IV U 132/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:stażysta Renata Olędzka
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-01-2016
-
Osoba publikująca:Marta Żuk
-
Korektor:Marta Żuk
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV U 132/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 maja 2015r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący |
SSO Jerzy Zalasiński |
|
Protokolant |
stażysta Renata Olędzka |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2015r. w S.
odwołania M. W. (1)
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W.
z dnia 9 grudnia 2013 r. Nr (...)-2
w sprawie M. W. (1)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W.
o wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
zmienia zaskarżoną decyzję i ustala M. W. (1) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia u płatnika składek (...) K. A. w 2013r. na kwotę 2500,00 (dwa tysiące pięćset) zł netto.
Sygn. akt. IV U 132/14
UZASADNIENIE
Decyzją nr (...)// (...)-2 z dnia 9 grudnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. stwierdził, że M. W. (2) od dnia 01.08.2013r. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) z podstawą wymiaru składekna ubezpieczenie społeczne w wysokości 1600 zł. równej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę w 2013r.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne M. W. (1) została ustalona w celu umożliwienia uzyskania wyższych świadczeń przysługujących z tytułu zasiłku chorobowego, a tym samym miała na celu obejście przepisów ustawy o sus, co zgodnie z art. 58 par.1 kc czyni te czynności prawne nieważnymi. Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona M. W. (1) wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z podstawą wymiaru składek wynosząca 2500 zł netto.
W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona podniosła, że organ rentowy nie zakwestionował zgodnego zamiaru stron wyrażonego w umowie o pracę w świetle treści art. 65 kc. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł, że te same argumenty co w uzasadnieniu decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.
Ubezpieczona M. W. (1) zawarła w dniu 30.08.2013r. z A. K. prowadzącym pozarolniczą działalność pod firmą (...) umowę o prace na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku handlowca z wynagrodzeniem 2500 zł netto. Pracę rozpoczęła w dniu 01.09.2013r. Umowa ta poprzedzona była umową z dnia 01.08.2013r. zawartą na okres próbny wynoszący 1 miesiąc. W dniu 04.08.2013r. została zgłoszona do ubezpieczenia społecznego. Od dnia 17.10.2013r. przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą. Przed podjęciem pracy w (...) zatrudniona była od 01.01.2013r. do 31.07.2013r. w ramach umowy zlecenia w (...) Spółka z o.o. B. przy wykonywaniu analiz finansowych z wynagrodzeniem 2060 zł.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania ubezpieczonej M. W. (2) (k. 58-58v i 18-18v), zeznania zainteresowanego (k.47-47v), akt ZUS.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Odwołanie jest uzasadnione.
W ramach art. 41 ust. 12 i 13 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zakwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa. Na kanwie tych przepisów ugruntowało się orzecznictwo potwierdzające prawo ZUS-u.
Nadmierne podwyższenie wynagrodzenia pracownika w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych może być bowiem ocenione jako dokonane z zamiarem nadużycia prawa do świadczeń (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/05, opubl. OSNP 2005/21/338, LEX nr 148238; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r., II UK 16/05, opubl. OSNP 2006/11-12/191, LEX nr 182776; oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 r., III UK 7/09, LEX nr 509047). Zgodnie zaś z art. 58 § 2 k.c. nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Wskazać w tym miejscu należy na stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 9 sierpnia 2005 r. sygn. akt III UK 89/05, w którym Sąd Najwyższy wskazał, że ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być, w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu - art. 58 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p. (opubl. OSNP 2006/11-12/192, LEX nr 182780). Należy jednak mieć na uwadze, że strony stosunku pracy maja swobodę w kształtowaniu jego treści, w tym w kształtowaniu wysokości wynagrodzenia za pracę. Analizując wysokość wynagrodzenia za pracę M. W. (1) Sad Okręgowy doszedł do przekonania, że nie było ono rażąco wysokie, ani na tle przeciętnego wynagrodzenia za pracę na rynku pracy, ani na tle wynagrodzeń w (...). Z zeznań zainteresowanego wynika, że inni pracownicy otrzymywali zbliżone wynagrodzenia. Kwota 2500 zł netto jest niższa od przeciętnego wynagrodzenia w skali kraju i trudno przyjąć, aby pozytywnie odbiegał od wynagrodzenia określonego w art. 13 kodeksu pracy jako godziwe. W ocenie Sądu Okręgowego jest to kwota, która pozwala przeżyć na bardzo minimalnym poziomie zbliżonym bardziej do biedy niż do luksusu. W tej sytuacji decyzja organu rentowego podlega zmianie.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 14 par. 2 kpc orzekł jak w wyroku.