Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Elblągu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Alicja Romanowska

Sędziowie: SO Grażyna Borzestowska (spr.)

SO Renata Żywicka

Protokolant : st. sekr. sądowy Łukasz Szramke

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2015r. w Elblągu

na rozprawie sprawy z powództwa T. G.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o sprostowanie świadectwa pracy

na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną

od wyroku Sądu Rejonowego w Elblągu

z dnia 15 lipca 2015r ., sygn. akt IVP 77/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok i oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 150zł tytułem zwrotu kosztów procesu za obie instancje, w tym kwotę 120zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Grażyna Borzestowska (spr.)

SSO Alicja Romanowska

SSO Renata Żywicka

Sygn. akt IV Pa 72/15

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 roku do Sądu Rejonowego w Elblągu IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wpłynął pozew T. G. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o sprostowanie świadectwa pracy.

W uzasadnieniu żądania powód wskazał, iż wnosił o sprostowanie świadectwa pracy wydanego w dniu 9 lutego 2015 roku poprzez zmianę punktu 4 podpunktu 8 z „nie wykonywał” na „wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze”.

T. G. wskazał, iż nie zgadzał się z punktem 4 podpunktem 8 świadectwa pracy albowiem na stanowisku przez niego zajmowanym w charakterze elektromontera wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Ponadto powód wskazał, iż jego wniosek skierowany do pozwanego o sprostowanie świadectwa pracy pozostał bez odpowiedzi.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał, iż bezspornym był fakt, że strony łączyła umowa o pracę na czas określony zawarta w dniu 7 sierpnia 2014 roku na podstawie której powód zatrudniony był na stanowisku elektromontera. Jak wskazał dalej pozwany, oświadczeniem z dnia 19 stycznia 2015 roku T. G. rozwiązał umowę o pracę z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na dzień 7 lutego 2015 roku.

W ocenie pozwanego świadectwo pracy T. G. wystawione zostało zgodnie z obowiązującymi przepisami i uwzględniało wszelkie niezbędne informacje i dane zatrudnienia powoda u pozwanego, co też pozwany wskazał w piśmie adresowanym do powoda z dnia 16 marca 2015 roku.

W dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na pozew, pozwany podniósł, iż w ramach prowadzonej przez siebie działalności nie wykonywał na rzecz swoich kontrahentów usług, które mogłyby wiązać się z koniecznością zatrudnienia pracowników w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, a w szczególności prac określonych w pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. nr 237, poz. 1656 z późn. zm.). Jak wskazał ponadto pozwany usługi świadczone przez niego związane były z realizacją inwestycji dokonywanych przez właścicieli sieci elektroenergetycznych i dotyczyły: budowy przyłączy napowietrznych i kablowych nN (niskiego napięcia), wymiany przyłączy napowietrznych nN na izolowane, budowy linii napowietrznych i kablowych nN, modernizacji linii kablowych i napowietrznych nN, w tym wymiany przewodów linii napowietrznych nN na izolowane, modernizacji napowietrznych stacji transformatorowych nN i SN (średniego napięcia), montażu i wymiany transformatorów SN/nN, modernizacji pojedynczych stanowisk w liniach napowietrznych SN, montażu i wymiany rozłącznika/odłącznika napowietrznego oraz rozłącznika ze sterowaniem zdalnym, modernizacji pola SN w zakresie wymiany zabezpieczeń analogowych na zabezpieczenia cyfrowe, montażu i wymiany wyłącznika SN, wymiany przekładników, wymiany baterii akumulatorów, wymiany prostowników, modernizacji stacji SN/nN na potrzeby AMI, remontów części budowlanej stacji wnętrzowych SN/nN oraz stacji PZ (punkt zasilania), budowy stacji transformatorowych SN/nN, budowy linii napowietrznych i kablowych SN. W ocenie pozwanego żadna z wymienionych usług nie wiązała się z sytuacjami awaryjnymi lub eksploatacją sieci elektroenergetycznych pod napięciem.

Pozwany w dalszej części odwołał się do treści art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. nr 237, poz. 1656 z późn. zm.) i wskazał, że T. G. w okresie zatrudnienia u pozwanego nie wykonywał w ramach swych obowiązków pracowniczych prac o szczególnym charakterze.

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2015r. Sąd Rejonowy w Elblągu w punkcie I nakazał pozwanej sprostować świadectwo pracy powoda z dnia 9 lutego 2015r. w ten sposób, że w jego punkcie 4 ppkt 8 w miejsce słów: „ nie wykonywał” wpisać słowa: „ wykonywał pracę w szczególnych warunkach lun o szczególnym charakterze w rozumieniu pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych, w punkcie II ustalił i nakazał ściągną od pozwanej na rzecz Skarby Państwa – Sądu Rejonowego w Elblągu kwotę 30 zł tytułem opłaty od pozwu, od której powód był zwolniony z mocy ustawy.

Rozstrzygnięcie swoje Sąd Rejonowy oparł na następujących ustaleniach i rozważaniach:

„Powód T. G. zatrudniony został w (...) Sp. z o.o. w W. na podstawie umowy o pracę z dnia 9 maja 2014 roku na okres próbny od dnia 12 maja 2014 roku do dnia 11 sierpnia 2014 roku na stanowisku elektromontera sieci. W ramach swoich obowiązków pracowniczych zajmował się m.in. pracą przy eksploatacji sieci energetycznych pod napięciem. Prace które wykonywał w ramach zatrudnienia w pozwanej spółce realizowane były w ramach zleceń inwestycyjnych przez (...) SA w G., zlecanych (...) sp. Z o.o. w W., która wykonawstwo tych czynności zlecała (...) sp. Z o.o. w W.. Pozwana była zobowiązana do wykonania w tym zakresie różnego rodzaju usług związanych z zadaniami modernizacyjnymi sieci energetycznych pozostających w gestii (...) SA w G., w tym także na obszarze właściwości rejony (...) tej spółki. Wcześniej te czynności realizowane były przez spółkę wchodzącą w skład grupy (...) i (...) sp. Z o.o. w E.. W okresie zatrudnienia w tej spółce powód wykonywał prace o szczególnym charakterze, jako elektromonter bezpośrednio przy usuwaniu awarii oraz eksploatacji napowietrznych sieci elektro energetycznych w warunkach pracy pod napięciem. Z dniem

W dniu 9 maja 2014 roku powód oraz (...) Sp. z o.o. w W. zawarły także umowę o zakazie prowadzenia działalności konkurencyjnej oraz o zachowaniu poufności pomiędzy pracownikiem a pracodawcą.

Umową o pracę z dnia 7 sierpnia 2014 roku zawartą pomiędzy T. G. a pozwanym (...) Sp. z o.o. w W. powód zatrudniony został na czas określony od dnia 12 sierpnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2023 roku na stanowisku elektromontera. Do obowiązków powoda należała budowa linii napowietrznych, a w szczególności wymiana przyłączy oraz wymiana sieci nieizolowanej na izolowaną pod napięciem, wymiana sieci nieizolowanych na izolowane, również wykonywane pod napięciem, do momentu podłączenia nowych przewodów.

(...) Sp. z o.o. w W. a (...) Sp. z o.o. w W. w dniu 1 kwietnia 2014 roku zawarta została umowa ramowa o współpracy dotycząca usług w zakresie budowy, remontów, rozbudowy i przebudowy sieci elektroenergetycznej i telekomunikacyjnej oraz obiektów budowlanych, w szczególności wykonywania robót budowlano-montażowych w zakresie energetyki zawodowej oraz telekomunikacji. W ramach realizacji przedmiotowej umowy strony wykonywały i wspierały się w wykonywaniu budowy przyłączy napowietrznych i kablowych nN, wymianie przyłączy napowietrznych nN na izolowane, budowie linii napowietrznych i kablowych nN, modernizacji linii kablowych i napowietrznych nN, w tym wymianie przewodów linii napowietrznych nN na izolowane, modernizacji napowietrznych linii oraz stacji transformatorowych, usuwaniu awarii sieci telekomunikacyjnych, modernizacji pola SN w zakresie wymiany zabezpieczeń analogowych na zabezpieczenie cyfrowe oraz inne.

Pracownicy pozwanego w tym także powód T. G. w okresie zatrudnienia (tj. do dnia 7 lutego 2015 r.) w ramach obowiązującej umowy ramowej o współpracy – wykonywali modernizację napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach pracy pod napięciem, tj. w dniach:

- 23 kwietnia 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) - 23 maja 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 25 kwietnia 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 05 czerwca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 18 kwietnia 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 25 czerwca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 18 kwietnia 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 20 sierpnia 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 6 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 11 lipca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 6 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 25 czerwca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 15 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 1 października 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 20 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 18 lipca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 26 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 18 lipca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 29 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 24 lipca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 28 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 24 lipca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 30 maja 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 24 lipca 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 11 czerwca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 17 października 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 11 czerwca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 23 września 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 11 czerwca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 1 października 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 11 czerwca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 7 listopada 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 16 czerwca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 8 października 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 16 czerwca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 25 sierpnia 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 16 czerwca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 21 sierpnia 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 10 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 22 sierpnia 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 10 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 17 października 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 10 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 19 listopada 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 10 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 17 września 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 10 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 25 sierpnia 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 10 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 3 listopada 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 17 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 3 luty 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 17 lipca 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 23 luty 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 19 września 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 24 października 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 19 września 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 19 grudnia 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 21 sierpnia 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 21 listopada 2014 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 21 października 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 21 stycznia 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 30 października 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 22 stycznia 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 30 października 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 21 stycznia 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 17 listopada 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 22 stycznia 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 17 listopada 2014 rok (data przyjęcia zlecenia) – 10 lutego 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 19 stycznia 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 22 lutego 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 20 stycznia 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 23 lutego 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 27 stycznia 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 23 marca 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 29 stycznia 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 20 marca 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 4 lutego 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 15 maja 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 9 lutego 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 25 marca 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 1 kwietnia 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 22 maja 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.);

- 22 kwietnia 2015 rok (data przyjęcia zlecenia) – 22 maja 2015 rok (data podpisania protokołu odbioru z E.).

U pozwanej obowiązywał harmonogram oględzin linii napowietrznych. Przedmiotowe oględziny przeprowadzane były wg ustalonego cyklu co trzy lata. Pracownicy pozwanej, w tym T. G. dokonywali oględzin linii napowietrznych, zgłaszali usterkę w formie raportu, po czym otrzymywali zlecenie na wymianę uszkodzonych elementów.

Pismem z dnia 19 stycznia 2015 roku T. G. rozwiązał umowę o pracę zawartą w dniu 7 sierpnia 2014 roku za 2 tygodniowym wypowiedzeniem.

W świadectwie pracy wydanym w dniu 9 lutego 2015 roku wskazano, iż powód w okresie od dnia 12 maja 2014 roku do dnia 7 lutego 2015 roku zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku elektromontera, a rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w wyniku wypowiedzenia tejże umowy przez pracownika. Ponadto w punkcie 4 podpunkcie 8 wskazano, iż T. G. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Pismem z dnia 18 lutego 2015 roku powód wniósł o sprostowanie świadectwa pracy w jego punkcie 4 podpunkcie 8.

Pozwany w korespondencji skierowanej do powoda wskazał, iż przedmiotowe świadectwo pracy sporządzone zostało zgodnie z obowiązującymi normami, a ponadto podał, iż T. G. w okresie zatrudnienia nie wykonywał prac określonych w pozycji 17 załącznika nr 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. tj. z 2015 r., poz. 965).

W ocenie Sądu roszczenie powoda było uzasadnione.

Sąd dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie w oparciu o zeznania świadków oraz złożone do akt sprawy dokumenty, których żadna ze stron postępowanie nie kwestionowała.

Ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonana została przez pryzmat zasad wynikających z treści art. 233 par. 1 k.p.c.

Przepis art. 233 par. 1 k.p.c. uprawnia Sąd do dokonania oceny wiarygodności i mocy dowodów wg własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału sprawy. Z tego wynika, że z jednej strony Sąd uprawniony jest do oceny tych dowodów wg własnego przekonania, z drugiej natomiast sam jest zobowiązany do wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Oczywiście powyższe uprawnienie nie stanowi przyzwolenia do oceny dowodów w sposób dowolny. W trakcie dokonywania tej oceny Sąd nie może pomijać zasad logiki, osiągnięć nauki, doświadczenia, czy też wyciągać wniosków nie wynikających z materiału dowodowego.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalał więc w oparciu o zeznania świadków – współpracowników powoda, którzy opisywali charakter konkretnych prac w ramach swoje zatrudnienia, opisując w ten sposób również prace wykonywane przez powoda. Na ich podstawie Sąd ustalił konkretnie jakiego rodzaju obowiązki pracownicze i jakiego rodzaju pracę w ich ramach wykonywał T. G.. Chodzi tutaj o zeznania świadków: P. S., G. L., P. M., P. R., K. S., Z. S.. Treść tych zeznań koreluje ze sobą i pozwala Sądowi na ustalenie faktycznie wykonywanej pracy przez pracowników pozwanej. Z tymi zeznaniami korespondują zeznania samego powoda, którym Sąd również przyznał walor wiarygodności. Znamienne w tym aspekcie jest wypowiedź powoda, który stwierdza, że z jego punktu widzenia, jako elektromontera, bez znaczenia jest czy praca, która wykonywał ma charakter inwestycyjny, dla niego prace te miały charakter eksploatacyjny, były zaplanowane i zlecone przez dysponenta sieci, czyli firmę (...). Z zeznań współpracowników powoda wynika, że prace na napowietrznych sieciach elektroenergetycznych w większości (od 70%-80%) były pracami pod napięciem w ramach modernizacji.

W toku całego postepowania spór sprowadzał się do ustalenia zakresu semantycznego pojęcia „prac inwestycyjnych na napowietrznych sieciach elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem” i porównania go z takim zakresem pojęcia „prac eksploatacyjnych napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem”. W sprawie bezsporne było, że powód, jak i inni pracownicy pozwanej nie wykonywali pracy związanych z awariami takich sieci.

Znaczenie powyższego rozróżnienia jest konsekwencją treści pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r. nr 237 poz. 1656 z późn.zm.). Zgodnie z tą treścią do prac o szczególnym charakterze zalicza się prace elektromonterów bezpośrednio przy usuwaniu awarii oraz eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem.

Definicja pracy o szczególnym charakterze zawarta została w treści art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych i zgodnie z nią prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa ww. załącznik nr 2 do tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 11 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz. U. z 1996 r. Nr 60 poz. 282 z późn. Zm.) obowiązkowym elementem treści świadectwa pracy jest wskazanie okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Stąd powód był w pełni legitymowany czynnie do złożenia w Sądzie Pracy pozwu o sprostowanie świadectwa pracy w części w jakiej nie wskazano w nim w jego mniemaniu okresu pracy o szczególnym charakterze.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd ustalił, że powód niespornie wykonywał prace na sieciach elektroenergetycznych pod napięciem, w tym w większości na sieciach napowietrznych. Powyższe wskazuje na to, że jedyna rozbieżność stanowisk stron sprowadzała się do tego, czy prace te mogły być nazwane pracami o charakterze eksploatacyjnym.

Rozstrzygnięcie tej rozbieżności – zdaniem Sądu – nie może się odbywać wyłącznie w oparciu o leksykalne brzmienie źródeł w postaci dokumentów, w oparciu o które strony tego stosunku pracy oraz kontrahenci pozwanej kształtowali wzajemne obowiązki, ale także z uwzględnieniem znaczenia semantycznego pojęcia eksploatacja sieci elektroenergetycznych oraz faktycznego charakteru czynności wykonywanych przez powoda w trakcie prac dla pozwanej, a także celu i intencji ustawodawcy, który zadecydował, że prace określone w pozycji 17 ww. załącznika nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, mają być zaliczane do prac o szczególnym charakterze.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że wedle intencji ustawodawcy chodziło o wyszczególnienie takiego rodzaju prac, które wykonywane są w warunkach powodujących szczególne zagrożenia i ryzyka i z tego tytułu mogą uprawniać pracowników do nabywania określonego rodzaju uprawnień emerytalnych w przyszłości. W tym ujęciu takim rodzajem pracy jest praca elektromontera przy eksploatacji sieci elektroenergetycznych w warunkach pracy pod napięciem. Istota rzeczy sprowadza się tutaj do ryzyka, jakim jest praca pod napięciem elektrycznym i konieczność w związku z tym przestrzegania szczególnych zasad bezpieczeństwa, a także ryzyko porażenia prądem. To ten element zdaniem Sądu decyduje o tym, że jest to praca o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Ustawodawca nie określił przy tym innych cech charakterystycznych tej pracy o znaczeniu technicznym, które decydowałyby o takim jej charakterze. Oznacza to zdaniem Sądu, że zbędne jest dopuszczanie dowodu z opinii biegłego z zakresu BHP, ergonomii i ryzyka pracy, by dokonać oceny, czy określona praca wykonywana przez powoda spełnia te warunki, jeżeli z innych źródeł dowodowych wynika, że pracownik wykonywał prace pod napięciem na napowietrznych sieciach elektroenergetycznych przy awariach lub przy ich eksploatacji. Powyższe było podstawa pominięcia wniosku strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii takiego biegłego (art. 217 par. 3 in fine k.p.c.).

Zdaniem Sądu zeznania świadków oraz złożone przez pozwaną dokumenty potwierdzają w pierwszej kolejności to, że powód wykonywał prace na napowietrznych sieciach elektroenergetycznych pod napięciem.

Dalsza analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego potwierdza, że były to prace eksploatacyjne, mimo, że realizowane w formie inwestycji.

Powyższa konkluzja wynika ze znaczenia pojęcia „eksploatacja” w języku polskim. Znaczenie tego słowa, to m.in: „użytkowanie maszyn, urządzeń itp.”, „użytkowanie czegoś, korzystanie z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący pożytek” (zob. słownik języka polskiego).

Nie ma wątpliwości, że napowietrzne sieci elektroenergetyczne są formą wytworzonego przez ludzi systemu technicznego służącego do przesyłu energii elektrycznej. Składa się on z różnego rodzaju urządzeń technicznych, które jako całość służą ww. celowi.

Użytkowanie to używanie ww. przedmiotów, a w pojęciu używania mieści się także szeroko rozumiana modernizacja, a więc wymiana całości lub poszczególnych elementów urządzenia, systemu na nowy w związku z jego starzeniem się, awariami, koniecznością polepszenia parametrów technicznych, a także jego rozbudowa. Tylko takie użytkowanie można uznać za racjonalne i przynoszące pożytek.

Pojęcie inwestycji oznacza m.in.: „przeznaczenie środków finansowych na powiększenie lub odtworzenie zasobów majątkowych, na stworzenie nowych lub powiększenie istniejących obiektów majątku trwałego” (zob. słownik języka polskiego).

Z tego zdaniem Sądu wynika, że prace inwestycyjne, a więc związane z przeznaczeniem środków na m.in. odtworzenie zasobów majątkowych, w tym także w formie modernizacji, stanowią element racjonalnej eksploatacji. Dotyczyć to będzie każdego rodzaj zespołu środków trwałych, w tym także napowietrznych sieci elektroenergetycznych.

Natomiast w tym świetle bez znaczenia dla oceny tego, czy praca wykonywana przez pracownika była pracą o szczególnym charakterze będzie to, w jaki sposób z punktu widzenia korporacyjnego będzie zorganizowany podział tych prac, czy też redystrybucja lub outsourcing zadań.

Wyodrębnienie prac ściśle o charakterze inwestycyjnym, a więc związanym z angażowaniem środków finansowych na stworzenie nowych lub odtworzenie, powiększenie istniejących składników majątku trwałego w zakresie napowietrznych sieci elektroenergetycznych, ma znaczenie wyłącznie organizacyjne i ewentualnie finansowe. Nie rzutuje na ich ocenę z punktu widzenia zakwalifikowania ich do prac o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych, jeżeli były wykonywane w warunkach prac pod napięciem.

Z zeznań świadków oraz powoda wynika, że nawet w przypadku modernizacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych, polegających na wymianie kabli nieizolowanych na izolowane prace te były wykonywane pod napięciem aż do momentu, gdy trzeba było podpiąć nowa linię pod istniejącą sieć. Wszystko to było wymogiem zleceniodawcy, który chciał zminimalizować niedogodności dla odbiorców energii elektrycznej, wynikające z jej wyłączenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że pracodawca w świadectwie pracy za okres zatrudnienia powoda w pozwanej spółce nie zamieścił jednego z obowiązkowych elementów jego treści, tj. nie wskazał okresu wykonywania pracy o szczególnym charakterze. Dlatego też w oparciu o treść art. 97 par. 2 ¹ k.p. sąd nakazał sprostowanie świadectwa pracy powoda w tym zakresie.

Jednocześnie na zasadzie art. 113 ust.1 w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1025 z późn. zm.) Sąd ustalił i nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Elblągu kwotę 30 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, od której uiszczenia powód był zwolniony z mocy ustawy”.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła strona pozwana , zaskarżając wyrok w całości, zarzucając mu:

1)  naruszenie prawa materialnego wskutek błędnej wykładni art. 3 ust.3 i 5 oraz pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.) poprzez przyjęcie, że czynności wykonywane przez powoda w ramach jego obowiązków pracowniczych przy realizacji świadczonych przez pozwanego usług inwestycyjnych stanowią prace przy eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych wykonywane pod napięciem i w związku z tym mieszczą się w zakresie prac o szczególnym charakterze określonym w ww. przepisach;

2)  naruszenie prawa materialnego wskutek błędnego zastosowania art. 3 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.) w zw. z art. 6 Kodeksu cywilnego i przyjęcie w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, iż powód w ramach ciążącego na nim ciężaru dowodu udowodnił, iż wykonywał w ramach zatrudnienia u Pozwanego prace o szczególnym charakterze określonym w ww. przepisach w pełnym wymiarze czasu pracy,

3)  naruszenie prawa materialnego wskutek błędnego zastosowania art. 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania (Dz. U. z 1996 r., nr 60, poz. 282 z późn. zm.) poprzez nie wskazanie w pkt I zaskarżanego wyroku okresu wykonywania przez Powoda pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,

4)  naruszenie prawa procesowego tj. art. 227 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego, poprzez błędne zastosowanie tj. pominięcie zgłaszanego przez Pozwanego dowodu z opinii biegłego i uznanie przeprowadzenia tego dowodu za zbędny, w sytuacji gdy dowód ten był istotny dla wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Wskazując na powyższe podstawy pozwany wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości,
ewentualnie

2)  uchylenie zaskarżonego orzeczenia i o przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozstrzygnięcia - przy uwzględnieniu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym,

3)  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji pozwany podniósł:

„ I. Zaskarżanym niniejszą apelacją wyrokiem z dnia 15 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy w Elblągu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, nakazał Pozwanemu sprostować wystawione Powodowi świadectwo pracy z dnia 9 lutego 2015 r. w ten sposób, ażeby w jego treści (pkt 4 ppkt 8) wpisać słowa „wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.)", jak również ustalił i nakazał ściągnąć od Pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł tytułem opłaty od pozwu, od której Powód był zwolniony z mocy ustawy.

II. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy uznał za zasadne twierdzenia pozwu i przyjął na podstawie poczynionych przez siebie ustaleń faktycznych, iż Pozwany w ramach swojego zatrudnienia u Pozwanego wykonywał prace o szczególnym charakterze w rozumieniu pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.).

III. Zdaniem Pozwanego Sąd I instancji wydając zaskarżany niniejszą apelacją wyrok naruszył prawo materialne tj. art. 3 ust. 3 i 5 oraz pozycję 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.), art. 6 Kodeksu cywilnego, art. 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania (Dz. U. z 1996 r., nr 60, poz. 282 z późn. zm.) oraz prawo procesowe tj. art. 227 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego.

IV. W pierwszej kolejności Pozwany podnosi, iż Sąd I instancji dokonując w uzasadnieniu zaskarżanego wyroku wykładni art. 3 ust. 3 i 5 oraz pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.) uczynił to w sposób błędny i bezpodstawny.

Sąd Rejonowy dokonując ww. wykładni przyjął m.in., iż:

1)  Powód, w ramach świadczonych przez Pozwanego usług inwestycyjnych dotyczących sieci elektroenergetycznych (przy realizacji których Powód był zatrudniony), wykonywał „prace eksploatacyjne (..) realizowane w formie inwestycji",

2)  pojęcie „eksploatacji" oznacza również „użytkowanie", zaś „użytkowanie" to „używanie", które zawiera w sobie „szeroko rozumianą modernizację, a więc wymianę całości lub poszczególnych elementów, urządzenia, systemu na nowy (...) a także jego rozbudowę",

3)  pojęcie „prac inwestycyjnych" należy utożsamiać w szczególności z „odtworzeniem zasobów majątkowych, w tym także w formie modernizacji",

4)  „wyodrębnienie prac ściśle o charakterze z inwestycyjnym (...) ma znaczenie wyłącznie organizacyjne i ewentualnie finansowe" i nie wpływa na ich kwalifikację jako prac o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Powyższy twierdzenia i wnioski Sadu I instancji są zdaniem całkowicie nieuprawnione i pozbawione podstaw zarówno faktycznych (tj. opartych na zebranym w sprawie materiale dowodowym), a przede wszystkim podstaw prawnych. Pozwany wskazuje, iż wbrew poglądom Sądu I instancji, zakresy pojęciowe „eksploatacji" i „inwestycji" odnoszące się w szczególności do sieci elektroenergetycznych są całkowicie różne i nie pokrywające się ze sobą. Sąd Rejonowy dokonując interpretacji pojęć „eksploatacji" i „inwestycji", mimo generalnie prawidłowo ustalonego znaczenia tych pojęć, w sposób błędny powiązał je ze sobą w ten sposób, iż przyjął, iż pojęcie „prac inwestycyjnych" mieści się w szerszej kategorii „prac eksploatacyjnych" i w szerszym pojęciu „eksploatacji", co zdaniem Pozwanego jest nieprawidłowe i bezzasadne. Pojęcia te z w opinii Pozwanego nie łączą się w sposób opisany w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji, a w szczególności pojęcie „inwestycji" czy też „prac inwestycyjnych" nie mieści się znaczeniowo w pojęciu „eksploatacji".

Eksploatacja to zjawisko techniczno-ekonomiczne, które podejmowane jesz z chwilą wyprodukowania danego urządzenia albo zakończenia budowy lub montażu danego systemu oraz osiągnięcia przez niego gotowości do użytkowania od strony funkcjonalnej.

Patrząc od strony faktycznej i praktycznej na pojęcia „eksploatacji" i „inwestycji" w kontekście sieci elektroenergetycznych, nowe elementy lub odcinki sieci elektroenergetycznych są włączane do sieci elektroenergetycznych dopiero po zakończeniu etapu inwestycji czyli po zakończeniu budowy albo montażu danych elementów lub odcinków sieci oraz ich odbiorze przez operatora danej sieci elektroenergetycznej. Dopiero z tym momentem (tj. włączeniem/uruchomieniem nowego elementu lub odcinka sieci) rozpoczyna się eksploatacja danego, nowowybudowanego elementu lub odcinka sieci. W związku z tym wyraźnie z tego wynika, iż prace inwestycyjne (tj. budowa nowych elementów/odcinków sieci) stanowią całkowicie odrębny od eksploatacji sieci etap jej powstawania i funkcjonowania. W związku z tym budowa sieci nie może być ani w żaden sposób utożsamiana z jej eksploatacją ani też stanowić części składowej eksploatacji sieci. Ponadto Pozwany wskazuje, iż prawidłowa i racjonalna eksploatacja (tj. bezpieczne i ekonomiczne użytkowanie) danego urządzenia lub danego systemu nie musi być koniecznie związana z jego modernizacją lub rozbudową, jak twierdzi Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wydanego przez siebie wyroku. Prawidłowa eksploatacja urządzenia lub systemu wymaga najczęściej prac utrzymaniowych mających na celu utrzymanie właściwego stanu (odpowiedniości) i funkcjonalności (zdatności do użytkowania) urządzenia lub systemu. W zakresie prac utrzymaniowych nie mieszczą się natomiast prace dotyczące rozbudowy lub modernizacji urządzeń lub systemów.

Pozwany wskazuje również, iż określenie prac szczególnym charakterze zawarte w pozycji nr 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych należy rozumieć jako dotyczące prac elektromonterów wykonywanych:

1)  bezpośrednio przy usuwaniu awarii napowietrznych sieci energetycznych,

2)  bezpośrednio przy eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych prowadzonych w technologiach prac pod napięciem.

Powyższy zakres nie dotyczy zatem prac związanych z eksploatacją napowietrznych sieci elektroenergetycznych (z wyjątkiem usuwania awarii) prowadzonych w pobliżu napięcia, tj. w warunkach wyłączenia napięcia i uziemienia urządzeń, na których te prace są wykonywane, a przy obecności napięcia w obwodach sąsiednich. Wykonywanie prac związanych z eksploatacją urządzeń elektroenergetycznych w warunkach prac w pobliżu napięcia nie odbiega bowiem od wykonywania innych prac związanych z eksploatacją tych urządzeń.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób jasny wynika, iż Powód świadczył pracę w przeważającej części przy budowie nowych odcinków lub elementów sieci elektroenergetycznych (np. przyłączy elektroenergetycznych), jak również w ramach obowiązków pracowniczych wykonywał czynności w pobliżu napięcia, a nie w warunkach pracy pod napięciem.

Mając na uwadze powyższe, zakładając racjonalność ustawodawcy, który użył w pozycji

17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych sformułowania „prace eksploatacyjne", nie można interpretować tego pojęcia w sposób rozszerzający i stosując interpretację rozszerzającą utożsamiać go ze wszelkimi pracami lub robotami, które mają jakikolwiek związek z powstawaniem lub funkcjonowaniem sieci elektroenergetycznych, w tym również z pracami inwestycyjnymi dotyczącymi tych sieci.

Tym samym w opinii Pozwanego, Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżanego wyroku dokonał błędnej wykładni art. 3 ust. 3 i 5 oraz pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.) w ten sposób naruszył te przepisy.

V. W pkt I sentencji zaskarżanego wyroku, Sąd I instancji nakazał Pozwanemu sprostować wystawione Powodowi świadectwo pracy z dnia 9 lutego 2015 r. w ten sposób, ażeby w jego treści (pkt 4 ppkt 8) wpisać słowa „wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.)".

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o emeryturach pomostowych za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w żaden sposób nie wynika, iż Pozwany w okresie swojego zatrudnienia u Pozwanego wykonywał prace o szczególnym charakterze w pełnym wymiarze czasu pracy. Co więcej z dowodów zebranych w niniejszym postępowaniu (.in. z zeznań świadków) wynika, iż Powód wykonywał prace w warunkach prac pod napięciem jedynie w części swojego czasu pracy, zaś duża część jego obowiązków pracowniczych nie była w ogóle związana z wykonywaniem jakichkolwiek czynności wykonywanych pod napięciem.

VI. Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania (Dz. U. z 1996 r., nr 60, poz. 282 z późn. zm.), pracodawca wydając pracownikowi świadectwo pracy jest zobowiązany do zamieszczenia informacji niezbędnych do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczenia społecznego, dotyczących okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Sąd I instancji, dokonując poczynionych przez siebie ustaleń oraz nakazując sprostować we wskazany w sentencji zaskarżanego wyroku sposób świadectwo pracy Powoda, nie wskazał w jakikolwiek sposób okresu w którym Powód rzekomo wykonywał u Pozwanego pracę o szczególnym charakterze. Sąd Rejonowy ograniczył się jedynie do nakazania Pozwanemu sprostowania świadectwa pracy wydanego Powodowi poprzez zamieszczenie informacji, iż Powód wykonywał tego rodzaju prace bez określenia okresu ich wykonywania.

Zdaniem Pozwanego powyższy fakt stanowi naruszenie § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania.

VII. Niezależnie od powyższego Pozwany wskazuje, iż Sąd I instancji orzekając w niniejszej sprawie zupełnie pominął kwestie wynikające z art. 41 ust. 4 ustawy o emeryturach pomostowych tj. kwestie dotyczące umieszczenia Powoda w ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Zdaniem Pozwanego roszczenie Powoda dotyczące sprostowania świadectwa pracy powinno być oparte w pierwszej kolejności na ustaleniu, iż Pozwany miał obowiązek uznać, iż czynności wykonywane przez Powoda w ramach jego zatrudnienia u Pozwanego miały charakter prac o szczególnym charakterze w rozumieniu pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych i tym samym Pozwany miał obowiązek ująć Powoda w ewidencji prowadzonej na podstawie art. 41 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy zgodnie z wymaganiami tam określonymi. Dopiero tego rodzaju ustalenie i umieszczenie Powoda w ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, mogłoby stanowić podstawę do ewentualnego zamieszczenia w pkt 4 ppkt 8 świadectwa pracy wystawionego Powodowi, faktu wykonywania przez niego pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Zważywszy na powyższe niniejsza apelacja jest uzasadniona i powinna być uwzględniona w całości. W związku z tym Pozwany wnosi jak na wstępie ”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie, skutkując zmianą zaskarżonego wyroku i oddaleniem powództwa.

W przyjętym systemie apelacji celem postępowania apelacyjnego jest ponowne wszechstronne zbadanie sprawy pod względem faktycznym i prawnym. Sąd odwoławczy będąc bowiem przede wszystkim instancją merytoryczną, orzeka na podstawie materiału dowodowego zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2002r., sygn. IV C KN 15754/00, publ. LEX nr 78327).

Trafnie pozwany zarzucił Sądowi Rejonowemu nieprawidłową ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, wskazując, że w żaden sposób z materiału tego nie wynika, że powód w okresie zatrudnienia u pozwanego wykonywał prace o szczególnym charakterze w pełnym wymiarze czasu pracy.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy, czy powód w okresie zatrudnienia u pozwanego wykonywał pracę o szczególnym charakterze wymienione w pozycji 17 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2015.965 j.t. ze zm. ).

Stosownie do art. 3 ust.3 ustawy o emeryturach pomostowych „ Prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy”.

Za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3. ( ust.5 art. 3).

Na mocy załącznika nr 2 poz.17 do ustawy o emeryturach pomostowych do prac o szczególnym charakterze zalicza się „Prace elektromonterów bezpośrednio przy usuwaniu awarii oraz eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem”.

Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia, że w okresie zatrudnienia wykonywał prace o szczególnym charakterze, tj. prace elektromontera przy eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach pracy pod napięciem, w pełnym wymiarze czasu pracy. Poza sporem bowiem między stronami był fakt, że powód w okresie zatrudnienia u pozwanego, jako elektromonter, nie wykonywał prac bezpośrednio przy usuwaniu awarii napowietrznych sieci elektroenergetycznych.

Tak więc, aby powództwo powoda mogło być uwzględnione winien on wykazać, że wykonywał pracę w pełnym wymiarze czasu pracy jako elektromonter, przy eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie przez Sąd Rejonowy materiał dowodowy nie dawał podstaw do uznania, że powód wykonywał prace o szczególnym charakterze wymienione w poz.17 zał. nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ prac wymienionych w poz.17 nie wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na wstępie wskazać należy, że już z wyjaśnień samego powoda złożonych w trakcie informacyjnego wysłuchania wynika, że prace które wykonywał nie stanowiły prac o szczególnym charakterze, ponieważ nie wszystkie prace, które wykonywał były wykonywane pod napięciem. Nadto prace, które wykonywał , były to zarówno prace inwestycyjne ( budowa nowych sieci), jak i prace eksploatacyjne, do których trafnie Sąd Rejonowy zaliczył prace modernizacyjne. Nadto, co jest istotne, nie wszystkie prace, które powód wykonywał jako elektromonter dotyczyły napowietrznych sieci elektroenergetycznych. Wyjaśnienia powoda korespondowały z zeznaniami świadków – osób, którzy pracowali razem z powodem i którzy zostali przesłuchani na jego wniosek. Z zeznań tych świadków m.in. P. M., P. R. , Z. S. wynikało jednoznacznie, że oprócz prac elektromontera napowietrznych sieci elektroenergetycznych , powód wykonywał prace elektromontera przy liniach kablowych ( pod ziemią). Świadek Z. S. zeznał, że w okresie kiedy powód pracował, prac dotyczących linii kablowych było więcej od prac dotyczących linii napowietrznych, świadek P. R. zeznał, że prac kablowych było trochę, świadek P. M. zeznał, że powód pracował zarówno przy liniach napowietrznych , jak i kablowych ( pod ziemią) - ( e-protokół k. 30, 51).

Tak więc w ocenie Sądu Okręgowego, skoro powód pracował nie tylko przy pracach eksploatacyjnych, ale i przy pracach inwestycyjnych, nie tylko przy liniach napowietrznych ale i przy liniach kablowych – pod ziemią, nadto skoro nie wszystkie prace wykonywał pod napięciem, co również wynika z zeznań samego powoda i zeznań przesłuchanych świadków, zatem nie wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy prac wymienionych w poz.17 załącznika nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 386 § 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił.

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 , 99 i 108 kpc, w zw. z § 11 ust.1 pkt 3, 12 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t. ze zm.).

SSO Grażyna Borzestowska SSO Alicja Romanowska SSO Renata Żywicka