Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 6 października 2015 r.

  Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

0.0.i.Przewodniczący SSO Barbara Przybyła

Protokolant Andrzej Chodorowski

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2015r. w Gliwicach

na rozprawie

z powództwa: (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej w K.

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w K. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. kwotę:

a.  50.760,00 zł (pięćdziesiąt tysięcy siedemset sześćdziesiąt złotych)
z ustawowymi odsetkami od dnia 18 stycznia 2012r. do dnia zapłaty;

b.  37.794,52 zł (trzydzieści siedem tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt cztery złote 52/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 16 września 2014r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.477,00 zł (osiem tysięcy czterysta siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów procesu.

SSO Barbara Przybyła

Sygn. akt X GC 250/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w K. kwoty 97.194,52 zł wraz z ustawowymi odsetkami i od dnia 18 stycznia 2012 roku i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia za wykonanie przez powda roboty budowlane, jako inwestor - solidarnie z wykonawcą tych robót M. H. (1). Pozwana jako odpowiedzialna za szkody górnicze na nieruchomości położonej w miejscowości M. przy ul. (...). wykonywała roboty budowlane dotyczące naprawy powstałych szkód górniczych. Prace zostały powierzone M. H. (2) w ramach umowy z pozwaną. M. H. powierzył powodowi jako podwykonawcy wykonanie całości przedmiotu robót budowlanych, które zobowiązał się wykonać na rzecz pozwanej w ramach powyższej umowy. Roboty budowlane zostały wykonane w całości przez powoda, a ponadto powód wykonał roboty dodatkowe. Powód wykonywał roboty budowlane zgodnie z umową, a co do ich jakości i kompletności przeciwnik nie wnosił zastrzeżeń. Tytułem wynagrodzenia za wykonane roboty powodowi było należne wynagrodzenie wynikające z następujących faktur:

1)  nr (...) z 29 lipca 2011 roku na kwotę 50.760,00 zł z terminem płatności na dzień 27 września 2011 roku

2)  nr (...) z dnia 2 września 2011 roku na kwotę 35.640,00 zł z czego do zapłaty z tejże faktury pozostaje kwota 8.640,00 zł,

3)  nr (...) z 7 listopada 2011 roku na kwotę 10.800,00 zł z terminem płatności na dzień 6 stycznia 2012 roku ,

4)  nr (...) z 28 listopada 2011 roku na kwotę 37.794,52 zł z terminem płatności na dzień 27 stycznia 2012 roku ( roboty dodatkowe)

Podstawowy zakres robót zakończył się sporządzeniem protokołu końcowego odbioru w dniu 4 listopada 2011 roku. Dodatkowe roboty budowlane, prowadzone w wykonaniu protokołu konieczności z dnia 1 września 2011 r. zostały odebrane w dniu 28 listopada 2011 roku. M. H. (2) wpłacił kwotę 27.000 zł na poczet faktury (...), wobec czego do zapłaty z niej pozostaje kwota 8.640,00 zł. Pozostałe należności nie zostały przez niego uregulowane. Prezes Zarządu powoda T. P. (1) objął funkcję kierownika budowy i przejął do prowadzenia dziennik budowy. Wraz z dziennikiem została mu przekazana przez pozwaną cała dokumentacja projektowa niezbędna do wykonania prac. Powód pismem z dnia 27 lipca 2011 roku przedstawił pozwanej kopię umowy z podwykonawczej, jednocześnie zwracając się z prośbą o przekazanie przez inwestora wynagrodzenia bezpośrednio na rzecz powoda jako podwykonawcy. Pozwana odmówiła wypłaty bezpośrednio powodowi, lecz jednocześnie nie zgłosiła sprzeciwu czy zastrzeżeń wobec faktu prowadzenia robót przez powoda jako podwykonawcę. Pozwana wystawiła referencje dla powoda w związku z prawidłowym wykonaniem inwestycji. Powód wszczął najpierw postępowania sądowe, a następnie postępowanie egzekucyjne, które zostało umorzone wskutek bezskuteczności egzekucji. Powód skierował roszczenie przeciwko pozwanej o zapłatę kwoty 10.800,00 zł. Sąd Rejonowy w Rybniku oddalił żądania powoda wyrokiem z dnia 18 lutego 2014 roku w sprawie VI GC 345/12. Apelację powoda od powyższego wyroku Sąd Okręgowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2014 roku uwzględnił w ten sposób, że żądanie pozwu uwzględnił w całości. W wyroku tym uznana została zasada odpowiedzialności pozwanej za zapłatę całego wynagrodzenia. W ocenie Sądu odwoławczego z zebranego materiału dowodowego wynikało, że pozwana uzyskała wiedzę o wykonaniu prac przez powoda jako podwykonawcy, jednocześnie podkreślił zajście przesłanek z art. 647 ¹ § 5 kc o solidarnej odpowiedzialności za zapłatę wynagrodzenia wobec podwykonawcy. Uwzględnienie powództwa dotyczyło części żądań. Tożsamość faktyczna i prawna tych roszczeń nie budzi wątpliwości. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę jest tym wyrokiem związany. Przed wytoczeniem powództwa powód dwukrotnie składał wnioski o zawezwanie pozwanej do próby ugodowej. Żądanie odsetek od dnia 18 stycznia 2012 roku wynika z wyznaczenia terminu zapłaty na dzień 7 stycznia 2012 roku. określonego w wezwaniu do zapłaty z dnia 10 stycznia 2012 roku.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwo z uwagi na przedawnienie roszczenia i brak legitymacji procesowej pozwanej. W uzasadnieniu pozwana wskazała, że termin przedawnienia roszczeń wynikających z umowy o roboty budowlane pomiędzy przedsiębiorcami wynosi trzy lata. Zarzuciła, że ostatnie roszczenie powoda uległo przedawnieniu w styczniu 2015 roku, a pozew w niniejszej sprawie został złożony w maju 2015 roku. W momencie złożenia wniosku o zawezwanie do próby ugodowej część roszczeń uległa przedawnieniu. Pozwana wskazała ponadto, że skierowanie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej jest nadużyciem prawa podmiotowego i nie korzysta z ochrony.

M. H. (2) ani powód nigdy nie informowali pozwanej o zawarciu dodatkowej umowy na kwotę 37.794,52 zatem całkowicie niezasadne było zawezwanie do próby ugodowej w tym przedmiocie.

W bieżącej sprawie pozwana nie posiada legitymacji procesowej biernej albowiem z przepisów prawa materialnego nie wynika, iż jest strona stosunku prawnego powołanego przez powoda.

Orzeczenie Sądu Okręgowego wydanego na skutek apelacji powoda od tego wyroku nie ma charakteru prejudycjalnego albowiem obecna sprawa między tymi samymi stronami nie jest w istocie sprawą o zasądzenie pozostałej części roszczenia z tego samego stosunku prawnego.

Pozwana wskazała, że nie została poinformowana o chęci zatrudnienia podwykonawcy do wykonania robót zleconych M. Z. pozwanej niewystarczająca jest wiedza o podwykonawcach z innych źródeł , gdyż wiedza ta nie ma charakteru „przedstawienia umowy” o którym mówi treść art. 647 ¹ § 2 kc.

Z ostrożności procesowej pozwana wskazała, że skoro M. H. (2) zapłacił powodowi kwotę 27.000,00 zł, pozwana na skutek przegranego procesu zapłaciła powodowi kwotę 10.800,00 zł a umowa pomiędzy powodem a M. H. (2) opiewała na kwotę 97.200,00 zł to do zapłaty z tej umowy pozostaje jeszcze tylko kwota 59.400,00 zł. W zakresie robót dodatkowych pozwana nigdy o nich nie była informowana. Pozwana zakwestionowała możliwość naliczenia przez powoda odsetek od dnia 18 stycznia 2012 roku.

W trakcie postępowania strony nie zmieniły swoich stanowisk.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana (...) Spółka Akcyjna w K. zawarła z M. H. (2) dnia 4 maja 2011 roku umowę na mocy której zobowiązał się on do kotwienia budynku mieszkalnego oraz remont ogrodzenia i placu w M. przy ul. (...). Wartość netto umowy miała nie przekroczyć 96.000,00 zł , a termin do realizacji przedmiotu umowy do dnia 20 sierpnia 2011 roku. Strony postanowiły, że wszelkie zmiany i uzupełnienia umowy wymagają dla swej ważności formy pisemnej w postaci aneksu do umowy.

W dniu 30 sierpnia strony zawarły aneks na podstawie którego umowa miała zostać zrealizowana do dnia 30 listopada 2011 roku.

/dowód: umowa k 10,11 aneks k 12/

W dniu 29 czerwca 2011 roku M. H. (2) zawarł z powodem (...) Spółką z ograniczona odpowiedzialnością w R. umowę na wykonanie robót polegających na wykonaniu konstrukcji zabezpieczeń na wpływ eksploatacji górniczej w budynku mieszkalnym położonym w M. przy ul (...) na podstawie otrzymanego projektu budowlanego oraz przedmiaru robót do wykonania, które stanowią załącznik do umowy. Wykonanie robót dodatkowych wykraczający poza zakres opisany wyżej może zostać zlecony na podstawie pisemnego aneksu do umowy. Wynagrodzenie należne powodowi ustalono na kwotę 90.000,00 zł netto. Wynagrodzenie miało być płatne na podstawie protokołu odbioru robót podpisanego przez strony oraz faktury VAT. Dopuszczono fakturowanie częściowe dla poszczególnych etapów wyodrębnionych jako podlegające odbiorowi:

- opaska żelbetowa

- drenaż opaskowy;

- kotwienie poszczególnych kondygnacji;

- wymian części stropu;

- roboty zewnętrzne.

Termin płatności faktury ustalono na 60 dni od daty otrzymania faktury wystawionej na podstawie protokołu odbioru.

Zamawiający miał dokonać cesji wynagrodzenia wynikającego z umowy na rzecz powoda . Na podstawie opisanej cesji pozwana miała dokonać przelewów wynagrodzenia za poszczególne etapy bezpośrednio na konto powoda z pominięciem zamawiającego. Potwierdzenie dokonania cesji M. H. (2) miał dostarczyć przed rozpoczęciem prac.

/dowód: umowa k 13 - 15/

W dniu 1 września 2011 roku pozwana zawarła z M. H. (2) umowę (protokół konieczności) na wykonanie robót dodatkowych, remontowych nie przewidzianych w kosztorysie inwestorskim. Konieczność wykonania robót dodatkowych wynikła w trakcie wykonywania prac podstawowych. Zakres prac dodatkowych został ustalony pomiędzy J. Z. ( pracownikiem pozwanej będącym Inspektorem Nadzoru (...) a powodem (prezesem Zarządu). O tym , że prace wykonuje powód pozwana dowiedziała się kiedy prace były zawansowane w 50% . W dniu 5 września 2011 r. roku wykonanie prac dodatkowych w całości zostało zlecone powodowi z zaznaczeniem, że rozliczenie nastąpi kosztorysem powykonawczym.

W dzienniku budowy jako wykonawca został wskazany powód, a kierownikiem budowy został T. P. (2) powoda Całość prac wynikających z umowy podstawowej jak i dodatkowej wykonał powód.

/dowód Protokół konieczności nr 1 k 26,zlecenmie k 27. protokół odbioru prac dodatkowych wraz z wartością wykonanych robót i fakturą VAT k - 2830/ dowód dziennik budowy k 32 – 41, zeznania świadka J. Z. protokół rozprawy z dnia 6 października 2015 roku (...):01 – 00:26: 47/

Za wykonane prace powód na podstawie protokołów odbioru wykonanych robót wystawił na rzecz M. H. (2) faktury VAT:

1)  Nr (...) z 29 lipca 2011 roku na kwotę 50.760,00 zł z terminem płatności na dzień 27 września 2011 roku

2)  Nr (...) z dnia 2 września 2011 roku na kwokę 35.640,00 zł z terminem płatności na dzień 1 listopada 2011 roku z czego do zapłaty pozostaje kwota 8.640,00 zł,

3)  Nr (...) z 7 listopada 2011 roku na kwotę 10.800,00 zł z terminem płatności na dzień 6 stycznia 2012 roku ,

4)  Nr (...) z 28 listopada 2011 roku na kwotę 37.794,52 zł z terminem płatności na dzień 27 stycznia 2012 roku ( roboty dodatkowe)

/dowód: faktury VAT wraz z protokołami odbioru prac k 18 25/

Pismem z dnia 27 lipca 2011 roku powód wezwał pozwaną o wypełnienie p 4 § 2 umowy w zakresie cesji wynagrodzenia za zrealizowane prace na podstawie tejże umowy. W załączeniu powód wysłał pozwanej kserokopię umowy jaką zawarł z M. H. (2). W odpowiedzi na to pismo pozwana dnia 5 sierpnia 2011 roku wskazała, że nie znajduje podstaw do pozytywnego rozpatrzenia przedmiotowej sprawy. Jednocześnie podała, iż pomiędzy powodem a generalnym wykonawcą (posiadającym umowę z Kopalnią) obowiązuje prawomocna umowa regulująca również płatność za wykonanie wymienionego zadania. Pomiędzy generalnym wykonawcą a pozwaną jest zawarta umowa na wykonanie powyższych robót, na mocy której pozwana w terminie zrealizuje swoje zobowiązania finansowe za wykonane prace wynikające z umowy.

/dowód pismo powoda k 44 , pismo pozwanej k 45

Powód pismem z dnia 10 stycznia 2012 roku wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 70.200,00 zł wynikającą z prac jakie wykonał jako podwykonawca M. H. (2) wskazując , że z tego tytułu ponosi ona odpowiedzialność na podstawie art. 647 ¹ § 5 kc. Brak zapłaty tej kwoty w terminie do dnia 17 stycznia 2012 roku spowoduje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego.

/dowód: pismo powoda k 46/

Z korespondencji przedprocesowej stron wynika, że pozwana nie uznała swojej odpowiedzialności względem powoda wynikającej z art. 647 ¹ kc gdyż nie została poinformowana o zakresie robót jaki wykonywał powód i treści umowy. Z korespondencji tej wynika, ze powód już pismem z dnia 30 września 2011 roku wskazał pozwanej , że jest wykonawcą M. H. (2) i do której to informacji powód załączył umowę.

/ dowód: korespondencja między stronami k 93 - 104

Powód wniósł pozew do Sądu Rejonowego w Rybniku o zapłatę kwoty 10.800 zł wynikającej z faktury z dnia 7 lipca 2011 roku.

Wyrokiem z dnia z dnia 18 lutego 2014 roku Sąd Rejonowy w Rybniku oddalił powództwo. Wyrok ten został zmieniony wyrokiem Sadu Okręgowego w Gliwicach z dnia 29 sierpnia 2014 roku w sprawie X Ga 162/14 na skutek apelacji powoda w który od pozwanej na rzecz powoda została zasądzona kwota 10.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty i koszty postępowania za obie instancje.

/ dowód: wyrok Sadu Okręgowego z uzasadnieniem k 48 – 54/

Powód pismem z dnia 6 czerwca 2013 roku wniósł do Sadu Rejonowego w Rybniku wniosek o zawezwanie do próby ugodowej o zapłatę kwoty 37.794,52 zł za wykonane prace dodatkowe

/ dowód: zawezwanie do próby ugodowej k 55, 56/

Powód pismem z dnia 26 września 2014 roku wniósł do Sądu Rejonowego kolejny wniosek o zawezwanie do próby ugodowej o zapłatę kwoty 97.194,52 zł wynikającej z wszystkich wyżej wymienionych faktur

/dowód: zawezwanie do próby ugodowej i protokół rozprawy k 58- 61/

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez stron, których moc dowodowa nie była kwestionowana przez strony oraz zeznań świadka J. Z., które są spójne logiczne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie, w związku z czym należało je uznać za wiarygodne. Świadek T. S. nie posiadał informacji mających znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd pominął zeznania świadka M. H. (2) stwierdzając, iż w tym stanie sprawy zostały wyjaśnione wszystkie sporne okoliczności sprawy, a co za tym idzie jego wyjaśnienia były zbędne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie spór pomiędzy stronami sprowadza się do ustalenia, czy Sąd orzekający w niniejszej sprawie jest związany ustaleniami Sądu Okręgowego w Gliwicach zawartymi w wyroku z dnia29 sierpnia 2014 roku sygn. akt X Ga 162/14 , czy pozwana ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 647 ¹ § 5 kc w zakresie prac dodatkowych oraz czy roszczenie powoda uległo przedawnieniu.

Powód wniósł do Sądu Rejonowego w Rybniku pozew o zasądzenie od pozwanej kwoty 10.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami wynikającej z faktury VAT z dnia 7 lipca 2011 roku. Sąd Rejonowy powództwo w tym zakresie oddalił wyrokiem z dnia 18 lutego 2014 roku. Na skutek apelacji powoda wyrok ten został zmieniony prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 29 sierpnia 2014 roku w sprawie X Ga 162/14 w ten sposób, że zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 10.800,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 stycznia 2012 roku

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku wskazał, że z zebranego materiału dowodowego wynika, że pozwana uzyskała wiedzę o wykonywaniu prac przez powódkę z treści przedłożonej jej przez podwykonawcę umowy. Zdaniem Sądu Okręgowego oczywistym było to, że inwestor mógł wyrazić zgodę na zawarcie przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą nie tylko wprost poprzez pisemne wyrażenie zgody na powyższe, ale także w sposób dorozumian. Inwestor nie musi znać treści całej umowy (jej projektu), wystarczająca jest bowiem znajomość tych elementów, które konkretyzują daną umowę i decydują o zakresie solidarnej odpowiedzialności inwestora z wykonawcą za wynagrodzenie podwykonawcy. Elementami tymi są przede wszystkim zakres prac powierzonych zindywidualizowanemu podmiotowo podwykonawcy oraz jego wynagrodzenie, w szczególności sposób jego ustalenia, czy też dochodzenia W rozpoznawanej sprawie pozwana otrzymała odpis umowy pomiędzy podwykonawcą a wykonawcą. Ponadto w dzienniku budowy na jego pierwszej stronie wprost określono powódkę, jako bezpośredniego wykonawcę robót. Już z tego zapisu pozwana powinna uzyskać wiedzę co do istnienia podwykonawcy w zaistniałym procesie budowlanym. Ponadto inspektor nadzoru budowlanego ustanowiony przez pozwaną, pojawiający się często na budowie i nadzorujący prace, z łatwością mógł zauważyć obecność pracowników powódki na budowie celem wykonywania stosownych czynności i akceptował ten stan nie wnosząc żadnych zastrzeżeń czy też sprzeciwu.

Sąd Okręgowy wskazał, iż celem (...) § 5 k.c., jest zapewnienie podwykonawcy pewnej ochrony w ten sposób, że inwestor, mimo iż nie jest związany z podwykonawcą żadną umową, z mocy ustawy odpowiada solidarnie z wykonawcą za zapłatę wynagrodzenia..

Sąd orzekający w niniejszej sprawie jest związany orzeczeniem Sądu Okręgowego z dnia 29 sierpnia 2014 roku. Nie budzi wątpliwości, że w zakresie faktur nr (...) roszczenie powoda w niniejszej sprawie opiera się na identycznym stanie faktycznym i prawnym co sprawa wskazana wyżej i tym samym Sąd rozpoznający niniejszą sprawę jest tym wyrokiem związany na podstawie art. 365 i 366 kpc.

Związanie stron o którym mowa w art. 365, polega na związaniu tych osób dyspozycją zawartej w sentencji wyroku skonkretyzowanej, zindywidualizowanej i trwałej normy prawnej wywiedzionej przez sąd z norm generalnych i abstrakcyjnych zawartych w przepisach prawnych. Inne sądy, organy państwowe oraz organy administracji publicznej, rozstrzygające w sprawach innych niż karne (§ 2), są związane prejudycjalnie, czyli nie mogą dokonać odmiennej oceny prawnej roszczenia niż zawarta w prejudykacie, ale także nie mogą dokonać odmiennych ustaleń faktycznych.

Potwierdza to stanowisko Sadu Najwyższego wyrażone w Wyroku z dnia 27 czerwca 2014 r. V CSK 433/13 w którym wskazano, że powaga rzeczy osądzonej rozciąga się również na zawarte w uzasadnieniu motywy rozstrzygnięcia, które mogą mieć znaczenie dla ustalenia zakresu mocy wiążącej i powagi rzeczy osądzonej prawomocnego orzeczenia, czyli dla określenia granic jego prawomocności materialnej w rozumieniu art. 365 § 1 k.p.c.

Związanie prawomocnym wyrokiem oznacza, iż sąd obowiązany jest uznać, że kwestia prawna, która była już przedmiotem rozstrzygnięcia w innej sprawie, a która ma znaczenie prejudycjalne w sprawie przez niego rozpoznawanej, kształtuje się tak, jak przyjęto w prawomocnym wcześniejszym wyroku, nawet jeżeli argumentacja prawna, na której opiera się to rozstrzygnięcie jest nietrafna. W późniejszej sprawie kwestia ta nie może być już w ogóle badana. Stan związania prawomocnym wyrokiem, także gdy chodzi o rozstrzygnięcia prejudycjalne, odnosi się tylko do stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy, po którym nastąpiło wydanie tego wyroku. Wobec tego stan związania prawomocnym wyrokiem w innym procesie z udziałem tych samych stron może uchylić pojawienie się nowych, istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności.

Podobne stanowisko zajął Sad Najwyższy w wyroku z dnia 6 marca 2014r. wskazując, że zasada odpowiedzialności pozwanego, przesądzona w prawomocnym wyroku uwzględniającym część roszczenia, jest wiążąca w sprawie o zasądzenie pozostałej części. Regulacje przewidziane w art. 365 § 1 i art. 366 k.p.c. gwarantują stabilność określonej orzeczeniem sądowym sytuacji prawnej, uniemożliwiając jej podważenie przez stronę niezadowoloną z rozstrzygnięcia i zobowiązując do jej respektowania inne sądy oraz inne organy państwa w określonych przez ustawę granicach. Należy podkreślić, że tym samym regulacje te realizują jedną z najistotniejszych gwarancji konstytucyjnych jaką jest prawo do rozstrzygnięcia sprawy przez niezawisły sąd (art. 45 ust. 1 Konstytucji), która nie byłaby możliwa do osiągnięcia bez stabilności, pewności i niewzruszalności rozstrzygnięć sądowych. Są także jedną z gwarancji powagi wymiaru sprawiedliwości.

Istnienie prawomocnego wyroku co do udzielenia ochrony prawnej określonemu prawu podmiotowemu przekreśla możliwość ponownej oceny zasadności roszczenia wynikającego z tego samego prawa, jeżeli występują te same okoliczności. W konsekwencji, jeżeli sąd rozstrzygnął już w prawomocnie osądzonej sprawie o zasadzie odpowiedzialności pozwanego, to w sprawie o pozostałe świadczenia wynikające z tego samego stosunku prawnego jest związany rozstrzygnięciem zawartym w pierwszym wyroku. Prawomocny wyrok swoją mocą powoduje, że nie jest możliwe dokonanie odmiennej oceny i odmiennego osądzenia tego samego stosunku prawnego w tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych, między tymi samymi stronami.

Tylko takie rozumienie mocy wiążącej prawomocnego wyroku pozwala na zrealizowanie celów art. 365 § 1 i art. 366 k.p.c., tj. zagwarantowanie prawa do sądu i zapewnienia niewzruszalności sądowemu orzeczeniu udzielającemu ochrony prawnej określonemu prawu podmiotowemu lub odmawiającemu udzielenia takiej ochrony. W przypadku rozdrobnienia roszczeń pozwala w szczególności na uniknięcie wielokrotnego badania przez sąd tych samych okoliczności faktycznych i prawnych oraz wyłącza możliwość wydania różnych orzeczeń co do zasady odpowiedzialności pozwanego w kolejnych sprawach między tymi samymi stronami wynikających z tego samego stosunku prawnego i opartych na tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych, co w sposób oczywisty naruszałoby powagę wymiaru sprawiedliwości oraz zasadę pewności i niewzruszalności prawomocnych orzeczeń sądowych.

Przesłanki odpowiedzialności pozwanego zostały także spełnione w zakresie prac dodatkowych wynikających z protokołu konieczności i objętych fakturą nr (...) . Konieczność wykonania tych prac wynikła w trakcie wykonywania prac podstawowych i została objęta protokołem konieczności z 1 09. 2011r. (k.27 akt i protokołem odbioru z 28.11.2011r. (k.28) Zgodnie z §1 umowy zawartej przez powoda z M. H. zmawiający może zlecić wykonanie robót dodatkowych wykraczających poza zakres opisany w §1 , na podstawie pisemnego aneksu. Zgodnie z §8 umowy strony przewidziały formę pisemną pod rygorem nieważności. Zlecenie na roboty dodatkowe zostało złożone w formie pisemnej ( k. 27) i podpisane nie tylko przez M. H. i powoda a także powołuje się na treść umowy powoda z M.H.. Zakres prac został przez pozwanego zatwierdzony w protokole konieczności podpisanym także przez pracowników pozwanego – co potwierdza fak akceptowania wykonania tych prac ( protokół k. 26).

Zatem zlecenie prac powodowi jako wykonawcy, wykonawcy zostało zgodnie z postanowieniami umowy pomiędzy pozwana a generalnym wykonawcą uczynione na piśmie. Następnie wykonawca zlecił ich wykonanie powodowi o czym pozwana wiedziała jak wynika z zeznań świadka Z.. Zakres prac dodatkowych został uzgodniony pomiędzy przedstawicielem pozwanej i prezesem Zarządu powoda. Pozwana znała również wynagrodzenie należne za wykonanie tych prac. Tym samym w ocenie Sądu pozwana ponosi pełną odpowiedzialność wobec powoda za zapłatę należnego mu wynagrodzenia za prace dodatkowe w wysokości 37.794,52 zł.

Wskazać należy, ze zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego III CSK 370/14 z 18 czerwca 2015 roku nie ma znaczenia kto przedstawi umowę inwestorowi, jeśli fakt wykonywania umowy przez podwykonawcę i istotne postanowienia umowy były mu znane. Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym opisany wyżej wyrok Sądu Okręgowego, wykazuje na spełnienie wszystkich przesłanek formalnych i materialnych wymaganych do poniesienia przez pozwaną, jako inwestora, odpowiedzialności przewidzianej w art. 647 ¹ § 5 kc w stosunku do podwykonawcy za zapłatę mu wynagrodzenia solidarnie z generalnym wykonawcą.

Ustalenia pomiędzy inwestorem a generalnym wykonawcą co do trybu zgłoszenia podwykonawcy i jego akceptacji przez inwestora sprzeczne z zapisem art. 647 ¹ kc nie maja wpływu na odpowiedzialność inwestora w stosunku do podwykonawcy. Podwykonawca na treść tej umowy nie ma wpływu, a obowiązek zapłaty wynagrodzenia przez inwestora na podst. (...) kc wynika z ustawy i nie może być modyfikowany ze skutkiem dla podwykonawcy w umowie na co jednoznacznie wskazuje § 6 tego przepisu zgodnie z którym odmienne postanowienia umów o których mowa w tym przepisie są nieważne.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut pozwanej, że powód wnosząc wnioski o zawezwanie do próby ugodowej nadużył prawa podmiotowego. Prawo wniesienia wniosku o zawezwanie do próby ugodowej jest wyraźnie wskazane w przepisach kpc – art. 184 kpc i następne. Celem postępowanie pojednawcze jest ugodowe załatwienie sporu przed sądem - bez potrzeby wytaczania powództwa. Ugoda zawarta przed sądem jest tytułem egzekucyjnym (art. 777 § 1 pkt 1) uzyskanym szybko i tanio.

Powód wniósł 2 wnioski o zawezwanie do próby ugodowej przy czym pierwszy wniosek, złożony 6 czerwca 2013r. dotyczył jedynie należności dotyczących umowy dodatkowej. W tym stanie brak jest podstaw do stwierdzenia, ze powód nadużywał tego prawa biorąc pod uwagę, ze składał on wniosek o zawezwanie do próby ugodowej jednokrotnie, a jedynie co do robót dodatkowych dwukrotnie, w sytuacji krótkiego, 3–letniego terminu przedawnienia.

Złożenie wniosku o wszczęcie postępowania pojednawczego powoduje przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczenia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c. (por. wyrok SN z dnia 3 czerwca 1964 r., II CR 675/63, OSNC 1965, nr 2, poz. 34 jedynie co do wierzytelności w zawezwaniu tym określonych, tak co do przedmiotu żądania, jak i wysokości. Nie przerywa zaś co do innych roszczeń, które mogą wynikać z tego samego stosunku prawnego, ani ponad kwotę w zawezwaniu określoną.

Powołane przez pozwaną orzeczenie TK z 1 września 2006 roku i Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 16 stycznia 2014 roku nie mogą być uznane jako uzasadniające uznanie stanowiska pozwanej, że jedynym sposobem na uniknięcie zarzutu przedawnienia winno być wniesienie pozwu. Orzeczeniu TK dotyczyło kwestii przedawnienia roszczeń na tle art. 442 kc w( w dawnym brzmieniu) i dotyczył sytuacji gdy zdarzenie powodujące szkodę i chwila gdy poszkodowany dowiedział się o szkodzie są różne. Powołane orzeczenie pozostaje wiec bez wpływu na rozpoznawaną sprawę. Powołane orzeczenie S.A. dotyczyło kolejnych wniosków o zawezwanie do próby ugodowej. Taka sprawa w niniejszym postępowaniu nie ma miejsca.

Fakt, iż powód wniósł pozew o część roszczeń, zaś co do pozostałych złożył jedynie wniosek o zawezwanie do próby ugodowej (wnioski powoda dotyczyły różnych roszczeń) nie może być oceniany w kategorii nadużycia prawa. Wierzyciel ma prawo do podejmowania takich działań, które z jednej strony ograniczają konieczność ponoszenia nadmiernych kosztów sądowych, a jednocześnie mieszczą się w granicach przysługujących mu praw. Powód wnosząc o zasądzenie należności wynikającej z faktury VAT nr (...) wniósł o całość należności wynikającej z tej faktury.

W niniejszej sprawie Sąd oddalił powództwo powoda w zakresie kwoty 8.640 wynikającej z faktury VAT nr (...), gdyż w tym zakresie powód wniosek o zawezwani do próby ugodowej wniósł już po upływie 3 – letniego terminu przedawnienia.

Sąd oddalił również powództwo w zakresie daty początkowej naliczania odsetek od należności głównej z tytułu prac dodatkowych.. Zgodnie orzeczeniem wyrokiem Sadu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 maja 2015 roku V ACa 827/14 zobowiązanie inwestora wobec podwykonawcy do zapłaty wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę ma charakter bezterminowy. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 września 2012 roku IV CSK 91/12 wskazujac, że wykładnia gramatyczna art. 647 ¹ § 5 kc przemawia za ograniczeniem odpowiedzialności inwestora do wynagrodzenia ( należności głównej) Podobne stanowisko zajął Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrokiem z dnia 30 czerwca 2015 r.I ACa 348/15 wskazując, że artykuł 647 ¹ § 5 k.c. nakłada na inwestora solidarną z wykonawcą odpowiedzialność jedynie za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy i nie rozszerza jej na żadne inne zobowiązania wykonawcy wobec podwykonawcy. W konsekwencji inwestor nie odpowiada za skutki opóźnienia wykonawcy za zapłatą wynagrodzenia podwykonawcy, ale jedynie za swe własne opóźnienie, które ma miejsce po wezwaniu go przez podwykonawcę do zapłaty wynagrodzenia.

W związku z powyższym należy przyjąć, ze powodowi należą się odsetki dopiero od wezwania go przez powoda do zapłaty należności na podstawie art.647 ¹ § 5 kc. W związku z powyższym Sąd zasądził odsetki od należności za prace dodatkowe od dnia 16 września 2014 roku. Powód wezwał pozwaną do zapłaty tej należności pismem z dnia 1 września 2014 roku (k 103) , które zostało doręczone pozwanej dnia 3 września , a termin zapłaty należności został w nim określony na dzień 15 września 2014 roku, a zatem powodowi należą się odsetki od dnia 16 września 2014 roku. 16 września 2014 roku .

Powód przegrał sprawę zaledwie w 9 % dlatego też Sad w związku z art. 100 zd 2 kpc obciążył kosztami postępowania w całości stronę pozwaną. Na koszty poniesione przez powoda złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 4.860,00 zł i wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3.617 zł.

Wysokość zasądzonego wynagrodzenia radcy prawnego Sąd ustalił
w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1349 z późn. zm.).

SSO Barbara Przybyła