Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Andrzej Dyrda

SR (del.) Maryla Majewska - Lewandowska

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 28 marca 2014 r., sygn. akt I C 548/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 300 zł (trzysta złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Maryla Majewska - Lewandowska SSO Leszek Dąbek SSO Andrzej Dyrda

Sygn. akt III Ca 927/14

UZASADNIENIE

Powód K. K. żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 4.203,07 zł

z ustawowymi odsetkami od dnia 9 02 2013r. oraz kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdził, że w wyniku kolizji drogowej w dniu 5 01 2010r. został uszkodzony samochód osobowy marki V. (...) nr rej. (...) stanowiący własność J. K.. Poszkodowany posiadał ubezpieczenie autocasco w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Powód umową przelewu nabył od J. K. wierzytelność o naprawę szkody powstałej w jego majątku w następstwie uszkodzenia samochodu. Po zgłoszeniu szkody pozwana wypłaciła mu tylko część należnego mu odszkodowania w kwocie 1.763,33 zł. i w niniejszej sprawie powód domaga się zapłaty pozostałej części odszkodowania.

Pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu. Nie kwestionowała swej odpowiedzialności. Zarzucała, że wypłaciła powodowi odszkodowanie adekwatne do powstałej w jego majątku szkody.

Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim w wyroku z dnia 28 03 2014r. zasądził od pozwanej (...) Zakładu (...) na rzecz powoda K. K. kwotę 2.631,71 zł z ustawowymi odsetkami

od dnia 9 02 2013r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części

oraz orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przytoczył regulacje art. 805 k.c. Wskazał, że strony ustaliły w umowie sposób rozliczenia szkody według wariantu „serwisowego”, który zgodnie z § 17 ust. 3 pkt 1 OWU przywiduje przyjęcie do wyliczenia szkody cen części oryginalnych serwisowych. Z kolei § 17 ust. 5 OWU stanowi, że wysokość odszkodowania ustala się na podstawie uprzednio uzgodnionych z zakładem ubezpieczeń kosztów uwzględniających wybrany wariant ubezpieczenia. W przypadku nieuzgodnienia tych kosztów z zakładem ubezpieczeń konieczne jest przedstawienie faktur za rzeczywiście wykonaną naprawę. Z § 17 ust. 7 OWU wynika, że odszkodowanie w sytuacji nieprzedstawienia faktur i rachunków, o których mowa w ust. 5, koszty zakupu części należy wyliczyć z obniżeniem ich wartości tj. jak w wariancie optymalnym. Uwzględniając te postanowienia OWU biegły wyliczył koszty naprawy na 4.395,04zł brutto. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.631,71 zł jako różnicę pomiędzy kosztami naprawy ustalonymi przez biegłego na kwotę 4.395,04 zł brutto a kwotą wypłaconego odszkodowania 1.763,33 zł. W pozostałym zakresie powództwo oddalił jako wygórowane. O odsetkach orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 359 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c., zasądzając je od daty wskazanej w pozwie będącej datą wymagalności tj. z upływem 30 dni od daty zgłoszenia szkody (co zostało dokonane 8 01 2013r.). O kosztach Sąd ten orzekł na podstawie art. 100 k.c., ustalając że powód wygrał sprawę w 62 %.

Orzeczenie zaskarżyła pozwana (...) Zakład (...) , w części zasądzającej. Skarżąca wnosiła o zmianę wyroku przez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu bądź o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo procesowe, regulacje:

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia i mających istotny wpływ na jego treść wynikający z przyjęcia jako podstawy istotnych ustaleń faktycznych opinii biegłego z dnia 23 11 2013r. (opinia NR (...)) i uznania jej za opinię rzetelną i fachową pomimo okoliczności, iż wydawana była bez wglądu w akta szkody oraz wbrew postanowieniom ogólnych warunków ubezpieczeń komunikacyjnych ustalonych uchwałą zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 31 01 2012r.,co m.in. przyczyniło się do poczynienia przez biegłego sądowego szeregu błędów,

- art. 232 zd. 2 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie skutkujące niedopuszczeniem dowodu z urzędu w postaci opinii kolejnego biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej na okoliczność ilości roboczogodzin wystarczających na naprawę pojazdu jak również na okoliczność zasadności zastosowania przez powoda stawki w wysokości 90 zł za jedną roboczogodzinę przy uwzględnieniu faktu, że szkoda likwidowana powinna być na podstawie § 17 ust. 7 (...) ustalonych uchwałą zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 31 01 2012r. w związku z brakiem przedłożenia przez powoda rachunków oraz faktur VAT mających na celu udokumentowanie naprawy pojazdu.

Ponadto zarzucała, że naruszono prawo materialne regulacje:

- § 17 ust. 7 OWU w zw. z art. 65 § 2 k.c. i art. 384 § 1 k.c. przez jego niezastosowanie i w konsekwencji ustalenie wysokości odszkodowania z zastosowaniem cen części oryginalnych serwisowych, pomniejszonych o 60 % ich wartości, zamiast zastosowania cen zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego postanowienia OWU tj. cen części zamiennych zawartych w systemie E. pomniejszonych zgodnie z zasadami właściwymi dla wariantu optymalnego tj. o 60 % , co odpowiada okresowi eksploatacji pojazdu,

- art. 17a ustawy z dnia 22 05 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010r., nr 11, poz. 66 ze zm.) poprzez jego niezastosowanie skutkujące pominięciem okoliczności, że powodowi – wobec nieprzedstawienia pozwanej faktur VAT za naprawę szkody komunikacyjnej – nie przysługiwało odszkodowanie w wysokości obejmującej podatek od towarów i usług, mając na uwadze, że wierzytelność nabył w drodze cesji od podmiotu nie będącego podatnikiem podatku od towarów i usług.

Powód K. K. wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując, że mają one źródło w łączących poszkodowanego J. K. z pozwaną umowie ubezpieczenia autocasco samochodu osobowego marki V. (...) nr rej. (...).

Wbrew zarzutom apelacji przy rozpoznaniu sprawy i ferowaniu wyroku nie naruszono prawa procesowego w sposób mogący mieć wpływ na wynik sprawy.

Opinia biegłego jest logiczna i odpowiada na zadane mu pytania, a zawarte

w niej wnioski mają podstawę w zgromadzonym przez biegłego materiale faktograficznym, wobec czego Sąd Rejonowy uznał ją za wiarygodną a Sąd odwoławczy ocenę te podziela.

Prawidłowe są także pozostałe ustalenia składające się na podstawę faktyczną zaskarżonego orzeczenia, które dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami albo mają podstawę w zebranym w sprawie wiarygodnym materiale dowodowym.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku drogowego nie była negowana w toku postępowania.

Ma ona źródło w postanowieniach umowy ubezpieczenia autocasco zawartej przez poszkodowanego z pozwanym zakładem ubezpieczeń, z której mocy pozwana jest obowiązana zapłacić powodowi odszkodowania za szkody wynikłe na skutek przedmiotowego wypadku drogowego na określonych w niej zasadach.

Wysokość należnego poszkodowanemu została ustalona na podstawie nie kwestionowanej przez strony, w tym także przez skarżącą opinii biegłego.

Biegły ustalając w opinii koszty naprawy samochodu wziął pod uwagę koszty nabycia części zamiennych, które następnie pomniejszył o 60%.

Odpowiada to zasadom ustalania wysokości należnego przewidzianym

w przywołanych w apelacji postanowieniach OWU i podniesiony w tej kwestii zarzut jest oczywiście bezzasadny (biegły nie uwzględnił w opinii jak chce tego apelacja kosztów zakupu części oryginalnych lecz części zamiennych, str. 3 opinii, k-118 akt).

W toku postępowania nie wykazano, że poszkodowany jest płatnikiem podatku VAT.

Również z postanowień OWU nie wynika, iż tego podatku nie należy uwzględniać przy ustalaniu należnego ubezpieczonemu od pozwanej odszkodowania.

Stanowi on przy tym integralną część ceny za naprawę samochodu i zgodnie

z poglądem prawnym wyrażonym przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia (...). (III CZP 150/06) – została ona podjęta już po wejściu w życie regulacji art. 17a ustawy z dnia 22 05 2003r. o działalności ubezpieczeniowej - "odszkodowanie przysługujące na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę powstałą w związku z ruchem tego pojazdu, ustalone według cen części zamiennych i usług, obejmuje kwotę podatku od towarów i usług (VAT) w zakresie, w jakim poszkodowany nie może obniżyć podatku od niego należnego o kwotę podatku naliczonego".

Przy ocenie tego zagadnienia, że nie ma również żadnego znaczenia, iż powód nabył od ubezpieczonego wierzytelność o zapłatę odszkodowania w drodze umowy cesji.

Stosownie bowiem do regulacji art. 509 k.c. z mocy tej umowy powód wstąpił w ogół przynależnych wierzycielowi (ubezpieczonemu) względem skarżącej praw,

w tym także nabył od niego prawo do części odszkodowania obejmującej podatek VAT, przez co również w tej części powództwo było uzasadnione.

Rozstrzygnięcie o należnych powodowi od pozwanej odsetkach za jej opóźnienie w zapłacie odszkodowania ma prawne uzasadnienie w regulacji art. 481 § 1 i 2 k.c.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku i apelacja jest bezzasadna.

Reasumując, zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację pozwanej jako bezzasadną oddalono na mocy art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono stosując regulacje art. 98 § 1 k.p.c. i § 12 ust. 1 pkt 2 i § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 09 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348, z późniejszymi zmianami), biorąc pod uwagę, że pozwana w całości uległa w postępowaniu odwoławczym, wobec czego spoczywa na niej obowiązek zwrotu powodowi poniesionych przez niego kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Maryla Majewska SSO Leszek Dąbek SSO Andrzej Dyrda

– L.