Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący-Sędzia SO Krzysztof Kamiński

Protokolant: Agnieszka Malewska

w obecności prokuratora Małgorzaty Zińczuk oraz Andrzeja Opolskiegoz Urzędu Kontroli Skarbowej w Białymstoku, po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2013 r. sprawy E. S.oskarżonej o czyny z art. 56§2 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. i z art. 60§2 k.k.s. na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 r. (sygn. akt XV K 38/13):

I. Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że na podstawie art. 20§2 k.k.s. w zw. z art. 85 k.k. i art. 39§1 k.k.s. orzeka wobec oskarżonej karę łączną grzywny w wymiarze 79 (siedemdziesięciu dziewięciu) stawek dziennych, przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 60-zł. (sześćdziesięciu złotych).

II. Zwalnia oskarżoną od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i obciąża nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

E. S. została oskarżona o to, że:

I. prowadząc w okresie co najmniej od 01 stycznia 2008r. do 31 października 2008r. w (...)działalność gospodarczą pod nazwą (...) E. S., (...)-(...) B. ul. (...) (...), (...)będąc podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, w zeznaniu na podatek dochodowy PIT-36 za 2008r, złożonym w dniu 27.04.2009r. oraz deklaracjach VAT-7 za okres od stycznia 2008r. do października 2008r. złożonych w dniach: 27.02.2008r., 26.03.2008r., 25.04.2008r., 27.05.2008r., 25.06.2008r., 28.07.2008r., 22.08.2008r., 25.09.2008r., 23.10.2008r., 26.11.2008r. w Drugim Urzędzie Skarbowym w (...), podała nieprawdę w ten sposób, iż nie wykazała w w/w zeznaniu i deklaracjach całości osiągniętego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej oraz podatku należnego związanego ze sprzedażą towarów w postaci między innymi pościeli wełnianej, czym poprzez naruszenie art. 3 ust. 1 i ust. 2b pkt 3, art. 9 ust. 1, art. 26 ust. 1 i art. 45 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991r., nr 80, poz. 350) oraz art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 15 ust. 1 i ust. 2, art. 19 ust. 1, ust. 11 i ust. 13 pkt 6, art. 29 ust. 1 i ust. 2, art. 41 ust. 1, art. 99 ust. 1 i art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) uszczupliła podatek dochodowy od osób fizycznych za 2008r. w kwocie 20.532,00 zł oraz podatek od towarów i usług za w/w okres w łącznej kwocie 39.926,00 zł, tj. o czyn z art. 56§2 k.k.s. w zw. art. 6§2 k.k.s.

II. od nieustalonego dnia co najmniej do dnia 12 kwietnia 2012r. w (...), tj. do dnia zakończenia postępowania kontrolnego Nr (...)wydaniem przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w (...)decyzji wymiarowych, będąc zobowiązana do przechowywania ksiąg, co do działalności gospodarczej (...) E. S., (...)-(...) B. ul. (...) (...), (...), prowadzonej przez siebie w okresie co najmniej od 01 stycznia 2008r do 31 października 2008r. nie przechowywała ksiąg w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestru zakupu i sprzedaży VAT oraz wydruków kasy rejestrującej co do w/w działalności, co pozostaje w sprzeczności z treścią art. 86 § 1 i § 2 w zw. z art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm) tj. o czyn z art. 60§2 k.k.s.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 19 marca 2013 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XV K 38/13 oskarżoną E. S. uznał za winną popełniania czynu zarzucanego jej w pkt I aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 56§2 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. skazał ją na karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych przyjmując, jako równowartość jednej stawki kwotę 60 zł (sześćdziesięciu złotych);

Oskarżoną E. S. uznał za winną popełniania czynu zarzucanego jej w pkt II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 60§2 k.k.s. skazał ją na karę grzywny w wymiarze 20 (dwudziestu) stawek dziennych przyjmując, jako równowartość jednej stawki kwotę 60 zł (sześćdziesięciu złotych);

Zwolnił oskarżoną od opłaty i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

Powyższy wyrok, na podstawie art. 425§1 i 2 k.p.k. zaskarżył w części orzeczenia o karze, na korzyść oskarżonej prokurator.

Powołując się na treść art. 438 pkt 1 k.p.k. i art. 437§2 k.p.k. zarzucił wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 20§2 kks w zw. z art. 85§1 k.k. polegającą na nieorzeczeniu, mimo skazania oskarżonej za dwa przestępstwa skarbowe na kary grzywny, kary łącznej grzywny.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie kary łącznej 79 stawek grzywny po 60 złotych każda.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Nie ulega wątpliwości, że – zgodnie z dyspozycją art. 20§2 k.k.s. – do przestępstw skarbowych ma zastosowanie przepis art. 85 k.k. obligujący sąd do orzeczenia kary łącznej (w tym m.in. grzywny). Sąd I instancji orzekł wobec E. S. dwie kary jednostkowe grzywny. Nie orzekł natomiast kary łącznej grzywny, czym dopuścił się obrazy wskazanych wyżej przepisów. Uchybienie to należało naprawić na etapie postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy uznał, że postulowana przez prokuratora kara łączna grzywny spełnia wszystkie dyrektywy jej wymiaru, zważywszy że między oboma przypisanymi E. S. czynami brak jest jakiejkolwiek łączności przedmiotowo-czasowej (czyny różne rodzajowo, popełnione w różnych okresach czasu), a nadto oskarżona była wielokrotnie karana sądownie.

Dlatego należało orzec, jak w pkt. I sentencji niniejszego wyroku.

Na mocy art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s. ze względów słusznościowych (apelacja była efektem uchybienia Sądu I instancji) zwolniono oskarżoną od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.