Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Jacek Witkowski

Sędziowie: SO Katarzyna Antoniak (spr.)

SO Elżbieta Wojtczuk

Protokolant: sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w L.

o odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanej (...) Sp. z o.o. w L.

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 8 maja 2015r. sygn. akt IV P 508/14

I. oddala apelację;

II. zasądza od pozwanej (...) Sp. z o.o. w L. na rzecz powódki E. K. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.

Sygn. akt: IV Pa 84/15 UZASADNIENIE

Wyrokiem z 8 maja 2015r. Sąd Rejonowy w Siedlcach zasądził od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na rzecz powódki E. K. kwotę 6 726,51 złotych tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie warunków pracy i płacy, w pozostałej części powództwo oddalił, a ponadto zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 60 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i wyrokowi w części zasądzającej nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2 242,17 złotych.

Rozstrzygnięcie to było wynikiem następujących ustaleń i wniosków Sądu Rejonowego:

Powódka E. K. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w L. domagała się zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kwoty 6 800 złotych tytułem nieuzasadnionego wypowiedzenia warunków umowy o pracę. W uzasadnieniu pozwu wskazała m.in., że od 27 kwietnia 2005r. jest pracownikiem pozwanej, a od 19 grudnia 2011r. jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku kierownika sklepu przy ul. (...) w S.. W dniu 24 października 2014r. otrzymała wypowiedzenie warunków umowy o pracę z powodu niewykonanego planu sprzedaży od lipca do września 2014r. W ocenie powódki nie ponosi ona odpowiedzialności za niewykonanie planu sprzedaży. Z uwagi na to, że w odniesieniu do sklepu, którym kierowała rosła konkurencja, a malała sprzedaż wielokrotnie prosiła pozwaną o wsparcie marketingowe. W pobliżu sklepu pozwanej znajdują się potężne sklepy konkurencyjne o ugruntowanej pozycji oraz dobrej i dużej reklamie. Tymczasem sklep pozwanej często zmieniał nazwę, nie było konkretnej reklamy, a klienci byli zdezorientowani. Mimo próśb o zwiększenie m.in. nakładu gazetki nigdy nie otrzymała pomocy. Powódka wskazała ponadto, że nigdy nie było rozmów z przełożonymi na temat zwiększenia sprzedaży, naprawy sytuacji, konkretnych ustaleń i pomocy ze strony pracodawcy. Sama zaś powódka nigdy nie była karana i nie wdrażano wobec niej systemów naprawczych.

W odpowiedzi na pozew pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych lub według spisu kosztów. W uzasadnieniu stanowiska pozwana wskazała, że wypowiedzenie powódce warunków pracy i płacy spełnia wszelkie wymogi określone w przepisach i znajduje szerokie uzasadnienie w orzecznictwie. Jednostka handlowa kierowana przez powódkę nie realizowała zakładanych planów sprzedaży, a powódka nie osiągnęła zadowalających pozwaną efektów w zarządzaniu sprzedażą towarów. Zaproponowana powódce praca sprzedawcy nie jest pracą poniżej jej kwalifikacji. Powódce zaproponowano wynagrodzenie na tym samym poziomie za wyjątkiem dodatku funkcyjnego. Wg pozwanej powódka nie przedstawiła dowodów na poparcie swoich twierdzeń, o czym stanowi przepis art.6 kc.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że powódka E. K. była zatrudniona w pozwanej (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. od 27 kwietnia 2005r. na stanowisku kierownika sklepu w S. przy ul. (...) w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z miesięcznym wynagrodzeniem ostatnio w wysokości 1 680 złotych brutto, dodatkiem funkcyjnym w kwocie 224 złotych brutto oraz premią uznaniową. Do obowiązków pozwanej należało kierowanie zespołem podległych pracowników, do których należeli m.in. R. W. i D. G., zamawianie i przyjmowanie towarów oraz sprzedaż oferowanych przez pracodawcę produktów. Od kwietnia 2014r. jej bezpośrednim przełożonym był kierownik regionalny K. T.. Pozwana nakładała na pracowników sklepu kierowanego przez powódkę obowiązek realizacji comiesięcznych planów sprzedażowych. W lipcu 2014r. pracownicy sklepu kierowanego przez powódkę zrealizowali plan w 60,45%, w sierpniu 2014r. w 58,02%, a we wrześniu 2014r. w 63,16%, przy czym powódka zrealizowała odpowiednio 44,12%, 28,26% i 37,55% założonego planu. W dniu 23 października 2014r. pozwana wypowiedziała powódce warunki pracy i płacy w części dotyczącej rodzaju pracy, wysokości wynagrodzenia oraz miejsca wykonywania pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 stycznia 2015r. Jako przyczynę swojej decyzji wskazała brak efektywności w zarządzaniu sprzedażą towarów, a przede wszystkim niewykonanie ustalonego dla jednostki handlowej planu sprzedaży w okresie od lipca do września 2014r., w lipcu plan ustalono na 104 000 złotych, a zrealizowano w wysokości 62 000 złotych, w sierpniu plan ustalono na 100 000 złotych, a zrealizowano w wysokości 58 000 złotych, wreszcie we wrześniu plan ustalono na 100 000 złotych, a zrealizowano w wysokości 63 000 złotych. Po upływie okresu wypowiedzenia pozwana zaproponowała powódce stanowisko sprzedawcy z wynagrodzeniem w kwocie 1 680 złotych brutto i premią uznaniową oraz miejsce wykonywania pracy w B..

W przedstawionym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał żądanie powódki za uzasadnione co do zasady, a co do wysokości – do kwoty 6 726,51 złotych. Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z art.42§1 kp w zw. z art.45§1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie warunków umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności takiego wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W myśl art.30§4 kp w zw. z art.42§1 kp w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie warunków umowy, przy czym opis przyczyny musi umożliwiać jej indywidualizację, a sama przyczyna powinna być rzeczywista, obiektywna i konkretna. Odnosząc powyższe do okoliczności sprawy Sąd Rejonowy wskazał, że pozwana podając jako przyczynę wypowiedzenia powódce warunków umowy o pracę brak efektywności w zarządzaniu sprzedażą towarów, a w szczególności niewykonanie ustalonego planu sprzedaży w okresie od lipca do września 2014r. nie wskazała na czym miałoby polegać nieefektywne zarządzenie sprzedażą towarów ,tj. jakich konkretnie obowiązków w tym zakresie powódka nie dochowała lub też jakich czynności zaniechała. Z uzasadnienia odpowiedzi na pozew wynika, że w rzeczywistości chodziło pozwanej o niezrealizowanie przez pracowników podległych powódce i przez nią samych nałożonych na placówkę planów sprzedażowych w lipcu, sierpniu i wrześniu 2014r. W tych okolicznościach Sąd Rejonowy podniósł, że umowa o pracę jest umową starannego działania, co wynika z treści art.100§1 kp nakładającego na pracownika obowiązek wykonywania pracy sumiennie i starannie. Oznacza to, że wypowiedzenie warunków umowy o pracę z powołaniem się na nieosiągnięcie przez pracownika nałożonych na niego planów sprzedażowych byłoby uzasadnione w przypadku, gdyby oczekiwany przez pracodawcę wynik nie został osiągnięty z przyczyn leżących po stronie pracownika np. poprzez małe zaangażowanie w wykonywanie obowiązków służbowych. Umowa o pracę nie jest bowiem umową efektu i pracodawca nie może przenosić na pracownika ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej. W sprawie bezsporne jest, że sklep kierowany przez powódkę w lipcu, sierpniu i wrześniu 2014r. nie osiągnął nałożonych planów sprzedażowych. Jednakże pozwana nie wykazała, aby to powódka niewłaściwie wykonywała swoje obowiązki pracownicze, co miało skutkować nieosiągnięciem tychże planów. Sąd Rejonowy wskazał, że przełożony powódki K. T. zeznając w charakterze świadka skupił się jedynie na liczbowym niewykonaniu planów wskazując jednocześnie, że w trakcie comiesięcznych wizyt w przedmiotowym sklepie nie miał uwag do wykonywania obowiązków pracowniczych przez powódkę. Jednocześnie dopiero w trakcie zeznań podniósł, że miał zastrzeżenia do tego jak powódka obsługuje klientów oraz tego, że powódka niewłaściwie kierowała pracownikami ,tj. sprzedaż nie była rejestrowana na konkretnego przedstawiciela. Mając na uwadze to, że na wstępie zeznań świadek wskazał, że nie miał zastrzeżeń do wykonywania obowiązków pracowniczych przez powódkę, to przedstawione w trakcie dalszych zeznań zastrzeżenia świadka do pracy powódki Sąd Rejonowy uznał za wykreowane na potrzeby procesu – dla wykazania tezy, że to z powodu działań powódki nie wykonano planów sprzedażowych. Oceniając zeznania kolejnego świadka - I. K. Sąd Rejonowy podniósł, że z analizy tych zeznań również nie można wyprowadzić wniosku, aby przyczyny braku realizacji planów sprzedażowych leżały po stronie powódki. Świadek wskazał, że w okresie od lipca do października 2014r. kontakt z powódką był znikomy lub zerowy. Takie stwierdzenie świadka będącego aktualnym pracownikiem pozwanej Sąd pierwszej instancji ocenił z dużą ostrożnością podnosząc, że gdyby w tak długim okresie rzeczywiście nie było kontaktu z powódką to świadek z pewnością zawiadomiłby o tym przełożonych, a ponadto mniejszy kontakt powódki ze specjalistą ds marketingu nie oznacza jeszcze, że pracownik niewłaściwie wykonuje swoje obowiązki. W odniesieniu do zeznań prezesa zarządu pozwanej A. B. Sąd Rejonowy wskazał, że wymieniony stawiając tezę o niewłaściwym wykonywaniu obowiązków przez powódkę, co miało polegać na za małej pracy nad pracownikami sklepu i nad wynikami, które osiągają, nie przedstawił na poparcie tego stwierdzenia żadnego dowodu. Nie potrafił również wskazać, czy bezpośredni przełożony powódki informował go, że pracownica nie wykonuje swoich obowiązków wynikających z zajmowanego stanowiska, wskazał natomiast, że we wcześniejszym okresie powódka realizowała nałożone plany. Skoro zatem sytuacja uległa zmianie, to zadaniem pracodawcy było dokładne zbadanie, czy przyczyn takiej sytuacji należy upatrywać po stronie kierownika sklepu (tj. jakich obowiązków nie wykonuje lub wykonuje je nienależycie), pozostałych pracowników, czy też przyczyn należy upatrywać w innych okolicznościach np. zwiększonej liczby konkurencyjnych sklepów. Sąd Rejonowy wskazał ponadto, że z zeznań współpracownika powódki – D. G. nie wynika, aby przyczyna niepełnej realizacji planów sprzedażowych leżała po stronie powódki. Przeciwnie świadek upatrywał tych przyczyn po stronie pozwanej w postaci braku gazetki reklamowej, braku pewnych towarów oferowanych w gazetce, braku ulotek, braku lawety reklamowej, dużej konkurencji i za wysokiego poziomu planów sprzedażowych. Podobne spostrzeżenia miał drugi pracownik przedmiotowego sklepu ,tj. R. W.. Również dowody z dokumentów w postaci checklist sporządzanych przez K. T. oraz tzw. „Zadań na sklep” nie wynika, aby powódka niewłaściwie wykonywała swoje obowiązki. Lektura checklist prowadzi do przeciwnego wniosku, że przełożony powódki nie miał uwag do jej pracy. Reasumując Sąd Rejonowy uznał, że pozwana nie udowodniła, aby do niezrealizowania planów sprzedażowych doszło z powodu niewłaściwego wykonywania obowiązków przez kierownika sklepu. Pozwana automatycznie założyła, że przyczyna braku planów sprzedażowych leży po stronie powódki nie zadając sobie trudu, aby sprawdzić tę tezę, a następnie przedstawić w niniejszym sporze stosowne dowody na tę okoliczność zgodnie z art.6 kc w zw. z art.300 kp. Mając to na uwadze Sąd Rejonowy wskazał, że wypowiadając powódce warunki umowy o pracę pozwana nie spełniła wymogów zawartych w art.30§4 kp. Podanie bowiem w oświadczeniu o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Wadliwe wypowiedzenie warunków umowy o pracę otwiera pracownikowi drogę do wystąpienia z alternatywnymi roszczeniami o uznanie wypowiedzenia zmieniającego za bezskuteczne, przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. W świetle powyższego i zgodnie z art.47 ¹kp zgłoszone przez powódkę żądanie odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę okazało się uzasadnione, a kwota tego odszkodowania wyniosła kwotę 6 726,51 złotych ,tj. trzykrotność kwoty 2 242,17 złotych brutto stanowiącej - zgodnie z zaświadczeniem o wynagrodzeniu przedstawionym przez pozwaną - średnie miesięczne wynagrodzenie powódki. O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu uregulowaną w art.98§1 i 3 kpc, art.109 kpc oraz §12ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd Rejonowy orzekł natomiast na podstawie art.477 ²§1 kpc.

Od powyższego wyroku apelację złożyła pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

1). naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:

a) art.30§4 kp poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że wskazanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę jako przyczyny: „brak efektywności w zarządzaniu sprzedażą towarów, a przede wszystkim niewykonanie ustalonego dla jednostki handlowej planu sprzedaży w okresie od lipca do września 2014r.” nie spełnia kryteriów podania przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia,

b) art.45§1 kp poprzez błędną wykładnię skutkującą niewłaściwym jego zastosowaniem, polegającą na przyjęciu, iż wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny określone jako: „brak efektywności w zarządzaniu sprzedażą towarów, a przede wszystkim niewykonanie ustalonego dla jednostki handlowej planu sprzedaży w okresie od lipca do września 2014r.” stanowią przyczyny niewystarczające do rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem z zatrudnionym na stanowisku kierowniczym powódką,

2). sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, która miała wpływ na wynik sprawy, polegająca na przyjęciu że wskazana przez pracodawcę przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie warunków umowy o pracę powódce była przyczyną pozorną, podczas gdy została ona przyznana przez stronę powodową, a nadto znalazła potwierdzenie w złożonej do sprawy dokumentacji oraz w zeznaniach świadków,

3). naruszenie przepisu prawa procesowego mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku ,tj. art.233§1 kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na błędnym ustaleniu, że wskazana przez pozwaną przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie warunków umowy o pracę powódce była przyczyną pozorną, podczas gdy została ona przyznana przez stronę powodową, a nadto znalazła potwierdzenie w złożonej do sprawy dokumentacji oraz w zeznaniach świadków.

Ponadto z ostrożności procesowej pozwana podniosła, że Sąd Rejonowy naruszył również przepis prawa materialnego ,tj. §2 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996r. w sprawie sposobu ustalenia wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy w związku z §6 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop poprzez błędne wyliczenie wysokości dochodzonego roszczenia.

Wskazując na powyższe pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm prawem przepisanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania apelacyjnego.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej podlegała oddaleniu jako bezzasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną przedstawione przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy nie dopuścił się zarzucanych mu naruszeń prawa materialnego i procesowego wymienionych w pkt 1, 2 i 3 zarzutów apelacji. Opierając się na przeprowadzonych w sprawie dowodach z dokumentów i dowodach osobowych Sąd Rejonowy ocenił, że przyczyna wypowiedzenia powódce warunków umowy o pracę wskazana przez pozwaną w piśmie z 21 października 2014r. okazała się nieprawdziwa (pozorna) i nie uzasadniała wypowiedzenia powódce warunków umowy. Nie ulega przy tym wątpliwości, że oceniając przyczynę wypowiedzenia jako nierzeczywistą Sąd pierwszej instancji nie odnosił się do samego faktu niewykonania przez sklep kierowany przez powódkę planów sprzedaży w miesiącach lipiec, sierpień i wrzesień 2014r. Okoliczność tę uznał bowiem za bezsporną, co wynika wprost z uzasadnienia zaskarżonego wyroku (strona 3 uzasadnienia). Formułując ocenę o braku rzeczywistej przyczyny wypowiedzenia powódce umowy o pracę Sąd Rejonowy – jak wynika z treści uzasadnienia – odnosił się do braku podstaw do przypisania powódce swoistej odpowiedzialności za fakt niewykonania planów sprzedaży w sytuacji niewykazania przez pozwaną, aby za niewykonaniem tych planów stały uchybienia w realizowaniu przez powódkę jej obowiązków pracowniczych. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że wypowiedzenie pracownikowi warunków umowy o pracę nie może być oderwane od sposobu wykonywania pracy przez konkretnego pracownika. W przeciwnym wypadku przyczyną wypowiedzenia pracownikowi warunków umowy o pracę, czy też umowy jako takiej, mogłaby być każda okoliczność nawet obiektywnie niezwiązana z wykonywaniem przez pracownika jego obowiązków. Nie ulega zaś wątpliwości, że uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę lub warunków umowy o pracę stanowią te okoliczności, które odnoszą się do pracownika i sposobu wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych. Sąd podziela ocenę pozwanej, że w przypadku osób zatrudnionych na kierowniczych lub samodzielnych stanowiskach kryteria oceny ich pracy powinny być surowsze, ale nawet w przypadku takich pracowników przyczyna wypowiedzenia nie może być oderwana od sposobu wykonywania przez danego pracownika jego obowiązków. Tymczasem w niniejszej sprawie pozwana, wskazując jako przyczynę wypowiedzenia powódce warunków umowy o pracę niewykonanie planów sprzedaży, nie wykazała i nie podjęła próby wykazania, że przyczyny niewykonania tych planów leżą po stronie powódki np. w niewłaściwej organizacji pracy sklepu, braku zaangażowania, konkretnych zaniedbań powódki jako kierownika sklepu. Zasygnalizowane przez K. T. w toku zeznań uwagi do pracy powódki – jak wskazał sam świadek – nie były przez niego podnoszone wobec powódki przed wypowiedzeniem jej warunków umowy o pracę. Przeciwnie, w pierwszych słowach swoich zeznań świadek wskazał, że nie miał zastrzeżeń do pracy powódki. W tych okolicznościach wskazane w dalszej części zeznań świadka pewne uwagi pod adresem powódki trafnie zostały ocenione przez Sąd Rejonowy jako motywowane względami procesowymi. W tym miejscu wskazać należy na wyrok Sądu Najwyższego z 16 września 2008r. w sprawie II PK 9/08, w którym Sąd ten wyraził pogląd, że jeżeli przyczyny wypowiedzenia zmieniającego nie leżą po stronie pracownika, lecz są spowodowane innymi względami, to nie mogą uzasadniać wypowiedzenia warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika (Lex nr 529774). W niniejszej sprawie powódka przedstawiła szereg okoliczności dotyczących ogólnie braku należytego wsparcia marketingowego sklepu ze strony pracodawcy w sytuacji dużej konkurencji, niezbyt korzystnej lokalizacji sklepu, częstych zmian nazwy sklepu, które w zgodnej ocenie powódki i pozostałych sprzedawców zatrudnionych w tym sklepie miały wpływ na wyniki sprzedaży w spornym okresie.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy nie dopuścił się również zarzucanego mu naruszenia prawa materialnego w zakresie sposobu wyliczenia kwoty odszkodowania. W pierwszej kolejności wskazać należy, że zaświadczenie o wynagrodzeniu powódki zażądane przecież do sprawy o odszkodowanie zostało wystawione przez samą pozwaną (zaświadczenie k.24 akt sprawy). Niezależnie od tego wskazać należy, że zgodnie z §2 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996r. w sprawie sposobu ustalenia wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy (Dz.U. z 1996r. Nr 62, poz.289 ze zm.) do obliczenia odszkodowania przysługującego pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa pracy (art.47 ¹, 50§1 i 4 oraz 58 i 60 kp) stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Zgodnie zaś z §6 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. z 1997r., Nr 2, poz.14 ze zm.) wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z wyłączeniem jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie. Premia, która otrzymywała powódka została zapisana w umowie jako premia uznaniowa. Niewątpliwie premia stanowi składnik wynagrodzenia, ponadto jak wynika z zaświadczenia o wynagrodzeniu wystawionego przez pozwaną, powódka otrzymywała ten składnik wynagrodzenia systematycznie, choć w różnej wysokości (zaświadczenie k.24 akt sprawy). W kolejnych trzech miesiącach ujętych w w/w zaświadczeniu powódka każdorazowo otrzymała premię (suma stałych składników wynagrodzenia powódki była niższa niż wykazana w zaświadczeniu: 1 680 + 224 = 1 904 złotych brutto). W tych okolicznościach nie można uznać, aby premia była świadczeniem nieperiodycznym za spełnienie określonego zadania bądź określone osiągnięcie, tym bardziej, że we wskazanym okresie zarzucono powódce niewypełnienie planów sprzedaży. Reasumując uznać należało, ze Sąd Rejonowy prawidłowo obliczył wysokość odszkodowania przy przyjęciu wynagrodzenia uwzględniającego kwotę premii.

Mając na uwadze całokształt przedstawionych okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art.385 kpc apelację pozwanej oddalił. O kosztach procesu za drugą instancję orzeczono zgodnie z wynikiem sprawy – art.98§1 i 3 kpc.