Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 1735/14

POSTANOWIENIE

Dnia 2 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – SSO Magdalena Balion-Hajduk

SSO Gabriela Sobczyk(spr.)

SSR(del.) Maryla Majewska-Lewandowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 grudnia 2014r.

sprawy z wniosku R. G.

przy udziale M. G. (1)

o ustalenie kontaktów z małoletnimi J. G., K. G. i M. G. (2)

na skutek zażalenia uczestniczki postępowania

na postanowienie Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 14 października 2014r., sygn. akt III Nsm 83/14

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że uzupełnić postanowienie Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 28 kwietnia 2014 roku poprzez dodanie punktu 3 o treści: zasądzić od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki postępowania kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR(del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Magdalena Balion-Hajduk SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Cz 1735/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 14 października 2014r. Sąd Rejonowy w Raciborzu oddalił wniosek uczestniczki o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego, uznając, że również w przypadku cofnięcia wniosku, uczestnicy winni ponieść te koszty zgodnie z art. 520 § 1 k.p.c.

Zażalenie na to postanowienie wniosła uczestniczka postępowania, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia jako wydanego niezgodnie ze stanem faktycznym oraz o zmianę tego orzeczenia poprzez przyznanie kosztów zastępstwa procesowego na podstawie art. 203 § 2 i 3 k.p.c. W uzasadnieniu wskazała, że już w odpowiedzi na wniosek podniosła, że przedmiotowy wniosek został złożony przez wnioskodawcę instrumentalnie i w czasie kiedy pomiędzy rodzicami małoletnich toczyła się rozprawa o podwyższenie alimentów przeciwko R. G.. Z tych względów nie zgadza się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, iż to uczestniczka była prowokatorem wytoczenia wniosku i na tej podstawie zakwestionowała oddalenie wniosku o zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie musiało odnieść skutek.

Art. 520 k.p.c., pomimo, iż jako przepis szczególny w stosunku do ogólnych zasad ponoszenia kosztów postępowania określonych w art. 98 k.p.c. i następnych, wprowadza autonomiczną regulację obowiązków ponoszenia kosztów przez uczestników postępowania nieprocesowego, to jednak nie wyłącza on, w sposób zupełny, zastosowanie w postępowaniu nieprocesowym niektórych zasad ponoszenia kosztów określonych w tytule V dziale I k.p.c. oraz innych przepisach kodeksu postępowania cywilnego normujących postępowanie procesowe (sporne). Niektóre z tych zasad stosuje się w zakresie nieuregulowanym normą z art. 520 k.p.c., poprzez zastosowanie art. 13 § 2 k.p.c., czemu dał wyraz Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach (m.in.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 2012r., II CZ 170/11; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 1981r., I PR 94/80).

Niniejsze postępowanie zostało umorzone wskutek cofnięcia wniosku.

Zgodnie z art. 512 § 1 k.p.c., po rozpoczęciu posiedzenia albo po złożeniu przez któregokolwiek z uczestników oświadczenia na piśmie cofnięcie wniosku jest skuteczne tylko wtedy, gdy inni uczestnicy nie sprzeciwili się temu w terminie wyznaczonym. Przepis ten nie reguluje kwestii obowiązku poniesienia kosztów w tej sytuacji procesowej. Również norma zawarta w art. 520 k.p.c., kwestii tej nie rozstrzyga. Uznać zatem należało, że na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. odpowiednie zastosowanie winien mieć art. 203 § 2 k.p.c. Zgodnie z nim, w razie cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego, na jego żądanie, obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia. § 3 tego artykułu natomiast stanowi, że w razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów. Gdy skuteczność cofnięcia pozwu zależy od zgody pozwanego, niezłożenie przez niego oświadczenia w tym przedmiocie w powyższym terminie uważa się za wyrażenie zgody. ( por. argumenty wskazane w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt III CSK 147/11).

W dniu 28 kwietnia 2014r. wnioskodawca cofnął wniosek. Postępowanie w sprawie umorzono na rozprawie 28 kwietnia 2014r., na której uczestniczka i jej pełnomocnik nie byli obecni. W dniu 5 maja uczestniczka postępowania wniosła o przyznanie kosztów w związku z cofnięciem wniosku. Jej pismo w okolicznościach sprawy, a szczególnie wobec braku zastosowania przez Sąd Rejonowy unormowania z art. 203§3kpc należało potraktować jako wniosek o uzupełnienie postanowienia z dnia 28 kwietnia 2014r. o umorzeniu postępowania o rozstrzygnięcie w przedmiocie zwrotu kosztów.

Pismo to zostało złożone w terminie do uzupełnienia postanowienia i zasługuje w ocenie Sądu Okręgowego na uwzględnienie( art. 351§1kpc w zw. z art. 361 kpc i art.13§2kpc).

Uznając zasadność zastosowania art. 203 § 2 i 3 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy uzupełnił postanowienie przy uwzględnieniu § 2 ust. 1 w związku z § 11 ust. 1 pkt 3 i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 poz. 461).

Ze wskazanych powyżej względów zaskarżone orzeczenie podlegało zmianie w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397§2kpc oraz art. 13§2kpc.

SSR (del.) Maryla Majewska – Lewandowska SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Gabriela Sobczyk

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13