Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia: 23 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Dąbrowie Tarnowskiej, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Zbigniew Lis

Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Borek

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2015 roku w Dąbrowie Tarnowskiej

sprawy z powództwa: E. S.

przeciwko: (...) S. A. V. (...) w W.

o zapłatę i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S. A. V. (...) w W. na rzecz powoda E. S. kwotę 13.256,47 zł (trzynaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt sześć złotych 47/100) z odsetkami ustawowymi od kwoty 13.000,00 zł (trzynaście tysięcy złotych 100/00) od dnia 18 lutego 2013 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 256,47 zł (dwieście pięćdziesiąt sześć złotych 47/100) od dnia 4 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  ustala odpowiedzialność strony pozwanej za szkody mogące powstać u powoda w przyszłości na skutek zdarzenia z dnia 11 lutego 2012 roku;

III.  w pozostałej części powództwo oddala;

IV.  zasądza od powoda E. S. na rzecz strony pozwanej (...) S. A. V. (...) w W. kwotę 1.928,41 zł (jeden tysiąc dziewięćset dwadzieścia osiem złotych 41/100) tytułem zwrotu części kosztów postępowania.

Przewodniczący:

S..:

1.  odnotować wyrok

2.  kal. 7 – 21 dni.

D.T. 23-09-2015 r. Sędzia:

Sygn. akt I C 111/15

UZASADNIENIE WYROKU

Sądu Rejonowego w Dąbrowie Tarnowskiej

z dn. 23 września 2015 r.

E. S. wystąpił do tut. Sądu z powództwem przeciwko (...) S.A. V. (...) w W., w którym ostatecznie domagał się:

- zasądzenia od strony pozwanej kwoty 50.000 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi w następujący sposób: od kwoty 38.000,00 zł od dn. 18 lutego 2013 r. oraz od kwoty 12.000,00 zł od dn. wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia za utratę zdrowia, doznaną krzywdę, ból i cierpienie będące konsekwencją wypadku, jakiemu powód uległ w dniu 11 lutego 2012 r.,

- zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 256,47 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dn. 22 marca 2013 r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania obejmującego koszty leczenia,

- ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za ewentualną dalszą szkodę mogącą się ujawnić w przyszłości u powoda w związku z wypadkiem z dn. 11 lutego 2012 r.,

- zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych powiększonych o stawkę podatku VAT, a także kosztów przejazdu pełnomocnika powoda na rozprawę w dn. 12.08.2015 r. w kwocie 466,38 zł.

W uzasadnieniu powód podał, że w dn. 11 lutego 2012 r. w P., A. S. kierując samochodem osobowym marki A. (...) o nr. rejestracyjnym (...), nie zachował należytej ostrożności poprzez niedostateczną obserwację jezdni, w wyniku czego nie dostrzegł pieszego powoda doprowadzając do jego potrącenia, na skutek czego doznał on obrażeń ciała w postaci wieloodłamowego złamania nasady dalszej kości piszczelowej prawej i złamania nasady dalszej kości strzałkowej prawej.

Powoda po zdarzeniu przyjęto do Szpitala w D., gdzie przebywał na Oddziale (...) Urazowo-Ortopedycznej i (...) do dn. 21 lutego 2012 r. We wskazanej placówce medycznej w dn. 14 lutego 2012 r. powoda poddano operacji, podczas której dokonano otwartej repozycji złamania kości piszczelowej i strzałki ze stabilizacją płytkami (...) oraz wkrętami. Nogę unieruchomiono w pół-gipsie na łączny okres 3 miesięcy. Początkowo zalecono całkowite nieobciążanie nogi. Przez blisko 2 miesiące poruszał się wyłącznie przy użyciu dwóch kul. W okresie od dn. 19 do dn. 30 marca 2012 r. powód odbył zabiegi rehabilitacyjne w ZOZ w D. w Zakładzie (...).

Powód podniósł, że sprawca wypadku, A. S., w dn. 11 lutego 2012 r., korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, udzielonej przez (...) S.A. V. (...) na podstawie umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą OC nr polisy (...).

Dalej powód opisał przebieg postępowania likwidacyjnego wskazując, że pismem z dn. 02 stycznia 2013 r. zgłosił on szkodę i wystąpił z roszczeniem o 50.000 zł z tytułu zadośćuczynienia i 73,67 zł z tytułu kosztów mających związek z powstałą szkodą, tj. kosztów leczenia, załączając do niego dokumentację.

Następnie pismem z dn. 21 lutego 2013 r. zgłosił on roszczenie o zwrot kosztów dojazdów w wysokości 192 zł i leczenia w wysokości 256,47 zł na podstawie załączonych do pisma faktur. Wskazał dodatkowo, że wraz z pismem przesłał on bogatą dokumentację medyczną. Decyzją z dn. 18 lutego 2013 r. strona pozwana przyznała na rzecz powoda zadośćuczynienie w wysokości 12.000 zł i tytułem odszkodowania za wydatki poniesione w związku z zakupem środków medycznych kwotę 73,67 zł, a w pozostałym zakresie odmówiła wypłaty świadczenia. Ustalono jednocześnie 10 % uszczerbku na zdrowiu powoda.

Uzasadniając roszczenie o zadośćuczynienie powód wskazał na rodzaj doznanych obrażeń ciała, związany z tym ból, cierpienie oraz konsekwencje na przyszłość. Według niego kwota zadośćuczynienia w wysokości 50.000 zł jest kwotą odpowiednią, ma ona charakter kompensacyjny mający na celu złagodzenie doznanej krzywdy biorąc przy jej ocenie pod uwagę nasilenie cierpień fizycznych i psychicznych, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia, a także konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym.

W czasie wypadku powód miał 50 lat. Zaburzeniu uległ jego dotychczasowy tryb życia. W związku z przebytym urazem powód wymagał stałej pomocy lub opieki drugiej osoby. Odniesiony uraz przez dwa miesiące całkowicie utrudniał mu samodzielną egzystencję. Nie mógł on poruszać się samochodem, stąd celem dojazdu na zabiegi rehabilitacyjne zmuszony był korzystać z pomocy najbliższych. Miał także problemy z zaśnięciem i właściwym ułożeniem ciała pozwalającym uniknąć bólu. Powód do pracy zawodowej powrócił po roku od dnia zdarzenia.

Aktualnie zwiększony wysiłek przyczynia się do powstawania stanów bólowych. Złamana kończyna mimo znacznego upływu czasu nadal puchnie. Do dnia dzisiejszego powodowi nie usunięto zespolenia kości. Nadto blizny na ciele powoda ciągle przypominają mu o tragicznym wypadku.

Wobec powyższego powód podniósł, że wypłacona kwota zadośćuczynienia jest zaniżona i nie zgadza się z jej wysokością, gdyż zgodnie z art. 445 §1 kc jest ona świadczeniem jednorazowym i powinna obejmować wszelkie krzywdy już ujawnione i dające się przewidzieć w przyszłości i być odpowiednio wyższa.

Następnie uzasadniając roszczenie o odszkodowanie wskazał, że stosownie do treści art. 444 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie z tego powodu koszty i w związku z tym w niniejszej sprawie roszczenia powoda z tego tytułu dotyczą zwrotu poniesionych kosztów leczenia na podstawie przedłożonych faktur.

Natomiast w zakresie ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za ewentualną szkodę, jaka może powstać w przyszłości, wskazał, że powód ma interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności strony pozwanej za ewentualną dalszą szkodę, jaka może powstać w przyszłości na podstawie dyspozycji art. 189 kpc. Przepis ten należy bowiem rozumieć jako istniejącą po stronie podmiotu dochodzącego ochrony potrzebę wprowadzenia jasności i pewności w jego sytuacji prawnej, już naruszonej lub nawet tylko zagrożonej przez stronę pozwaną. Ponadto podniósł, że zgodnie z dominującym poglądem w piśmiennictwie i orzecznictwie potrzeba uzyskania wyroku określonej treści zachodzi w szczególności wówczas, gdy zachowanie się strony pozwanej stwarza stan niepewności lub zagrożenia prawnego albo prawa. Specyfiką szkód na osobie jest także to, że powstają najczęściej w trudnym do określenia rozmiarze. Uzasadnia to zatem interes prawny powoda w dochodzeniu na podstawie dyspozycji art. 189 kpc w niniejszej sprawie ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za ewentualną szkodę, jaka może wyniknąć dlań w przyszłości.

Strona pozwana – (...) S.A. V. (...) w W. domagała się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu podała, że roszczenie zgłaszane przez powoda tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania kwestionuje jedynie co do wysokości. Co do zasady uznała swoją odpowiedzialność gwarancyjną za powstałą krzywdę i ból powoda oraz wyceniła jej wysokość na kwotę 12.000 zł i wypłaciła przysługujące powodowi zadośćuczynienie dokonując oceny, że w wyniku wypadku doznał on 10 % uszczerbku na zdrowiu, a ponadto przyznała na rzecz powoda kwotę 73,67 zł tytułem odszkodowania z tytułu zakupu leków na podstawie faktury nr (...). Zatem kwota zadośćuczynienia stanowi adekwatną wielkość w stosunku do doznanej przez powoda szkody. Wskazała, że ma ona przede wszystkim charakter kompensacyjny.

(...) S.A. V. (...) w W. dodatkowo wskazał, że powód nie wykazał, iż strona pozwana przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia naruszyła w sposób oczywisty ogólne zasady, czy kryteria ustalania wysokości zadośćuczynienia. Strona pozwana bowiem w trakcie likwidacji szkody dokładnie dokonała analizy zaistniałego zdarzenia, uwzględniając przy tym także wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw, uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradności życiowej oraz innych podobnych czynników.

Natomiast kwestionując roszczenie tytułem odszkodowania obejmującego koszty zakupu leków wskazanych w fakturach VAT, strona pozwana podała, że powód na etapie postępowania likwidacyjnego zgłosił jedynie koszt w wysokości 73,67 zł wynikający z faktury (...) i kwota ta została zrefundowana.

Wskazała, że za niezasadny również należy uznać wniosek powoda o ustalenie odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości, bowiem powód nie wykazał chociażby przez dołączenie stosownej dokumentacji medycznej, iż stan jego zdrowia uległ pogorszeniu oraz czy w okresie od dnia zdarzenia do dnia złożenia pozwu ujawniły się inne urazy, dolegliwości będące w związku przyczynowym z zaistniałym zdarzeniem. Brak również dokumentacji o kontynuowaniu leczenia przez powoda. A więc powód nie wykazał okoliczności ujawnienia się nowych dolegliwości, chorób i urazów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dn. 11 lutego 2012 r., w porze wieczorowej w P., powód E. S. został potrącony przez samochód osobowy marki A. (...) na drodze powiatowej. Było już ciemno, a droga była nieoświetlona. Powód w chwili wypadku był w stanie nietrzeźwości, tj. miał w organizmie około 2 promile alkoholu. Korzystał z jezdni blisko pobocza, gdyż pobocze było zaśnieżone oraz było ślisko. A. nadjechało z przeciwka i potrąciło powoda, który chwilowo stracił przytomność. Kierowca samochodu zatrzymał się i wezwał karetkę, która zabrała powoda do szpitala w D..

Dowód:

- zeznania powoda – k.55v – 56v

- zeznania świadka B. S. – k. 54v – 55v

- akta szkody nr 2012-29- (...) – oświadczenie sprawcy szkody z dn. 04.12.2012 r.

E. S. przebywał w Szpitalu w D. 10 dni, tj. od dn. 11 lutego do dn. 21 lutego 2012 r. z rozpoznaniem złamania nasad dalszych kości podudzia prawego. Szczegółowe badanie RTG wykonane u powoda w szpitalu uwidoczniło w prawej nodze złamanie nasad dalszych kości podudzia, złamanie wieloodłamowe nasady dalszej kości piszczelowej oraz złamanie nasady dalszej strzałki. Po wypadku powodowi dokuczał również ból prawej ręki, ale prześwietlenie nie wykazało złamania.

Powód przeszedł jedną operację, podczas której wykonano repozycję złamania kości piszczelowej i strzałki ze stabilizacją płytkami (...) oraz wkrętami. Operacja oraz okres pooperacyjny przebiegł bez powikłań.

Pacjent został wypisany ze szpitala z zaleceniami kontroli w poradni ortopedycznej oraz z zakazem obciążania kończyny. Zapisano także następujące leki: F. 5000j, R., oraz A..

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – karta informacyjna leczenia szpitalnego z dn. 21.02.2012 r., zaświadczenie o przebyciu operacji, zaświadczenie lekarskie z dn. 23.01.2013 r. o okresie hospitalizacji

- zeznania powoda – k.55v – 56v

- zeznania świadka B. S. – k. 54v – 55v

Kierującym samochodem uczestniczącym w wypadku był A. S.. W chwili wypadku samochód był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. V. (...) polisa nr (...).

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – polisa nr (...), potwierdzenie (...) z dn. 16.11.2012 r.

Wobec A. S. oskarżonego o to, że w dniu 11 lutego 2012 r. w miejscowości P. woj. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i przyczynił się do zaistniałego zdarzenia drogowego, w ten sposób, że kierując samochodem osobowym m-ki A. (...) o nr rej. (...), nie zachował należytej ostrożności poprzez niedostateczną obserwację jezdni przed kierowanym przez niego pojazdem w wyniku czego nie dostrzegł pieszego E. S. i nie podjął manewru hamowania, bądź też odchylenia toru ruchu w lewą stronę, skutkiem czego doszło do potrącenia nieprawidłowo poruszającego się jezdnią pieszego E. S. prawą stroną samochodu, na skutek czego w/w doznał obrażeń ciała w postaci złamania wieloodłamowego nasady dalszej kości piszczelowej prawej i złamania nasady dalszej kości strzałkowej prawej, które to obrażenia naruszają funkcje organizmu pokrzywdzonego na okres powyżej dni siedmiu, tj. o przestępstwo z art. 177 §1 kk, tut. Sąd wyrokiem z dn. 02 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II K 421/12 postępowanie warunkowo umorzył na okres próby wynoszący jeden rok oraz orzekł od niego świadczenie pieniężne w kwocie 400 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Penitencjarnej.

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – kserokopia wyroku tu. Sądu z dn. 02 sierpnia 2012 r., sygn. akt II K 421/12

Po powrocie ze szpitala powód głównie leżał w łóżku i opiekowała się nim żona oraz pomagali jej synowie. Początkowo wstawał tylko do ubikacji, gdzie zaprowadzała go żona. Przy czynnościach mycia i ubierania pomagała mu również jego żona. Powód brał w tym czasie środki przeciwbólowe oraz sam sobie robił zastrzyki przeciwzakrzepowe. Przez pierwsze miesiące miał problemy z zasypianiem z powodu bólu, który odczuwał. Odczuwał rwania nogi, bóle podczas chodzenia, a także noga bywała w tym okresie opuchnięta. Noga była usztywniona przez założoną na nodze do kolana szynę gipsową. Powód miał możliwość wyciągnięcia nogi z gipsu. Po około 2 tygodniach po powrocie ze szpitala zaczął poruszać się za pomocą kul. Po miesiącu została ściągnięta szyna, ale nadal poruszał się o kulach. W tym czasie przeszedł również 10 zabiegów rehabilitacyjnych, gdyż na kontroli stwierdzono, że krążenie w nodze jest nieprawidłowe. Powód nie mógł prowadzić samochodu i na rehabilitację zawoził go syn. Po około 3 miesiącach E. S. chodził już za pomocą jednej kuli, a po około połowie roku bez kul.

Oprócz zabiegów rehabilitacyjnych powód jeździł również średnio raz w miesiącu na wizyty kontrolne do poradni ortopedycznej.

Dowód:

- zeznania powoda – k.55v – 56v

- zeznania świadka B. S. – k. 54v – 55v

- akta szkody nr 2012-29- (...) - karta zabiegów w dziale rehabilitacji fizjoterapii z dn. 30.03.2012 r., zestawienie kosztów dojazdów przez poszkodowanego z dn. 11.02.2012r. oraz oświadczenie powoda z dn. 09.01.2013 r., historia choroby ZOZ w D. Przychodnia (...)

Przez pół roku po wypadku powód przebywał na zwolnieniu chorobowym, a następnie na zasiłku rehabilitacyjnym. Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego zostało przyznane za okres od 11 sierpnia do 08 listopada 2012 r. w wysokości 90 % podstawy wymiaru oraz za okres 09 listopada 2012 r. do 06 lutego 2013 r. w wysokości 75 % podstawy wymiaru.

Dowód:

- zeznania powoda – k.55v – 56v

- zeznania świadka B. S. – k. 54v – 55v

- akta szkody nr 2012-29- (...) - decyzje (...) Oddział w T. z dn. 09.08.2012 r. oraz 09.11.2012 r., orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dn. 02.08.2012 r. i z dn. 06.11.2012 r.

W związku z obrażeniami powód był niezdolny do pracy przez 12 miesięcy, tj. do dn. 07 lutego 2013 r.

Dowód:

- opinia biegłego J. S. - k. 68 – 70

- akta szkody nr 2012-29- (...) - zaświadczenie lekarskie z dn. 23.01.2013 r.

W lutym 2013 roku powód wrócił do pracy jako murarz w szpitalu. Po około 2 miesiącach zdiagnozowano u powoda raka tarczycy i ponownie przebywał na zwolnieniu. Przebył dwie operacje – w szpitalu w D. w maju 2013 roku oraz w szpitalu w G. we wrześniu 2013 roku. W wyniku operacji została usunięta tarczyca wraz z węzłami chłonnymi. Aktualnie odbywa kontrole w poradni onkologicznej i endokrynologicznej. Do pracy w charakterze murarza ponownie powrócił w czerwcu 2014 r.

Dowód:

- zeznania powoda – k. 55v – 56v

- zeznania świadka B. S. – k. 54v – 55v

Obecnie powód w związku z obrażeniami po wypadku nadal odczuwa bóle nogi przy zmianach pogody, dźwiganiu cięższych przedmiotów, bieganiu oraz dłuższym chodzeniu i staniu. Noga puchnie. Oczekuje na operację usunięcia zespolenia.

Dowód:

- zeznania powoda – k.55v – 56v

- zeznania świadka B. S. – k. 54v – 55v

- opinia biegłego J. S. - k. 68 – 70

E. S. powrócił do pracy w zawodzie murarza, jednak uważa, aby nie nadwyrężać nogi. Powrócił również do prowadzenia samochodu. Robi sam zakupy. Przy podnoszeniu cięższych rzeczy prosi kogoś do pomocy. Zaprzestał spacerów z żoną. Przed wypadkiem codziennie chodzili oni na spacery z psem. Obecnie pozwany zabrania nawet żonie chodzenia samej na takie spacery. Powód nie jeździ rowerem, tak jak przed wypadkiem. Na nodze pozostały mu dwie blizny. Po wysiłku noga nadal trochę puchnie.

Powód nie był po wypadku u żadnego psychologa ani psychiatry. Poza w/w rehabilitacją lekarz nie przepisał mu więcej zabiegów i obecnie nie rehabilituje nogi oraz nie zażywa żadnych leków związanych z obrażeniami nogi.

Dowód:

- zeznania powoda – k. 55v – 56v

- zeznania świadka B. S. – k. 54v – 55v

W dn. 07 stycznia 2013 r. wpłynęło do strony pozwanej pismo powoda, w którym wnosił o wypłatę zadośćuczynienia w kwocie 50.000 zł i odszkodowania w kwocie 73,67 zł – w terminach wskazanych ustawowo.

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – pismo powoda z dn. 02.01.2013 r.

W dn. 17 stycznia 2013 r. została wydana na zlecenie InterRisk TU V. (...) opinia lekarska, w której oszacowano stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem u E. S. na 10 %.

- akta szkody nr 2012-29- (...) – opinia lekarska J. M. z dn. 17.01.2013 r.

Decyzją z dn. 18 lutego 2013 r. strona pozwana przyznała na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwotę 12.000 zł oraz tytułem odszkodowania za wydatki poniesione w związku z zakupem leków kwotę 73,67 zł.

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) - decyzja oraz pismo z dn. 18.02.2013 r., decyzja oraz pismo z dn. 24.05.2013 r., operat szkody komunikacyjnej z dn. 18.02.2013 r.

- zeznania powoda – k.55v – 56v

W dn. 04 marca 2013 r. powód zgłosił roszczenie uzupełniające tytułem odszkodowania, tj. tytułem zwrotu kosztów leczenia w kwocie 256,47 zł oraz kosztów dojazdu do placówek medycznych w kwocie 192,00 zł na łączną kwotę 448,47 zł, załączając dokumenty uzupełniające w formie kserokopii m.in. następujących faktur VAT: nr (...) wystawionej w dn. 07 marca 2012 r. na kwotę 29,77 zł, nr (...) wystawionej w dn. 04 maja 2012 r. na kwotę 145,50 zł oraz nr (...) wystawionej w dn. 12.09.2012 r. na kwotę 81,20 zł. Dodatkowo wniósł o dokonanie ponownej analizy akt sprawy.

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – pismo powoda z dn. 21.02.2013 r. wraz z kserokopiami faktur VAT nr (...)

Decyzją z dn. 24 maja 2013 r. (...) S.A. V. (...) przyznała E. S. kwotę 161,28 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów. Jednocześnie strona pozwana zawarła informację, że zwrot kwoty z tytułu leczenia możliwy będzie po przesłaniu oryginalnych faktur.

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – decyzja z dn. 24.05.2013 r. oraz operat szkody komunikacyjnej z dn. 24.05.2013 r.

W dn. 18 grudnia 2013 r. powód drogą elektroniczną złożył stronie pozwanej ofertę zawarcia ugody w kwocie łącznej 30.000 zł tytułem zaspokojenia wszystkich roszczeń zarówno obecnych jak i mogących powstać w przyszłości wobec zakładu ubezpieczeń jak i sprawcy w związku z przedmiotowym zdarzeniem.

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – e-mail z dn. 18.12.2013 r.

Pismem z dn. 13.01.2014 r. w odpowiedzi na w/w wniosek powoda (...) SA V. (...) wskazała, że nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska wyrażonego w decyzji z dnia 18 lutego 2013 r. w zakresie zadośćuczynienia uznanego w łącznej kwocie 12.000 zł oraz że nie znajduje podstaw do ugodowego zakończenia postępowania likwidacyjnego, gdyż wg oceny strony pozwanej nastąpiła pełna realizacja funkcji zadośćuczynienia.

Dowód:

- akta szkody nr 2012-29- (...) – pismo strony pozwanej z dn. 13.01.2014 r.

W wyniku wypadku z dn. 11 lutego 2012 r. E. S. doznał złamania nasady dalszych kości podudzia prawego. Obrażenia te leczone były operacyjnie (stabilizacja), a materiał zespalający jest pozostawiony do chwili obecnej. Powstałe obrażenia kwalifikują się do trwałego uszczerbku na zdrowiu, który wynosi 15 %.

Obecnie powód znajduje się w ogólnie dobrym stanie zdrowia. Występuje jednak u niego wyszczuplenie uda prawego o 2 cm, podudzia prawego o 1 cm, blizny na podudziu o dł. 9 cm i 8 cm, deformacja obrysów stawu skokowego prawego z ograniczeniem zgięcia podeszwowego o 2 stopnie i grzbietowego o 10 stopni w stawie skokowym prawym, chód utykający na prawą kończynę dolną oraz na podudziu prawym zmiany troficzne (przebarwienia, obrzęki, zmiany w obrębie skóry).

Przez okres sześciu miesięcy po wypadku, przez dwa razy w tygodniu po trzy godziny dziennie, powód wymagał pomocy innych osób przy czynnościach życia codziennego, tj. sprzątanie, pranie, robienie zakupów, dowóz do lekarza i na rehabilitację.

Powód musiał przyjmować leki w trakcie leczenia i rehabilitacji, tj. leki przeciwzakrzepowe w czasie unieruchomienia, takie jak F., V. D., C., I. i inne leki uwapniające kości oraz leki przeciwbólowe. Takie leki, poza zakrzepowymi, powinien zażywać okresowo do dzisiaj.

Leczenie w zakresie wygojenia złamania jest zakończone, ale powód będzie musiał się jeszcze poddać zabiegowi usunięcia materiału zespalającego, a także okresowo powinien zażywać preparaty wapnia, ponieważ w trakcie leczenia wystąpiły zaburzenia uwapnienia kości oraz zrost opóźniony. W trakcie usuwania materiału zespalającego mogą wystąpić komplikacje, natomiast pozostawienie go na dłużej może powodować odczyny zapalne lub inne zaburzenia, przy czym takie ryzyko występuje w niewielkim stopniu.

Aktualnie wszystkie następstwa wypadku są znane. W przyszłości mogą jednak pojawić się wtórne następstwa, czyli wcześniejsze lub bardziej zaawansowane niż w normalnym procesie biologicznym zmiany zwyrodnieniowe w kolanie, czy stawie kolanowym.

Obecnie u powoda występują ograniczenia w postaci dolegliwości bólowych i obrzęki przy dłuższym wysiłku i znacznym obciążeniu pracą fizyczną. Wymaga on podawania leków z preparatami wapnia oraz okresowo przeciwbólowych.

Aktualny stan zdrowia dotyczący prawej nogi powoda jest związany tylko z wypadkiem. Choroba nowotworowa nie mogła mieć wpływu na te dolegliwości.

W pierwszych trzech tygodniach po wypadku obrażenia w postaci złamania kończyny dolnej prawej mogły wywoływać u powoda dolegliwości o natężeniu 7 – 8 stopni w 10 stopniowej skali (...), a następnie 3 – 4 stopni (...), przy czym przy rehabilitacji okresowo mogły występować silniejsze bóle. Obecnie powód odczuwa bóle o sile 2 – 3 stopni (...) przy zmianach pogody lub znacznym obciążeniu fizycznym prawej nogi.

Wszystkie leki znajdujące się na fakturach zalegających w aktach sprawy były potrzebne w leczeniu powoda w związku z wypadkiem.

Dowód:

- opinia biegłego J. S. - k. 68 – 70

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadka B. S., zeznań powoda, dowodów z dokumentów oraz opinii biegłego sądowego lekarza J. S. (2).

Dowody z dokumentów były w całości wiarygodne, gdyż nie ujawniły się żadne okoliczności podważające ich autentyczność lub prawdziwość zawartych w nich treści, zaś strony nie kwestionowały wartości dowodowej dokumentów.

Zeznania świadek B. S. Sąd uznał za wiarygodne w całości, bowiem były logiczne, konsekwentne i korespondowały w dużej części z treścią dokumentów, zeznaniami powoda oraz opinią biegłego sądowego.

Także relacje powoda były generalnie wiarygodne, ponieważ były logiczne i korespondowały z zebranym materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami ww. świadka.

Sąd jednak nie dał wiary powodowi, że w chwili wypadku poruszał się po drodze prawidłowo, gdyż co innego wynika z wyroku tut. Sądu z dn. 2 sierpnia 2012 r.

Następstwa wypadku drogowego w stanie zdrowia powoda oraz jego aktualny stan zdrowia i rokowania na przyszłość Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu ortopedii, traumatologii, medycyny sportowej i chirurgii ogólnej J. S. (3) z dn. 02 lutego 2015 r. Opinia ta została sporządzona przez lekarza posiadającego odpowiednie kwalifikacje, w oparciu o zgromadzoną w aktach dokumentację i bezpośrednie fizykalne badanie powoda. Biegły odpowiedział w wyczerpujący sposób na wszystkie pytania zadane przez Sąd oraz logicznie uzasadnił wnioski zawarte w opinii. Opinia koresponduje z całym materiałem dowodowym, zaś strony nie wnosiły zarzutów do niej. Z tych względów Sąd w pełni podzielił zawarte w niej wnioski.

Sąd zważył, co następuje:

Powód E. S. dochodzi od strony pozwanej – (...) SA V. (...) z/s w W. zapłaty kwot pieniężnych tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania - jako od ubezpieczyciela, u którego w chwili zaistnienia wypadku drogowego był ubezpieczony pojazd kierowany przez sprawcę wypadku od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w brzmieniu obowiązującym na dzień wyrządzenia szkody, tj. 11 lutego 2012 r. (Dz. U. z 2003, nr 124, poz. 1152 z p. zm.), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. W myśl art. 35 powołanej ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Z kolei zgodnie z art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze w/w ustawy poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Zatem przesłanką odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest istnienie odpowiedzialności sprawcy (posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym), a ta w ocenie Sądu w niniejszej sprawie istnieje.

Wina kierującego pojazdem marki A. (...) A. S., polegająca na niezachowaniu należytej ostrożności podczas jazdy, nie była kwestionowana przez stronę pozwaną i została potwierdzona prawomocnym wyrokiem tut. Sądu z dn. 02 sierpnia 2012 r. - sygn. akt II K 421/12.

Tak więc strona pozwana ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną za skutki wypadku drogowego z dn. 11 lutego 2012 r.

Sąd natomiast nie badał z urzędu kwestii przyczynienia się powoda do zaistnienia wypadku, bowiem strona pozwana nie podnosiła tej okoliczności.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 kc, w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, zaś artykuł 444 § 1 kc w zdaniu pierwszym stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Oznacza to, że osoba pokrzywdzona poprzez uszkodzenie jej ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia może domagać się na podstawie wyżej powołanych przepisów zadośćuczynienia pieniężnego i odszkodowania.

Uszkodzenie ciała polega na naruszeniu integralności fizycznej zarówno powłoki cielesnej, jak również tkanek oraz narządów wewnętrznych, natomiast rozstrój zdrowia to zakłócenie funkcjonowania poszczególnych organów bez ich widocznego uszkodzenia.

Z kolei pod pojęciem krzywdy należy rozumieć szkodę niemajątkową ujmowaną jako cierpienia fizyczne oraz cierpienia psychiczne, tj. ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp.

W zamyśle ustawodawcy zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę ma być swoistą formą odszkodowania, którego celem jest rekompensowanie uszczerbku w dobrach osobistych, a więc ma pełnić przede wszystkim funkcję kompensacyjną. Przyjmuje się, że powinno ono wynagrodzić doznane przez pokrzywdzonego cierpienia.

Przepisy prawa nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, jednak kryteria takie były wielokrotnie przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego. Kierując się tymi wskazaniami należy stwierdzić, że określając wysokość zadośćuczynienia sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych (pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje itp.), trwałość skutków czynu niedozwolonego (kalectwo, oszpecenie, bezradność życiowa, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, czy niemożność wykonywania zawodu, wyjazdów.

W wyroku z dn. 22 kwietnia 1985 r., II CR 94/85 (LEX nr 8713) Sąd Najwyższy stwierdził, że zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Strona pozwana dotychczas wypłaciła powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 12.000 zł.

Powód w postępowaniu likwidacyjnym szkody domagał się łącznie kwoty 50.000 zł. W dniu 18 grudnia 2013 roku wystosował ofertę, w której zawarł propozycję zawarcia ugody w kwocie łącznej 30.000 zł tytułem zaspokojenia wszystkich roszczeń zarówno obecnych jak i mogących powstać w przyszłości. Ostatecznie w wyniku odmowy zawarcia ugody przez stronę pozwaną wystąpił z pozwem o zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie 50.000 zł.

Sąd uznał roszczenie powoda w zakresie zadośćuczynienia za częściowo uzasadnione, tj. do kwoty 13.000 zł i taką kwotę zasądził, przyjmując, że zadośćuczynienie w łącznej kwocie 25.000 zł (wraz z dotychczas wypłaconą kwotą 12.000 zł) będzie adekwatne do cierpień fizycznych i psychicznych, jakich doznał powód wskutek wypadku drogowego.

W wyniku wypadku z dn. 11 lutego 2012 r. powód doznał złamania nasady dalszych kości podudzia prawego i przez 10 dni był hospitalizowany. W szpitalu przebył jedną operację, w konsekwencji której umieszczono w nodze materiał zespalający – płytki (...) oraz wkręty. Nogę unieruchomiono opatrunkiem gipsowym na okres 3 miesięcy. Następnie po powrocie ze szpitala praktycznie leżał on w łóżku w domu. Po około 2 tygodniach zaczął wstawać z łóżka i chodzić po mieszkaniu, ale cały czas musiał używać do tego kul. Przeszedł serię zabiegów rehabilitacyjnych. Dopiero po sześciu miesiącach po wypadku był w stanie poruszać się bez kul. Niezdolny do pracy był zaś przez 12 miesięcy.

Biegły sądowy ocenił cierpienia fizyczne występujące w pierwszym okresie od wypadku (ok. trzy tygodnie) na 7 – 8 stopni w 10 stopniowej skali (...), a następnie był to ból 3 – 4 stopniowy, zaś okresowo silniejszy podczas rehabilitacji. Poza odczuwanym bólem i rwaniem nogi, miał też powód problemy z zasypianiem.

Przez cały okres od wypadku do chwili obecnej powód odczuwa dolegliwości bólowe prawej nogi, które w pewnym stopniu ograniczają mu funkcjonowanie, w szczególności podczas dźwigania, przy bieganiu, dłuższym chodzeniu czy staniu. Noga dodatkowo puchnie. Biorąc pod uwagę charakter pracy powoda jako murarza, musi on z tego względu uważać i nie nadwyrężać nogi, co w przypadku tego rodzaju pracy fizycznej zdaje się być dość uciążliwe. Biegły sądowy ocenił, że obecnie odczuwa on ból 2- 3 stopniowy w skali (...) przy zmianach pogody oraz znacznym obciążeniu fizycznym. W badaniu fizykalnym dodatkowo stwierdził wyszczuplenie uda prawego o 2 cm, podudzia prawego o 1 cm, widoczne blizny na podudziu o dł. 9 cm i 8 cm oraz chód utykający na prawą nogę, a także przebarwienia, obrzęki i zmiany w obrębie skóry. Nadto występują widoczne ograniczenia w zgięciach w stawach.

Z opinii biegłego sądowego wynika, że powstałe obrażenia spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu, który oszacował na 15 %.

Biegły ocenił, że sprawność ruchowa jest zadowalająca i umożliwia powodowi pracę oraz względnie normalne funkcjonowanie. W szczególności należy zauważyć, że powód wrócił do pracy w zawodzie murarza. Ponadto u E. S. wypadek nie spowodował zaburzeń psychicznych, takich jak stany depresyjne czy lękowe. Co prawda powód oświadczył, że obawia się jeżdżenia na rowerze gdyż na drodze jeżdżą samochody oraz zachowuje obecnie szczególną ostrożność na jezdni, co jednak stanowi niewielką uciążliwość, która zapewne z czasem ustąpi, skoro powód powrócił do kierowania samochodem.

Niewątpliwie po stronie powoda wskutek wypadku wystąpiły oprócz cierpień fizycznych także cierpienia psychiczne związane ze stresem wywołanym samym wypadkiem, obrażeniami ciała i przebiegiem leczenia, a także wyłączeniem z normalnego funkcjonowania oraz koniecznością korzystania z pomocy w zwykłych czynnościach życia codziennego.

Biorąc pod uwagę te okoliczności, tj. cierpienia fizyczne i psychiczne doznane przez powoda, a także trwały uszczerbek na jego zdrowiu, Sąd zasądził zadośćuczynienie w kwocie 13.000 zł. W ocenie Sądu łączna kwota zadośćuczynienia, tj. 25.000 zł stanowi odpowiednią rekompensatę doznanej przez niego krzywdy, zaś wyższa kwota byłaby wygórowana ze względu na zakres doznanych przez niego obrażeń i cierpień. Obecnie bowiem skutki wypadku w znacznej części ustąpiły i powód wrócił niemal w pełni do normalnego funkcjonowania.

Natomiast zasądzając kwotę 256,47 zł tytułem odszkodowania Sąd oparł się na art. 444 zd. pierwsze kc, w myśl którego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Powód przedstawił faktury obejmujące koszty zakupionych leków, biegły sądowy stwierdził, że leki te były potrzebne w leczeniu powoda w związku z wypadkiem, a zatem roszczenie to było w pełni uzasadnione.

Dodatkowo Sąd ustalił na podstawie art. 189 kpc odpowiedzialność strony pozwanej za ewentualne następstwa zdarzenia z dnia 11 lutego 2012 r. tj. za szkody mogące powstać u powoda w przyszłości na skutek wypadku, których w chwili obecnej nie można przewidzieć, a które mogą stanowić podstawę dalszych roszczeń powoda wobec strony pozwanej.

Powód miał interes prawny w ustaleniu tego stanu. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale z dnia 24 lutego 2009 roku, III CZP 2/09, OSNC 2009/12/168, pod rządem art. 448 ¹ § 3 kc powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości.

Drugi, czy kolejny proces odszkodowawczy może toczyć się nawet po dziesiątkach lat od wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę. Trudności dowodowe z biegiem lat narastają, a przesądzenie w sentencji wyroku zasądzającego świadczenie odszkodowawcze o odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości, zwalnia powoda (poszkodowanego) z obowiązku udowodnienia istnienia wszystkich przesłanek odpowiedzialności podmiotu, na którym taka odpowiedzialność już ciąży.

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono po myśli art. 481 kc w zw. z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Faktury wskazane w pozwie wraz z zawiadomieniem obejmującym koszt zakupu leków wpłynęły do strony pozwanej w dn. 04 marca 2013 roku, zatem odsetki za opóźnienie zostały zasądzone od dn. 04 kwietnia 2013 r., tj. po upływie 30-dniowego terminu do wypłaty świadczenia.

Natomiast w przypadku roszczenia o zadośćuczynienie, które zostało zgłoszone ubezpieczycielowi w dn. 07 stycznia 2013 r., powód zażądał naliczenia odsetek od dnia wydania decyzji w tej sprawie, tj. od dn. 18 lutego 2013 roku. Zatem w tym zakresie Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 321 kpc.

Koszty postępowania po myśli art. 100 kpc, zostały stosunkowo rozdzielone między stronami. Wartość przedmiotu sporu wyniosła 51.257,00 zł, strona pozwana uległa roszczeniu o wartości 14.256,47 zł (kwota zasądzona 13.256,47 zł plus wartość żądania ustalenia odpowiedzialności na podstawie art. 189 kpc wynosząca 1000 zł). Stąd w przedmiotowej sprawie powództwo zostało oddalone w około 72 %, natomiast powód uzyskał korzystne dla siebie rozstrzygnięcie w 28 %.

Sąd rozdzielił koszty stosownie do tego, w jakim procencie każda ze stron wygrała sprawę. Obie strony poniosły koszty ustanowienia pełnomocników, które w stawkach minimalnych wynoszą po 3.600 zł, koszty opłat skarbowych od pełnomocnictw – strona pozwana w kwocie 102 zł, natomiast powód w kwocie 17 zł. Poza tym strona pozwana poniosła koszty opinii biegłego w wysokości 382,96 zł. Zatem koszty postępowania strony pozwanej wyniosły 4.084,96 zł, natomiast powoda wyniosły 3.617,00 zł, zaś łącznie 7.701,96 zł. Koszty zostały rozdzielone w ten sposób, że w celu zwrotu kwoty, którą strona pozwana poniosła ponad swój obowiązek wynoszący 2.156,55 zł, Sąd zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1.928,41 zł.

Przy powyższym wyliczeniu Sąd nie uwzględnił wniosku powoda o zasądzenie kosztów przejazdu na rozprawę w dn. 12 sierpnia 2015 r. oraz za podstawę przyjął koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej bez podatku od towarów i usług.

Wprawdzie do niezbędnych kosztów procesu zalicza się również wydatek poniesiony przez pełnomocnika profesjonalnego związany z kosztem jego stawiennictwa w sądzie.

Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w oparciu o art. 98 § 3 kpc, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi zastępowanemu przez pełnomocnika będącego adwokatem koszty jego przejazdu do sądu, jeżeli w okolicznościach sprawy były one niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dn. 25 października 2012 r, IV CZ 109/12, Lex nr 1265575).

W niniejszej sprawie udział pełnomocnika profesjonalnego w rozprawie w dn. 12 sierpnia 2015 r. nie był niezbędny, gdyż na tej rozprawie nie przeprowadzano żadnych nowych dowodów. Poza tym pełnomocnik miał możliwość ustanowienia zastępstwa w formie substytucji na miejscu w okręgu, w którym znajduje się siedziba sądu, tak jak to uczynił na pierwszej rozprawie. Zatem oceniając, iż udział w rozprawie pełnomocnika profesjonalnego nie był niezbędny, przy powyższym wyliczeniu Sąd pominął koszty przejazdu pełnomocnika powoda na rozprawę w kwocie 466,38 zł.

Sąd nie doliczył także podatku VAT do stawki minimalnej przy kosztach zastępstwa procesowego, mając na względzie treść § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. – Dz.U. z 2013 r., poz. 490), zgodnie z którym, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1 (tj. opłaty za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego), sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

Tak więc a contrario sąd nie podwyższa o stawkę VAT wynagrodzeń pełnomocników w sprawach, w których radca prawny pochodzi z wyboru, jak to ma miejsce po stronie powodowej w niniejszej sprawie.

SSR Zbigniew Lis

S..

- odnotować uzasadnienie,

- odpisy wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron,

- kal. 14 dni.

D.T. 12.10.2015 r. Sędzia: