Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2015r. w S.

odwołania P. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 7 lutego 2014 r. Nr (...), (...)- (...)

w sprawie P. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że A. S. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu i chorobowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika składek P. P. od dnia 01 lipca 2013r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz P. P. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 349/14

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 7 lutego 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1 i art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, stwierdził, że A. S. jako pracownik płatnika składek P. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od 1 lipca 2013 r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł m. in., że A. S. zawarł z płatnikiem składek w dniu 30 czerwca 2013 r. umowę o pracę na stanowisku ślusarza-montera. A. S. miał wykonywać pracę w pełnymi wymiarze czasu pracy, w godzinach od 8 do 16 na budowach, w różnych miejscach kraju. Do zakresu czynności zainteresowanego miało należeć montaż konstrukcji stalowych, montaż obudów ścian i obróbki blacharskie. W ocenie ZUS, zamiarem stron nie było faktyczne realizowania zawartej umowy o pracę, a jedynie uprawdopodobnienie stosunku pracy i uzyskanie przez A. S. ochrony ubezpieczeniowej przysługującej pracownikom. Wątpliwości organu rentowego wzbudziło to, że zainteresowany został zatrudniony przez płatnika składek mimo tego, że nie okazał on żadnych dokumentów potwierdzających odpowiednie przygotowanie zawodowe, kwalifikacje lub doświadczenia zawodowego. Ponadto A. S. został dopuszczony do pracy bez stosownego zaświadczenia lekarskiego oraz nie otrzymał dokumentu określającego zakres obowiązków pracowniczych. Organ rentowy kwestionował potrzebę zatrudnienia A. S. wskazując, iż w lipcu 2013 r. został rozwiązany stosunek pracy płatnika składek z dwoma innymi pracownikami. ZUS podniósł również fakt, iż A. S. został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych dopiero w dniu 15 lipca 2013 r. oraz, że żadna osoba nie została zatrudniona na jego miejsce po tym, jak od 10 lipca 2013 r. ubezpieczony nie był już zdolny do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył P. P., w którym wskazał, że A. S. był zatrudniony w jego firmie od 1 lipca 2013 r. Zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych wyżej wymienionego nastąpiło z opóźnieniem tj. w dniu 15 lipca 2013 r., ponieważ biuro rachunkowe, z którego usług korzysta P. P., było wówczas nieczynne. Ponadto, odwołujący wskazał, iż to do pracodawcy należy decyzja o zatrudnieniu konkretnej osoby. A. S. w dniu podpisania umowy został poinformowany o obowiązkach, które powinien wykonywać, a przed przystąpieniem do pracy przeszedł również szkolenie z zakresu BHP. Skarżący stwierdził, że zatrudnienie A. S. wynikało z realnych potrzeb, a dwie inne osoby pracujące w firmie (...) w lipcu 2013 r. same wypowiedziały umowy o pracę. Odwołujący się nie znalazł jednak odpowiednich następców. P. P. podniósł, iż po zakończeniu leczenia, A. S. wrócił do pracy (k. 2-3).

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, iż umowa o pracę pomiędzy ubezpieczonym a płatnikiem składek jest pozorną czynnością prawną. ZUS powołał się na argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji (k. 4-8).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Zainteresowany A. S. zawarł z P. P. prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych pod firmą (...) umowę o pracę, na czas określony od dnia 1 lipca 2013 r. do 1 października 2013 r. A. S. został zatrudniony na stanowisku ślusarza-montera, w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem 1 600 zł miesięcznie. W dniu 30 września 2013 r. strony zawarły umowę o pracę na okres od 1 października 2013 r. do 1 stycznia 2014 r. o tożsamej treści, jak wymieniona wyżej. W dniu 28 czerwca 2013 r., A. S. przeszedł szkolenie z zakresu BHP (umowy o pracę, karta szkolenia- akta ZUS).

P. P. poszukiwał osób chętnych do pracy w swoim przedsiębiorstwie. W związku z powyższym, zamieścił ogłoszenie w Tygodniku (...), na które odpowiedział A. S.. Po odbytej rozmowie, P. P. podjął decyzję o zatrudnieniu A. S..

A. S. rozpoczął pracę u płatnika składek w dniu 1 lipca 2013 r. Wykonywał czynności z zakresu montażu stolarki metalowej bez obróbki blacharskiej, załadunki oraz obróbki na budowach w K. i w R.. Miejsce wykonywania pracy w umowie zostało określone jako „w delegacji” z uwagi na to, iż pracował on na budowach w różnych miejscach. A. S. rozpoczynał pracę od godziny 7, w zależności od przydziału pracy, czas pracy wynosił 6 lub 8 godzin.

W dniu 10 lipca 2013 r. A. S. doznał złamania ręki. Powyższe nie miało związku z pracą.

Po upływie okresu, na jaki zostało wystawione zwolnienie lekarskie, A. S. powrócił do pracy w przedsiębiorstwie płatnika, gdzie pracuje do chwili obecnej. (zeznania P. P. k. 61v-62 i k. 88, A. S. k. 62 i k. 88, zeznania świadków: K. P. k. 62, A. P. k. 87v, dokumentacja medyczna k. 70-78).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie P. P. jest uzasadnione.

Stosownie do treści art. 22 § 1 kp przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Zgodnie zaś z art. 83 § 1 kc, nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

Artykuł 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Z kolei w art. 11 ust. 1 i 12 ust. 1 przytoczonej ustawy wskazano, że obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz, iż obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Spornym w niniejszej sprawie było, czy umowa o pracę zawarta w dniu 30 czerwca 2013 r. pomiędzy P. P. a A. S. była zawarta dla pozoru, w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

Wyniki analizy materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie pozwalają na stwierdzenie, iż A. S. rzeczywiście wykonywał pracę na budowach w przedsiębiorstwie (...). Świadczą o tym zarówno zeznania P. P., zainteresowanego oraz świadków: K. P. i A. P. zatrudnionych w przedsiębiorstwie (...). Sąd uznał, iż powyższe zeznania są wiarygodne. Są one spójne i logiczne. Co prawda, z racji wykonywanych obowiązków, A. P. nie był bezpośrednio obecny przy wykonywaniu prac w zakresie montażu przez A. S., jednakże widział zainteresowanego na terenie pracodawcy, kiedy wyjeżdżał lub powracał z wyjazdu na budowę razem z innymi monterami. A. S. pracował bowiem na budowach w różnych miejscach, zaś A. P. wykonuje swoje obowiązku pracownicze wyłącznie na terenie zakładu pracy. Z zeznań A. P. wynika, że A. S. pracował również przed złamaniem ręki. Zeznania złożone przez K. P. nie przeczą temu, iż A. S. od początku lipca 2013 r. był zatrudniony w przedsiębiorstwie (...). Świadek wskazał bowiem, że nie pamięta, kiedy wymieniony podjął pracę, jednakże wie, że jest on obecnie zatrudniony przez P. P. na stanowisku montera.

A. S., zgodnie z złożonymi przez P. P. zeznaniami, w czasie od 1 do 10 lipca 2013 r. wykonywał czynności pracownicze z zakresu montażu stolarki metalowej na budowach w K. i R.. Logicznym jest stwierdzenie, że zainteresowany pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Uznać bowiem należy, iż do czasu pracy A. S. zaliczyć trzeba czas spędzony budowie tj. od 6 do 8 godzin oraz czas potrzebny na dojazd na budowy z miejsca, w którym prowadzone jest przedsiębiorstwo (...), tj. z L. położonej w gminie M..

Nie budzi wątpliwości, iż obraz wyłaniający się ze przytoczonych zeznań oraz treści umowy o pracę z dnia 30 czerwca 2013 r. wskazuje, że w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie czynniki określone w art. 22 § 1 kp, które charakteryzują umowę o pracę. A. S. rzeczywiście wykonywał bowiem pracę związaną ze stanowiskiem ślusarza-montera, na rzecz P. P.. Wskazane czynności wykonywane były na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w czasie i w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, tj. na budowach w K. i R., dokąd A. S. udawał się z miejsca prowadzenia przedsiębiorstwa przez P. P..

Niewątpliwym jest również to, że przyczyną zaprzestania wykonywania obowiązków pracowniczych było złamanie przez A. S. ręki, co wynika z zgormadzonych zeznań oraz dokumentacji leczniczej.

Odnosząc się do zarzutów zgłaszanych przez organ rentowy stwierdzić należy, iż dotyczą one kwestii, które nie mogą determinować, czy zainteresowanego łączył z P. P. stosunek pracy. Z akt ZUS wynika bowiem, iż A. S. przeszedł szkolenie BHP. Nie można przypisywać większego znaczenia temu, iż A. S. nie otrzymał wykazu obowiązków pracowniczych z uwagi na charakter pracy, jaką podjął. Ponadto wykonywał on na bieżąco polecenia przełożonych, co wynika z zeznań P. P.. Wskazać również należy, iż to do pracodawcy należy podjęcie decyzji o tym, czy potrzebuje on nowych pracowników. Dlatego też kwestionowanie przez ZUS potrzeby zatrudnienia A. S. wydaje się być argumentem nietrafnym. Zainteresowany jest bowiem do chwili obecnej zatrudniony u P. P..

Na podstawie zebranego materiału dowodowego Sąd stwierdził, iż zainteresowany faktycznie wykonywał pracę jako ślusarz-monter. Dlatego też nie można uznać, że umowa o pracę z dnia 30 czerwca 2013 r. została zawarta pomiędzy A. S. a P. P. dla pozoru. Ponadto, w ocenie Sądu, podejmując pracę A. S. nie mógł przypuszczać, że wkrótce dozna złamania ręki, co uniemożliwi mu rzeczywiste świadczenie pracy. Pozorność wskazanej umowy o pracę wyklucza również fakt, iż A. S. po upływie okresu, na który otrzymał zwolnienie lekarskie, powrócił do pracy i jest zatrudniony u P. P. do chwili obecnej.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.