Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:	SSO Anna Szkandera
Protokolant:	Katarzyna Legat

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2015 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z odwołania (...) Sp. z o. o. w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych O/ G.

o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawnych

na skutek odwołania (...) Sp. z o. o. w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych O/ G.

z dnia 5 lutego 2015 r. nr (...)

orzeka:

1.zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 5 lutego 2015 roku w ten sposób, że uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) Sp. z o. o. w W. złożonym w dniu 21 stycznia 2015 roku w przedmiocie dopuszczalności wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne , Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczenia w postaci udostępniania samochodów służbowych pracodawcy pracownikom w celach prywatnych za częściową odpłatnością.

2.zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. na rzecz (...) Sp. z o. o. w W. kwotę 60 złotych ( sześćdziesiąt ) zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego.

/-/A. S.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją nr (...) z dnia 5 lutego 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. uznał za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. złożonym w dniu 21 stycznia 2015 roku, w przedmiocie dopuszczalności wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczenia w postaci udostępniania pracownikom w celach prywatnych samochodów służbowych pracodawcy, za częściową odpłatnością.

W uzasadnieniu organ stwierdził, iż z literalnego brzmienia § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które:

- wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,

- przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika stanowiącego korzyść materialną polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika w pokryciu kosztów zakupów niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie, kiedy pracodawca dokona zakupu towarów, przedmiotów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego nabycia dóbr. W ocenie organu dotyczy to sytuacji, gdy pracodawca nabywa dobro lub usługę specjalnie z przeznaczeniem na ten cel, tj. udostępnienia dobra lub usługi swoim pracownikom.

Nadto Zakład wskazał, iż udostępnienie samochodu służbowego również nie może być uznane za „przejazd środkami lokomocji”, o których mowa w drugiej części przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia. Pod tym pojęciem należy bowiem rozumieć zorganizowaną, usystematyzowaną formę przemieszczania się (np. zapewnienie biletu lotniczego, dowóz pracowników do pracy pojazdem należącym do pracodawcy).

Tym samym wartość świadczenia związanego z udostępnieniem pracownikowi samochodu służbowego z przeznaczeniem do celów prywatnych, w części finansowanego przez pracodawcę, należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek.

(dow. decyzja organu k. 29-35 akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca – (...) Sp. z o.o. w W. wnosząc o jej zmianę w całości poprzez uznanie, że przychód pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w art. 12 ust. 2a i 2c ustawy UPDOF pomniejszonej o kwotę odpłatności ponoszoną przez pracownika nie stanowi w świetle § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie.

Spółka zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia w zw. z art. 17 ust. 1 i art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o SUS, w zw. z art. 81 ust. 1 i ust. 6 oraz art. 85 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz art. 104 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

W uzasadnieniu wskazała, iż § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe przewiduje wyłączenie przychodów z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie w ramach dwóch zakresów. Przy czym w przypadku każdego z zakresów muszą zostać spełnione jednocześnie następujące przesłanki:

Zakres 1

• przychody wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu;

• przybierają postać niepieniężną;

• polegają na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych towarów lub usług;

• osiągane są przez pracowników pod warunkiem ponoszenia przez nich częściowej odpłatności za nabywane świadczenia lub

Zakres 2

• przychody wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu;

• przybierają postać niepieniężną;

• polegają na korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W ocenie Spółki, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, wskazane przychody pracowników będą wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie ze względu na spełnienie wszystkich przesłanek, zarówno z pierwszego, jak i drugiego zakresu.

Spółka wskazuje, iż organ uznał jej stanowisko za nieprawidłowe, bowiem w jego ocenie wymagane było spełnienie dodatkowej przesłanki tj. nabycie usługi w celu udostępnienia jej pracownikom, która to przesłanka nie została w niniejszym stanie faktycznym spełniona. Zdaniem odwołującej stanowisko organu w tym zakresie jest błędne, ponieważ przesłanka taka nie wynika z tekstu rozporządzenia. W konsekwencji, organ wprowadzając dodatkowy warunek zastosowania wyłączenia w sposób nieuprawniony dokonał wykładni zawężającej przepisu. Natomiast jak wynika z przywołanych wyżej orzeczeń, a jednocześnie jak wskazał sam organ w zaskarżonej decyzji, postanowienia § 2 rozporządzenia jako że stanowią wyłączenia od zasady ogólnej, muszą być interpretowane ściśle.

W ocenie (...) Sp. z o.o. błędne jest również stanowisko organu, iż przez „przejazdy środkami lokomocji" należy rozumieć „zorganizowaną usystematyzowaną formę przemieszczania się.” Na gruncie wykładni literalnej przepisu nie sposób uznać, aby w zakresie pojęcia „przejazd środkiem lokomocji" nie mieściło się korzystanie z pojazdów służbowych w celach prywatnych - jak ocenił to organ.

Spółka dodała, że w ramach swobody prowadzenia działalności gospodarczej korzysta z prawa do samodzielnego kształtowania rodzajów i zakresu korzyści przyznawanych pracownikom. W regulaminie wynagradzania w sposób wyraźny dokonuje wyboru co do sposobu przekazania tego świadczenia. Istotą faktycznej korzyści materialnej dla pracowników będzie nic innego ponad umożliwienie korzystania z przejazdów środkami lokomocji - samochodami osobowymi posiadanymi przez Spółkę.

Również wykładnia systemowa i historyczna potwierdzają prawidłowość stanowiska Spółki. Analizując katalog określeń funkcjonujących w polskim systemie prawnym odnoszących się do transportu, można stwierdzić, że ustawodawca niejednokrotnie posługuje się dodatkowymi określeniami doprecyzowującymi, o jaki rodzaj transportu chodzi. Np. „Uczącym się w szkołach prowadzonych przez kościelne osoby prawne przysługują świadczenia społecznej służby zdrowia i ulgi w opłatach za przejazdy publicznymi środkami lokomocji na równi z uczniami szkól państwowych”. Jeżeli zatem w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia prawodawca nie doprecyzował, iż odnosi się on do zorganizowanych bądź usystematyzowanych przejazdów środkami lokomocji, to brak jest podstaw, aby pojęciu „przejazdy środkami lokomocji" nadawać takie ograniczone znaczenie.

Należy też - w ocenie odwołującej - zwrócić uwagę, iż treść przepisu została recypowana bezpośrednio z rozporządzenia Rady Ministrów z 29 stycznia 1990 roku, kiedy udostępnianie pracownikom samochodów osobowych przez pracodawców było zjawiskiem rzadko spotykanym, co obecnie uległo zmianie. W tej sytuacji przepis będzie znajdował częstsze zastosowanie z uwagi na postęp technologiczny.

Spóła wskazała także na orzeczenie Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 14 marca 2013 roku, sygn. akt IV U 2744/12, w którym Sąd ten stwierdził, że: „wszelkie korzyści materialne uzyskiwane przez pracowników na zasadach wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu z tytułu korzystania z odpłatnych łub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie wchodzą do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.”

(dow. odwołanie k. 2-7 akt sprawy)

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o jego oddalenie, podtrzymując tym samym swoje stanowisko w sprawie.

W uzasadnieniu organ powołał się na te same argumenty, co w zaskarżonej decyzji. Zakład stwierdził, iż naczelna zasada stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskiwany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Natomiast zgodnie z art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód ten uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy o SUS w podstawie wymiaru nie uwzględnia się przychodów wymienionych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku. Katalog wyłączeń z tego rozporządzenia ma charakter zamknięty i niedopuszczalne są odstępstwa od niego.

Organ ponownie podkreślił, iż w jego ocenie w sytuacji umożliwienia korzystania przez pracowników samochodów służbowych, które są własnością pracodawcy lub pracodawca na mocy określonego stosunku prawnego jest uprawniony do korzystania z nich (a więc, których nie nabywa z przeznaczeniem udostępnienia swoim pracownikom), nie można mówić o korzyściach, o których mowa w przepisie.

Nadto udostępnienie samochodu służbowego nie może być również uznane za „przejazd środkami lokomocji”. W ocenie Zakładu sposób argumentacji wnioskodawcy wskazuje, iż za wszelką cenę próbuje on wyłączyć z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartość świadczenia związanego z udostępnieniem pracownikowi samochodu służbowego z przeznaczeniem do celów prywatnych, w części finansowanej przez pracodawcę. Przedsiębiorca zakłada, iż świadczenie to może zostać wyłączone albo jako korzyść wynikająca z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, albo jako korzyść związana z częściowo odpłatnym przejazdem środkami lokomocji. Takie rozumowanie zdaniem organu zaprzecza racjonalności prawodawcy.

(dow. odpowiedź na odwołanie k. 17-18 akt sprawy)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

(...) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym od 26 września 2001 roku, pod nr KRS: (...). Siedziba spółki znajduje się w W. na ul. (...). Prezesem zarządu spółki jest A. K.. Spółka prowadzi działalność m.in. z zakresu handlu hurtowego, detalicznego, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi, restauracji, ruchomych placówek gastronomicznych, kateringu, transportu, magazynowania i przechowywania towarów, doradztwa, reklamy, wynajmu, zarządzania i pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, gier losowych i zakładów wzajemnych, agentów ubezpieczeniowych.

(dow. wydruk (...) k. 8-16 akt sprawy)

Wnioskiem złożonym w dniu 21 stycznia 2015 roku (...) Sp. z o.o. wystąpiła z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskiem tym spółka zwróciła się o potwierdzenie, czy od dnia 1 stycznia 2015 roku, jako płatnik składek, będzie zobowiązana do potrącania składek na ubezpieczenie od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pomniejszonej o kwotę odpłatności ponoszoną przez pracownika. W ocenie spółki wartość świadczenia związanego z umożliwieniem pracownikowi korzystania z częściowo odpłatnych, prywatnych przejazdów samochodami służbowymi, w części finansowanej przez pracodawcę, jest wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie.

Spółka zatrudnia w Polsce pracowników, którym planuje umożliwić korzystanie z częściowo odpłatnych, prywatnych przejazdów środkami lokomocji, jakimi w przypadku (...) Sp. z o.o. są będące w jej dyspozycji samochody osobowe. Przy czym możliwość korzystania z częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, polegająca na uprawnieniu do wykorzystywania samochodów do celów prywatnych uwarunkowana będzie ponoszeniem przez pracowników częściowej opłaty za usługę, której wysokość będzie ustalana przez Wnioskodawcę.

Kwota odpłatności ponoszona przez pracowników ma być w każdym przypadku niższa od ceny rynkowej za usługi najmu samochodów osobowych świadczonych przez podmioty prowadzące tego rodzaju działalność gospodarczą. Dodatkowo, kwota odpłatności pracowników ma być również każdorazowo niższa od kwoty wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych wskazanego w art. 12 ust. 2c i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 oraz 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Szczegółowa kwota odpłatności oraz warunki wykorzystywania samochodów do celów prywatnych mają zostać uregulowane w obowiązującym w Spółce regulaminie wynagradzania, a nabywane świadczenia mają mieć postać wyłącznie niepieniężną. Spółka nie zapewni pracownikom możliwości zamiany świadczenia na ekwiwalent pieniężny.

(dow. wniosek k. 15-20 akt ZUS)

W odpowiedzi na wniosek, organ dokonując interpretacji przepisów prawnych wydał zaskarżoną decyzję, w której uznał stanowisko (...) Sp. z o.o. za błędne. Od tej decyzji spółka wniosła odwołanie wszczynając tym samym niniejsze postępowanie.

(dow. decyzja organu k. 29-35 akt ZUS, odwołanie k. 2-7 akt sprawy)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym zgromadzonych w aktach sprawy i aktach organu rentowego dokumentów. Sąd dał wiarę wskazanym dokumentom, gdyż żadna ze stron nie kwestionowała ich wartości dowodowej, a nadto brak było jakichkolwiek podstaw, by podważać
ich rzetelność czy autentyczność.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

(...) Sp. z o.o. jest zasadne, w związku z tym należało je uwzględnić i zmienić zaskarżoną decyzję.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było prawidłowe ustalenie zakresu wyłączenia z podstawy wymiaru składek przychodów określonych w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczególnych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Na wstępie przytoczyć należy przepisy prawa materialnego mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem wynagrodzenia wypłacanego za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zawodową lub zasiłków.

Art. 12 ust. 1 ww. ustawy mówi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast ust. 2 ww. przepisu mówi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie ma regulacja znajdująca się w ust. 2a ww. przepisu, zgodnie z którą wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1.600 cm3;

2) 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1.600 cm3.

Nadto rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w § 2 ust. 1 pkt 26 mówi, iż podstawy wymiaru składek nie stanowią m.in. korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy na wyrok Sądu Okręgowego w Elblągu IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 marca 2013 roku o sygn. akt IV U 2744/12. W orzeczeniu tym Sąd stwierdził, iż nie budzi wątpliwości, że w wyniku udostępnienia przez firmę samochodu służbowego do celów prywatnych pracownicy uzyskują przychody z tych nieodpłatnych świadczeń, które podlegają opodatkowaniu zgodnie z przepisami ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracodawca jako płatnik podatku PIT powinien doliczyć wartość tego świadczenia do przychodu pracownika ze stosunku pracy. Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od tej ogólnej zasady w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w cytowanym wyżej § 2 ust.1 pkt 26 rozporządzenia przewidziano wyjątki. W ocenie Sądu wszelkie korzyści materialne uzyskiwane przez pracowników na zasadach wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu z tytułu korzystania z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie wchodzą do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Oznacza to, że każde przysporzenie majątkowe, w tym także przychód uzyskiwany z tytułu udostępniania pracownikom samochodu służbowego do celów prywatnych na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek jeśli wynikają z układów zbiorowych lub regulaminów wynagradzania.

Sąd Okręgowy rozpatrując niniejszą sprawę w pełni zgadza się z wywodami zawartymi w powołanym orzeczeniu. Słusznie podnosi odwołujący, iż orzeczenie dotyczy udostępniania samochodu służbowego do celów prywatnych.

W odniesieniu do stanu faktycznego niniejszej sprawy wyjaśnić zatem należy, iż z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zwolnione są korzyści pracownika polegające na używaniu samochodu służbowego do celów prywatnych, pod warunkiem że prawo do nich wynika z ogólnych przepisów obowiązujących w zakładzie pracy. Jeżeli natomiast wykorzystywanie samochodów służbowych w czasie prywatnym następuje tylko na podstawie zapisów znajdujących się w indywidualnych umowach o pracę, wówczas jest świadczeniem stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mimo że pracownik wykorzystuje do celów prywatnych samochód służbowy płacąc za to, może u niego powstać przychód podatkowy, jeśli płacona przez niego kwota nie przekracza pewnych limitów. Limity te znajdują się w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1.600 cm3 i 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1.600 cm3.

W ocenie Sądu okręgowego oznacza to, iż jeśli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością ustaloną według ww. zasad i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

To znaczy, że jeżeli pracownik zapłaci za używanie samochodu służbowego kwotę niższą niż ww. limity, to różnica będzie jego przychodem. Gdy natomiast pracownik zapłaci kwotę równą lub wyższą od powyższych limitów, wówczas nie powstanie u niego przychód. W rozpatrywanej sprawie spółka miała zamiar ustalić częściową odpłatność za usługę w wysokości równej wskazanym limitom, zatem wśród pracowników nie powstałby przychód wchodzący w skład podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia.

W związku z powołanymi przepisami i rozważaniami Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję, stwierdzając, iż wartość świadczenia związanego z udostępnieniem pracownikowi samochodu służbowego, z przeznaczeniem do celów prywatnych, w części finansowanego przez pracodawcę, nie powinna być uwzględniana w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Świadczenie takie bowiem, mając na uwadze art. 12 ust. 2a-2c o podatku dochodowym od osób fizycznych, mieści się w zakresie wyłączenia przewidzianego przepisem § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia MPiPS ws. szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku procesu, który odwołujący w całości wygrał. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika określono na podstawie § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uwzględniając powyższe ustalenia i rozważania Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w wyroku.

SSO Anna Szkandera