Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Rudnik

Protokolant : sekr. sąd. Katarzyna Wiktorzak

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Sieradzu R. K., po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2015r. w Sieradzu sprawy R. O., urodzonego (...) w S., syna Z. i K. z domu C.,

skazanego prawomocnymi orzeczeniami:

A.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31 stycznia 2002r. wydanym w sprawie VII K 4/02, za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 kk, popełnione w dniu 28 października 2001r., na karę grzywny w ilości 70 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku,

B.  nakazem karnym Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 05 listopada 2002r. wydanym w sprawie II K 634/02, za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 244 kk, popełnione w dniu 21 sierpnia 2002r., na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy w Miejskim Ośrodku Sportu i Rekreacji w S. w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym,

C.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 12 września 2005r. wydanym w sprawie II K 189/05, za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 288 § 1 kk, popełnione w dniu 26 lipca 2004r., na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na rzecz społeczności lokalnej świadczonej w Przedsiębiorstwie (...) w S. w wymiarze 30 godzin miesięcznie,

D.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 16 sierpnia 2006r. wydanym w sprawie II K 186/06, za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 kk, popełnione w dniu 02 maja 2006r., na karę grzywny w ilości 40 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat,

E.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 17 sierpnia 2006r. wydanym w sprawie II K 221/06 za przestępstwa:

a)  wyczerpujące dyspozycję art. 226 § 1 kk, popełnione w dniu 28 maja 2006r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  wyczerpujące dyspozycję art. 222 § 1 kk, popełnione w dniu 28 maja 2006r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

przy czym w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczono karę łączną w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 4 lat, a na podstawie art. 71 § 1 kk orzeczono grzywnę w ilości 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych,

A.  wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi z dnia 21 listopada 2006r. wydanym w sprawie VIII K 282/06 za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 kk, popełnione w dniu 28 lipca 2005r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, jak też orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 500 złotych oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat,

B.  wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi Sądu Grodzkiego z dnia 05 lipca 2007r. wydanym w sprawie XVII K 88/06 za przestępstwo z art. 157§1 kk, popełnione w dniu 24 listopada 2005r., na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą skazany odbył w dniu 24 listopada 2005r. oraz w okresach od dnia 11 czerwca 2009r. do dnia 22 lipca 2009r. oraz od dnia 12 sierpnia 2010r. do dnia 30 maja 2011r. i od dnia 11 lutego 2015r. do dnia 15 marca 2015r.,

C.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27 lipca 2011r. wydanym w sprawie II K 325/10 za przestępstwa:

a)  wyczerpujące dyspozycję art. 158§1 kk, popełnione w dniu 16 stycznia 2010r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  wyczerpujące dyspozycję art. 288 § 1 kk, popełnione w dniu 16 stycznia 2010r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  wyczerpujące dyspozycję art. 190 § 1 kk, popełnione w dniu 16 stycznia 2010r., na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności,

przy czym w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczono karę łączną w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany odbył w okresach od dnia 27 lutego 2013r. do dnia 24 czerwca 2013r. oraz od dnia 08 lutego 2014r. do dnia 11 lutego 2015r.,

A.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 15 lutego 2013r. wydanym w sprawie II K 1239/12 za przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 kk, popełnione w dniu 19 sierpnia 2012r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany odbył w okresie od dnia 15 marca 2015r. do dnia 10 listopada 2015r., przy czym wyrokiem tym orzeczono wobec niego również zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat oraz podanie wyroku do publicznej wiadomości,

B.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31 maja 2013r. wydanym w sprawie II K 253/13, za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity: Dz.U. z 2012r., Nr 124 z późniejszymi zmianami) w zw. z art. 12 kk, popełnione w okresie od października 2008r. do marca 2009r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 2 lat, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 25 sierpnia 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2346/14 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, a skazany ma ją odbyć w okresie od 09 grudnia 2018r. do dnia 06 sierpnia 2019r.,

C.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 23 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie VII K 154/14, za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 244 kk, popełnione w dniu 01 grudnia 2013r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat,

D.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie II K 36/14 za przestępstwo z art. 244 kk, popełnione w dniu 17 października 2013r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 3 lat, a na podstawie art. 71§1 kk orzeczono grzywnę w ilości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 08 września 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2499/14 zarządzono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze 25 dni za nieuiszczoną grzywnę w ilości 50 stawek dziennych orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli wydanym w sprawie II K 36/14, a skazany ma odbyć zastępczą karę pozbawienia wolności od dnia 10 października 2019r. do dnia 04 listopada 2019r.,

E.  wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11 lipca 2014r. wydanym w sprawie II K 17/14 za przestępstwa:

a)  z art. 252 § 1 kk i art. 280 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z at. 282 kk i art. 244 kk w zw. z at. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 8 lutego 2014r., na karę 3 lat pozbawienia wolności,

b)  za przestępstwo z art. 278 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, popełnione w dniu 8 lutego 2014r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  za przestępstwo z art. 282 kk i art. 244 kk zw. z art. 11 § 2 kk w z. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 4 listopada 2013r., na karę 1 roku pobawienia wolności,

przy czym w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczono karę łączną w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności, której odbywanie skazany rozpoczął w dniu 10 grudnia 2015r., a ma ją odbywać do dnia 09 grudnia 2018r.,

W PRZEDMIOCIE WYDANIA WYROKU ŁĄCZNEGO

1.  rozwiązuje orzeczenia o karach łącznych pozbawienia wolności zawarte w wyrokach opisanych w punktach H i M,

2.  na podstawie art. 85 kk w zw. z art. 86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015r., poz. 396) w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach H oraz J wymierza R. O. karę łączną 1 (jednego) roku i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk oraz 89 § 1a kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015r., poz. 396) w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach K, L i M wymierza R. O. karę łączną 3 (trzech) lat
i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej w punkcie 2 kary łącznej 1 (jednego) roku i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres odbywania kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27 lipca 2011r. wydanym w sprawie II K 325/10 od dnia 27 lutego 2013r. do dnia 24 czerwca 2013r. oraz od dnia 08 lutego 2014r. do dnia 11 lutego 2015r.,

5.  na podstawie art. 577 kpk początek odbywania orzeczonej w punkcie 3 kary łącznej
3 (trzech) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oznacza na dzień 10 grudnia 2015r.,

6.  w związku z rozstrzygnięciem z punktu 3 na podstawie art. 71 § 2 kk stwierdza, iż grzywna w ilości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych orzeczona na podstawie art. 71 § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie II K 36/14 nie podlega wykonaniu, a tym samym nie podlega wykonaniu zastępcza kara pozbawienia wolności w ilości 25 (dwudziestu pięciu) dni orzeczona za tę grzywnę postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 08 września 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2499/14,

7.  wyroki opisane w punktach: H, J, K, L i M w zakresie kar pozbawienia wolności uznaje za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, zaś w pozostałym zakresie za podlegające odrębnemu wykonaniu,

8.  umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w pozostałym zakresie,

9.  zwalnia skazanego z obowiązku poniesienia wydatków związanych z postępowaniem obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 92/15

UZASADNIENIE

W dniu 08 października 2015r. do Sądu Okręgowego w Sieradzu wpłynął wniosek obrońcy R. O. o wydanie w stosunku do niego wyroku łącznego.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31 stycznia 2002r. wydanym w sprawie VII K 4/02 R. O. został skazany za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 kk, popełnione w dniu 28 października 2001 r., na karę grzywny w ilości 70 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku, zasądzono także świadczenie pieniężne w kwocie 200 złotych na rzecz Stowarzyszenia w K..

(dowód: kopia wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31.01.2002 roku wydanego w sprawie VII K 4/02 – k. 260 – 261 akt II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 - 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Nakazem karnym Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 05 listopada 2002r. wydanym w sprawie II K 634/02 R. O. został skazany za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 244 kk popełnione w dniu 21 sierpnia 2002r., na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy w Miejskim Ośrodku Sportu i Rekreacji w S. w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

(dowód: odpis nakazu karnego Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanego w sprawie II K 634/02 – k. 255 – 257 akt II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 12 września 2005r. wydanym w sprawie II K 189/05 R. O. został skazany za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 288 § 1 kk, popełnione w dniu 26 lipca 2004r., na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na rzecz społeczności lokalnej świadczonej w Przedsiębiorstwie (...) w S. w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

(dowód: kopia wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 12.09.2005 roku wydanego w sprawie II K 189/05 – k. 258 - 259 akt II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 16 sierpnia 2006r. wydanym w sprawie II K 186/06 R. O. został skazany za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 kk, popełnione w dniu 02 maja 2006r., na karę grzywny w ilości 40 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych oraz orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat.

(dowód: kopia wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 16.08.2006 roku wydanego w sprawie II K 186/06 – k. 250 akt II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 17 sierpnia 2006r. wydanym w sprawie II K 221/06, R. O. został skazany:

a) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 226 § 1 kk, popełnione w dniu 28 maja 2006r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

b) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 222 § 1 kk, popełnione w dniu 28 maja 2006r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Jednocześnie Sąd ten w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzekł wobec skazanego karę łączną w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres próby 4 lat, a na podstawie art. 71 § 1 kk orzeczono również wobec niego grzywnę w ilości 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych.

(dowód: kopia wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 17.08.2006 roku wydanego w sprawie II K 221/06 – k. 262 - 263 akt II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi z dnia 21 listopada 2006r. wydanym w sprawie VIII K 282/06, R. O. został skazany za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 kk, popełnione w dniu 28 lipca 2005r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, jak też orzeczono wobec niego świadczenie pieniężne w kwocie 500 złotych oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat.

(dowód: kserokopia wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi z dnia 21.11.2006 roku wydanego w sprawie XVIII K 282/06 – k. 292 – 292 odwrót akt II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi Sądu Grodzkiego z dnia 05 lipca 2007r. wydanym w sprawie XVII K 88/06, R. O. został skazany za przestępstwo z art. 157§1 kk, popełnione w dniu 24 listopada 2005r., na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą skazany odbył w dniu 24 listopada 2005r. oraz w okresach od dnia 11 czerwca 2009r. do dnia 22 lipca 2009r., od dnia 12 sierpnia 2010r. do dnia 30 maja 2011r. i od dnia 11 lutego 2015r. do dnia 15 marca 2015r.

(dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi z dnia 05.07.2007 roku wydanego w sprawie VII K 88/06 – k. 293 – 295 akt II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

opinia o skazanym – k. 23 – 24 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 25 - 29 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27 lipca 2011r. wydanym w sprawie II K 325/10 R. O. został skazany:

a)  za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 158§1 kk, popełnione w dniu 16 stycznia 2010r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 288 § 1 kk, popełnione w dniu 16 stycznia 2010r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 190 § 1 kk, popełnione w dniu 16 stycznia 2010r., na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Jednocześnie Sąd ten w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzekł wobec skazanego karę łączną w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok ten w stosunku do R. O. uprawomocnił się w dniu 26 października 2011r. Karę orzeczoną tym wyrokiem skazany odbył w okresach od dnia 27 lutego 2013r. do dnia 24 czerwca 2013r. oraz od dnia 08 lutego 2014r. do dnia 11 lutego 2015r.

(dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27.07.2011 roku wydanego w sprawie II K 325/10 – k. 39 - 41 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

opinia o skazanym – k. 23 – 24 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 25 - 29 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 15 lutego 2013r. wydanym w sprawie II K 1239/12 R. O. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 kk, popełnione w dniu 19 sierpnia 2012r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności jak również orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat oraz podanie wyroku do publicznej wiadomości. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 21 sierpnia 2013r. Karę pozbawienia wolności orzeczoną tym wyrokiem skazany odbył w okresie od dnia 15 marca 2015r. do dnia 10 listopada 2015r.

(dowód: odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 15.02.2013 roku wydanego w sprawie II K 1239/12 – k. 36 – 36 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

opinia o skazanym – k. 23 – 24 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 25 - 29 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31 maja 2013r. wydanym w sprawie II K 253/13 R. O. został skazany za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity: Dz.U. z 2012r., Nr 124 z późniejszymi zmianami) w zw. z art. 12 kk, popełnione w okresie od października 2008r. do marca 2009r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 2 lat. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 08 czerwca 2013r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 25 sierpnia 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2346/14 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 253/13. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 28 października 2014 roku wydanym w sprawie II Kzw 287/14. Karę orzeczoną tym wyrokiem skazany ma odbyć w okresie od 09 grudnia 2018r. do dnia 06 sierpnia 2019r.

(dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31.05.2013 roku wydanego w sprawie II K 253/13 – k. 37 - 38 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 25.08.2014 roku wydanego w sprawie II Ko 2346/14 – k. 42 - 42 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 28.10.2014r. wydanego w sprawie II Kzw 287/14 – k. 43 – 43 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

opinia o skazanym – k. 23 – 24 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 25 - 29 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 23 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie VII K 154/14 R. O. został skazany za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 244 kk, popełnione w dniu 01 grudnia 2013r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 07 maja 2014r. Do chwili obecnej nie zarządzono wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej tym wyrokiem.

(dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 23.04.2014 roku wydanego w sprawie VII K 154/14 – k. 20 – 20 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie II K 36/14 R. O. został skazany za przestępstwo z art. 244 kk, popełnione w dniu 17 października 2013r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 3 lat, a na podstawie art. 71§1 kk orzeczono wobec niego grzywnę w ilości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 06 maja 2014r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 08 września 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2499/14 zarządzono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze 25 dni za nieuiszczoną grzywnę w ilości 50 stawek dziennych orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli wydanym w sprawie II K 36/14. Postanowienie to Sąd Okręgowy w Sieradzu utrzymał w mocy postanowieniem z dnia 04 listopada 2014 roku wydanym w sprawie II Kzw 318/14. Skazany ma odbyć zastępczą karę pozbawienia wolności od dnia 10 października 2019r. do dnia 04 listopada 2019r.,

(dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29.04.2014 roku wydanego w sprawie II K 36/14 – k. 35 – 35 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 08.09.2014 roku wydanego w sprawie II Ko 2499/14 – k. 31 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 04.11.2014r. wydanego w sprawie II Kzw 318/14 – k. 32 – 32 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

opinia o skazanym – k. 23 – 24 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 25 - 29 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11 lipca 2014r. wydanym w sprawie II K 17/14 W. O. został skazany:

a)  za przestępstwo z art. 252 § 1 kk i art. 280 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z at. 282 kk i art. 244 kk w zw. z at. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 8 lutego 2014r., na karę 3 lat pozbawienia wolności,

b)  za przestępstwo z art. 278 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, popełnione w dniu 8 lutego 2014r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  za przestępstwo z art. 282 kk i art. 244 kk zw. z art. 11 § 2 kk w z. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 4 listopada 2013r., na karę 1 roku pobawienia wolności.

Jednocześnie Sąd ten w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzekł wobec skazanego karę łączną w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności, a także na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł od skazanego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 5000 złotych tytułem zadośćuczynienia. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 19 lipca 2014r. Skazany odbywanie kary pozbawienia wolności orzeczonej tym wyrokiem rozpoczął w dniu 10 grudnia 2015r., a ma ją odbywać do dnia 09 grudnia 2018r.

(dowód: odpis wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11.07.2014 roku w sprawie II K 17/14 – k. 4 – 6 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

informacja z KRK dotycząca R. O.– k. 9 – 10 odwrót akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu;

obliczenie kar – k. 15 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

opinia o skazanym – k. 23 – 24 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu,

informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 25 - 29 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

R. O. – przed osadzeniem go w zakładzie karnym – był zarejestrowany jako osoba bezrobotna, a utrzymywał się z dochodów uzyskanych z pracy w warsztacie samochodowym prowadzonym przez jego ojca. W miejscu zamieszkania posiadał dobrą opinię, przy czym tracił rozsądek po spożyciu alkoholu. Skazany jest rozwiedziony, a ze związku małżeńskiego posiada dwóch synów, jak również jest ojcem dwojga dzieci z nieformalnych związków. Posiada duże zaległości wynikające z obowiązku alimentacji na rzecz synów. Skazany zgłosił się do Zakładu Karnego w S. w dniu 27.02.2013 roku po upływie przerwy w wykonywaniu kary, natomiast obecnie przebywa w Zakładzie Karnym w P. gdzie został przetransportowany w dniu 23.09.2014 r. Zachowanie skazanego w czasie pobytu w zakładzie karnym jest poprawne. Był on wielokrotnie nagradzany regulaminowo m.in. za czynny udział w zajęciach ko, wzorowe wypełnianie obowiązków w miejscu zatrudnienia i aktywny udział w programie (...). Otrzymał kilka ulg. Nie był karany dyscyplinarnie. W gronie osadzonych funkcjonuje zgodnie, zachowuje również regulaminowe postawy wobec przełożonych. W stopniu dobrym przestrzega ustalonego w jednostce penitencjarnej porządku i dyscypliny. Skazany nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Od dnia 06 października 2015r. jest odpłatnie zatrudniony w warsztacie gospodarczym w Zakładzie Karnym w P., a w pracy cieszy się dobrą opinią. Skazany prezentuje krytyczną postawę wobec popełnionych przestępstw, karę odbywa w systemie programowego oddziaływania, a nałożone w związku z tym zadania wykonuje na dobrym poziomie. Wobec skazanego nie stosowano środków przymusu bezpośredniego. Nie brał on udziału w zdarzeniach nadzwyczajnych. Nie dokonywał aktów agresji ani autoagresji. Podczas pobytu w warunkach izolacji penitencjarnej ukończył program psychokorekcyjny (...) dla osób, które prowadziły pojazd w stanie nietrzeźwości, jak również ukończył również program readaptacyjny „Szanuj zdrowie – ratuj życie”. Na skazanego nałożono obowiązek naprawienia szkody w kwocie 5.000,00 złotych, którego skazany nie zrealizował, ale deklaruje spłatę zobowiązania, kiedy będzie miał środki finansowe. Kontakt w formie korespondencji i telefonów utrzymuje z rodzicami, dziećmi oraz konkubiną, te osoby odwiedzają go regularnie. Po opuszczeniu zakładu karnego ma zapewnione miejsce zamieszkania.

(dowód: opinia o skazanym - k. 23 – 24 akt II K 92/15 Sądu Okręgowego w
S.,

kwestionariusz wywiadu środowiskowego – k. 212 – 212 odwrót akt II K
17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu)

Sąd uznał za wiarygodne zgromadzone w aktach II K 92/15 Sądu Okręgowego w Sieradzu dowody w postaci: informacji z KRK dotyczącej R. O.(k. 9 – 10 odwrót), opinii o skazanym (k. 23 – 24), informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 25 – 29), odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27.07.2011 roku wydanego w sprawie II K 325/10 (k. 39 – 41), odpisu wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 15.02.2013 roku wydanego w sprawie II K 1239/12 (k. 36 – 36 odwrót), odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31.05.2013 roku wydanego w sprawie II K 253/13 (k. 37-38), odpisu postanowienia Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 25.08.2014 roku wydanego w sprawie II Ko 2346/14 (k. 42 - 42 odwrót), odpisu postanowienia Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 28.10.2014r. wydanego w sprawie II Kzw 287/14 (k. 43 – 43 odwrót), odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 23.04.2014 roku wydanego w sprawie VII K 154/14 (k. 20 – 20 odwrót), odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29.04.2014 roku wydanego w sprawie II K 36/14 (k. 35 – 35 odwrót), odpisu postanowienia Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 08.09.2014 roku wydanego w sprawie II Ko 2499/14 (k. 31) odpisu postanowienia Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 04.11.2014r. wydanego w sprawie II Kzw 318/14 (k. 32 – 32 odwrót), odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11.07.2014 roku wydanego w sprawie II K 17/14 (k. 4 – 6) albowiem ich wiarygodność nie była przez żadną ze stron kwestionowana, a przy tym wzajemnie się one uzupełniają. Są to przy tym dokumenty wystawione przez właściwe organy. Z podobnych względów Sąd uznał również za wiarygodne dowody zgromadzone w aktach II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu w postaci: kwestionariusza wywiadu środowiskowego (k. 212 – 212 odwrót), kopii wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31.01.2002 roku wydanego w sprawie VII K 4/02 (k. 260 – 261), odpisu nakazu karnego Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanego w sprawie II K 634/02 (k. 255 – 257), kopii wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 12.09.2005 roku wydanego w sprawie II K 189/05 (k. 258 – 259), kopii wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 16.08.2006 roku wydanego w sprawie II K 186/06 (k. 250), kopii wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 17.08.2006 roku wydanego w sprawie II K 221/06 (k. 262 – 263, kopii wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi z dnia 21.11.2006 roku wydanego w sprawie XVIII K 282/06 (k. 292 – 292 odwrót) oraz odpisu wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi z dnia 05.07.2007 roku wydanego w sprawie VII K 88/06 (k. 293 – 295). Pozostałe dowody Sąd pominął jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że rozpoznając niniejszą sprawę sąd zastosował przepisy ustawy karnej w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015 roku ze względu na treść art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396). Zgodnie z tym przepisem przepisów rozdziału IX ustawy – Kodeks karny, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a więc do dnia 01 lipca 2015 roku. W przypadku R. O. ostatni wyrok skazujący wydany w stosunku do niego uprawomocnił się w dniu 19 lipca 2014 roku, w związku z czym nie było podstaw do zastosowania przepisów dotyczących kar łącznych w znowelizowanym kształcie.

Wyrok łączny jest instytucją karnoprawną, której zadaniem jest realizacja prawa karnego materialnego w zakresie kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów na kary tego samego rodzaju lub inne podlegające połączeniu. W świetle art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396) orzeczenie kary łącznej mogło nastąpić wówczas, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, a przestępstwa te zostały popełnione zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich i za czyny te zostały wymierzone kary tego samego rodzaju albo inne podlegające połączeniu.

W przedmiotowej sprawie bez wątpienia zachodzą podstawy do orzeczenia dwóch kar łącznych

Po pierwsze możliwe jest orzeczenie kary łącznej w stosunku do kar pozbawienia wolności orzeczonych: wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27 lipca 2011 r. wydanym w sprawie II K 325/10 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31 maja 2013 roku wydanym w sprawie II K 253/13. Jeżeli chodzi o wyrok Sądu Rejonowego w Sieradzu wydany w sprawie II K 325/10 należy zauważyć, że został on wydany w dniu 27 lipca 2011r., zaś trzy czyny przypisane tym wyrokiem zostały popełnione w dniu 16 stycznia 2010 r., natomiast w przypadku wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanego w sprawie II K 253/13 przypisano nim czyn popełniony w okresie od października 2008 roku do marca 2009 roku, a więc przed wydaniem przez Sąd Rejonowy w Sieradzu wyroku w sprawie II K 325/10. Jednocześnie w obu tych sprawach zostały wymierzone kary pozbawienia wolności, które podlegają łączeniu. Wprawdzie w sprawie II K 253/13 orzeczono wobec skazanego na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, niemniej postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 25 sierpnia 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2346/14 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 253/13, a postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 28 października 2014 roku wydanym w sprawie II Kzw 287/14. Tym samym jeżeli chodzi o opisane wyżej wyroki, którymi został skazany R. O., spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396), których spełnienie warunkuje orzeczenie w wyroku łącznym kary łącznej obejmującej jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone tymi wyrokami. Podkreślić w tym miejscu należy, iż teoretycznie możliwe byłoby również połączenie w wyroku łącznym kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 253/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu oraz kary pozbawienia wolności wymierzonej przez ten sam Sąd wyrokiem wydanym w sprawie II K 1239/12. A zatem kara wymierzona w sprawie II K 253/13 mogłaby teoretycznie zostać połączona w innej konfiguracji niż z karami orzeczonymi w sprawie II K 325/10. Niemniej jednak w świetle utrwalonego w judykaturze stanowiska, z którym należy się zgodzić, w sytuacji, w której możliwe są różne konfiguracje połączenia w wyroku łącznym tej samej kary, kluczowe znaczenie ma kwestia, kiedy został wydany pierwszy wyrok orzekający kary podlegające łączeniu. Zgodnie bowiem z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005r. wydaną w sprawie I KZP 36/04 w składzie 7 sędziów (Prok. i Pr.-wkł. 2005, nr 7-8, poz. 3) zawarty w art. 85 k.k. zwrot: "zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa. W tym wypadku pierwszym z takich wyroków był wyrok wydany w sprawie II K 325/10 Sądu Rejonowego w Sieradzu, a skoro kary orzeczone tym wyrokiem mogą zostać połączone z karą orzeczoną w sprawie II K 253/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu, to należało połączyć te właśnie kary, nie zaś kary orzeczone w sprawach II K 1239/12 i II K 253/13 Sądu Okręgowego w Sieradzu.

Jednocześnie w niniejszej sprawie zachodzą jeszcze podstawy do orzeczenia kolejnej kary łącznej w wyroku łącznym w stosunku do kar pozbawienia wolności orzeczonych: wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 23 kwietnia 2014 wydanym w sprawie VII K 154/14, wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29 kwietnia 2014 r. wydanym w sprawie II K 36/14 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11 lipca 2014 r. wydanym w sprawie II K 17/14. Jeżeli chodzi o wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu wydany w sprawie VII K 154/14 to został on wydany w dniu 23 kwietnia 2014 r., zaś czyn przypisany tym wyrokiem został popełniony w dniu 01 grudnia 2013 r. Jeżeli natomiast chodzi o wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 36/14 to przypisano nim czyn popełniony w dniu 17 października 2013 r., zaś wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu w sprawie II K 17/14 przypisano skazanemu czyny popełnione w dniu 04 listopada 2013 r. oraz 08 lutego 2014r., a więc przed wydaniem przez Sąd Rejonowy w Kaliszu wyroku w sprawie VII K 154/14. Jednocześnie w tych trzech sprawach orzeczono kary tego samego rodzaju, a mianowicie kary pozbawienia wolności. Należy w tym miejscu zauważyć, że w dwóch przypadkach były to kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (w sprawach VII K 154/14 Sądu Rejonowego w Kaliszu oraz II K 36/14 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli), a w jednym przypadku bezwzględna kara pozbawienia wolności (w sprawie II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu). Niemniej okoliczność ta nie stanowi przeszkody do połączenia tych kar i orzeczenia jednej kary łącznej. Otóż zgodnie z art. 89 § 1 a kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r., a który to przepis wszedł w życie w dniu 08 czerwca 2010r. w związku z nowelizacją przepisów kodeksu karnego, w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania sąd może orzec w wyroku łącznym karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Tym samym tym bardziej za możliwe należało uznać połączenie kar pozbawienia bezwzględnych z karami orzeczonymi z warunkowym zawieszeniem wykonania i orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Oczywiście taka możliwość istniała tylko w stosunku do kar orzeczonych za przestępstwa popełnione po 07 czerwca 2010r., a więc po wejściu w życie nowelizacji kodeksu karnego wprowadzającej art. 89 § 1a kk, w której to kwestii Sąd Najwyższy również nie pozostawił wątpliwości stwierdzając w wyroku z dnia 12 kwietnia 2011r. wydanym w sprawie V KK 74/11 (OSNKW 2011, nr 6, poz. 54), iż możliwość wymierzenia kary łącznej w wyroku łącznym na podstawie art. 89 § 1a k.k., zgodnie z art. 4 § 1 k.k., dotyczy skazań za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, popełnione po dniu 7 czerwca 2010 r. Jednakże w tym konkretnym przypadku wszystkie czyny przypisane wyrokami: Sądu Rejonowego w Kaliszu wydanym w sprawie VII K 154/14, Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli wydanym w sprawie II K 36/14 oraz Sądu Okręgowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 17/14 zostały popełnione po 07 czerwca 2010r. Tym samym jeżeli chodzi o opisane wyżej wyroki, którymi został skazany R. O., spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w art. 85 kk i art. 89 § 1a kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396), których spełnienie warunkuje orzeczenie w wyroku łącznym kary łącznej obejmującej jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone tymi wyrokami.

Nie można oczywiście zapominać, że R. O. został skazany jeszcze siedmioma innymi wyrokami, jednakże w przypadku pozostałych skazań nie zaszły przesłanki uzasadniające połączenie kar orzeczonych tymi wyrokami zgodnie z art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 30 czerwca 2015 roku. Wynikało to z tego, że bądź nie został spełniony warunek w postaci popełnienia dwóch lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich, bądź też w postaci orzeczenia kar podlegających łączeniu.

Ostatecznie więc w niniejszej sprawie zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego i orzeczenia kar łącznych pozbawienia wolności wobec R. O. w miejsce jednostkowych kar orzeczonych:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27 lipca 2011 r. wydanym w sprawie II K 325/10 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31 maja 2013r. wydanym w sprawie II 253/13,

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 23 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie VII K 154/14, wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie II K 36/14 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11 lipca 2014r. wydanym w sprawie II K 17/14.

Skoro spełnione zostały warunki do orzeczenia kar łącznych pozbawienia wolności w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wspomnianymi wyżej wyrokami, to należało przeanalizować kryteria łączenia tych kar. Zostały one określone w art. 86§1 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396). Zgodnie z tym przepisem karę łączną wymierza się od najwyższej z kar wymierzonych za dane przestępstwo w wyroku podlegającym łączeniu do sumy kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa, to jest do sumy kar wymierzonych w łączonych wyrokach, nie przekraczając 15 lat pozbawienia wolności.

R. O. wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 27 lipca 2011r. wydanym w sprawie II K 325/10 wymierzono za przypisane mu przestępstwa kary jednostkowe 10 miesięcy pozbawienia wolności, 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 4 miesięcy pozbawienia wolności (wprawdzie wyrokiem tym orzeczono karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności niemniej kara ta w związku z wydaniem wyroku łącznego podlegała rozwiązaniu. a podstawę orzeczenia kary łącznej stanowiły kary jednostkowe), natomiast wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 31 maja 2013 r. wydanym w sprawie II K 253/13 orzeczono wobec skazanego karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie wprawdzie warunkowo zawieszono na okres próby 2 lat, ale postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 25 sierpnia 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2346/14 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności. Stosownie więc do wynikających z art. 86§1 kk w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396), reguł wymierzona niniejszym wyrokiem łącznym kara winna się zawierać w granicach od 10 miesięcy pozbawienia wolności (zasada absorpcji) do 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności (zasada kumulacji).

Natomiast kolejna kara łączna dotyczy wymierzonych następujących kar: 3 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej skazanemu wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 23 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie VII K 154/14, 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29 kwietnia 2014r. wydanym w sprawie II K 36/14, oraz kar 3 lat pozbawienia wolności, 8 miesięcy pozbawienia wolności i 1 roku pozbawienia wolności wymierzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11 lipca 2014r. wydanym w sprawie II K 17/14 (podobnie jak w poprzednim przypadku wprawdzie wyrokiem tym orzeczono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności niemniej kara ta w związku z wydaniem wyroku łącznego podlegała rozwiązaniu. a podstawę orzeczenia kary łącznej stanowiły kary jednostkowe).

Stosownie więc do reguł wynikających z art. 86§1 kk oraz art. 89 § 1a k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396), wymierzona niniejszym wyrokiem łącznym kara winna się zawierać w granicach od 3 lat pozbawienia wolności (zasada absorpcji) do 5 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności (zasada kumulacji).

Wydając wyrok łączny Sąd nie rozstrzyga ponownie o stopniu społecznej szkodliwości poszczególnych przestępstw i winie, lecz przede wszystkim powinien rozważyć przedmiotowo – podmiotowy związek zachodzący między realnie zbiegającymi się przestępstwami oraz położyć nacisk na cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara łączna ma odnieść w stosunku do skazanego, a także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przy wydaniu wyroku łącznego uzasadnione jest uwzględnienie także okoliczności, które nastąpiły po wymierzeniu kar w sprawach prawomocnie osądzonych, a w tym zachowanie się skazanego w trakcie wykonywania kar, na co wskazuje choćby treść art. 571§1 kpk.

Zasadę absorpcji można zastosować, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliski związek, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, jak też gdy istnieją szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 03 stycznia 1997 roku wydany w sprawie II AKa 321/96 (Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 7-8), w świetle którego zasada absorpcji przy wymierzaniu kary łącznej może być zastosowana w szczególności, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzi bardzo bliski związek przedmiotowy i podmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy. Związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych czynów: bliskość czasowa ich popełnienia (najbliższy związek zachodzi gdy czyny popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), rodzaj naruszonego dobra prawnego (najbliższy związek występuje przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy (najbliższy związek przy podobnym sposobie działania). W aspekcie podmiotowym chodzi m.in. o motywy bądź pobudki, jakimi kierował się sprawca (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 12 października 2008 r. w sprawie II AKa 93/08, Prokuratura i Prawo - wkładka 2009/5/33). Przez związek podmiotowo – przedmiotowy rozumieć należy przede wszystkim podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację, czas i miejsce popełnienia każdego z nich (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 2 lipca 1992r., II AKr 117/92, KZS 1992/3-9/50).

Odnosząc powyższe rozważania do realiów przedmiotowej sprawy przy wymierzaniu R. O. kar łącznych pozbawienia wolności w pierwszej kolejności należało rozważyć związek łączący czyny, za które orzeczono kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu. Analizując związek pomiędzy przestępstwami przypisanymi wyrokami: Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 325/10 oraz Sądu Rejonowego w Sieradzu wydany w sprawie II K 253/13, mamy w tym przypadku do czynienia z bliskim związkiem czasowym tylko pomiędzy czynami przypisanymi wyrokiem wydanym w sprawie II K 325/10 (co zapewne zadecydowało o wymierzeniu przez Sąd Rejonowy w Sieradzu kary łącznej z zastosowaniem zasady asperacji). Wszystkie te przestępstwa zostały bowiem dokonane tego samego dnia, a mianowicie w dniu 16 stycznia 2010r. Natomiast nie można mówić już o tak bliskim związku czasowym pomiędzy czynami przypisanymi wyrokiem wydanym w sprawie II K 325/10, a czynem przypisanym wyrokiem wydanym w sprawie II K 253/13. Otóż odstęp czasowy pomiędzy nimi nie był wprawdzie kilkuletni, niemniej jednak wyniósł niemal rok, gdyż przestępstwa przypisanego orzeczeniem wydanym w sprawie II K 253/13 skazany dopuścił się w okresie od października 2008r. do marca 2009 r., a więc był on dość znaczny, co nie daje podstaw do orzeczenia wobec skazanego kary łącznej z zastosowaniem zasady absorpcji czy nawet zbliżonej do tej zasady. Natomiast jeżeli chodzi o czyny przypisane wyrokami Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie VII K 154/14, Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 36/14 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu w sprawie II K 17/14, to zachodzi pomiędzy nimi bardzo bliski związek czasowy. Czyny te zostały bowiem popełnione na przestrzeni zaledwie niecałych 4 miesięcy, a mianowicie 17 października 2013r., 04 listopada 2013r., 1 grudnia 2013r. oraz dwa czyny w dniu 08 lutego 2014r.. Jest to niewątpliwie okoliczność przemawiająca w istotnym stopniu za orzeczeniem w miejsce tych kar jednostkowych kary łącznej z zastosowaniem zasady przynajmniej zbliżonej do zasady absorpcji (na marginesie należy zauważyć, że zasada absorpcji została zastosowana przez Sąd Okręgowy w Sieradzu w sprawie II K 17/14). Poza tym należy podkreślić, że w sprawach II K 36/14 i VII K 154/14 R. O. został skazany za przestępstwa wyczerpujące dyspozycję tego samego przepisu, a mianowicie art. 244 kk, zaś jeden z czynów przypisanych wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 17/14 również wyczerpywał znamiona m.in. tego przepisu kodeksu karnego. A zatem pomiędzy tymi czynami zachodził bliski związek przedmiotowy, przemawiający za orzeczeniem kary łącznej z zastosowaniem zasady zbliżonej do zasady absorpcji. Bez wątpienia nie można natomiast mówić o bliskim związku przedmiotowym łączącym czyny przypisane wyrokami Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanymi w sprawach II K 325/10 i II K 253/13. W tych przypadkach każde przestępstwo wypełniało znamiona innego przepisu kodeksu karnego i każdy z tych czynów był przestępstwem przeciwko innym dobrom chronionym prawnie. Otóż w sprawie II K 325/10 Sądu Rejonowego w Sieradzu R. O. został skazany za czyn z art. 158 § 1 kk, a więc czyn przeciwko zdrowiu człowieka, a także za przestępstwo z art. 288 § 1 kk, będące czynem przeciwko mieniu, jak również za przestępstwo z art. 190 § 1 kk, a więc czyn przeciwko wolności (co zapewne zdecydowało o tym, że pomimo, iż przestępstwa te zostały popełnione tego samego dnia, to jednak Sąd Rejonowy orzekł karę łączną z zastosowaniem zasady asperacji zbliżonej do zasady kumulacji), natomiast wyrokiem wydanym w sprawie II K 253/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu przypisano mu przestępstwo jeszcze innego rodzaju, a mianowicie przestępstwo z ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. W przypadku tych czynów mamy więc do czynienia z brakiem związku przedmiotowego pomiędzy nimi przemawiającym za orzeczeniem wobec skazanego kary łącznej z zastosowaniem zasady kumulacji.

Przy rozstrzyganiu o wymiarze kar łącznych na niekorzyść skazanego przemawia fakt, iż w przypadku czynów, które skazanemu przypisano wyrokami wydanymi w sprawach II K 325/10 i II K 253/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu, kara łączna miała zostać orzeczona w miejsce kar jednostkowych wymierzonych za w sumie aż 4 przestępstwa, zaś w przypadku czynów przypisanych wyrokami: Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie VII K 154/14, Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 36/14 oraz Sądu Okręgowego w Sieradzu w sprawie II K 17/14 w miejsce kar jednostkowych wymierzonych za w sumie 5 przestępstw.

Przy rozstrzyganiu o wymiarze kar łącznych niewątpliwie istotne znaczenie ma zachowanie skazanego w trakcie pobytu w zakładzie karnym i wcześniej na wolności. W tym konkretnym przypadku okoliczności te przemawiają na korzyść skazanego. Przed osadzeniem w zakładzie karnym R. O. cieszył się dobrą opinią w miejscu zamieszkania. Poza tym jego zachowanie w zakładzie karnym jest poprawne. Był on wielokrotnie nagradzany regulaminowo m.in. za czynny udział w zajęciach ko, wzorowe wypełnianie obowiązków w miejscu zatrudnienia i aktywny udział w programie (...), jak też otrzymał kilka ulg i zarazem nie był karany dyscyplinarnie. Nie stosowano wobec niego środków przymusu, nie brał udziału w zdarzeniach nadzwyczajnych i nie dokonywał aktów agresji i autoagresji. W gronie osadzonych funkcjonuje zgodnie, a także zachowuje regulaminowe postawy wobec przełożonych. W stopniu dobrym przestrzega ustalonego w jednostce penitencjarnej porządku i dyscypliny, jak też nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Od dnia 06 października 2015r. jest odpłatnie zatrudniony, a w pracy cieszy się dobrą opinią. Co ważne skazany prezentuje krytyczną postawę wobec popełnionych przestępstw. Odbywając karę w systemie programowego oddziaływania nałożone w związku z tym zadania wykonuje na dobrym poziomie. Kontakt w formie korespondencji i telefonów utrzymuje z rodzicami, dziećmi oraz konkubiną, a osoby te regularnie go odwiedzają.

Z drugiej strony nie można przeceniać treści opinii o skazanym z zakładu karnego uwzględniając fakt, że skazany jest osobą wyjątkowo zdemoralizowaną, o czym świadczy chociażby fakt skazania go na przestrzeni 12 lat za wiele przestępstw w sumie 13 wyrokami. W zasadzie duża część dorosłego życia R. O. znaczona jest kolejnymi przestępstwami i wyrokami skazującymi. Kolejne wyroki skazujące nie skłoniły R. O. do zmiany postępowania i nawet pobyt w zakładzie karnym w związku ze skazaniem go w końcu na karę bezwzględną pozbawienia wolności nie zmienił postawy życiowej skazanego. W związku z tym z pewną rezerwą należy traktować deklarowaną przez skazanego krytyczną postawę wobec popełnionych przestępstw. Pamiętać też trzeba o jego dużym zadłużeniu alimentacyjnym i niezrealizowaniu obowiązku zapłaty orzeczonego zadośćuczynienia.

Przy orzekaniu kary łącznej nie można zapominać o celach, jakie ma spełnić kara czy to w zakresie funkcji wychowawczej wobec skazanego czy to w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W tym przypadku cele, jakie mają spełnić kary łączne przemawiają za orzeczeniem wobec skazanego kar łącznych z zastosowaniem zasady zbliżonej do zasady kumulacji. Przede wszystkim podkreślić należy, że jeżeli za poważne czyny, które skazanemu przypisano wyrokami wydanymi w sprawach II K 325/10 i II K 253/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu, a przy tym za aż 4 przestępstwa, zaś w przypadku czynów przypisanych wyrokami Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie VII K 154/14, Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 36/14 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu w sprawie II K 17/14 za w sumie aż 5 przestępstw, orzeczone kary łączne miałyby zostać wymierzone z zastosowaniem zasady absorpcji, to byłby to niewątpliwie zły sygnał dla społeczeństwa, iż duża liczba poważnych czynów nie spotkała się z odpowiednią reakcją ze strony wymiaru sprawiedliwości, że w istocie skazany, w dodatku wielokrotnie wcześniej skazywany za przestępstwa, poniósł odpowiedzialność jedyne za najpoważniejsze z nich, za które zostały orzeczone najwyższe kary jednostkowe. Niewątpliwie więc kary łączne z zastosowaniem zasady absorpcji nie spełniłyby celów w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Podobnie w przypadku samego R. O. orzeczenie kar łącznych z zastosowaniem zasady absorpcji oznaczałoby, że szereg bardzo poważnych przestępstw pozostałby tak naprawdę bez konsekwencji. Takie kary nie spełniłyby więc także celów wychowawczych wobec skazanego, gdyż w istocie stanowiłyby swego rodzaju nagrodę dla R. O. polegającą na braku rzeczywistej odpowiedzialności za te czyny.

Przy orzekaniu kar łącznych Sąd Okręgowy miał również na uwadze i co uznał za okoliczność przemawiającą w tym wypadku na korzyść skazanego, że w przypadku kar orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego w Kaliszu wydanym w sprawie VII K 154/14 i Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli wydanym w sprawie II K 36/14 połączeniu podlegały kary jednostkowe pozbawienia wolności, które zostały orzeczone z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. To w dużej mierze z tych powodów kara łączna orzeczona w miejsce tych kar jednostkowych ostatecznie zdaniem Sądu musiała oscylować w granicach kary zbliżonej do kary orzeczonej z zastosowaniem zasady absorpcji.

Trzeba też podkreślić, że przy orzekaniu kar łącznych Sąd Okręgowy mimo wszystko miał na uwadze kary łączne, jakie zostały orzeczone w sprawach II k 325/10 Sądu Rejonowego w Sieradzu i II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Okręgowy po rozwiązaniu kary łącznej orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 325/10 – na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) – w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Sieradzu wydanymi w sprawach II K 325/10 oraz II K 253/13 wymierzył R. O. karę łączną 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności, a więc zastosował przy orzekaniu tej kary zasadę asperacji. Kara łączna pozbawienia wolności w tym wymiarze jest karą uwzględniającą wskazane wyżej przesłanki, które należy mieć na względzie przy orzekaniu kary łącznej i zarazem karą, która spełni równie cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec skazanego oraz cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Natomiast po uprzednim rozwiązaniu kary łącznej orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 17/14 Sąd Okręgowy - na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk oraz art. 89 § 1a kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) – w miejsce kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu wydanym w sprawie II K 17/14 oraz kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie VII K 154/14 oraz Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 36/14 wymierzył R. O. karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, a więc również zastosował przy orzekaniu tej kary zasadę asperacji z tym, że bardzo zbliżoną do zasady absorpcji. Również ta kara uwzględnia wskazane wyżej przesłanki oraz spełni cele zapobiegawcze oraz wychowawcze wobec skazanego oraz cele w zakresie kształtowania świadomości prawną społeczeństwa.

Uwzględniając treść art. 89 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015r. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) Sąd Okręgowy nie miał możliwości nawet rozważania, czy zachodzą podstawy do warunkowego zawieszenia kary łącznej 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności. Niemniej jednak nawet gdyby przepisy kodeksu karnego pozwalały na rozważenie takiej możliwości, to uwzględniając dotychczasowy tryb życia skazanego, w tym zwłaszcza jego wielokrotną karalność za przestępstwa, brak byłoby podstaw do pozytywnej prognozy kryminologicznej w stosunku do skazanego pozwalającej na uznanie, iż zasługuje on na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej. W przypadku zaś kary łącznej 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności już sam wymiar tej kary uniemożliwiał jakiekolwiek rozważania o możliwości jej warunkowego zawieszenia.

Na podstawie art. 577 kk na poczet orzeczonej wobec skazanego kary łącznej 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności Sąd Okręgowy zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w sprawie II K 325/10 Sądu Rejonowego w Sieradzu od dnia 27 lutego 2013r. do dnia 24 czerwca 2013r. oraz od dnia 08 lutego 2014r. do dnia 11 lutego 2015r.

Jednocześnie na podstawie art. 577 kpk Sąd określił początek odbywania kary łącznej 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności na dzień 10 grudnia 2015r., kiedy to skazany rozpoczął odbywanie kary orzeczonej w sprawie II K 17/14 Sądu Okręgowego w Sieradzu.

Na podstawie art. 71 § 2 kk Sąd Okręgowy stwierdził, że orzeczona na podstawie art. 71 § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 29 kwietnia 2014 r. wydanym w sprawie II K 36/14 grzywna w ilości 50 stawek dziennych nie podlega wykonaniu, w związku z czym nie podlega wykonaniu zastępcza kara pozbawienia wolności, w ilości 25 dni orzeczona za tę grzywnę postanowieniem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 08 września 2014r. wydanym w sprawie II Ko 2499/14. Rozstrzygnięcie to jest konsekwencją orzeczenia w wyroku łącznym kary łącznej pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania w miejsce m.in. jednostkowej kary pozbawienia wolności orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli wydanym w sprawie II K 36/14. W istocie więc w związku z wydaniem wyroku łącznego skazany w przypadku kary łącznej orzeczonej w punkcie 3 uniknie dodatkowo odbycia aż 25 dni zastępczej kary pobawienia wolności.

Jednocześnie Sąd uznał opisane wyżej wyroki w zakresie kar pozbawienia wolności za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, a w pozostałym zakresie za podlegające odrębnemu wykonaniu, jak też na podstawie art. 572 kpk umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w pozostałym zakresie z uwagi na brak podstaw do jego wydania.

Na podstawie art. 624§1 kpk w związku z tym, iż skazany kilka najbliższych lat spędzi w zakładzie karnym, a przy tym zobowiązany jest do łożenia na dzieci, mając z tego tytułu zadłużenie alimentacyjne, Sąd Okręgowy zwolnił go z obowiązku uiszczenia kosztów niniejszego postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.