Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2015r. w S.

odwołania O. E. i G. J. działającego w imieniu (...) Sp. z o.o. w S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 8 października 2013 r. Nr (...), (...)- (...)

w sprawie O. E. i G. J. działającego w imieniu (...) Sp. z o.o. w S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że O. E. podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 20 lipca 2010r. jako pracownik płatnika składek (...) Sp. z o.o. w S..

Sygn. akt IV U 1372/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 października 2013 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12, art. 13 pkt 1 i art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 205 poz. 1585 ze zm.) w zw. z art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21 poz. 94 ze zm.) w zw. z art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. nr 16 poz. 93 ze zm.) stwierdził, że O. E. jako pracownik u płatnika składek (...) sp. z o. o. nie podlega od 20 lipca 2010 r. obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał m. in., iż O. E. została zgłoszona od dnia 20 lipca 2010 r. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Została bowiem zatrudniona na podstawie umowy o pracę na okres 5 lat na stanowisku pracownika biurowego. Od dnia 25 sierpnia 2010 r. do 26 września 2010 r. otrzymywała ona wynagrodzenie za okres choroby, zaś od 27 września 2010 r. do 16 listopada 2010 r. zasiłek chorobowy. Od dnia 17 listopada 2010 r. do 19 kwietnia 2011 r. wymieniona otrzymywała zasiłek macierzyński, natomiast od dnia 20 kwietnia 2011 r. przebywała na urlopie wychowawczym, do dnia 31 października 2012 r. Od dnia 26 listopada 2012 r. do 28 grudnia 2012 r. ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie za czas choroby. Od 29 grudnia 2012 r. do 19 maja 2013 r. pobierała zasiłek chorobowy, zaś od dnia 20 maja 2013 r. zasiłek macierzyński. Jak wskazał organ rentowy, członek zarządu (...) sp. z o. o. jest prywatnie ojcem O. E.. W ocenie ZUS, spisanie w dniu 20 lipca 2010 r. przez strony umowy o pracę jak również przerwanie urlopu wychowawczego i powierzenie z dniem 1 listopada 2012 r. O. E. stanowiska dyrektora zarządzającego w spółce (...), są czynnościami mającą na celu uprawdopodobnienie stosunku pracy i uzyskanie przez wymienioną świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Powyższe, na podstawie art. 58 § 1 kc w zw. z art. 300 kp powoduje, iż zawarte umowy są nieważne. Zdaniem ZUS, dokumentacja zatrudnienia O. E. jest sprzeczna i niespójna. Umowa o pracę z dnia 20 lipca 2010 r. została zawarta na 4 miesiące przed planowanym porodem. Została sporządzona na nazwisko J., podobnie jak lista płac, zaś w zaświadczeniu o ukończeniu szkolenia BHP datowanym na 19 lipca 2010 r. figuruje nazwisko (...). Organ rentowy podniósł również, iż zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwskazań O. E. do pracy na stanowisku pracownika biurowego budzi poważne wątpliwości, zostało bowiem wystawione w dniu 9 września 2010 r., tj. w okresie, gdy wymieniona korzystała ze zwolnienia lekarskiego od wykonywania pracy na tym stanowisku. Płatnik składek nie okazał również zakresu obowiązków O. E., jak również listy obecności. Wątpliwości ZUS-u budzi również fakt, iż G. J. nie żądał od O. E. zaświadczenia lekarskiego po powrocie z urlopu wychowawczego i zatrudnieniu na stanowisku dyrektora zarządzającego w listopadzie 2012 r. pomimo, iż była to, w praca w terenie i miała charakter zadaniowy, zatem nie była to zwykła praca biurowa. Organ rentowy uznał, iż stanowisko dyrektora zarządzającego w spółce (...), na którym została zatrudniona O. E., zostało utworzone tylko i wyłącznie dla niej. Czynności należące do dyrektora zarządzającego nie były bowiem do 1 listopada 2012 r. wykonywane, zaś podczas nieobecności O. E., obowiązki związane z przywołanym stanowiskiem były wykonywane samodzielnie przez G. J.. Zdaniem ZUS nie było możliwe, by od 1 listopada 2012 r. O. E. wykonywała pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, ponieważ wiązałoby się to z jednoczesną nauką na studiach stacjonarnych w miejscowości oddalonej o 100 km od miejsca, w którym świadczyła pracę. Ponadto we wskazanym okresie jednocześnie wychowywała ona niespełna 3 letnie dziecko oraz przebywała w ciąży. W ocenie organu rentowego nie istniała racjonalna potrzeba zatrudnienia O. E. u płatnika składek (decyzja akta ZUS).

Wyżej wymienioną decyzję zaskarżyła (...) sp. z o. o. w S.. Płatnik składek wskazał, iż zatrudniał O. E. na podstawie umowy o pracę zawartej na okres 5 lat w dniu 20 lipca 2010 r. (odwołanie k. 2 akta IV U 1372/13).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od płatnika składek kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. ZUS powołał się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (k. 3-8, akta IV U 1372/13).

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła również O. E.. Wskazała, iż podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od dnia 20 lipca 2010 r. Była bowiem od wskazanej daty zatrudniona na podstawie umowy o pracę na stanowisku pracownika biurowego (odwołanie k. 2, akta IV 1373/13).

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od płatnika składek kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, powołując się przy tym na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 3-8, akta IV 1373/13).

Postanowieniem wydanym w dniu 30 września 2014 r., Sąd Okręgowy w Siedlcach połączył sprawię IV U 1372/13 i IV 1373/13 celem łącznego rozpoznania i orzekania (protokół k. 32, akta IV U 1373/13).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 20 lipca 2010 r. została zawarta pomiędzy O. J. (późniejsze nazwisko E.) a (...) sp. z o. o. w S. umowa o pracę na czas określony wynoszący 5 lat. O. J. została zatrudniona na stanowisku pracownika biurowego, w pełnym wymiarze czasu pracy. Otrzymywała miesięczne wynagrodzenie w kwocie 1317 zł. Wcześniej, w dniach 15-16 lipca 2010 r. odwołująca się przeszła szkolenie BHP. Od 20 lipca 2010 r. O. E. świadczyła pracę na stanowisku pracownika biurowego na rzecz (...) sp. z o. o. w S.. Do jej obowiązków należało reprezentowanie pracodawcy oraz zaopatrywanie w towar sklepów należących do zatrudniającego ją podmiotu, znajdujących się w Ł. oraz w W.. Powyższe polegało m. in. na koordynowaniu i zarządzaniu pracą oraz świadczeniem pomocy w metkowaniem towaru i układaniem go na półkach. O. E. wykonywała również czynności pracownicze w N., gdzie mieści się siedziba spółki (...), która współpracuje z spółką (...). Odwołująca spotykała się z członkami zarządu zatrudniającej ją spółki i przekazywała informacje na temat postępu prac. Pracę świadczyła codziennie w dni robocze. Od dnia 17 listopada 2010 r. O. E. przebywała na urlopie macierzyńskim do 19 kwietnia 2011 r. W okresie od 20 kwietnia 2011 r. do 31 października 2012 r. przebywała na urlopie wychowawczym. W dniu 1 listopada 2012 r. O. E. została zatrudniona w (...) sp. z o. o. w S. na stanowisku dyrektora zarządzającego, za co miała otrzymywać miesięcznie wynagrodzenie w kwocie 5800 zł. Do jej zadań należało przeprowadzanie analiz kosztów. W chwili przerwania urlopu wychowawczego, O. E. była w drugiej ciąży. W tym czasie studiowała również w trybie stacjonarnym na kierunku zarządzanie na Uniwersytecie (...). Część zajęć odbywała się drogą internetową, dlatego też O. E. nie musiała być często fizycznie obecną na terenie uczelni. W dniach 2-3 listopada 2012 r. ubezpieczona przeprowadziła szkolenie dotyczące potrzeb, celów i sposobów zarządzania firmą poprzez analizę rachunkową w (...) sp. z o. o. Przeprowadzając szkolenie, korzystała z wiedzy zdobytej na studiach. Tylko O. E. pracowała na stanowisku dyrektora, w czasie, gdy przebywała na urlopie wychowawczym, jej obowiązki przejął G. J.. Obecnie zmniejszyła się również liczba sklepów należących do (...) sp. z o. o. w S.. W czasie zatrudnienia na stanowisku dyrektora, O. E. pracowała głównie przy komputerze. Czynności pracownicze wykonywała zarówno w W., gdzie mieszkała, jak i w S.. Zajęcia na uczelni, w których miała obowiązek uczestniczyć O. E., nie odbywały się codziennie. W opiece nad dzieckiem O. E. pomagała jej ciocia. Płatnik składek nie uzależniał stanu zatrudnienia od przebywania pracownic w ciąży. K. zdarzyło się, iż kobiety zatrudnione w (...) sp. z o. o. w S. zachodziły w ciążę. W związku z powyższym, wskazany pracodawca respektował uprawnienia pracownic w ciąży, tj. umożliwiał im kontynuowanie zatrudnienia po powrocie z urlopu macierzyńskiego.

Od 20 maja 2013 r. odwołująca przebywała na urlopie macierzyńskim. Obecnie, tj. od 15 grudnia 2014 r. O. E. jest zatrudniona w P. na stanowisku analityka finansowego w przedsiębiorstwie (...) oraz kontynuuje studia na kierunku zarządzenie na Uniwersytecie (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego, który został obdarzony wiarygodnością, w postaci zeznań O. E. k. 16v-17, k. 55-55v, k. 73, zeznań odwołującego G. J. k. 55v-56, zeznań świadków: M. C. k. 29v-30, E. J. k. 30, E. P. k. 30-30v, E. S. k. 30v, I. W. k. 50-50v, zaświadczenia o zatrudnieniu k. 68, zaświadczenia o odbywaniu studiów k. 67, planu zajęć z roku akademickiego 2012/2013 k. 60, ewidencji czasu pracy i listy płac- koperta k. 20, umowie o współpracy pomiędzy spółkami (...) k. 19 akt IV U 1373/13 oraz dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego: umowa o pracę k. 37 akta ZUS, listy płac k. 119-145 akta ZUS, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia BHP k. 39 akt ZUS, podania k. 41, 45 akta ZUS, podanie k. 47 akta ZUS, przeszeregowanie k. 53, podanie k. 51 akta ZUS, program szkolenia k. 199 akta ZUS.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie O. E. oraz płatnika składek okazało się być uzasadnionym.

Stosownie do treści art. 22 § 1 kp przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Zgodnie zaś z art. 83 § 1 kc, nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności. Z kolei z treści art. 58 § 1 kc wynika, że czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Paragraf 2 przywołanego przepisu stanowi, że nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Artykuł 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Z kolei w art. 11 ust. 1 i 12 ust. 1 przytoczonej ustawy wskazano, że obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz, iż obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Jak wskazano w orzecznictwie (zob. uzasadnienie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012 r. II UK 14/12), przyjmuje się, że umowa o pracę jest zawarta dla pozoru i nie może w związku z tym stanowić tytułu do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli gdy strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można zatem przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, jeżeli pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 maja 2006 r. w sprawie II UK 161/05 wskazał, iż przy zakwestionowaniu przez ZUS umowy o pracę rzeczą sądu jest ustalenie, czy faktyczne oświadczenia woli stron miało na celu nawiązanie stosunku pracy w rozumieniu art. 22 kp, czy też zamiarem pracodawcy było oddanie przysługi ubezpieczonemu w postaci zgłoszenia jej do ubezpieczenia w sytuacji, gdy nie potrzebował pracownika i miał świadomość tego, że umowa nie będzie go obowiązywać, jego ewentualne zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne będą krótkotrwałe, a ubezpieczona była zainteresowana objęciem jej ubezpieczeniem społecznym ze względu na spodziewaną niezdolność do pracy i związane z tym prawo do świadczeń. Gdyby z faktycznych oświadczeń woli stron wynikał taki zamiar, wykonywanie przez ubezpieczonego różnych czynności w firmie nie byłoby traktowane jako wykonywanie umowy o pracę. Natomiast w sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama ich świadomość co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (art. 58 § 1 kc).

Zgodnie z treścią przywołanego wyżej art. 58 § 1 kc, nieważność czynności prawnej zachodzi, gdy celem czynności prawnej jest obejście ustawy. Przyjmuje się, że działanie mające na celu obejście ustawy polega na wywołaniu pewnego skutku prawnego, który jest zakazany przez przepisy bezwzględnie obowiązujące, za pomocą takiego ukształtowania czynności prawnej, że zewnętrznie ma ona cechy niesprzeciwiające się obowiązującemu prawu. Zgodnie z powyższym, aby przyjąć, że umowa o pracę zmierza do obejścia prawa, wymagane jest poczynienie konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej.

Mając powyższe na uwadze oraz po przeprowadzeniu analizy materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, Sąd doszedł do wniosku, że umowa o pracę zawarta w dniu 20 lipca 2010 r. pomiędzy O. E. a (...) sp. z o. o. w S. nie była zawarta dla pozoru. Podobnie, powierzenie z dniem 1 listopada 2012 r. O. E. obowiązków dyrektora zarządzającego w wymienionej spółce nie może zostać zakwalifikowane jako czynność zawarta dla pozoru.

W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż O. E. rzeczywiście świadczyła pracę na rzecz (...) sp. z o. o. w S. w lipcu i sierpniu 2010 r., tj. do czasu, gdy była nie zdolna do świadczenia pracy i przebywała na zwolnieniu lekarskim. W przywołanym okresie wykonywała obowiązki zlecone jej przez pracodawcę, tj. jako pracownik biurowy przebywała w sklepach w Ł. oraz w W., gdzie koordynowała i zarządzała pracą oraz pomagała w metkowaniu towaru i układaniu go na półkach jak również przekazywała informację o postępach w pracach bezpośrednim przełożonym. Świadczyła przy tym pracę w I. Nowych. Podobnie, nie budzi wątpliwości Sądu, iż O. E. wykonywała czynności pracownicze na stanowisku dyrektora zarządzającego w związku z jej powrotem do pracy po okresie przebywania na urlopie wychowawczym, tj. od dnia 1 listopada 2012 r. Wykonywała przy tym wyznaczone przez pracodawcę obowiązki, do których należało wykonywanie analiz rachunkowych. Ponadto, świadczy o tym fakt, iż w dniach 2-3 listopada 2012 r. przeprowadziła szkolenie pracowników. Czynności pracownicze na stanowisku dyrektora odwołująca się wykonywała głównie pracując przy komputerze. Stąd też nie miało większego znaczenia, w której miejscowości świadczyła pracę. Nie przeczy temu również fakt, iż wskazane obowiązki pracownicze były przez nią świadczone zarówno w W. jak i w S.. Powyższy obraz wyłania się z zeznań złożonych przez ubezpieczoną, G. J. reprezentującego płatnika składek oraz świadków: M. C., E. J., E. P., E. S. oraz I. W.. Zeznania złożone w sprawie są logiczne i spójne. Zdaniem Sądu możliwe było jednoczesne świadczenie pracy przez O. E., opieka nad pierwszym dzieckiem jak również wykonywanie przez wymienioną obowiązków wiążących się z odbywaniem przez nią studiów stacjonarnych na Uniwersytecie (...). Nie budzi wątpliwości zapewnienie O. E., iż część zajęć odbywała się drogą internetową oraz, że w opiece nad dzieckiem pomagała jej ciocia. Jak wynika z przedstawionego przez uczelnię planu zajęć z roku akademickiego 2012/2013, obowiązkowe zajęcia w postaci ćwiczeń nie odbywały się codziennie, co zatem nie wyklucza godzenia przez odwołującą nauki z pracą. Argument ZUS, zgodnie z którym stanowisko dyrektora zarządzającego zostało stworzone wyłącznie dla O. E., nie zasługuje na uwzględnienie. Przypomnieć bowiem należy, iż podjęcie decyzji o zatrudnieniu kandydata na określone stanowisko jak również stworzenie nowego miejsca pracy, należy do kompetencji pracodawcy. Nie bez znaczenia jest również fakt zmniejszenia liczby sklepów prowadzonych przez (...) sp. z o. o. Wobec powyższego nie dziwi fakt, iż obowiązki dyrektora zarządzającego, wykonywane dotychczas przez O. E., zostały przejęte przez G. J..

Wskazać przy tym należy, iż zachowanie odwołującej się w wymienionym okresie powoduje, iż jej zatrudnienia wypełnia cechy stosunku pracy wyrażone w art. 22 § 1 kp. Tym samym, faktycznie świadczenie pracy przez odwołującą się, w ocenie Sądu, powoduje, iż podniesione przez organ rentowy przypisanie pozorności wymienionemu wyżej zachowaniu odwołującej się jak i płatnika składek, nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu, nie budzi wątpliwości, iż strony zawierając umowę o pracę w dnia 20 lipca 2010 r. oraz powierzając O. E. w dniu 1 listopada 2012 r. obowiązki dyrektora miały na celu uzyskanie świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Jednakże, celem każdego pracownika odprowadzającego składki na ubezpieczenia społeczne jest niejako uzyskanie stosownych świadczeń ze wskazanego źródła. Na gruncie niniejszej sprawy problematycznym wydaje się być krótki okres, w czasie którego odwołująca się świadczyła pracę. Jak wskazuje się jednak w orzecznictwie (uzasadnienie do wyroku Sądu Najwyższego z 9 sierpnia 2005 r., III UK 89/05) skorzystanie z ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o pracę. Może ono być nawet głównym motywem nawiązania stosunku pracy, zamiast wykonywania pracy na innych podstawach prawnych (…) w szczególności trudno uznać, że dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne z prawem. Przeciwnie, jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia. Tym samym, powyższy pogląd powinien znaleźć zastosowanie przy wydaniu rozstrzygnięcia na gruncie niniejszej sprawy.

Na marginesie jedynie wskazać należy, iż zachowanie O. E. mogłoby zostać rozpatrywane w kontekście zgodności z zasadami współżycia społecznego. Pod rozwagę mógłby zostać wzięty fakt, iż uzyskane świadczenie z ubezpieczeń społecznych należałoby się osobom bardziej potrzebującym, opłacającym składki na ubezpieczenia społeczne przez dłuższy okres. W ocenie Sądu, w przypadku odwołującej się naruszenie powyższych norm nie miało jednak miejsca. Wskazać bowiem należy, że O. E. jest osobą młodą, która po urodzeniu drugiego dziecka, ponownie podjęła zatrudnienie. Należy przypuszczać, iż w dalszym ciągu będzie ona osobą aktywną zawodowo, a co z tym związane, będzie odprowadzać składki na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem Sadu Okręgowego nie można zgodzić się z poglądem prezentowanym przez ubezpieczyciela traktującym młode matki jako oszustki usiłujące wyłudzić z systemu ubezpieczeń społecznych nienależne im świadczenia. Pogląd taki stoi w sprzeczności z istotą ubezpieczeń społecznych. Narusza też wyrażoną w art. 18 Konstytucji zasadę ochronnej roli Państwa w stosunku do macierzyństwa. Wydatkowanych z systemu ubezpieczeń społecznych środków w postaci zasiłku macierzyńskiego, wychowawczego, czy chorobowego związanego z ciążą nie można traktować ekwiwalentnie do wniesionych do systemu składek. System ubezpieczeń społecznych opiera się na zasadzie solidaryzmu społecznego. Ogół ubezpieczonych wpłacając składki do systemu, z których finansowane są świadczenia związane z macierzyństwem, inwestuje w nowego członka społeczeństwa, który w przyszłości swoja pracą przyczyni się do bezpieczeństwa finansowego świadczeniobiorców. Taka inwestycja jest niezbędna i konieczna aby w dłuższej perspektywie system ubezpieczeń społecznych działał prawidłowo.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.