Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Wieja

Sędziowie SO Edyta Gajgał SR del. do SO Maria Migoń-Karwowska (spr.)

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015r.

sprawy A. G. (1)

oskarżonego z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Kamiennej Górze

z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt II K 32/15 (VIII K 321/14)

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. G. (1) i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Kamiennej Górze do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 126/15

UZASADNIENIE

A. G. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 29 grudnia 2013 r. w J., powiat (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. K., ze stacji paliw „O.” na ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia 93,22 litra etyliny (...) 98 o łącznej wartości 519,24 zł, czym działał na szkodę (...) S.A. w P., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. akt II K 699/09, za czyn z art. 289 § 2 k.k., na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 1.09.2009 r. do 2.09.2009 r. oraz od 19.04.2011 r. do 18.04.2012 r.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II.  w dniu 31 grudnia 2013 r. w K., powiat (...), działając wspólnie i w porozumieniu M. K., ze stacji paliw „O.”, zabrał w celu przywłaszczenia 110.48 litra oleju napędowego (...) 98 o łącznej wartości 580,02 zł, czym działał na szkodę (...) S.A. w P., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach opisanych w punkcie I, tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

III.  w dniu 3 stycznia 2014 r. w J., powiat (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. K., ze stacji paliw „O.”, zabrał w celu przywłaszczenia 83,65 litra etyliny (...) 95 o łącznej wartości 438,33 zł, czym działał na szkodę (...) S.A. w P., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach opisanych w punkcie I,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

IV.  w dniu 4 stycznia 2914 r. w G., powiat (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. K., ze stacji paliw „O.”, zabrał w celu przywłaszczenia 141,68 litra oleju napędowego o łącznej wartości 755,15 zł, czym działał na szkodę (...) S.A. w P., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach opisanych w punkcie I,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

V.  w dniu 30 stycznia 2014 r. w R., powiat (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. K., ze stacji paliw S. zabrał z celu przywłaszczenia 81,18 litra oleju napędowego (...) o łącznej wartości 470,57 zł, czym działał na szkodę Spółdzielni (...) w B., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach opisanych w punkcie I,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział VIII Karny Zamiejscowy w Kamiennej Górze wyrokiem zaocznym z dnia 3 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 321/14:

1.  uznał A. G. (1) za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach I - V części wstępnej wyroku, stanowiących występki z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § l k.k., przyjmując, że czyny te stanowiły ciąg przestępstw w rozumieniu przepisu art. 91 § l k.k. i za to, na podstawie art. 278 § l k.k. w zw. z art. 91 § l k.k. wymierzył A. G. (1) karę l (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 624 § l k.p.k. i art. 17 ust. l ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił A. G. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i nie wymierzył mu opłaty.

Z treścią wyroku nie zgodził się oskarżony A. G. (1) i zaskarżył ten wyrok w całości na swoją korzyść. Powołując się na przepis art. 438 pkt 1, 2 i 3 k.p.k. skarżący zarzucił:

1.  obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 53 i art. 64 § 1 k.k. polegającą na nietrafnym uwzględnieniu w wysokości stopnia winy oskarżonego jego zachowania przed popełnieniem czynu zabronionego oraz niesłusznym zastosowaniu postulatów negatywnej prewencji ogólnej;

2.  obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 470 § 1 k.p.k. i art. 22 k.k.w., polegającą na wyrokowaniu pod nieobecność oskarżonego, który nie został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy głównej.

W uzasadnieniu apelacji oskarżony podniósł, iż od dnia 5 sierpnia 2014 r. odbywa karę pozbawienia wolności. Uniemożliwienie mu udziału w rozprawie w dniu 3 grudnia 2014 r. pozbawiło go możliwości zgłaszania wniosków dowodowych, zabierania głosu we wszystkich kwestiach podlegających rozstrzygnięciu.

Stawiając powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego A. G. (1) zasługiwała na uwzględnienie, choć skarżący nieprawidłowo wskazał naruszone przepisy postępowania.

Nie ulega wątpliwości, iż zaskarżony wyrok zaoczny nie może się ostać, ponieważ zapadł z rażącym naruszeniem przepisów postępowania, a mianowicie art. 132 § 2 k.k., art. 479 § 1 k.p.k. i art. 6 k.p.k., które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na jego treść. Dokonując analizy akt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, iż oskarżony A. G. (1) w dniu 3 grudnia 2014 r. rzeczywiście nie stawił się na wyznaczoną rozprawę, co potwierdza protokół rozprawy głównej. Odpis aktu oskarżenia został wysłany oskarżonemu na podany przez niego w toku postępowania przygotowawczego adres zamieszkania, tj. N., os. (...), (...)-(...) Ś., przy czym przesyłka ta została odebrana w dniu 18 sierpnia 2014 r. przez dorosłego domownika – A. G. (2)(k. 211). Następnie, na ten sam adres wysłano oskarżonemu wezwanie na rozprawę. Również w tym przypadku przesyłkę tę, w dniu 10 listopada 2014 r., odebrała A. G. (2), jako dorosły domownik (k.217). Sąd Rejonowy uznał w tej sytuacji, że wezwanie skierowane do oskarżonego zostało doręczone mu prawidłowo, w trybie art. 132 § 2 k.p.k. W następstwie tej decyzji Sąd uznał nieobecność A. G. (1) na rozprawie za nieusprawiedliwioną i na podstawie art. 479 § 1 i § 2 k.p.k. postanowił prowadzić postępowanie bez jego udziału i odczytać wyjaśnienia oskarżonego. Po przeprowadzeniu przewodu sądowego i po ujawnieniu dowodów zgromadzonych w aktach sprawy, Sąd Rejonowy wydał wyrok zaoczny, skazujący A. G. (1) za zarzucane mu w akcie oskarżenia przestępstwa.

W realiach procesowych przedmiotowej sprawy bezspornym jest, że oskarżony A. G. (1) w okresie od dnia 7 sierpnia 2014 r. przebywał w Zakładzie Karnym w G. (wydruk z systemu (...) k. 243). W tej sytuacji stwierdzić należy, iż zarówno odpis aktu oskarżenia, jak też wezwanie na rozprawę zostały skierowane na adres zamieszkania oskarżonego w sytuacji, gdy już w tym czasie był on pozbawiony wolności. Nie ulega zatem wątpliwości, że Sąd Rejonowy rażąco - jakkolwiek nie z własnej winy - naruszył przepis art. 132 § 2 k.p.k. Skoro bowiem oskarżony był pozbawiony wolności, to nie mógł mieć zastosowania przepis art. 132 § 2 k.p.k., ponieważ nie wchodziła w grę „chwilowa nieobecność adresata”. Osadzenia w zakładzie karnym celem odbycia kary pozbawienia wolności nie sposób bowiem uznać za „chwilową nieobecność adresata”. Doszło więc do rażącego uchybienia dyspozycji art. 132 § 2 k.p.k., a w konsekwencji też art. 479 § 1 k.p.k., bo w rzeczywistości nie doręczono oskarżonemu wezwania w formie zastępczej (art. 132 § 2 k.p.k.). Natomiast rażące naruszenie prawa do obrony oskarżonego (art. 6 k.p.k.) nastąpiło przez to, że nie otrzymał on aktu oskarżenia (wtedy pierwszy raz wadliwie zinterpretowano art. 132 § 2 k.p.k.), nie mógł wziąć udziału w rozprawie, gdyż nie wiedział o jej terminie i nie został na nią doprowadzony, nie mógł więc złożyć wyjaśnień i oświadczeń co do przeprowadzonych dowodów. W tej sytuacji nie może budzić wątpliwości fakt istotnego wpływu wskazanych uchybień na treść wydanego w sprawie orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.