Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 342/13

POSTANOWIENIE

Dnia 29 listopada 2013 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Stachurska

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy S. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)w W.

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy

na skutek odwołania S. T. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia 4 października 2013r.

postanawia:

odrzucić odwołanie.

UZASADNIENIE

S. T. skierował do Sądu odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia 4 października 2013r. odmawiającej mu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie S. T. należało odrzucić.

Art. 477 9 § 3 1 k.p.c. stanowi, że sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Jeżeli odwołanie opiera się także na zarzucie nierozpatrzenia wniesionego po terminie sprzeciwu od tego orzeczenia, a wniesienie sprzeciwu po terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zainteresowanej, sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie. W takim przypadku organ rentowy kieruje sprzeciw do rozpatrzenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W przedmiotowej sprawie ubezpieczony występował do organu rentowego o przyznanie jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, do którego prawo wiąże się ze stwierdzeniem stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. W powołanym art. 477 9 § 3 1 k.p.c. mowa jest tymczasem o świadczeniach z ubezpieczeń społecznych, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji. W rozważanym przypadku nie mamy do czynienia wprost z taką sytuacją, ale art. 477 9 § 3 1 k.p.c. będzie miał zastosowanie. Wynika to z tego, iż wskazany przepis należy wykładać szerzej aniżeli wynika to tylko z jego literalnego brzmienia. Wyraz takiemu stanowisku dał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 listopada 2005r. (II UZP 12/05, OSNP 2006/17-18/275), w której orzekł, że do odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie renty socjalnej stosuje się art. 477 9 § 3 1 k.p.c. Choć renta socjalna nie jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego, to w/w przepis ma do niej zastosowanie z uwagi na uregulowania systemowe powołane we wskazanej uchwale SN.

W rozważanym przypadku, argumentacja Sądu Najwyższego zawarta w orzeczeniu z 29 listopada 2005r. nie może być stosowana wprost, ale w pewnym zakresie i w tej sprawie jest aktualna. Mianowicie, nie budzi wątpliwości, że postępowanie w sprawie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy wymaga zachowania dwuinstancyjnego trybu ustalenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Wskazuje na to treść art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002r., Nr 199, poz. 1673 ze zm.). Wymieniony przepis dodany od 1 stycznia 2005r. (tj. równolegle ze zmianą art. 477 9 k.p.c. ) przewiduje, że przy ustalaniu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS dotyczące trybu orzekania o niezdolności do pracy. Takim odpowiednio stosowanym przepisem jest między innymi art. 14 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004r., Nr 39, poz. 353 ze zm.), w którym jest mowa o dwuinstancyjności trybu – przed lekarzem orzecznikiem, a potem komisją lekarską ZUS.

Dodatkowo należy wskazać, że z mocy art. 15 ust. 4 z 30 października 2002r., od decyzji dotyczących świadczeń związanych z wypadkami przy pracy czy chorobami zawodowymi przysługuje odwołanie w trybie i na zasadach określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, między innymi art. 83 ust. 2 ustawy systemie ubezpieczeń społecznych, który przewiduje odwołanie do właściwego sądu w terminie i na zasadach określonych w kodeksie postępowania cywilnego.

W przedmiotowej sprawie S. T. nie złożył odwołania do komisji lekarskiej ZUS, choć o prawie tym był pouczony. Stosowne pouczenie znajduje się na odwrocie orzeczenia lekarza orzecznika. Odwołujący się nie skorzystał z prawa, o którym mowa w tym pouczeniu, a w odwołaniu złożonym do sądu podniósł wyłącznie argumenty dotyczące niezasadnego ustalenia przez orzecznika ZUS, iż nie wystąpił u niego uszczerbek na zdrowiu na skutek wypadku przy pracy.

Wobec powyższego, na podstawie art. 477 9 § 3 1 i 3 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji postanowienia.

(...)

(...)

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13