Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 marca 2015 roku.

Powód P. C.pozwem z dnia 17 grudnia 2012 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) sp. z. o.o.z siedzibą w W.(wcześniejsza firma to (...) sp. z. o.o. z siedzibą w W.) kwoty 15.456,00 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o prace bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów w tym trybie oraz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że pozwany rozwiązał z nim umowę o pracę z powołaniem na art. 52 § 1 pkt 1 k.p., niezasadnie zarzucając mu brak nadzoru i doprowadzenie do szkody w mieniu pracodawcy, działanie na szkodę pracodawcy, brak sumiennego wykonywania pracy i starannego działania oraz stosowania się do poleceń przełożonych. Zdaniem powoda przyczyny rozwiązania z nim umowy wskazane w oświadczeniu pracodawcy były nieprawdziwe lub nie uzasadniały rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym (pozew – k. 3-12).

Pismem z dnia 21 października 2013 r. powód zmodyfikował swoje stanowisko w ten sposób, że wniósł o przywrócenie go do pracy na dotychczasowych zasadach (pismo z dnia 21 października 2013 r. - k. 371-378).

Pozwany (...) sp. z. o.o. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany podniósł, że powód swoim działaniem naruszył podstawowe obowiązki pracownicze, a pozwany dokonał prawidłowego rozwiązania stosunku pracy zarówno pod względem merytorycznym, jak i formalnym (odpowiedź na pozew – k. 19-33).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód P. C. pracował u pozwanego na stanowisku kierownika sklepu od dnia 3 stycznia 2005 r. W dniu 1 kwietnia 2007 r. został zatrudniony na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora zarządzającego. W związku z objęciem tego stanowiska powód zawarł z pozwanym umowę o wspólnej odpowiedzialności materialnej za powierzone mu mienie. W dniu 2 czerwca 2009 r. powód został powołany uchwałą Zgromadzenia Wspólników na stanowisko Prezesa Zarządu, a odwołany z tej funkcji z dniem 10 października 2012 r. uchwałą Zgromadzenia Wspólników z dnia 8 października 2012 r. W dniu 30 października pozwany wypowiedział mu warunki pacy i płacy w części dotyczącej stanowiska Dyrektora Zarządzającego i od dnia 1 lutego 2013 r. powierzył mu stanowisko Szefa Biura. Wynagrodzenie powoda obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 5.152 zł brutto (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zaświadczenie – k. 82, protokół Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników – k. 311-314, oświadczenie o odpowiedzialności materialnej – k. 319, umowa o pracę z dnia 1 kwietnia 2007 r. – k. 320, umowa o pracę na okres próbny z dnia 1 kwietnia 2017 r. – k. 321, wypowiedzenie warunków pracy i płacy – a/o, umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej – a/o).

Powód jako dyrektor zarządzający zajmował się zarządzaniem bieżącą działalnością pozwanego (m.in. przygotowywanie raportów, analiz, ofert) oraz nadzorowaniem pracy pionu handlowego. Czasem powód osobiście zajmował się obsługą klienta detalicznego lub wysyłką towarów. Dwa razy w roku przedstawiał zarządowi pozwanego podsumowanie sprzedaży za miniony okres, w styczniu także plany na nowy rok i planowany budżet (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v).

Pozwany dysponował jednym magazynem głównym, który mieścił się w kilku pomieszczeniach w siedzibie spółki. W dokumentacji spółki oraz księgowości nosił on nazwę (...). Przechowywano tam - w dużym nieładzie - towar niesprzedawalny i Pomieszczenia biurowe stykały się z magazynami. Aby dostać się do pomieszczeń zajmowanych przez powoda oraz innych pracowników, trzeba było przejść przez magazyn. Drzwi wejściowe do głównego wejścia były zamknięte, klucze do nich mieli wszyscy pracownicy pozwanego. Sklep pozwanego znajdował się w tym samym budynku, funkcjonalnie był połączony z magazynem (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka A. Ż. – k. 529-529v, zeznania świadka J. Ś. – k. 478-478v, zeznania świadka M. S. – k. 508v509).

W systemie księgowym spółka dysponowała także magazynem wyjazdowym, stworzonym w programie (...) na potrzeby imprez wyjazdowych. Utworzono go w celu wirtualnego przesunięcia do tego magazynu na czas sprzedaż obwoźnej towaru z magazynu głównego (...)- na potrzeby grupy obsługującej tą sprzedaż. Uprawnienia do przesunięcia towaru pomiędzy magazynami księgowymi miał powód i kierownik pionu handlowego. Po przyjeździe do miejsca sprzedaży, sprzedaż odbywała się internetowo poprzez łączenie się z serwerem w W.. Po powrocie z imprezy przeliczano towar i tworzono dokumenty wewnętrzne, dzięki którym towar z magazynu wyjazdowego przesuwano z powrotem do magazynu głównego. Odpowiedzialny za to zadanie był kierownik handlowy, jakkolwiek zdarzało się, że zajmował się tym powód (dowód: zeznania powoda P. C.– k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka W. S.– k. 474v-475, zeznania świadka A. O.– k. 479, zeznania świadka M. S.– k. 508v509, rejestr operacji kasowych – k. 412-414, 440-442, dowody wpłaty – k. 415-419, 443, raporty fiskalne – k. 410-439, 444).

W 2007 r. w K.odbył się 12-dniowy zlot, w którym uczestniczył pozwany. W tym celu księgowo przesunięto towar z magazynu (...)do magazynu wyjazdowego. Na miejscu okazało się, że pozwany nie ma dostępu do internetu, a program (...) jest zbyt wolny, żeby prowadzić z niego sprzedaż. Informatyk stworzył więc tymczasową bazę (...), do której miały trafić towary z magazynu wyjazdowego. Cała sprzedaż na zlocie prowadzona była z bazy (...). Działała kasa fiskalna, wydawano paragony. Po zakończeniu imprezy towar przeliczono i rozłożono na półkach w magazynie spółki. Stan towaru zgadzał się ze stanem, który wykazywał magazyn (...), więc wydrukowano dokumenty przesunięć i raporty końcowe i dostarczono je do biura rachunkowego. Po 30 dniach baza (...)wygasła (dowód: zeznania powoda P. C.– k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka A. K.– k. 474-474v, zeznania świadka J. Ś.– k. 478-478v, zeznania świadka A. O.– k. 479, zeznania świadka M. S.– k. 508v509, rejestr operacji kasowych – k. 412-414, 440-442, dowody wpłaty – k. 415-419, 443, raporty fiskalne – k. 410-439, 444).

Co rok u pozwanego sporządzano inwentaryzację. Jej wyniki przekazywane były do biura rachunkowego, które nie miało zastrzeżeń do przekazywanych informacji. Ewentualna różnica w asortymencie wyjaśniana była wówczas przez specjalną komisję. Pozostałe dokumenty księgowe dostarczano do biura rachunkowego co tydzień. W czasie, kiedy powód był pracownikiem pozwanego, sprawozdania finansowe i przeprowadzane audyty nie wykazywały nieprawidłowości w finansowej sferze pozwanego. Również opinia biegłego rewidenta o sprawozdaniu finansowym pozwanego za rok 2007 nie stwierdzała nieprawidłowości (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka W. S. – k. 474v-475, zeznania świadka E. S. – k. 530-530v, zeznania świadka A. O. – k. 479, opinia biegłego rewidenta – k. 381-381, raport – k. 383-403).

W październiku 2012 r. powołano nowych członków zarządu pozwanego. Prezesem zarządu został A. W., a jednym z członków zarządu K. T.. Powód został poproszony o dokładne wprowadzenie nowych członków zarządu w sprawy pozwanego. W rozmowach podtrzymywano wolę współpracy z powodem. W dalszym okresie jednakże stopniowo zmniejszano kompetencje powoda (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka E. S. – k. 530-530v, zeznania świadka A. W. – k. 514-516, zeznania świadka K. T. – k. 526-528).

Członkowie zarządu po objęciu stanowisk pracowali na prywatnych komputerach, jako że w spółce dostępne były jedynie komputery stacjonarne. W trakcie sprawdzania dokumentacji pozwanego, prezes zarządu spostrzegł, że spółka dysponuje laptopem marki A., zakupionym za kwotę 1 zł w O.. Używała go pracownica spółki, żona powoda. Powód został wezwany do jego zwrotu (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka A. W. – k. 514-516, zeznania świadka K. T. – k. 526-528).

W dniu 18 października A. W. zlecił powodowi przygotowanie protokołu wykazu aktualnych środków trwałych oraz wykazu brakujących środków trwałych wraz z przyczynami powstania tych braków do dnia 23 października do godz. 18.00. Po upływie tego terminu, K. T. drogą mailową przypominał powodowi o konieczności przedłożenia przez niego wskazanych dokumentów (dowód: zeznania świadka K. T. – k. 526-528, wydruki wiadomości e-mail – k. 40-43, protokół inwentaryzacyjny środków trwałych - k. 43-45).

W dniu 30 października 2012 r. A. W. polecił powodowi, aby do dnia 2 listopada przygotował listę składową kosztów telefonicznych oraz internetu mobilnego za październik 2012 r. W odpowiedzi powód wskazał, że abonament nie jest naliczany za miesiąc kalendarzowy i poprosił o doprecyzowanie polecenia. W dniu 4 listopada 2012 r. A. W. skierował do powoda wiadomość e-mail, w której podniósł, że pomimo dokonania ustaleń, że lista powinna rozliczać ostatnią otrzymaną od operatora fakturę, nie otrzymał dokumentu (dowód: zeznania świadka K. T. – k. 526-528, wydruki wiadomości e-mail – k. 47-50).

W listopadzie 2012 r. zarządzono przeprowadzenie inwentaryzacji w magazynach. Powód nie brał udziału w liczeniu towarów. W tym samym czasie rozpoczęto remont pomieszczeń spółki. Powód musiał opróżnić pokój, który zajmował. Po pięciu dniach inwentaryzacji przepisano towar z arkuszy do programu (...)i wydrukowano raport roboczy, który wykazał duże braki. Pracownicy pozwanego odmówili podpisania oświadczeń o sporządzeniu spisu w ich obecności i wskazali, że nie wszystkie pozycje, które spisali zostały wpisane do programu. Powód otrzymał 5-dniowy termin na wyjaśnienie braków. Okazało się, że faktycznie części policzonego towaru (9-11 tys. zł) nie wpisano do programu (...)lub też wpisano go błędnie. Ponowne przeliczenie towaru nastąpiło w obecności zarządu. W tym samym czasie powód opracował dokument, który wykazywał spis towarów przekazanych na promocję i reklamy, będących opłatą barterową oraz skradzionych. Była to kwota ok. 15 tyś. złotych. Tymczasem zgodnie z początkowymi wynikami inwentaryzacji, braki towarowe w magazynie (...)wynosiły 28.429,35 zł, a braki w środkach trwałych ok. 10.095,06 zł. Część ze wskazanych w wykazie środków trwałych została sprzedana (dowód: zeznania powoda P. C.– k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka A. Ż.– k. 529-529v, zeznania świadka A. W.– k. 514-516, zeznania świadka K. T.– k. 526-528, protokół z dnia 12 lutego 2013 r. - k. 89-92, raport inwentaryzacyjny (...)– k. 93-116, raport inwentaryzacyjny (...) – k. 117-157 rejestr dokumentów magazynowych – k. 158,protokół inwentaryzacji kasy głównej – k. 171-172, faktury VAT – k. 345-346, lista towarów przekazanych na promocję oraz skradzionych – k. 407, zarządzenie – k. 347, wniosek - k. 349, dokument przyjęcia – k. 408-409, oświadczenie – k. 410-411).

W związku z powyższym pozwany złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez powoda przestępstwa (dowód: zawiadomienie – k. 220-233).

W trakcie remanentu (w piątek wieczorem, 3 listopada 2012 r.) pozwany otrzymał korespondencję z III Urzędu Skarbowego w W.. Była to decyzja o zajęciu konta (jednego z dwóch kont pozwanego). Powód nie miał już biura, więc włożył korespondencję do kieszeni spodni roboczych. O zajęciu konta w poniedziałek, 5 listopada, dowiedział się A. W., próbował bowiem wykonać przelew z zajętego konta. Następnego dnia K. T.polecił powodowi przekazanie mu w formie pisemnej w trybie pilnym do godz. 18.00 wszelkich znanych mu informacji dotyczących zajęcia konta powoda z `uwzględnieniem kalendarium korespondencji przychodzącej do spółki. W wyniku dalszej korespondencji powód został wezwany do doprecyzowania, kiedy otrzymał korespondencję z Urzędu Skarbowego. W dniu 12 listopada K. T.ponaglił powoda. Następnego dnia powód oznajmił, że korespondencję odebrał osobiście w dniu 5 listopada – wieczorem, po wyjściu ze S.. W wyniku zajęcia pozwany poniósł konsekwencje finansowe, nie mógł wywiązać się z podjętych wobec kontrahentów zobowiązań dotyczących spłaty należności (dowód: zeznania powoda P. C.– k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka A. W.– k. 514-516, zeznania świadka K. T.– k. 526-528, wydruki e-mail – k. 67-69, notatka służbowa – k. 70)

Zarząd pozwanego stwierdził nadto istnienie - w systemie księgowym spółki - magazynu wyjazdowego, który nie widniał na liście magazynów do inwentaryzacji. Zgodnie z danymi z systemu księgowego, w magazynie tym winny znajdować się towary na łączną kwotę 117.271,45 zł. W dniu 6 listopada 2012 r. A. W.polecił powodowi - do godz. 15.00 następnego dnia - przygotowanie w formie pisemnej wyjaśnienia stanu magazynu wyjazdowego. W odpowiedzi na powyższe powód wskazał, że z opcji magazynu wyjazdowego skorzystano tylko raz i opisał sytuację ze zlotu w K.. Wyjaśnił, że nie spisuje się tego magazynu, albowiem nie istnieje, wskazał, że stan magazynu wyjazdowego wynikać musi z błędu informatycznego. Magazyn wyjazdowy funkcjonuje u pozwanego do chwili obecnej (dowód: zeznania powoda P. C.– k. 547-550, 553-554v, zeznania reprezentanta pozwanego A. P.– k. 554-554v, zeznania świadka A. W.– k. 514-516, zeznania świadka K. T.– k. 526-528, wydruki wiadomości e-mail – k. 36-38, rejestr dokumentów magazynowych – k. 39, protokół z dnia 12 lutego 2013 r. - k. 89-92, stan magazynu wyjazdowego – k. 159-170, raport inwentaryzacyjny (...) – k. 173-193).

Powód niechętnie udzielał członkom zarządu informacji dotyczących spółki, nie odpowiadał na pytania, w związku z czym wielokrotnie wzywano go do udzielenia wyjaśnień. A. W. oraz K. T. często wydawali powodowi polecenia drogą e-mail. W ten sam sposób również upominali go z uwagi na niewykonanie poleceń w terminie, bądź też dyscyplinowali w ich dotrzymywaniu. Powód nie wypełniał niektórych poleceń przełożonych, bądź też wypełniał je po wskazanym mu terminie, twierdząc, że nie miał czasu. W szczególności wskazać należy na niewykonanie następujących poleceń:

⚫

wyjaśnienia i przesłania informacji dotyczącej problemów z dokumentacją księgową do dnia 26 października 2012 r., godz. 22.00;

⚫

sporządzenia dokumentów OT środków trwałych i informacji o postępach w wyjaśnianiu problemów księgowych;

⚫

przygotowania instrukcji inwentaryzacyjnej oraz magazynu do inwentaryzacji;

⚫

sporządzenie dokumentów sprzedaży i wezwań do zapłaty do dnia 8 listopada 2012 r., godz. 18.00;

⚫

przekazanie informacji w sprawie dokumentacji technicznej umundurowania;

⚫

zestawienia wszelkich tytułów wykonawczych i płatniczych dotyczących pozwanego, o których miał wiedzę powód – do godz. 18.00 dnia 7 listopada 2012 r.;

⚫

przygotowanie nowej strony internetowej sklepu internetowego pozwanego do dnia 31 października 2012 r.;

(dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka A. W. – k. 514-516, zeznania świadka K. T. – k. 526-528, wydruki wiadomości e-mail – k. 51-52, 53, 54, 58, 59, 60, 61, 65-67, notatka – 404-406).

Po sporządzeniu sprawozdania finansowego na dzień 31 października 2012 r. Biuro Rachunkowe zajmujące się księgowością pozwanego poinformowało o braku szeregu informacji i dokumentów istotnych dla sporządzenia tego sprawozdania oraz o konieczności dodatkowych wyjaśnień w zakresie niektórych zdarzeń nie rozliczonych i uwidocznionych w księgach (dowód: zeznania świadka E. S.– k. 530-530v, pismo z dnia 23 listopada 2012 r. - k. 55-57).

Ponieważ powód nie miał aktualnych badań lekarskich, pozwany wezwał powoda do złożenia wyjaśnień w tej kwestii do dnia 14 listopada 2012 r. Nadto wskazano mu ostateczny termin wykonania badań – 20 listopada, polecając mu zorganizowanie badań w trybie pilnym i w sposób, który nie będzie zakłócał pracy pozwanego. Powód umówił się na wizytę w dniu 3 grudnia, jednakże odwołał ją, gdyż został wezwany do stawienia się w pracy (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka K. T. – k. 526-528, wiadomość e-mail – k. 62).

W dniu 3 grudnia 2012 r. pozwany rozwiązał z powodem umowę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Jako przyczynę rozwiązania wskazał całkowitą utratę zaufania do powoda związaną z ciężkim naruszeniem przez niego podstawowych obowiązków pracowniczych polegających na:

1.  naruszeniu art. 100 § 2 ust. 4 i 6 k.p. poprzez rażące naruszenie zasad związanych z dbaniem o dobro zakładu pracy i doprowadzeniem do wymiernych szkód w majątku pracodawcy, w szczególności:

⚫

brak nadzoru nad mieniem i doprowadzenie do szkody w mieniu pracodawcy poprzez najprawdopodobniej przywłaszczenie mienia o wartości 117.271,45 zł;

⚫

brak nadzoru nad mieniem i doprowadzenie do szkody w mieniu pracodawcy na kwotę 28.429,35 zł;

⚫

brak nadzoru nad mieniem i doprowadzenie do szkody w mieniu pracodawcy na kwotę 10.095,06 zł;

2.  rażącym naruszeniu art. 100 § 1 i § 2 ust. 6 k.p. poprzez brak sumiennego wykonywania pracy i starannego działania oraz stosowania się do poleceń przełożonych;

(dowód: pismo z dnia 3 grudnia 2012 r. k. 13-14).

Pismo zawierające oświadczenie o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę zostało mu przekazane w obecności sześciu osób, w tym dwóch osób, które nie były pracownikami pozwanego. A. W. głośno, punkt po punkcie przeczytał powodowi treść oświadczenia. Powodowi odebrano komputer służbowy, nakazano mu spakować rzeczy osobiste i opuścić siedzibę pozwanego (dowód: zeznania powoda P. C. – k. 547-550, 553-554v, zeznania świadka A. Ż. – k. 529-529v, zeznania świadka M. S. – k. 508v509, zeznania świadka A. W. – k. 514-516, zeznania świadka K. T. – k. 526-528, oświadczenie - k. 15, oświadczenie pozwanego – k. 15).

W czerwcu 2013 r. powołano nowy zarząd pozwanego, jego prezesem został A. P. (dowód: zeznania reprezentanta pozwanego A. P. – k. 554-554v, zeznania świadka A. W. – k. 514-516, zeznania świadka K. T. – k. 526-528).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

dokumentów zgromadzonych w sprawie oraz zeznań szeregu świadków i powoda i reprezentanta pozwanego.

Dokumenty, niekwestionowane przez strony, zostały uznane przez Sąd za wiarygodne w całości, jakkolwiek Sąd nie oparł się na dokumentach w postaci: pisma z dnia 16 marca 2012 r. (k. 46), albowiem dotyczy on laptopa F. (...), którego kwestia nie została objęta motywami rozwiązania umowy o pracę oraz wiadomości e-mail wraz z załącznikiem (k. 63-64), planie finansowym (k. 194), protokole przekazania (k. 195), notatce (k. 379-381) i analizie obrotów (k. 406), gdyż dokumenty te były bezprzedmiotowe dla rozstrzygnięcia.

Zeznaniom powoda P. C. oraz świadków A. K., W. S., J. Ś., A. O., M. S., A. Ż. oraz E. S. Sąd dał wiarę w całości. Zeznania powoda oraz wskazanych świadków były rzeczowe, spójne i nie pozostawały ze sobą w sprzeczności. Świadkowie zeznawali tylko na te okoliczności, które z racji pełnionych funkcji były im wiadome. Jakkolwiek Sąd zważył, że powód jest zainteresowany rozstrzygnięciem, tak w świetle zebranego materiału dowodowego, jego zeznania - w tym wyjaśnienia w kwestii korespondencji z Urzędu Skarbowego - nie budziły wątpliwości.

Świadkom A. W. oraz K. T. Sąd odmówił wiary w zakresie, w jakim zeznali oni, że w trakcie inwentaryzacji powód przynosił brakujący towar z domu. Pozostali świadkowie – niezainteresowani rozstrzygnięciem pracownicy pozwanego – zeznali bowiem, że brakujący towar znajdował się w magazynie. W pozostałym zakresie Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne, jakkolwiek pominął zeznania dotyczące rzekomej sprzedaży towarów przez powoda z pominięciem kasy fiskalnej, jako że świadkowie uzyskali taką informację ze słyszenia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo P. C. podlegało oddaleniu w całości.

Możliwość rozwiązania z pracownikiem przez pracodawcę stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika przewidziana została w art. 52 k.p. Przepis ten w § 1 pkt 1 wskazuje, że jedną z przyczyn rozwiązania umowy o pracę w tym trybie jest ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

Zasadność zastosowania wskazanego trybu rozwiązania stosunku pracy uzależniona jest przede wszystkim od jego formalnej poprawności. Wobec tego konieczne jest, by rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło nie później niż w terminie miesiąca od dnia kiedy pracodawca powziął informację o naruszeniu obowiązków pracowniczych, a ponadto, aby nastąpiło w formie pisemnej ze wskazaniem przyczyny takiego rozwiązania stosunku pracy. Przenosząc powyższe na płaszczyznę stanu faktycznego niniejszej sprawy, Sąd ustalił, iż rozwiązanie z powodem stosunku pracy było prawidłowe pod względem formalnym. Rozwiązanie umowy nastąpiło bowiem z zachowaniem miesięcznego terminu wskazanego w art. 52 § 2 k.p. (A. W. dowiedział się o korespondencji z Urzędu Skarbowego w dniu 6 listopada 2012 r.), a oświadczenie woli pracodawcy dotyczące rozwiązania umowy o pracę z powodem w trybie art. 52 k.p. zostało złożone pismem z dnia 3 grudnia 2012 roku (doręczonego powodowi w tym samym dniu) i zawierało przyczyny rozwiązania umowy.

Jak wynika z utrwalonego już orzecznictwa i poglądów doktryny wskazywana w rozwiązaniu umowy o pracę przyczyna powinna być konkretna oraz rzeczywista, zaś podanie w oświadczeniu przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w pojęciu art. 30 § 4 k.p. Ponadto jeżeli wskazana przyczyna jest pozorna, to równocześnie jest ono bezzasadne, w myśl przepisów Kodeksu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1999 r., sygn. akt I PKN 304/99, OSNP 2001/4/118). Kodeks pracy nie zawiera katalogu określającego na czym polega ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. W orzecznictwie przyjmuje się, że musi to być świadome i zawinione naruszenie podstawowych obowiązków przez pracownika oraz stwarzać zagrożenie dla interesów pracodawcy. Czyn taki może polegać na działaniu lub zaniechaniu. Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy (wyrok z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt II PK 81/13, LEX nr 1438800), ocena, czy naruszenie obowiązku jest ciężkie, powinna uwzględniać stopień winy pracownika oraz zagrożenie lub naruszenie interesów pracodawcy. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że w użytym w powołanym przepisie pojęciu: "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych", mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo.

Odnosząc się do przyczyn rozwiązania z powodem stosunku pracy wskazanych przez pozwanego wskazać trzeba, że nie wszystkie zarzuty stawiane powodowi okazały się zasadne. Przede wszystkim nie potwierdził się zarzut dotyczący braku nadzoru powoda nad powierzonym mu mieniem i doprowadzenia tym samym do szkody pracodawcy poprzez przywłaszczenie mienia o wartości 117.271,45 zł. Rozważania w tym zakresie rozpocząć należy od uwagi ogólnej: określenie działania powoda w rozwiązaniu umowy o pracę jako „najprawdopodobniej” przywłaszczenie, nie zmieniało charakteru tej wypowiedzi. Ciężar udowodnienia tego faktu spoczywał na pozwanym (art. 6 k.c.). Tymczasem w ocenie Sądu pozwany nie przedstawił żadnych dowodów, które wskazywałyby na celowe działanie powoda na szkodę spółki, jak również na wyrządzenie szkody wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych. Powód w sposób jasny i spójny wyjaśnił kwestię magazynu wyjazdowego, a jego zeznania zostały potwierdzone przez świadków będących pracownikami pozwanego. Magazyn wyjazdowy był jedynie bytem księgowym i nie miał materialnego odzwierciedlenia, a jego stan towarowy wynikał najprawdopodobniej z nieuwagi pracowników pozwanego.

Pozwany nie wykazał również spowodowania przez powoda szkód w wysokości 28.429,35 zł (niedobór magazynu towarowego) oraz 10.095,06 zł (niedobór środków trwałych), albowiem dokumentacja przedstawiona przez pozwanego nie przedstawia w tym zakresie waloru dowodowego. Inwentaryzacja magazynu towarowego przebiegała w sposób wadliwy, podlegała kilkukrotnym korektom i nie została podpisana przez pracowników, którzy odmówili potwierdzenia spisu. Co więcej, zgodnie z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym, w chwili składania oświadczenia powodowi inwentaryzacja nie została jeszcze zakończona. Pozwany oparł się zatem na wstępnych i niewiarygodnych wynikach inwentaryzacji, a w trakcie niniejszego procesu nie przedstawił innych dowodów, które mogłoby potwierdzić niedobór. Nie da się w takim stanie rzeczy ustalić, czy szkoda wystąpiła i ile – ewentualnie – wynosiła. Dodatkowo podnieść należy, że wszyscy pracownicy pozwanego mieli swobodny dostęp do magazynu głównego, co uniemożliwia przypisanie szkody powodowi. Podobnie ocenić należało ewentualne braki w środkach trwałych – dowody przedstawione przez pozwanego nie udowodniły niedoboru w sposób należyty, a powód wykazał, że co najmniej kilka rzeczy objętych spisem zostało sprzedane.

W ocenie Sądu Rejonowego pozostałe przyczyny rozwiązania z powodem umowy o pracę znalazły jednak potwierdzenie w zabranym materiale. W szczególności wskazać należy, że powód wielokrotnie nie zastosował się do poleceń przełożonych: A. W. oraz K. T.. Z zeznań tych świadków, przedłożonych wydruków wiadomości e-mail, a także z zeznań powoda jednoznacznie wynika, że powód nie wykonywał swojej pracy w terminie (nawet w terminie prolongowanym) lub też w ogóle nie wykonywał powierzonych mu zadań. Sprawiał problemy komunikacyjne, był trudny we współpracy. Zachowania powoda nie może tłumaczyć twierdzenie, że miał dużo obowiązków, a atmosfera była nerwowa – wypełnianie poleceń służbowych pracodawcy stanowi podstawowy obowiązek pracowniczy, a rozwiązaniem nadmiaru obowiązków nie jest lekceważenie poleceń przełożonych. Powód nie wykazał zresztą, aby brak realizacji zadań istotnie spowodowany był nadmiernym obciążeniem. Z kolei polecenia dotyczyły kwestii, które należały do obowiązków powoda, jako dyrektora zarządzającego a wcześniej członka zarządu). Zdaniem Sądu działania powoda miały inne podłoże - wynikały z niechęci do nowych członków zarządu i do zmian organizacyjnych u pozwanego. W konsekwencji takie działanie powoda było zawinione i stanowiło ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych. Zaniechania powoda skutkowały opóźnieniami w wyjaśnieniu wielu kwestii wątpliwych, niezrozumiałych, czy też ustaleniu majątku pozwanego, wierzytelności i obciążeń pozwanego. Te informacje były istotne z punktu nowego zarządu, który chciał znać dokładny obraz sytuacji panującej u pozwanego. Należy podkreślić, że sytuacja finansowa pozwanego nie była zbyt dobra, a dotyczyła okresu kiedy spółką kierował powód czy to jako członek zarządu, czy dyrektor zarządzający.

Za naruszenie przez powoda podstawowych obowiązków prawniczych uznać należało również niewykonanie – wbrew wyraźnemu poleceniu pracodawcy – okresowych badań lekarskich we wskazanym terminie. Obowiązek poddania się badaniom okresowym wynika z art. 211 pkt 5 k.p. Odwołanie wizyty u lekarza w dniu 3 grudnia 2012 r. z powodu wezwania do pracy i konieczność powtórzenia badań nie może tłumaczyć zachowania powoda w sytuacji, kiedy pracodawca zlecił mu poddanie się badaniu na początku listopada. Co więcej powód jako dyrektor zarządzający sam powinien dbać o takie sprawy. Przecież brak aktualnych badań lekarskich obciąża pracodawcę, w tym wypadku (z racji zajmowanego stanowiska) powoda. Zachowanie powoda nie znajduje zatem usprawiedliwienia.

Kolejnym przewinieniem powoda było zatajenie przed przełożonymi – członkami zarządu korespondencji z Urzędu Skarbowego, która zawierała informację o zajęciu rachunku bankowego pozwanego. Zajęcie rachunku przez Urząd nie tylko zdezorganizowało pracę pozwanego, lecz przede wszystkim spowodowało wymierne straty finansowe, niemożność zrealizowania zobowiązań w terminie. Działanie takie – niezależnie od jego przyczyn – uznać należało za zawinione działanie na szkodę pracodawcy. Pamiętać bowiem trzeba, że powód nie był szeregowym pracownikiem: był dyrektorem zarządzającym, z trzyletnim doświadczeniem na stanowisku prezesa zarządu, i musiał zdawać sobie sprawę z konsekwencji zajęcia rachunku bankowego. Jego obowiązkiem było jak najszybsze poinformowanie pozwanego o zaistniałej sytuacji. Nadto powód wezwany do złożenia wyjaśnień w tej kwestii podał nie prawdę, utrzymując, że korespondencja dotarła do pozwanego już po dokonaniu zajęcia, co również stanowi naruszenie obowiązków wobec pracodawcy.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że zaistniały przyczyny rozwiązania umowy o prace bez wypowiedzenia z winy pracownika. W konsekwencji powództwo należało oddalić.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 60 zł zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (§ 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013 r. poz. 461 ze zm.).

Z: (...).