Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 218/15

POSTANOWIENIE

Dnia 3 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt (spr.)

Sędziowie:

SSO Henryk Haak

SSO Marian Raszewski

Protokolant:

st. sekr. sąd. Jolanta Bąk

po rozpoznaniu w dniu 03 września 2015r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z wniosku M. M.

z udziałem G. M.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego w Pleszewie

z dnia 28 stycznia 2015r. sygn. akt I Ns 64/15

p o s t a n a w i a:

1. oddalić apelację,

2. zasądzić od M. M. na rzecz G. M. kwotę 1200 zł powiększoną o 23 % podatek od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej uczestniczce G. M. przez adwokata M. G. prowadzącego Kancelarię Adwokacką w J..

II Ca 218/15

UZASADNIENIE

M. M. wniósł o ustalenie, że w skład majątku wspólnego jego i G. M. wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położone w P. przy ul. (...) i dokonanie podziału majątku wspólnego przez przyznanie tego prawa uczestniczce postępowania z obowiązkiem spłaty na rzecz wnioskodawcy kwoty 50000,00 zł w terminie trzech miesięcy od wydania postanowienia.

Uczestniczka postępowania G. M. wniosła o oddalenie wniosku.

Sąd Rejonowy w Pleszewie postanowieniem z dnia 28 stycznia 2015 r. dokonał podziału majątku wspólnego M. M. i G. M. ten sposób, ze spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w P. przy ul. (...) lokal numer (...) o powierzchni 39,04 m składającego się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki i wc, przyznać na własność G. M. (córce W. i S.) bez spłat tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym i rozstrzygnął o kosztach postępowania.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł wnioskodawca zarzucając:

⚫: naruszenie prawa materialnego art. 6 kc polegające na jego niezastosowaniu i przyjęciu przez Sąd, że uczestniczka postępowania uzupełniła wkład budowlany ze środków uzyskanych darowizny od brata, podczas gdy po pierwsze sam brat uczestniczki postępowania nie wie na co ona je zużyła, a po drugie świadek D. M. i L. T. nigdy nie słyszeli o przekazaniu jakichkolwiek środków finansowych czy darowizn uczestniczce postępowania przez brata,
⚫: sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na przyjęciu przez Sąd I instancji, że suma na uzupełnienie wkładu budowlanego pochodziła ze środków uzyskanych przez uczestnizkę z darowizny od brata, podczas gdy po pierwsze z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że środki zostały wpłacone przez strony postępowania i uzyskane z wyrównań i oszczędności uzyskiwanych z renty wnioskodawcy, po drugie sam brat uczestniczki postępowania nie wie na co ona je zużył co ona je zużyła, i po trzecie świadek D. M. i L. T. nigdy nie słyszeli o przekazaniu jakichkolwiek środków finansowych czy darowizn uczestniczce postępowania przez brata,
⚫: naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wydanego w sprawie postanowienia tj. art. 233 § 1 k.p.c. polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny i oceny dowodów przez Sąd, który nie dał wiary zeznaniom L. T., iż to to ona od uczestniczki słyszała, że pieniądze na wykup mieszkania miały pochodzie ze spłaty renty twierdząc, że dowody w postaci wyroków doprowadziły do innych ustaleń, podczas gdy z wyroków również wynika, że wnioskodawca otrzymywał rentę od 1978r. i z tego czynił oszczędności.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę postanowienia i uwzględnieniu wniosku w całości i obciążenie kosztami uczestniczki postępowania.

Uczestniczka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Wbrew zarzutom zawartym w apelacji Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych. Sąd I instancji wskazał dowody, na których się oparł i przyczyny dla których dowodom przeciwnym odmówił wiary. Dokonana ocena jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i w żadnym razie nie narusza zasady swobodnej oceny dowodów.

Zarzuty zawarte w apelacji ustaleń tych nie podważają. Z okoliczności, że brat uczestniczki nie wie na co ona zużyła darowanej jej pieniądze nie wynika, że wykup mieszkania nastąpił z pieniędzy pochodzących z majątku wspólnego stron. Również z fakty, że świadkowie D. M.i L. T.nigdy nie słyszeli o przekazaniu jakichkolwiek środków finansowych czy darowizn uczestniczce nie wynika, że ona pieniędzy tych nie otrzymała.

Rozumowanie zawarte w apelacji jest nielogiczne. Z przesłanek podanych przez skarżącego nie wynikają logicznie wnioski, które M. M. z nich wyciąga.

Tak sformułowane zarzuty nie są w stanie podważyć prawidłowych ustaleń Sąd Rejonowego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 520 k.p.c.

II Ca 218/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE