Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KZ 1/15
POSTANOWIENIE
Dnia 11 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie M. W.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 11 lutego 2015 r.,
kwestii dopuszczalności zażalenia
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 listopada 2014 r.,
o odmowie wyznaczenia obrońcy z urzędu do sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 28 kwietnia 2009 r.,
utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 marca 2009
r.,
p o s t a n o w i ł
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 19 stycznia 2014 r. M. W. wniósł o wyznaczenie mu obrońcy
z urzędu do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania
karnego, zakończonego postanowieniem Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 marca
2009 r. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku wskazał, że wznowienie
postępowania jest konieczne z uwagi na złożenie fałszywej opinii przez biegłego R.
P. i złożenie fałszywych zeznań przez policjanta S. K. Podniósł, że w obu tych
sprawach prokuratura odmówiła wszczęcia postępowania z uwagi na
przedawnienie karalności czynu.
2
Zarządzeniem z dnia 27 listopada 2014 r., Przewodniczący Wydziału II
Karnego Sądu Apelacyjnego, na podstawie art. 78 § 1 k.p.k. w zw. z art. 81 § 1
k.p.k., przedmiotowego wniosku nie uwzględnił. W uzasadnieniu zarządzenia
stwierdził, iż wobec treści dwóch wcześniejszych rozstrzygnięć Sądu Apelacyjnego
w przedmiocie wniosków o wznowienie postępowania, złożonych przez obrońcę z
urzędu wyznaczonego M. W., sam fakt przebywania wnioskodawcy w Regionalnym
Ośrodku Psychiatrii Sądowej w B., nie jest wystarczającą przesłanką by uznać, że
w niniejszym przypadku należy po raz trzeci wyznaczyć mu obrońcę z urzędu do
postępowania wznowieniowego.
W zażaleniu na to zarządzenie skarżący M. W. podniósł, że z uwagi na nowe
dowody, które ujawniły się w chwili obecnej (bez bliższego skonkretyzowania o
jakie dowody chodzi), wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu do sporządzenia
wniosku o wznowienie postępowania jest zasadny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie może zostać merytorycznie rozpoznane.
Stosownie do treści przepisu art. 545 § 1 k.p.k. wniosek o wznowienie
postępowania, dla swojej prawnej skuteczności musi być sporządzony i podpisany
przez adwokata lub radcę prawnego. Do czasu wydania przez Trybunał
Konstytucyjny wyroku z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt K 30/11 (Dz. U. z
dnia 29 października 2013 r., poz. 1262), w orzecznictwie przyjmowano, że
odmowa ustanowienia obrońcy z urzędu nie podlega zaskarżeniu. Wspomnianym
wyrokiem Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 81 § 1 k.p.k. w zakresie, w jakim
nie przewiduje sądowej kontroli zarządzenia prezesa sądu o odmowie wyznaczenia
obrońcy z urzędu dla oskarżonego, który złożył wniosek w trybie art. 78 § 1 k.p.k.,
jest niezgodny z art. 42 ust. 2 w zw. z art. 45 ust. 1 i z art. 78 Konstytucji RP.
Analiza treści wskazanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego pozwala jednakże
na stwierdzenie, że niemożność zaskarżenia decyzji o odmowie wyznaczenia
adwokata w postępowaniu wznowieniowym nie wynika z braku stosownego zapisu
w treści art. 81 § 1 k.p.k., ale lokuje się w obszarze postępowania toczącego się po
uprawomocnieniu wyroku wydanego w postępowaniu karnym. Tym samym brak
jest normatywnych racji dla przyjęcia zaskarżalności tego rodzaju decyzji, po tym
jak zapadło już prawomocne orzeczenie rozstrzygające o odpowiedzialności karnej
3
za przestępstwo (tak: postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 10 grudnia 2014 r.,
III KZ 93/14, niepubl., z dnia 14 listopada 2014 r., III KZ 86/14, nie publ., z dnia 10
czerwca 2014 r., III KZ 27/14, nie publ.).
Mając na uwadze, że w rozpoznawanej sprawie zostało już wydane zarządzenie o
przyjęciu złożonego przez M. W. zażalenia, należało postanowić jak na wstępie.

IV KZ 1/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia