Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 grudnia 2011 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 1.636,46 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych uzasadniając, iż dochodzona kwota stanowi odszkodowanie należne jej na podstawie umowy cesji wierzytelności od pozwanej jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, obejmujące koszt wynajmu auta zastępczego.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postanowieniem z dnia 1 marca 2013 roku zawieszono postępowanie na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. i podjęto z udziałem ogólnego następcy prawnego pozwanej – Towarzystwa (...) S.A. w W..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 września 2010 roku wskutek kolizji drogowej uległ uszkodzeniu pojazd marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) stanowiący współwłasność M. W. i E. W.. Sprawca kolizji ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

(dowód: okoliczności bezsporne; dowód rejestracyjny – k. 13-14)

W dniu 29 września 2010 roku zgłoszono szkodę w pozwanym zakładzie ubezpieczeń i doszło do oględzin przednaprawczych pojazdu przez pracownika zakładu ubezpieczeń. W dniu 1 października 2010 roku przyjęto pojazd do warsztatu naprawczego i dostarczono kalkulację naprawy dokonaną przez zakład ubezpieczeń. W dniu 19 października 2010 roku zakończono naprawę i odebrano pojazd.

(dowód: okoliczności bezsporne; arkusz naprawy pojazdu k. 6)

W okresie, gdy wyżej opisany pojazd był naprawiany w zakładzie naprawczym, tj. od dnia 1 października 2010 roku do dnia 19 października roku poszkodowany M. W. użytkował pojazd zastępczy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynajęty od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na podstawie umowy najmu (...) z dnia 1 października 2010 roku.

(dowód: umowa najmu (...) z dnia 1 października 2010 roku – k. 7-8; szczegółowe warunki najmu (...) k. 9-10; cennik (...) k. 11; pełnomocnictwo – k. 12; oświadczenie dla towarzystwa ubezpieczeń – k. 15; upoważnienie – k. 16; control card – k. 18)

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 1 października 2010 roku poszkodowany M. W. przelał na (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. pojazdu zastępczego, przysługującą mu w związku z wyżej opisaną szkodą komunikacyjną.

(dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 1 października 2010 roku – k. 19; pełnomocnictwo – k. 12; upoważnienie – k. 16; oświadczenie dla towarzystwa ubezpieczeń – k. 15)

W dniu 29 października 2010 roku powódka wystawiła fakturę VAT nr (...)/ (...) na kwotę 3.682,03 złotych brutto.

(dowód: faktura VAT- k. 20)

Pismem z dnia 1 grudnia 2010 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wezwała (...) spółkę akcyjną w W. do zapłaty kwoty 3.682,03 złotych z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Wezwanie do zapłaty zostało doręczone pozwanej w dniu 9 grudnia 2010 roku.

(dowód: pismo z dnia 1 grudnia 2010 roku - k. 21-24; zwrotne potwierdzenie odbioru k. 25)

Decyzją z dnia 19 stycznia 2011 roku pozwana przyznała i wypłaciła kwotę 2.045,57 złotych uznając jako uzasadniony 10-dniowy czas naprawy.

(dowód: decyzja z dnia 19 stycznia 2011 roku – k. 27)

Technologiczny czas naprawy uszkodzonego samochodu wynosił 24,9 rbg, co biorąc pod uwagę dni tygodnia i czynności towarzyszące wynikające z pracy nad samochodem w dwóch różnych działach wynosił 4 dni robocze, a w związku ze znajdującą się w tym czasie niedzielą 5 dni kalendarzowych.

Czas poświęcony na zgłoszenie szkody, opracowanie kalkulacji, przekazanie samochodu, oczekiwania na części zamienne, czynności ponaprawcze na stacji diagnostycznej, przekazania samochodu klientowi, wynosił 6 dni.

Łącznie czas konieczny i niezbędny do naprawy uszkodzonego samochodu wynosił 11 dni (licząc od dnia zgłoszenia szkody w pozwanym zakładzie ubezpieczeń).

W dniu 9 października 2010 roku powinny zostać dokonane czynności administracyjne i rozliczeniowe, a pojazd zwrócony poszkodowanemu.

(dowód: pisemna opinia biegłego W. M. k. 72-77; ustne wyjaśnienia biegłego W. M. na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2014 roku)

Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. Towarzystwo (...) S.A. w W. wstąpiła z dniem 28 grudnia 2012 roku we wszystkie prawa i obowiązki spółki (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W..

(dowód: odpis pełny KRS – k. 118-122)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na twierdzeniach przyznanych przez drugą stronę lub uznanych za przyznane z uwagi na niewypowiedzenie się o nich drugiej strony postępowania, dokumentach zgromadzonych w aktach oraz opinii biegłego sądowego W. M..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art.3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei, zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

W przedmiotowym procesie pozwana nie kwestionowała okoliczności faktycznych zdarzenia, swojej odpowiedzialności (co do zasady) za wyrządzoną szkodę oraz ważności umowy najmu pojazdu zastępczego i umowy cesji wierzytelności. Pozwana w odpowiedzi na pozew wnosząc o oddalenie powództwa podniosła zarzut zbyt długiego czasu naprawy.

Pozwana wskazując, że czas naprawy uszkodzonego pojazdu był zbyt długi - winna była te okoliczności zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu wynikającą z art. 6 k.c. wykazać. Jak wynika z pisemnej opinii biegłego sądowego W. M., potwierdzonej w trakcie składania ustnych wyjaśnień na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2014 roku, łącznie czas konieczny i niezbędny do naprawy uszkodzonego samochodu wynosił 11 dni, przy tym czynności naprawcze powinny być zakończone w dniu 8 października 2010 roku, a w dniu 9 października 2010 roku powinny zostać dokonane wyłącznie czynności administracyjne i rozliczeniowe i zwrot pojazdu poszkodowanemu.

W trakcie składania ustnych wyjaśnień biegły odniósł się do wszystkich zarzutów zgłoszonych przez powódkę. W szczególności biegły podkreślił, że na uzasadniony czas naprawy nie mogły mieć wpływu drugie oględziny pojazdu. Nie wpłynęłyby one bowiem na zmianę zakresu naprawy. Ponadto biegły podkreślił, że swoją opinię oparł na całym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, a powódka nie złożyła żadnych nowych wniosków dowodowych, które mogłyby wpłynąć na wnioski opinii.

Opinia biegłego jest opinią jasną, logiczną i przekonującą. Po złożeniu ustnych wyjaśnień żadna ze stron opinii nie kwestionowała i nie wnosiła o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego.

Okres przebywania uszkodzonego pojazdu wykraczający poza wskazany przez biegłego uzasadniony czas naprawy nie pozostaje w związku przyczynowym z zaistniałą szkodą (wynika ze zwłoki zakładu naprawczego). W konsekwencji jako uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego należało przyjąć opisany przez biegłego okres od dnia 1 października 2010 roku do dnia 9 października 2010 roku, tj. przez 9 dni. Biegły wyliczając 11 – dniowy uzasadniony czas naprawy jako datę początkową przyjął 29 września 2011 roku (datę zgłoszenia szkody w pozwanym zakładzie ubezpieczeń). Najem pojazdu zastępczego rozpoczął się natomiast w dniu 1 października 2010 roku.

W przypadku 9-dniowego najmu czynsz najmu, zgodnie z wystawioną na podstawie zaakceptowanego przez poszkodowanego cennika fakturą VAT, powinien wynieść 1.841,02 złotych brutto (9 razy 167,67 plus 22%VAT). Ponieważ przed procesem pozwana zapłaciła kwotę 2.045,57 złotych, powództwo podlegało oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Na koszty procesu poniesione przez pozwaną składają się: wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 600 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz poniesione wydatki na opinię biegłego w wysokości 798,89 złotych.