Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron

P rotokolant Konrad Woźniak

Przy udziale przedstawiciela Urzędu Skarbowego w J. M. K.

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2015 roku

sprawy S. C. ur. (...) w J.

s. R., H. z domu K.

obwinionego z art. 57 § 1 kks

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 16 czerwca 2015 r. sygn. akt II W 271/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie II części dyspozytywnej w ten sposób że zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. J. kwotę 252 złote tytułem zwrotu kosztów obrony oskarżonego z urzędu oraz kwotę 57,96 złotego tytułem podatku od towarów i usług,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.,

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. J. 420 złotych tytułem kosztów nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz 96,60 złotych tytułem zwrotu podatku od towarów i usług.

Sygn. akt VI Ka 443/15

UZASADNIENIE

S. C. został oskarżony o to, że:

w J., województwo (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą Firma (...) NIP (...) z siedzibą w (...), pomimo obowiązku, uporczywie nie wpłacił w ustawowym terminie, tj. do dnia 30 kwietnia 2013r na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego w J., zdeklarowanego podatku dochodowego od osób fizycznych(...)w kwocie 7 777,00zł, co stanowi naruszenie art. 45 ust. 4 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s.;

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 16 czerwca 2015r. w sprawie IIW 271/15:

I.  uznał oskarżonego S. C. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 57 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 57 § 1 k.k.s. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 800 (ośmiuset) złotych;

II.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa i nie obciążył go opłatą sądową, a jednocześnie na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. I. J. kwotę 216 zł (dwustu szesnastu zł) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego oraz kwotę 49,68 zł (czterdzieści dziewięć zł i 68/100) tytułem zwrotu podatku VAT.

Apelację od powyższego wyroku wniosła obrońca oskarżonego, zarzucając:

I.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 115§2kk poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż nagminność popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu w skali całego kraju jak i na „tutejszym terenie” stanowi okoliczność wpływającą na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu, podczas gdy przepis art. 115§2kk zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu,

II.  naruszenie przepisów postępowania tj. art. 325h kpk w zw. z art. 113§1 kks mających wpływ na treść wydanego orzeczenia poprzez uniemożliwienie podjęcia czynności przez obrońcę w toku postępowania przygotowawczego wyrażające się między innymi w niezawiadomieniu obrońcy oskarżonego o możliwości końcowego zaznajomienia się z materiałami postępowania przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze,

III.  naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk mających wpływ na treść wydanego orzeczenia poprzez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego tj. wezwań kierowanych do oskarżonego przez Urząd Skarbowy oraz korespondencji z Policją i uznaniu, że nieodbieranie korespondencji przez oskarżonego oraz nieprzebywanie w miejscu zamieszkania wskazuje na negatywny stosunek oskarżonego do realizacji obowiązku zapłaty podatku w ustawowym terminie,

IV.  naruszenie przepisów postępowania tj. art. 410 kpk, mającego wpływ na treść wydanego orzeczenia poprzez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych istotnego dowodu w postaci raportu poborcy skarbowego urzędu Skarbowego w J. z dnia 26.11.2014r. oraz protokołu o stanie majątkowym zobowiązanego z dnia 26.11.2014r. i w konsekwencji oparcie ustaleń jedynie na części materiału dowodowego,

V.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę wydanego orzeczenia polegający na przyjęciu, iż zachowanie oskarżonego cechowało negatywne nastawienie do zobowiązania podatkowego mające znamię „uporczywości” w niewpłaceniu podatku w ustawowym terminie, podczas gdy takiego wniosku nie można wyprowadzić ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

ponadto,

VI.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę wydanego orzeczenia w zakresie wysokości kosztów obrony z urzędu, polegający na błędnym przyjęciu, iż w niniejszej sprawie odbyły się jedynie dwie rozprawy, podczas gdy przeprowadzono trzy rozprawy, wobec czego w odniesieniu do § 14 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1348) winien zasądzić kwotę 252 zł tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oraz należny podatek VAT.

Stawiając powyższe zarzuty obrońca wniosła o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

ewentualnie

2.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem sądu odwoławczego sąd rejonowy w sposób prawidłowo ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy i dokonał prawidłowej kwalifikacji przypisanego oskarżonemu S. C. czynu. Nie są przekonywujące wywody apelacji odnoszące się do błędnego zdaniem jej autorki ustalenia w zakresie „negatywnego stosunku oskarżonego do obowiązku zapłaty podatku w ustawowym terminie” ( zarzuty pkt III i V apelacji ). O negatywnym nastawieniu oskarżonego świadczy chociażby fakt, że do dnia dzisiejszego nie uiścił on podatku dochodowego od osób fizycznych, który zdeklarował za 2012r. Warto tylko zauważyć, że termin wpłaty tego podatku upłynął w dniu 30 kwietnia 2013r. S. C. nie skorzystał z żadnych możliwości przewidzianych prawem ( przepisami Ordynacji Podatkowej ) – nie wniósł o odroczenie terminu płatności, czy rozłożenie zobowiązania podatkowego na raty. Nie budzi zatem wątpliwości, ze oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamię uporczywości, o której mowa w art. 57§1 k.k.s. W tej sytuacji stwierdzić należy, że wskazywane w zarzucie IV apelacji dokumenty – raport poborcy skarbowego Urzędu Skarbowego w J. z dnia 26 listopada 2014r. oraz protokół o stanie majątkowym nie mają zdaniem sądu odwoławczego znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności S. C. za zarzucane mu wykroczenie. Odnosząc się zaś do zarzutu wymienionego w pkt II apelacji stwierdzić należ, że na obecnym etapie jest on bezprzedmiotowy bowiem w trakcie postępowania przed sądem obrońca oskarżonego miał nieskrępowany niczym, dostęp do akt sprawy i bez ograniczeń mógł realizować prawo oskarżonego do obrony. Uchybienie to zatem nie miało żadnego wpływu na treść zapadłego orzeczenia.

Rzeczywiście art. 53§7 k.k.s. dotyczący stopnia społecznej szkodliwości nie wymienia w swej treści aby nagminność popełniania czynu miała wpływ na stopień społecznej szkodliwości. Jednak pozostałe okoliczności wpływające na stopień społecznej szkodliwości czynu zabronionego pozwalają na stwierdzenie, że sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny w tym zakresie ( stosunkowo duża kwota niewpłaconego podatku czas zalegania ).

Zgodzić się należy natomiast ze skarżącym , że sąd rejonowy w sposób nieprawidłowy wyliczył należność przysługującą ustanowionemu z urzędu obrońcy, gdyż faktycznie w sprawie odbyły się trzy terminy rozprawy . W związku z tym w tej części zaskarżony wyrok należało zmienić zgodnie z żądaniem obrońcy.

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako słuszny należało utrzymać w mocy.

W związku z udziałem w rozprawie odwoławczej obrońcy ustanowionego oskarżonemu z urzędu sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. J. kwotę 516,60zł., w tym 96,60zł. tytułem podatku od towarów i usług albowiem koszty tej obrony nie zostały opłacone.