Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 248/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 17 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt (spr.)

Sędziowie:

SSO Marian Raszewski

SSO Paweł Szwedowski

Protokolant:

st. sekr. sąd. Jolanta Bąk

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2015r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B. (1)

przeciwko Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim

z dnia 17 marca 2015r. sygn. akt I C 2717/13

1. oddala apelację,

2. zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powódki M. B. (1) kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

II Ca 248/15

UZASADNIENIE

Powódka M. B. (1) w pozwie z dnia 23 grudnia 2013r. wniosła o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...). (...) S.A. w W. kwoty 5.125,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 12 marca 2014r. pozwany Towarzystwo (...) SA. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 17 marca 2015 r. zasądził od pozwanego Towarzystwa (...)’ Spółka Akcyjna z (...) w W. na rzecz powódki M. B. (1) kwotę 5.052,38 (pięć tysięcy pięćdziesiąt dwa 38/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty; oddala powództwo w pozostałym zakresie i orzekł o kosztach postępowania.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożył pozwany zaskarżając wyrok w zakresie punktu 1 co do zasądzenia kwoty 1.548,05 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 kwietnia 2013 r., a w konsekwencji w zakresie punktu 3 i 4 dotyczących kosztów postępowania. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że powódka ma prawo domagać się odszkodowania obejnnującego koszty naprawy pojazdu z wykorzystaniem wyłącznie części oryginalnych sygnowanych O, podczas gdy:

⚫: opinii biegłego wynika, że alternatywne części zamienne oznaczone symbolem (...) posiadają jakość taką samą, jak elementy O,
⚫: z zeznań świadka M. B. (2) wynika, że pojazd został naprawiony w 90% we własnym warsztacie świadka (męża powódki), a świadek sam naprawiał uszkodzone elementy z uwagi na wysoki koszt części,

2. naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 363 § 1 Kodeks cywilny skutkujące ustaleniem odszkodowania z tytułu kosztów naprawy pojazdu w wartości przekraczającej odpowiednią sumę pieniężną,

3. naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 16, ust. 1, pkt 2 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.,) skutkujące ustaleniem odszkodowania z tytułu kosztów naprawy pojazdu w wartości niezapobiegającej w miarę możliwości zwiększeniu się szkody.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i obniżenie zasądzonej w punkcie 1 kwoty do 3.504,33 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 kwietnia 2013 e. oraz oddalenie powództwa w pozostałym zakresie i stosowną zmianę orzeczenia o kosztach oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż wysokość odszkodowania w niniejszej sprawie powinna odpowiadać kosztowi naprawy wykonanej przy użyciu nowych oryginalnych części zamiennych z logo producenta pojazdu. W roku postępowania nie ujawniono bowiem żadnych okoliczności świadczących o tym, że zamontowane w samochodzie części i podzespoły podlegające wymianie były niefabryczne lub też uszkodzone przed zdarzeniem. Biegły sądowy wyliczył wartość szkody w pojeździe powoda – zgodnie z powyższymi zasadami - na kwotę 7.701,36 zł. Ponadto stwierdził, że tak dokonane przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego nie spowoduje wzrostu pojazdu po wykonaniu naprawy.

Wszystkie powyższe ustalenia mają oparcie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności w opinii biegłego M. S., którą to opinię Sąd zasadnie podzielił w całości. Ustalenia Sądu nie pozostają więc w sprzeczności z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie jak to zarzuca skarżący w apelacji.

Skoro tak obliczone koszty naprawy pojazdu przywracają pojazd do stanu sprzed wypadku i nie powodują wzrostu wartości pojazdu po wykonaniu naprawy, to zasądzona kwota odszkodowania jest kwota odpowiednią i tym samym zarzuty naruszenia prawa materialnego są zupełnie bezzasadne.

Okoliczność, czy powód dokonał naprawy pojazdu, w jakim zakresie i przy pomocy jakich części nie może mieć wpływu na ustalenie wysokości szkody odpowiadającej kosztom przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku.

Należy pamiętać, że Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r. przyjął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Mogą to być koszty związane ze stosowaniem części oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej. Jeżeli jednak ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi ( III CZP 80/11).

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, że poszkodowany ma prawo nabyć części samochodowe, które pochodzą z pewnego źródła i w związku z tym mają gwarantowaną jakość, zapewniającą bezpieczeństwo pojazdu po jego naprawie. Najpewniej kryteria te spełniają części oryginalne pochodzące z sieci dealerskiej.

Sąd Rejonowy prawidłowo więc obliczył wysokość należnego odszkodowania. Pozwany nie wykazał – a na nim ciąży ciężar dowodu w tym zakresie – że naprawa wykonana w oparciu o części oryginalne doprowadziłaby do wzrostu wartości pojazdu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 i 98 k.p.c., orzec jak w sentencji.

II Ca 248/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE