Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 stycznia 2013 roku powódka A. K., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) w B. wniosła o zasądzenie od pozwanego T. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) T. P.” w R., kwoty 3.290 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powódka wskazała, iż dochodzona wierzytelność obejmuje pozostałą część kwoty należnej jej od pozwanego na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy, z tytułu wykonania prac na budowie w W. przy ulicy (...).

W dniu 31 stycznia 2013 roku tut. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu (nakaz zapłaty w sprawie o sygn. akt XV GNc 559/13).

W dniu 28 lutego 2013 roku pozwany T. P. złożył sprzeciw od ww. nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany potwierdził, iż zawarł z powódką umowę na wykonanie prac tynkarskich i malarskich na korytarzach w budynku przy ulicy (...). Ponadto potwierdził wykonanie przez powódkę prac objętych umową oraz sporządzenie w dniu 13 marca 2012 roku protokołu odbioru robót. Zarzucił natomiast, że prace dokonane przez powódkę zostały wykonane niestarannie i w związku z tym powstała konieczność wykonania prac zastępczych, z tytułu których wystawił na rzecz powódki notę księgową na kwotę 3.290 zł. Po otrzymaniu wezwania do zapłaty, dokonał potrącenia wzajemnych należności.

Strony podtrzymywały swoje stanowiska do zakończenia procesu.

Sąd zważył, co następuje:

Pomiędzy A. K. i T. P. została zawarta umowa na wykonanie prac na budowie w W. przy ulicy (...) obejmujących prace tynkarskie i malarskie na kondygnacjach od +2 do +3, na klatce schodowej i na II piętrze.

(okoliczność bezsporna)

Zawarta pomiędzy stronami umowa została wykonana. W dniu 13 marca 2012 roku został sporządzony protokół odbioru wykonanych robót (budowlano-remontowych), który został podpisany przez kierownika budowy generalnego wykonawcy robót, tj. T. P.. W protokole potwierdzono fakt wykonania prac na kwotę 45.000 złotych określając ich jakość jako dobrą. W protokole znalazły się uwagi dotyczące konieczności oczyszczenia lamp na poziomie zero oraz przemalowania narożników ponad lamperią na poziomie +1.

(dowód: protokół odbioru wykonanych robót (budowlano-remontowych), k. 12)

A. K. wykonywała roboty polegające na usunięciu usterek opisanych w protokole odbioru robót.

(dowód: zeznania świadka W. K. (1) – k. 69-70; zeznania świadka S. K. – k. 70-71; przesłuchanie w charakterze strony pozwanego T. K. – k. 72-73; przesłuchanie w charakterze strony powódki A. K. – k. 20-21 akt I. C. Sądu Rejonowego w Mławie)

W dniu 31 marca 2012 roku A. K. wystawiła na rzecz T. P. fakturę VAT nr (...) na kwotę 45.000 zł netto, tj. 48.600 zł brutto tytułem wykonanych prac, z 14 dniowym termin płatności.

(dowód: faktura VAT, k. 11)

T. P. z tego tytułu zapłacił A. K. kwotę 45.310 zł. Pozostałej części wynagrodzenia nie zapłacił.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 7 maja 2012 roku T. P. wystawił na rzecz powódki notę księgową nr (...) z tytułu obciążenia jej kwotą 3.290 zł, na którą składał się koszt materiałów do robót budowlanych oraz koszt wykonania robót budowlanych w budynku przy ulicy (...) w W..

(dowód: nota księgowa nr (...), k. 13)

Pismem wysłanym w dniu 16 listopada 2012 roku A. K. wezwała T. P. do zapłaty kwoty 3.290 złotych tytułem pozostałej części należności wynikającej z faktury VAT nr (...). T. P. pismem z dnia 10 grudnia 2012 roku odmówił zapłaty powołując się na notę księgową nr (...) z dnia 7 maja 2012 roku.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 10.12.2012 r., k. 32-33)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na twierdzeniach strony powodowej niezakwestionowanych albo wprost przyznanych przez pozwanego (art. 230 k.p.c.). Dodatkowo Sąd oparł się na dowodach z dokumentów załączonych do pozwu oraz sprzeciwu od nakazu zapłaty.

Ustaleń faktycznych w sprawie Sąd dokonał również częściowo w oparciu o dowód z zeznań świadków W. K. (1) i S. K. przesłuchanych na okoliczność jakości robót wykonanych przez powódkę, zgłoszonych zastrzeżeń w tym zakresie, wykonanych prac poprawkowych i ich nieskuteczności, wykonania robót poprawkowych przez pracowników pozwanego przy użyciu jego materiałów.

Dodatkowo Sąd oparł się częściowo na dowodzie w postaci przesłuchania stron – pozwanego T. P. oraz przesłuchanej w drodze pomocy sądowej powódki A. K..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Roszczenie dochodzone w niniejszym postępowaniu powódka A. K. wywodziła z ustnej umowy zawartej z pozwanym T. P.. Okoliczności zawarcia umowy, wysokości należnego wynagrodzenia oraz wykonania objętych umową prac nie były kwestionowane przez pozwanego na żadnym etapie postępowania i pozostawały poza sporem. Znajdują również potwierdzenie w złożonym przy pozwie protokole odbioru robót (k. 12-12v), którego pozwany nie kwestionował.

Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa podniósł jeden zarzut – umorzenia wierzytelności powódki wskutek dokonanego potrącenia.

Umowę zawartą pomiędzy stronami należy zakwalifikować jako umowę o dzieło. Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W wypadku umowy o dzieło niezbędne jest, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia (tak m.in. A. Brzozowski (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2004, s. 327; wyrok SA w Rzeszowie z 21 grudnia 1993 r., III AUr 357/93, OSA 1994, z. 6, poz. 49). W odróżnieniu od umowy zlecenia przy ocenie skuteczności wykonania umowy o dzieło nie liczą się same starania lecz ściśle określony w umowie rezultat.

Zgodnie z art. 498 § 1 k.c. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Zarzut potrącenia jest oświadczeniem wymaganym w art. 499 k.c., składanym powodowi w celu umorzenia się wzajemnych wierzytelności i zarazem żądaniem skierowanym do sądu, aby uznając jego skuteczność, uwzględnił to umorzenie wierzytelności powoda i w takim zakresie oddalił jego powództwo. Dla osiągnięcia skutku pozwany powinien zatem zindywidualizować swoją wierzytelność oraz skonkretyzować jej zakres przedstawiony do potrącenia z wierzytelnością powoda, wskazując zwłaszcza przesłanki jej powstania, wymagalności i wysokości oraz dowody w celu ich wykazania (uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów z dnia 19 października 2007 roku, III CZP 58/07, OSNC 2008/5/44). W konsekwencji obowiązek udowodnienia roszczenia zgłoszonego do potrącenia obciąża zgłaszającego na ogólnych zasadach (art. 6 k.c.), zatem samo zgłoszenie w formie zarzutu procesowego nie oznacza jeszcze, że nastąpiły materialnoprawne skutki określone w art. 498 i 499 k.c. (wyrok SN z dnia 29 września 2010 roku, V CSK 43/10, LEX nr 677907).

Pozwany podnosił, że powódka wykonała prace malarskie i tynkarskie niestarannie, w związku z czym, po bezskutecznym upływie terminu do usunięcia wad wykonanych robót, pozwany sam wykonał prace poprawkowe i wystawił na rzecz powódki notę księgowa na kwotę 3.290 zł, a następnie dokonał potrącenia wzajemnych należności. Okolicznościom tym powódka zaprzeczyła. Zgodnie z powołaną już regułą wynikającą z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c., to pozwany powinien udowodnić wyżej opisane okoliczności. W sprzeciwie od nakazu zapłaty w celu udowodnienia podnoszonych przez siebie zarzutów dotyczących nienależytego wykonania prac oraz wykonania robót poprawkowych przez pracowników wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków W. K. (1) oraz S. K. oraz przesłuchania w charakterze strony pozwanego.

W przedmiotowym postępowaniu pozwany nie udowodnił istnienia oraz wysokości wierzytelności zgłoszonej do potrącenia.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że pozwany nie określił nawet, jakie dokładnie wady znajdowały się w pracach powódki. W sprzeciwie wskazał jedynie ogólnikowo na „niestaranność” ich wykonania.

Świadek W. K. (2) nie miał szczegółowej wiedzy na temat ewentualnych wad w pracach powódki. Wskazał jedynie, że pracownicy powódki wykonywali prace poprawkowe i ze słyszenia wie, że poprawki nie zostały wykonane do końca.

Z kolei z zeznań świadka S. K. oraz przesłuchanego w charakterze strony T. P. wynika, że w pracach powódki były ubytki, pęknięcia i nierówności w tynkach, w nakładaniu farby. Zeznania te nie stanowiły podstawy ustalenia stanu faktycznego albowiem stoją w sprzeczności z protokołem odbioru prac wykonanych przez powódkę. W protokole tym jakość wykonanych robót została określona jako „dobra”, a ponadto brak było uwag dotyczących ubytków, pęknięć oraz nierówności. Pozwany nie wyjaśnił w sposób przekonujący dlaczego wad tych nie wskazano w protokole odbioru prac (wady takie byłyby łatwe do zauważenia). Oprócz tego podkreślenia wymaga, że pozwany nie zgłosił wniosków dowodowych mających na celu wykazanie, której części prac dotyczyły ubytki, której pęknięcia, a której nierówności. Stąd nie jest możliwe nawet stwierdzenie, że wady te dotyczyły prac objętych przedmiotowym postępowaniem. Powódka konsekwentnie w toku procesu zaprzeczała istnieniu jakichkolwiek wad w wykonanych przez nią pracach. W trakcie przesłuchania w charakterze strony potwierdziła jedynie usunięcie usterek opisanych w protokole odbioru (usterki te nie były objęte zarzutem potrącenia).

Pozwany nie udowodnił również wysokości wierzytelności zgłoszonej do potrącenia. Pozwany nie przedstawił dowodów, które potwierdzałyby poniesienie wydatków wynikających z noty księgowej nr (...) z dnia 7.05.2012, w szczególności nie przedstawił rachunków dotyczących zakupu materiałów. Nie wykazał również, że wszystkie te materiały zostały użyte do usunięcia wad. Odnosząc się z kolei do wynagrodzenia pracownika za wykonanie prac poprawkowych należy wskazać, że świadek S. K. nie wskazał precyzyjnie kwoty, jaką miał otrzymać od pozwanego. Nie zgłoszono również żadnych wniosków dowodowych mających na celu wykazania, że wynagrodzenie opisane w nocie obciążeniowej było adekwatne do zakresu poprawek.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.

Zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Jeżeli nie zastrzeżono odsetek umownych, należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 2 k.c.). Zgodnie z fakturą VAT z dnia 31 marca 2012 roku termin zapłaty dochodzonej kwoty wynosił 14 dni. Pozwany popadł zatem w opóźnienie od dnia następnego po upływie terminu płatności tej faktury, tj. w dniu 15 kwietnia 2012 roku. W związku więc z powyższym Sąd uznał za uzasadnione żądanie powoda odsetek ustawowych od kwoty należności głównej od dnia 15 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 98 k.p.c., zasądzając na rzecz powódki od pozwanego – jako przegrywającego proces w całości – poniesione przez niego w toku procesu koszty w postaci: opłaty od pozwu w wysokości 100 zł, ustalonej w oparciu o art. 28 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm./, kosztów zastępstwa strony przez profesjonalnego pełnomocnika w wysokości 600 zł, ustalonych na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) /Dz. U. z 2013 r., poz. 461/ oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

SSR Łukasz Oleksiuk