Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2015r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w IV Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący : SSR Radosław Lorenc

Protokolant : sekr.sądowy Piotr Śmieszek

Przy udziale Prokuratora Piotra Wieczorkiewicza

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 17 grudnia 2014 r. 22 kwietnia 2015 r., 17 i 30 czerwca 2015 r.

sprawy

P. J.

s. L. i R. z domu J.

ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

1. w okresie 06/07 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie VIK 1343/04 z dnia 15 lipca 2005 r. za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności którą to odbył w okresie od 11.04.2009 r. do 16.02.2010 r. oraz od 03.09.2012 r. do 26.10.2012 r. z zaliczeniem okresu zatrzymania od 22.09.2004 r. do 22.09.2004 r. w ciągu pięciu lat po odbyciu wyżej wymienionej kary działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą dokonał kradzieży z włamaniem do barakowozu skąd po uprzednim wybiciu szyby zabrał w celu przywłaszczenia sprzęt elektromechaniczny w postaci 2 fleksów wartości 100 zł, fleksa marki B. wartości 250 zł, wiertarki wartości 140 zł, siekiery drwala wartości 100 zł, prostownika wartości 80 zł o łącznej wartości 670 zł, czym działał na szkodę M. G. oraz pilarki wartości 200 zł na szkodę W. Z. (1),

to jest o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

2. w okresie 06/07 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie VIK 1343/04 z dnia 15 lipca 2005 r. za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności którą to odbył w okresie od 11.04.2009 r. do 16.02.2010 r. oraz od 03.09.2012 r. do 26.10.2012 r. z zaliczeniem okresu zatrzymania od 22.09.2004 r. do 22.09.2004 r. w ciągu pięciu lat po odbyciu wyżej wymienionej kary działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do kontenera po uprzednim przecięciu kłódki, lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został spłoszony przez obywatela, czym działał na szkodę M. G.,

to jest o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

3. w okresie 06/07 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie VIK 1343/04 z dnia 15 lipca 2005 r. za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności którą to odbył w okresie od 11.04.2009 r. do 16.02.2010 r. oraz od 03.09.2012 r. do 26.10.2012 r. z zaliczeniem okresu zatrzymania od 22.09.2004 r. do 22.09.2004 r. w ciągu pięciu lat po odbyciu wyżej wymienionej kary działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą dokonał kradzieży z terenu placu przęseł metalowych 6 sztuk wartości 1.000 zł, blach stalowych falistych 6 sztuk wartości 300 zł o łącznej wartości 1.300 zł, czym działał na szkodę M. G.,

to jest o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

4. w okresie 07/09 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie VIK 1343/04 z dnia 15 lipca 2005 r. za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności którą to odbył w okresie od 11.04.2009 r. do 16.02.2010 r. oraz od 03.09.2012 r. do 26.10.2012 r. z zaliczeniem okresu zatrzymania od 22.09.2004 r. do 22.09.2004 r. w ciągu pięciu lat po odbyciu wyżej wymienionej kary działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do garażu po uprzednim odgięciu kątowników, lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został spłoszony przez obywatela, czym działał na szkodę M. G.,

to jest o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

o r z e k a

I uznaje oskarżonego P. J. za winnego popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów przyjmując, iż w przypadku czynu 1 dokonał on również przywłaszczenia flexa o wartości 50 złotych na szkodę W. Z. (1), a w przypadku czynu 4 przyjmując, iż zamierzał on zabrać w celu przywłaszczenia odkurzacz marki K. i za przestępstwa te:

- przyjmując, iż czyny 1, 2 i 4 stanowią ciąg przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 kk na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku i 5 ( pięciu miesięcy ) pozbawienia wolności;

- za przestępstwo opisane w zarzucie 3 na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierza mu karę 8 ( ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności

II na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy orzeczone w punkcie I wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu P. J. karę łączną 1 ( roku ) i 10 ( dziesięciu ) pozbawienia wolności;

III na podstawie art. 46 § 1 kk nakłada na oskarżonego P. J. obowiązek naprawienia solidarnie z drugim współsprawcą szkody spowodowanej przypisanymi mu przestępstwami opisanymi w zarzutach 1 i 3 i zobowiązuje do zapłaty na rzecz:

M. G. kwoty 1970 ( jednego tysiąca dziewięciuset siedemdziesięciu ) złotych

- na rzecz W. Z. (1) kwoty 250 ( dwustu pięćdziesięciu ) złotych;

IV na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania;

V zasądza od Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie na rzecz adwokata B. P. z Kancelarii Adwokackiej w S. kwotę 619,92 złotych ( sześćset dziewiętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze ) tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu , na które to koszty składa się opłata za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług.

Sygn. akt IV K 470/14

UZASADNIENIE

M. G. jest dzierżawcą placu położonego przy ul. (...) w S., którego właścicielem jest (...) w S.. Plac ogrodzony jest betonowym murem zakończonym drutem kolczastym.

Dowód:

- zeznania świadka M. G. – k. 2-4, 15-16, 164-166.

Na placu przy ul. (...) w S. znajdował się barakowóz oraz kontener. W barakowozie M. G. przechowywał narzędzia elektromechaniczne w postaci 2 fleksów o łącznej wartości 100 zł, fleksa marki B. o wartości 250 zł, wiertarki o wartości 140 zł, siekiery drwala o wartości 100 zł, prostownika o wartości 80 zł. Nadto w barakowozie znajdowały się również narzędzia w postaci pilarki o wartości 200 zł oraz fleksa o wartości 50 zł, które należały do W. Z. (1). Wejście do kontenera zabezpieczone było kłódką. Na terenie znajdował się również garaż, w którym M. G. przechowywał m.in. odkurzacz marki K..

Na terenie placu przy ul. (...) przechowywał przęsła stalowe w ilości 6 sztuk o łącznej wartości ok. 1.000 zł, a także 6 sztuk blachy falistej o łącznej wartości 300 zł.

Dowód:

- zeznania świadka M. G. – k. 2-4, 15-16, 164-166,

- zeznania świadka W. Z. (1) – k. 60v, 135-136, 163-164.

W okresie między 6 a 7 kwietnia 2014 r. P. J. działając wspólnie i w porozumieniu z innym mężczyzną o imieniu K. wszedł na teren placu dzierżawionego przez M. G.. Wybili oni szybę w barakowozie, po czym zabrali z tego barakowozu narzędzia elektromechaniczne w postaci 2 fleksów o łącznej wartości 100 zł, fleksa marki B. o wartości 250 zł, wiertarki o wartości 140 zł, siekiery drwala o wartości 100 zł, prostownika o wartości 80 zł, które to narzędzia należały do M. G.. Z barakowozu P. J. wraz z towarzyszącym mu mężczyzną zabrał również pilarkę o wartości 200 zł oraz fleks o wartości 50 zł należące do W. Z. (1).

Z placu przy ul. (...) zabrali oni także 6 przęseł stalowych o wartości 1.000 złotych oraz 6 sztuk blachy falistej o wartości 300 złotych.

Również w okresie między 6 a 7 kwietnia 2014 r. P. J. wraz z mężczyzną o imieniu K. dokonał przecięcia kłódki zabezpieczającej wejście do kontenera znajdującego się na placu przy ul. (...) w S.. Zamierzali oni dokonać kradzieży przedmiotów znajdujących się w kontenerze, jednakże zostali spłoszeni i uciekli.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k. 27-28, 54-55, 106-108,

- zeznania świadka M. G. – k. 2-4, 15-16, 164-166,

- zeznania świadka W. Z. (1) – k. 60v, 135-136, 163-164,

- protokół oględzin pomieszczenia magazynowego – k. 7-12,

W okresie między 7 a 9 kwietnia 2014 r. P. J. ponownie znalazł się na placu przy ul. (...) w S. wraz z nieustalonym meżczyzną. Garaż zamknięty był na dwa zamki zasuwowe na dwa odrębne klucze. Brama wjazdowa do garażu składa się z dwóch skrzydeł, których obramowanie stanowią kątowniki, pokryte przykręconą blachą falistą. P. J. odgiął kątowniki w szczelinie między skrzydłami bram garażu, co doprowadziło do opadnięcia zapadek jednego ze skrzydeł bramy garażu, co z kolei umożliwiło otwarcie drzwi do garażu. P. J. z garażu wyciągnął odkurzacz marki K., po czym ponownie wszedł do niego, aby poszukać innych jeszcze przedmiotów, które mógłby zabrać. W tym czasie na teren placu przy ul. (...) samochodem wjechał M. G., który zauważył, że drzwi do garażu są otwarte, a przed garażem stoi odkurzacz marki K.. Wówczas P. J. wybieg z garażu, przeskoczył przez mur i uciekł.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k. 27-28, 54-55, 106-108, 166

- zeznania świadka M. G. – k. 2-4, 15-16, 164-166,

- zeznania świadka W. Z. (1) – k. 60v, 135-136, 163-164,

P. J. ma 28 lat. Jest bezdzietnym kawalerem zamieszkującym w dwupokojowym mieszkaniu wspólnie z babcią. Oskarżony posiada wykształcenie gimnazjalne, utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych, z czego uzyskuje dochód w wysokości ok. 500-600 zł. Oskarżony zarejestrowany jest w Powiatowym Urzędzie Pracy w S. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Nie był dotychczas leczony psychiatrycznie ani odwykowo. W przeszłości był on czterokrotnie karany sądownie i to głównie za przestępstwa kradzieży z włamaniem. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 15 lipca 2005 r., sygn. akt VIK 1343/04, został skazany za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą to odbył w okresie od 11.04.2009 r. do 16.02.2010 r. oraz od 03.09.2012 r. do 26.10.2012 r. z zaliczeniem okresu zatrzymania od 22.09.2004 r. do 22.09.2004 r.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego – k. 27-28, 54-55, 106-108,

- dane osobopoznawcze – k. 29,

- pismo Powiatowego Urzędu Pracy w S. – k. 40,

- pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – k. 42,

- informacja z K. – k. 102-104,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 15.07.2005 r., VI K 1343/04 – k. 51,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 19.12.2012 r., IV K 454/11 – k. 44-45,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 02.06.2011 r., IV K 179/10 – k. 48-49.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony w całości przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił wówczas, że do barakowozu przy ul. (...) włamał się razem z nieznanym mu mężczyzną o imieniu K., którego poznał w parku przy ul. (...) w S., ale nie wie jak dokładnie nazywa się on i czy to jest jego prawdzie imię. Stwierdził, iż ów K. zaproponował mu włamanie do tego barakowozu, na co on się zgodził, gdyż potrzebował pieniędzy. Oskarżony wskazał, że po wybiciu szyby w barakowozie K. wszedł do środka, a on został przed wejściem i pilnował czy nikt nie idzie. Wyjaśnił również, iż K. z barakowozu wyniósł elektronarzędzia, po czym szybko uciekli. Skradzione rzeczy sprzedał K., jednakże nie wie komu i za ile, a on sam otrzymał za to 400 zł. Również, jak stwierdził, razem z K. usiłował się włamać do kontenera przez przecięcie kłódki, co się jednak nie udało, gdyż zostali spłoszeni. Oskarżony wyjaśnił również, że wraz z K. dokonali kradzieży przęseł i blach z terenu placu przy ul. (...), i również te przedmioty sprzedał K., za co otrzymał od niego 150 zł. P. J. wskazał także, że wraz z K. usiłowali się również włamać do garażu przy ul. (...), ale zostali spłoszeni. Oskarżony wyjaśnił, iż zgodził się na dokonanie powyższych czynów, gdyż miał trudną sytuację finansową i chciał w ten sposób zarobić. Podczas drugiego przesłuchania w ramach postępowania przygotowawczego oskarżony podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia.

W toku postępowania sądowego oskarżony częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, tj. czynu z zarzutu 1 oraz do dokonania kradzieży ok. 4 sztuk blachy ( k. 106 ). W późniejszych wyjaśnieniach zmienił jednak zdanie twierdząc, że blachy również nie wziął ( k.165 ). Wyjaśnił, iż bardzo żałuje tego co zrobił. Ustosunkowując się do wyjaśnień złożonych podczas postępowania przygotowawczego potwierdził, iż jego wyjaśnienia polegają na prawdzie, jednakże wskazał, iż przyznał się do kradzieży przęseł, ale ich nie było, być może wziął je K.. Wskazał, że wziął on blachy, ale przęseł już nie. Oskarżony wyjaśnił, że nie wie czy K. mógł wziąć przęsła, ale miał on większą torbę, „neseser”. Oskarżony wskazał, że dwukrotnie wracali na plac, na którym leżały blachy. Odpowiadając na pytanie prokuratora oskarżony wyjaśnił jednak, iż nie wziął przęseł i nie wrócił się na miejsce drugi raz. Oskarżony wskazał, że wynieśli towar, niedaleko go schowali, potem wrócili się, ale nie na to samo miejsce tylko niedaleko, skąd wzięli blachy. Stwierdził, że wyjaśnił, że za pierwszym razem wzięli narzędzia, a później się cofnęli po neseser, w którym były już schowane blachy. Oskarżony podał, iż próbowali włamać się do innego kontenera, co się nie udało, gdyż zostali przez kogoś spłoszeni. Podniósł, że do garażu nie próbowali się włamać, po czym podał, że to było jednocześnie do tego pierwszego, gdy ktoś nadszedł, nie próbowali się później do garażu włamać, bo to wszystko było na tym samym terenie, gdyż byli w trzech miejscach w ramach tego placu i jeżeli chodzi o czyn czwarty to zostali spłoszeni. Oskarżony podał, że pierwszym miejscem był barakowóz skąd zabrali elektronarzędzia, drugim był warsztat skąd zabrali fleksa, a trzecim był barak. Stwierdził ponadto, że przyznał się do wszystkiego podczas postępowania przygotowawczego, ale po przeczytaniu aktu oskarżenia doszedł do wniosku, że nie przypomina sobie żeby zabrał przęsła. Oskarżony wskazał także, że na placu był garaż, ale nie próbował się jednak do niego włamać. P. J. wyjaśnił także, że po zdarzeniach będących przedmiotem niniejszego postępowania widział się z K., który namawiał go do kolejnych kradzieży, jednak nie przystał na jego propozycję. Stwierdził także, iż zamierzał ukraść odkurzacz, lecz jednak nie wziął go.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał się on do sprawstwa zarzucanych mu czynów. Zdaniem Sądu na prawdzie polegają wyjaśnienia oskarżonego złożone przez niego w toku postępowania przygotowawczego. Wyjaśnienia te były spójne i logiczne, a dodatkowo korespondowały z zeznaniami świadków M. G. oraz W. Z. (1). Tymczasem wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie, gdy nie przyznawał się już w pełni do zarzucanych mu czynów zawierały wewnętrzne sprzeczności oraz były w wielu punktach nielogiczne, choćby z jednej strony przyznał się do zaboru blach, po czym twierdził, iż jednak blachy nie zabierał. Zdaniem Sądu stanowiły one wyłącznie przyjętą i nieudolną linię obrony mającą skłonić Sąd do łagodniejszego potraktowania go. Natomiast okoliczności przyznane przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym i potwierdzone przez świadków, znajdują ponadto odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, a mianowicie w protokole oględzin miejsca, protokole zatrzymania. W toku postępowania nie powstały także wątpliwości co do mocy dowodowej pozostałych dowodów w sprawie, w tym zawierających dane osobowe oskarżonego, a które to dowody przez żadną ze stron nie zostały zakwestionowane.

Sąd dał również wiarę zeznaniom złożonym przez świadków w osobach M. G. i W. Z. (1). Mężczyźni ci w sposób rzeczowy i spójny opisali zdarzenia mające miejsce w okresie między 6 a 7 kwietnia 2014 r. oraz w okresie między 7 a 9 kwietnia 2014 r. Co istotne M. G. rozpoznał P. J. jako sprawcę włamania do jego garażu położonego przy ul. (...), albowiem w dniu 9 kwietnia 2014 r. widział go jak uciekał, gdy został zaskoczony podczas próby dokonania kradzieży odkurzacza marki K.. M. G. w swych zeznaniach szczegółowo opisał przedmioty, które zostały mu skradzione. Jednocześnie zeznania M. G. korelowały z zeznaniami złożonymi przez W. Z. (1).

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że P. J.:

- w okresie 06/07 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą dokonał kradzieży z włamaniem do barakowozu skąd po uprzednim wybiciu szyby zabrał w celu przywłaszczenia sprzęt elektromechaniczny w postaci 2 fleksów wartości 100 zł, fleksa marki B. wartości 250 zł, wiertarki wartości 140 zł, siekiery drwala wartości 100 zł, prostownika wartości 80 zł o łącznej wartości 670 zł, czym działał na szkodę M. G. oraz pilarki wartości 200 zł i flexa wartości 50 zł na szkodę W. Z. (1), tj. dopuścił się czynu z art. 279 § 1 kk,

- w okresie 06/07 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do kontenera po uprzednim przecięciu kłódki, lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został spłoszony przez obywatela, czym działał na szkodę M. G., tj. dopuścił się czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 §1 kk,

- w okresie 06/07 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą dokonał kradzieży z terenu placu przęseł metalowych 6 sztuk o wartości 1.000 złotych, blach stalowych falistych 6 sztuk o wartości 300 zł o łącznej wartości 1.300 zł, czym działał na szkodę M. G., tj. dopuścił się czynu z art. 278 § 1 kk

- w okresie 07/09 kwietnia 2014 r. w S. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do garażu po uprzednim odgięciu kątowników, zamierzając zabrać w celu przywłaszczenia odkurzacz marki K., lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został spłoszony, czym działał na szkodę M. G., tj. dopuścił się czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 §1 kk.

W zakresie czynu I Sąd uzupełnił opis tegoż czynu dokonany przez prokuratora o to, że P. J. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia również fleksa o wartości 50 zł, należącego do W. Z. (1). Natomiast w odniesieniu do czynu IV Sąd uzupełnił opis czynu w ten sposób, iż dodał, że P. J. zamierzał zabrać w celu przywłaszczenia odkurzacz marki K.. Powyższe uzupełnienia opisów czynów zarzucanych oskarżonemu były konieczne ze względu na wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego. Z zeznań świadka W. Z. (1) wynikało bowiem, iż w barakowozie znajdującym się na ul. (...) w S. przechowywał on swoje narzędzie w postaci flexa, którego wartość została określona na kwotę 50 zł. Jednocześnie z zeznań M. G. wynikało wprost, iż P. J. miał przygotowany odkurzacz marki K., przed garażem, jednakże z uwagi na przyjazd pokrzywdzonego na miejsce zdarzenia uciekł pozostawiając przedmiotowy odkurzacz przed garażem. Z twierdzeń oskarżonego wynikało, iż i tego czynu miał dokonać z mężczyzną o imieniu K.. Gdy na miejscu pojawił się M. G. nie było już go, co świadczy o tym, że mężczyzna ten musiał oddalić się przed jego przyjazdem.

Zdaniem Sądu oskarżony bez wątpienia działał w zamiarze zaboru w celu przywłaszczenia mienia znajdującego się w kontenerze oraz w garażu położonym przy ul. (...) w S., do czego doprowadził w następstwie przecięcia kłódki stanowiącej przeszkodę w uzyskaniu dostępu do kontenera oraz w następstwie odgięcia kątowników w bramie garażowej. Działanie oskarżonego w przypadku czynu opisanego w zarzucie II i IV zakończyło się jedynie na etapie usiłowania. W przypadku czynu opisanego w zarzucie I oskarżony wraz z inną osobą uzyskał dostęp do wnętrza barakowozu poprzez wybicie szyby, przez co weszli w posiadanie znajdujących się tam elektronarzędzi.

Sąd uznał, iż oskarżony w popełnieniu wszystkich zarzucanych mu czynów działał wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą , o czym była już mowa częściowo powyżej. O działaniu wspólnym mówimy wtedy, gdy każda ze współdziałających osób realizuje część znamion składających się na opis czynu zabronionego, a suma ich zachowań stanowi pełną realizację znamion określonego typu czynu zabronionego, ale także wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego popełnionego wspólnie czynu zabronionego, ale wykonywana przez niego czynność ma istotne znaczenie dla popełnienia tego czynu. Do porozumienia między sprawcami może też dojść w każdej formie, nawet w sposób dorozumiany. Współdziałający nie muszą się bezpośrednio kontaktować się ze sobą. Muszą natomiast mieć świadomość wspólnego wykonywania czynu zabronionego, a więc przynajmniej wiedzieć o sobie i zdawać sobie sprawę, że podejmowana czynność składa się na realizację wspólnie wykonywanej całości przedsięwzięcia. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Otóż oskarżony wraz z mężczyzną o imieniu K. dopuścili się zachowań opisanych w zarzutach. Każdy z nich akceptował to. Należy w tym miejscu wskazać, że przyjęciu konstrukcji współsprawstwa nie sprzeciwia się i tak ustalenie, iż nie każdy ze współsprawców wykonał każdą czynność czasownikową realizującą znamię zarzucanego czynu zabronionego, gdyż wystarczy, że osoba taka działa niejako w ramach uzgodnionego podziału ról, np. stanie na czatach umożliwiając innemu sprawcy wykonanie czynu ( por. wWyrok Sądu Najwyższego z dnia 02 grudnia 2002 r., w sprawie o sygnaturze akt IV KKN 172/01, opublkowany w zbiorze Wydawnictwa LEX pod nr (...) oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 01 marca 2005 r. w sprawie o sygnaturze akt III KK 208/04, opublikowane w OSNKW z 2005 r., nr 7-8, poz.62 ).

Mając na względzie to, że P. J. wszystkie przypisane mu czyny popełnił w ciągu pięciu lat po odbyciu kary 1 roku pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 15 lipca 2005 r., VIK 1343/04, za popełnienie przez niego czynu z art. 279 § 1 kk, którą karę to odbył w okresie od 11.04.2009 r. do 16.02.2010 r. oraz od 03.09.2012 r. do 26.10.2012 r. z zaliczeniem okresu zatrzymania od 22.09.2004 r. do 22.09.2004 r., Sąd uznał, że działał on w ramach recydywy zwyczajnej. Tym samym przypisane mu czyny nr I, II, III i IV należało zakwalifikować dodatkowo z art. 64 §1 k.k.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że opisane wyżej czyny nr I, II i IV, kwalifikowane z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k., oskarżony popełnił w podobny sposób (kradzież z włamaniem poprzez wybicie szyby oraz usiłowanie kradzieży poprzez przecięcie kłódki oraz poprzez odgięcie kątowników) w krótkich odstępach czasu oraz zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich, należało uznać, że przestępstwa te stanowią ciąg przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 kk.

Sąd w niniejszej sprawie nie stwierdził istnienia jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność lub winę oskarżonego. W związku z tym należało przypisać oskarżonemu, w przypadku każdego z przypisanych czynów, winę w ramach działania umyślnego.

Wymierzając oskarżonemu kary za przypisane przestępstwa sąd baczył, by wymiar kary nie przekraczał stopnia winy, jak też stopnia społecznej szkodliwości tych przestępstw.

Nie ulega wątpliwości, iż stopień winy oskarżonego P. J. był znaczny, albowiem działał umyślnie i to z zamiarem bezpośrednim zaś motywem jego działania była chęć uzyskania korzyści majątkowej. Jednocześnie oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra jakim jest mienie, sposób i okoliczności popełnienia czynu, jak również motywację sprawcy, sąd uznał, iż zachowanie się oskarżonego charakteryzował wysoki stopień społecznej szkodliwości. Zamierzał on pozbawić władztwa właściciela i przywłaszczyć rzeczy, które do niego nie należały. Godził on w podstawowe prawo każdego człowieka tj. prawo własności. Sposób popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów, świadczący o jego demoralizacji. Aby zrealizować swój cel nie wahał się wtargnąć na zamknięty teren oraz niszczyć cudze rzeczy poprzez wybicie szyby, przecięcie kłódki oraz odgięcie kątowników.

Na niekorzyść oskarżonego Sąd poczytał jego uprzednią wielokrotną karalność, zwłaszcza za przestępstwa podobne oraz nieustabilizowany tryb życia, co negatywnie wpływa na prognozę kryminologiczną. Istotne jest tu, iż odpowiada on w warunkach powrotu do przestępstwa, co potwierdza wyżej postawioną tezę, iż jest on osobą zdemoralizowaną, nie wyciągającą wniosków z uprzednich skazań. Również na niekorzyść oskarżonego należy wskazać działanie wspólnie i w porozumieniu z inną osobą.

Jedyną okolicznością przemawiającą na korzyść P. J. jest to, iż na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia przestępstw i opisał ich okoliczności, a tym samym nie utrudniał prowadzonego postępowania karnego.

Mając powyższe na uwadze, sąd wymierzył P. J. za 1, 2 i 4 z zarzucanych mu czynów stanowiących ciąg przestępstw, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. karę 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu kara ta spełni zadania z zakresu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej będąc nauką zarówno dla oskarżonego odstraszając go na przyszłość od popełniania przestępstwa, jak i dla innych osób. Spełni ona także zadość poczuciu społecznej sprawiedliwości.

Z kolei uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 3 części wstępnej wyroku, sąd wymierzył mu, na podstawie 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu kara za to przestępstwo, które jest postacią podstawową formą kradzieży zagrożoną łagodniejszą karą aniżeli przestępstwo kradzieży z włamaniem, będzie karą wystarczającą aby osiągnąć cele przed karą stawiane, o których mowa była już powyżej. Sąd wymierzając tę kare miał na uwadze wszystkie przywołane powyżej okoliczności, także wartość przywłaszczonego przez oskarżonego oraz osobę z nim współdziałającą, mienia.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony P. J. popełnił ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, a wymierzone za nie kary były karami tego samego rodzaju, sąd miał podstawy do orzeczenia kary łącznej. Biorąc pod uwagę orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe pozbawienia wolności, sąd miał możliwość wymierzenia takiej kary w granicach od 1 roku i 5 miesięcy (najwyższa z kar jednostkowych) do 2 lat i 1 miesiąca (suma kar jednostkowych) pozbawienia wolności. Sąd doszedł jednak do wniosku, iż zasadnym będzie wymierzenie oskarżonemu kary przy zastosowaniu zasady asperacji, na co wpływ miały zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające oskarżonego przywołane już powyżej. Uprzednia karalność oskarżonego oraz bliskość czasową (ten sam dzień co do 3 czynów i drugi czyn w odstępie 2 dni) wszystkich przypisanych mu czynów, co świadczy o zuchwałym działaniu w poczuciu bezkarności, naruszenie tego samego dobra prawnego oraz taką samą motywację, świadczą, iż nie można było zastosować wobec oskarżonego zasady absorpcji, gdyż byłoby to niesłusznym promowaniem osoby oskarżonego, który za nic miał obowiązujący porządek prawny.

Wymierzona P. J. kara łączna w wymiarze 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności będzie, zdaniem sądu, karą w pełni współmierną, która powinna spełnić cele wychowawcze i zapobiegawcze, poprzez uświadomienie oskarżonemu nieopłacalności postępowania sprzecznego z porządkiem prawnym, a także będzie spełniać swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i zapewni zaufanie do organów wymiaru sprawiedliwości, że sprawcy uciążliwych przestępstw przeciwko mieniu są należycie i surowo karani.

Dotychczasowy sposób życia i postępowanie oskarżonego wskazują na narastający u niego proces demoralizacji, co prowadzi do wniosku, iż jedynie resocjalizacja w warunkach zakładu karnego, może wywrzeć jakikolwiek pozytywy wpływ na jego dalsze postępowanie. Oskarżony po raz kolejny wszedł w konflikt z prawem, popełniając przestępstwa o znacznym stopniu społecznego niebezpieczeństwa. Na oskarżonego nie podziały wychowawczo nawet orzeczone wcześniej kary pozbawienia wolności. Zatem tylko kara izolacyjna w warunkach zakładu karnego odniesie cele stawiane karze, w tym przypadku przede wszystkim cel represyjny i wychowawczy. Tak więc Sąd doszedł do przekonania, iż w stosunku do oskarżonego nie zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna i nie zasługuje on na dobrodziejstwo probacji.

Sąd, uwzględniając wniosek pokrzywdzonego M. G., na podstawie art. 46 § 1 k.k., orzekł wobec P. J. solidarnie z drugim współsprawcą obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, poprzez zapłatę kwoty 1.970,00 złotych na rzecz tego pokrzywdzonego. Oskarżony swym działaniem niewątpliwie wyrządził szkodę majątkową w postaci zniszczenia mienia pokrzywdzonego M. G. oraz przywłaszczył sobie należące do niego elektronarzędzia, przęsła stalowe i blachy faliste i nie naprawił jej do dnia dzisiejszego. Jednocześnie Sąd za zasadne uznał zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej W. Z. (1) poprzez zapłatę na jego rzecz solidarnie z drugim współsprawcą kwoty 250 zł, albowiem również i ta szkoda nie została przez oskarżonego naprawiona.

Oceniając sytuację majątkową oskarżonego, a zwłaszcza aktualny brak dochodów oskarżonego i brak pracy zarobkowej w ramach zakładu karnego sąd uznał, iż na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zasadnym jest zwolnienie go od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.

Ponadto na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze oraz na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk oraz art. 626 § 2 kpk w zw. z § 14 ust. 2 pkt 3 oraz § 16 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądzono od Skarbu Państwa, na rzecz adwokata B. P. kwotę 619,92 złotych, podwyższoną już o stawkę podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu na rzecz oskarżonego.