Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 22 maja 2015 roku w sprawie z powództwa Kancelarii (...) Spółki Akcyjnej w K. przeciwko D. P. o zapłatę Sąd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej oddalił powództwo uznając, że powód nie udowodnił ani zasady, ani wysokości roszczenia, zwłaszcza, że roszczenie pierwotnie istniało oraz że powód nabył je od poprzedniego wierzyciela.

Apelacje od tego rozstrzygnięcia wywiódł powód zaskarżając wyrok w całości i zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art. 720 kc poprzez niezasadne przyjęcie, że powód nie wykazał, aby doszło do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy pozwanym a spółką (...) Sp. z o.o. oraz art. 10 ust. 1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki poprzez niezasadne przyjęcie, że umowa o kredyt konsumencki może być zawarta wyłącznie w formie papierowej lub w formie przewidzianej w art. 7 ustawy prawo bankowe.

Nadto skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy w postaci art. 232 kpc poprzez niezasadne przyjęcie, ze powód nie przedstawił dowodów potwierdzających zasadność roszczenia oraz art. 339 § 2 kpc poprzez niezasadne oddalenie powództwa wyrokiem zaocznym w całości w sytuacji, gdy zasadność powództwa nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

W związku z tym skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1664 złote wraz z odsetkami i kosztami procesu za obie instancje ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

apelacja nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym i z tego względu zgodnie z przepisem art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku tego sądu powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wbrew zapatrywaniom apelującego, zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia i w konsekwencji przyjmuje za swoje, uznając za zbędne powielanie ich w całości w treści niniejszego uzasadnienia. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji w sposób właściwy zastosował również odpowiednie przepisy prawne do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Wnosząc apelację powód załączył umowy cesji wierzytelności z dnia 29 lipca 2014 r., zawiadomienie o dokonaniu przelewu wierzytelności z dnia 29 lipca 2014 r., umowę pożyczki, odpis KRS powoda. Dokumenty te nie mogą być zaliczone w poczet materiału dowodowego z uwagi na prekluzję dowodową określoną w art. 381 k.p.c. W postępowaniu uproszonym czynności sądu II instancji ograniczają się do kontroli orzeczenia wydanego przez sąd I instancji, czego wynikiem jest ograniczenie postępowania dowodowego jedynie do dowodu z dokumentu (art. 505 ¹¹ § 1 k.p.c.), a z pozostałych rodzajów dowodów tylko jeśli przemawiają za tym ważne względy wskazane w art. 505 ¹¹ § 2 k.p.c. Nadto, w postępowaniu uproszczonym, tak jak i w postępowaniu zwykłym, strona może w środku odwoławczym przedstawiać nowe fakty i dowody. Zasada te doznaje jednak ograniczenia poprzez unormowanie art. 381 k.p.c. i odpowiadające mu unormowanie art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. Stosownie do pierwszego z powołanych przepisów sąd II instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Przepis art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. stanowi z kolei, że apelacja powinna zawierać m.in. powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem I instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Oznacza to, że sąd II instancji jest zobowiązany na wniosek strony materiał procesowy uzupełnić, jeżeli jest to konieczne do rozstrzygnięcia sprawy, lecz równocześnie jest uprawniony do pominięcia nowych faktów i dowodów zgłoszonych dopiero w postępowaniu apelacyjnym, gdy zachodzą przesłanki określone przepisem art. 381 k.p.c., tj. jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. (tak wyrok Sądu Najwyższego z 1 września 2010 r., sygn. akt II UK 77/10, LEX nr 661513). Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej należy zauważyć, że strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, by potrzeba powołania wskazanych dowodów powstała później. Z oczywistych względów fakt zapoznania się z uzasadnieniem niekorzystnego dla powoda orzeczenia nie może stanowić usprawiedliwienia dla spóźnionego przedstawienia dowodów. Obowiązkiem bowiem powoda było przedstawienie wszelkich dostępnych mu dowodów już na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego. Powód nie sprostał jednak temu obowiązkowi.

Wszystkie podniesione przez powoda w apelacji zarzuty koncentrują się na zanegowaniu stanowiska Sądu I instancji, wedle którego powód nie wykazał swego wstąpienia w stosunek prawny w miejsce kredytodawcy, będącego pierwotnym wierzycielem pozwanej.

Zarzuty te są nietrafne. Strona powodowa nie przedłożyła żadnego dowodu dokumentującego zawarcie umowy pożyczki, przelewu wierzytelności z niej wynikającej. Wszystkie dokumenty zostały bowiem złożone w kserokopiach, a zatem nie posiadają waloru dokumentów, które mogłyby być podstawą ustaleń faktycznych w sprawie. Żądanie zaś apelującego, by na podstawie okoliczności, iż dysponuje on oryginałami dokumentów dotyczących umowy kredytowej jest zbyt daleko idące i nie może stanowić podstawy ustaleń faktycznych w kształcie postulowanym przez apelującego.

Wreszcie oddaleniu powództwa nie stoi na przeszkodzie fakt, że pozwany nie zakwestionował bezpośrednio ani faktu istnienia zadłużenia z tytułu umowy kredytowej, ani jego wysokości. Należy bowiem pamiętać, że w niniejszym postępowaniu pozwany w ogóle nie podjął obrony swych praw i z tego względu wydany przeciwko niemu wyrok ma charakter zaoczny. Stosownie do art. 339 § 2 k.p.c. bierne zachowanie pozwanego nie zwalnia jednak Sądu z obowiązku dokonania prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym wnikliwej analizy przedstawionych przez powoda dokumentów. W rozpoznawanej sprawie ocena ta wypadła niekorzystnie dla powoda.

Konkludując w ocenie Sądu odwoławczego słusznie Sąd I instancji uznał, że powód nie wykazał, by doszło do przejścia uprawnień wynikających z umowy kredytowej pomiędzy pierwotnym wierzycielem a podmiotem, od którego powód miałby nabyć przedmiotową wierzytelność. Powód nie udowodnił także, by wierzytelność ta była przedmiotem umowy z dnia 14 listopada 2013 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.