paliczka bliższego palca 4 i 5, paliczka środkowego, ran uda lewego. Złamanie te wymagały operacji i unieruchomienia, konieczne było leczenie szpitalne. Powód nadal odczuwa skutki zdarzenia, gdyż utrzymuje się ograniczenie funkcji łokcia lewego i palca 5 ręki lewej. Powód po wypadku stał się częściowo niezdolny do pracy (niezdolność ta trwała do końca stycznia 2014 roku), ale rokuje na odzyskanie zdolności do pracy po zakończeniu przebudowy zrostu. Przebyty uraz spowodował powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 26%: 15% za skutki złamania w obrębie stawu łokciowego, 1% za dysfunkcję palca 4 ręki lewej, 5% za następstwa złamania 5 kości śródręcza i paliczków palca. Wypadek i jego skutki były źródłem dolegliwości bólowych (przy 10º skali umownej), w pierwszym tygodniu ból wynosił 6º, do końca 2 tygodnia obniżył się do 5º, a na koniec pierwszego miesiąca 4º i do końca drugiego miesiąca 3º. Na poziomie ½ º, utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Powód nie wymagał opieki innej osoby, wypadek spowodował dysfunkcję ręki lewej niedominującej, a pełna sprawność kończyny prawej górnej – dominującej – była wystarczająca do wykonania wszystkich czynności związanych z ubieraniem i rozbieraniem, toaletą, higieną, jedzeniem. Powód w aktualnym stanie zdrowia może wykonywać prace w zawodzie wyuczonym - technika mechanika, a także może pracować jako monter stolarki otworowej z uwagi na to, że ma zachowane ruchy rotacyjne łokcia lewego. Stan zdrowia utrudnia mu uprawianie sportu, nawet w zakresie rekreacyjnym, ma ograniczoną możliwość pływania, jazdy na rowerze, sportów gdzie operuje się dwiema rękoma. Nie ma ograniczeń przy wykonywaniu obowiązków domowych. Powód wymaga rehabilitacji ręki lewej, która dotychczas nie była stosowana, a która jest możliwa gdy kostnina zrostowa w obrębie kości łokciowej stanie się silniejsza (dowód: opinia biegłego ortopedy i traumatologa k. 195-199, k. 435).

Powód bezpośrednio w wyniku wypadku przeżywał szok psychiczny w postaci silnych wszechogarniających uczuć: lęku, przerażenia, bezsilności, a w pierwszych dniach dużą obawę o swój stan zdrowia, co spowodowało silne napięcie i lęk uogólniony. Powstałe komplikacje zdrowotne, konieczność kolejnych operacji, niepewne rokowania co do stanu zdrowia w przyszłości dodatkowo powodowały utrzymywanie się silnego napięcia psychicznego, nerwowości, wzmagały stres po wypadku, przez co pojawiały się myśli rezygnacyjne, obniżona samoocena, samoobwinianie. Poczucie zależności od innych wzmagało negatywne emocje i wpływało negatywnie na myślenie o sobie i przyszłości oraz poziom codziennej aktywności i relacje społeczne. Funkcjonowanie w ciągłym napięciu, niepewności, lęku o swój stan zdrowia, o swoją przyszłość, zmaganie się z bólem, powracające przykre myśli i uczucia związane z okolicznościami wypadku spowodowały, że powód zaczął doświadczać różnych objawów psychosomatycznych jak kłucie w klatce piersiowej, nagłe nadmierne pocenie się, drżenie rąk, bezsenność, koszmary senne, uczucie spadania w dół przy zasypianiu, budzenie się z uczuciem lęku/przerażenia. Zdarzenie z dnia 12 czerwca 2011 roku miało charakter urazowy w aspekcie psychologicznym. W funkcjonowaniu psychologicznym powoda widoczne były symptomy (...)(zespół stresu pourazowego) upośledzające jego funkcjonowanie w różnych obszarach życia przez okres powyżej 3 miesięcy, a więc przybierające postać chroniczną. Nasilenie objawów było największe w chwili z zgłoszenia się do poradni psychiatrycznej. Obecnie osobowość powoda charakteryzuje podwyższony poziom lęku, wysoki poziom odczuwanego stresu, powód przejawia skłonność do przeżywania silnych emocji z jednoczesną skłonnością do powstrzymywania się od ich wyrażania. Powód powinien kontynuować leczenie w zakresie ochrony zdrowia psychicznego, gdyż brak kontynuacji może mieć negatywny wpływ na aktualny stan zdrowia psychicznego. U powoda nie występuje trwałe zaburzenie osobowości po urazie, obecny stan zdrowia może utrudnić mu znalezienie zatrudniania (dowód: opinia biegłego psychologa k. 234-245, k. 333v-334).

U powoda wystąpiły zaburzenia adaptacyjne o typie depresyjno-lękowej, powód wymaga farmakoterapii i pomocy psychologicznej, a przerwanie leczenia może skutkować przedłużeniem okresu zdrowienia. Z powodu wypadku narastały lęki, zaburzenia nastroju, bezsenność, skłonność do przeżywania. Objawy lękowe ustąpiłyby całkowicie, gdyby powód kontynuował leczenie. U powoda występuje długotrwały uszczerbek na zdrowiu psychicznym w wysokości 5% (dowód: opinia biegłego psychiatry k. 360-363, k. 373, k. 417)

U powoda na kończynie dolnej lewej i w okolicy lędźwiowej lewej występują blizny pourazowe, na kończynie górnej lewej i biodrze prawym – blizny pooperacyjne. Blizny te mają charakter trwały i nieodwracalny, co wynika z rokowań na przyszłość co do obecności i wyglądu blizn, dlatego uszczerbek na zdrowiu powoda spowodowany oszpeceniem wyglądu tymi bliznami ma charakter trwały. Występująca u powoda dysfunkcja skóry w obrębie kończyny dolnej lewej powoduje oszpecenie skóry i uszkodzenie czynnościowe skóry, które polega na ograniczeniu jej funkcji ochronnych i obronnych w obszarze blizn. Łącznie trwały uszczerbek na zdrowiu powoda spowodowany bliznami wynosi 25%: 3% trwałego uszczerbku na zdrowiu z powodu blizn łokcia i przedramienia lewego, 2% trwałego uszczerbku na zdrowiu z powodu blizn tułowia (okolicy lędźwiowej i biodra prawego), 20% trwałego uszczerbku na zdrowiu z powodu blizn uda i podudzia lewego - przy czym 5% (blizny uda) pokrywa się z oceną biegłego ortopedy, natomiast 20% sumuje się z oceną trwałego uszczerbku na zdrowiu dokonaną przez biegłego z zakresu ortopedii. Możliwość likwidacji blizn nie istnieje – gdyż nie kwalifikują się one do korekty chirurgiczno-plastycznej. Proces gojenia ran urazowych i chirurgicznych uległ zakończeniu. Blizny te wymagają jednak stałego natłuszczania maściami witaminowymi i przeciwzakrzepową maścią heparynową oraz stosowania zabiegów laserowych odbarwiających i peelingujących, co ma zmniejszyć prawdopodobieństwo powstania owrzodzeń troficznych. Ryzyko wystąpienia takich owrzodzeń wynosi 50%, a w przypadku prawidłowej pielęgnacji skóry – 25% (dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej k. 264-269, k. 337, k. 386-387)

D. W. (1) zgłosił w dniu 28 września 2011 roku zgłosił wniosek o likwidację szkody z żądaniem zapłaty kwoty 55.000 zł tytułem zadośćuczynienia, kwoty 6.600 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, kwoty 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów lepszego odżywiania, kwoty 516,12 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu leków, środków opatrunkowych i wizyt lekarskich, kwotę 2.131,29 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu członków rodziny do szpitala. Decyzją z dnia 21 grudnia 2011 roku pozwany wypłacił powodowi kwotę 9.765,67 zł – w tym kwotę 6.800 zł tytułem zaliczki na poczet świadczeń odszkodowawczych, 2.100 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich, kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu oraz 505,67 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Pismem z dnia 7 marca 2012 roku powód zwrócił się z żądaniem dopłaty: kwoty 48.200 zł tytułem zadośćuczynienia, kwoty 4.500 zł tytułem kosztów opieki, kwoty 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów odżywiania, wnosząc dodatkowo o zapłatę kwoty 461,21 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i kwoty 272,40 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu. Pismem z dnia 30 kwietnia 2012 roku powód zwrócił się z żądaniem zapłaty kwoty 603,95 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwoty 92,64 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu, kwoty 1.628 zł tytułem zwrotu kosztów zniszczonej odzieży, kwoty 1.651,61 zł tytułem zwrotu utraconego zarobku. Decyzją z dnia 31 maja 2012 roku pozwany wypłacił powodowie dodatkowo kwotę 10.800 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 632,54 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Pismem z dnia 11 czerwca 2012 roku powód ponownie zwrócił się o dopłatę zadośćuczynienia w kwocie 37.400 zł do wysokości 55.000 zł (dowód: kserokopia pisma z dnia 28 września 2011 roku k. 70-73, kserokopia decyzji z dnia 21 grudnia 2011 roku k. 74-75, kserokopia pisma z dnia 7 marca 2012 roku k. 76-78, kserokopia pisma z dnia 30 kwietnia 2012 roku k. 79-81, kserokopia decyzji z dnia 31 maja 2012 roku k. 82-83, kserokopia pisma z dnia 11 czerwca 2012 roku k. 85-86).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania powoda D. W. (1), świadka M. W. (1), opinie biegłych z dziedziny ortopedii i traumatologa, chirurgii plastycznej, psychologa i psychiatry oraz wskazane dokumenty powołane w ustaleniach faktycznych sprawy.

Zeznania powoda D. W. (1) i świadka M. W. (1) Sąd uznał za wiarygodne, albowiem są one rzeczowe i logiczne, a nadto znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.

Za przydatne dla rozstrzygnięcia Sąd uznał opinie biegłych z dziedziny ortopedii i traumatologii, chirurgii plastycznej, psychologa i psychiatry – sporządzone na okoliczności dotyczące stanu zdrowia powoda, albowiem zostały one sporządzone w sposób profesjonalny i kompletny, na podstawie badania powoda oraz dokumentacji medycznej, a ich wnioski są rzeczowe i logiczne. Nadto biegli w sposób logiczny i merytoryczny ustosunkowali się do wątpliwości stron postępowania.

Dokumenty, na podstawie których Sąd ustalił powyższy stan faktyczny, nie budziły zastrzeżeń co do swojej wiarygodności.

Sąd zważył, co następuje:

Powód D. W. (1) roszczenie swoje wywodzi z art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie natomiast z obowiązującym w dniu wypadku art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. F. G. i P. B. U. K. , z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia, bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia, przy czym z art. 36 ust. 1 powyższej ustawy wynika, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Zgodnie z art. 444 § 1 i 2 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Z art. 445 § 1 k.c. wynika, że w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, a więc w art. 444 k.c., tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika(co jest bezsporne), że winę za spowodowanie wypadku w dniu 12 czerwca 2011 roku ponosi J. K., ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Zgodnie więc z art. 822 § 1 k.c. oraz art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 powyższej ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, jak również art. 444 § 1 i 2 k.c. oraz art. 445 § 1 k.c. jest – pozwany co do zasady - zobowiązany do wypłaty powodowi żądanych roszczeń.

W niniejszej sprawie powód D. W. (1) ostatecznie wniósł o:

A. zasądzenie od pozwanego kwoty 82.400 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 32.400 zł od dnia 1 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty i od kwoty 50.000 zł od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty,

B. zasądzenie od pozwanego kwoty 232,53 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

C. zasądzenie od pozwanego kwoty 4.263,45 zł tytułem utraconego dochodu za okres od czerwca 2011 roku do listopada 2012 roku wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu,

D. zasądzenie od pozwanego renty miesięcznej w wysokości 209,62 zł, poczynając od dnia 1 grudnia 2012 roku, płatnej z góry do 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w wypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

E. ustalenia odpowiedzialności pozwanego wobec powoda za ewentualne ujemne skutki wypadku z dnia 12 czerwca 2011 roku, które mogą ujawnić się na zdrowiu powoda w przyszłości

A. Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, a więc w art. 444 k.c. tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Powód D. W. (1) w wyniku wypadku w dniu 12 czerwca 2011 roku doznał złamania wyrostka łokciowego lewego powikłane stawem rzekomym, złamania kości ręki lewej, kości śródręcza 5 podgłowowego z zagięciem kątowym 25º, paliczka bliższego palca 4 i 5, paliczka środkowego, ran uda lewego. W momencie wypadku był zdrowym, sprawnym człowiekiem, miał 24 lata, pracował. Po wypadku przez okres 16 dni, a potem kilkukrotnie (od 31 lipca do 2 sierpnia 2011 roku, od 30 listopada do 3 grudnia 2011 roku, od 4 kwietnia do 7 kwietnia 2012 roku) przebywał w szpitalach, gdzie przeszedł zabiegi lecznicze. Ponadto powód leczył się również w (...) oraz (...) Psychicznego. Wypadek i jego skutki były źródłem dolegliwości bólowych, przy czym w pierwszym tygodniu ból wynosił 6 º, a do końca drugiego miesiąca 3 º - przy czym na poziomie ½ º utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Ponadto po wypadku powód przezywał szok psychiczny w postaci uczucia lęku, przerażenia, bezsilności, napięcie, wystąpiły u niego zaburzenia adaptacyjne o typie depresyjno-lękowej, narastały zaburzenia nastroju, bezsenność, skłonność do przeżywania. Obecnie na kończynach lewej dolnej, górnej lewej, na biodrze prawnym i w okolicy lędźwiowej lewej występują blizny pourazowe i pooperacyjne, które mają charakter trwały i nieodwracalny. Obrażenia doznane przez powoda w wyniku wypadku w dniu 12 czerwca 2011 roku spowodowały u powoda 51% uszczerbku na zdrowiu: 26% trwałego uszczerbku z przyczyn ortopedycznych, 5% długotrwałego uszczerbku z przyczyn psychiatrycznych, 20% trwałego uszczerbku z powodu blizn (pozostałe 5% sumuje się z oceną ortopedy). Do dnia dzisiejszego powód odczuwa skutki zdarzenia, gdyż utrzymuje się ograniczenie funkcji łokcia lewego i palca 5 ręki lewej, ból, a blizny pozostawiły trwałe zniekształcenie określonych fragmentów skóry.

Odnosząc się zaś do zarzutów pozwanego kwestionujących odpowiedzialność za skutki wypadku u powoda w zakresie zdrowia psychicznego należy wskazać, że biegły psychiatra określił ww. uszczerbek na zdrowiu na najniższym poziomie i na okres bezpośrednio po wypadku - w odniesieniu do objawów, jakie wystąpiły po zdarzeniu, a fakt że dolegliwości te występują do chwili obecnej, ma znaczenie drugorzędne. Pozwany nie może być zwolniony od odpowiedzialności za skutki wypadku w tym zakresie, podnosząc przyczynienie się powoda do pogłębienia szkody, a okoliczność braku kontynuacji leczenia ma znaczenie tylko w kontekście ewentualnych przyszłych roszczeń powoda, jeśli takowe by się pojawiły.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w tym rozmiar doznanych przez powoda cierpień fizycznych, długotrwałość leczenia oraz trwałość następstw wypadku, należy zdaniem Sądu uznać, że adekwatną do doznanego uszczerbku na zdrowiu i rozstroju zdrowia będzie kwota 100.000 zł, przy czym mając na uwadze wypłaconą na rzecz powoda kwotę 17.600 zł, do zapłaty na rzecz powoda pozostaje kwota 82.400 zł.

B i C. Z art. 444 § 1 k.c. wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie koszty wywołane uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, a więc wszystkie niezbędne i celowe wydatki, w szczególności będą to koszty leczenia, a także utracone zarobki. Przy żądaniu utraconych zarobków należy wskazać, że roszczenie powoda obejmuje następujące miesiące: czerwiec –sierpień 2011 roku, listopad 2011 roku – kwiecień 2012 roku, czerwiec – listopad 2012 roku.

Powód z tytułu zwrotu kosztów leczenia żądał kwoty 232,53 zł, która to obejmowała zwrot kosztów wizyty lekarskiej w kwocie 200 zł oraz opatrunków w kwocie 32,53 zł. Zdaniem Sądu, żądane kwoty są niewątpliwie uzasadnione, pozostają w związku z wypadkiem z dnia 12 czerwca 2011 roku, a fakt ich poniesienia został przez powoda wykazany (przedłożono fakturę oraz pokwitowanie). Nie można zgodzić się z pozwanym, który zakwestionował wskazane wydatki, podkreślając, że powód mógł skorzystać z wizyty w placówce państwowej służby zdrowia oraz nie musiał – w jego ocenie – dokupować środków opatrunkowych. Przede wszystkim powód wyjaśnił, iż lekarz, który wykonywał zabieg operacyjny i z którym powód chciał skonsultować wyniki operacji, a nadto u którego leczył się przez okres rekonwalescencji, przyjmował leczonych pacjentów tylko w prywatnym gabinecie. Zresztą konieczność skorzystania z prywatnej wizyty lekarskiej – w obliczu powszechnie znanej długości oczekiwania na wizyty do lekarzy-specjalistów - nie jest odosobniona. Zresztą należy wskazać, że w toku postępowania likwidacyjnego sam pozwany zwracał powodowi poniesione przez niego wydatki na ten cel – tj. na wizyty u tego samego specjalisty (por. akta szkody). Nie można także zgodzić się z twierdzeniami pozwanego odnośnie zbędności wydatku w kwocie 32,53 zł na opatrunki, tym bardziej, że uzasadnienie zarzutu pozwanego nie zostało niczym poparte. Nadto niewątpliwie wydatek ten pozostawał w związku z wypadkiem z dnia 12 czerwca 2011 roku i był konieczny, skoro został on poczyniony po kolejnym pobycie powoda w szpitalu i po operacji, jaką przeszedł, a nadto zakupy te nie są codziennymi i nie są czynione bez wyraźnego powodu.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika także, że wskutek wypadku powód D. W. (1) po dniu 12 czerwca 2011 roku nie pracował i przebywał na zwolnieniu lekarskim(182 dni vide k. 196) pobierając w tym czasie zasiłek chorobowy, a następnie przez 12 miesięcy do 4 grudnia 2012 roku świadczenie rehabilitacyjne. Od grudnia 2012 roku do dnia 31 stycznia 2014 roku powód pobierał zaś rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Przed wypadkiem powód zarabiał kwotę najniższego wynagrodzenia w gospodarce narodowej – 1.386 zł brutto (tj. 1.032,34 zł netto), a pracował na umowę o pracę na czas określony do sierpnia 2011 roku, przy czym była to już druga umowa o pracę u tego samego pracodawcy. Sąd dał więc wiarę zeznaniom powoda, że po dniu 1 sierpnia 2011 roku powód znalazłby zatrudnienie u tego pracodawcy za ww. minimalnym wynagrodzeniem. Po wypadku od dnia 12 czerwca 2011 roku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim i otrzymał wynagrodzenie chorobowe oraz zasiłek chorobowy: za czerwiec 909,44 zł netto (w tym wynagrodzenie chorobowe 605,91 zł brutto), za lipiec 432,49 zł netto, za sierpień 710,56 zł netto (ekwiwalent za urlop), od 15 lipca do 28 lipca 2011 roku 366,60 zł netto, od 30 do 31 sierpnia 2011 roku 51,80 zł netto, od 19 listopada do 10 grudnia 2011 roku 575,80 zł netto. Od dnia 11 grudnia 2011 roku powód otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne: od 11 do 31 grudnia 2011 roku – 617,48 zł netto, od 1 stycznia do 31 stycznia 2012 roku 987,04 zł netto, od 1 do 29 lutego 2012 roku 923,36 zł netto, od 1 do 31 marca 2012 roku – 870,48 zł netto, od 1 do 30 kwietnia 2012 roku – 795,80 zł netto, za okres od 8 czerwca do 31 lipca 2012 roku w kwocie 1.433,44 zł netto, od 1 do 31 sierpnia 2012 roku – 822,16 zł netto, od 1 do 31 września 2012 roku – 795,80 zł netto, od 1 do 31 października 2012 roku – 822,16 zł netto, od 1 listopada do 3 grudnia 2012 roku – 902,24 zł netto. W okresie zatem od dnia czerwca 2011 roku do listopada 2012 roku – za żądane przez powoda miesiące - powód otrzymał wynagrodzenie chorobowe, zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne w kwocie 12.016,65 zł. Gdyby nie doznał natomiast wypadku powód mógłby otrzymać w tym czasie wynagrodzenie w łącznej kwocie 16.280,30 zł netto (licząc kwotę wynagrodzenia w wysokości 1.032,34 zł netto w 2011 roku, kwotę wynagrodzenia w wysokości 1.111,86 zł netto – 1.500 brutto – w 2012 roku). Porównując te kwoty, utracony zarobek powoda za żądany okres od 12 czerwca 2011 roku do 31 listopada 2012 roku, wynosi 4.263,65 zł.

D. Zgodnie z art. 444 § 2 k.c., jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Renta z tytułu utraty zdolności do pracy powinna rekompensować poszkodowanemu uszczerbek, który wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia powstał w jego dochodach z tytułu pracy zarobkowej lub prowadzonej działalności gospodarczej. Będzie on równy różnicy między hipotetycznymi dochodami, które osiągałby, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego, a dochodami, które uzyskuje, będąc poszkodowanym, uwzględniając także świadczenia otrzymywane z tytułu ubezpieczenia społecznego

Powód D. W. (1) – jak już wcześniej wskazano – wniósł o zasądzenie od pozwanego renty miesięcznej w kwocie 209,62 zł z ustawowymi odsetkami w wypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 1 grudnia 2012 roku.

Powód w okresie od 5 grudnia 2012 roku do 31 stycznia 2014 roku otrzymywał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy – rekompensującą częściową utratę zdolności do pracy, uwzględniając fakt, że powód w tym okresie miał zachowaną częściową zdolność do pracy. Gdyby nie wypadek, mógłby zaś osiągać wynagrodzenie w kwocie 1.500 zł brutto (1.111,86 zł netto) za miesiąc grudzień 2012 roku, 1.600 zł brutto (1.181,38 zł netto) miesięcznie za 2013 rok, 1.680 zł brutto (1.237,20 zł netto) miesięcznie za 2014 rok.

Zdaniem Sądu, brak podstaw do zasądzenia za wskazany okres renty z tytułu utraty częściowej zdolności do pracy. Powód wykorzystując zachowaną zdolność do pracy, a także uwzględniając fakt otrzymywania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, mógł osiągnąć łącznie przynajmniej wynagrodzenie otrzymywane przed wypadkiem z dnia 12 czerwca 2011 roku.

Z kolei w lutym 2014 roku (bezpośrednio po upływie wypłaty renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy) powód podjął pracę we Francji za wynagrodzeniem ok. 1.200 euro (przy kursie 4,17 zł za jedno euro – 5000 zł) miesięcznie plus premia ok. 200 euro (834 zł) miesięcznie. Porównując zatem te zarobki z zarobkami sprzed wypadku, wskazywanymi przez powoda, brak podstaw do zasądzenia renty z powodu utraty częściowej zdolności do pracy – zarobki obecnie osiągane przekraczają znacznie zarobki, jakie powód osiągał przed zdarzeniem z dnia 12 czerwca 2011 roku.

W konsekwencji Sąd oddalił roszczenie o zasądzenie renty za okres od grudnia 2012 roku.

E. W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy, uzasadnione jest ustalenie, że pozwany ponosi odpowiedzialność za mogące się ujawnić w przyszłości na zdrowiu powoda D. W. (1) ujemne skutki pozostające w związku ze zdarzeniem z dnia 12 czerwca 2011 roku. Należy zauważyć, że powód jest młodym człowiekiem, a ryzyko powikłań wynika z konieczności rehabilitacji łokcia lewego nadto jak wynika z opinii ortopedy, wymaga rehabilitacji, która dotychczas nie była stosowana, a która jest możliwa dopiero wtedy gdy kostnina zrostowa w obrębie kości łokciowej stanie się silniejsza. Występuje u powoda, także ryzyko powstania owrzodzeń troficznych w obrębie rozległych blizn pourazowych uda lewego(vide biegli : ortopeda k. 198, chirurg plastyczny k.269).

Wobec powyższego Sąd zasadził od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. W. (1) kwotę 86.895,98 zł wraz z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 32.400 zł od dnia 1 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 50.000 zł od dnia 29 sierpnia 2013 roku (tj. momentu złożenia przez pozwanego odpowiedzi na pismo zawierające rozszerzenie powództwa) do dnia zapłaty,

- od kwoty 232,53 zł od dnia 18 stycznia 2013 roku (od momentu upływu 14 dni od doręczenia pozwu pozwanemu) do dnia zapłaty,

- od kwoty 4.263,45 zł od dnia 18 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty (od momentu upływu 14 dni od doręczenia pozwu pozwanemu) do dnia zapłaty ( punkt 1 wyroku).

Zasądzona kwota obejmuje zadośćuczynienie w kwocie 82.400 zł, kwotę 232,53 zł tytułem odszkodowania – zwrot kosztów leczenia i kwotę 4.263,45 zł tytułem utraconego zarobku.

Orzekając o odsetkach, Sąd miał na uwadze art. 481 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy

z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. F. G. i P. B. U., zgodnie z żądaniem pozwu. Powód pismem z dnia 28 września 2011 roku zgłosił roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia, natomiast pozwany w dniu 31 maja 2015 roku wydał kolejną decyzje, w której jedynie częściowo uwzględnił żądanie powoda. Zdaniem Sądu, co najmniej w tej dacie nie było przeszkód do przyznania w całości świadczenia zaspokajającego roszczenia powoda, stąd zasadne jest żądanie przez powoda odsetek od dnia 1 czerwca 2012 roku co do części zadośćuczynienia. Odsetki od kwoty 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia zostały zasadzone od dnia 29 sierpnia 2013 roku tj. od momentu złożenia przez pozwanego odpowiedzi na pismo zawierające rozszerzenie powództwa.

Odsetki od pozostałych kwot zostały zasądzone od dnia 18 stycznia 2013 roku – od momentu upływu 14 dni od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu (gdyż przed procesem nie było wezwania pozwanego do zapłaty tych kwot).

Ponadto Sąd ustalił, że pozwany ponosi odpowiedzialność za mogące się ujawnić w przyszłości na zdrowiu powoda D. W. (1) ujemne skutki pozostające w związku ze zdarzeniem z dnia 12 czerwca 2011 roku ( punkt 2 wyroku).

Natomiast roszczenie powoda dotyczące renty za okres od grudnia 2012 roku oraz w niewielkiej części zwrot utraconego zarobku Sąd oddalił jako bezzasadne ( punkt 3 wyroku).

O nieuiszczonych kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazując pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Koninie: od powoda D. W. (1) z zasądzonego mu roszczenia kwotę 339 zł i od pozwanego kwotę 5.400,66 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, stosownie do wyniku procesu (powód wygrał w 97%, a pozwany w 3%) ( punkt 4 wyroku). Na koszty te składają się koszty opłaty sądowej od pozwu oraz wydatki w części wypłaconej ze Skarbu Państwa i niepokrytej z zaliczek.

O kosztach procesu należnych powodowi Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 roku, poz. 461) obciążając tymi kosztami pozwanego w całości tj. w kwocie 2.417 zł, albowiem powód uległ jedynie co do nieznacznej części żądania (wygrał w 97%) ( punkt 5 wyroku).

Sąd nie znalazł podstaw, aby uwzględnić na rzecz powoda koszty zastępstwa procesowego w dwukrotnej wysokości stawki minimalnej, przewidzianej przepisami ww. rozporządzenia z dnia 28 września 2002 roku. Stosownie do art. 109 § 2 zdanie drugie k.p.c., przy ustalaniu wysokości kosztów poniesionych przez stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w sprawie, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Stawki opłat za czynności radców prawnych określa ww. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku. Według § 2 tego rozporządzenia, podstawę zasądzenia opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-4, przy czym opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy. W świetle tych unormowań nie ulega wątpliwości, że podstawę zasądzenia opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozporządzeniu; jeżeli natomiast przemawia za tym niezbędny nakład pracy pełnomocnika, charakter sprawy oraz jego wkład w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia, wówczas sąd może zasądzić opłatę wyższą. W ocenie Sądu, za zasądzeniem opłaty w wysokości przewyższającej stawkę minimalną nie przemawia ani nakład pracy pełnomocnika strony powodowej, który nie odbiegał od przeciętnego, ani długotrwałość procesu, ani charakter sprawy, nie odznaczający się szczególnym stopniem skomplikowania pod względem prawnym i faktycznym. Należy dodatkowo podkreślić, że Kancelaria reprezentująca powoda specjalizuje się w sprawach o zapłatę roszczeń, których źródło stanowi delikt w postaci wypadku komunikacyjnego.

Brak podstaw do zasądzenia na rzecz powoda stawki zastępstwa procesowego w wysokości 7.200 zł – wynika z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, który przewiduje że w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji.

SSO Jan Bartniak