Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący –Sędzia SO Małgorzata Kowalska

Protokolant prot. sądowy Agnieszka Goluch

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 roku w Lublinie

sprawy G. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do renty rodzinnej z tytułu wypadku przy pracy

na skutek odwołania G. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 10 lutego 2010 roku znak (...)

I zmienia zaskarżoną decyzję i ustala G. F. prawo do renty rodzinnej z tytułu wypadku przy pracy w dniu 16 listopada 2009 roku zmarłego męża S. F. od dnia 21 listopada 2009 roku na stałe;

II zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz G. F. kwotę 60 złotych tytułem poniesionych kosztów adwokackich.

VII U 69/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 lutego 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił G. F. prawa do renty rodzinnej, po zmarłym w dni 21 listopada 2009 roku mężu S. F., na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 2002r., Nr 199, poz. 1679 ze zm. – dalej ustawa wypadkowa). W uzasadnieniu podniesiono, że Zakład nie uznał zdarzenia z dnia 16 listopada 2009 roku, w następstwie którego zmarł mąż wnioskodawczyni, za wypadek przy pracy, z tego względu wnioskodawczyni nie przysługuje renta rodzinna z ubezpieczenia wypadkowego (k. 53, t. I a.r.).

Od tej decyzji odwołanie wniosła G. F., domagając się jej zmiany i przyznania prawa do wypadkowej renty rodzinnej po zmarłym mężu. W uzasadnieniu wskazała, iż mąż jej zmarł na zawał serca, który nastąpił podczas wykonywania przez niego pracy w dniu 16 listopada 2009 roku. Podniosła również, że odmówiono jej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu śmierci męża wskutek wypadku przy pracy, i decyzję tą również zaskarżyła (k. 2-3 a.s.).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie domagał się jego oddalenia, podnosząc jak w treści zaskarżonej decyzji (k. 4 a.s.).

Postanowieniem z dnia 14 lutego 2011 roku postępowanie w sprawie zostało zawieszone do czasu prawomocnego zakończenia sprawy VII U 234/10.

Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2014 roku postępowanie w sprawie zostało podjęte w związku z prawomocnym zakończeniem sprawy VII U 348/11.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 21 listopada 2009 roku zmarł S. F.. Był on zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...). W dniu 16 listopada 2009 roku, w czasie wykonywania pracy na drugiej zmianie S. F. doznał rozległego zawału, był reanimowany a następnie przewieziony do OIOK Kliniki (...) w L.. Nie chwili śmierci nie odzyskał przytomności, zmarł w wyniku ponownego zatrzymania krążenia (bezsporne).

W dniu 22 grudnia 2009 roku G. F., wdowa po S. F. złożyła wniosek o jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmiertelnego wypadku męża oraz o rentę rodzinną na podstawie przepisów ustawy wypadkowej (k. 1 akt OWP 07/86141 oraz k. 1, t. I a.r.).

Decyzjami z dnia 10 lutego 2010 roku, Nr (...) oraz (...) odmówiono wnioskodawczyni prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku zaistniałego w dniu 16 listopada 2009 roku, wskutek którego śmierć poniósł jej mąż oraz renty rodzinnej po mężu z ubezpieczenia wypadkowego. Zakład, powołując się na zapisy w protokole powypadkowym uznał, iż zdarzenie z dnia 16 listopada 2009 roku nie było wypadkiem przy pracy, gdyż nie wystąpiła przyczyna zewnętrzna, a przyczyną zasłabnięcia, utraty przytomności i w konsekwencji śmierci ubezpieczonego był samoistny zawał serca spowodowany chorobą niedokrwienną serca (k. 57 akt OWP oraz k. 53, t I a.r.).

Obydwie te decyzje zaskarżyła G. F.. Na skutek jej odwołania przed Sądem Rejonowym w Lublinie toczyło się postępowanie sądowe, w toku którego Sąd ustalił, iż zaistniałe w dniu 16 listopada 2009 roku zdarzenie było wypadkiem przy pracy, gdyż miało wszelkie cechy wypadku: było zdarzeniem nagłym, wywołanym przyczyną zewnętrzną współistniejącą z przyczyną wewnętrzną oraz powstało w związku z wykonywaniem zwykłych czynności przez pracownika. Na skutek tak poczynionych ustaleń Sąd Rejonowy zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 10 lutego 2010 roku, nr (...) i przyznał wnioskodawczyni jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmiertelnego wypadku przy pracy jej męża S. F., jakiemu uległ on w dniu 16 listopada 2009 roku. Wyrok ten uprawomocnił się. Sąd dołączył w celach dowodowych akta sprawy Sądu Rejonowego w Lublinie, sygn.. VII U 348/11 (vide wyrok i uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego z dnia 25 czerwca 2013 roku - akta sprawy VII U 348/11 o prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu śmiertelnego wypadku ubezpieczonego).

W toku niniejszego postępowania ustalono, iż S. F. był osoba całkowicie niezdolną do pracy od dnia 16 listopada 2009 roku tj. od daty wystąpienia zawału serca. Wcześniej zmarły nie chorował, regularnie przechodził badania okresowe na stanowisko mechanika pojazdów samochodowych, które nie wykazywały, iż jej na coś chory. W dniu 16 listopada 2009 roku podczas wykonywania sowich obowiązków pracowniczych stracił przytomność,. Nieprzytomnego i zaintubowanego przewieziono go karetką pogotowia do szpitala, gdzie rozpoznano zawał serca ściany dolnej. Pomimo prowadzonego intensywnego leczenia, nie odzyskawszy przytomności, S. F. zmarł w dniu 21 listopada 2009 rok. Zgon ten pozostawał bezpośrednim związku przyczynowo – skutkowym oraz czasowym z zaistniałym zdarzeniem – wypadkiem przy pracy (k. opinia k.106 a.s.).

Na marginesie wskazać należy, iż G. F. ma ustalone prawo do renty rodzinnej, na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, po zmarłym mężu S. F., od dnia śmierci męża (decyzja k. 15 lutego 2010 roku k. 26, t. II a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niekwestionowanych przez strony, które uznał za wiarygodne. Okoliczności dotyczące stanu zdrowia zmarłego zostały ustalone w oparciu o przywołane wyżej opinie biegłego lekarza specjalisty z zakresu kardiologii. Wnioski zawarte w treści opinii zostały wystarczająco i w sposób przekonujący uzasadnione. Z tych względów Sąd uznał, że wymieniona opinia przedstawia wystarczające wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Odwołanie wnioskodawczyni jest zasadne.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 i art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku, poz. 1242) renta rodzinna z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje uprawnionym członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Według art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 748) do renty rodzinnej uprawnieni są następujący członkowie rodziny spełniający warunki określone w art. 68-71: dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione; przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka; małżonek (wdowa i wdowiec) oraz rodzice.

Zgodnie z art. 70 ust. 1 cytowanej ustawy wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy. Wnioskodawczyni, urodzona w dniu (...), w dniu śmierci męża miała ukończone 50 lat.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było zatem ustalenie, czy zdarzenie z dnia 16 listopada 2009 roku, w wyniku którego mąż wnioskodawczyni doznał zawału, było wypadkiem przy pracy. Sąd Rejonowy, po przeprowadzeniu postępowania w sprawie VII U 348/11, uznał w/w zdarzenie za wypadek przy pracy. Zgodnie zaś z utrwalonym orzecznictwem sąd rozpoznający sprawę o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy jest związany wcześniejszym prawomocnym wyrokiem sądu zapadłym w sprawie między tymi samymi stronami o jednorazowe odszkodowanie, przesądzającym istnienie związku przyczynowego między określonym schorzeniem ubezpieczonego a wypadkiem przy pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. I UK 329/13, LEX nr 1444404, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 29 lipca 2015 r., sygn. III AUa 436/15, LEX nr 1771270). W związku z tym Sąd Okręgowy podzielił w pełni ustalenia Sądu Rejonowego i treść wyroku, który wydał w oparciu o ustalony stan faktyczny.

W toku niniejszego postępowania ustalono nadto, iż S. F. był całkowicie niezdolny do pracy od dnia 16 listopada 2009 roku tj. od chwili wystąpienia zawału serca, a jego śmierć nastąpiła wskutek tego zawału, w dniu 21 listopada 2009 roku. Śmierć ubezpieczonego męża wnioskodawczyni nastąpiła więc wskutek wypadku przy pracy.

W konsekwencji uznać należało, iż G. F. spełnia wszelkie warunki do ustalenia prawa do renty rodzinnej na podstawie przepisu art. 17 ust. 5 cytowanej ustawy wypadkowej, od dnia śmierci męża tj. od 21 listopada 2009 roku na stałe.

Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz na mocy art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji.

Sąd Okręgowy orzekł o obowiązku zwrotu kosztów procesu od pozwanego na rzecz wnioskodawcy w wysokości 60 złotych - zgodnie z treścią art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348). Na niezbędne koszty dochodzonych praw przez pozwanego składają się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 60 złotych.