Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy H. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o zapłatę ustawowych odsetek z tytułu nieterminowo wypłaconej renty

na skutek odwołania H. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 26 czerwca 2015 r. nr (...)- (...)-SER

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i zobowiązuje organ rentowy do wypłaty ustawowych odsetek od dnia piętnastego każdego miesiąca z tytułu miesięcznie należnej renty naliczonej decyzją z dnia 22 maja 2015 r.,

II.  w pozostałej części odwołanie oddala.

/-/ SSO L. Popiel

Sygn. akt: IV U 1526/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. Inspektorat w D. decyzją z dnia 26 czerwca 2015 r., znak: (...) odmówił H. B. wypłaty odsetek od należnego wyrównania renty od 1 sierpnia 2014 r. do 31 maja 2015 r.

Od powyższej decyzji ubezpieczona złożyła odwołanie wnosząc o jej zmianę
i wypłatę odsetek. Zarzuciła organowi rentowemu brak wypłaty należnych jej odsetek za okres 10 miesięcy w kwocie 1.296,64 zł. Wskazała, że wyrok tut. Sądu Okręgowego o przyznaniu świadczenia rentowego został wydany na podstawie tych samych dowodów medycznych, w oparciu o które komisja lekarska ZUS odmówiła jej prawa do renty. Tym samym decyzja ZUS była niesłuszna i niezgodna ze stanem faktycznym, co w konsekwencji pozbawiło ją środków do życia przez dłuższy czas.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu swego stanowiska zwrócił uwagę, że organ odwoławczy wydając orzeczenie w sprawie skarżącej nie stwierdził odpowiedzialności ZUS. Zaznaczył, że prawomocny wyroku Sądu Okręgowego z dnia 19 marca 2015 r. przyznający prawo do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 lipca 2015 r. wpłynął do organu rentowego dnia 29 kwietnia 2015 r. Z kolei procedura wypłaty świadczenia zakończyła się dnia 22 maja 2015 r. i ZUS był zobowiązany od tej daty w terminie 30 dni do wydania decyzji. Przy czym już w dniu 22 maja 2015 r. zakład wydał decyzję przyznającą prawo do renty, zaś w dniu 29 maja 2015 r. dokonał wypłaty świadczenia na rachunek bankowy ubezpieczonej. W konsekwencji ZUS nie pozostawał w zwłoce w wypłacie renty wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni H. B. z zawodu pielęgniarka w ostatnim okresie ubezpieczenia, to jest od dnia 1 marca 2012 r. do dnia 28 lutego 2014 r. była uprawniona z ZUS do okresowej renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej wskutek wypadku przy pracy w dniu 29 października 2007 r.

Wniosek o przedłużenie prawa do świadczenia rentowego odwołująca złożyła w dniu 16 stycznia 2014 r. W odpowiedzi organ rentowy decyzją z dnia 27 marca 2014 r., znak: (...) organ rentowy wznowił wnioskodawczyni wypłatę renty, ponieważ komisja lekarska ZUS orzekła, że jest ona częściowo niezdolna do pracy w związku z wypadkiem do dnia 31 sierpnia 2014 r.

W odwołaniu od tej decyzji ubezpieczona, zaskarżając ją w części co do przewidywanego okresu niezdolności do pracy, wniosła o jej zmianę i uznanie, że jest trwale niezdolna do pracy. Wskazała między innymi, że w październiku 2007 r. uległa wypadkowi przy pracy w postaci urazu przeciążeniowego dyskopatii lędźwiowej L4-L5 i związku z tym urazem przeszła dwie operacje w 2008 r. i 2011 r., które nie poprawiły jej stanu zdrowia. W załączeniu do odwołania przedstawiła wywiad zawodowy, opinię biegłego dr n. med. M. S. przeprowadzoną w ramach postępowania toczącego się przed Sądem Rejonowym w Nidzicy w sprawie o sygn. akt I C 52/09, kserokopię wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 24 września 2010 r. wydanego w sprawie o sygn. akt IV Pa 149/10 wraz z uzasadnieniem.

Organ rentowy domagał się oddalenia odwołania, gdyż skarżąca w toku postępowania orzeczniczego przed ZUS, nie została uznana za osobę trwale niezdolną do pracy.

Drugą zaskarżoną decyzją z dnia 11 lipca 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił odwołującej się prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ((...)). W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że w trybie nadzoru Prezesa ZUS, komisja lekarska ZUS Oddział w G. orzeczeniem z dnia 23 czerwca 2014 r. orzekła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy, zatem nie przysługuje jej prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W konsekwencji od dnia 1 sierpnia 2014 r. organ rentowy wstrzymał wypłatę świadczenia rentowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła wnioskodawczyni. W uzasadnieniu odwołania przywołała te same okoliczności, jakie zostały wskazane w odwołaniu złożonym od decyzji ZUS z dnia 27 marca 2014 r. domagając się przyznania renty z tytułu trwałej, częściowej niezdolności do pracy.

Zarządzeniem w trybie art. 219 k.p.c. Sąd Okręgowy połączył do jednoczesnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy z obu odwołań i prowadził pod sygn. akt IV U 5858/14.

Wyrokiem z dnia 19 marca 2015 r. w sprawie IV U 5858/14 tut. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone decyzje i przyznał wnioskodawczyni prawo do renty okresowej z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku wypadkiem przy pracy od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 lipca 2015 r., oddalił odwołanie w pozostałej części oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz odwołującej kwotę 60 zł (sześćdziesiąt zł) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt I-III wyroku).

Dnia 29 października 2007 r. wnioskodawczyni, podczas pracy, po przesunięciu łóżka z pacjentem, doznała silnego bólu, zdrętwiała jej noga i koleżanki położyły ją na kozetkę. Ponieważ bóle nie ustępowały postanowiono o jej hospitalizacji w Szpitalu w N., a następnie na oddziale neurologii w O.. W wyniku tego zdarzenia stwierdzono przepuklinę krążka międzykręgowego L4-L5, niedowład nerwu strzałkowego.

W dniu 12 sierpnia 2008 r. wykonano wnioskodawczyni przezskórną laserową dekompresję dysku L4/L5. W dniach 27 maja 2011 r. do 2 czerwca 2011 r. przebywała na Oddziale Urazowo-Ortopedycznym Szpitala Wojewódzkiego w Ł., gdzie w dniu 29 maja 2011 r. przeprowadzono skarżącej zabieg operacyjny polegający na oszczędnej lewostronnej fenestracji L4-L5 z odbarczeniem korzenia L4.

W dniach 14 czerwca 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. wnioskodawczyni przebywała na Oddziale Zakażeń Narządu (...) Kliniki (...) z powodu zakażenia w odrąbie rany pooperacyjnej odcinka lędźwiowego.

Wnioskiem z dnia 20 grudnia 2009 r. wnioskodawczyni wystąpiła o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Lekarz orzecznik ZUS w dniu 18 lutego 2010 r. ustalił, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 29 lutego 2012 r., a częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

W dniu 19 lipca 2011 r. wnioskodawczyni wniosła o przedłużenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wówczas orzeczeniem z dnia 16 sierpnia 2011 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy do dnia 29 lutego 2012 r., a niezdolność ta pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

W dniu 12 stycznia 2012 r. wnioskodawczyni wniosła o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 9 lutego 2012 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do dnia 28 lutego 2014 r., a niezdolność ta pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy oraz nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

W dniu 16 stycznia 2014 r. wnioskodawczyni wniosła o rentę na dalszy okres. Orzeczeniem z dnia 19 lutego 2014 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. W uzasadnieniu orzeczenia lekarz orzecznik wskazał, że zespół leczonych schorzeń, zarówno w zakresie narządu ruchu i pozostałych układów nie skutkuje obecnie naruszeniem sprawności organizmu badanej w stopniu powodującym istotne naruszenie zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Lekarz nie stwierdził długotrwałej niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy emerytalno-rentowej.

Pismem z dnia 24 lutego 2014 r. wnioskodawczyni wniosła skargę do Prezesa ZUS oraz Dyrektora Oddziału ZUS w O. na lekarza orzecznika oraz lekarza konsultanta, którzy przeprowadzali w dniu 12 lutego 2014 r. badanie skarżącej. Wobec wniesienia przez odwołującą sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, sprawa została skierowana do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS.

Orzeczeniem z dnia 25 marca 2014 r. komisja lekarska ZUS ustaliła, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do dnia 31 sierpnia 2014 r., a częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy. W konsekwencji w dniu 27 marca 2014 r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję o wznowieniu wypłaty renty.

Pismem z dnia 31 marca 2014 r. wnioskodawczyni zwróciła się do Prezesa ZUS o rozpatrzenie jej skargi z dnia 24 lutego 2014 r.

Orzeczeniem z dnia 27 maja 2014 r. komisja lekarska ZUS uznała, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 31 sierpnia 2014 r., a częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Naczelny lekarz ZUS pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. zwrócił się do Przewodniczącego komisji lekarskich ZUS Oddział w G. o rozpatrzenie sprawy wnioskodawczyni przez komisję lekarską. W jego ocenie orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 27.05.2014 r. budzi zastrzeżenia, gdyż opinia lekarza konsultanta z lutego 2014 r. oraz wynik badania wykazały resztkowy zespół korzeniowy i utrwalone objawy ubytkowe o niewielkim nasileniu, co nie wskazuje na naruszenie sprawności narządu ruchu spowodowane przebytym wypadkiem przy pracy.

Pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Departament Orzecznictwa Lekarskiego w W. poinformował wnioskodawczynię o wszczętej kontroli prawidłowości orzekania w jej sprawie przeprowadzoną w trybie nadzoru nad wykonywaniem orzecznictwa o niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 23 czerwca 2014 r. Komisja Lekarska ZUS w G. uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. W uzasadnieniu komisja podniosła, że obecny stan badanej nie upośledza w istotnym stopniu zdolności do pracy zgodnie z jej kwalifikacjami.

W dniu 11 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję, w której odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i wstrzymał wypłatę świadczenia od dnia 1 sierpnia 2014 r.

Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia tej sprawy była ocena stanu zdrowia odwołującej, w szczególności ustalenie, czy H. B. jest niezdolna do pracy nadal po dniu 31 lipca 2014 r.

W toku tego postępowania Sąd Okręgowy zgromadził dokumentację medyczną skarżącej i postanowieniem z dnia 7 października 2014 r. dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego neurologa neurochirurga - dr L. M., który po zbadaniu skarżącej i zapoznaniu się z aktami sprawy oraz dokumentacją medyczną rozpoznał u H. B.: wypuklinę dysku lędźwiowego leczoną laserowo i operacyjnie z odbarczeniem korzenia L5 powikłaną stanem zapalnym rany pooperacyjnej, uszkodzenie nerwu strzałkowego lewego z osłabieniem stopy lewej, przewlekły stan bólowy lędźwiowy. Biegły uznał wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do pracy nadal po dniu 31 lipca 2014 r. Jako przewidywany okres niezdolności do pracy biegły wskazał 31 lipca 2015 r.

We wskazanej sprawie IV U 5858/14 prawomocny wyroku Sądu Okręgowego przyznający wnioskodawczyni prawo do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 lipca 2015 r. wpłynął do organu rentowego dnia 29 kwietnia 2015 r., a według ZUS procedura wypłaty świadczenia zakończyła się dnia 22 maja 2015 r. Przy tym w dniu 22 maja 2015 r. zakład wydał decyzję przyznającą prawo do renty, zaś w dniu 29 maja 2015 r. dokonał wypłaty świadczenia na rachunek bankowy ubezpieczonej.

(dowód: akta rentowe ZUS – plik- I, II i III oraz akta tut. Sądu w sprawie IVU 5858/14 wraz z uzasadnieniem wyroku.)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni zasługuje na częściowe uwzględnienie. Powyższa teza wynika z analizy całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego.

Decydujące znaczenie dla rozważenia zasadności złożonego odwołania miało ustalenie, czy organ rentowy zasadnie odmówił H. B. wypłaty odsetek od należnego wyrównania świadczenia za okres od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 czerwca 2014 r., w sytuacji, gdy skarżąca wniosła odwołanie od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia rentowego i na skutek wszczętego postępowania odwoławczego Sąd zmienił decyzje odmowne i przyznał prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, zaś według ZUS powyższy wyrok został wykonany w ustawowym terminie.

Ubezpieczona w odwołaniu podnosiła, że organ rentowy niezasadnie odmówił wypłaty odsetek od wypłaconego świadczenia i domagała się wypłaty kwoty 1.296,64 zł. Argumentowała, że przyznanie prawa do renty przez Sąd Okręgowy odbyło się na podstawie tych samych dokumentów medycznych, w oparciu o które komisja lekarska ZUS odmówiła jej świadczenia.

Wobec zastrzeżeń skarżącej dotyczących tych kwestii, koniecznym dla właściwego rozpoznania niniejszej sprawy, było zbadanie ich zasadności.

Reguły przyznawania i wypłacania świadczeń emerytalno-rentowych normują przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2013. 1440 ze zm.).

I tak po myśli art. 118 ust. 1 tej ustawy, organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, z uwzględnieniem tego, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego (ust. 1a).

Jeżeli dla stwierdzenia uprawnień do świadczenia wymaga się wydania decyzji, termin do jej wydania biegnie od daty wyjaśnienia ostatniej niezbędnej okoliczności. Przez wyjaśnienie „ostatniej niezbędnej okoliczności" należy rozumieć wyjaśnienie ostatniej okoliczności koniecznej do ustalenia samego istnienia prawa wnioskodawcy do świadczenia (por. np. uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 września 2007 r., sygn. akt P 11/07). Wyjaśnienie okoliczności niezbędnej do wydania decyzji oznacza dokonanie czynności mającej na celu ustalenie stanu faktycznego, to znaczy przeprowadzenie dowodów i ich ocenę.

Natomiast zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U.2015.121), jeżeli organ rentowy - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

Podkreślenia wymaga, że na tle orzecznictwa Sądu Najwyższego określenie „ okoliczności, za które organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności” oznacza, że organ rentowy nie jest obowiązany do wypłaty odsetek, gdy nie ponosi winy w opóźnieniu, ale również wtedy, gdy opóźnienie w ustaleniu i wypłacie prawa do świadczenia pieniężnego z ubezpieczenia społecznego jest skutkiem innych przyczyn niezależnych od organu rentowego (por. np. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2010, III UK 20.10, LEX nr 694242 i z dnia 7 kwietnia 2010 r., I UK 345/09, LEX nr 607445

W ocenie Sądu orzekającego zaskarżona decyzja podlega zmianie.

W orzecznictwie sądowym znane są również wyroki, które rozstrzygają o wypłacie odsetek na rzecz ubezpieczonych. Powyższe orzeczenia, w ocenie Sądu Okręgowego przesądzają w przedmiotowej sprawie o konieczności uwzględnienia w części odwołania skarżącej.

I tak …„ wydanie orzeczenia w zakresie niezdolności do pracy oraz jego kontrola dokonywana przez głównego lekarza orzecznika oddziału, stanowią niezbędne etapy postępowania prowadzonego przez organ rentowy w sprawach o świadczenia rentowe. […] Jeśli zatem wydanie nieprawidłowej decyzji w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy byłoby następstwem niewłaściwej oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o to świadczenie, dokonanej przez lekarza orzecznika lub głównego lekarza orzecznika oddziału, a więc następstwem niewłaściwych ustaleń faktycznych, to błąd taki należy uznać za błąd organu rentowego, powodujący jego odpowiedzialność na podstawie art. 85 ust. 1 u.s.u.s.” (wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 19 listopada 2013 r., LEX nr 1402872, sygn. akt III AUa 295/13, por. też uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt AUa 376/14).

Ponadto w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że organ rentowy musi zapłacić odsetki od nieprzyznanego w terminie świadczenia, jeśli sąd przyznał prawo do niego na podstawie dokumentów już znanych zakładowi (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2012 r., III UK 110/11, LEX nr 1227452 ).

W powyższej sprawie przypomnienia wymaga, że organ rentowy na podstawie wniosku o przedłużenia prawa do renty po dniu 28 lutego 2014 r. podjął przewidzianą przepisami ustawy emerytalnej procedurę orzeczniczo-lekarską. Wówczas w oparciu o jej ustalenia komisja lekarska ZUS w dniu 25 marca 2014 r. orzekła, że odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy do sierpnia 2014 r. w związku z wypadkiem przy pracy i decyzją z dnia 27 marca 2014 r. organ podjął wypłatę renty przyznanej do dnia 31 sierpnia 2014 r.

Na skutek skargi odwołującej do Prezesa ZUS wszczęto kolejne postępowanie orzecznicze, a następnie kontrolę prawidłowości orzekania w jej sprawie w trybie nadzoru nad wykonywaniem orzecznictwa o niezdolności do pracy. W efekcie Komisja Lekarska ZUS w G. uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy, a w dniu 11 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał decyzję, w której odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i wstrzymał wypłatę świadczenia od dnia 1 sierpnia 2014 r. Ubezpieczona złożyła odwołania od obu decyzji, to jest z dnia 27 marca i 11 lipca 2014 r., nie przedłożyła przy tym żadnych innych dowodów leczenia, niż te, które składała wcześniej do ZUS.

Sąd Okręgowy prowadził postepowanie odwoławcze, w toku którego dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza neurochirurga i neurologa. Biegły ten w opinii z dnia 29 grudnia 2014 r. ocenił, że wnioskodawczyni jest nadal po 31 lipca 2014 r. częściowo niezdolna do pracy w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 29 października 2007 r., zaś powodem tego są objawy uszkodzenia układu nerwowego w postaci osłabienia siły stopy lewej, ubytki czucia korzeniowe, utrudniony chód oraz przewlekły zespół bólowy. Zaznaczył przy tym, że wnioskodawczyni wymaga dalszej rehabilitacji oraz poprawy stanu psychicznego związanego z bólem.

W świetle poczynionych ustaleń rację ma skarżąca podnosząc w odwołaniu, że Sąd Okręgowy zmienił obie zaskarżone decyzje w związku z opinią powołanego lekarza biegłego, który ocenił jej stan zdrowia na podstawie tych samych dowodów leczenia, w oparciu o które organ rentowy na etapie postępowania przed ZUS odmówił jej prawa do renty. Zakład poczynił więc błędne ustalenia faktyczne co do stanu zdrowia odwołującej na gruncie tego samego materiału dowodowego, to jest dokumentacji medycznej wnioskodawczyni.

Kierując się powyższym Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 26 czerwca 2015 r. uznając, że w świetle obowiązujących przepisów oraz utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego zaistniały przesłanki do wypłaty odsetek od wypłaconego świadczenia rentowego ubezpieczonej.

Według Sądu Najwyższego odsetki przewidziane w art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych od kwoty świadczenia przyznanego wyrokiem sądu w sytuacji, gdy organ rentowy z naruszeniem prawa odmówił jego przyznania, nalicza się od upływu terminu, w którym organ rentowy powinien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2007 r., III UK 37/07, OSNP 2008/21-22/326).

W powyższej sprawie, ZUS w świetle tut. wyroku Sądu Okręgowego z dnia 19 marca 2015 r. wydał w dniu 22 maja 2015 r. decyzję przyznającą prawo do świadczenia rentowego, w terminie płatności do 15 dnia każdego miesiąca. Dlatego Sąd orzekający na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmieniając zaskarżoną decyzję - zobowiązał zakład do wypłaty odsetek ustawowych licząc od dnia 15 każdego miesiąca z tytułu należnej miesięczni renty wyliczonej decyzją z dnia 22 maja 2015 r.

W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy oddalił odwołanie skarżącej w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., która żądała wypłaty odsetek w kwocie 1.298,64 zł za okres 10-ciu miesięcy.

Sędzia