Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Małgorzata Maleszka

Protokolant st.sekr.sądowy Agnieszka Piórczyńska

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2013 r. w Toruniu

sprawy M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 26 lutego 2013 roku nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy M. M. prawo do emerytury od 1 stycznia 2013 roku i nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

/-/SSO Małgorzata Maleszka

Sygn. akt IV U 700 /13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 lutego 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 stycznia 2013 r. odmówił M. M. prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

W uzasadnieniu organ rentowy powołując się na powyższą podstawę prawną wskazał, iż emerytura przysługuje ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. po osiągnięciu wieku 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna jeżeli spełnią łącznie następujące warunki:

1)  na dzień 1 stycznia 1999r. osiągnęli:

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym:

- okres pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (co najmniej 15 lat), w ramach stosunku pracy, wymagany w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach i szczególnym charakterze, zwanego dalej rozporządzeniem,

2) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego, a w przypadku bycia członkiem OFE złożyli wniosek o wykreślenie z funduszu,

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełni łącznie następujące warunki:

1)  mężczyzna – osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat oraz udowodnił 25-letni okres składkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl § 2 rozporządzenia z 7 lutego 1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczenia są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na danym stanowisku. Okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakłąd pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie rozporządzenia, tj. zakład pracy musi określić charakter pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.NR 8, poz. 43 ze zmianami) oraz podać stanowisko zgodnie z działem, pozycją i punktem załącznika do zarządzenia resortowego, które powinno być wykazane na świadectwie pracy.

Po ponownej weryfikacji ustalenia prawa do emerytury z art. 184 cytowanej ustawy Zakład podał, iż na dzień 31.12.1998r. udowodniono łączny okres zatrudnienia 28 lat, 3 miesiące i 5 dni w tym wykonywania pracy w szczególnych warunkach 7 lat, 3 miesiące i 3 dni.

Zakład pracy (...) sp. z o.o. w T. na świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 05.11.2012r. wykazał następujące stanowiska i okresy pracy w szczególnych warunkach:

1)  01.08.1985 – 31.12.1988 – ustawiacz pociągów

2)  01.01.1989 – 31.01.1991 – manewrowy

3)  01.02.1991 – 31.03.1995 – manewrowy – obchodowy

4)  01.04.1995 – 30.11.1996 – ustawiacz pociągów – obchodowy urządzeń nawęglania

5)  01.12.1996 – 31.12.1998 – ustawiacz pociągów – maszynista urządzeń nawęglania

W myśl wyżej wymienionych przepisów do wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu od 01.02.1991r. do 31.12.1998r. z uwagi na to, że wnioskodawca zajmował w/w okresie stanowiska łączone, natomiast zgodnie z powołanym rozporządzeniem praca w szczególnych warunkach winna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W związku z tym, iż nie uwzględniono w/w okresów wnioskodawca nie udowodnił 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wydano decyzję odmowną.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony M. M. , który zażądał zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania mu emerytury w szczególnych warunkach. Skarżący podniósł, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zaliczył mu do okresu pracy uprawniającej do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, okresu pracy wykonywanej w (...) Sp. zo.o. na stanowiskach łączonych, a mianowicie:

a)  01.02.1991 – 31.03.1995 manewrowy – obchodowy,

b)  01.04.1995 – 30.11.1996 ustawiacz pociągów – obchodowy urządzeń nawęglania,

c)  01.12.1996 – 31.12.1998 ustawiacz pociągów – maszynista urządzeń nawęglania.

Jednak praca na każdym z wyżej wymienionych stanowisk jest osobno wyszczególniona w wykazie prac w szczególnych warunkach Zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983r. w sprawie określania stanowisk prac w resorcie górnictwa i energetyki, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach wydanym na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego (Dz.U.nr 8, poz. 43 z 1983r. ze zm.), mianowicie:

manewrowy – wykaz A dział VIII poz. 13 pkt 7,

obchodowy urządzeń nawęglania – wykaz A dział II poz. 1 pkt 42

ustawiacz pociągów – wykaz A dział VIII poz. 13 pkt 23

maszynista urządzeń nawęglania – wykaz A dział II poz. 1 pkt 23

a tym samym zaliczona do prac w szczególnych warunkach. Praca manewrowego i ustawiacza pociągu polegała na przetaczaniu wagonów na terenie bocznicy, sprowadzaniu składów pociągu ze stacji do zakładu i podstawianiu pod rozładunek, czyli były to prace bezpośrednio związane z utrzymaniem ruchu pociągów w zakładzie (wykaz A dział VIII poz. 13)

Praca obchodowego urządzeń nawęglania jak i maszynisty urządzeń nawęglania polegała na obsłudze urządzeń służących do nawęglania kotłów ciepłowniczych czyli były to prace przy wytwarzaniu energii cieplnej (wykaz A dział II).

Każda z wykonywanych prze niego prac: praca manewrowego, praca obchodowego, praca ustawiacza pociągów jak i praca maszynisty urządzeń nawęglania była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach. W całym okresie pracy w (...) Sp. z o.o. prace te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obciążającym na danym stanowisku, czyli prace te na stanowiskach łączonych były pracą wykonywaną w szczególnych warunkach, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ponadto wnioskodawca podniósł, że ZUS w swojej wcześniejszej decyzji z dnia 17.11.2012r. znak: (...)w sprawie ustalenia uprawnienia do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach art. 184 ustawy emerytalnej zaliczył mu z tytułu pracy w szczególnych warunkach: 15 lat, 1 m-c i 27 dni, a w decyzji z dnia 26.02.2013r. znak: (...)w sprawie ustalenia uprawnienia do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach (podstawa art. 184 ustawy emerytalnej) ZUS już nie zaliczył wnioskodawcy tego samego okresu pracy do okresu pracy uprawniającej do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

W związku z przyznaniem przez ZUS w decyzji z dnia 17.11.2012r. znak: (...)uprawnienia do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach art. 184 ustawy emerytalnej, rozwiązał umowę o pracę z zamiarem przejścia na emeryturę. Natomiast przyznana mu w decyzji z dnia 13.02.2012r. znak: (...)emerytura pomostowa jest świadczeniem, które nie w pełni równoważy wysokość świadczenia jakie otrzymywałby gdyby przyznano mu emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach (art. 184 ustawy emerytalnej). Ponadto jego zamiarem było dorabianie na emeryturze jako ustawiacz pociągów, co byłoby możliwe, gdyby pobierał emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach, natomiast jest to kategorycznie zabronione w trakcie pobierania świadczenia z tytułu emerytury pomostowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W piśmie z 16 kwietnia 2013r. wnioskodawca wnosił o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków Z. H. i K. Z. na okoliczność pracy w warunkach szczególnych Przedsiębiorstwie Usługowo – Handlowym (...) Sp. Z o.o. w T..

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu,

ustalił co następuje:

M. M. urodził się (...)r.

Okoliczność bezsporna,

W dniu 2 stycznia 2013 r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony jednocześnie wskazał, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego..

dowód: - wniosek o emeryturę, k. 48-50 akt emerytalnych,

Decyzją z dnia 26 lutego 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił M. M. prawa do emerytury. Organ rentowy uznał ubezpieczonemu łącznie staż w wymiarze 28 lat, 3 miesiące i 5 dni, w tym 7 lat, 3 miesiące i 3 dni w warunkach szczególnych.

dowód: - karta przebiegu zatrudnienia k. 66 akt emerytalnych,

- decyzja z 26.02.2013 r., k.67 akt emerytalnych,

Ubezpieczony od 1 sierpnia 1985r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. w T., z tym że zakład jest następcą prawnym Elektrociepłowni (...) S.A. , która była następcą (...) B..

W (...) B. wnioskodawca pracował jako ustawiacz pociągów i manewrowy. Od 1 lutego 1991r. do 31 marca 1995r. wnioskodawca zajmował stanowiska manewrowy, obchodowy urządzeń nawęglania, od 1 kwietnia 1995r. do 30 listopada 1996r. ustawiacza pociągów, obchodowego urządzeń nawęglania , a od 1 grudnia 1996r. do 31 grudnia 1998r. ustawiacza pociągów, maszynisty urządzeń nawęglania. Manewrowy zajmuje się rozłączaniem i łączeniem pociągów, stanowisko ustawiacza w hierarchii zawodowej jest wyżej od manewrowego, ale pracownik faktycznie wykonuje identyczne czynności. Maszynista urządzeń nawęglania pracuje węzłach przesypowych, ładowarko- zładowarce szynowo – kołowej, wywrotnicy wagonowej oraz wygarniaku. Wnioskodawca pracował również jako brygadzista pracujący.

Stosunek pracy wnioskodawcy ustał z dniem 31 grudnia 2012r.

dowód: zaświadczenie k.5 akt ZUS,

świadectwo wykonywania prac w warunkach szczególnych k.8 akt ZUS,

zeznania Z. H. k.28v,

zeznania K. Z. k. 28v,

przesłuchanie wnioskodawcy k.29.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych, zeznań świadków : Z. H. i K. Z., a także dowodu z przesłuchania wnioskodawcy.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków: Z. H. i K. Z. były jasne, konsekwentne, spójne. Ci świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym. Świadek Z. H. był przełożonym wnioskodawcy, a K. Z. był współpracownikiem.

Również zeznania wnioskodawcy były spójne i logiczne, zatem Sąd dał im wiarę w całości przyjmując, iż ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w całym okresie zatrudnienia zatrudniony w Przedsiębiorstwie Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. w T. pracował w warunkach szczególnych. Zeznania te korespondowały z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu,

zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego było uzasadnione dlatego podlegało uwzględnieniu.

Prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w warunkach szczególnych reguluje art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku – w przypadku mężczyzn - 60 lat, jeżeli w dniu 1 stycznia 1999 r. spełnili łącznie niżej wymienione warunki:

- osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat,

- posiadają co najmniej 15 – letni okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a nadto :

- nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego, a w przypadku przystąpienia złożyli wniosek o wykreślenie z funduszu i przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa.

Stosowne regulacje w przedmiocie wieku emerytalnego, rodzajów prac lub stanowisk oraz warunków, na podstawie których przysługuje prawo do wcześniejszej emerytury znajdują się w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Natomiast wykazy prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zostały zawarte w wykazach A i B stanowiących załącznik do w/w rozporządzenia. Nadto w § 1 ust. 2 tegoż rozporządzenia w przedmiocie sprecyzowania stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach ustawodawca odsyła do odpowiednich przepisów resortowych.

Istotny w niniejszej sprawie jest również § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r., w myśl którego okresami pracy uzasadniającymi prawo do wcześniejszej emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, ustalonym dla danego stanowiska. Pod pojęciem pracy wykonywanej stale należy rozumieć pracę wykonywaną na danym stanowisku pracy, zgodnie z rozkładem czasu pracy i w pełnym wymiarze czasu pracy, ustalonym dla danego stanowiska. W związku z powyższym nie będzie uznawana za taką pracę praca, wykonywana, np. w połowie wymiaru czasu pracy lub tylko kilka lub kilkanaście dni w miesiącu.

W sprawie poza sporem była okoliczność, iż M. M. osiągnął z dniem (...)r. przewidziany przepisami prawa wiek emerytalny oraz że posiada wymagany staż ubezpieczeniowy. Organ rentowy w celu ustalenia uprawnień do emerytury uwzględnił na dzień 1 stycznia 1999 r. 28 lat, 3 miesiące i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Organ rentowy nie kwestionował także faktu nie przystąpienia ubezpieczonego do otwartego funduszu emerytalnego

Istota sporu w niniejszym postępowaniu koncentrowała się natomiast wokół ustalenia czy praca świadczona przez M. M. w Przedsiębiorstwie Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. w T. była pracą w warunkach szczególnych. Odnosząc się do zarzutu organu rentowego wyrażonego w zaskarżonej decyzji z dnia 26 lutego 2013 r. i w odpowiedzi na odwołanie z dnia 5 kwietnia 2013 r., iż ubezpieczony w spornym okresie od 1 lutego 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. zajmował stanowiska łączone, co uniemożliwia uznanie ich za prace w szczególnych warunkach, bo zgodnie z rozporządziłem Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. praca w szczególnych warunkach powinna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, to pogląd ten jest nie uzasadniony.

W myśl stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 stycznia 2012 r., który Sąd Okręgowy akceptuje i przyjmuje jako własny, pracownik, który u jednego pracodawcy w tym samym czasie (okresie) wykonywał różne rodzaje pracy w szczególnych warunkach (wymienione w załączniku do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - wykaz A), stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie powinien być pozbawiony uprawnienia do zaliczenia tego okresu do zatrudnienia w szczególnych warunkach wymaganego do emerytury na podstawie art. 32 ust. 1, 2 i 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (tak wyrok SN z dnia 27 stycznia 2012 r., II UK 103/11 LEX nr 1130388). Dlatego też, skoro ubezpieczony jedocześnie stale i w sumie łącznie w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako manewrowy - obchodowy, ustawiacz pociągów – obwodowy urządzeń nawęglania, ustawiacz pociągów – maszynista urządzeń nawęglania, a są to stanowiska pracy w szczególnych warunkach w myśl cytowanego rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. i zarządzania resortowego nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określania stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach (znak: (...)), to należy okres wykonywania tych prac zaliczyć do stażu pracy w szczególnych warunkach.

Stanowisko manewrowego zostało wskazane w wykazie A, dział VIII, poz. 13 pkt 7, obwodowy urządzeń nawęglania w wykazie A, dziale II, poz. 1 pkt 42, ustawiacza pociągów – wykaz A, dział VIII, poz. 13 pkt 23, maszynista urządzeń nawęglania – wykaz A, dział II, poz. 1 pkt 23 cytowanego zarządzania resortowego nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z 12 sierpnia 1983 r. Stanowisko brygadzisty, to należy wyjaśnić, że ubezpieczony był brygadzistą pracującym co oznaczało, że wykonywał normalne prace na swoim stanowisku ustawiacza – takie jak inni pracownicy- a jedynie dodatkowo „dysponował” ludźmi, tj. rozdzielał prace pozostałym pracownikom. Pracę brygadzisty należało zatem zakwalifikował wg. Wykazu A, działu XIV, poz. 24 pkt 1 zarządzania resortowego nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z 12 sierpnia 1983 r.

Należy w tym miejscu nadmienić, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym nie ma znaczenia dla oceny spełniania przez danego pracownika przesłanek nabycia prawa do tzw. wcześniejszej emerytury – nazwa zajmowanego przezeń stanowiska pracy, gdyż liczy się to, czy określona praca była stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywana w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Dla oceny, czy pracownik pracował w warunkach szczególnych, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy – rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych (tak wyrok Sądu Najwyższego w wyroku z dnia 24 marca 2009 r., sygn. akt: I PK 194/08, OSNP z 2010 r., nr 23-24, poz. 281; LEX nr 653420).

W wyroku z dnia 4 czerwca 2008 r. Sąd Najwyższy stwierdził natomiast jednoznacznie, że dla uznania, że dany ubezpieczony legitymuje się wymaganym przez przepisy stażem pracy w warunkach szczególnych decydujące znaczenie ma bowiem fakt wykonywania przez niego stale i w pełnym wymiarze czasowym pracy w takich właśnie warunkach (która to praca musi odpowiadać jednemu z rodzajów prac enumeratywnie wymienionych w załącznikach do cytowanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów), niezależnie od nazwy stanowiska pracy zajmowanego przez tę osobę. Liczy się więc to, czy ubezpieczony spełnia warunek, od którego uzależnione jest nabycie prawa do wcześniejszej emerytury – w postaci szkodliwego oddziaływania określonych czynników (chemicznych, fizycznych itp.) na organizm ubezpieczonego, trwającego stale i w pełnym wymiarze czasowym obowiązującym na danym stanowisku pracy (tak wyrok SN z dnia 4 czerwca 2008 r., sygn. akt: II UK 306/07, OSNP z 2009 r., nr 21 – 22, poz. 290; LEX nr 528599).

W związku ze wskazanym zarzutem organu rentowego trzeba też wyartykułować pogląd orzecznictwa sądowego, zgodnie z którym nie każda praca jest pracą w szczególnych warunkach, lecz jedynie te stanowiska, które są wymienione w rozporządzeniu z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy (przez 8 godzin) na określonym stanowisku, nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem, ale stale tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (tak por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2012 r., III AUa 181/12, LEX nr 1163532; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2012 r., III AUa 1499/11, LEX nr 1135413).

Jeśli chodzi natomiast o fakt, że jako brygadzista pracujący ustawiacz ubezpieczony prowadził również dziennik operacyjny tzn. wykonywał czynności dokumentacyjne to stwierdzić należy, że były to czynności ściśle związane z obowiązkami brygadzisty pracującego i nie zmienia to kwalifikacji pracy jako w szczególnych warunkach. W tym względzie Sąd Okręgowy podziela pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 listopada 2012 r. zgodnie z którym, nieistotne jest dla uznania, że praca polegająca na kontroli i dozorze inżynieryjno-technicznym była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na danym stanowisku, ile czasu pracownik poświęcał na bezpośredni dozór pracowników a ile na inne czynności o charakterze administracyjno-biurowym, o ile takie czynności były ściśle związane ze sprawowanym dozorem i stanowiły jego integralną część (wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 listopada 2012 AUa 1728/12 LEX nr 1236488).

Reasumując Sąd zaliczył wnioskodawcy do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach okres pracy w Przedsiębiorstwie Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. w T.. Ubezpieczony wykazał okres w szczególnych warunkach w łącznym wymiarze 15 lat, 1 miesiąca i 27 dni i tym samym spełnił warunki do przyznania mu emerytury z tego tytułu.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie cytowanych wyżej przepisów prawa materialnego oraz w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu M. M. prawo do emerytury od dnia 1 stycznia 2013 r.

Przewodnicząca

Sędzia SO Małgorzata Maleszka