Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Aleksandra Grzelak - Kula

Protokolant Dagmara Nowicka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze – Aleksandry Panek-Troć

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2015 r.

sprawy:

D. R.

syna J. i M. z d. K.

urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od maja 2012 roku do lutego 2013 roku w G., woj. (...), działając w realizacji z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi w postaci, co najmniej 5250 gram kokainy oraz 3 kg ziela konopi innych niż włókniste stanowiącej znaczną ilość, w ten sposób, że po nabyciu tychże środków od M. P. (1) za łączne kwoty odpowiednio 832.500 złotych i 39 tysięcy złotych odpłatnie przekazywał je innym nieustalonym osobom za nieustalone kwoty, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu,

to jest o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

R. Ł.

syna B. i H. z d. K.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

2.  w nieustalonych dokładnie miesiącach niemniej jednak obejmujących okres od maja 2012 roku do lutego 2013 roku w J., S. i W., woj. (...), działając w realizacji z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu udzielił kilkukrotnie celem konsumpcji innym nieustalonym osobom, odnośnie których materiały wyłączono do odrębnego prowadzenia środek odurzający w postaci kokainy w ilości nie mniejszej niż 11 gram za łączną kwotę 2420 złotych, a nadto działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) udzielił celem konsumpcji innej ustalonej osobie, odnośnie której materiały wyłączono do odrębnego prowadzenia, środek odurzający w postaci kokainy w ilości nie mniejszej niż 2 gram za łączną kwotę 360 zł,

to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

3.  w nieustalonych dokładnie miesiącach niemniej jednak obejmujących okres od maja 2012 roku do lutego 2013 roku w J., woj. (...), realizując z góry powzięty zamiar, wbrew przepisom ustawy posiadał środek odurzający w postaci kokainy kilkukrotnie uzyskany uprzednio nieodpłatnie i odpłatnie od M. P. (1) i L. G. (1) w ilości nie mniejszej niż 11,85 grama,

to jest o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

I.  oskarżonego D. R. uznaje za winnego tego, że w okresie od maja 2012 roku do lutego 2013 roku w G., woj. (...), działając w realizacji z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi w postaci, co najmniej 5250 gram kokainy oraz 3 kg ziela konopi innych niż włókniste stanowiącej znaczną ilość, w ten sposób, że po nabyciu tychże środków od M. P. (1) za łączne kwoty odpowiednio 832.500 złotych i 39 tysięcy złotych odpłatnie przekazywał je innym nieustalonym osobom za nieustalone kwoty, tj. występku z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 290 (dwustu dziewięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w związku z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego D. R. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego D. R. w okresie próby pod dozór kuratora;

IV.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego D. R. nawiązkę w kwocie 2.000 (dwóch tysięcy) zł na rzecz Stowarzyszenia (...) w W.;

V.  na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. R. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w kwocie 871.500 (osiemset siedemdziesiąt jeden tysięcy pięćset) zł;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt I kary grzywny zalicza oskarżonemu D. R. okres tymczasowego aresztowania od dnia 20 lutego 2013 r. do dnia 15 lipca 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny;

VII.  oskarżonego R. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku przy przyjęciu, że udzielił środka odurzającego innym ustalonym osobom, tj. występku z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. za to na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na kwotę 50 (pięćdziesiąt) zł;

VIII.  oskarżonego R. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 3 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IX.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego R. Ł. w pkt VII i VIII kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

X.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w związku z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego R. Ł. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

XI.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego R. Ł. nawiązkę w kwocie 1.000 (tysiąca) zł na rzecz Stowarzyszenia (...) w W.;

XII.  na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego R. Ł. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w kwocie 2780 (dwa tysiące siedemset osiemdziesiąt) zł;

XIII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt VII kary grzywny zalicza oskarżonemu R. Ł. okres zatrzymania w dniach 11, 12 i 13 lutego 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny;

XIV.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych D. R. i R. Ł. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie po 10 zł oraz wymierza im opłaty po 200 zł.

Sygn. akt II K 1298/14

UZASADNIENIE

Zakres niniejszego uzasadnienia Sąd ograniczył do oskarżonego R. Ł. – stosownie do treści art. 423 § 1a k.p.k.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. Ł. od lat przyjaźni się z M. P. (1). M. P. (1) razem ze swoją konkubiną M. N. i znajomym A. G. zajmował się sprowadzaniem kokainy w dużych ilościach z Hiszpanii, z B., o czym wiedział R. Ł.. Środek ten rozprowadzał następnie na terenie Polski. Częściowo przechowywał go w mieszkaniu swojej matki – L. G. (1) przy ul. (...) w J.. R. Ł. kupował lub dostawał od M. P. (1) za pośrednictwem jego matki kokainę w ten sposób, że przychodził pod jej dom, a L. G. (2), uprzedzona o tym przez M. P. (1), wyrzucała R. Ł. odpowiednie porcje narkotyku zapakowane w kopertę przez okno. R. Ł. częściowo zażywał ją sam, a częściowo sprzedawał swoim znajomym: S. P. i Ł. Z. prowadzącym wypożyczalnię nart w S.. Inicjatywa sprzedaży kokainy wyszła od R. Ł., który zaoferował znajomym sprzedaż narkotyku. R. Ł., po uzyskaniu go od M. P. (1), zawoził im ten środek. Jeden gram kokainy sprzedawał im po 220 zł. Mężczyźni ci zażywali kokainę okazyjnie, podczas imprez. W okresie od maja 2012 r. do lutego 2013 r. sprzedał im w ten sposób co najmniej 11 gramów tego narkotyku za łączną kwotę 2420 zł. R. Ł. otrzymał także co najmniej 2 gramy kokainy za łączną kwotę 360 zł od M. P. (1), którą na jego prośbę przewiózł do W. i tam przekazał ją nieodpłatnie mieszkającemu we W. M. P. (2). Oprócz tego R. Ł. sam okazyjnie zażywał kokainę. W ww. okresie posiadał nie mniej niż 11,85 grama kokainy, którą zużył na własne potrzeby.

dowód: częściowo wyjaśnienia R. Ł. k. 560-564, 567-570, 619-622, 628-631,

1541-1543, str. 79 teczki (...)

zeznania M. P. (1) k. 173-181, 187-190, 238-241, 246-249, 252-254, 261-

264, 269-272, 296-298, 311-313, 339-341, 502, 1529-1530, 1754

zeznania M. N. k. 423-431, 435-438, 500-502, 515-518, 519-522, 843, 1755

częściowo zeznania L. G. (1) k. 992-996, 1524-1525

zeznania M. P. (2) k. 1252-1255

zeznania Ł. Z. k. 1411-1414

zeznania S. P. k. 1439-1442

protokół przeszukania mieszkania L. G. (1) k. 83-86

opinia (...) k. 156-159

protokół przeszukania samochodu R. Ł. k. 546-548

protokół przeszukania mieszkania R. Ł. k. 555-556

protokół oględzin telefonów R. Ł. k. 1107-1120

analiza kryminalistyczna k. 1503-1523

materiały niejawne

R. Ł. ma 40 lat. Ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest nauczycielem wychowania fizycznego zatrudnionym w Zespole Szkół (...) w J., obecnie zawieszonym w obowiązkach. Jego miesięczny dochód wynosi ok. 2200 zł. Jest właścicielem mieszkania i samochodu osobowego A. (...). Jest żonaty, na utrzymaniu ma syna. Nie jest uzależniony od substancji psychoaktywnych.

dowód: wyjaśnienia R. Ł. k. 560-564, 1847

dane o karalności k. 573

kwestionariusz dot. R. Ł. k. 607-618

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył kilkukrotnie wyjaśnienia. Podał w nich, że M. P. (1) zna od bardzo długiego czasu. Pewnego razu, na początku 2012 r., został przez niego poczęstowany kokainą. Od tego czasu do lutego 2013 r. kilkakrotnie go jeszcze częstował tym narkotykiem. Przy takiej okazji poprosił go o to, aby sprzedał mu trochę kokainy na własne potrzeby i podał, że było to kilka transakcji na łączną kwotę ok. 1500 zł. Jeden gram kokainy sprzedawał mu za 200 zł. Oskarżony dodał, że ma kolegów, którym w ciągu tego okresu sprzedał łącznie ok. 22 gramów kokainy, którą wcześniej uzyskał od M. P. (1). Dwukrotnie przekazał kokainę M. P. (2), którą dał mu M. P. (1). Robił to w ramach przyjacielskiej przysługi jadąc do W., gdzie mieszka M. P. (2). Ponadto sprzedawał kokainę swoim dwóm kolegom – Ł. Z. i S. P. ze S., łącznie około 20 gramów. Za jeden gram brał od nich 220 zł. Zaprzeczył, aby sprzedawał narkotyki w celach zarobkowych. W tym okresie kupił od M. P. (1) ok. 7 gramów kokainy, około 20 gramów sprzedał kolegom, a 2 gramy przewiózł M. P. (2). Oskarżony wyjaśnił również, że domyślał się, że M. P. (1) handluje narkotykami, ale nie wiedział, że na tak dużą skalę.

Wyjaśnił również, że gdy doszło do zatrzymania na stacji benzynowej w J., nie wiedział, że M. P. (1) wraca z narkotykami. Był przekonany, że chodzi o sprawdzenie, czy nie ma Policji, ponieważ M. P. (1) nie ma uprawnień do prowadzenia pojazdów.

W kolejnych wyjaśnieniach R. Ł. dodał, że narkotyki brał od M. P. (1) za 200 zł za gram, a sprzedawał za 220 zł. Zaprzeczył, by było to źródło jego utrzymania, bo w ciągu roku zarobił na tym 400 zł. Sprzedawał je dobrym znajomym na zasadzie przysługi.

Wyjaśniając po raz kolejny R. Ł. podał, że kokainę odbierał od M. lub od jego matki, gdy M. nie było w J.. Odbywało się to w ten sposób, że dzwonił na numer L. G. (1) i prosił, aby dała mu to, co zostawił M. nie mówiąc, co to ma być, ale jest przekonany, że wiedziała, co to jest. Kokaina przekazywana mu przez L. G. (1) była za każdym razem zapakowana w papierowe zawiniątko tak, że nie było widać zawartości. Najczęściej prosił M. P. (1) o przygotowanie porcji 0,3 grama. Często dostawał narkotyki od M. za darmo. L. G. (1) rzucała mu narkotyki z okna i jej nigdy za nie nie płacił, a rozliczał się z M. P. (1). Podał, że w opisany wyżej sposób L. G. (1) mogła mu przekazać nie więcej niż 3 gramy kokainy. W tych wyjaśnieniach oskarżony wskazał, że znajomym przekazywał narkotyki w okresie od czerwca do grudnia 2012 r.

W następnych wyjaśnieniach R. Ł. podał, że było więcej sytuacji na granicy z M. P. (1), w których pilnował, czy nie ma Policji, ale także i wtedy nie miał świadomości, że jego przyjaciel przewozi narkotyki. Myślał, że M. P. (1) przewozi mniejsze ilości narkotyków. Podał, że pierwszy raz odebrał kokainę od L. G. (1) przed wakacjami 2012 r. Natomiast do S. zaczął je wozić dla swoich kolegów w okresie wakacji 2012 r., choć dokładnie tego nie pamiętał. Ostatni raz przekazał im kokainę w grudniu 2012 r.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd w zasadniczej części ocenił wyjaśnienia R. Ł. jako wiarygodny dowód, ponieważ korespondują z pozostałymi zebranymi w sprawie – zwłaszcza z zeznaniami M. P. (1) i M. N., którzy szczegółowo opisali dystrybucję przewożonych przez siebie środków odurzających. Zwłaszcza M. P. (1) w złożonych w roli podejrzanego wyjaśnieniach podał okoliczności, sposób i ilości przekazywanych R. Ł. narkotyków. Znajdują również potwierdzenie w zeznaniach L. G. (1), z których wynika, że jedyną osobą, która przychodziła do niej po narkotyki, był R. Ł.. W tym miejscu Sąd zaznacza, że zeznaniom tego świadka w zakresie jej świadomości co przekazywanego oskarżonemu środka nie miała świadomości, Sąd nie dał wiary. Sąd wziął pod uwagę, że L. G. (1) składała wyjaśnienia w charakterze podejrzanej, a więc miała niewątpliwie interes w umniejszeniu swej odpowiedzialności. Ponadto biorąc pod uwagę fakt posiadania przez nią elektronicznej wagi oraz niewielkie ilości przekazywanej substancji, a także nagrania rozmów telefonicznych pomiędzy nią a M. P. (1) (znajdujące się w materiałach niejawnych), jej zeznania co do braku świadomości, jaka to była substancja, są niewiarygodne.

Sąd przyjął za oskarżonym, że posiadał w zarzucanym mu okresie kokainę, którą wcześniej uzyskał odpłatnie i nieodpłatnie od M. P. (1) i L. G. (1). Oskarżony nie miał powodów, by podawać niekorzystne dla siebie fakty. Z jego wyjaśnień wynika, że zużył je na własne potrzeby, co również nie budzi wątpliwości w świetle jego wyjaśnień.

Sąd częściowo w oparciu o wyjaśnienia R. Ł. ustalił ilości kokainy odsprzedawanej przez niego Ł. Z. i S. P. oraz przekazanej nieodpłatnie M. P. (2). Co prawda oskarżony podawał większe ilości niż zostały mu faktycznie przypisane, lecz wynika to z tego, że R. Ł. nie był w stanie dokładnie wskazać sprzedawanych przez siebie ilości, natomiast jego odbiorcy – S. P. i Ł. Z. przyznali, że byli odbiorcami narkotyków oraz byli w stanie dokładnie wskazać, ile kokainy kupili od oskarżonego. Łącznie było to 11 gramów, zaś biorąc pod uwagę, że jeden gram tego środka R. Ł. sprzedawał im za 220 zł, stąd należy przyjąć, że uzyskał z tego tytułu 2.420 zł. Podkreślić należy, że ustalenie to jest z korzyścią dla oskarżonego. Wyjaśnienia R. Ł. co do nieodpłatnego przekazania M. P. (2) 2 gramów kokainy są wiarygodne w pełni, ponieważ zostały potwierdzone przez tego świadka oraz przez M. P. (1).

Sąd nie dał wiary oskarżonemu w zakresie, w jakim zaprzeczał, że sprzedawał swoim znajomym narkotyki w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Podkreślić należy, że oskarżony sprzedawał jeden gram kokainy o 20 zł drożej niż kupił go od M. P. (1). Zdaniem Sądu oskarżony robił to po to, aby zyskać na tych transakcjach – w przeciwnym razie nie byłoby celu w droższym odsprzedawaniu kokainy tym bardziej, że M. P. (2) przekazał ją nieodpłatnie. Jeżeli zaś chodzi o zwrot kosztu transportu do i z S. to Sąd zauważa, że przecież nic nie stało na przeszkodzie, aby to S. P. i Ł. Z. odbierali od R. Ł. zamówione narkotyki – tak jak robił to R. Ł. odbierający je od L. G. (1).

Sąd zakwestionował także wyjaśnienia R. Ł. co do okresu, w jakim miał dystrybuować kokainę. Po pierwsze są one niekonsekwentne, po drugie sprzeczne z zeznaniami M. P. (1) oraz z materiałami niejawnymi. Zarejestrowane rozmowy telefoniczne mają oznaczone daty. Co prawda oskarżony nie potwierdził, że zarejestrowane rozmowy były prowadzone przez niego, bowiem, jak wskazał, nie pamiętał ich, lecz zabezpieczone u niego telefony posiadające swoje numery według analizy kryminalistycznej wielokrotnie łączyły się z numerami telefonów M. P. (1). Ponadto oskarżony dysponował innym numerem telefonu do kontaktów z M. P. (1) w sprawie narkotyków, co świadczy o jego świadomości nielegalności podejmowanych działań.

Sąd ocenił zeznania M. P. (1), M. N., M. P. (2), S. P. i Ł. Z. jako wiarygodne. Są ze sobą zbieżne, potwierdzają w zasadniczej części wyjaśnienia oskarżonego.

Zeznania L. G. (1) Sąd ocenił jako wiarygodne w odniesieniu do sposobu i zasad przekazywania oskarżonemu narkotyków, ponieważ w tej części korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami M. P. (1) i materiałami niejawnymi. Natomiast w odniesieniu do braku jej świadomości co do przekazywanych oskarżonemu substancji, Sąd nie dał im wiary. W ocenie Sądu stanowić one miały linię obrony oskarżonej L. G. (1) w toczącym się przeciwko niej postępowaniu karnym. Biorąc pod uwagę fakt posiadania przez nią wagi elektronicznej w mieszkaniu, wypełnianie instrukcji M. P. (1) w zakresie ważenia i przekazywania substancji oraz pełną orientację w posiadanych środkach, jej zeznania w tym zakresie nie dają się ocenić inaczej niż jako kłamliwe.

Jako nieistotną w tym postępowaniu ocenił Sąd relację A. G., który nie zna oskarżonego i nie miał wiedzy na temat jego zachowań.

Sąd dał w pełni wiarę zebranym w sprawie dowodom z dokumentów, wskazanym w części dot. S. faktycznego uzasadnienia, tj. odnoszącym się do R. Ł.. Wszystkie zostały sporządzone we właściwej formie, nie były kwestionowane przez strony postępowania, Sąd również nie dostrzegł powodów, by je podważać.

W oparciu o zebrane dowody Sąd ustalił, że R. Ł. w okresie od maja 2012 r. do lutego 2013 r., w nieustalonych miesiącach tego okresu, w S. kilkukrotnie sprzedał S. P. i Ł. Z. kokainę w ten sposób, że wielokrotnie, w krótkich odsępach czasu, zawoził ten narkotyk w ilości około grama każdorazowo za kwotę 220 zł. Łącznie w tym okresie sprzedał im kokainę w ilości nie mniejszej niż 11 gramów i wartości nie niższej niż 2420 zł. Środki te służyły tym osobom do konsumpcji. Zainteresował te osoby możliwością dostarczania im kokainy i następnie w tym zamiarze im ją zawoził. W tym samym okresie po otrzymaniu w J. co najmniej 2 gramów kokainy o wartości 360 zł od M. P. (1) zawiózł ją do W. i tam przekazał M. P. (2). Działał przy tym wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1), który to poprosił oskarżonego o taką „przysługę” i poinstruował go, komu i w jaki sposób, tj. nieodpłatnie, ma przekazać narkotyk. Oskarżony miał powzięty z góry zamiar takiego postępowania – gdy jego znajomi dowiedzieli się, że ma dostęp do kokainy, prosili go o jej dostarczanie. R. Ł. widział w tym sposób na zarobienie pieniędzy, doliczał sobie 20 zł do każdego sprzedawanego grama kokainy, wielokrotnie jeździł do swoich znajomych oraz jeden raz do M. P. (2) i przekazywał im odpłatnie, a M. P. (2) nieodpłatnie kokainę. Kokaina, zgodnie z wykazem środków odurzających zawartym w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, jest środkiem odurzającym grupy I-N. W ten sposób oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 tej ustawy w zw. z art. 12 k.k. Sąd w opisie czynu przypisanego oskarżonemu uwzględnił, że osoby, którym R. Ł. udzielał środka odurzającego, są obecnie ustalone i prawomocnie skazane za przypisane im przestępstwa posiadania środków odurzającym wbrew przepisom ustawy.

W tym samym okresie R. Ł. posiadał kokainę, którą odbierał od L. G. (1). Była mu potrzebna do odurzania się z różnych okazji. Wielokrotnie przychodził pod dom L. G. (1), która na telefoniczne polecenie M. P. (1) przekazywała mu narkotyk zrzucając go z okna. R. Ł. czasem za niego płacił, czasami nie. W podanym okresie takich jego zachowań było wiele, miały miejsce w krótkich odstępach czasu. Oskarżony łącznie w całym tym okresie posiadał nie mniej niż 11,85 grama kokainy, którą w całości zużył na własne potrzeby. W ten sposób wyczerpał znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

Oskarżony działał świadomie, z zamiarem bezpośrednim. Wiedział, jakiego rodzaju narkotykami dysponuje M. P. (1), oferował je innym osobom chcąc osiągnąć na tych transakcjach korzyść majątkową. Wielokrotnie je sprzedawał, przekazywał i sam używał.

Stopień społecznej szkodliwości pierwszego zarzucanego oskarżonemu czynu jest wysoki, bowiem oskarżony sprzedając narkotyki wspierał obrót nimi, kierował się chęcią osiągnięcia zysku. Udzielał je trzem osobom, przy czym dwie z nich były jego stałymi odbiorcami. Zaprzestanie tej działalności oskarżonego nastąpiło dopiero wskutek zatrzymania jego i M. P. (1), który był jego dostawcą. Z drugiej strony na złagodzenie oceny stopnia społecznej szkodliwości tego czynu oskarżonego wpływ ma fakt, że udzielanie narkotyków nie miało żadnego związku z wykonywanym przez niego zawodem nauczyciela.

Drugi z przypisanych R. Ł. czynów charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony posiadaną kokainę zużył w całości na własne potrzeby, lecz jednocześnie uwzględnił także fakt sporej ilości posiadanego środka odurzającego.

Wymierzając R. Ł. karę Sąd uznał, że kara roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności jest karą odpowiednią do wagi popełnionego przez niego czynu. Pozostaje ona niewiele powyżej dolnego progu ustawowego zagrożenia ze względu na fakt, że oskarżony jest osobą dotychczas niekaraną i można przypuszczać, że popełnione przestępstwo pozostanie incydentem w jego życiu. Sąd uwzględnił także postawę oskarżonego, tj. przyznanie się i złożenie obszernych wyjaśnień, okazanie przez niego skruchy. W ocenie Sądu kara w takim wymiarze odniesie wobec niego skutek wychowawczy i prewencyjny. Przy wymiarze kary Sąd kierował się również tym, że oskarżony jest nauczycielem i jego dotychczasowy tryb życia nie wskazuje na demoralizację, a popełnione przestępstwo nie miało związku z jego pracą.

Uwzględniając fakt, że przypisane mu przestępstwo R. Ł. popełnił w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd obok kary pozbawienia wolności wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych. Wymiar tej kary dostosowany jest do stopnia społecznej szkodliwości i zawinienia oskarżonego, natomiast kwota stawki dziennej do jego możliwości majątkowych.

Za drugi z przypisanych czynów Sąd orzekł wobec oskarżonego karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Za takim wymiarem przemawia stopień społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa i winy oskarżonego. W ocenie Sądu kara w takim wymierzę spełni swój cel.

Jednostkowe kary pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył R. Ł. karę łączną stosując zasadę pełnej absorpcji, tj. odpowiadającej najwyższej z kar jednostkowych. Zdaniem Sądu tożsamy okres działania oskarżonego i uzyskiwanie narkotyków z tego samego źródła uzasadnia orzeczenie kary łącznej przy zastosowaniu tej zasady.

Wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata. W ocenie Sądu R. Ł. nie jest osobą zdemoralizowaną, którą należałoby izolować od społeczeństwa. Już samo zagrożenie jej wykonania powinno być dla oskarżonego wystarczającą przestrogą przed naruszaniem prawa w przyszłości. 3-letni okres próby, w ocenie Sądu, jest wystarczający do zweryfikowania, czy postawiona wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna okaże się trafna.

Sąd zaniechał orzeczenia wobec R. Ł. wnioskowanego przez Prokuratora środka karnego zakazu wykonywania pracy z dziećmi i młodzieżą. Przemawiają za tym następujące powody: popełnione przez R. Ł. przestępstwa nie miały żadnego związku z wykonywanym przez niego zawodem nauczyciela. Oczywiście jego postępowanie było naganne, lecz zostało już ocenione i wymierzono mu za nie karę. Posiadane przez oskarżonego narkotyki były używane przez niego. Brak jest jakichkolwiek dowodów na to, że młodzież, z którą pracuje, miała z nimi styczność czy choćby świadomość postępowania nauczyciela. Pojawiające się w zeznaniach L. G. (1) „odżywki dla dzieci”, po które miał do niej przychodzić oskarżony, nie mogą przemawiać za jakimkolwiek związkiem z wykonywanym przez oskarżonego zawodem. W ocenie Sądu to L. G. (1) chcąc umniejszyć swoją odpowiedzialność i wykazać brak świadomości, co przekazywała R. Ł., nazwała narkotyki w ten sposób. Sam oskarżony nigdy się na to nie powoływał, poza zeznaniami L. G. (1) żaden dowód, także materiały niejawne, na to nie wskazują. Sąd podkreśla, że samo skazanie R. Ł. wyeliminuje go z pracy na dotychczasowym stanowisku aż do zatarcia skazania, czyli przez niemal 2 lata. Należy mieć na uwadze, że dotychczas oskarżony cały czas pozostaje zawieszony w wykonywanych obowiązkach. Zdaniem Sądu orzeczenie wspomnianego zakazu wyeliminowałoby oskarżonego zupełnie z grona osób uczących w sytuacji, gdy wykonywanie przez niego takiej pracy, np. w klubie sportowym, nie zagraża dzieciom i młodzieży. Popełnionymi przez siebie przestępstwami oskarżony nie okazał, że dalsze zajmowanie przez niego stanowisk związanymi z edukacją dzieci i młodzieży zagraża dobrom chronionym prawem. Brak jest jakiegokolwiek związku między popełnionymi przestępstwami a działalnością zawodową oskarżonego (zob. też komentarz do art. 41 k.k. w: Kodeks karny. Komentarz. A. Marek, LEX 2010), dlatego orzeczenie takiego zakazu byłoby pozbawione podstaw prawnych wynikających z art. 41 § 1 k.k. i stanowiło nadmierną dolegliwość dla oskarżonego.

Sąd nie orzekł również przepadku środka odurzającego posiadanego przez R. Ł., ponieważ został on w całości przez oskarżonego zużyty, a zatem orzeczenie takiego środka karnego byłoby bezprzedmiotowe.

Sąd orzekł jednak nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...) w W.. Jest to instytucja, której celem jest przeciwdziałanie narkomanii. Orzeczenie takiego środka karnego jest jak najbardziej uzasadnione w świetle przypisanych oskarżonemu przestępstw. Kwota nawiązki, tj. 1000 zł, pozostaje w granicach możliwości majątkowych oskarżonego, a ponadto wzmocni oddziaływanie wyroku jako całości.

W związku z osiągnięciem przez oskarżonego korzyści majątkowej z popełnionego przestępstwa, Sąd zobowiązany był orzec jej przepadek na rzecz Skarbu Państwa. Korzyść majątkowa w rozumieniu tego przepisu to nie zysk osiągnięty przez sprawcę, ale pełna kwota wynikająca z transakcji – w przypadku R. Ł. jest to kwota 2780 zł (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2010 r., I KZP 12/10, OSNKW 2010/9/78, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 29 maja 2014 r. II AKa 145/14).

Na poczet kary faktycznie wykonywanej, czyli kary grzywny, Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie stosując przelicznik wynikający z art. 63 § 1 k.k.

Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe w kwocie 10 zł (połowa ryczałtu na poczet doręczeń), bowiem były to jedyne powstałe w niniejszym postępowaniu koszty oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 200 zł.