Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Wiceprezes SO Grzegorz Zarzycki

Protokolant: sekr. sąd. Edyta Bełczowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 27 marca 2013 r.

sprawy A. W. (s. B. i L. zd. S. ur. (...) w M.)

ukaranego za wykroczenie z art. 121 § 2 kw

z urzędu

w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie II W 904/12 Sądu Rejonowego w M.

I. na podstawie art. 542 § 3 k.p.k w zw. z art. 113 §1 k.p.w. wznawia wobec obwinionego A. W. postępowanie zakończone prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w M. z dnia 29 listopada 2012 r., w sprawie II W 904/12,

II. na podstawie art. 547 § 2 k.p.k. w zw. z art. 104 § 1 pkt 6 k.p.w. w zw.
z art. 113 §1 k.p.w uchyla wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w M. z dnia
29 listopada 2012r. wydany w sprawie II W 904/12 wobec obwinionego A. W. - i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w M.do ponownego rozpoznania.

Sygn. II Ko 98/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 marca 2013r.

A. W. został obwiniony o to, że w dniu 3 października 2012 roku około godz. 21:56 w M. woj. (...) przy ul. (...) w lokalu (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (I-0,88 mg/l) będąc dwukrotnie ukaranym za podobne wykroczenie umyślne w okresie dwóch lat od ostatniego ukarania (wyrok sygn. akt II W 629/12 z dnia 02.08.2012r. i wyrok sygn. akt
II W z dnia 11.09.2012r.) bez zamiaru uiszczenia należności wyłudził pożywienie
w postaci sześciu kieliszków wódki (...) i dwóch piw (...),5 l
o łącznej wartości 59 zł na szkodę A. B.,

tj. o wykroczenie z art.121 § 2 i 3 kw

Sąd Rejonowy w M. prawomocnym wyrokiem nakazowym z dnia 29.11.2012r. w sprawie II W 904/12:

I.  Uznał obwinionego A. W. za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób wyżej opisany, a stanowiącego wykroczenie
z art. 121 § 2 kw, przy czym sprecyzował opis czynu przyjmując, iż obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu będąc uprzednio dwukrotnie ukaranym za podobne wykroczenia umyślne w okresie dwóch lat od ostatniego ukarania (wyrokiem Sądu Rejonowego w M. z dnia 02.08.2012r.
sygn. akt II W 629/12 i wyrokiem Sądu Rejonowego w M.z dnia 11.09.2012r. sygn. akt II W630/12) - i za to na podstawie art. 121 § 2 kw w zw.
z art. 24 § 1 i § 3 kw ukarał obwinionego karą grzywny w wysokości 300 zł.

II.  Na podstawie art. 121 § 1 kw orzekł wobec obwinionego A. W. obowiązek zapłaty równowartości wyłudzonego pożywienia w kwocie 59 zł na rzecz pokrzywdzonej A. B..

III.  Na podstawie art. 118 §1 kpw, art. 119 kpw, § 1 pkt 2 i § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia
( t.j. Dz.U.2001.118.1269) i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U.1983.49.223 z póź.zm) zasądził od obwinionego A. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 80 zł.

Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 28.12.2012r. (k.20-20v), ponieważ nie został od niego złożony sprzeciw.

Pismem z dnia 28 lutego 2013r. Sąd Rejonowy w M. wystąpił do Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z wnioskiem o wznowienie z urzędu postępowania zakończonego wyżej opisanym wyrokiem. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd Rejonowy w M. podniósł, że należy wznowić postępowanie na korzyść obwinionego, gdyż zaistniała bezwględna przyczyna odwoławcza opisana w art. 104§1 pkt 6 kpw (obwiniony nie miał obrońcy, pomimo tego, że zachodziła uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 542 § 3 kpk, która przez brzmienie art. 113 § 1 kpw ma odpowiednie zastosowanie do postępowania w sprawach o wykroczenie, postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 104 § 1 kpw, przy czym wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w pkt 6-7 może nastąpić tylko na korzyść ukaranego.

Sprawa A. W. rozpoznana została z rażącym naruszeniem prawa, a to przepisu art. 21 § 1 pkt 2 kpw.

Obwiniony w dniu 22.01.2013r. (k.31) złożył do Sądu Rejonowego w M. pismo, w którym wskazał on, że jest osobą chorą psychicznie i uzależnioną od alkoholu oraz podkreślił, że nie zdawał sobie sprawy z konsekwencji swojego zachowania. Ponadto podniósł, że sąd rejonowy orzekł wobec niego w dniu 28.12.2012r. konieczność jego leczenia. Następnie Sąd Rejonowy w M. postanowieniem z dnia 28.02.2013r. w sprawie II Ko 436/13 na podstawie
art. 9 § 4 kkw wstrzymał wykonanie kary grzywny w wysokości 300 zł orzeczonej wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w M. z dnia 29.11.2012r. w sprawie
II W 904/12 do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku ukaranego
o wznowienie postępowania.

Zapoznając się z treścią w/wskazanego pisma złożonego przez ukaranego Sąd Rejonowy w M. poczynił także stosowne ustalenia, z których wynika, że
w sprawie III RNs.447/12 toczącej się przed Sądem Rejonowym w M.
Wydział III Rodzinny i Nieletnich w dniu 18.12.2012r. wydano opinię sądowo - psychiatryczną. Z jej treści wynika, iż A. W. jest osobą chorą psychicznie o obrazie ograniczonych zaburzeń psychotycznych. Ponadto biegły psychiatra stwierdził u niego zespół uzależnienia od alkoholu. Podkreślić również należy, że
w ocenie biegłego badany wymaga leczenia psychiatrycznego, a jego nie umieszczenie w szpitalu w powiązaniu z jego dotychczasowym zachowaniem spowoduje znaczne pogorszenie stanu zdrowia badanego (k41-42). Następnie w dniu 27.12.2012r. w/wskazany Sąd w sprawie III RNs.447/12 orzekł w stosunku do A. W. przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez jego zgody.

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z treścią art. 21 § 1 pkt 2 kpw,
w postępowaniu w sprawie o wykroczenia obwiniony musi mieć obrońcę przed sądem, jeżeli: zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności. Wątpliwość co do poczytalności musi być bez wątpienia realna, nie oparta jedynie na domysłach, lecz obiektywna, uprawdopodobniona przez dowody (np. dokumenty) lub spostrzeżenia organu co do zachowania się obwinionego. Dla przyjęcia, że istnieje uzasadniona wątpliwość co do poczytalności, nie jest przy tym niezbędne, by była to wątpliwość ewidentna, wystarczy uprawdopodobnienie tego, że poczytalność obwinionego mogła być co najmniej ograniczona (wyrok SN z dnia 21 listopada 1977 r., Z 34/77, OSNKW 1977, nr 12, poz. 138); wątpliwość tę może uzasadniać także opinia wydana w innej sprawie tegoż obwinionego (wyrok SN z dnia 10 października 1979 r., V KRN 226/79, OSNPG 1980, nr 3, poz. 38).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że bez wątpienia w stosunku do ukaranego A. W. takowe wątpliwości, co do poczytalności występują, na co wskazuje treść przywołanej powyżej opinii wydanej w sprawie III RNs.447/12, która toczyła się przed Sądem Rejonowym w M.Wydział III Rodzinny i Nieletnich.

Obwiniony A. W. w toku prowadzonego postępowania w sprawie
II W 904/12 nie miał obrońcy, pomimo zaistnienia okoliczności art. 21 § 1 pkt 2 kpw.

Skoro przepis art. 542 § 3 kpk, który przez brzmienie art. 113 § 1 kpw ma odpowiednie zastosowanie do postępowania w sprawach o wykroczenie, obliguje sąd do wznowienia postępowania w razie zaistnienia jednego z uchybień wymienionych w art. 104 § 1 kpw, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 547 § 2 k.p.k. w zw. z art. 104 § 1 pkt 6 k.p.w. w zw. z art. 113 §1 k.p.w, uchylił wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w M.z dnia 29.11 2012 r. wydany w sprawie II W 904/12 wobec A. W. i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w M. do ponownego rozpoznania.

Rozpoznając ponownie przedmiotową sprawę, Sąd Orzekający na powrót przeprowadzi ogół niezbędnych czynności dowodowych, bacząc by nie zachodziły wobec ukaranego okoliczności utrudniające obronę (w przypadku braku obrońcy z wyboru należy wyznaczyć wymienionemu obrońcę z urzędu). Ponadto Sąd I instancji powinien dopuścić z urzędu dowód z opinii biegłego lekarza psychiatry na okoliczność poczytalności A. W. w dacie czynu.

Przy powtórnym orzekaniu Sąd Rejonowy w M. powinien mieć na uwadze, że wznowienie postępowania nastąpiło na korzyść obwinionego A. W..