Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 10 kwietnia 2014 r. powód A. K. wniósł o zasądzenie solidarnie od MB M. B. & M. sp. j. z siedzibą w W., P. B. oraz P. M. (1) na swoją rzecz kwoty 15 394, 50 zł z ustawowymi odsetkami za zwłokę od kwot:

- od kwoty 2500 zł – za okres od dnia 11 listopada 2013 r. do dnia 21 grudnia 2013 r.;

- od kwoty 575 zł – za okres od dnia 22 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 2765,50 zł – za okres od dnia 31 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 984 zł – za okres od dnia 31 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 3 075 zł – za okres od dnia 11 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 1 845 zł – za okres od dnia 24 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 3 075 zł – za okres od dnia 11 lutego 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 1 845 zł – za okres od dnia 10 marca 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 1 230 zł – za okres od dnia 10 marca 2014 r. do dnia zapłaty.

Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywał na rzecz pozwanej spółki usługę marketingową polegającą m.in. na przygotowywaniu portali www.officemanager.pl oraz www.autoservicemanager.pl, przygotowywaniu e-wydań dwumiesięczników do tych portali, pracy nad kalendarzami firmowymi, pracy nad logo (...) oraz wykonywaniu pomniejszych prac, za co strony umówiły się na miesięczne wynagrodzenie w kwocie 2 500 zł netto. Gotowe, wprowadzone w życie projekty miały być płatne oddzielnie na podstawie porozumienia stron.

Pozwani P. B. i P. M. (1) są wspólnikami pozwanej spółki jawnej. Za usługi świadczone w październiku 2013 r. powód wystawił fakturę nr (...) w dniu 31 X 2013 r., która została częściowo opłacona przez pozwaną spółkę w dniu 21 XII 2013 r. Powód wskazał, że w dniu 22 XI 2013 r. strony spotkały się w celu ustalenia warunków dalszej współpracy, czego efektem był mail od powoda do pozwanych z następnego dnia zawierający przyjęte przez strony zasady wykonywania usług przez powoda. W grudniu 2013 r. powód wykonał na rzecz pozwanych gotowy projekt w postaci strony internetowej www.autoservicemanager.pl – strony ustaliły wynagrodzenie na poziomie 2 250 zł netto; powód wystawił 20 XII 2013 r. fakturę nr (...), zaakceptowaną przez pozwanego P. M. poprzez złożenie podpisu w obecności powoda. W okresie od grudnia 2013 r. do lutego powód wykonał dla pozwanej szereg innych prac, oprócz świadczenia usług marketingowych – wystawił 6 kolejnych faktur (nr (...)), wszystkie zostały zaakceptowane przez pozwanego P. M. przez złożenie podpisu w obecności powoda. Powód wskazał jednocześnie, że strony zamierzały zakończyć współpracę z upływem lutego 2014 r. ze względu na zmniejszenie możliwości finansowych pozwanej spółki, w związku z czym faktura za ten miesiąc (nr 04/02/2014) za usługi powoda opiewała na mniejszą kwotę (1000 zł), gdyż, zgodnie z ustaleniami, powód miał w tym miesiącu wykonywać usługi w mniejszym zakresie. Powód wskazał, że w wyniku niespełnienia należnych mu świadczeń pieniężnych, wielokrotnie wzywał pozwanych do zapłaty należnych mu kwot; powód przyznał jednocześnie, że pozwana spółka zapłaciła za niektóre inne usługi i prace wykonane przez powoda (pozew – k. 3-7).

W dniu 14 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem zawartym w pozwie (nakaz zapłaty – k. 41).

W dniu 5 czerwca 2014 r. pozwani złożyli sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości, jako całkowicie bezzasadnego i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W sprzeciwie od nakazu zapłaty podniesiony został zarzut braku legitymacji biernej po stronie pozwanych P. B. i P. M. (1). Pozwani wskazali ponadto, że powód nie wykonał umówionej pracy – projekty bądź nie zostały wykonane, bądź niedokończone, wykonane w sposób nienależyty, uniemożliwiający prawidłowe funkcjonowanie, Pozwani wskazali ponadto, iż powód żąda zapłaty za te same zadania w roszczeniu o comiesięczne wynagrodzenie i w fakturach za poszczególne projekty (podwójne fakturowanie).

(sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 47 -50).

Powód w odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 12 września 2014 r. podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, zaprzeczając by nienależycie wykonał jakąkolwiek zleconą mu usługę (pismo procesowe powoda – k. 62-64).

Postanowieniem z dnia 3 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla m.st. Warszawy w W. (postanowienie – k. 78).

Pozwani w piśmie procesowym z dnia 17 czerwca 2014 r. podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie wnosząc jednocześnie o dopuszczenie dowodu z załączonych do pisma dokumentów oraz wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu informatyki, w tym stron internetowych i programów komputerowych, na okoliczność wad istotnych dzieła i faktycznego niewykonania dzieła przez powoda.

Na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r. Sąd postanowił zwrócić pismo procesowe pełnomocnika pozwanych z dnia 17 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim nie zawiera ono wniosków dowodowych. Sąd postanowił ponadto oddalić wniosek pozwanych o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego jako spóźniony (protokół rozprawy z dnia 17 czerwca 2015 r. – k. 117-123).

Strony na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r. podtrzymały swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani P. B. i P. M. (1) są wspólnikami pozwanej MB M. B. & M. sp. j. z siedzibą w W. (bezsporne; odpis z KRS – k.12-16)

Powód A. K. po raz pierwszy współpracował z pozwanymi w okresie od lutego do listopada 2010 r.; współpraca przebiegała bez zarzutów ( zeznania A. K. – k. 118; zeznania pozwanego P. B. – k. 119).

A. K. podjął po raz drugi współpracę z pozwaną MB M. B. & M. sp. j. z siedzibą w W. w sierpniu 2013 r., trwała ona do końca lutego 2014 r. Współpraca stron w tym okresie obejmowała świadczenie przez powoda na rzecz pozwanej spółki usług marketingowych oraz tworzenie stron internetowych, wydawanie e-czasopism oraz tworzenie projektów kalendarzy. Strony umówiły się na comiesięczną opłatę ryczałtową za usługi marketingowe w wysokości 3 075 zł brutto oraz na dodatkowe wynagrodzenie za kończenie poszczególnych projektów przez powoda ( e-maile – k. 19-21; zeznania powoda – k. 118-119).

Na początku współpraca przebiegała poprawnie, z czasem jednak pozwana spółka zaczęła opóźniać się z płatnościami, nie kwestionując jednak kwot widniejących na fakturach wystawionych przez powoda. W dniu 31.10.2013 powód wystawił fakturę na kwotę 3075 zł brutto z terminem płatności 10.11.2013 za usługi marketingowe; pozwana spółka spełniła częściowo świadczenie w dniu 21.12.2013 r., uiszczając kwotę 2500 zł na konto powoda z zaznaczeniem, że jest to częściowa płatność.

( faktura VAT nr (...) – k. 17; potwierdzenie przelewu – k. 18).

W dniu 22 listopada 2013 r. powód spotkał się ze wspólnikami pozwanej spółki; w trakcie spotkania ustalono warunki dalszej współpracy. Zostały one spisane przez powoda; powód wysłał e-maila z treścią dokonanych ustaleń pozwanym P. B. i P. M. (1). Pozwany P. B. potwierdził zasady współpracy w e-mailu wysłanym do powoda, modyfikując jedynie jedną pozycję. Zgodnie z dokonanymi ustaleniami powód miał otrzymywać co miesiąc 2500 zł netto za wykonywanie usług marketingowych. Ponadto strony ustaliły osobne wynagrodzenie za wykonanie dodatkowych prac przez powoda (w tym: portal (...) Manager – 2250 zł netto; przygotowanie gazety w formie elektronicznej na podstawie przesłanych materiałów – 1500 zł netto za każdą; przygotowanie plików graficznych kalendarzy – 400 zł netto za każdy). Faktury miała być wystawiana po zakończeniu prac, miały mieć 10-dniowy termin płatności.

( korespondencja e-mailowa – k. 19-21; zeznania powoda k. 118-119; częściowo zeznania P. B.- k. 118-121; częściowo zeznania P. M. – k. 121-123)

Odnośnie do usług marketingowych:

Powód po dokonaniu z pozwanymi ustaleń w dniach 22-23 XI 2013 r. dot. dalszej współpracy w dalszym ciągu, do końca lutego 2014 r. świadczył usługi marketingowe na rzecz pozwanej spółki; wystawiał co miesiąc faktury na kwotę 2500 zł netto (3 075 zł brutto).

( faktura (...) – k. 34; faktura nr (...) – k. 24; faktura nr (...) – k. 26; zeznania powoda k. 118-119)

W lutym 2014 r. strony umówiły się na mniejszy zakres prac – faktura została wystawiona na kwotę 1000 zł netto (1230 zł brutto) [ faktura nr (...) – k. 28; zeznania powoda k. 118-119 ].

Pozwana spółka uiściła powodowi za usługi świadczone przez niego w listopadzie 2013 r. ( polecenie przelewu – k. 35). Faktury nr (...) - na łączną kwotę 7380 zł - nie zostały opłacone przez pozwaną spółkę ( bezsporne)

Odnośnie do dodatkowych prac:

Powód po dokonaniu z pozwanymi ustaleń w dniach 22-23 XI 2013 r. dot. dalszej współpracy wykonał następujące dodatkowe prace:

a) stworzenie strony internetowej www.autoservicemanager.pl;

b) projekty graficzne kalendarzy;

c) grudniowe e-wydanie miesięcznika (...) Manager;

d) styczniowo-lutowe e-wydanie dwumiesięcznika Modern (...) Manager;

e) stworzenie strony www.officemanager.pl;

f) listopadowo -grudniowe wydanie dwumiesięcznika Modern (...) Manager.

( zeznania powoda k. 118-121; faktury – k. 22,23,25,27,36,38)

Za poszczególne z w/w dodatkowych prac powód wystawił faktury:

Ad a) na kwotę 2250 zł netto (2767,50 zł brutto) [ faktura nr (...) – k. 22]

Ad b) na kwotę 800 zł netto (984 zł brutto) [ faktura nr (...) – k. 23]

Ad c) na kwotę 1500 zł netto (1845 zł brutto) [ faktura nr (...) – k. 25]

Ad d) na kwotę 1500 zł netto (1845 zł brutto) [ faktura nr (...) – k. 27]

Ad e) na kwotę 3000 zł netto (3690 zł brutto) [ faktura nr (...) – k. 36]

Ad f) na kwotę 1500 zł netto (1845 zł brutto) [ faktura nr (...) – k. 38]

Pozwana spółka uiściła powodowi wynagrodzenie za stworzenie strony www.officemanager.pl oraz listopadowo-grudniowe wydanie dwumiesięcznika Modern (...) Manager ( polecenia zapłaty – k. 37,39; bezsporne).

Faktury: nr (...) – na łączną kwotę 7441,50 zł - nie zostały opłacone przez pozwaną spółkę ( bezsporne)

W dniu 10 i 11 lutego 2014 r. w korespondencji e-mailowej pomiędzy powodem a pozwanym P. M. (1) poruszona była kwestia zaległych płatności na rzecz powoda ( e-mail – k. 65; e-mail – k. 29)

Od grudnia 2013 r. wszystkie faktury wystawione przez powoda były podpisywane przez pozwanego P. M. (1) ( bezsporne).

Żadna z faktur wystawionych przez powoda nie została odesłana powodowi ( zeznania P. M. (1) –k. 122).

Pełnomocnik powoda pismem z dnia 26 marca 2014 r., doręczonym pozwanej spółce w dniu 28 marca 2014 r., wezwał pozwaną spółkę do zapłaty na rzecz powoda kwoty dochodzonej pozwem ( wezwanie do zapłaty – k. 30; potwierdzenie doręczenia – k .33)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów, których treści nie kwestionowała żadna ze stron. Część dokumentów złożonych w postępowaniu przedstawiona została w kserokopiach, jednak strony nie żądały złożenia ich oryginałów w trybie art. 129 k.p.c., wobec czego dokumenty stały się podstawą ustaleń. Ich prawdziwość i wiarygodność nie budzi wątpliwości i nie była kwestionowana.

Dokumenty załączone do pisma procesowego pozwanych z dnia 17 czerwca 2015 r. okazały się nieprzydatne przy ustalaniu stanu faktycznego. W szczególności, korespondencja e-mailowa pozwanych z powodem z dnia 10 października 2013 r. ( e-maile – k. 96-97 ) nie stanowi w ocenie Sądu dowodu na to, że prace powoda były obarczone wadami istotnymi - z jej treści wynika jedynie, że pozwany P. M. (1) przypomina powodowi, że nowe strony <internetowe> mają mieć strefy reklamowe, a powód potwierdza, że o tym pamięta. Z kolei, korespondencja pozwanych e-mailowa z M. G. (1) ( e-maile – k. 98-99), a więc osobą trzecią, nie może stanowić podstawy do oceny jakości prac powoda już choćby z tego powodu, że była prowadzona pół roku po zaprzestaniu pracy powoda z pozwanymi i nie można mieć pewności, czy pozwani nie dokonywali w międzyczasie zmian na stronach internetowych wykonanych przez powoda; ponadto pozwani nie przedstawili żadnych miarodajnych informacji na temat wiedzy i kompetencji M. G. (1); wreszcie z treści w/w korespondencji trudno wysnuć jakiekolwiek wnioski nt. jakości prac wykonanych przez powoda – stanowi ona zapis negocjacji prowadzonych przez pozwanych z M. G. (2).

Zgodnie z art. 503 §1 zd. 2 -3 k.p.c., w piśmie zawierającym sprzeciw od nakazu zapłaty pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości, czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody. Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Pozwani w piśmie procesowym z dnia 17 czerwca 2015 r., a zatem rok po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty, zgłosili wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu informatyki. Pozwani byli już na tym etapie postępowania reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, jednak nie uprawdopodobnili, że dowód ten nie został zgłoszony w sprzeciwie bez ich winy; Sąd miał na uwadze, iż wnosząc sprzeciw od nakazu zapłaty pozwani nie byli reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, jednak należało uwzględnić również to, że pozwana spółka jest profesjonalnym podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Ponadto, dopuszczenie dowodu z opinii biegłego w oczywisty sposób doprowadziłoby do zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Uwzględniając powyższe, przy braku próby uprawdopodobnienia przez pozwanych, że w niniejszej sprawie zachodzą wyjątkowe okoliczności, Sąd postanowił oddalić wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu informatyki jako spóźniony.

Sąd dopuścił również dowód z zeznań stron w trybie art. 299 i 300 k.p.c. w postaci zeznań powoda A. K. oraz pozwanych P. B. oraz P. M. (1), wspólników pozwanej spółki.

Sąd uznał, iż zeznania powoda są wiarygodne, spójne i logiczne, a także za korespondujące z treścią tych dokumentów, które zostały złożone w niniejszej sprawie.

Sąd uznał natomiast, iż zeznania pozwanych w zakresie w jakim pozwani kwestionują wykonywanie usług marketingowych przez powoda, a także prawidłowość prac wykonanych przez powoda, wskazują na wady istotne jego dzieł oraz podnoszą zarzut „podwójnego fakturowania” (i jego niezgodność z zawartą umową) są niewiarygodne i stanowią przyjętą przez pozwanych linię obrony. Wskazać jednocześnie należy, że pozwani nie przedstawili – mimo ciążącego na nich w tym zakresie ciężaru dowodowego – żadnych dowodów (poza swoimi zeznaniami i dowodami z dokumentów załączonych do pisma procesowego z dnia 17 czerwca 2015 r., które w ocenie Sądu okazały się nieprzydatne przy konstruowaniu stanu faktycznego) na poparcie swoich twierdzeń. Dodatkowo w korespondencji e-mailowej prowadzonej między stronami w dniach 21-22 XI 2013 r. ( k. 19-21) oraz w dniach 10-11 II 2014 r. ( k. 29, k. 65), zawierającej kluczowe informacje o współpracy miedzy stronami, pozwani nie zawarli żadnych informacji, czy wskazówek dotyczących niezadowolenia z prac i usług wykonywanych przez powoda na rzecz pozwanej spółki.

Dodatkową wskazówką, pomocną przy ocenie wiarygodności zeznań stron, była dla Sądu sekwencja oraz treść korespondencji e-mailowej prowadzonej między stronami w dniach 10-11 II 2014 r. ( k. 29, k. 65). W mailu z dnia 10 lutego 2014 r. ( k. 29), powód pytał pozwanych „kiedy może się spodziewać wypłaty zaległych należności – ponad 17 tys. zł”; następnie w mailu z dnia 11 lutego 2014 ( k. 65) wskazał, że jeśli pieniądze znajdą się na jego koncie, to będzie gotowy nowy numer e-gazety. W odpowiedzi na maila z 11 lutego pozwany P. M. (1) odpisał powodowi, m.in. że „reszta wpłat zależy od tego ,czy: dostaniemy kredyt (…)” – w powyższym mailu P. M. (1) brak zastrzeżeń co do jakości prac powoda; pozwany uznaje również, że pozwani powinni dokonać „reszty wpłat”. Podkreślić jednocześnie należy, że pozwany P. M. (1) potwierdził na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r. wysłanie do powoda maila z dnia 11 II 2014 r. ( zeznania P. M. (1) – k. 121).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Sąd uznał żądanie powoda wyrażone w pozwie powoda za zasadne w całości.

Pomiędzy powodem a pozwaną została zawarta umowa ustna, potwierdzona następnie w korespondencji e-mailowej prowadzonej w dniach 21-22 XI 2013 r. ( k. 19-21). W ramach tej umowy, powód miał świadczyć dla pozwanej spółki usługi marketingowe oraz wykonywać odrębne projekty/prace za które miał dostawać dodatkowe wynagrodzenie.

Zawartą umowę w części dotyczącej usług marketingowych należy poczytywać za umowę o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, do której znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy o umowie zlecenia (por. art. 750 k.c.) Z kolei umowa stron, w części dotyczącej o wykonywania dodatkowych prac/projektów stanowiła umowę o dzieło, zgodnie z którą przyjmująca zamówienie powód zobowiązał się do wykonania oznaczonych dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia (m.in. stworzenie strony internetowej www.autoservicemanager.pl; projekty graficzne kalendarzy; grudniowe e-wydanie miesięcznika (...) Manager; styczniowo-lutowe e-wydanie dwumiesięcznika Modern (...) Manager).

Na mocy wcześniej umowy, zawartej w sposób dorozumiany i potwierdzonej przez częściowe opłacenie faktury nr (...) powód był zobowiązany świadczyć usługi marketingowe dla pozwanej spółki w październiku 2013 r.

W ocenie Sądu powód wykazał, że wykonał wszystkie świadczenia i prace, których dotyczy roszczenie zawarte w pozwie, w sposób prawidłowy, a pozwana spółka uiściła z opóźnieniem jedynie część (tj. 2500 zł z 3075 zł) należnego powodowi wynagrodzenia (dot. faktury nr (...) – por. potwierdzenie przelewu – k. 18) lub też w dalszym ciągu pozostaje w zwłoce z zapłatą za wykonane przez powoda usługi marketingowe ( dot. faktur za usługi marketingowe: faktura nr (...) – k. 24; faktura nr (...) – k. 26; faktura nr (...) – k. 28) oraz za wykonanie dodatkowych projektów ( dot. faktury nr (...) – k. 22, faktura nr (...) – k. 23, faktura nr (...) – k. 25, faktura nr (...) – k. 27).

Podkreślić należy, że wszystkie z w/w faktur wystawionych przez powoda wskazują w tytule z jakimi pracami, bądź świadczeniami powód wiązał kwoty na nich wskazane; zasadność wystawienia faktury nr (...) została potwierdzona przez dokonanie częściowego przelewu przez pozwaną spółkę z wyraźnym zaznaczeniem, że jest to jedynie przelew częściowy ( por. k. 18); wynika ona również treści korespondencji e-mailowej z listopada 2013 r.

Odnośnie do pozostałych faktur, należy wskazać, że opiewają one na kwoty wynikające z umowy listopada 2013 r., potwierdzonej w korespondencji e-mailowej ( k.19-21), z wyjątkiem faktury nr (...) ( k. 28) wystawionej przez powoda za usługi marketingowe świadczone na rzecz pozwanej spółki w lutym 2014 r. Wskazać przy tym należy, że powód logicznie uzasadnił, dlaczego za te usługi domaga się kwoty niższej niż w poprzednich miesiącach. Dodatkowo na wszystkich fakturach wystawionych po zawarciu umowy w dniach 21-22 XI 2013 r. znajdują się podpisy jednego ze wspólników pozwanej spółki – (...). Sąd uznał, że okoliczności niniejszej sprawy wskazują, iż podpisy te nie stanowią jedynie potwierdzenia przyjęcia faktur, lecz stanowią również potwierdzenie, że usługi/dzieła wykonane przez powoda wskazane w tytułach poszczególnych faktur zostały wykonane w sposób prawidłowy i stanowią potwierdzenie, że pozwana spółka zobowiązuje się uiścić kwoty wskazane na przedkładanych fakturach.

Należy przy tym dodać, iż zgodnie z art. 29 § 1 k.s.h., każdy wspólnik ma prawo reprezentować spółkę; dlatego też oświadczenia woli wspólnika P. M. (1) uzewnętrznione poprzez złożenie podpisów pod fakturami należy traktować jako oświadczenia pozwanej spółki.

Odnosząc się bezpośrednio do zarzutów zawartych w sprzeciwie od nakazu zapłaty należy wskazać, że Sąd wskazując dlaczego dał przymiot wiarygodności zeznaniom powoda podał już przyczyny dla których uznał, że zarzuty pozwanych dotyczące braku wykonania pracy przez powoda bądź też wykonania prac w sposób nienależyty należy uznać za nieuzasadnione. Podkreślić należy raz jeszcze, iż z dokumentów złożonych do akt sprawy wynika, że do lutego 2014 r. pozwani nie kwestionowali jakości dzieł i usług wykonanych przez powoda; sytuacja zmieniła się dopiero po zakończeniu współpracy, co świadczy o przyjętej linii obrony, która jednak nie znajduje oparci a w materiale dowodowym stanowiącym podstawę dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych. Należy zatem uznać, ze pozwana spółka nie wywiązała się w należyty sposób z przyjętych przez siebie zobowiązań finansowych względem powoda.

Odnosząc się natomiast do zarzutu „podwójnego fakturowania”, wskazać należy, że strony uzgodniły w listopadzie 2013 r., że powód będzie otrzymywał comiesięczne wynagrodzenie za usługi marketingowe oraz dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie szczegółowo wymienionych projektów ( por. korespondencja e-mailowa k. 19-21). Pozwany P. M. (1) podniósł dodatkowo na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r., iż żadna z prac z tak zwanej usługi marketingowej nie została wykonana – przeczy temu jednak fakt, iż pozwani – co jest bezsporne – w toku współpracy z powodem opłacali niektóre faktury wystawione za wykonywanie usług marketingowych ( por. faktura nr (...) – k. 34; potwierdzenie przelewu – k. 35).

Z kolei zarzut braku legitymacji procesowej po stronie pozwanych P. M. (1) i P. B. nie znajduje oparcia w treści art. 31 k.s.h.

Zgodnie z art. 31 §1 k.s.h., wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika); art. 31 §2 k.s.h. wskazuje natomiast, iż „przepis § 1 nie stanowi przeszkody do wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi, zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna”. W ocenie Sądu prawidłowo przeprowadzona wykładnia art. 31 k.s.h. prowadzi w sposób jednoznaczny do następującego wniosku: wbrew twierdzeniom pozwanych istnieje możliwość łącznego pozwania wspólników spółki jawnej razem ze spółką, jeszcze zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna.

Podsumowując, w ocenie Sądu Rejonowego powód wykazał, iż wykonał usługi i projekty określone w umowie z pozwaną spółką z 21-22 listopada 2013 r., a wyszczególnione w pozwie, w sposób należyty i należy mu się za z tego tytułu wynagrodzenie. Innymi słowy pozwana spółka powinna uiścić wynagrodzenie za usługi i projekty wskazane na fakturach: nr (...) – k. 22; nr 22/12/2013 – k. 23; nr 01/01/2014 – k. 25; nr 03/02/2014 – k. 27; nr 23/12/2013- k.24; nr 02/01/2014 – k. 26; nr 04/02/2014 – k. 28, na łączną kwotę 14 821,50 zł; jednocześnie, na podstawie art. 481 §1 k.c. powodowi przysługują ustawowe odsetki za opóźnienie związane z uchybieniem przez pozwaną w poszczególnych płatnościach.

Dodatkowo pozwana spółka powinna uiścić również brakujące 575 zł tytułem wynagrodzenia za usługi marketingowe za które wystawiona została faktura nr (...) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności tej kwoty, jak również ustawowe odsetki od kwoty 2 500 zł za okres od dnia 11 listopada 2013 r. do dnia 21 grudnia 2013 r., gdyż zapłata częściowego wynagrodzenia (opłacenie faktury (...)) nastąpiło z uchybieniem terminu ustalonego przez strony.

W związku z powyższym, Sąd uwzględniając w całości żądanie wyrażone w pozwie, na podstawie art. 471 k.c. w związku z art. 627 k.c. oraz art. 471 k.c. w związku z art. 750 k.c. oraz art. 735 k.c., przy zastosowaniu art. 31 §2 k.s.h., zasądził od wszystkich pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 15 394,50 zł z ustawowymi odsetkami od poszczególnych kwot i za poszczególne okresy, szczegółowo wskazane w wyroku a związane z opóźnieniem w wypłacie powodowi należnego mu wynagrodzenia.

O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W przedmiotowej sprawie stroną przegrywającą są pozwani i to oni winni zwrócić solidarnie na rzecz powoda koszty postępowania w kwocie 3187 zł, na które składa się uiszczona przez powoda opłata sądowa od złożonego pozwu w kwocie 770 zł, kwota 2400 zł tytułem kosztów procesu określonych w oparciu o § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 461) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku.