Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Dalba

Protokolant Adam Włodarski

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2015 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki R. K. kwotę 4.421,- zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia jeden złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 października 2012 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo co do kwoty 513,59 zł (pięćset trzynaście złotych i pięćdziesiąt dziewięć groszy);

3.  w pozostałym zakresie umarza postępowanie;

4.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki R. K. kwotę 196,- zł (sto dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  zasądza od powódki R. K. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 108,15 zł (sto osiem złotych i piętnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 60,- zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

6.  nakazuje zwrócić ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 18,54 zł (osiemnaście złotych i pięćdziesiąt cztery grosze) z zaliczki zaksięgowanej pod pozycją (...) tytułem nadpłaty na poczet opinii biegłego.

Sygn. akt: I C 2301/13

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 03 września 2013 roku ( data wpływu) powódka R. K. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 9.270,39 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 października 2012 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego (...) S.A. ustawowych odsetek od kwoty 13.606,19 zł od dnia 12 lipca 2012 roku do dnia 30 października 2012 roku, a także o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że wymieniona kwota stanowi odszkodowanie w wysokości kosztów naprawy pojazdu powódki. Sprawca kolizji z dnia 06 maja 2012 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd powódki - był ubezpieczony z tytułu OC w (...) S.A. ( pozew z załącznikami – k. 2-4 ).

Pismem procesowym z dnia 30 stycznia 2014 roku powódka cofnęła powództwo w zakresie kwoty 4335,80 złotych bez zrzeczenia się roszczenia, wraz z ustawowymi odsetkami od pozwanego ( pismo k. 36 ).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości a także o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko pozwany podniósł, że w związku z ww. kolizją koszty naprawy pojazdu powódki zostały wycenione na kwotę 27.657,53 zł., które to zostały jej wypłacone. (odpowiedź na pozew – k. 45-46).

Pismem procesowym z dnia 04 lutego 2015 roku powódka sprecyzowała roszczenie wobec pozwanego wskazując, iż domaga się od pozwanego na jej rzecz zapłaty kwoty 4.934,59 zł jako kwoty zadłużenia wraz z odsetkami naliczanymi od dnia 29 października 2012 roku do dnia zapłaty

oraz kwoty 486,57 zł tj. kwoty naliczonych odsetek od kwot zadłużenia od dnia 20 lipca 2012 roku do dnia 29 października 2012 roku ( sprecyzowanie powództwa k. 138 ).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 maja 2012 roku uległ uszkodzeniu pojazd należący do R. K. i M. K. marki H. nr rej. (...).

R. K. i M. K. zgłosili (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej (...)) szkodę majątkową polegającą na uszkodzeniu ww. samochodu. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie OC w (...) ( bezsporne ).

Zgłoszenie zostało zarejestrowane pod numerem (...) i po zakończeniu postępowania likwidacyjnego R. K. i M. K. otrzymali kwotę łączną w wysokości 27.657,53 zł. tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu, w tym kwotę 10.958,07 zł. z tytułu najmu pojazdu ( bezsporne, informacja o przyznaniu odszkodowaniu – k. 13 ).

Kalkulacja naprawy samochodu sporządzona na żądanie właścicieli pojazdu przez H. Zakład (...) w W. w systemie A. wskazała na łączny koszt naprawy wynoszący 21.887,67 złotych ( kalkulacja k. 16-21 ).

Koszt naprawy samochodu należącego do R. K. i M. K. marki H. o nr rej. (...) w serwisie z użyciem oryginalnych części oraz przy przyjęciu stawki za roboczogodzinę 130 zł. wynosi netto 17.081,10 zł., a brutto 21.009,75 zł. ( opinia biegłego – k. 85-102 ).

Powyższy stan faktyczny w sprawie został ustalony na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w oparciu o wnioski z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, w tym na okolicznościach przyznanych przez strony, które zgodnie z art. 229 K.p.c. nie wymagają przeprowadzenia dowodów. Wskazać należy, że zarówno zaistnienie zdarzenia jak i odpowiedzialność pozwanego nie były między stronami sporne.

Sąd podzielił wnioski zawarte w opinii biegłego rzeczoznawcy samochodowego w zakresie kosztów naprawy samochodu powódki. Opinia ta została bowiem sporządzona rzetelnie i dokładnie. Udziela wyczerpujących odpowiedzi na zadane pytania, jest logiczna, spójna i pozbawiona nieścisłości. Opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Nadto nie zachodzą przy tym żadne powody osłabiające zaufanie do wiedzy, kompetencji, doświadczenia czy bezstronności sporządzającego ją biegłego.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie w części.

W niniejszej sprawie bezsporny pozostawał stan faktyczny, a także podstawa odpowiedzialności pozwanego.

Zgodnie z art. 822 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Poza powyższym unormowaniem problematyka umów odpowiedzialności cywilnej uregulowana jest w przepisach szczególnych, tj. w przepisach ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.). Stosownie do przepisu art. 34 ust. 1 tejże ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem tym objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 powołanej ustawy).

W przedmiotowej sprawie pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej ze sprawcą przedmiotowej szkody. W związku z powyższym bezsporny jest fakt zaistnienia szkody oraz zaistnienia związku przyczynowego pomiędzy kolizją z dnia 06 maja 2012 roku a działaniem osoby, za którą odpowiedzialność ponosi (...) S.A. z siedzibą w W..

Kwestią sporną w niniejszej sprawie pozostawała natomiast wysokość przyznanego przez pozwanego odszkodowania na rzecz powódki, któro to odszkodowanie w ocenie pozwanego odmiennie do oceny powódki, zaspokaja w całości odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela występującego po stronie pozwanej.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a zakład ubezpieczeń z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.)

Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania winien wypłacić odszkodowanie w pełnej wysokości, tj. odpowiadającej rozmiarom wyrządzonej szkody. Poszkodowany będzie zatem mógł domagać się od podmiotu odpowiedzialnego (zakładu ubezpieczeń) odszkodowania obejmującego poniesione koszty prac naprawczych, w wyniku których uszkodzony samochód doprowadzony zostaje do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem.

Sąd orzekający w pełni podziela stanowisko zawarte w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 roku, iż odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (III CZP 32/03, Monitor Prawniczy z 2004, nr 2, s. 81). Sąd Najwyższy w uzasadnieniu tego orzeczenia wskazał jednoznacznie, iż kosztami ekonomicznie uzasadnionymi są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku. Jeżeli nie kwestionuje się uprawnienia do wyboru przez poszkodowanego warsztatu samochodowego mającego dokonać naprawy, miarodajne w tym zakresie powinny być ceny stosowane właśnie przez ten warsztat naprawczy. Przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte w warsztacie naprawczym były wyższe od przeciętnych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym, iż decydujące znaczenie mają ceny obowiązujące na rynku lokalnym. Podniósł w związku z tym, iż jeżeli poniesione przez poszkodowanego koszty naprawy samochodu odpowiadają cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku i jednocześnie można te koszty zaliczyć do kategorii niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych, ubezpieczyciel nie miałby podstaw do odmowy wypłaty odszkodowania odpowiadającego wspomnianym kosztom.

Odnośnie zaś rodzaju i wartości części użytych do naprawy wskazać należy, iż w związku z przeprowadzoną likwidacją szkody poszkodowany musi ponieść ich całkowity koszt, a w konsekwencji ich całkowita wartość powinna zostać uwzględniona w kalkulacji wartości odszkodowania. Stanowisko to potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 roku, stwierdzając, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi (III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112, podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 czerwca 2003 r., V CKN 308/01, LEX nr 157324).

Pozwany nie wykazał, że w niniejszym przypadku powyższe prowadzi do wzrostu wartości pojazdu, ponadto z dołączonej do akt opinii biegłego nie kwestionowanej przez żadną ze stron niniejszego postępowania jednoznacznie wynika, iż wypłacona przez powoda kwota odszkodowania nie wystarcza na naprawę pojazdu z użyciem oryginalnych części zamiennych a wystarcza jedynie na naprawę pojazdu z użyciem zamienników oznaczonych znakiem jakości P. Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z oceną biegłego uszkodzone auto należące do powodów posiada stosunkowo niski przebieg, zatem jest pojazdem niewyeksploatowanym, który nie nosi znamion wcześniejszych napraw blacharsko-lakierniczych, zatem stosowanie zamienników jakości P jest niezasadne z uwagi na obniżenie wartości pojazdu po jego naprawie.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w ocenie Sądu wypłacone przez pozwanego na rzecz powódki odszkodowanie z tytułu szkody kolizji drogowej z dnia 06 maja 2012 roku w kwocie 16.699,46 zł nie wyczerpuje w całości odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń z uwagi na to, iż wypłacona przez pozwanego kwota odszkodowania nie pozwala w całości na przywrócenie pojazdu do stanu z przed dnia kolizji.

Zgodnie z opinią biegłego sądowego koszt naprawy samochodu marki H. o nr rej. (...) należącego do powódki, w serwisie z użyciem oryginalnych części oraz przy przyjęciu stawki za roboczogodzinę 130 zł. wynosi brutto 21.009,75 zł. Poza sporem pozostawał fakt wypłacenia przez pozwany zakład ubezpieczeń kwoty 16.699,46 zł. tytułem odszkodowania. Z tego względu Sąd zasądził różnicę poza powyższymi kwotami w wysokości 4310,29 zł. z uwzględnieniem kosztów dodatkowych w postaci zaświadczenia z (...) w wysokości 17 zł. oraz badania technicznego pojazdu z dnia 16 lipca 2012 roku w wysokości 94 zł co dało łączną kwotę należną do wypłaty na rzecz powódki w wysokości 4.421 zł.

W świetle powyższego Sąd w oparciu o wyżej powołane przepisy uwzględnił żądanie powódki w części tj. do kwoty 4.421 zł.

Rozstrzygnięcie o odsetkach Sąd oparł na treści przepisu art. 481 k.c.

Dla określenia terminu spełnienia świadczenia w zakresie zwrotu kosztów naprawy samochodu, Sąd odniósł się do przepisu art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.), który w ust. 1 stanowi, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, przewidując przedłużenie go w przypadku prowadzenia postępowania wyjaśniającego do 14 dni od wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości świadczenia (art. 14 ust. 2 ustawy).

W niniejszej sprawie pozwany pierwszą transzę odszkodowania na rzecz powódki wypłacił w dniu 24 maja 2012 roku, ostatnia dopłata do wysokości odszkodowania nastąpiła w dniu 24 października 2012 r., wobec której pozwany dokonał wypłaty na rzecz powódki łącznej kwoty 16.699,46 zł. – jako odszkodowania pełnego na podstawie dokonanej przez siebie kalkulacji, która to w świetle opinii biegłego była w części błędna. Z tego względu Sąd zasądził odsetki od dnia objętego żądaniem pozwu tj. od dnia 29 października 2012 r. do dnia zapłaty.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie jeden ze współwłaścicieli może dochodzić od ubezpieczyciela całości kwoty odszkodowania z tytułu kosztów naprawy pojazdu z OC w wyniku szkody, albowiem mieści się to w przepisie art. 209 kc dotyczącym czynności zachowawczych.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

Powództwo w zakresie kwoty 513,59 zł jako różnicy pomiędzy dochodzoną niniejszym pozwem kwotą w wysokości 4.934,59 zł a zasądzoną kwotą 4.421 zł Sąd oddalił orzekając o tym w pkt. 2 wyroku.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Mając na uwadze, iż powódka skutecznie cofnęła powództwo w zakresie kwoty 4.335,80 złotych powództwo w tym zakresie należało umorzyć zgodnie z pkt. 3 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu – art. 100 k.p.c. W niniejszej sprawie dla rozliczenia kosztów przyjęto, iż powódka wygrała sprawę w 90 %, natomiast pozwany wygrał sprawę w 10 %.

Warunkiem zasądzenia od strony przegrywającej na rzecz przeciwnika kosztów procesu jest zgłoszenie żądania, który w niniejszej sprawie został spełniony, albowiem wniosek taki został zgłoszony w pozwie.

W skład kosztów należnych stronie powodowej wchodzą: opłata sądowa od pozwu w wysokości 90% x 217 zł. tj. 196 zł. (art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.), (pkt. 4 wyroku).

Do kosztów należnych stronie pozwanej należy zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego, jaką pozwany uiścił w wysokości 10% x 481,46 zł. tj. 48,15 zł. , a nadto wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 10% x 600 złotych tj. 60 zł. (§ 2 w zw. z § 5 w zw. z § 6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.). Z tego względu orzeczono jak w pkt. 5 wyroku.

W punkcie 6 wyroku Sąd, na podstawie art. 80 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, orzekł o zwrocie nadpłaty na rzecz pozwanego w kwocie 18,54 zł. z tytułu nie wykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego.

W wyroku nie rozstrzygnięto żądania powódki przedstawionego w piśmie procesowym z dnia 04 lutego 2015 roku w pkt. 2, co do kwoty 486,57 złotych dotyczącej odsetek skapitalizowanych od kwot zadłużenia od dnia 20 lipca 2012 roku do dnia 29 października 2012 roku, o czym przewodnicząca poinformowała obecnych a następnie pouczyła stronę powodową o możliwości wniesienia wniosku o uzupełnienie wyroku w terminie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia wyroku na podstawie art. 351 k.p.c., co strona powodowa uczyniła (k.148).

ZARZĄDZENIE

(...)