Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II BP 17/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Hajn
w sprawie J. C.
przeciwko M. Spółdzielni Mieszkaniowo Lokatorsko-Własnościowej R. w P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 25 lutego 2010 r.,
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego [...]
z dnia 22 sierpnia 2007 r.,
odrzuca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie J. C.
przeciwko M. Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej […] o zapłatę,
wyrokiem z 22 sierpnia 2007 r. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego z 21
marca 2007 r. w punkcie I i oddalił powództwo; zmienił zaskarżony wyrok w punkcie
3 i zasądził od powoda na rzecz pozwanej 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego; oddalił apelację powoda, zasądził od powoda na rzecz
pozwanej 30 zł zwrotu kosztów sądowych oraz 1800 zł tytułem kosztów zastępstwa
procesowego w instancji odwoławczej.
2
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Apelacyjnego zarzucono temu wyrokowi rażące naruszenie prawa materialnego, to
jest art. 6 k.c. art. 87 § 1 pkt 3 k.p., art. 92 § 1 k.p., art. 171 § 1 k.p. art. 7
Konstytucji RP, art. 32 Konstytucji RP, art. 66 § 1 Konstytucji RP, art. 67 § 1
Konstytucji RP, art. 233 § 1 k.p.c., art. 232 k.p.c.
W skardze podniesiono, że zaskarżony wyrok pozbawia powoda możliwości
uzyskania rekompensaty finansowej za niesłuszne pozbawienie go przez pozwaną
wynagrodzenia za pracę świadczoną w okresie od 1 do 5 października 2003 r.,
wynagrodzenia za chorobowe za okres od 6 października do 4 listopada 2003 r.
oraz ekwiwalentu za urlop. Powyższe orzeczenie spowodowało znaczny
uszczerbek w majątku powoda.
Wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych
nie jest możliwe. Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia, przysługuje również w przypadkach, gdy
niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, mimo że
strona nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych. Zdaniem
skarżącego w niniejszym przypadku faktem bezspornym jest, że prawa i wolności
powoda zostały naruszone w sposób bezpośredni oraz rażący, przez co nie jest
możliwe zbagatelizowanie przez wymiar sprawiedliwości tej sytuacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis ten
wyraża zasadę, że przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykorzystanie przez stronę
przysługujących jej środków prawnych. Wyjątek od wskazanej zasady przewiduje
artykuł 4241
§ 2 k.p.c., który stanowi, że w wyjątkowych wypadkach, gdy
3
niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, skarga
przysługuje także od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w
sprawie wydanego przez sąd pierwszej lub drugiej instancji, jeżeli strony nie
skorzystały z przysługujących im środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana
lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków
prawnych.
W przedmiotowej skardze nie wypełniono warunku wykazania niemożności
wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Trzeba pamiętać, że zgodnie z komentowanym przepisem
skarżący musi „wykazać”, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i
przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący
wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco
uzasadnić. Oznacza to przeprowadzenie prawniczej analizy przepisów dotyczących
środków prawnych, których zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych
przyczyn nie mogłyby odnieść skutku. W przedmiotowej skardze wartość
przedmiotu zaskarżenia wynosiła 10.098,67 zł, tak więc skarga kasacyjna była
dopuszczalna, jednak nie została złożona.
Wnoszący skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem powołuje jako
podstawę jej wniesienia art. 4241
§ 2 k.p.c., który zwalnia stronę z obowiązku
wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było możliwe, jednak w
tym przypadku brakuje wyjątkowego wypadku uzasadniającego wniesienie skargi.
Autor skargi nie podjął żadnej próby wykazania, że w niniejszej sprawie doszło do
naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności
albo praw człowieka i obywatela, a tylko wówczas powołanie się na art. 4241
§ 2
k.p.c. jest uprawnione.
Tym samym skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem została
odrzucona w oparciu o art. 4248
§ 2 k.p.c.