Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wystąpił przeciwko J. Ł. z pozwem o zapłatę kwoty 1.730,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jednocześnie powód domagał się zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 13 lutego 2015 przejął od (...) Bank S.A. wierzytelność wobec pozwanej z tytułu zawartej w dniu 30 lipca 2008 r. umowy bankowej o nr dłużnika (...) w kwocie wskazanej w pozwie. Pozwana do dnia dzisiejszego nie uregulował bowiem swego zadłużenia wynikającego z tej umowy.

Pozwana J. Ł. nie zajęła merytorycznego stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 339 § 1 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym drugim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawę, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W przekonaniu Sądu, w okolicznościach sprawy niniejszej, twierdzenia powoda, z których wywodził on swe roszczenia ocenić należało jako budzące uzasadnione wątpliwości. Stąd też nie zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo.

Z treści art. 509 § 1 kc wynika, iż wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. O ważnej i skutecznej umowie cesji wierzytelności można zatem mówić (co do zasady) wówczas gdy dotyczy ona wierzytelności już istniejącej (pod pewnymi warunkami również wierzytelności przyszłej) i gdy powyższa czynność prawna nie sprzeciwia się obowiązującym przepisom, umowie łączącej dłużnika i zbywcę wierzytelności lub właściwości zobowiązania, z którego wierzytelność będąca przedmiotem przelewu wynika. Uwzględnienie żądania powoda uzależnione zatem było od ustalenia, iż umowa przelewu wierzytelności zawarta pomiędzy nim a (...) Bank S.A. była zarówno ważna jak i skuteczna.

Umowa sprzedaży i przeniesienia wierzytelności z dnia 13 lutego 2015 roku (k. 9-12) została złożona do akt sprawy. Umowa ta ma jednak bardzo ramowy charakter i precyzuje w zasadzie wyłącznie prawa i obowiązki cedenta i cesjonariusza, nie wskazując konkretnych wierzytelności i dłużników, w tym wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Zawiera ona ogólne sformułowania o przekazaniu dokumentacji odnoszącej się do konkretnej wierzytelności, które określają odrębne załączniki. Załączniki te nie zostały jednak dołączone do pozwu. Za dokument taki nie może bowiem, zdaniem Sądu, zostać potraktowany wydruk komputerowy opatrzony tytułem „Wyciąg elektroniczny do umowy o przelew wierzytelności” (k. 13). Nie wiadomo bowiem, na jakiej podstawie, w jakiej dacie i przez kogo wydruk ten został sporządzony. Wydruk ten nie został też w ogóle uwierzytelniony. Znajduje się pod nim tylko pieczęć i podpis radcy prawnego reprezentującego powoda, bez potwierdzenia za zgodność z oryginałem, ani adnotacji o jego sporządzeniu przez tego radcę prawnego. Wydruk ten nie ma zatem żadnej mocy dowodowej, nawet właściwej dokumentowi prywatnemu w rozumieniu przepisów kpc. Zatem w ocenie Sądu brak jest dowodów potwierdzających fakt, aby umowa ta obejmowała wierzytelność przysługującą (...) Bank S.A. w stosunku do pozwanego w niniejszej sprawie.

Ponadto w ocenie Sądu nie zostały złożone przez stronę powodową wystarczające dokumenty mające stanowić dowód istnienia zobowiązania pozwanej, wysokości świadczenia, terminu spełnienia świadczenia wobec (...) Bank S.A. Wprawdzie celem wykazania zasadności dochodzonego roszczenia powód przedłożył, bankowy tytuł egzekucyjny wraz z postanowieniem o nadaniu mu sądowej klauzuli wykonalności (k. 33-34), a ponadto kserokopię umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty, nie mniej jednak te dokumenty dotyczą umowy zawartej pomiędzy J. Ł. a (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W., a więc dotyczą innego wierzyciela niż ten, który przelał wierzytelność tzn. (...) Bank S.A. Z powyższego wynika zatem, że to (...) Bank (...) S.A. był pierwotnym wierzycielem, w związku z czym powód powinien był także wykazać następstwo prawne (...) Bank S.A. wobec w/w. Brak jest natomiast w aktach sprawach jakiekolwiek dokumentu potwierdzającego powyższe, zatem nie można mówić w sprawie o skutecznym nabyciu wierzytelności powoda wobec pozwanej od (...) Bank S.A., skoro dokumenty figurują na (...) Bank (...) S.A. we W..

Ponadto dowód w postaci umowy o przyznanie limitu kredytowego stanowi jedynie kserokopię dokumentu nieopatrzoną podpisem o ich zgodności z oryginałem. Niepoświadczona podpisem strony kserokopia nie jest zaś dokumentem (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2009r. w sprawie II.CSK.71/09, LEX nr 584201, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2010r. w sprawie I.ACa.2/10, LEX nr 1120085, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2009r., LEX nr 584200, wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 10 stycznia 2008r. w sprawie V.ACa.816/07, LEX nr 398729, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 1997r. w sprawie III.CKU.7/97, LEX nr 50764). Oznacza to, że złożone przez powoda kopie nie mają żadnego waloru dowodowego, choćby właściwego dokumentom prywatnym w rozumieniu art. 245 kpc (por. T. Ereciński (red.) Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze., Warszawa 2002. s. 515 i 518). Kopia ta nie mogła zatem doprowadzić Sądu do wniosku, że powód nabył wierzytelność dochodzoną pozwem.

Obowiązek udowodnienia zasadności roszczenia, w tym przypadku istnienia po stronie pozwanego ważnego zobowiązania względem powoda, obciąża zawsze stronę powodową co wynika z podstawowej zasady rozkładu ciężaru dowodu uregulowanej w art. 6 kc. Zgodnie z treścią tego przepisu ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powód, jako podmiot domagający się od pozwanej zapłaty, winien udowodnić zarówno istnienie zobowiązania pozwanej jak i jego wysokość. W sytuacji cesji wierzytelności obowiązek ten obejmuje również wykazanie istnienia zobowiązania pozwanej względem cedenta. Przedstawienie dokumentu sporządzonego przez samego cesjonariusza wymieniającego domniemywane zobowiązanie pozwanej względem cedenta tego obowiązku nie realizuje. Dokument ten stanowi wyłącznie potwierdzenie i causę zawarcia umowy cesji wierzytelności, nie stanowi natomiast przyznania pozwanej, że zawarł umowę z cedentem i ciąży na niej jakiekolwiek względem cedenta zobowiązanie.

Dodatkowo wskazać należy, iż wyrokiem z dnia 11 lipca 2011 roku w sprawie sygn. akt P 1/2010 Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm.) w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust.1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 2011 r. nr 152 poz. 900). Oznacza to, że aktualnie wyciąg z ksiąg rachunkowych ma walor wyłącznie dokumentu prywatnego, a zatem dowodzi jedynie tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż powód nie wykazał w sposób należyty istnienia po stronie pozwanej zobowiązania. Fakt istnienia takowego zobowiązania jest oparty wyłącznie na twierdzeniach powoda, podczas gdy „samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 kpc) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (art. 232 kpc i art. 6 kc)” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.11.2001r., sygn. akt I PKN 660/00).

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSR Agnieszka Raczkowska