Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Migoń - Karwowska

Protokolant: Joanna Szmel

po rozpoznaniu w dniach: 10 września 2014 r., 26 listopada 2014 r., 21 stycznia 2015 r., 18 marca 2015 r., 22 kwietnia 2015 r., 12 maja 2015 r.

s p r a w y : T. H.

syna A. i L. z domu S.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w okresie od grudnia 2011 roku do września 2012 roku, w B., J. i S., działając ze z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, chcąc aby J. K. dokonał czynów zabronionych polegających na nakłanianiu innych nieustalonych osób do spowodowania zdarzenia zagrażającego mieniu w wielkich rozmiarach mającego postać pożaru znajdujących się przy ulicy (...) w J. ciągników siodłowych z cysternami, to jest:

- trzech ciągników siodłowych V. o numerach rejestracyjnych (...) i autocysterny o numerze rejestracyjnym (...) i pojemności 12.000 litrów, o łącznej wartości 390.000 złotych, stanowiących własność Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego (...) w Ż.,

- czterech ciągników siodłowych V. o numerach rejestracyjnych (...), o łącznej wartości 1.420.000 złotych, stanowiących własność (...) Sp. z o.o. Oddział w J.,

- ciągnika siodłowego marki V. o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 350.000 złotych, stanowiącego własność (...) Sp. z o.o. w S.,

- dwóch ciągników siodłowych M. o numerach rejestracyjnych (...), o łącznej wartości 710.000 złotych, stanowiących własność (...) SA we W.,

- ciągnika siodłowego M. o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 350.000 złotych, stanowiącego własność (...) Sp. z o.o. w S.,

- cysterny T. o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), cysterny (...) o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...) i cysterny (...) o pojemności 33.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o łącznej wartości 430.000 złotych, stanowiących własność Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego (...),

- trzech cystern L. o pojemności 36.000 litrów każda o numerach rejestracyjnych (...), o łącznej wartości 660.000 złotych, stanowiących własność (...) Sp. z o.o. w J.,

- cysterny L.o pojemności 33.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...) i cysterny L.o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o łącznej wartości 640.000 złotych, stanowiących własność (...) SA Oddział w J.,

- cysterny L. o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 220.000 złotych, stanowiącą własność (...) Sp. z o.o. w S.,

- cysterny L. o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 220.000 złotych, stanowiącej własność (...) S.A. w M.,

- cysterny (...) o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 220.000 złotych, stanowiącej własność (...) SA we W.,

co mogło doprowadzić do eksplozji znajdujących się w autocysternie i cysternach substancji łatwopalnych w postaci benzyny i oleju napędowego o łącznej wartości do 1.937.000 złotych,

nadto chcąc aby J. K. dokonał czynów zabronionych polegających na nakłonieniu innych nieustalonych osób do spowodowania zniszczenia mienia o wartości 490.000 złotych, co stanowi znaczną wartość, poprzez podpalenie samochodu osobowego A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 200.000 złotych, stanowiącego współwłasność (...) Bank S.A., samochodu osobowego V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 180.000 złotych, stanowiącego własność (...) SA Oddział w J., a którego posiadaczem i użytkownikiem była M. G. oraz samochodu osobowego V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 30.000 złotych, stanowiącego współwłasność (...) Bank S.A. (obecnie Bank (...) SA), samochodu osobowego A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o łącznej wartości 10.000 złotych, stanowiącego własność J. A. oraz samochodu osobowego A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 70.000 złotych, stanowiącego własność (...) S.A. we W., a którego posiadaczem i użytkownikiem był J. A.,

wielokrotnie usiłował nakłonić go do tego, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na to, iż nie wzbudził u J. K. zamiaru popełnienia czynów zabronionych,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 163 § 1 kk pkt 1 i 3 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

I.  Uznaje oskarżonego T. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przy wyeliminowaniu z jego opisu danych dotyczących marek i numerów rejestracyjnych ciągników siodłowych, cystern i samochodów osobowych, tj. występku z art.13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 i 3 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 23 kwietnia 2014 roku;

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 2.066 złotych, w tym opłatę w kwocie 400 złotych.

UZASADNIENIE

T. H., J. G., J. A. i J. K. byli znajomymi. Między T. H. a J. G. i J. A. istniał konflikt związany z prowadzonym przeciwko tym osobom przez Prokuraturę Okręgową w Zielonej Górze postępowaniem przygotowawczym o sygnaturze akt VI Ds 46/12, w toku którego J. G. i J. A. złożyli wyjaśnienia obciążające T. H.. Kolejną przyczyną konfliktu między tymi osobami było prowadzenie konkurencyjnej działalności w ramach tej samej branży handlu paliwami.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego T. H. k. 385-391, zeznania świadka J. A. k.2-5, 8,229-235, 463-464, 567v.-568, zeznania świadka J. G. k.17-18, 222-228, 303-305, 370-372, 596v.-597, zeznania świadka J. K. k.20-23, 38-40, 103-106, 244-252, 303,-305, 307-308, 565-566, 608v., 609, 609v.-610, 619-619v., dokumenty z postępowania przygotowawczego Prokuratury Okręgowej w Zielonej Górze sygn. VI Ds. 46/12 k.106a-169,

W okresie od grudnia 2011 roku do września 2012 roku T. H. wielokrotnie spotykał się z J. K.. Spotkania te odbywały się w J., S. i B.. Podczas tych spotkań T. H. nakłaniał J. K. do dokonania podpaleń samochodów ciężarowych i cystern użytkowanych przez firmę PHU (...), należącą do żony J. G. oraz samochodów osobowych użytkowanych przez M. G. i J. A., co miało polegać na tym, iż J. K. miał zlecić podpalenia innym osobom, pochodzącym z W.. Chcąc dowiedzieć się o zamiarach T. H. J. K. w rozmowach z wymienionym wyrażał gotowość do realizacji zlecenia podpaleń, choć faktycznie nie miał takiego zamiaru. Na przełomie sierpnia i września 2012 roku J. K. poinformował o zachowaniach T. H. J. G., a następnie także J. A.. Podczas spotkania mężczyźni uzgodnili, iż J. K. dokona nagrania rozmów z T. H., celem potwierdzenia faktu nakłaniania do zlecenia podpaleń pojazdów, ponieważ J. G. i J. A. nie uwierzyli informacjom przekazanym przez J. K.. Jednocześnie J. G. i J. A. przekazali J. K. dyktafon marki S., przy użyciu którego tenże miał dokonać nagrań. We wrześniu 2012 roku, przy użyciu przekazanego mu dyktafonu, J. K. dokonał nagrań co najmniej 3 rozmów z udziałem T. H., w trakcie których oskarżony nakłaniał go do zorganizowania ludzi do podpaleń samochodów ciężarowych oraz cystern wypełnionych paliwem, znajdujących się na bazie przy ulicy (...) w J., a także podpaleń samochodów osobowych użytkowanych przez M. G. i J. A.. W trakcie rozmów T. H. wskazywał, iż podpalenia należy dokonać, gdy cysterny będą wypełnione benzyną lub olejem opałowym oraz informował, iż to on wskaże termin dokonania tego czynu. Ponadto podczas spotkań między wymienionymi mężczyznami T. H. przywoził J. K. w okolicę bazy przy ulicy (...) w J., a także – wspólnie z Ł. H. - w pobliże posesji J. G. i M. G. przy ulicy (...) w S., pokazując mu miejsca, gdzie należy dokonać podpaleń, a także wskazując drogę ucieczki przez podpalaczy. Oskarżony deklarował także dokonanie zapłaty osobom, które dokonają podpaleń.

dowód: zeznania świadka J. A. k.2-5, 8,229-235, 463-464, 567v.-568, zeznania świadka J. G. k.17-18, 222-228, 303-305, 370-372, 596v.-597, zeznania świadka J. K. k. 20-23, 38-40, 103-106, 244-252, 303,-305, 307-308,565-566, 608v., 609, 609v.-610, 619-619v., zeznania świadka T. K. k. 260-263, 567, zeznania świadka M. G. k. 266-269, 567v., nagrania zarejestrowane na płycie k. 28a, 367, protokół odtworzenia utrwalonego zapisu k.53-101, protokół eksperymentu procesowego wraz z dokumentacją fotograficzną k. 293-294, 295, 296-297, 298, opinia biegłego z zakresu informatyki stosowanej i technik cyfrowych k. 429-459,

W okresie od grudnia 2011 roku do września 2012 roku na bazie przy ulicy (...) w J. stacjonowały następujące pojazdy:

- trzy ciągniki siodłowe V. o numerach rejestracyjnych (...) i autocysterna o numerze rejestracyjnym (...) i pojemności 12.000 litrów, o łącznej wartości 390.000 złotych, stanowiące własność Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego (...) w Ż.,

- cztery ciągniki siodłowe V. o numerach rejestracyjnych (...), o łącznej wartości 1.420.000 złotych, stanowiące własność (...) Sp. z o.o. Oddział w J., użytkowane przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- ciągnik siodłowy marki V. o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 350.000 złotych, stanowiący własność (...) Sp. z o.o. w S., użytkowany przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- dwa ciągniki siodłowe M. o numerach rejestracyjnych (...), o łącznej wartości 710.000 złotych, stanowiące własność (...) SA we W., użytkowane przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- ciągnik siodłowy M. o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 350.000 złotych, stanowiący własność (...) Sp. z o.o. w S., użytkowany przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- cysterna T. o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), cysterna (...) o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...) i cysterna (...) o pojemności 33.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o łącznej wartości 430.000 złotych, stanowiące własność Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego (...),

- trzy cysterny L. o pojemności 36.000 litrów każda, o numerach rejestracyjnych (...), o łącznej wartości 660.000 złotych, stanowiące własność (...) Sp. z o.o. w J., użytkowane przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- cysterna L. o pojemności 33.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...) i cysterna L.o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o łącznej wartości 640.000 złotych, stanowiące własność (...) SA Oddział w J., użytkowane przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- cysterna L.o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 220.000 złotych, stanowiąca własność (...) Sp. z o.o. w S., użytkowana przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- cysterna L.o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 220.000 złotych, stanowiąca własność (...) S.A. w M., użytkowana przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż.,

- cysterna (...) o pojemności 36.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o wartości 220.000 złotych, stanowiąca własność (...) SA we W., użytkowana przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) w Ż..

Ustalono, iż wartość znajdujących się w autocysternie i cysternach substancji łatwopalnych w postaci benzyny i oleju napędowego wynosiła do 1.937.000 złotych.

Ponadto ustalono, iż M. G. w tym czasie użytkowała następujące pojazdy:

- samochód osobowy A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 200.000 złotych, stanowiący współwłasność (...) Bank S.A.,

- samochód osobowy V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 180.000 złotych, stanowiący własność (...) SA Oddział w J., użytkowany przez M. G.,

- samochód osobowy V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 30.000 złotych, stanowiący współwłasność (...) Bank S.A. (obecnie Bank (...) SA),

Z kolei J. A. w tym czasie użytkował samochód osobowy A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o łącznej wartości 10.000 złotych, stanowiący jego własność oraz samochód osobowy A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 70.000 złotych, stanowiący własność (...) S.A. we W., którego był posiadaczem.

dowód: zeznania świadka J. A. k.2-5, 8,229-235, 463-464, 567v.-568, zeznania świadka J. G. k.17-18, 222-228, 303-305, 370-372, 596v.-597, zeznania świadka M. G. k. 266-269, 567v., zeznania świadka P. K. k.257-259, 566v.-567, wykaz samochodów, ciągników i cystern wraz z wyceną paliwa k. 271, kserokopie dowodów rejestracyjnych k. 272-277, 311-313, 398, dokumentacja fotograficzna k.278-282,

Oskarżony T. H. był uprzednio trzykrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwo podobne kwalifikowane z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Oskarżony jest żonaty i posiada na utrzymaniu dwie osoby – żonę i syna. Posiada wykształcenie średnie, zawód zdobnik szkła, utrzymuje się z prac dorywczych, uzyskując dochód miesięczny w kwocie około 2.000 – 3.000 złotych.

Oskarżony jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

dowód: dane osobopoznawcze k.385-386, 564v., dane o karalności k. 586-588, odpisy wyroków k.406-409, 416-422, 466-470,

Oskarżony, zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak też w postępowaniu jurysdykcyjnym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

W swych wyjaśnieniach, złożonych w toku postępowania przygotowawczego podał on, iż przedstawiony mu zarzut jest wynikiem prowokacji J. K., działającego z inicjatywy J. G. i J. A., a u której podstaw leżała sprawa tocząca się w Prokuraturze Okręgowej w Zielonej Górze. Wskazał, iż od grudnia 2011 roku wielokrotnie spotykał się z J. K., któremu każdorazowo towarzyszył mężczyzna o pseudonimie (...) oraz kobieta. Wymienione osoby miały celowo zabierać go z domu i jeździć z nim w pobliże bazy przy ulicy (...) w J., celem zrobienia mu zdjęć. Nadto spotkania miały miejsce również w B. i S.. T. H. rozpoznał swój głos na nagraniach rozmów zabezpieczonych w toku śledztwa, wskazując również, iż każdorazowo wiedział, że jest nagrywany przez J. K.. Podniósł, iż tolerował fakt jego nagrywania. Oświadczył, iż nigdy nie nakłaniał J. K. do zorganizowania podpaleń samochodów na bazie firmy (...), ani też pojazdów użytkowanych przez wymienioną i J. A.. Zaprzeczył jakoby kiedykolwiek woził J. K. w pobliże bazy przy ulicy (...) w J., a także – wspólnie z synem Ł. H. - w pobliże posesji J. G. i M. G. przy ulicy (...) w S., pokazując mu miejsca, gdzie należy dokonać podpaleń. Wyjaśnił, iż J. K. jest narkomanem, a za jego nagrywanie otrzymał od J. G. kwotę 400.000 złotych. Po odsłuchaniu fragmentów rozmów nagranych przez J. K. podejrzany stwierdził, iż był nagrywany również wtedy, gdy o tym nie wiedział.

Słuchany przed Sądem oskarżony podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, a nadto podał, iż intrygę tę uknuli J. A. i J. G., chcąc go „załatwić”. W tym celu wynajęli J. K.. Chodziło o to, aby J. K. nakłonił go do podpalenia samochodów J. G. i J. A., przy czym nigdy do tego nie doszło. Oskarżony nie kwestionował, iż na nagraniach zastał zarejestrowany jego głos.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 385-391,564v., 618,

Sąd zważył , co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, poddany przez Sąd gruntownej i wszechstronnej analizie, stworzył niepodważalną podstawę do stwierdzenia sprawstwa, jak i winy oskarżonego T. H. w zakresie zarzucanego mu czynu.

Dokonując oceny wyjaśnień złożonych przez T. H., Sąd uznał je za nieprawdziwe, poza tymi fragmentami, w których oskarżony potwierdzał istnienie konfliktu między nim a J. G. i J. A., związanego z prowadzeniem sprawy przez Prokuraturę Okręgową w Zielonej Górze. Takie ustalenia wynikają bowiem z innych wiarygodnych dowodów zgromadzonych w sprawie, a mianowicie dokumentów z postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w Zielonej Górze oraz zeznań J. K., J. G. i J. A.. W pozostałym zakresie wyjaśnienia złożone przez oskarżonego Sąd uznał za niewiarygodne. Wersji zaprezentowanej przez T. H. przeczą przede wszystkim zeznania świadka J. K., który kategorycznie zeznał, iż oskarżony wielokrotnie nakłaniał go do dokonania podpaleń samochodów ciężarowych, cystern oraz samochodów osobowych, znajdujących się na bazie przy ul. (...) w J. oraz na posesji J. G. i M. G. w S.. W ocenie Sądu relacja przedstawiona przez J. K. jest szczera i prawdziwa. Ponadto wersja zdarzenia przedstawiona przez tego świadka znajduje potwierdzenie w wiarygodnych, w ocenie Sądu, zeznaniach J. G. i J. A.. Wymienieni świadkowie wskazali, w jakich okolicznościach dowiedzieli się o przestępczym zachowaniu oskarżonego. Ich zeznania korespondują z zeznaniami J. K.. O prawdziwości zeznań J. K. przekonują także Sąd zeznania jego żony T. K., której ten zwierzył się, opisując do czego nakłania go oskarżony. To właśnie T. K. poradziła mężowi poinformowanie o tych faktach J. G., a J. K. rzeczywiście tak postąpił. Także wiarygodność zeznań T. K., zdaniem Sądu, nie budzi żadnych wątpliwości.

Wskazać w tym miejscu należy, iż z uwagi na istniejący między oskarżonym a świadkami J. G. i J. A. konflikt Sąd podchodził do prezentowanych przez wymienione osoby oraz przez J. K. relacji ze szczególną ostrożnością. Podkreślić trzeba, iż prawdziwość zeznań J. K. oraz J. G. i J. A. znajduje przede wszystkim potwierdzenie w obiektywnym, w pełni wiarygodnym, dowodzie z nagrań dokonanych przez J. K.. Z treści odtworzonych rozmów oraz protokołu z ich zapisu wprost i bez jakichkolwiek wątpliwości wynika, iż to oskarżony nakłaniał J. K. do zlecenia innym osobom podpaleń samochodów ciężarowych i cystern użytkowanych przez firmę należącą do żony J. G. oraz samochodów osobowych użytkowanych przez M. G. i J. A.. Treść tych nagrań potwierdza, iż rozmowy takie - jak wskazał J. K. - rozpoczęły się wcześniej, przed rozpoczęciem ich nagrywania. Nagrania te przeczą wersji oskarżonego, jakoby to J. K. prowokował go do zorganizowania podpaleń samochodów na bazie firmy (...) oraz na jej posesji w S.. Przeciwnie, wnikliwa ich analiza wskazuje, iż zachowanie T. H. nie wynikało z podstępnych zabiegów J. K.. Z treści nagrań wprost wynika, że to oskarżony był inicjatorem podpalenia pojazdów, deklarował osobistą zapłatę wykonawcom tego podpalenia, wskazywał w jaki sposób należy tego dokonać i kiedy, informując wręcz, iż sam ten termin poda. W trakcie spotkań T. H. przywoził J. K. w okolicę bazy przy ulicy (...) w J., a także – wspólnie z Ł. H. - w pobliże posesji J. G. i M. G. przy ulicy (...) w S., pokazując mu te miejsca, gdzie należy dokonać podpaleń, a także wskazując drogę ucieczki przez podpalaczy. Wszystkie te okoliczności ewidentnie świadczą o tym, iż J. K., wbrew sugestiom oskarżonego, nie dopuścił się prowokacji wobec T. H. i to sam oskarżony nakłaniał świadka do znalezienia osób, które tego podpalenia się dopuszczą. Nie sposób też podzielić argumentacji oskarżonego, iż nie mógł przypuszczać, że J. K. posiadał możliwości znalezienia wykonawców podpaleń. Z zeznań J. K. wynika bowiem, że w jego rodzinie była osoba o przeszłości kryminalnej, pochodząca z W., którą określał pseudonimem (...), (...), o której wiedział oskarżony. Z treści nagrań wynika, że oskarżony i J. K. o mężczyźnie tym rozmawiali. Zatem, w ocenie Sądu, oskarżony mógł być przekonany o tym, iż J. K. ma możliwość znalezienia i nakłonienia konkretnych osób do dokonania przestępstwa podpalenia. Nie budzi również wątpliwości Sądu, iż nagrania te mogły być dopuszczone do materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie. W judykaturze ugruntowane jest zapatrywanie, że nagrania prywatne mogą być dopuszczone do materiału dowodowego, jeżeli stanowią realizację czynu przestępnego (vide: postanowienie SN z dnia 27.09.2012 r. sygn. III KK 5/12). Należy też zauważyć, iż nagrania te zostały sporządzone poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów. Jak wynika z zeznań J. K., J. G. i J. A. decyzja o dokonaniu nagrania rozmów prowadzonych między oskarżonym a J. K. została podjęta z tego powodu, iż J. G. i J. A. początkowo nie uwierzyli J. K., informującemu ich o planach T. H.. Przeprowadzeniu tego dowodu nie sprzeciwiała się zatem treść przepisu art. 393 § 3 k.p.k.

Za wiarygodne uznał Sąd zeznania świadka M. G.. Zeznania tego świadka korespondują z pozostałym wskazanym wyżej i ocenionym jako wiarygodny materiałem dowodowym. Z kolei w zakresie dotyczącym posiadanych i użytkowanych w okresie objętym zarzutem pojazdów zeznania tego świadka znajdują potwierdzenie w dokumentach w postaci dowodów rejestracyjnych, których rzetelność nie budzi żadnych wątpliwości.

W taki sam sposób Sąd ocenił też zeznania świadka P. K.. Świadek ten nie posiadał wiedzy dotyczącej przestępnego działania oskarżonego, jednakże potwierdził fakt parkowania na terenie bazy przy ul. (...) samochodów ciężarowych i cystern. Brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań tego świadka.

Nie budzi również wątpliwości co do swojej wiarygodności pozostały materiał dowodowy w postaci dokumentów z postępowania przygotowawczego Prokuratury Okręgowej w Zielonej Górze sygn. VI Ds. 46/12, protokołów eksperymentu procesowego wraz z dokumentacją fotograficzną, opinii biegłego z zakresu informatyki stosowanej i technik cyfrowych, wykazu samochodów, ciągników i cystern wraz z wyceną paliwa, danych o karalności oraz odpisów wyroków, których rzetelności nie sposób kwestionować. Treści tych dokumentów nie podważała zresztą żadna ze stron postępowania.

Z uwagi na powyższe, mając na względzie całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, zdaniem Sądu, oskarżony T. H. w okresie od grudnia 2011 roku do września 2012 roku, w B., J. i S., działając ze z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, chcąc aby J. K. dokonał czynów zabronionych polegających na nakłanianiu innych nieustalonych osób do spowodowania zdarzenia zagrażającego mieniu w wielkich rozmiarach mającego postać pożaru znajdujących się przy ulicy (...) w J. ciągników siodłowych z cysternami, to jest:

- trzech ciągników siodłowych i autocysterny o pojemności 12.000 litrów, o łącznej wartości 390.000 złotych, stanowiących własność Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego (...) w Ż.,

- czterech ciągników siodłowych o łącznej wartości 1.420.000 złotych, stanowiących własność (...) Sp. z o.o. Oddział w J.,

- ciągnika siodłowego o wartości 350.000 złotych, stanowiącego własność (...) Sp. z o.o. w S.,

- dwóch ciągników siodłowych o łącznej wartości 710.000 złotych, stanowiących własność (...) SA we W.,

- ciągnika siodłowego o wartości 350.000 złotych, stanowiącego własność (...) Sp. z o.o. w S.,

- cysterny T. o pojemności 36.000 litrów, cysterny (...) o pojemności 36.000 litrów i cysterny (...) o pojemności 33.000 litrów o numerze rejestracyjnym (...), o łącznej wartości 430.000 złotych, stanowiących własność Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego (...),

- trzech cystern L. o pojemności 36.000 litrów każda o łącznej wartości 660.000 złotych, stanowiących własność (...) Sp. z o.o. w J.,

- cysterny L.o pojemności 33.000 litrów i cysterny LAG o pojemności 36.000 litrów o łącznej wartości 640.000 złotych, stanowiących własność (...) SA Oddział w J.,

- cysterny L.o pojemności 36.000 litrów o wartości 220.000 złotych, stanowiącej własność (...) Sp. z o.o. w S.,

- cysterny L.o pojemności 36.000 litrów o wartości 220.000 złotych, stanowiącej własność (...) S.A. w M.,

- cysterny (...) o pojemności 36.000 litrów o wartości 220.000 złotych, stanowiącej własność (...) SA we W.,

co mogło doprowadzić do eksplozji znajdujących się w autocysternie i cysternach substancji łatwopalnych w postaci benzyny i oleju napędowego o łącznej wartości do 1.937.000 złotych,

nadto chcąc, aby J. K. dokonał czynów zabronionych polegających na nakłonieniu innych nieustalonych osób do spowodowania zniszczenia mienia o wartości 490.000 złotych, co stanowi znaczną wartość, poprzez podpalenie samochodu osobowego o wartości 200.000 złotych, stanowiącego współwłasność (...) Bank S.A., samochodu osobowego o wartości 180.000 złotych, stanowiącego własność (...) SA Oddział w J., a którego posiadaczem i użytkownikiem była M. G. oraz samochodu osobowego o wartości 30.000 złotych, stanowiącego współwłasność (...) Bank S.A. (obecnie Bank (...) SA), samochodu osobowego o łącznej wartości 10.000 złotych, stanowiącego własność J. A. oraz samochodu osobowego o wartości 70.000 złotych, stanowiącego własność (...) S.A. we W., a którego posiadaczem i użytkownikiem był J. A., wielokrotnie usiłował nakłonić go do tego, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na to, iż nie wzbudził u J. K. zamiaru popełnienia czynów zabronionych. Oskarżony jest zatem winny popełnienia czynu, wyczerpującego ustawowe znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd wyeliminował z opisu czynu zarzuconego oskarżonemu dane dotyczące marek i numerów rejestracyjnych ciągników siodłowych, cystern i samochodów osobowych, albowiem oskarżony nie miał wiedzy dotyczącej tych danych. Danych tych oskarżony nie podawał też J. K., wskazując jedynie ogólnie na samochody ciężarowe, cysterny i samochody osobowe pokrzywdzonych.

Podżeganie polega na nakłanianiu innej osoby do popełnienia czynu zabronionego. Forma i sposób nakłaniania nie są istotne, może to być naleganie, prośba czy obietnica korzyści; podżeganiem jest również zlecenie innej osobie popełnienia przestępstwa w zamian za korzyść majątkową lub osobistą (vide: wyrok SN z dnia 3 kwietnia 2006 r., V KK 316/05, OSNKW 2006, nr 5, poz. 52). Podżegacz nie musi znać osobiście bezpośredniego wykonawcy, wystarczy że jest to osoba konkretna, jednostka fizyczna, niekoniecznie zindywidualizowana w postępowaniu co do tożsamości z imienia i nazwiska. Konstrukcja podżegania łańcuszkowego jest akceptowana zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie. Podżeganie może być popełnione w formie usiłowania, i to zarówno wtedy, gdy usiłujący bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach określonych w przepisach części szczególnej kodeksu karnego, jak i wtedy, gdy bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach podżegania ( vide: uchwała SN z dnia 21 października 2003r., I KZP 11/03, OSNKW 2003, nr 11-12, poz. 89, wyrok SA w Lublinie z dnia 21 stycznia 2014 r. II AKa 200/13, LEX nr 1425489, wyrok SA w Warszawie z dnia 7 lutego 2013 r. II AKa 370/12 LEX nr 130606). W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 03 grudnia 1964 roku stwierdzono, że podżegacz niemający bezpośredniego dostępu do osoby, którą chce nakłonić do pożądanego dla siebie działania, może posłużyć się osobą trzecią. Posłużenie się osobą trzecią w roli pośrednika nie odbiera działaniu cech podżegania (vide: wyrok SN z dnia 03 grudnia 1964 r., VI KO 36/62, OSPiKA 1966, z. 10, poz. 12). Można nakłaniać jedynie w zamiarze bezpośrednim; z istoty czynności nakłaniania wynika, że w grę może wchodzić jedynie działanie, a nie zaniechanie.

Czyn, do którego podżegał oskarżony, tj. spowodowanie pożaru kilkunastu ciągników siodłowych oraz kilkunastu cystern wypełnionych benzyną i olejem opałowym, co mogło doprowadzić do eksplozji tychże łatwopalnych substancji, stanowi zdarzenie zagrażające mieniu w wielkich rozmiarach i wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. Natomiast podpalenie samochodów osobowych o łącznej wartości 490.000 złotych stanowi występek z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. Z uwagi na to, iż zachowania T. H. objęte były z góry powziętym zamiarem oraz podejmowane były w krótkich odstępach czasu, zasadnym było potraktowanie ich jako jednego czynu ciągłego zgodnie z treścią przepisu art. 12 k.k. Z uwagi na fakt, iż T. H. nie wzbudził u J. K. zamiaru popełnienia czynów zabronionych, tj. podżegania innych osób do spowodowania podpaleń, zasadnym było przypisanie podejrzanemu sprawstwa w formie stadialnej usiłowania i tym samym zaistniały przesłanki do powołania w kwalifikacji prawnej przypisanego podejrzanemu czynu przepisu art. 13 § 1 kk.

T. H. działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Oskarżony swoim zachowaniem podżegał J. K. do nakłaniania innych nieustalonych osób do spowodowania zdarzenia zagrażającego mieniu w wielkich rozmiarach, mającego postać pożaru kilkunastu ciągników i cystern, co mogło doprowadzić do eksplozji znajdujących się w nich substancji łatwopalnych w postaci benzyny i oleju napędowego. Łączna wartość ciągników siodłowych i cystern wynosiła 5.610.000 złotych, zaś wartość paliw znajdujących się w cysternach do 1.937.000 złotych. Nadto oskarżony podżegał też J. K. do dokonania czynów zabronionych polegających na nakłonieniu innych nieustalonych osób do spowodowania zniszczenia mienia o wartości 490.000 złotych, co stanowi znaczną wartość. T. H. chciał wywołać w J. K. zamiar popełnienia czynu zabronionego. Oskarżony zamiarem swym obejmował urzeczywistnienie wszystkich ustawowych znamion przypisanego mu przestępstwa. Działał przy tym w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności swego postępowania.

Na podstawie art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 lat pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd baczył, aby była ona dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia zawinienia, a także, aby wszechstronnie uwzględniała te cele, które stawiane są karze. Sąd ocenił społeczną szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu jako bardzo wysoką. Ma na to wpływ przede wszystkim wielka wartość mienia zagrożonego zniszczeniem w wyniku podpalenia, wynosząca łącznie 8.037.000 złotych. Poza tym eksplozja paliw znajdujących się z cysternach groziła zakłóceniem ekologicznym dla środowiska, co jest okolicznością poważnie obciążającą. Wagę czynu oskarżonego zwiększa też fakt zaplanowania przez niego drobiazgowo działań, na co wskazuje fakt dokładnego wskazywania miejsc, w których miały być dokonane podpalenia, terminu, w którym na bazie miały znajdować się napełnione paliwem cysterny, opracowania dróg ucieczki bezpośrednich sprawców. Istotną okolicznością obciążającą oskarżonego była też jego motywacja. Oskarżony dopuścił się tego przestępstwa z niskich pobudek, działając z zamiarem dokonania zemsty na J. A. i J. G., a także chcąc ich wyeliminować z rynku obrotu paliwami. Okoliczność ta charakteryzuje oskarżonego jako osobę całkowicie zdemoralizowaną, gotową wykorzystać każdą okazję, aby popełnić poważne przestępstwo, nie wahającą się przed tym ani chwili. Takie wnioski znajdują potwierdzenie w dotychczasowym (...). Oskarżony ten był trzykrotnie karany, w tym za przestępstwo podobne, kwalifikowane z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. Należało przy tym mieć na uwadze, iż czynu przestępnego oskarżony dopuścił się będąc w okresie próby wynikającym z uprzednich skazań w sprawach o sygn. akt II Ks 147/10 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze i III K 108/11 Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, co jest okolicznością poważnie obciążającą i świadczy o tym, iż T. H. nie potrafi prowadzić życia na wolności zgodnie z prawem. Aby uniemożliwić mu popełnianie kolejnych przestępstw konieczne było wyeliminowanie go na okres wykonywania kary z życia na wolności. Na osobę tak zdemoralizowaną, niemożliwe wydaje się oddziaływanie wychowawcze, czy prewencyjne kary.

Sąd nie dopatrzył się po stronie oskarżonego okoliczności łagodzących.

Wymierzona oskarżonemu kara 3 lat pozbawienia wolności, zdaniem Sądu, jest dostosowana do poważnej wagi jego czynu oraz spełni cele kary w zakresie prewencji indywidualnej, jak też ogólnej. Kara w takiej wysokości musi być oceniona jako surowa, jednak nie sposób jej uznać za zbyt surową, skoro nie przekracza ona nawet 1/3 górnej granicy ustawowego zagrożenia.

Na poczet orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności zaliczono okres zatrzymania T. H. w dniu 23 kwietnia 2014 roku.

Biorąc pod uwagę sytuację materialną oskarżonego, pracującego dorywczo i osiągającego miesięczne dochody rzędu 2.000 – 3.000 złotych Sąd, na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych orzekł o obciążeniu go kosztami sądowymi i opłatą sądową.