Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w L. zażądał solidarnie od pozwanych T. P. P., (...) spółki jawnej z siedzibą w Ł., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., S. Ś., P. P., zapłaty na swoją rzecz 8 706,39 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 4 września 2011 roku do dnia zapłaty, 7 877,21 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 4 września 2011 roku do dnia zapłaty, 4 767,78 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 18 września 2011 roku do dnia zapłaty, a także zapłacenia kosztów procesu. W toku procesu powód zmienił żądanie w ten sposób, że wniósł o zapłatę kwot objętych roszczeniem opisanym w pozwie ale wyrażonych w walucie euro zamiast w walucie złotych polskich, jak to pierwotnie wskazano w pozwie, przeliczonych ze złotych polskich na euro według średniego kursu NBP i, w konsekwencji wnosi o zapłatę na swoją rzecz od pozwanych kwoty 2 100,00 euro z ustawowymi odsetkami od dnia 4 września 2011 roku do dnia zapłaty, kwoty 1 900,00 euro z ustawowymi odsetkami od dnia 4 września 2011 roku do dnia zapłaty, kwoty 1 150,00 euro z ustawowymi odsetkami od dnia 18 września 2011 roku do dnia zapłaty, a także zapłaty kosztów procesu.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w Ł., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., P. P., które to podmioty złożyły sprzeciw od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, wnosili o oddalenie powództwa, a także o zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu podnosząc zarzut przedawnienia.

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi orzekł zgodnie ze zmodyfikowanym żądaniem pozwu. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Sąd orzekający dokonał następujących ustaleń stan faktycznych i ocen prawnych.

(...) spółki (...), (...) spółka jawna z siedzibą w Ł. byli (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., S. Ś., P. P.. Spółka (...), (...) spółka jawna z siedzibą w Ł. uległa przekształceniu w (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową z siedzibą w Ł.. Przekształcenie to miało miejsce w dniu 13 marca 2012 roku.

(...) z siedzibą w L. w 2011 roku wykonała na zlecenie T. P. P., (...) spółki jawnej z siedzibą w Ł. usługi przewozu w związku z umowami zawartymi między tymi podmiotami. Strony umówiły się, że za świadczone usługi przez (...) z siedzibą w L., będzie się należało temu podmiotowi od T. P. P., (...) spółki jawnej z siedzibą w Ł. wynagrodzenie w kwotach 2 100,00 euro, 1 900,00 euro, 1 150,00 euro. Kwota 2 100,00 euro miała zostać zapłacona do dnia 3 września 2011 roku, kwota 1 900,00 euro miała zostać zapłacona do dnia 4 września 2011 roku, kwota 1 150,00 euro miała zostać zapłacona do dnia 17 września 2011 roku.

T. P. P., (...) spółka jawna z siedzibą w Ł. nie zapłaciła za usługi przewozu wykonane przez powoda w związku z zawartymi umowami.

W wyniku nieuregulowania płatności stosownie do umowy, (...) z siedzibą w L. wezwała na piśmie do zapłaty umówionych kwot wskazanych powyżej T. P. P., (...) spółkę jawną z siedzibą w Ł.. W odpowiedzi na to wezwanie do zapłaty, T. P. P., (...) spółka jawna z siedzibą w Ł. uznała na piśmie dług, , co miało miejsce w dniu 19 grudnia 2011 roku, lecz mimo tego nie zapłaciła umówionych wynagrodzeń.

W dniu 1 sierpnia 2012 roku powód wystąpił z pozwem o zapłatę wynagrodzeń z wyżej wymienionych umów.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Powód wykonał należycie swoje obowiązki umowne, co nie było przedmiotem sporu. W konsekwencji, powodowi należą się umówione między stronami wynagrodzenia za świadczone usługi przewozu. Wobec przekształcenia T. P. P., (...) spółki jawnej z siedzibą w Ł. w (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową z siedzibą w Ł., ta ostatnia spółka weszła w sytuację prawną przekształconej spółki. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. oraz S. Ś. i P. P. ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania T. P. P., (...) spółki jawnej z siedzibą w Ł. z mocy przepisu art. 22 § 2 k.s.h., jako wspólnicy tej spółki jawnej, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki solidarnie swoimi majątkami.

Powód wskazując w toku procesu żądane kwoty w walucie euro nie dokonał zmiany roszczenia, z którym wystąpił w przedmiotowej sprawie. Powód nadal domagał się w tym procesie ochrony tych samych swoich praw podmiotowych wynikających z tego samego zdarzenia prawnego i tego samego stosunku cywilnoprawnego. Zmiana waluty w jakiej należna zapłata ma nastąpić, który to obowiązek zapłaty wynika ze skonkretyzowanego, łączącego strony stosunku cywilnoprawnego, nie wpływa sama w sobie na ocenę, że mamy do czynienia cały czas z tym samym roszczeniem. Powód dokonał w toku procesu jedynie przewalutowania kwoty żądania bez zmiany wartości inkorporowanej walutą. Roszczenie objęte pozwem jest tym samym roszczeniem co popierane na terminie rozprawy poprzedzającej jej zamknięcie i ogłoszenie wyroku.

Zarzut pozwanych przedawnienia roszczenia uznać należy za chybiony. Roszczenie powoda stało się wymagalne we wrześniu 2011 roku, wtedy powód miał otrzymać należne mu kwoty wynagrodzeń. Od tego czasu zaczął biec termin przedawnienia, który uległ przerwaniu przed upływem jednego roku, bo nastąpiło to w wyniku uznania długu, co miało miejsc w grudniu 2011 roku, a dla części z pozwanych w wyniku wytoczenia powództwa, co miało miejsce w dniu 1 sierpnia 2012 roku.

W przedmiocie odsetek Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku, działając na podstawie art. 481 § 1 k.c. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Powyższe rozstrzygnięcie w całości zaskarżyli pozwani apelacją żądając jego zmiany poprzez oddalenie powództwa z uwzględnieniem kosztów postępowania za obie instancje. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego to jest art. 123 k.c. w związku z art.32 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) oraz art. 358 k.c. a także naruszenie przepisów postępowania to jest art. 193 k.p.c. i art. 203 k.p.c.

Powód nie złożył odpowiedzi na apelację.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu, choć nie wszystkie podniesione w niej zarzuty uznać należy za chybione..

Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własny ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny. Przy czym zaznaczyć trzeba, że wobec faktu, iż w niniejszej sprawie sąd drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego ani nie zmienił ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji, a w apelacji nie zgłoszono zarzutów dotyczących tych ustaleń, zgodnie z dyspozycją art. 387 § 2 ¹ k.p.c., uzasadnienie wyroku w niniejszej sprawie obejmować będzie jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Nie można odmówić słuszności skarżącemu zarzucającemu naruszenie art. 193 k.p.c. poprzez wadliwe przyjęcie, że w realiach rozpoznawanej sprawy powód nie dokonał przedmiotowej zmiany powództwa. Powództwo identyfikowane jest przez żądanie i jego podstawę faktyczną. Przedmiotowa zmiana powództwa może polegać na przekształceniu obu tych elementów składowych, bądź jednego z nich. Może zatem wyrażać się w zmianie ilościowej, polegającej na rozszerzeniu albo ograniczeniu pierwotnego żądania, bądź jakościowej prowadzącej do zmiany żądania - jego przedmiotu albo rodzaju żądanej ochrony prawnej - lub polegać na przekształceniu podstawy faktycznej powództwa (vide wyrok SN z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie II CK 144/04, podobnie w wyroku z dnia 20 października 2005 r. w sprawie IV CK 298/05). W rozpatrywanej sprawie powódka dokonała jakościowej zmiany żądania. Zmianie ulegał bowiem przedmiot świadczenia – polegający na żądaniu zapłaty w euro zamiast w złotówkach jakkolwiek oba żądania dotyczyły spełnienia świadczenia pieniężnego.

Powyższa konstatacja nie zmienia jednak oceny trafności skarżonego rozstrzygnięcia, Nie ma bowiem racji skarżący podnosząc, że przedmiotowa zmiana powództwa zniweczyła skutki przerwania biegu przedawnienia przez wytoczenie powództwa obejmującego pierwotne żądanie i w konsekwencji zmienione powództwo zostało zgłoszone po upływie terminu przedawnienia roszczeń objętych zmienionym powództwem. W tym zakresie Sąd Okręgowy w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela pogląd zaprezentowany w uchwale Sądu Najwyższego - Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 13 kwietnia 1988 r. III CZP 24/88 , zgodnie z którym przy zmianie jakościowej powództwa zniweczenie przerwy biegu przedawnienia co do pierwotnie zgłoszonego żądania nastąpi dopiero wtedy, gdy zachowane zostaną wymagania przewidziane w art. 203 k.p.c., a sąd wyrazi akceptację dla takiej zmiany przez umorzenie postępowania w zakresie roszczenia wcześniej zgłoszonego. W przeciwnym razie przerwa co do wcześniej zgłoszonego roszczenia nie ulegnie zniweczeniu, a bieg przedawnienia w tym zakresie rozpocznie się na nowo po zakończeniu postępowania w sprawie. W rozpoznawanej sprawie niewątpliwie nie mieliśmy do czynienia z cofnięciem pozwu przez powoda i z umorzeniem postępowania w zakresie pierwotnego żądania powoda co ma ten skutek, że przerwa biegu przedawnienia spowodowana wniesieniem pozwu przez powoda w dniu 1 sierpnia 2013 roku nie uległa zniweczeniu. W konsekwencji powyższych ustaleń nie sposób zgodzić się z apelującym, że zasądzone w skarżonym wyroku roszczenie uległo przedawnieniu.

Mając powyższe na uwadze, wobec bezzasadności apelacji oraz nie ujawnienia okoliczności, które winny być uwzględnione w toku postępowania apelacyjnego z urzędu, Sąd Okręgowy oddalił apelację w oparciu o art. 385 k.p.c.