Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniach 04.02., 18.03, 22.04, 27.05 i 19.06.2015 r. sprawy

T. M. (1)

syna K. i J. z domu T.

ur. (...) w B.

obwinionego o to, że:

w okresie od 12 sierpnia 2014 r., do dnia 11 września 2014 r., w O. ul. (...) złośliwie niepokoił A. B. (1) poprzez wysyłanie na jej nr telefonu komórkowego (...) licznych smsów z numerów (...) (...),(...) i (...), a także przesyłanie różnych pism na w/w adres

- tj. za wykroczenie z art. 107 kw,

ORZEKA:

I.  obwinionego T. M. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 107 kw w skazuje go na karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin;;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 60,- (sześćdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Obwiniony T. M. (1) pełni funkcję asystenta społecznego w biurze(...) T. M. (2). Zajmuje się również redagowaniem pism do urzędów i instytucji państwowych i z tego tytułu osiąga miesięczny dochód w wysokości (...) zł.

Pokrzywdzona A. B. (1) ma troje dzieci. Przed przeprowadzeniem się do O. mieszkała w E.. Z uwagi na stosowaną względem niej przemoc przez konkubenta przeniosła się do O. i w dniu 03.03.2014 r. samowolnie zajęła lokal nr (...) przy ul. (...) w O..

Obwiniony, na przełomie kwietnia/maja 2014 roku, jako asystent społeczny, zbierał podpisy poparcia dla kandydatki na posła w kampanii wyborczej do europarlamentu. Z pokrzywdzoną poznała go T. Ś. - ciotka pokrzywdzonej, która zwróciła się do niego z prośbą o interwencję w sprawie mieszkania komunalnego dla A. B. (1). Z uwagi na brak czasu i zaangażowanie się w kampanię wyborczą, obwiniony nie był w stanie natychmiast zająć się tą sprawą, ale zobowiązał się pomóc w późniejszym terminie. Pokrzywdzona zdobyła od brata M. M. numer telefonu do obwinionego i się z nim skontaktowała ponawiając prośbę o interwencję w jej sprawie. W maju udała się również do biura (...) T. M. (2) w O., z wnioskiem o interwencję(...) i pomoc w zalegalizowaniu pobytu w pustostanie położonym przy ul. (...) w O..

Kolejno w lipcu 2014r. pokrzywdzona zwróciła się do T. M. (1) z prośbą o nową interwencję. Jej zgłoszenie dotyczyło anonimowego powiadomienia (...) w O. o nieprawidłowościach w sprawowanej przez nią opiece nad dziećmi. W reakcji na to pismo, obwiniony w dniu 21 lipca 2014 r. jako asystent społeczny, podjął próbę wyjaśnienia całej sytuacji i zwrócił się do (...) z zapytaniem(...) celem zaprzestania rzekomego naruszania dóbr osobistych pokrzywdzonej i wskazania osoby odpowiedzialnej za rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji.

Jednocześnie, pismem z dnia 20.08.2014 r., T. M. (3), poinformował pokrzywdzoną o czasowym zawieszeniu prowadzenia interwencji (...) w jej sprawie do czasu uzupełnienia przez pokrzywdzoną wniosku z maja 2014 r. W uzasadnieniu pisma .podał jako przyczynę takiego stanowiska m.in wysyłanie na jego służbowy numer szkalujących informacji co do jego wizerunku oraz otrzymywanie wiadomości tekstowych zawierające groźby popełnienia przestępstwa na jego szkodę, a pochodzące od członków jej rodziny.

A. B. (1) w dniu 25.08.2014 r. złożyła dodatkowy wniosek o prowadzenie dalszej interwencji do czasu wyjaśnienia okoliczności sprawy. W reakcji na to pismo obwiniony, pismem z dnia 28.08.2014 r., poinformował pokrzywdzoną o zamiarze skierowania w dniu 1.09.2014 r. zawiadomienia do Prokuratury Rejonowej w (...). Pismo miało dotyczyć podejrzeniu popełnienia przez ojca jej dzieci przestępstw z art. 207 § 1 k.k. i 209 k.k., a nadto poinformował o złożeniu w (...) w O. odpowiedzi na pismo (z dnia 23.07.2014 r ) i 1.09.2014 r. skierował kolejny wniosek do w/w instytucji celem wyjaśnienia okoliczności dotyczących ewentualnego naruszenia jej dóbr osobistych.

Następnie obwiniony w dniu 6.09.2014 r., powołując się na braki pisma z dnia 25.08.2014 r., odmówił pokrzywdzonej interwencji w jej sprawie. Pomimo, takiego stanowiska obwiniony w dniu 18.09.2014 r. spotkał się z dyrektorem (...) i omawiał sprawę dotyczącą pokrzywdzonej, o czym powiadomił ją przesłaną na jej numer wiadomością tekstową. W dalszej kolejności do biura(...) T. M. (2), w dniu 8.09.2014 r., wpłynął anonim informujący o bezprawnym zajęciu pustostanu przy ul. (...) przez pokrzywdzoną i nieprawidłowo sprawowanej przez nią opiece nad dziećmi.

Ostatecznie w dniu 09.09.2014 r. z uwagi na pomawianie go jako asystenta (...) przez pokrzywdzoną, poinformował ją o zaprzestaniu prowadzenia wszelkich interwencji (...) w jej sprawach.

(Dowód; częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 59-60v, zeznania pokrzywdzonej A. B. (1) k. 60v-61v, korespondencja biura(...) k. 9-14, notatka służbowa k.75)

Równocześnie od około połowy lipca, obwiniony utrzymywał nieformalne kontakty z pokrzywdzoną. W przesyłanych z numeru służbowego (...)na numer telefonu M. B. (1) (...) (z którego czasowo korzystała pokrzywdzona) wiadomościach tekstowych wyznawał jej miłość (k.93) Nadto obwiniony kontaktował się z nią na numer ((...)) początkowo z numeru służbowego oraz z nr(...) i odwiedzał ją osobiście w miejscu jej zamieszkania. Na początku znajomości pokrzywdzona odpisywała na smsy obwinionego, jednakże nie odwzajemniała jego uczuć. Od 12.08.2014 roku wiadomości przesyłane na numer pokrzywdzonej zawierały wulgarne treści ( jak na k. 7-7v) , z tym, że obwiniony twierdził, iż otrzymywał je pod postacią anonimową a następnie przesyłał je na numer pokrzywdzonej, podając, iż pochodzą one od członka jej rodziny. SMS-y przesyłane na nr pokrzywdzonej pochodziły z numerów (...), numery te były zarejestrowane w sieci O., z tym, że Sąd ustalił, iż jedynie numer(...) należał do obwinionego. Z uwagi na fakt, iż obwiniony kontynuował interwencję sprawach pokrzywdzonej we wrześniu 2014 r, A. B. (1) kontaktowała się z nim w celu otrzymania korespondencji w sprawach jej dotyczących. W momencie gdy pokrzywdzona zorientowała się, iż sms-y pochodzą od obwinionego, powiedziała mu, iż nie chce dłużej utrzymywać z nim kontaktu. Pomimo tego pokrzywdzona otrzymywała również sms-y o wulgarnej treści w dniu 23.01.2015 r i 24.01.2015 r z numeru (...), oraz w dniu 3.02.2015 r –z nr (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie : (zeznań pokrzywdzonej A. B. k. 60v-61v, zeznania świadka T. Ś. k. 89-89v, zeznania świadka M. B. (1) k.92-93, zeznania J. B. k. 100, informacja z O. k. 72)

Obwiniony T. M. (1) zarówno na etapie czynności wyjaśniających jak i na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie czynu. Wyjaśnił, iż jako działacz społeczny i asystent w biurze (...) podejmował interwencję na rzecz pokrzywdzonej, oraz jej rodziny. Od 9 lipca 2014 r. obwiniony był również zaangażowany w sprawę anonimu przesłanego do (...) naruszającego dobra osobiste pokrzywdzonej i wskazującego zaniedbania, które wytykano pokrzywdzonej w opiece nad dziećmi. Z uwagi na zaangażowanie w sprawy A. B. (1) ich relację nabrały charakteru prywatnego i strony utrzymywały kontakt telefoniczny. Obwiniony wyjaśnił, iż w tym czasie posiadał dwa numery telefonów. Pierwszy służbowy (...) zarejestrowany w sieci P.. Następnie, z uwagi na długie rozmowy prowadzone z pokrzywdzoną i konieczność obniżenie kosztów, w dniu 30.06.2014 r wykupił nowy numer w sieci O. (...). Nadto, obwiniony wyjaśnił, iż od 09.2014 r. zaczął otrzymywać anonimowe sms-y szkalujące osobę pokrzywdzonej, a także smsy pochodzące od jej rodziny.

W jego ocenie stosunki między stronami pogorszyły się od momentu, gdy biuro (...), w którym działa obwiniony, złożyło zawiadomienia do prokuratury o podejrzeniu popełnieniu przestępstwa znęcania się przez konkubenta pokrzywdzonej. Z uwagi na opór pokrzywdzonej odnośnie skierowania pisma tej treści, obwiniony zaczął podejrzewać, iż pokrzywdzona celowo wprowadziła biuro (...) w błąd odnośnie swojej trudnej sytuacji.

W jego ocenie relacja ich łącząca polegała na poczuciu empatii i chęci niesienia pomocy drugiemu człowiekowi. Nadto pokrzywdzona nigdy nie wyraziła stanowiska, iż ich wzajemny kontakt jest dla niej uciążliwością.

(dowód; wyjaśnienia obwinionego k. 59-60v, k. 88-88v)

Sąd zważył , co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego, T. M. (1) w zakresie w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu nie zasługują na uwzględnienie. Wyjaśnienia te są sprzeczne z wzajemnie uzupełniającymi się zeznaniami świadków i należało je uznać za przyjętą przez niego linię obrony, która nie znajduje odzwierciedlenia w faktach.

Ustalając stan faktyczny, Sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom jedynie w części w jakiej obwiniony potwierdził, iż jako działacz społeczny był zaangażowany w sprawy A. B. (1) i występował, z upoważnienia(...) T. M. (2), z interwencją (...) w jej sprawach. Wyjaśnienia obwinionego we wskazanym zakresie są logiczne i spójne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym w szczególności z korespondencją kierowaną z biura(...) do pokrzywdzonej, jak i instytucji państwowych ( (...).) Na podzielenie zasługują również te wyjaśnienia obwinionego w zakresie w jakim przyznaje, iż w inkryminowanym okresie był posiadaczem nr telefonu zarejestrowanego w sieci P. (...)oraz tel. ((...) (...)) , którego operatorem jest sieć O..

Pozostałe wyjaśnienia obwinionego w kontekście negowania swojego sprawstwa, a szczególności, iż w okresie inkryminowanym czasie, nie niepokoił w celu dokuczenia i w sposób złośliwy A. B. (1), nie zasługują na podzielenie Wyjaśnienia te są nielogiczne, niespójne i wewnętrznie sprzeczne oraz pozostają w oczywistej sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. O zawinionym popełnieniu przez obwinionego czynu logicznie i w sposób przekonywujący świadczyła wymowa zeznań pokrzywdzonej, która obszernie, konsekwentnie i w sposób wytrzymujący krytykę przedstawiła obraz relacji jaka łączyła ją z obwinionym, a także okoliczności świadczące o zaprzestaniu z nim kontaktu na płaszczyźnie prywatnej. Logiczna wymowa jej zeznań nie pozostawia wątpliwości, co do złośliwego jej niepokojenia, licznymi smsami o treści wulgarnej wysyłanymi przez obwinionego z różnych numerów telefonu

Zachowanie obwinionego, które oceniać należy jako złośliwe niepokojenie potwierdzają przede wszystkim zgromadzone dowody. Nietrudno zauważyć, iż niniejsza sprawa ma swoje źródło w konflikcie, jaki miał miejsce pomiędzy obwinionym a A. B. (1) w połowie sierpnia 2014 r. Jakkolwiek nie ulega wątpliwości, iż negatywna postawa obwinionego zaczęła przejawiać się dopiero w momencie, gdy A. B. przeciwstawiła się skierowanej przez niego interwencji(...) i zawiadomieniu prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę jej dzieci. Taka postawa obwinionego ma również odzwierciedlenie w treści pism kierowanych wówczas do pokrzywdzonej. Należy zauważyć, iż obwiniony do sierpnia w sposób aktywny angażował się w sprawy pokrzywdzonej, natomiast pismem z dnia 20.08.2014 r poinformował ją o czasowym zawieszeniu prowadzenia interwencji (...) w jej sprawie, z uwagi na kierowanie względem niego groźby i wiadomości uwłaczające jego czci. W ocenie Sądu sytuacja ta spowodowała, iż obwiniony w celu dokuczenia i w sposób złośliwy kierował na jej numer telefonu liczne wiadomości, wbrew jej woli.

Również z relacji samego obwinionego wynika, iż postawa pokrzywdzonej wzbudziła w nim podejrzenie możliwości wprowadzenia biura (...) przez pokrzywdzoną w błąd i początek konfliktu. Przyznał on również, iż dwa numery telefonów z których kierowane były w inkryminowanym okresie wiadomości, należały do niego.

Podkreślenia wymaga, iż za wiarygodnością obciążających obwinionego relacji pokrzywdzonej przemawiały także w większym bądź mniejszym stopniu relacje dalszych świadków. Tj. M. B. (1), T. Ś., J. B.. Pierwsza z wymienionych, matka pokrzywdzonej rzetelnie, bez oznak ubarwienia opisała charakter relacji łączących strony, podając przy tym dokładna treść smsów przesyłanych na jej numer przez obwinionego, a skierowanych do pokrzywdzonej. Wskazywała również, iż pokrzywdzona czuła się obrażona treścią otrzymywanych od obwinionego smsów, który wysyłał jej z różnych numerów. Pomimo, iż świadek jest najbliższą rodziną pokrzywdzonej to nie pozostaje z nią w najlepszych stosunkach. Z uwagi na ten fakt, w treści złożonych przez nią zeznań Sąd nie dopatrzył się dążenia do wsparcia wersji pokrzywdzonej za wszelką cenę, a jej relacja odznacza się wstrzemięźliwością, i każdorazowo wskazuje ograniczony krąg informacji, których świadek był bezpośrednim obserwatorem.

Podobnie relację między stronami opisywała świadek T. Ś.. W swoich zeznaniach wskazywała, iż w momencie gdy pokrzywdzona zaczęła otrzymywać smsy od obwinionego, wyraźnie mu zakomunikowała, że nie chce mieć z nim nic do czynienia. Jednocześnie z uwagi na aktualnie ograniczony kontakt z pokrzywdzoną świadek nie miała bliższych informacji o sprawie. Z kolei świadek J. B. potwierdził, iż obwiniony posługiwał się co najmniej dwoma numerami tj.(...) oraz (...). jednakże z jego wiadomości wynika, iż pokrzywdzona była nękana nie z nr telefonu M., a z nieznanych numerów.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w aktach sprawy znajduje się materiał dowodowy w postaci treści wiadomości przesyłanych przez obwinionego do pokrzywdzonej. W ocenie Sądu przeprowadzony dowód nie pozostawia wątpliwości, iż T. M. (1), w sytuacji gdy napotkał opór ze strony pokrzywdzonej tą droga, w celu dokuczenia złośliwie nękał ją wysyłając wiadomości. Pokrzywdzona również wskazywała, iż obwiniony posiadał kilka kart telefonicznych, które zamieniał. Nadto część wiadomości w inkryminowanym okresie przychodziła z jego telefonu bądź numeru zarejestrowanego w sieci O., który obwiniony aktywował, gdy stosunki między stronami układały się poprawnie. Analiza tych dowodów, w postaci treści przytoczonych smsów w ocenie Sądu nie pozostawia wątpliwości, iż to obwiniony był ich autorem.

Ponadto, świadkowie w swoich zeznaniach wskazywali na fakty i okoliczności, których byli bezpośrednim obserwatorami, a ich relacja odznacza się wstrzemięźliwością w podawaniu faktów, co pozwala postrzegać je jako rzetelne, rzeczywiście przez nich spostrzeżone i pozwala na ich podzielenie, jako dowodów pełnowartościowych i przydatnych do oparcia na nich ustaleń faktycznych.

Jednocześnie w ocenie Sądu wiarygodnymi są także dokumenty na k. 9-14 ponieważ odzwierciedlają faktyczną treść korespondencji prowadzonej pomiędzy obwinionym a (...) i pokrzywdzoną, jak również wskazują na zmianę w relacji między stronami w inkryminowanym okresie, co pozwala na zweryfikowanie wcześniej omówionych dowodów.

Konkludując należy stwierdzić, że kompleksowa ocena wiarygodności wyjaśnień obwinionego, a także całości pozostałego uznanego za wiarygodny materiału dowodowego będącego dla Sądu podstawą ustalenia stanu faktycznego, dokonywana w świetle wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, pozwoliła zdaniem Sądu na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa i winy obwinionego T. M. (1) w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu. Mając na względzie powyższe rozważania Sąd uznał, iż obwiniony T. M. (1) zachowaniem swym wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 107 § 1 kw polegającego na tym, że w okresie od 12.08.2014 r. do dnia 11.09.2014 r. w O. ul. (...) w celu dokuczenia złośliwie niepokoił A. B. (1) poprzez wysyłanie na je numer telefonu komórkowego (...) licznych smsów z numerów (...)

Stosownie do art.107 kw odpowiedzialności z tego przepisu podlega ten, kto w celu dokuczenia innej osobie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie ją niepokoi. Przedmiotem ochrony przepisu art. 107 kw jest więc spokój psychiczny człowieka, przeciwdziałanie frustracji, irytacji oraz innym formom dyskomfortu psychicznego. Strona podmiotowa wykroczenia określonego w art. 107 kw polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego – działanie sprawcy jest ukierunkowane na dokuczenie innej osobie i charakteryzuje się „złośliwością”. (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie IV KK 324/10).

Złośliwe niepokojenie w rozumieniu art. 107 kw to wzbudzanie niepokoju, obawy, lęku, polegające na zakłóceniu spokoju lub innych zachowaniach wyprowadzających pokrzywdzonego z równowagi psychicznej (np. wysyłanie przykrych listów, głuche telefony, pukanie do drzwi i uciekanie). (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2013 r. w sprawie III KK 213/12). Czyn stanowiący wykroczenie z art. 107 kw polega na działaniu kierunkowym – „w celu dokuczenia innego osobie”, a zatem należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi złośliwość. Nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenia penalizowane tym przepisem. (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie III KRN 44/95). por. Kodeks wykroczeń. Komentarz, prof. dr hab. M. B. (2), prof. dr hab. W. R. wydania: 2013, Wydawnictwo: C. H. B., Wydanie: 6 i przywołane tam orzecznictwo.

Wyżej przytoczone orzecznictwo, oznacza, że dla bytu wykroczenia z art. 107 kw wymagane jest ustalenie po stronie sprawcy zamiaru bezpośredniego o szczególnym „ zabarwieniu ”, tj. działania ze złośliwości.

Analizując stronę podmiotową wykroczenia dokonanego przez obwinionego, całość okoliczności sprawy pozwala na przyjęcie, iż działał on w zamiarze bezpośrednim, właśnie ze złośliwości. Przypisanemu T. M. (1) zachowaniu, towarzyszyły bowiem elementy nieodzowne i charakteryzujące omawiane wykroczenie. Treścią nadsyłanych wiadomości wzbudzał on lęk, obawę, niepokój, wyprowadzając pokrzywdzoną z równowagi psychicznej. Uporczywość jego zachowania istotnie naruszało jej prywatność i prawo do dysponowania własnym wizerunkiem. Jednocześnie należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi „złośliwość”, ale ustalenie znamienia złośliwości w odniesieniu do czynności w postaci „niepokojenia” nie może zastąpić stwierdzenia działania w celu dokuczenia i konieczne jest ujęcia tego podmiotowego znamienia w opisie czynu (por wyrok SN z dnia 10 listopada 2010 r., IV KK 324/10). W związku z tym Sąd przyjął na podstawie dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych, iż obwiniony na skutek powstałego między stronami konfliktu, wysyłając pokrzywdzonej smsy działał w tym właśnie celu.

W ocenie Sądu obwiniony będąc osobą aktywną, zorientowaną społecznie, niewątpliwie dysponował znaczną przewagą nad pokrzywdzoną, która znalazła się w trudnym położeniu, czego niewątpliwie obwiniony miał świadomość. Świadczy o tym zachowanie obwinionego, w sytuacji kategorycznego sprzeciwu pokrzywdzonej na dalsze nękanie i złożenie przez pokrzywdzoną we wrześniu 2014r zawiadomienia o popełnieniu przez obwinionego wykroczenia. Obwiniony pomimo zawieszenia postępowania w sprawie interwencji (...) w dniu 18.09.2014r spotkał się z dyrektorem (...) i omawiał sprawę dotyczącą pokrzywdzonej, o czym powiadomił ją przesłaną na jej numer wiadomością tekstową. W dalszej kolejności do biura(...) T. M. (2), w dniu 8.09.2014r., wpłynął anonim informujący o bezprawnym zajęciu pustostanu przy ul. (...) przez pokrzywdzoną i nieprawidłowo sprawowanej przez nią opiece nad dziećmi.

Ostatecznie w dniu 09.09.2014r z uwagi na pomawianie go jako asystenta (...) przez pokrzywdzoną, poinformował ją o zaprzestaniu prowadzenia wszelkich interwencji (...) w jej sprawach. I choć brak jest dostatecznych dowodów aby traktować również to anonimowe zawiadomienie jako okoliczność świadczącą o nękaniu pokrzywdzonej, to niewątpliwe przytoczone okoliczności tworzą zamknięty łańcuch pozwalający na ustalenie przytoczonej w uzasadnieniu wersji zdarzenia.

Również wina obwinionego w zaistniałym stanie faktycznym nie może budzić wątpliwości Obwiniony, działał celowo. Jako osoba dojrzała życiowo, w pełni poczytalna i aktywna społecznie miał świadomość, konsekwencji jakie wiążą się ze złośliwym nękaniem i wysyłaniem do pokrzywdzonej sms-ów o wulgarnej treści.

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art 33 kw. Sąd brał zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Sąd wziął również pod uwagę rodzaj i rozmiar szkód wyrządzonych wykroczeniem, stopień winy i zachowanie obwinionego. Sąd doszedł do przekonania, iż czyn przypisany obwinionemu jest szkodliwy społecznie. W wyniku działania obwinionego doszło do naruszenia dobra prawnego jakim jest spokój psychiczny człowieka przed złośliwym działaniem sprawcy wykroczenia, które z uwagi na możliwość powstania ciężkich i nieodwracalnych skutków dla psychiki podlega szczególnej ochronie. Również jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował sposób i okoliczności w jakich doszło do popełnienia zarzucanego mu czynu. Obwiniony w krótkim czasie po napotkania minimalnego oporu ze strony pokrzywdzonej i zasadniczo bez wyraźniej przyczyny naruszył w sposób złośliwe jej wewnętrzne prawo do spokoju i życia bez strachu. Nadto z ustaleń Sądu wynika, iż już po wpłynięciu wniosku o ukaranie obwiniony kontynuował nękanie pokrzywdzonej wysyłając jej w styczniu i lutym 2015 r. kolejne wiadomości tekstowe, co dodatkowo wskazuję, iż realizacji inkryminowanych zachowań obwinionego każdorazowo towarzyszył bezpośredni zamiar złośliwego jej nękania i dokuczenia w możliwy sposób. Również treść wysyłanych wiadomości świadczy o wysokim ładunku negatywnych emocji i bezwzględnym dążeniu ta drogą do realizacji egoistycznych celów.

Dobrem prawnie chronionym przez art.107 kw jest spokojne życie bez niepokoju. W i tak trudnej sytuacji pokrzywdzonej w jakiej się obecnie znajduje, zachowanie obwinionego wydaje się być dużą dokuczliwością. Dlatego, z uwagi na postawę obwinionego Sąd uznał za celowe oddziaływanie na niego karą ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonania 30 godzin pracy na cele społeczne, jako spełniającą swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze. Orzeczona kara jest adekwatna do wagi popełnionego przez obwinionego wykroczenia, odpowiada dyrektywom wymiaru kary oraz spełnia swoje cele w zakresie prewencyjno- wychowawczego oddziaływania. Jeżeli weźmie się dodatkowo pod uwagę, że w ocenie Sądu nie zachodzą wobec obwinionego żadne istotne okoliczności łagodzące wymierzona mu kara nie może być postrzegana jako rażąco surowa.

Orzeczenie o zryczałtowanych wydatkach postępowania oraz o opłacie wydano na podstawie art. 118 § 1 kpw w i art. 119 kpw w zw. z i art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane koszty postępowania w wysokości 100 zł i wymierzył jej opłatę w wysokości 60 zł. Uiszczenie przez obwinionego tych kosztów nie przekracza jego ustalonych możliwości finansowych.