Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015 roku w Suchej Beskidzkiej

na rozprawie

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S. A. na rzecz powódki M. R. kwotę 9.800 zł (dziewięć tysięcy osiemset złotych) z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej kwotę 374,73 zł (trzysta siedemdziesiąt cztery złote 73/100) tytułem częściowego zwrotu wydatków gotówkowych w sprawie poniesionych przez Skarb Państwa, oraz kwotę 486 zł (czterysta osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem częściowego zwrotu opłaty sądowej od pozwu;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki M. R. kwotę 1.217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej kwotę 114 zł (sto czternaście złotych) tytułem zwrotu części opłaty sadowej od pozwu, oraz kwotę 87,89 zł (osiemdziesiąt siedem złotych 89/100) tytułem częściowego zwrotu wydatków gotówkowych poniesionych przez Skarb Państwa.

Z/

1.  odn. wyrok,

2.  zakr. nr spr.,

3.  kal. 21 dni,

4.  po praw. ewent. skier. do egzek. pkt 3 i 5 ww. wyroku, jeśli kwota w nim wymieniona nie została wpłacona;

5.  po wpłacie kwoty z pkt 3 i 5 - przekazać akta do archiwum.

07/04/2015

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w

w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny

z dnia 7 kwietnia 2015r., sygn. akt: I C 125/15

Powódka M. R., w pozwie z dnia 2.04.2014r. (k. 2) domagała się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na swoją rzecz kwoty 12.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 3.04.2013r. do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę. Wniosła także o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17,00 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu (k. 4-5) powódka podała, iż w dniu 6.02.2013r. kierowca pojazdu marki C. (...) nr rej. (...) wskutek niedostosowania jazdy do panujących warunków drogowo – atmosferycznych, podczas wykonywania skrętu w lewo stracił panowanie nad kierowanym pojazdem w wyniku czego potrącił powódkę poruszającą się po chodniku. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił powódce na podstawie decyzji z dnia 28.03.2013r. i 3.04.2013r. z tytułu zadośćuczynienia łącznie kwotę 7.000,00 zł, co nie stanowi, w ocenie powódki kwoty adekwatnej do doznanej przez nią krzywdy. Na skutek wypadku powódka doznała złamania kłykcia bocznego piszczeli lewej, a doznany przez nią uraz stał się źródłem silnych dolegliwości bólowych.

Postanowieniem z dnia 5.06.2014r., Sąd Rejonowy w Wadowicach VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Suchej Beskidzkiej , sygn. akt: VI C 147/14 (k. 256) zwolnił powódkę od kosztów sądowych w całości.

W odpowiedzi na pozew z dnia 23.06.2014r. (k. 31) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powyższego pozwany wskazał, iż powódka zgłosiła do (...) S.A. szkodę komunikacyjną w dniu 6.02.2013r. Pozwany uznając swoją odpowiedzialność wypłacił powódce kwotę 7.000,00 zł biorąc pod uwagę, w sposób wszechstronny, rodzaj obrażeń ciała doznanych na skutek wypadku, następstwa urazu, stopień krzywdy, stopień cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych, czas leczenia (1 dniowy pobyt w szpitalu) oraz wiek poszkodowanej. Żądanie powódki, zasądzenie dalszej kwoty 12.000,00 zł ponad wypłaconą kwotę 7.000,00 zł winno został zatem oddalone jako nieuzasadnione i prowadzące do nadmiernego wzbogacenia powódki w stosunku do doznanej krzywdy. W ocenie pozwanego nieuzasadnionym jest także żądanie zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 3.04.2013r., bowiem odsetki w razie ustalonej wysokości zadośćuczynienia winny być liczone od chwili wyrokowania w sprawie.

W dalszym postępowaniu sądowym, strony podtrzymały swoje stanowiska (powódka k. 52, 99; pozwany k. 52).

Okolicznością bezsporną miedzy stronami jest fakt, iż sprawca wypadku R. B. posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. ( odpis KRS pozwanego, k. 37, akta szkody k. 42); bezspornym jest także i to, że pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. przyjął odpowiedzialność z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC za sprawcę wypadku i przeprowadził likwidację szkody, przyznając na rzecz powódki kwotę 7.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, przy czym uszczerbek na zdrowiu powódki ustalono na 5% (k. 32).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6.02.2013r. w O., powiatu (...), województwa (...) kierując samochodem m – ki C. (...) nr Rej. (...) R. B. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż nie dostosował prędkości jazdy do panujących warunków drogowych atmosferycznych i podczas wykonywania skrętu w lewo stracił panowanie nad kierowanym pojazdem, a następnie nieumyślnie potrącił powódkę M. R., pieszą poruszając się chodnikiem, w wyniku czego odniosła obrażenia, które to spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni. Sprawca R. B. został skazany za ww. czyn. tj. przestępstwo określone w art. 177 §1 k. k. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wadowicach VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Suchej Beskidzkiej z dnia 12.12.2013r., sygn. akt: VII K 283/13. Wyrok powyższy uprawomocnił się w dniu 20.12.2013r.

Dowód: częściowo zeznania świadka E. W., k. 52/2; zaświadczenie Komisariatu Policji w Jordanowie z dnia 5.03.2013r., k. 6; wyrok skazujący z dnia 12.12.2013r., sygn. akt: VII K 283/13, k. 79, 82 akt VII K 283/13.

Powódka na skutek potrącenia w dniu 6.02.2013r. doznała złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej z dużym przemieszczeniem odłamu i deformacją powierzchni stawowej stawu kolanowego. U powódki występuje niestabilność boczna stawu kolanowego lewego. Bezpośrednio po wypadku powódka została zabrana do Szpitala ZOZ w S. przez pogotowie. Powódka przebywała w Zespole (...) na SOR od 6.02.2013r. do 6.02.2013r. (niepełna doba), a następnie na Oddziale Urazowo - Ortopedycznym od 6.02.2013r. do 7.02.2013r. ( 1 pełna doba). Powódkę leczono repozycją zamkniętą z następowym unieruchomieniem kończyny w opatrunku gipsowym przez 6 tygodni. Podczas pobyty w szpitalu powódka skarżyła się na ból i niedogodności wiązane z brakiem możliwości samodzielnego poruszania się . Powódka nie była w stanie samodzielnie wykonać prostych czynności np. przejść do toalety, czy też zrobić sobie herbaty; stan powyższy trwał około 2 miesięcy, tj. po opuszczeniu szpitala, podczas których powódka praktycznie cały czas leżała w łóżku. W czasie pobytu powódki w szpitalu, najbliższa rodzina (córki) opiekowała się powódką. Po zmianie gipsu, powódka poruszała się o kulach. Po wypadku noga powódki był opuchnięta i nie mieściła się do butów.

Dowód: opinia sądowo – lekarska spec. chir. ortopedycznej i traumatologii W. R. z dnia 29.11.2014r., k. 67; częściowo zeznania powódki, k. 53/2; zeznania świadka E. W., k. 52/2; zeznania świadka E. T., k. 53; karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 7.02.2013r., k. 7; historia choroby z ZOZ S. Przychodnia (...), k. 8 – 12; dokumentacja lekarska powódki, k. 59.

Po wyjściu ze szpitala powódka z ZOZ w S. Przychodni Specjalistycznej Poradni Ortopedycznej otrzymała cztery skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne z dnia 7.05.2013r., 13.08.2013r., 17.09.2013r. oraz 17.12.2013r.; powódka chodziła na nie 6 razy przez 10 dni. Zabiegi fizjoterapeutyczne powódka zakończyła w sierpniu 2014r. Na skutek ww. zabiegów, jej stan zdrowia znacznie się poprawił. Po wypadku powódka często płakała i płacze nadal, gdy wspomina okoliczności wypadku. Po wypadku stan psychiczny powódki znacznie się pogorszył: powódka przeżywa wypadek (nie może sobie radzić tak jak wcześniej np. w prostych czynnościach domowych jak np. zawieszenie firanek, noszenie skoszonej trawy); zrobiła się nerwowa, ma podwyższone ciśnienie, które przed wypadkiem było stabilne. Przed wypadkiem powódka była osobą aktywną (opieka nad wnukami). Obecnie powódka czuje się ciężarem dla rodziny. Po całym dniu forsowania chorej nogi, powódka uskarża się na jej ból i puchnięcie. Kontynuuje leczenie w poradni ortopedycznej w S.; przyjmuje zastrzyki. Powódka nadal przyjmuje środki przeciwbólowe, zwłaszcza gdy dużo chodzi lub następuje zmiana pogody. Nie może dużo chodzić, z uwagi na puchniecie nogi. Nie może także stanąć całą stopą na podłożu, gdyż drętwieje jej noga; nie może zgiąć kolan, powódka nie może dźwigać ciężarów. Wcześniej odśnieżała, kosiła trawę, robiła zakupy, obecnie nie jest w stanie. Z uwagi na opuchniętą nogę, nie może korzystać z obuwia, jakie miała przed wypadkiem. Po wypadku powódka odczuwała lęk przed jazdą samochodem. Powódka boi się miejsca, gdzie doszło do wypadku. Wcześniej chodziła na spacery, na grzyby, czernice, maliny, obecnie tego nie robi. W czynnościach życia codziennego pomaga powódce córka, bez jej pomocy, powódka nie poradziłaby sobie. Ma kłopoty z chodzeniem po schodach, nie może wychodzić na strych. Stan kolana powódki ulega pogorszeniu.

Dowód: opinia sądowo – lekarska spec. chir. ortopedycznej i traumatologii W. R. z dnia 29.11.2014r., k. 67 ; zeznania powódki, k. 53; zeznania świadka E. W., k. 52/2; zeznania świadka E. T., k. 53; 4 skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne, k. 13 – 16.

Na skutek przebytego wypadku, powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu wynoszącego łącznie 12 %. Obciążenie u powódki uszkodzonego stawu powoduje wystąpienie dolegliwości bólowych, początkowo wysiłkowych, a z czasem stałych bólów nasilających się podczas chodzenia. Obecnie stwierdzony stan stawu kolanowego powódki powoduje znaczne ograniczenie w prawidłowym jej funkcjonowaniu. Powódka wymaga pomocy w czynnościach codziennych jak np. sprzątanie, robienie i noszenie zakupów, uniemożliwia swobodne pokonywanie nawet niedużych odległości.

Dowód: opinia sądowo – lekarska spec. chir. ortopedycznej i traumatologii W. R. z dnia 29.11.2014r., k. 67; uzupełniająca opinia sądowo – lekarska spec. chir. ortopedycznej i traumatologii W. R. z dnia 5.02.2015r., k. 83; częściowo zeznania świadka E. W., k. 52/2.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o źródła dowodowe w postaci dokumentów urzędowych, zeznań powódki oraz zeznań świadków. W ocenie Sądu są one w pełni wiarygodne, a i ich prawdziwość nie była przez strony kwestionowana.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię sądowo – lekarską W. R. z dnia 29.11.2014r. (k. 67) oraz opinię uzupełniającą ww. biegłego z dnia 5.02.2015r. (k. 83), sporządzoną na skutek zarzutu pozwanego zawartego w piśmie z dnia 17.12.2014r. (k. 75), iż trwały uszczerbek na zdrowiu doznany przez powódkę wyniósł 12 %. Pozostałe 3 – 6% uszczerbku został spowodowany zastosowanym względem powódki, nieadekwatnym do charakteru złamania sposobem leczenia powódki w postaci zamkniętej repozycji złamania, podczas gdy konieczna była operacyjna repozycja i zespolenie odłamów w pozycji zapewniającej odtworzenie prawidłowej ciągłości powierzchni stawowej. Ten nieprawidłowy sposób leczenia skutkuje koniecznością wymiany stawu kolanowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd mógł przypisać działaniu sprawcy tylko doznany przez powódkę uszczerbek stanowiący wypadkową doznanego przez nią wypadku. Sąd nie mógł przypisać odpowiedzialności pozwanemu za uszczerbek doznany przez powódkę na skutek błędu medycznego, czyli działania innego sprawcy, niż pozwany za którego działania lub zaniechania, strona pozwana nie ponosi odpowiedzialności.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo, zasługiwało na uwzględnienie jedynie częściowo.

Na mocy art. 444 § 1 k. c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Na mocy art. 445 § 1 k. c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Ponieważ celem zadośćuczynienia pieniężnego jest złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych – dlatego zadośćuczynienie obejmuje wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które wystąpią w przyszłości. W orzecznictwie przyjęto, że zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować zarówno cierpienia fizyczne i psychiczne już doznane, czas ich trwania, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości, a więc prognozy na przyszłość (wyrok SN z dnia 18 maja 2004 r., IV CK 357/03, LEX nr 584206).

Fakultatywny charakter zadośćuczynienia za krzywdę ("sąd może także przyznać") nie oznacza dowolności organu stosującego prawo co do możliwości korzystania z udzielonej mu kompetencji (por. wyrok SN z 17 stycznia 2001 r., II KKN 351/99, Prok. i Pr. (wkładka) 2001, nr 6, s. 11). Nadto należy wskazać, że suma „odpowiednia" w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. nie oznacza sumy dowolnej, określonej wyłącznie według uznania sądu, a jej prawidłowe ustalenie wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności, mogących mieć w danym przypadku znaczenie. Nadto zarówno okoliczności wpływające na wysokość zadośćuczynienia, jak i kryteria ich oceny powinny być rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą pokrzywdzonego (por. wyrok SN z dnia 26 listopada 2009 r., III CSK 62/09, OSNC-ZD 2010, nr 3, poz. 80, LEX nr 738354; wyrok SN z dnia 8 października 2008 r., IV CSK 243/08, LEX nr 590267; wyrok SN z dnia 22 czerwca 2005 r., III CK 392/2004, niepubl.; wyrok SN z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10, niepubl.).

Dlatego też Sąd mając na uwadze także i to, aby zadośćuczynienie miało charakter kompensacyjny, a zarazem aby nie stanowiło źródło wzbogacenia strony (analizując realny rozmiar krzywdy doznany przez powódkę), uwzględnił powództwo częściowo.

Nie ulega wątpliwości, iż powódka, na skutek wypadku w dniu 06.02.2013r. doznała urazu, który spowodował bezpośrednie naruszenie sprawności jej organizmu, a mianowicie

złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej z dużym przemieszczeniem odłamu i deformacją powierzchni stawowej stawu kolanowego. Łączny okres leczenia powódki wyniósł 18 miesięcy tj. od pobytu w szpitalu w dniu 6.02.2013r. do zakończenia rehabilitacji w sierpniu 2014r. Już sama powyższa okoliczności, pomijając obecny stan psychiczny i fizyczny powódki, doprowadziła Sąd do przekonania, iż powództwo w zakresie żądanej kwoty 9.800,00 zł zasługuje na uwzględnienie, bowiem powódka wykazała doznany uszczerbek na zdrowiu oraz intensywność cierpień fizycznych do końca VIII 2014r. Oczywiście Sąd miał na uwadze także wciąż utrzymujący się dyskomfort psychiczny powódki oraz wciąż aktualne dolegliwości bólowe.

Kwota 9.800,00 zł została obliczona przez Sąd w następujący sposób: skoro 5% uszczerbku na zdrowiu odpowiadało kwocie 7.000,00 zł ustalonym i wypłaconym przez pozwanego, zatem należało obliczyć ile będzie wynosić 12 % uszczerbku doznanego przez powódkę.

7.000,00 zł : 5 = 1.400,00 zł = 1%

Ponieważ Sąd przyjął, iż powódka doznała uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12 %, zatem: 1.400,00 zł * 12 % = 16.800,00 zł

16.800,00 zł – 7.000,00 zł = 9.800,00 zł.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 24.07.2014r., sygn. akt: II CSK 595/13 LEX nr 1504837 1. Mimo pewnej swobody sądu przy orzekaniu o zadośćuczynieniu, wyrok zasądzający zadośćuczynienie nie ma charakteru konstytutywnego, lecz deklaratywny. 2. Zasada wyrażona w art. 363 § 2 k.c., nawiązującym do art. 316 § 1 k.p.c., oznacza, że rozmiar szkody, zarówno majątkowej, jak i niemajątkowej, ustala się, uwzględniając moment wyrokowania. Ma ona na celu możliwie pełną kompensatę szkody ze względu na jej dynamiczny charakter. Nie może więc usprawiedliwiać ograniczenia praw poszkodowanego.

Z przytoczonego powyżej względu, odsetki ustawowe od kwoty 9.800,00 zł liczone są zgodnie z regulacją zawartą w art. 363 § 2 k. c., tj. od 7.04.2015r. bowiem jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba, że szczególne okoliczności wymagają przyjecie za podstawę cen istniejących w innej chwili, co w ocenie Sądu, po przeanalizowaniu całości postępowania, nie ma miejsca w niniejszej sprawie.

Za powyższym stanowiskiem przemawiają następujące okoliczności: dopiero w toku postępowania sądowego przeprowadzony został dowód z opinii biegłych sądowego pozwalający na określenie zakresu krzywdy odniesionej przez powódkę i w konsekwencji wysokości zadośćuczynienia. Zważyć przy tym należy, iż pozwany po zgłoszeniu szkody przez powódkę uznał swoją odpowiedzialność, ustalił 5 % uszczerbek na zdrowiu powódki i wypłacił jej ustaloną przez siebie kwotę 7.000,00 zł. Sąd wydając wyrok w niniejszej sprawie ustalił po przeprowadzeniu dowodu z opinii ww. biegłego sądowego, wysokość nie 5 %, a 12 % uszczerbku na zdrowiu powódki. Nadto, pozwany ubezpieczyciel, po otrzymaniu zgłoszenia szkody nie zaniechał przeprowadzenia czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia (por. art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej Dz. U. 2013.950 j.t.). Pozwany ubezpieczyciel w ustawowym terminie 30 dni tj. decyzją z 28.03.2013r. oraz z 3.04.2013r. uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił powódce stosowną kwotę.

W ocenie Sądu orzekającego, biorąc pod uwagę realia przedmiotowej sprawy, zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 3.04.2013r. do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem powódki, prowadziłoby do bezzasadnego uprzywilejowania jej sytuacji.

Z powyższego względu, Sąd na mocy art. 445 § 1 k. c. w zw. z art. 363 § 2 k. c. , orzekł jak w pkt. 1 oraz 2 sentencji wyroku.

Wydatki gotówkowe poniesione przez Skarb Państwa to: 17,26 zł (k. 61), 340,28 zł (k. 69) oraz 105,08 zł (k. 95), co daje sumę 462,62 zł. Ponieważ powódka wygrała sprawę w 81 % (zasądzono 9.800,00 zł z żądanych 12.000,00 zł ), a przegrała w pozostałej części, tj. 19 %, taki sam procent przypadka odpowiednio na pozwanego, tj. przegrał w 81% i w takim zakresie zobowiązany został do pokrycia kosztów wydatków gotówkowych (374,73 zł) oraz częściowego zwrotu opłaty sądowej od pozwu, a pokrytej ze Skarbu Państwa, z uwagi na fakt zwolnienia powódki od kosztów sądowych w całości (486 zł).

Z powyższego względy, Sąd na mocy art. 98 § 1 k. p. c. orzekł jak w pkt. 3 sentencji wyroku.

Adekwatnie do powyższego, ponieważ powódka przegrała sprawę w 19 %, zobowiązana jest do zwrotu kwoty 87,89 zł tytułem częściowego zwrotu wydatków gotówkowych, oraz kwoty 114,00 zł tytułem częściowego zwrotu opłaty od pozwu, dlatego Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 k. p. c., jak w pkt. 5 sentencji wyroku.

W zakresie kosztów zastępstwa procesowego, Sąd zasądził w pkt. 4 sentencji wyroku kwotę 1.217,00 zł, na podstawie § 6 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, z 2012r., poz. 150), przyjmując kwotę minimalną w wysokości kwoty zasądzonej, z ww. względów; kwota 17,00 zł stanowi natomiast uiszczoną opłatę skarbową z tytułu pełnomocnictwa udzielonego adwokatowi (k. 18), o zasądzenie której wnosiła powódka (k. 2).

Sygn. akt: I C 125/15

Z:/

1.  odnotować uzasadnienie,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

(...),

(...)

3.  kal. 14 dni;

Sucha Beskidzka, dnia 03 sierpnia 2015r.

SSR Wiesław Okrzesik