Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2015r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Joanna Kończyk

Protokolant: E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2015 r. w S. sprawy

z powództwa W. N. (N.)

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda W. N. na rzecz pozwanego (...) S.A. w Ł. kwotę 2.417,00 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1140/14

UZASADNIENIE

Powód W. N., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w Ł. kwoty 14.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 13 lipca 2013 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 436 § 2 k.c. w związku z art. 415 k.c. oraz kwoty 820,08 zł z odsetkami ustawowymi od 13 lipca 2013 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za koszty leczenia (121,60 zł) i koszty opieki (699,20 zł) na podstawie art. 444 § 1 k.c. Powód wniósł nadto zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania sądowego w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, iż w dniu 9 maja 2012 r. w miejscowości B. doszło do zdarzenia drogowego w ten sposób, że kierujący samochodem osobowym marki T. (...) o nr rej. (...) – powód W. N. – po pokonaniu łuku drogi rozpoczął manewr wyprzedzania dwóch samochodów, w miejscu dozwolonym tj. przy oznakowaniu poziomym linią przerywaną, po lewym pasie, kierowca wyprzedzanego przez powoda samochodu ciężarowego marki M. o nr rej. (...) nieoczekiwanie, bez sygnalizowania tego manewru skręcił w lewo w konsekwencji doprowadzając do zajechania drogi samochodowi powoda. Powód argumentował, iż w wyniku wypadku doznał obrażeń ciała i został przewieziony karetką do Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. na Szpitalny Oddział Ratunkowy. Rozpoznano u niego złamanie kości udowej prawej z przemieszczeniem, skierowano do dalszego leczenia na oddziale ortopedycznym, gdzie przeprowadzono zabieg operacyjny: repozycje zamkniętą odłamów i zespolenie gwoździem śródszpikowym blokowym. Powód został wypisany w dniu 16 maja 2012 r. z zaleceniem chodzenia o kulach bez stawania na operowanej kończynie, przyjmowania zastrzyków raz dziennie podskórnie przez 4 tygodnie, zmiany opatrunku oraz kontroli i dalszego leczenia w poradni ortopedycznej a także rehabilitacji w poradni rehabilitacyjnej. Powód wskazał nadto, iż odbył hospitalizację ma oddziale rehabilitacji w okresie od 10 lipca 2012 r. do 28 lipca 2012 r., na Oddziale (...) w K. w dniach 2 czerwca 2013 r. do 6 czerwca 2013 r., w Szpitalu (...) w K. w dniach od 25 sierpnia 2013 r. do dnia 27 sierpnia 2013 r. Przebył zabieg operacyjny dynamizacji zespolenia w szpitalu w S. gdzie przebywał od dnia 12 grudnia 2012 r. do dnia 14 grudnia 2012 r. oraz zabieg operacyjny dynamizacji zespolenia poprzez usunięcie śruby blokującej w dniu 26 sierpnia 2015 r. Po wypadku obroty w firmie powoda spadły o połowę, ze względu na brak możliwości osobistego nadzorowania zleceń. Powód odczuwał dyskomfort psychiczny związany z koniecznością korzystania z pomocy żony w najprostszych czynnościach życia codziennego, gdyż przed wypadkiem był zaradny i w pełni samodzielnym mężczyzną. Na skutek odczuwanego bólu W. N. miał problemy ze snem, często się budził, co skutkowało zmęczeniem i nerwowością w ciągu dnia. Na roszczenie powoda składa się również koszt leczenia w tym koszty na zakup kuli pachowej, basenu sanitarnego, kaczki męskiej, materaca medycznego, kuli łokciowej E. w wysokości 304,00 zł, przyjmując przyczynienie w wysokości 60 % daje kwotę 121,60 zł oraz koszt opieki przyjmując za godzinę opieki 6,94 zł i przyczynienie się do szkody w 60 % co daje kwotę 699,20 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w Ł., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował powództwo zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Wskazał, iż bezspornym jest, iż S. T. – posiadacz pojazdu który brał udział w zdarzeniu z dnia 9 maja 2012 r. miał zawarta z pozwanym umowę ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego oraz fakt, iż powód dokonał pozwanemu zgłoszenia zdarzenia dnia 2 lipca 2013 r. Podniósł zarzut wyłącznego przyczynienia się powoda W. N. do powstania szkody, wynikający z niezastosowania się przez powoda do poziomego i pionowego oznakowania drogi oraz realizowania przez powoda manewru wyprzedzania w miejscu niedozwolonym, które to okoliczności faktyczne zdarzenia z dnia 9 maja 2012 r. zostały potwierdzone w postepowaniu karnym prowadzonym pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w S. pod sygn. akt 1 Ds. (...) RSD (...). Pozwany podniósł nadto, iż dochodzone przez powoda roszczenie zmierza do jego wzbogacenia a zasadność kierowanych przez niego roszczeń nie została udowodniona. Z ostrożności procesowej pozwany wniósł o zasądzenie odsetek od dnia wyrokowania, zakwestionował roszczenie w zakresie odsetek od kwot żądanych przez powoda tytułem odszkodowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 maja 2012 r. w miejscowości B. na skrzyżowaniu prowadzącym do osiedla (...) doszło do zderzenia dwóch pojazdów. Samochodu osobowego marki M. (...) – wywrotka nr (...) koloru białego kierowanego przez S. T. oraz samochodu marki T. (...) nr rejestracyjny (...), kierowanego przez W. N.. Do zderzenia pojazdów doprowadził kierujący W. N., który zignorował znaki ostrzegawcze A-2 oraz poziome i podjął manewr wyprzedzania dwóch pojazdów w miejscu, w którym nie było do tego miejsca, odpowiedniej widoczności, realizując nadto drugą fazę manewru wyprzedzania na skrzyżowaniu.

dowód: , opinia biegłego sądowego Z. W. k. 340 – 353, dokumenty z akt Prokuratury Rejonowej w S. sygn. 1 Ds. (...)k. 221 – 286, zeznania świadka S. T. k. 303 - 305

S. T. – posiadacz pojazdu który brał udział w zdarzeniu z dnia 9 maja 2012 r. miał zawartą z (...) S.A. w Ł. umowę ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego.

bezsporne

Bezpośrednio po zdarzeniu W. N. został przewieziony karetką do Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. na Szpitalny Oddział Ratunkowy. W Szpitalu rozpoznano u niego złamanie kości udowej prawej z przemieszczeniem oraz skierowano na dalsze leczenie w oddziale ortopedycznym, w którym przeprowadzono zabieg operacyjny: repozycję zamkniętą odłamów i zespolenia gwoździem śródszpikowym blokowanym. W. N. wypisano w dniu 16 maja 2012 r. z zaleceniem chodzenia o kulach bez stawania na operowanej kończynie, przyjmowania zastrzyków raz dziennie podskórnie przez 4 tygodnie, zmiany opatrunku oraz kontroli i dalszego leczenia w poradni ortopedycznej i rehabilitacji w poradni rehabilitacyjnej.

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. z dn. 9.05.2012 r. k. 22, karta informacyjna leczenia szpitalnego z Oddziału (...) Urazowo – Ortopedycznej Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. z dn. 16.05.2012 r. k. 69, historia choroby Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. k. 31 – 68

W dniu 20 czerwca 2012 r. W. N. został przywieziony przez karetkę do Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. na Szpitalny Oddział Ratunkowy z powoda urazu kolana prawego.

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z Oddziału rehabilitacji Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. z dnia 20.06.2012 r. k. 70, historia choroby k. 71

W dniach od 10 lipca 2012 r. do 28 lipca 2012 r. W. N. przebywał na oddziale rehabilitacji, gdzie odbył ćwiczenia wzmacniające mięśnie kończyn dolnych, ćwiczenia wzmacniające grzbietu, ćwiczenia czynne w odciążaniu bioder i kolan, naukę poprawnego chodu z częściowym obciążaniem prawej kończyny dolnej, ćwiczenia izometryczne kończyn dolnych, pole magnetyczne i krioterapię na kolano prawe. Zalecono mu kontynuacje rehabilitacji w poradni rehabilitacyjnej i kontrolę w poradni ortopedycznej

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z Oddziału rehabilitacji Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. z dnia 28.07.2012 r. k. 23, 25, historia choroby k. 72 - 95

W. N. przeszedł operację dynamizacji zespolenia w Wojewódzkim Szpitalu (...) w S., gdzie przebywał od dnia 12 grudnia 2012 r. do dnia 14 grudnia 2012 r.

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z Oddziału (...) urazowo – ortopedycznej Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. z dnia 12.12.2012 r. k. 110, wypis z dn. 14.12.2012 r. z Oddziału (...) Urazowo – Ortopedycznej Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. k. 24, historia choroby k. 96 - 109

W okresie od dnia 2 czerwca 2013 r. do 6 czerwca 2013 r. W. N. był hospitalizowany w Oddziale (...) w K. gdzie przeszedł zabieg wymiany gwoździa śródszpikowego i rozwiercenia kanału szpikowego kości udowej prawej z blokowaniem statycznie w części bliższej i dynamicznie w części dalszej. Zalecono mu chodzenie przy pomocy kul łokciowych z częściowym obciążaniem operowanej kończyny, zmianę opatrunku co 2 dni pod kontrolą lekarza POZ, kontrolę i usunięcie szwów po 14 dniach po zabiegu oraz przyjmowanie leków przeciwbólowych.

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z Oddziału (...) w K. z dn. 6.06.2013 r. k. 26, skierowanie do szpitala k. 111, protokół operacyjny z Oddziału i Traumatologii Narządu (...) Szpitala (...) w K. z dn. 4.06.2013 r. k. 27, historia choroby k. 112 – 129

W okresie od dnia 25 sierpnia 2013 r. do dnia 27 sierpnia 2013 r. W. N. przebywał w Szpitalu (...) w K., gdzie przeprowadzono w dniu 26.08.2013 r. zabieg operacyjny – dynamizacje zespolenia poprzez usunięcie śruby blokującej w odcinku proksymalnym gwoździa śródszpikowego. Zalecono mu chodzenie przy pomocy kul łokciowych z częściowym obciążeniem operowanej kończyny, kontynuacje ćwiczeń wyuczonych podczas pobytu na oddziale, zmianę opatrunków co 2 dni pod kontrolą POZ, kontrolę i usunięcie szwów w (...) na 14 dobę po zabiegu operacyjnym oraz przyjmowanie zastrzyków i leków przeciwbólowych.

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z Oddziału (...) w K. z dn. 27.08.2013 r. k. 28, protokół operacyjny z Oddziału i Traumatologii Narządu (...) Szpitala (...) w K. z dn. 26.08.2013 r. k. 29

Na skutek zdarzenia z dnia 9 maja 2012 r. W. N. odczuwał silne dolegliwości bólowe i przyjmował środki przepisane przez lekarzy, miał problemy ze snem, co skutkowało zmęczeniem i nerwowości. Od 1988 r. prowadził firmę budowlaną, a po zdarzeniu stracił możliwość osobistego nadzorowania zleceń. W 2011 r. przychód który uzyskał wyniósł 618.339,67 zł, a w 2012 r. 372.018,76 zł. W. N. odczuwał dyskomfort psychiczny związany z koniecznością korzystania z pomocy żony w czynnościach życia codziennego. W. N. ma nadal trudności z wykonywaniem pracy, w ciągu dnia odczuwa ból i utyka.

dowód: zeznania świadka M. N. k. 190 - 191, zeznania świadka P. G. k. 189 - 190, wydruk z (...) k. 135, PIT B za 2011 r. k. 141 - 142 , PIT 36 L za 2011 r. k. 143 - 145, PIT B za 2012 r. k. 139 - 142, PIT 36 L za 2012 r. k. 136 - 138

W. N. poniósł koszty na zakup kuli pachowej, basenu sanitarnego, kaczki męskiej, materaca medycznego, kuli łokciowej E. w łącznej wysokości 304,00 zł.

dowód: faktura VAT nr (...) z dn. 11.05.2012 r. na kwotę 90,00 zł k. 131, faktura VAT nr (...) z dn. 16.05.2012 r. na kwotę 32,00 zł k. 132, faktura VAT nr (...) z dn. 21.05.2012 r. na kwotę 130,00 zł k. 133, faktura VAT nr (...) z dn. 21.05.2012 r. na kwotę 52,00 zł k. 134

Po zdarzeniu z dnia 9 maja 2012 r. W. N. wymagał pomocy przy ubieraniu się, utrzymywaniu higieny osobistej, sprzątaniu, załatwianiu spraw poza domem.

dowód: zeznania świadka M. N. k. 190 - 191, zeznania świadka P. G. k. 189 - 190

Lekarz orzecznik Zakładu (...) w S. wydał w dniu 26 lutego 2014 r. orzeczenie (nr akt (...)) w którym ustalił 15 % długotrwały uszczerbek na zdrowiu W. N. spowodowany skutkami wypadku przy działalności gospodarczej z dnia 9 maja 2012 r.

dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 130

Pismem z dnia 5 lipca 2013 r. (data wpływu do Ubezpieczyciela) W. N. wezwał (...) Spółka Akcyjna w Ł. do wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania w związku ze zdarzeniem z dnia 9 maja 2012 r. w łącznej wysokości 67.854,00 zł.

dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 5.07.2015 r. w aktach szkody nr (...)

Po przeprowadzeniu postepowania likwidacyjnego (...) Spółka Akcyjna w Ł. wydała w dniu 12 lipca 2013 r. decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania poszkodowanemu W. N. w związku ze zdarzeniem z dnia 9 maja 2015 r . W uzasadnieniu ubezpieczyciel wskazał, iż w świetle zgromadzonej dokumentacji nie znaleziono podstaw do uznania winy kierującego pojazdem M. za spowodowanie zdarzenia z dnia 9 maja 2012 r.

dowód: decyzja z dnia 12 lipca 2013 r. k. 146, decyzja w aktach szkody nr(...)

Prokuratura Rejonowa w S. prowadziła dochodzenie w sprawie dotyczącej spowodowania w dniu 9 maja 2012 r. w B. poprzez naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym wypadku w którym W. N. odniósł obrażenia w postaci złamania kości udowej prawej nogi – naruszające czynności narządów ciała na czas powyżej dni siedmiu tj. o czyn z art. 177 § 1 k.c. pod sygn. 1 Ds. 973/12.

Postanowieniem z dnia 19 października 2012 r. Prokuratura Rejonowa w (...) umorzyła dochodzenie w ww. sprawie na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. wobec uznania, że czyn ten nie stanowi przestępstwa z uwagi na znikomy stopień szkodliwości społecznej. W postepowaniu ustalono, iż (...) kierowany przez S. T. w trakcie wykonywania manewru skrętu zderzył się z wyprzedzającym go w tym czasie samochodem marki T. (...) kierowanym przez W. N.. Biegli stwierdzili, że S. T. bezpośrednio przed rozpoczęciem skrętu w lewo miał możliwość zauważenia szybko zbliżającego się samochodu T. i rozpoznania realizacji przez ten samochód manewru wyprzedzania. Jeśli S. T. nie widział samochodu T., mogło to oznaczać niewłaściwe obserwowanie sytuacji na drodze, a swoim zachowaniem polegającym na braku należytej obserwacji, przyczynił się do zaistnienia wypadku, ponieważ w konsekwencji doprowadził do zajechania drogi poruszającemu się lewym pasem ruchu samochodowi T.. W uzasadnieniu wskazano, że gdyby kierujący pojazdem marki T. W. N. zastosował się do oznakowania drogi i nie realizował wyprzedzania w miejscu niedozwolonym wówczas do wypadku nie doszłoby.

dowód: protokół oględzin pojazdu k. 221 – 228, protokół przesłuchania świadka S. T. l. 229 – 236, notatka urzędowa o wypadku k. 237 – 240, poglądowa dokumentacja fotograficzna k. 241 – 251, protokół oględzin k. 252 - 256, dokumentacja poglądowa k. 257 – 260, postanowienie z dn. 5.07.2012 r. k. 261, opinia z dnia 29.06.2012 r. zakresu badań wypadków drogowych k. 262 – 267, opinia z dnia 3.07.2012 r. z zakresu badań wypadków drogowych k. 268 – 272, opinia z dnia 25.09.2012 r. z zakresu badań wypadków drogowych k. 272 – 284, postanowienie z dnia 19.10.2012 r. o umorzeniu dochodzenia k. 285

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Na gruncie zgłaszanych w toku sprawy twierdzeń i zarzutów stron trzeba było w pierwszej kolejności zauważyć, iż nie było pomiędzy nimi sporu co do faktu, że w dniu 09.05.2012 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego powód, kierujący samochodem marki T. (...) nr rej. (...) doznał urazów ciała udokumentowanych przedłożoną przez niego w toku procesu dokumentacją medyczną. Pozwany nie kwestionował okoliczności, że łączyła go z posiadaczem biorącego udział w zdarzeniu samochodu marki M. umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej.

Pozwany zakwestionował powództwo co do zasady. W myśl art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. A zatem to na powodzie spoczywał ciężar wykazania przesłanek odpowiedzialności deliktowej z art. 415 k.c., do których należą: zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem, a szkodą.

Pozwany postawił zarzut wyłącznego przyczynienia się powoda do powstania szkody, wynikający z niezastosowania się powoda do oznakowania drogi poziomego i pionowego oraz realizowania przez powoda manewru wyprzedzania w miejscu niedozwolonym, które to okoliczności zostały wykazane w postępowaniu karnym.

Norma art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny. Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zdarzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych. Również tylko na zasadach ogólnych osoby te są odpowiedzialne za szkody wyrządzone tym, których przewożą z grzeczności.

Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odpowiada co do zasady ogólnej konstrukcji z art. 822 kc i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych(Dz. U. 03.124.1152 z późn. zm.). W ustawie tej postanowiono, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

W tej sytuacji w pierwszej kolejności do Sądu w niniejszej sprawie należało dokonanie oceny, czy powód zawinił przedmiotowemu zdarzeniu drogowemu, czy spowodował je kierujący ubezpieczonym pojazdem S. T.. Ustalenie winy w zaistnieniu zdarzenia pozwalało badać zasadność roszczeń powoda opartych na art. 444 § 1 k.c. oraz art. 445 § 1 k.c.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z obowiązującą procedurą cywilną nie do sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Innymi słowy sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa bowiem na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc ) spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w ramach zakreślonych wnioskami dowodowymi stron Sąd ustalił, że winę za spowodowanie zdarzenia drogowego w dniu 9 maja 2012 r. ponosi powód.

Ustalenie powyższe Sąd oparł na zeznaniach sprawcy kolizji – S. T., dokumentach złożonych w aktach sprawy, w tym dokumentów z akt Prokuratury Rejonowej w S. o sygn. akt 1 Ds (...), dokumentów w aktach szkody o nr (...), a także na dowodzie z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych Z. W..

Z relacji S. T. wynikało jednoznacznie, że do zderzenia pojazdów doszło w trakcie podjętego przez powoda manewru wyprzedzania. Powód wjechał w bok nadwozia samochodu ciężarowego kierowanego przez S. T. w momencie kiedy ten wykonywał manewr skrętu w lewo. Zeznania S. T. wraz z wyżej wymienionymi dokumentami były zgodne, wzajemnie uzupełniające się i tworzyły spójną i logiczną całość. Z opinii biegłego Z. W. wynika, iż powód podejmując manewr wyprzedzania nie uwzględnił § 3 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych – znaki ostrzegawcze uprzedzają o miejscach na drodze w których występuje lub może występować niebezpieczeństwo oraz obowiązują uczestników ruchu do zachowania szczególnej ostrożności i mimo znaku ostrzegawczego A-2 oraz ostrzegawczego oznakowania poziomego realizował manewr wyprzedzania. Podjęcie manewru wyprzedzania tuż po wyjściu z zakrętu w lewo równolegle wobec więcej niż jednego pojazdu, prędkość wyprzedzania i odległość do miejsca w którym doszło do zdarzenia, uniemożliwiło kierującemu W. N. przerwanie tego manewru, nawet w sytuacji gdyby dostrzegł zagrożenie ze strony skręcającej w lewo ciężarówki z odległości 50 metrów. Kierujący (...) realizował manewr skrętu w lewo w drogę osiedlową do osiedla (...) w sposób technicznie nieprawidłowy, niezgodnie z oznakowaniem poziomym w miejscu w którym powinien realizować ten manewr. Kierujący prawdopodobnie skręcał w lewo, skracając sobie drogę do wjazdu na wlot w drogę osiedlową i przekroczył podwójną linie ciągłą (P-4) wcześniej o 10 metrów od miejsca w którym taki skręt zgodnie z oznakowaniem poziomym należało wykonać. Tym samym naruszył przepis wynikający z § 86 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych z 31 lipca 2012 r. z późn. zm. który zakazuje w przypadku podwójnej linii ciągłej rozdzielającej pasy ruchu o kierunkach przeciwnych przejeżdżania przez tą linie, a także najeżdżania na nią. Kierujący naruszył prawdopodobnie ten przepis z uwagi na gabaryt kierowanego przez niego ładunku oraz ładunku na pojeździe, posiadającej nieuprawniona pewność, że w tym miejscu nie powinien być wyprzedzany przez żaden inny pojazd. To zachowanie powoda jednak doprowadziło do zderzenia pojazdów, zaś kierujący S. T. jedynie ewentualnie się przyczynił do zaistnienia zdarzenia.

W połączeniu z wnioskami pisemnej opinii biegłego Z. W. zeznania te i dokumenty stanowiły materiał dowodowy pozwalający na jednoznaczne ustalenie, że wyłącznym sprawcą zdarzenia drogowego był powód. Sąd nie dopatrzył się przy tym żadnego powodu, dla którego należałoby odmówić złożonym zeznaniom waloru wiarygodności. Wiarygodności omawianych zeznań nie kwestionowała również strona powodowa. Za całkowicie wiarygodną Sąd uznał również opinię biegłego Z. W., była bowiem logiczna i fachowa, zawarte w niej wnioski kategoryczne, logicznie oraz wyczerpująco uzasadnione. Również i do opinii biegłego strony nie zgłosiły żadnych zastrzeżeń.

Omawiane dowody potwierdziły zatem twierdzenia pozwanego, że zdarzeniu drogowemu zawinił kierujący pojazdem powód.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U.2012.1137 ze zm.) uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie.

Na podstawie art. 19 ust 1 wymienionej ustawy prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu.

Treść art. 24 ust.1 pkt 1 ustawy prawo o ruchu drogowym brzmi: kierujący pojazdem jest obowiązany przed wyprzedzaniem upewnić się w szczególności, czy ma odpowiednią widoczność i dostateczne miejsce do wyprzedzania bez utrudnienia komukolwiek ruchu.

Na podstawie art. 24 ust. 7 pkt 3 ustawy prawo o ruchu drogowym zabrania się wyprzedzania pojazdu silnikowego jadącego po jezdni na skrzyżowaniu, z wyjątkiem skrzyżowania o ruchu okrężnym lub na którym ruch jest kierowany.

Stosownie do § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury oraz Sprawa Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz.U.2002.170.1393 ze zm.) znaki ostrzegawcze uprzedzają o miejscach na drodze, w których występuje lub może występować niebezpieczeństwo, oraz zobowiązują uczestników ruchu do zachowania szczególnej ostrożności (ust.1). Odległość znaku ostrzegawczego od miejsca niebezpiecznego wynosi od 150 m do 300 m na drogach, na których dopuszczalna prędkość pojazdów przekracza 60 km/h, a do 100 m na pozostałych drogach (ust.2). Znak A-1 "niebezpieczny zakręt w lewo", A-2 "niebezpieczny zakręt w lewo" ostrzegają o niebezpiecznym zakręcie w kierunku wskazanym na znaku (§ 4).

Na podstawie § 86 ust. 5 powołanego wyżej rozporządzenia znak P-4 "linia podwójna ciągła" rozdziela pasy ruchu o kierunkach przeciwnych i oznacza zakaz przejeżdżania przez tę linię i najeżdżania na nią.

Powód spowodował zaistnienie zdarzenia drogowego w dniu 09.05.2012 r . ponieważ naruszył art. 3 ust 1 w związku z art. 24 ust. 1 pkt 1, ust.7 pkt 3 prawa o ruchu drogowym oraz art. 19 ust. 1 prawa o ruchu drogowym poprzez wykonywanie manewru wyprzedzania w miejscu w którym jechała kolumna samochodów i nie było miejsca na wyprzedzanie, odpowiedniej widoczności, a ponadto powód realizował druga fazę wyprzedzania na skrzyżowaniu.

Ponadto powód naruszył § 3 ust. 1,2 i § 4 powołanego rozporządzenia, gdyż pomimo występowania znaku pionowego A-2 nie uwzględnił powyższej informacji i mimo ostrzeżenia przez to oznakowanie realizował manewr wyprzedzania.

Zasada szczególnej ostrożności polega na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie. Jest to zatem kwalifikowana ostrożność, którą obowiązani są zachować uczestnicy ruchu, inne osoby znajdujące się na drodze oraz osoby znajdujące się w pobliżu drogi, w sytuacjach wyraźnie wskazanych w ustawie np. w przypadku wyprzedzania pojazdem (komentarz L. do art. 3 ustawy prawo o ruchu drogowym,autor: Ł. M.).

Przepis art. 19 ust. 1 powołanej ustawy zobowiązuje kierującego pojazdem do jechania z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa. Ustawodawca wskazuje przykładowo, jakie czynniki zewnętrzne powinien uwzględnić kierujący pojazdem, aby prędkość, z jaką się porusza, była bezpieczna. Kierujący powinien zatem wziąć pod uwagę: rzeźbę terenu, stan i widoczność dogi, stan pojazdu, stan przewożonego ładunku, warunki atmosferyczne, a także natężenie ruchu. Nie jest to wyliczenie enumeratywne, a więc kierujący powinien uwzględnić także inne okoliczności, o ile mają one wpływ na bezpieczną prędkość. Jak słusznie zauważa się w piśmiennictwie, chodzi tu przede wszystkim o stan psychofizyczny kierującego pojazdem (S. Soboń, Kodeks drogowy..., s. 138). Kierujący pojazdem, ustalając prędkość, z którą może się poruszać, musi oprócz wszystkich czynników wymienionych w art. 19 ust. 1 p.r.d, uwzględniać również swoje predyspozycje psychofizyczne oraz umiejętności i doświadczenie w prowadzeniu pojazdu (postanowienie SN z 23 lutego 2011 r., III KK 276/10, LexPolonica nr 2501839, OSNKW 2011, nr 7, poz. 56).

Kierujący pojazdem jest obowiązany przed wyprzedzaniem upewnić się w szczególności, czy: 1) ma odpowiednią widoczność i dostateczne miejsce do wyprzedzania bez utrudnienia komukolwiek ruchu, 2) kierujący, jadący za nim, nie rozpoczął wyprzedzania, 3) kierujący, jadący przed nim na tym samym pasie ruchu, nie zasygnalizował zamiaru wyprzedzania innego pojazdu, zmiany kierunku jazdy lub zmiany pasa ruchu. Katalog obowiązków ciążących na wyprzedzającym nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy zwrot „w szczególności". Kierujący pojazdem zobligowany jest do podjęcia takich działań, które zapewnią wykonanie bezpiecznego manewru wyprzedzania.Ze względów bezpieczeństwa zabronione jest wyprzedzanie pojazdu silnikowego jadącego po jezdni przy dojeżdżaniu do wierzchołka wniesienia, a także na zakręcie oznaczonym znakami ostrzegawczymi A-1 „niebezpieczny zakręt w prawo", A-2 „niebezpieczny zakręt w lewo", A-3 „niebezpieczny w zakręty - pierwszy w prawo", A-4 „niebezpieczne zakręty - pierwszy w lewo" (komentarz L. do art. 24 ustawy prawo o ruchu drogowym,autor: Ł. M.).

S. T. pomimo naruszenia § 86 ust. 5 powołanego rozporządzenia i przekroczenia oraz najechania na podwójną linię ciągłą rozdzielającą pasy ruchu o kierunkach przeciwnych nie był sprawcą zdarzenia w dniu 09.05.2012r.

Biorąc pod uwagę podjęcie manewru wyprzedzania tuż po wyjściu z zakrętu w lewo równolegle wobec więcej niż jednego pojazdu, biorąc pod uwagę prędkość pojazdu powoda i odległość do miejsca w którym doszło do zdarzenia, uniemożliwiło powodowi przerwanie tego manewru nawet w sytuacji gdyby dostrzegł w odległości 50 m zagrożenie ze strony skręcającej w lewo ciężarówki. Gdyby powód nie podjął niezgodnego z przepisami prawa manewru wyprzedzania, nie doszłoby do zderzenia pojazdów. Tym samym to powód ponosi winę i odpowiedzialność za zdarzenie drogowe z dnia 9 maja 2012 r., jak również następstwa tego zdarzenia w zakresie jego zdrowia. Konsekwencją tego ustalenia była bezprzedmiotowość prowadzenia dalszego postępowania dowodowego (opinia biegłego sądowego ortopedy i dowód z przesłuchania stron). Mając to na uwadze Sąd oddalił dalsze wnioski dowodowe strony powodowej.

Powyższe ustalenia i ich ocena prawna skutkowały oddaleniem powództwa na podstawie art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 822 k.c.(w pkt I sentencji wyroku)

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. zasądzając ich zwrot od powoda na rzec pozwanego. Na koszty procesu należne pozwanemu składają się koszty zastępstwa procesowego- 2400 zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych … /t.j. Dz.U.2013 nr 490 ze zm.), opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa – 17 zł (punkt II wyroku).